วันต่อมา
ร้านอาหารหรู
"พาหม่อนมาที่นี่ทำไมคะคุณมิน" มนัญชกถูกคามินเดินจูงมือจากลานจอดรถมาที่น้านอาหารหรูที่ห้อางดังใจกลางเมืองคราแรกเขาบอกกับเธอว่าจะมาทำธุระนิดหน่อยแต่ไม่รู้ว่าเขาจูงเธอเข้ามาในรอานอาหารเพื่ออะไรแถมในร้านนี้ก็ยังไม่มีคนอยู่แม้แต่คนเดียวอีกต่างหาก
"ตามผมมาตรงนี้สิครับ"
"นี่มัน..." เดินเข้าร้านมาไม่น่นนักคามินก็พาหญิงสาวเดินมาด้านในสุดของร้านที่เป็นโซนที่มองเห็นวิวทิวทัศน์แม่น้ำสายใหญ่ได้ป็นอย่างดีรอบๆรายล้แมไปด้วยลูกโป่งสีชมพูละลานตาและตรงกลางก็มีโต๊ะอาหารที่มีอาหารวางเรียงรายอยู่เต็มโต๊ะตอนนี้เธอพอจะดูออกแล้วว่าเขาคงจะเซอร์ไพรซ์อะไรเธอแน่นอน
"ผมปิดร้านนี้เพื่อทานข้าวกับคุณเลยนะครับ..นั่งก่อนสิครับ"
"ค่ะ" ใบหน้าหวานยิ้มอ่อนเล็กน้อยที่คามินมีเวลาเอาใจเธอบ้าง
"ผมขอโทษคุณจริงๆที่ผมไม่มีเวลาทานข้าวเย็นกับคุณเลยผมรู้ว่าคุณอาจจะไม่ชอบแต่จากนี้ผมจะพยายามกลับบ้านมาทานข้าวเย็นกับคุณทุกวันนะครับ" หลังจากหญิงสาวนั่งลงได้คามินก็เปิดกล่องกำมะหยี่สีเทาหยิบสร้อยที่มีจี้เพชรรูปหัวใจมาสวมใส่ให้เธอเพื่อเป็นการปลอบใจก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งตรงหน้าหญิงสาวกุมมือเธอเอาไว้หลวมๆสัญญากับเธอว่าต่อไปนี้เขาจะไม่ปล่อยให้เธอทานข้าวเย็นคนเดียวอีกแล้ว
"สัญญานะคะ" มนัญชนกสวมกอดตามินเอาไว้แน่น
"ครับผมสัญญา" มือหนาลูบหัวทุยร่างบางเบาๆยิ้มอ่อนอย่างสบายใจที่ทำลายอาการน้อยใจของภรรยาได้สำเร็จ
สามวันต่อมา
โรงแรม
"วันนี้บ่ายๆผมต้องออกไปคุยกับลูกค้าข้างนอกคุณพร้อมนะครับ" คามินถามความพร้อมของเลขาคนใหม่ที่พึ่งจะเข้ามาทำงานได้เพียงสามวันด้วยวันนี้เขาจะพาเลขาคนใหม่ออกงานคุยกับลูกค้าเป็นวันแรกจึงต้องถามความพร้อมของเธอให้มั่นใจเสียก่อน
"พร้อมค่ะท่านประธาน" วีนาสาวสวยเซ็กซี่วัยยี่สิบหกที่อยู่ในชุดเดรสสีขาวโชว์ร่องอกเล็กน้อยสั้นเหนือเข่าโชว์เรียวขาอ่อนและทับด้วยเบรเซอร์สีดำแต่งหน้าเฉี่ยวผมรวบตึงเป็นหางม้าส่งยิ้มหวานให้คนเป็นเจ้านายก่อนจะพยักหน้ารับด้วยความมั่นใจ
“ดีครับ” คามินว่าจบก็เดินกลับเข้าไปเตรียมตัวในห้องทำงานเขาเห็นหญิงสาวมั่นใจอย่างนี้เขาก็ค่อยโล่งอกเพราะวันนี้คนที่เขาคุยค่อนข้างเป็นลูกค้าคนสำคัญหากหญิงสาวที่เป็นเลขาของเขาทำงานไม่คล่องหรือรับรายละเอียดงานไม่ได้คงเป็นที่ไม่น่าเชื่อถือของลูกค้าเขาแน่นอน
“....” วีนามองตามหลังคามินด้วยรอยยิ้มกริ่มที่เจ้านายคนใหม่ของเธอนี้ดูดีมีชาติตระกูลเหมาะแก่การที่เธอจะเล่นด้วยไม่น้อยและคิดในใจว่าหากเธอยังตัวติดกับเขาบ่อยๆแบบนี้ไม่วายคงจะหลงเสน่ห์ที่เธอพยายามโปรยเข้าทุกวันเป็นแน่
เย็นของวัน
ห้างสรรพสินค้า
“คุณทำหน้าที่ได้ดีทีเดียวเลยนะครับ” หลังจากคุยงานกับลูกค้ากว่าจะจบก็เล่นเสียเย็นหลังจากลูกค้ากลับไปแล้วคามินก็ถือโอกสเอ่ยชมวีนาที่ทำงานได้คล่องแคล่วดีทุกอย่าง
“ขอบคุณค่ะ” สาวเจ้ายิ้มกริ่มที่คามินพอใจในตัวของเธอ
ทางด้านแพงขวัญเย็นนี้เธอพามนัญชนกออกมาเที่ยวในห้องสรรพสินค้าชื่อดังเพื่อที่จะมาชอปตามประสาผู้หญิงเมื่อถึงเวลากลับแพงขวัญดันเห็นคามินนั่งอยู่ในร้านกาแฟกับสาวสวยคนหนึ่งจึงรีบดึงมือมนัญชนกเข้าไปในร้าน
"นั่นพี่มินนี่คะอยู่กับใคร"
"เอ่อ.."
"คุณหม่อนตามแพงมาค่ะ"
"พี่มิน" เสียงเรียกคามินของแพงขวัญทำเอาวีนาจ้องมองมายังสองสาวที่เดินคู่กันมาตาแข็งอย่างไม่พอใจที่มาขัดจังหวะการคุยของเธอและคามิน
"อ้าวพากันออกมาชอปปิ้งเหรอครับ" คามินยิ้มหน้าบานเมื่อเห็นภรรยาและแพงขวัญที่นี่จึงรีบลุกเข้าไปโอบไหล่ภรรยาตัวน้อยของเขาทันที
"แพงเห็นคุณหม่อนเหงาๆเลยชวนออกมาข้างนอกแล้วนี่พี่มินมาทำอะไรเหรอคะ" แพงขวัญพอจะยิ้มออกเมื่อเห็นคามินเข้ามาโอบไหล่มนัญชนกทันทีที่เจอแสดงว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่ที่สองที่สามของคามินอย่างที่เธอคิดแวบแรก
"พี่คุยงานกับลูกค้าน่ะ..นี่วีนาเลขาพี่..คุณวีนาครับนี่ภรรยาผมใบหม่อนแล้วนี่ก็แพงขวัญน้องสาวผม" มนัญชนกพอจะหายประหม่าเมื่อรู้ว่าผู้หญิงที่นั่งอยู่กับสามีของเธอไม่ใช่ใครที่ไหนแต่ก็แอบมองด้วยสายตาไม่ชอบใจเล็กน้อยที่ดูเลขาของสามีเธอจะสวยสะพรั่งและแต่งตัวล่อแหลมขนาดนี้
"สวัสดีค่ะ" วีนาหน้าชาเล็กน้อยเพราะเธอไม่รู้มาก่อนว่าคามินมีภรรยาแล้วแต่ก็ยังแสร้งปั้นหน้ายิ้มแย้มทักทายทุกคนเป็นปกติ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ" แพงขวัญมองวีนาแวบแรกก็พอจะมองออกว่าผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาไม่รู้ว่าคามินเลือกเธอมาทำงานเพราะความสามารถหรือเพราะความสวยกันแน่
"นี่ก็เวลาเลิกงานแล้วคุณวีกลับเลยก็ได้นะครับ" คามินข้อมือดูนาฬิกาเห็นว่าเเวลานี้เป็นเวลาเลิกงานพอดีเขาจึงให้วีนากลับไปก่อนเพราะเขาจะอยู่กับภรรยาของเขาต่อเหมือนกัน
"ค่ะท่านประธานฉันกลับก่อนนะคะสวัสดีค่ะ" ร่างสูงระหงส์เซ็กซี่บนส้นสูงสี่นิ้วรีบกล่าวลาทุกคนด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังกลับด้วยสีหน้าไม่พอใจแม้นจะรู้ว่าคามินมีภรรยาแล้วแต่ยังไงเธอก็จะไม่ยอมแพ้เพราะเป้าหมายที่เธอตั้งไว้ก็คือคามินดูจากภรรยาที่จืดชืดของคามินแล้วเธอคิดว่าคนอย่างเธอชนะขาดแน่นอนแค่รอเวลาให้เธอได้มีโอกาสโปรยเสน่ห์ให้เขาได้มากกว่านี้เท่านั้น
"เลขาพี่มินแต่งตัวล่อเสือล่อตะเข้แบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ" หลังจากเลขาสาวสวยของคามินเดินออกไปแล้วแพงขวัญก็เอ่ยหยอกคามินทีเล่นทีจริง
"เลขาก็ต้องแต่งตัวกันแบบนี้อยู่แล้วนี่นา" คามินเห็นว่ามันไม่มีอะไรผิดปกติเพราะเลขาก็ต้องเป็นหน้าตาให้กับประธานอย่างเขาอยู่แล้ว
“....” คำตอบของคามินที่ตอบแพงขวัญทำให้มนัญชนกใจเสียไม่น้อยไม่รู้ว่าเหตุผลจริงๆที่คามินไม่อยากให้เธอไปเป็นเลขาของเขาเพราะเธอแต่งตัวจืดชืดเกินไปหรือเปล่า
"อ๋อ.. วันนี้คุณแพทชวนคุณหม่อนไปทานข้าวที่บ้านด้วยกันพี่มินจะไปด้วยหรือเปล่าคะ"
"ไปสิ"
หลังจากตกลงกันเสร็จตอนนี้มนัญชนกและแพงขวัญก็ขับรถล่วงหน้าคามินออกมาจากห้างสรรพสินค้า
"คุณหม่อนเป็นอะไรเหรอคะเงียบไปเลย" แพงขวัญเห็นมนัญชนกหน้าเสียมาพักใหญ่แล้วจึงเอ่ยถามหญิงสาวขึ้นในขณะที่มนัญชนกขับรถให้เธออยู่
"อ๋อ..เปล่าค่ะ" มนัญชนกฉีกยิ้มเล็กน้อยไม่คิดว่าอาการกังวลของเธอจะทำให้แพงขวัญต้องเอ่ยถาม
"ไม่ค่อยชอบที่เห็นพี่มินอยู่กับเลขาสาวสวยนั่นใช่ไหม" แพงขวัญโพร่งถามตามตรงเพราะเห็นเป็นคนสนิทกันและเธอก็คิดว่าเธอคงคิดไม่ผิด
"คุณแพงรู้ใจหม่อนทุกอย่างเลยนะคะ" มนัญชนกเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะปริปากยอมรับ
"เป็นฉันก็ไม่ชอบเหมือนกันค่ะถึงจะไม่ได้เป็นศรัตรูแต่ก็ระแวงอยู่ดี...เอางี้ค่ะค่อยๆคุยกับพี่มินดีหรือเปล่าคะว่าให้เค้าหาเลขาเป็นผู้ชายหรือไม่ก็คนที่ไม่แต่งตัวล่อแหลมแบบนี้"
"หม่อนไม่ค่อยอยากก้าวก่ายเรื่องงานคุณมินหรอกค่ะ" ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยพูดถึงเรื่องงานของเขาและเธอก็อยากจะช่วยด้วยแต่คามินดันอยากให้เธออยู่เฉยๆ
"อืม..ยังไงพี่มินก็ต้องร็บ้างว่าไม่มีผู้หญิงคนไหนชอบให้ผู้หญิงสวยๆมาอยู่ใกล้สามีตัวเองแม้จะเป็นแค่พนักงานก็เถอะดูแววตาคุณเลขานั่นก็ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ” เรื่องนี้ยังไงแพงขวัญก็คิดว่าหากมนัญชนกไม่พูดเธอก็ต้องพูดเพราะรู้สึกถึงความไม่เป็นมิตรของวีนาจากแววตาของเธอ
โต๊ะอาหาร
"ทำไมวันนี้เลิกงานเร็วได้ล่ะครับ" เมื่อทุกคนมากันพร้อมหน้าพร้อมตาและวันนี้แพทริคก้ได้นั่งร่วมโต๊ะกับคามินเสียทีจึงเอ่ยถามเขาขึ้นว่าทำไมวันนี้จึงกลับเวลาปกติได้ตอนนั้นเห็นน้องสาวของเขายังบ่นอยู่เลยว่าคามินกลับดึก
"ผมพึ่งรับเลขาเข้ามาใหม่น่ะครับเลยไม่ต้องจัดตารางงานเอง"
"คุณแพทรู้ไหมคะว่าเลขาพี่มินสวยยังกะนางแบบ" แพงขวัญเอ่ยโพร่งขึ้นกลางวงสนนทนาของสองหนุ่ม
"งั้นเหรอ..นี่คุณคัดหน้าตาขนาดนั้นเงยเหรอครับ"
"เปล่าหรอกครับผมดูที่ความสามารถมากกว่าแล้วเลขาผมคนนี้ก็ค่อนข้างคล่องพอสมควรเลยล่ะครับ" คามินไม่ได้เลือกวีนามาเพราะเธอเป็นคนสวยแต่ที่เลือกก็เพราะประวัติการทำงานและความสามารถที่เธอมีต่างหาก
"แล้วคุณแพทล่ะคะเลือกเลขาที่หน้าตาหรือความสามารถถ้าเป็นหน้าตาฉันระแวงตายเลย" แพงขวัญพูดกับคนเป็นสามีหวังให้คามินได้รับรู้ว่าผู้หญิงที่เป็นภรรยาคงระแวงหากสามีมีสาวสวยอยู่ข้างตัวไม่ห่าง
"ผมก็ต้องเลือกที่ความสามารถอยู่แล้วแต่ถ้าคนๆนั้นสวยมากจนทำให้ภรรยาผมระแวงผมก็จะให้เธอไปทำหน้าที่อื่น"
"ดีค่ะ" แพงขวัญยิ้มกริ่มที่สามีเธอค่อนข้างจะเลือกในสิ่งที่ถูก
ในส่วนของมนัญชนกทีไม่เห็นสามีของเธอจะเอ่ยเห็นด้วยกับคนเป็นพี่ชายจึงเกิดอาการน้อยใจสามีเธอขึ้นมาอีกในวงสนทนาจึงมีเพียงเธอที่เงียบอยู่เพียงคนเดียว
หลังจากที่ออกจากบ้านของแพทริคกันมาได้ขณะที่ขับรถอยู่เขาจึงเอ่ยถามมนัญชนกเสียงอ่อนเพราะเห็นเธอนั่งเงียบมานานมากตั้งแต่อยู่ในบ้านของแพทริค
"ที่คุณเงียบไปเพราะเรื่องเลขาผมใช่หรือเปล่า.. ที่ผมเลือกเธอมาทำงานเพราะความสามารถล้วนๆนะครับไม่มีอย่างอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง" คามินพูดให้หญิงสาวได้มั่นใจว่าที่เขาเลือกวีนามาทำงานเป็นเพราะความสามารถเท่านั้นไม่มีอย่างอื่นเกี่ยวข้อง
"ฉันก็แค่คิดมากไปเองอย่าถือสาเลยนะคะ" มนัญชนกมองหน้าคนเป็นสามีก่อนจะยอมรับกับเขาไปตามตรง
"ผมเข้าใจครับ.. อืม.. ถ้าคุณไม่สบายใจผมจะหาโอกาสให้เธอทำงานในตำแหน่งอื่นแทนนะครับ"
"ฉันงี่เง่าเกินไปหรือเปล่าคะ"
"ไม่เลยครับคุณยอมรับกับผมก็ดีแล้วต่อไปคุณจะได้ไม่อึดอัดไงครับ"
"ขอบคุณนะคะ" สาวเจ้ายิ้มอ่อนที่สามีของเธอเลือกที่จะห่วงความรู้สึกของเธอเมื่อความกังวลคลายออกได้รอยยิ้มหวานๆดังเดิมจึงเริ่มกลับมาทำให้คามินพลอยสบายใจตามไปด้วย
อาทิตย์ต่อมาเย็นของวัน“ท่านประธานเรียกวีมามีเรื่องอะไรเหรอคะ” วีนาเดินนาวยนาถเข้าห้องของคามินมาด้วยรอยยิ้มกว้างก่อนจะหย่อยก้นลงนั่งตรงหน้าคามินส่งน้ำเสียงหวานถามอีกฝ่าย“ผมต้องการให้คุณวีไปทำหน้าที่พีอาร์ของโรงแรมน่ะครับ” “อะไรนะคะ..วีทำงานให้ท่านประธานไม่ดีหรืออะไรบอกวีมาได้เลยนะคะ” รอยยิ้มกว้างเมื่อครู่ของวีนาหุบลงทันทีเมื่อคามินแจ้งความประสงค์ออกมาเพราะตอนนี้เขาหาเลขาคนใหม่ได้แล้วเป็นผู้ชายและจะเริ่มงานอาทิตย์หน้าเขาเลยต้องแจ้งให้หญิงสาวรู้กะทันหันว่าเขาต้องการให้เธอไปทำหน้าที่อื่น“เปล่าครับคุณทำงานดีมากและบุคลิกของคุณผมว่าเหมาะกับงานด้านนี้มากกว่าแถมเงินเดือนผมก็จะเพิ่มให้คุณด้วยนะครับ” “เอ่อ..แล้วจะให้วีเริ่มงานพีอาร์ได้เมื่อไรล่ะคะ”“อาทิตย์หน้าครับคุณเตรียมตัวได้เลยนะครับ”“ค่ะท่านประธาน” วีนาเดินออกจากห้องของคามินไปด้วยสีหน้าที่ค่อนข้างไม่พอใจพอสมควรไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ๆคามินถึงได้เปลี่ยนให้เธอไปทำงานอื่นกะทันหันทำให้เธอต้องอยู่ห่างเขาไปอีกเย็นของวันร้านอาหารหลังจากเลิกงานได้คามินก็ขับรถไปรับภรรยารักของเขาออกมาทานข้าวเย็นที่ร้านอาหารข้างนอกเพราะอยากเปลี่ยนบรรยากา
"ทำไมพี่แพทพาหม่อนมาไทยกะทันหันเหรอคะ" ใบหม่อนหญิงสาวร่างเล็กใบหน้าจิ้มลิ้มที่วัย23ย่าง24อยู่ในชุดเดรสสีชมพูหวานเดินตามพี่ชายที่สูงใหญ่อย่างเร่งรีบเข้าไปในบ้านพักหลังใหญ่ในชานเมืองของกรุงเทพมหานครที่ต้องรีบสับขาให้รวดเร็วเพราะเธอก้าวไม่ค่อยทันพี่ชายที่สูงราวสองเมตรเธอเท่าไร"ก็ไม่ได้กะทันหันนี่นาพี่เคลียงานที่นี่ทุกอย่างจบแล้วก็อยากจะกลับไปลงทุนธุรกิจที่ไทย" แพทริคหนุ่มลูกครึ่งไทยอังกฤษวัย34อยู่ในชุดสูทที่สั่งตัดจากแบรนด์หรูเดินเด่นสง่าเข้ามาในบ้านหลังใหญ่ก่อนจะหย่อนก้นลงนั่งพักที่โซฟาราคาแพงที่ห้องนั่งเล่นด้วยท่าทีเหนื่อยล้าเนื่องจากเดินทางมานานดีที่มาถึงเขาก็เข้สพักผ่อนในบ้านได้เลยเพราะสสั่งให้คนเตรียมจัดแจงทำความสะอาดไว้ก่อนหน้านี้แล้วแพทริค เนลสันลูกครึ่งไทยอังกฤษเป็นลูกชายคนเดียวของโทมัส เนลสันเจ้าของบริษัทผลิตเรือยอร์ชส่งออกที่อังกฤษเจ้าใหญ่ที่สุดในประเทศ ชายหนุ่มเป็นทายาทคนเดียวที่ถูกจับตามองจากสังคมเซเลปคนดังมากที่สุด เพราะจะเป็นคนเดียวที่สืบทอดกิจการของเนลสันแถมตอนนี้ยังเป็นหนุ่มโสดเนื้อหอมที่สาวๆก็อยากจะเข้าหามากที่สุดอีกด้วยติดอยู่ที่ว่าเขานั้นค่อนข้างเข้าถึงยากสื่อทุกสื่
"ก็ได้ค่ะ" คนถูกปฏิเสธมีสีหน้าบอกบุญไม่รับเลยทันที ใบหม่อน มนัญชนก เนลสัน หญิงสาวที่เป็นน้องสาวบุญธรรมของแพทริคและพ่วงตำแห่งลูกบุญธรรมของโทมัสเนลสัน เธอเป็นสาวไทยแท้ตั้งแต่กำเนิดเมื่อพ่อกับแม่เสียตอนสามขวบกว่าเธอก็ต้องมาอยู่กับหลวงตาที่วัดและมีแพทริคเป็นคนขอรับเธอมาดูแลจนแพทริคได้ย้ายไปอยู่ที่อังกฤษเขาก็พาเธอไปอยู่ด้วย จนเธอได้ร่ำเรียนและใช้ชีวิตที่นั่นหลังเรียนจบเธอก็ช่วยโทมัสและแพทริคทำงานในบริษัทและตอนนี้ก็พ่วงตำแหน่งเลขาของพี่ชายเธอด้วย มนัญชนกเป็นหญิงสาวร่างเล็กตัวผอมแห้งสูงเพียง 155 ผิวขาวเหลืองใบหน้ากลมรูปไข่พวงแก้มมีรักยิ้มคิ้วบางได้รูปดวงตาคมเหมือนลูกแมว จมูกเป็นสันเล็กริมฝีปากบางอมชมพู เธอเป็นสาวที่ค่อนข้างอ่อนหวานเห็นใจผู้อื่นเป็นที่หนึ่ง ทั้งยังถูกหวงจากโทมัสและแพทริคเหมือนไข่ในหินเพราะเป็นผู้หญิงคนเดียวของตระกูลแถมยังดูหัวอ่อนต่างจากคนทั่วไปอยู่มากแม้จะเติบโตในวัฒนธรรมตะวันตก เธอชอบทำอาหารเป็นชีวิตจิตใจจนตอนนี้พ่อและพี่ชายเธอเห็นว่าให้หญิงสาวลองเรียนรู้การทำงานอีกสักปีสองปีก็จะเปิดกิจการในสิ่งที่เธอชอบทำให้เธอได้บริหารเอาเอง วันต่อมาเชียงใหม่"ค่ะคุณพ่อแพงใกล้ถึงบ้า
"..อย่าทำอะไรฉันเลยนะ..อยากได้เงินเท่าไรฉันจะเอามาให้" ดวงตากลมโตเบิกกว้างก่อนจะทำใจกล้าต่อรองกับอีกฝ่ายเสียงสั่น"แก้ปัญหาทุกอย่างได้ด้วยเงินอย่างงั้นเหรอ..ใครสั่งสอนคุณมาล่ะ..ที่ผมจับคุณมาไม่ได้อยากได้เงินเลยสักนิด" เมื่อเห็นอีกฝ่ายแก้ไขปัญหาด้วยเงินอารมณ์โมโหของแพทริคก็เพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ"ตกลงจับฉันมาต้องการอะไรกันแน่" "ก็คุณเล่นสวยขนาดนี้จะให้ผมทำอะไรดีล่ะ" ดวงตากลมมองไล่ละเรี่ยเนื้อขาวผ่องที่นูนตึงขึ้นมาเด่นสายตาก่อนผลักร่างบางราบไปกับเตียง"ม..ไม่นะอย่ามาแตะตัวฉันนะ..ไอ้บ้า.." แพงขวัญดิ้นหนีสุดชีวิตเมื่ออีกฝ่ายตั้งใจจะล่วงเกินเธอแต่แรงของเธอก็ทำอะไรคนตัวโตไม่ได้อยู่ดี"..อื้ออ." แพทริคบดจูบส่งลิ้นร้ายสำรวจโพรงปากหญิงสาวที่ดีดดิ้นพักใหญ่จนเธอหมดแรงที่จขัดขืนเขาจึงละการฉกชิมความหวานจากโพรงปากของหญิงสาว“เฮ่อ ฟู่วว..” สาวเจ้าเมื่อริมฝีปากได้เป็นอิสระก็รีบสูดลมหายใจเข้าออกยกใหญ่เพราะเมื่อครู่เขาไม่เว้นว่างให้เธอได้หายใจเลยสักนิดจนเธอหมดเรี่ยวแรงที่จะดิ้นต่อสู้“...หึ่..ถึงกับเคลิ้มเลยเหรอ” แพทริคยิ้มเยาะอีกฝ่ายด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์“ไอ้ฝรั่งบ้า..ไอ้บ้าเอ้ย..” แพงขวัญรู้สึกเสียหน้า
วันต่อมา"ฮึก..ฮือๆๆ" ตั้งแต่ตื่นมาได้หญิงสาวก็นอนร้องให้สะอึกสะอื้นด้วยความเจ็บปวดรวดร้าวทั้งกายและใจไม่คิดไม่ฝันว่าเธอจะต้องมาเจอเหตุการณ์โหดร้ายอย่างเมื่อคืนนี้"ขอบใจนะที่ให้ผมเป็นคนแรกของคุณ" แขนแกร่งยังคงกอดกุมร่างบางไม่ยอมปล่อยทั้งยังเอ่ยให้หญิงสาวให้เจ็บปวดใจเล่น"หยุดพูดเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต" มือเรียวยกกุมริมฝีปากหนาเอาไว้อย่างไม่พอใจ"หึ่..ทำใจเอาไว้เลยว่าคุณจะต้องพบเจอคนโรคจิตอย่างผมอยู่ตลอด.." มือหนายกบีบข้อมือหญิงสาวเอาไว้แน่นก่อนจะดึงมันออกจากปากของเขา"ฮือๆๆ.." สิ้นเสียงแหบพร่าของคนข้างๆแพงขวัญก็ปล่อยก็ร้องให้โฮจนตัวโยนวันต่อมา“กลับไปสิรถนั่นผมให้คนซ่อมให้แล้วขับแล้วขับกลับได้เลยนับว่าผมใจดีกับคุณนะแล้วอย่าคิดแจ้งความเพราะถ้าคุณแจ้งความล่ะก็ตัวคุณเองนั่นแหละที่จะเสียหาย” เช้าของวันนี้แพทริคขับรถมาส่งหญิงสาวจุดเดิมที่เขาจับตัวเธอมา“.....” หลังจากที่แพงขวัญลงรถได้เธอก้เข้ามานั่งในรถคันเก่าของเธอก่อนจะนั่งร้องให้ตัวโยนพักใหญ่และตัดสินใจขับรถกลับกรุงเทพทันทีอยากจะให้เรื่องบ้าๆนี้เป็นเพียงแค่ความฝันแต่มันก็ไม่ใช่22.00 น."ทำไมถึงกลับมากะทันหันล่ะลูก" พงษ์พัฒน์นักธุรกิจนำ
"คุณแพทริคนี่หน้าคุ้นๆนะครับเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนหรือเปล่าผมว่าจะถามตั้งแต่ทีแรกที่เจอแล้ว" เมื่อนั่งคุยกันได้พงษ์พัฒน์ก็เอ่ยถามเรื่องที่เขาเคยคาใจอยู่ทันที"คงไม่หรอกครับ.." แพทริคตอบกลับด้วยรอยยิ้มก่อนจะเปรยสายตามองไปที่หญิงสาวตรงข้ามที่เอาแต่นั่งก้มหน้างุดไม่ยอมสบสายตากับเขา"คุณพ่อคะเดี๋ยวแพงกับพี่มินขอตัวไปรับลมข้างนอกก่อนนะคะอยู่ในนี้นานเวียนหัวน่ะค่ะเชิญคุณพ่อคุยเรื่องธุรกิจตามสบายนะคะ" "ได้สิลูก" คนเป็นพ่ออนุญาตได้สาวเจ้าก็ลากแฟนหนุ่มของเธอออกไปคุยกันที่ลานด้านนอกของชั้นจัดงานทันทีเพราะรู้สึกอึดอัดเกินจะทน“.....” แพทริคมองตามหลังหญิงสาวด้วยสายตาที่พึงพอใจนับว่าที่หญิงสาวมีอาการแบบนี้ก็คงจะเกรงกลัวเขาอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน ทางด้านแพงขวัญและคามินหลังจากเดินออกมานั่งด้านนอกแล้วคามินจึงพาหญิงสาวมานั่งในโซนวีไอพีที่เป็นส่วนตัวของเขาเอง"ทำไมออกมากะทันหันล่ะ" "แพงไม่ค่อยชอบฟังคนคุยเรื่องธุรกิจไงคะ" "แต่ยังไงแพงก็ต้องหัดฟังไว้นะคะอนาคตแพงคงต้องไปไหนมาไหนกับพี่แล้วก็ฟังพี่คุยเรื่องธุรกิจกับหุ้นส่วนอยู่บ่อยๆ" "หมายความว่ายังไงคะ" แพงขวัญมองคนรักของเธอด้วยแววตาสงสัย"พี่เ
"...คุณต้องการอะไรกันแน่...เข้ามาในชีวิตฉันกับพ่อฉันเพื่ออะไร" แพงขวัญเงยหน้ามองคนตัวโตด้วยความไม่พอใจก่อนจะเอ่ยถามสิ่งที่คาใจอยู่ในตอนนี้"บอกตอนนี้ก็ไม่สนุกน่ะสิ" แพทริคขึงร่างบางไว้กับผนังเขายังไม่เฉลยให้เธอฟังตอนนี้ว่าเขาเข้ามาในชีวิตเธอกับพ่อเธอเพราะอะไรด้วยต้องการปั่นหัวให้เธอเครียดเล่นๆไปก่อนที่จะถึงเวลาบอกความจริง"ปล่อย..""คุณห้ามหมั้นกับคามินถ้าไม่อยากให้บริษัทพ่อคุณพังลงไม่เป็นท่า""ถึงฉันจะไม่รู้ว่าคุณต้องการอะไร...แต่ฉันรู้ว่าคุณมันเลว..เลวเกินคนจริงๆ" แพงขวัญรู้จากคนเป็นพ่อว่าตระกูลเนลสันสามารถทำอะไรได้บ้างและที่เขาพูดเมื่อครู่ก็น่าจะทำได้จริงแต่เธอก็ไม่มีคำไหนที่จะตอกกลับเขาดีไปกว่าด่าว่าเขาในเรื่องจริงที่เขาเป็น"อย่าปากดีให้มันมากนัก" ชายหนุ่มว่าจบก็เหวี่ยงร่างบางนอนราบบนเตียงนอนของเธอก่อนจะกดทับเธอด้วยร่างกายของตัวเองเอาไว้มือหนาทั้งสองขึงข้อมือเล็กของหญิงสาวเอาไว้ข้างตัวลำขาแกร่งแทรกผ่านขาเรียวจนชุดนอนของเธอร่นขึ้นมาอยู่ด้านบนขาอ่อน"ปล่อยฉันนะ.." ใจของแพงขวัญเต้นแรงแทบจะออกมาข้างนอกด้วยความกลัวที่จะเกิดเหตุการณ์เช่นเดิมอีก"มาสนุกกันหน่อยจะเป็นไรล่ะ" และแล้วเธอก็
หลังจากที่แพทริคและพงษ์พัฒน์ชวนกันคุยเรื่องธุรกิจสองสาวเลยชวนกันออกมานั่งเล่นด้านนอกและคุยกันตามประสาสาวๆ"คุณแพงนี่สวยน่ารักเหมือนที่พี่ชายฉันพูดให้ฟังเลยนะคะ" มนัญชนกอดชมหญิงสาวตรงหน้าไม่ได้ว่าเธอดูสวยสง่าแบบที่พี่ชายเธอเล่าให้ฟังจริงๆ"ขอบคุณค่ะ" แพงขวัญยิ้มอ่อนนับว่ายังดีที่แพทริคไม่พูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดกับน้องสาวของเขา"ตอนที่พี่ชายฉันทำงานเค้าอาจจะมีการดุคุณแพงบ้างอย่าถือสาเค้าเลยนะคะ" มนัญชนกรู้ดีว่าคนที่ทำงานกับพี่ชายของเธอต้องเจอกับอะไรเพราะพี่ชายเธอค่อนข้างเป็นคนที่จริงจังกับการทำงานมาก"นี่ถึงกับต้องบอกกันไว้ก่อนเลยใช่ไหมคะ" "คนอื่นที่ทำงานกับพี่ชายฉันส่วนมากพี่แพทจะถูกมองว่าบ้าอำนาจแต่เค้าเป็นคนที่จริงจังกับการทำงานเท่านั้นเองค่ะเพียงแค่อยากให้ทุกอย่างออกมาดี""แล้วคุณหม่อนล่ะคะโดนดุบ้างหรือเปล่า" "ประจำเลยค่ะ" สาวเจ้าแอบกระซิบเบาๆ"โห.. อย่างนี้แพงต้องเตรียมใจไว้เลยใช่ไหมคะ""ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคุณแพงเป็นคนเก่งนี่คะเรียนยังได้เกียรตินิยมเลยต่างจากฉันที่กว่าจะเรียนจบได้หนักหนาเอาการอยู่ค่ะ""แล้วคุณหม่อนชอบทำอาหารทำไมเรียนบริหารล่ะคะ""ต้องช่วยพี่แพทกับคุณพ่อน่ะค่ะ...แ