"อืม..." คามินงัวเงียตื่นขึ้นมาในช่วงสายเขาพยุงร่างเปลือยเปล่าลุกนั่งก่อนจะกุมขมับเพราะรู้สึกปวดหัวหนักพอสมควร
สายตาของเขาเพ่งมองรอบๆห้องที่เละเทะทั้งฟูกนอนก็ยังมีรอยหยดเลือดภาพตรงหน้าเหล่านี้ทำให้เขาพยายามนึกถึงเรื่องเมื่อวานและไม่นานนักเขาก็จำทุกอย่างได้
“คุณหม่อน...” เมื่อภาพความจำเมื่อวานกลับมาได้เขาก็รีบหยิบผ้าขนหนูพันท่อนล่างก่อนจะเข้าไปหาหญิงสาวในห้องทันที
(หวังว่าเราจะไม่ได้เจอกันอีกนะคะ) “โถ่เอ้ย...ทำบ้าอะไรลงไปเนี่ย” คามินหยิบจดหมายของใบหม่อนขึ้นมาอ่านจบก็นั่งฟุบลงกับพื้นกุมขมับโมโหที่ตัวเองเผลอทำร้ายหญิงสาวลงกับมือ
สามวันต่อมา
"เป็นอะไรครับนอนซมทั้งวันเลย” แพทริคเข้ามาซุกผ้าห่มนอนบนเตียงนุ่มกับหญิงสาวหลังเห็นเธอนอนซมมาตั้งแต่หลังทานอาหารเช้าแล้ว
“เพลียๆค่ะ..”
“ผมทำให้หายเพลียเอาไหม” ชายหนุ่มพรมจูบแก้มนวลของหญิงสาวเพราะตอนนี้อะไรๆของเขามันตื่นขึ้นแล้วเพียงแค่สัมผัสเนื้อตัวของเธอได้ไม่นานไม่รู้ว่าทำไมเขาควบคุมตัวเองไม่ได้ทุกครั้งเมื่อต้องใกล้ชิดสาวเจ้าบนเตียงสองต่อสองแบบนี้
“ทำยังไงคะ” ดวงตาปรือมองคนที่กำลังพรมจูบด้วยความสงสัย
“..ฉันจะเพลียกว่าเดิมมากกว่ามั้งคะ...อื้อ..แพทริค” เมื่อยังไม่ได้คำตอบเธอก็ทันทีว่าชายหนุ่มจะทำอย่างไรเพราะคนตัวโตมุดลงไปใต้ผ้าห่มผืนหนาที่เธออยู่แล้ว
หลังจากเลื่อนตัวลงใต้ผ้าห่มได้เขาก็ถลกกระโปรงพริ้วของหญิงสาวขึ้นดึงแพนตี้น้อยของเธอออกมือหนาดันขาเรียวให้แยกออกจากกันก่อนจะก้มละเลงลิ้นร้ายที่เม็ดทับทิมสีหวานค่อยๆไล่มาที่ร่องสวาทจนร่างบางบิดเกร็งเสียวซ่านจนหลับตาปี๋
"อืม.." ลิ้นร้ายละเลงซอกซอนเข้าออกที่ร่องสวาทเรียกน้ำรักแสนหวานให้ออกมาจนฉ่ำแฉะก่อนจะดูดดึงน้ำรักด้วยริมฝีปากหนาจนสะโพกมนสั่นสะท้านไม่อยู่สุข
"อ๊าย.. อื้ออ.." แพงขวัญจิกไรผมคนตัวโตแน่นร้องครางเสียงกระเส่า
เมื่อดูดกลืนน้ำรักหวานฉ่ำจนพอใจแล้วแพทริคก็เปลื้องผ้าผ่อนของตัวเองและแพงขวัญออกอย่างรวดเร็วแล้วอุ้มหญิงสาวมาที่โซฟา
"อ๊าย.. อื้อ.. อื้มมม.." เขาจับร่างบางให้หันหลังเกาะขอบโซฟาก่อนจะแยกขาเรียวออกเล็กน้อยและสอดใส่แท่งร้อนที่ผงาดเปล่งเต็มที่เข้าไปในร่องสวาทที่เปียกชุ่มพรวดเดียวจนมิดทำเอาสาวเจ้าส่งเสียงร้องเพราะจุกก่อนจะร้องครางกระเส่าเมื่อคนตัวโตกระแทกกระทั้นเข้าออกระรัว
"วันนี้ผมจะกินคุณให้อิ่มแทนข้าวเลย" ว่าจบก็อุ้มร่างบางมานั่งบนโต๊ะทานข้าวยืนรวบสะโพกมนไว้ในมือหนาก่อนจะแทรกแท่งร้อนเข้าร่องสวาทอีกครั้งแรงจังหวะรักที่หนักหน่วงของแพทริคทำเอาโต๊ะทานข้าวขยับเสียงดังสนั่น
"อื้อ.. อ้ะ..อ๊ายยย.." ไม่นานนักร่างบางก็บิดเกร็งเสร็จสมล่วงหน้าไปก่อนคนตัวโต
"อื้มมมม.." อกตูมของสาวเจ้าที่มีรอยแดงจากรอยรักครั้งก่อนเล็กน้อยแอ่นประจันสายตาของแพทริคเมื่อเจ้าของเสร็จสมทำให้เขาอดใจที่จะดูดคลึงขบเม้มมันอีกครั้งไม่ได้
"อื้อ..อ้ะ..แพทริค..อ๊ายยย" สาวเจ้าเริ่มร้องครางระงมอีกครั้งเมื่อเขาจับแขนเธอให้คล้องคอเขาเอาไว้และแขนแกร่งสอดอุ้มขาเรียวยกตัวเธอขึ้นบดสะโพกกระแทกแท่งร้อนในร่องสวาทจนสาวเจ้าเสียวซ่านมือเรียวจิกแผ่นหลังชายหนุ่มจนเลือดซิบ
"อืม..." ไม่นานแพทริคก็อุ้มร่างบางมาที่เตียงนุ่มอีกครังเขาบดจูบส่งลิ้นร้ายตวัดฉกชิมความหวานทั่วโพรงปากของหญิงสาวในขณะที่สะโพกแกร่งก็ขย่มร่างบางถี่ระรัวจนสาวเจ้าหัวสั่นหัวครอน
บทรักเร่าร้อนบนเตียงนุ่มเกิดขึ้นพักใหญ่ก่อนที่เขาเปลี่ยนมห้หญิงสาวคุมเกมส์แทนโดยคนตัวโตนอนราบไปกับเตียงและจับอุ้มร่างบางให้คร่อมเจ้าแท่งร้อนของเขาอยู่
"อืม.. อ้าสส.." แพทริคข่มอารมณ์เสียวซ่านกัดฟันกรอดเมื่อร่างบางบดขยี้ร่องสวาทกับแท่งร้อนของเขา
"อื้อ.. อ๊า.. อ๊ะๆๆ.." สาวเจ้าควบขย่มคนตัวโตอย่างลืมอายสองเต้างามตอนนี้ถูกกอบกุมขยำเล่นเขี่ยยอดปทุมถันด้วยสองมือหนาเพิ่มความเสียวซ่านให้ร่างบางไม่น้อย
"อ.. อ๊ายยยย..." ร่องสวาทที่ฉ่ำแฉะบดขยี้แท่งร้อนไม่นานก็กระตุกตอดแท่งร้อนเสร็จสมร่างกายบิดเร่าฟุบลงอกแกร่งเหนื่อยหอบ
จุ้บ
"อะ.. อะ.. อ้าสสสส.." คนตัวโตจูบกระหม่อมร่างบางที่นอนทับก่อนจะพลิกตัวเธอให้นอนคว่ำกับเตียงแล้วเขาจึงลุกนั่งคุกเข่าใช้สองมือยกสะโพกมนขึ้นแยกขาเรียวเล็กน้อยและเสียบเจ้าแท่งร้อนเปียกชุ่มในร่องสวาทรัวสะโพกถี่ยิบเพื่อรีดน้ำรักของตนออกมาให้หลั่งไหลเข้าช่องทางรักของหญิงสาวทุกหยาดหยดก่อนจะฟุบลงกอดร่างบางแล้วนอนหลับพักผ่อนตามกันไป
เย็นของวัน
“ทำอะไรอยู่เหรอคะ” แพงขวัญตื่นขึ้นมาในช่วงเย็นเมื่อไม่เห็นแพทริคอยู่ในห้องจึงออกมาดูเข้าข้างนอกแล้วก็มาเห็นเขากำลังง่วนอยู่ในห้องครัว
“ผมทำสลัดผลไม้กับสเต็คเนื้อไว้ให้คุณ”
“อืม..” เมื่อจานสเต็คเนื้อที่ชายหนุ่มกำลังถือมีกลิ่นมาเตะจมูกเธอได้สาวเจ้าก็อุดจมูกรีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำเพื่ออาเจียนในทันที
ไม่นานนักแพทริคก็ต้องพาหญิงสาวมาหาหมอที่โรงพยาบาลเพราะเป็นห่วงกับอาการของเธอที่ผิดปกติไป
"เธอเป็นอะไรเหรอครับหมอ" แพทริคนั่งรอผลตรวจกับแพงขวัญที่นอนพักอยู่บนเตียงอย่างใจจดใจจ่อ
"จากที่เจาะเลือดตรวจปัสสาวะแล้วก็จากที่หมอซักประวัติภรรยาคุณน่าจะตั้งครรภ์ได้ประมาณแปดสัปดาห์แล้วนะครับอาการอาเจียนคลื่นไส้เป็นอาการปกติของคนแพ้ท้องครับ"
"ท..ท้อง" แพงขวัญเอ่ยเสียงอ่อนหัวใจเธอเต้นระรัวเพราะไม่คาดคิดว่าเธอจะตั้งครรภ์ในเวลานี้
"ช่วงนี้ทานอะไรได้ก็ทานไปก่อนนะครับแล้วหมอก็แนะนำให้คุณแม่เริ่มฝากครรภ์ได้เลยนะครับ"
หลังจากที่หมอหนุ่มแนะนำวิธีดูแลรักษาจบในห้องก็มีแต่ความเงียบสายตาของแพทริคตอนนี้นั้นไม่ได้มีความตกใจอะไรเพราะเขาต้องการที่จะให้มันเป็นไปแบบนี้อยู่แล้ว
"......" มีเพียงแค่แพงขวัญเท่านั้นที่ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะบอกกับพ่อของเธอเรื่องนี้อย่างไรดีเพราะรู้ว่าหากพ่อเธอรู้เรื่องคงเสียใจมากๆเป็นแน่
"ไม่ต้องเสียใจนะครับผมจะรับผิดชอบคุณทุกอย่างเอง" แพทริคลุกขึ้นโอบกอดหญิงสาวที่กำลังน้ำตาคลอด้วยรอยยิ้มอ่อน
"คุณพ่อต้องเสียใจมากแน่ๆที่รู้เรื่องนี้" แพงขวัญเอ่ยเสียงสั่น
"ผมจะพาคุณกลับบ้านแล้วสู่ขอคุณกับคุณพ่อของคุณแค่นี้ท่านก็ไม่เสียใจแล้ว"
"อย่าพึ่งบอกท่านเรื่องที่ฉันท้องได้หรือเปล่าคะ"
"ทำไมล่ะครับ"
"ฉันไม่อยากให้คุณพ่อผิดหวังในตัวฉันนะคะฉันขอร้อง" แพงขวัญเงยหน้าอ้อนวอนแพทริคด้วยน้ำตา
"ก็ได้ครับผมตามใจคุณ" แพทริคตกปากรับคำด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ก่อนจะลูบหัวทุบปลอบใจหญิงสาวในอ้อมอกเบาๆ
สามวันต่อมา
แพทริคพาแพงขวัญกลับมาที่บ้านของเธอในช่วงเย็นก่อนจะเอ่ยปากบอกกับพ่อของแพงขวัญเรื่องที่เขากำลังคบหาดูใจกับเธอและต้องการแต่งงานกันให้เร็วที่สุด
"มันยังไงกันความสัมพันธ์ของคุณกับลูกผมเริ่มตอนไหน" พงษ์พัฒน์ไม่ได้คิดรังเกียจอะไรแพทริคแต่เขารู้อยู่แก่ใจว่าแพงขวัญคบกับคามินทั้งแพทริคและแพงขวัญก็ยังพึ่งเจอกันได้ไม่นานด้วย
"ตั้งแต่วันงานวันนั้นผมก็ติดต่อกับเธอตลอด..."
"เรารักกันค่ะคุณพ่อ.."
"ผมจะรีบมาสู่ขอเธอให้เร็วที่สุด..นี่ก็เริ่มดึกแล้วงั้นผมขอตัวนะครับ" ว่าจบแพทริคก็ขอตัวกลับเพราะรู้ว่าสองพ่อลุกคงมีเรื่องคุยกันอีกยาว
"พ่อก็ไม่ได้รังเกียจคุณแพทริคแต่ว่ามันเร็วไปหรือเปล่าลูก" หลังจากที่แพทริคขับรถออกไปแล้วพงษ์พัฒน์ก็ต้องรีบถามลูกสาวของเขาเป็นการใหญ่
"แพงตัดสินใจแล้วค่ะคุณพ่อ"
"แล้วคามินล่ะเค้าจะว่ายังไง"
"แพงคุยกับพี่มินแล้วค่ะ...ตอนนี้เค้าน่าจะเสียใจไม่นานก็คงจะดีขึ้นแพงขอตัวไปพักก่อนนะคะ" แพงขวัญรีบขึ้นไปพักผ่อนเพราะเธอไม่อยากให้พ่อของเธอถามอะไรมากมายตอนนี้ด้วยไม่พร้อมที่จะตอบอีกอย่างก็กลัวพ่อเธอรู้ด้วยว่าตอนนี้เธอกำลังตั้งครรภ์
สามวันต่อมา
ตอนนี้แพงขวัญขอพ่อของเธอย้ายมาอยู่คอนโดเพราะรู้ตัวดีว่าอาการแพ้ท้องของเธอน่าจะถูกคนเป็นพ่อจับได้และตอนนี้อาการของเธอก็หนักขึ้นทุกวันแต่ยังดีที่มีแพทริคคอยมาดูแลอยู่ตลอด
“คุณจะนอนซมแบบนี้ไปนานเท่าไรนะ” แพทรอคนอนกอดร่างบางที่อ่อนเพลียจากการที่ทานอะไรไม่ได้อยู่ที่โซฟานุ่ม
“ข่าวนั่น...” แพทริคตกใจกับข่าวในทีวีที่พึ่งออก
“..ม..มันเป็นแบบนี้ได้ยังไง” แพงขวัญถึงกับกลืนน้ำลายไม่ลงคอเมื่อเรื่องที่เธอตั้งท้องจู่ๆก็เกิดเป็นข่าวขขึ้นมาได้
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน” สายตาของแพทริคตอนนี้เขาดูไม่แปลกใจอะไรแม้แต่น้อย
“ค..คุณพ่อโทรมาค่ะ” แพงขวัญหน้าเสียเมื่อเบอที่โทรเข้ามือถือของเธอตอนนี้เป็นเบอของพ่อเธอคงไม่พ้นเกี่ยวกับข่าวที่เธอพึ่งเห็นแน่
“ผมว่าคุณคงต้องพูดความจริงแล้วล่ะ” แพทริคบีบมือหญิงสาวแน่นเป็นการให้กำลังใจ
ชั่วโมงต่อมา
"บอกพ่อสิว่ามันไม่จริง" พงษ์พัฒน์โทรให้แพทริคและแพงขวัญมาที่บ้านเพราะอยากจะรู้ความจริงจากปากของทั้งคู่
"คือ..." แพงขวัญพูดอะไรไม่ออกเพราะเธอค่อนข้างเครียดที่เห็นสีหน้าของพ่อเธอไม่สู้ดีนัก
"จริงตามข่าวครับผมขอโทษ" แพทริคเอ่ยเสียงอ่อนยอมรับตามข่าวที่เกิดขึ้น
"เฮ้อ..งั้นเราก็ต้องจัดงานแต่งให้เร็วขึ้นแล้วล่ะ" พงษ์พัฒน์กุมขมับหนึบเพราะตอนนี้เขาเสียหน้าอย่างมากที่ลูกสาวคนเดียวที่เขาคุยกับคนอื่นนักหนาว่าอยู่ในโอวาทกลับมามีข่าวเสียหาย
"ผมก็อยากให้มันเป็นอย่างนั้นครับ" แพทริคมองพงษ์พัฒน์ด้วยความสาแก่ใจยิ่งเขาเห็นพงษ์พัฒน์เครียดมากเท่าไรเขาก็ยินดีมากเท่านั้น
หัวหิน
“เป็นแบบนี้ได้ยังไง...” หลังจากที่มนัญชนกหนีคามินกลับไทยมาได้เธอก็ตัดขาดการติดต่อทุกอย่างจากคามินและมาเช่าบ้านริมทะเลอยู่ที่หัวหินตอนนี้เธอกำลังตกใจอยู่กับข่าวของพี่ชายเธอและแพงขวัญอยู่มากเรื่องเดิมที่เอคาใจยังไม่ได้คำตอบกลับต้องมาตกใจกับการพาดหัวข่าวของข่าวบันเทิงอีกว่าลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังแอบซุ่มฝากท้องกับนักธุรกิจหนุ่มเศรษฐีเรือยอร์ชชาวอังกฤษ
วันต่อมา ตั้งแต่โทมัสรู้เรื่องของแพทริคจากมนัญชนกตั้งแต่เมื่อวานเขาก็เคลียทุกอย่างแล้วรีบบินมาที่เมืองไทยเพื่อมาคุยกับแพทริคทันที"เราต้องการทำอะไรกันแน่แพทริค" โทมัสโทรนัดแพทริคให้มาคุยที่โรงแรมที่เขาพักหลังจากที่ลงเครื่องเรียบร้อยแล้วเขารู้ดีว่าพงษ์พัฒน์เป็นคนที่ขับรถชนภรรยาของเขาเสียชีวิตและเขาก็รู้ว่าที่แพทริคเลือกที่จะยุ่งกับลูกสาวของพงษ์พัฒน์เพราะอะไร"เปล่านี่ครับพ่อผมก็แค่จะแต่งงาน" แพทริคยังคงปากแข็งไม่ยอมรับความจริงกับคนเป็นพ่อ"พ่อรู้แต่เมียเราเป็นลูกของคนที่ขับรถชนแม่เรา...ไม่ได้คิดจะใช้เธอเป็นเหยื่อใช่ไหม" โทมัสรู้ดีว่าแพทริคเกลียดพงษ์พัฒน์มากแค่ไหนและตอนนี้แพงขวัญก็เกิดตั้งท้องขึ้นมาแล้วหากลูกชายของเขาจะให้เธอเป็นเหยื่อเพื่อแก้แค้นคงไม่ดีแน่"ผมทำอะไรผมรู้ดีครับพ่อ" ว่าจบแพทริคก็เดินหนีคนเป็นพ่อไปคนอย่างเขาคิดอะไรแล้วต้องทำให้ได้เพราะชีวิตของแม่เขาคนผิดต้องเป็นคนชดใช้ความผิดให้สาสม“เฮ้อ...” โทมัสรู้ว่าลูกชายของเขาเป็นคนหัวแข็งและหากจะห้ามไม่ให้แพทริคยุ่งกับแพงขวัญคงไม่ได้เพราะตอนนี้หลานของเขากำลังจะเกิดมาแล้วยิ่งคิดเขาก็ยิ่งปวดหัวอาทิตย์ต่อมา วันนี้เป็นวันแต่
หลายวันต่อมา ตอนนี้แพทริคและแพงขวัญกลับมาอยู่ที่เรือนหอของพวกเขาแล้วบ้านที่แพทริคซื้อเอาไว้หลังไม่ใหญ่มากนักแต่ก็ร่มรื่นน่าอยู่ซึ่งแพงขวัญก็ไม่ได้ติดอะไรเพราะที่นี่ก็อยู่ใกล้กับบ้านของพ่อเธอพอสมควรขับรถไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงกันแล้ว"คุณจะไปไหนเหรอคะ" แพงขวัญที่รอทานข้าวเย็นพร้อมกับแพทริคเมื่อเห็นว่าเขาแต่งตัวกำลังจะออกไปข้างนอกก็ต้องรีบลุกมาถามเพราะเขาไม่ได้บอกเธอก่อนหน้าว่าจะไปไหน"คุยงานนิดหน่อยคืนนี้คุณไม่ต้องรอผมนะนอนก่อนได้เลย" "ค่ะ" แพงขวัญมองตามหลังคนเป็นสามีที่ไม่รู้ว่าเขาจะมีการคุยงานวันนี้ทั้งที่ก่อนหน้าเขาเป็นคนบอกเธอเองว่าจะละเรื่องงานมาดูแลเธอก่อนแต่ก็ไม่ได้ใส่ใจที่จะคิดมากเพราะคิดว่าเขาอาจจะมีงานด่วนที่จะต้องคุยจริงๆก็ได้โดยไม่ตะหงิดใจอะไรมากนักเพราะไว้เนื้อเชื่อใจไปเต็มร้อยแล้วทางด้านมนัญชนก หลังจากที่มนัญชนกขนของกลับจากหัวหินได้เธอก็มาเช่าบ้านหลังเดิมที่เคยเช่าอยู่ไม่มากนักเพราะเธอค่อนข้างชอบที่นี่ไม่ไกลเมืองมากนักและก็ดูเงียบสงบร่มรื่นตอนนี้เธอคิดว่าคามินน่าจะไม่มาหาเธอที่นี่แล้วเพราะเธอก็ขาดการติดต่อกับเขาไปนานแล้วเหมือนกัน“เฮ้อ..เมื่อยจังเลย” มนัญชนกเดิน
“คุณก็รู้ว่าคุณไม่มีวันเอาชนะผมได้” แพทริคกัดฟันกรอดใจกระตุกวูบเมื่อสาวเจ้าเอ่ยว่าจะเอาลูกออกแต่คนอย่างเขาหรือจะให้เธอทำแบบนั้นง่ายๆว่าจบก็รวบอุ้มร่างบางเข้าไปในห้องนอนทันที“คุณมันโรคจิต” แพงขวัญต่อว่าแพทริคเสียงฝาดเมื่อเขาจับเธอมาขังไว้ในห้องนอนทั้งยังล่ามขาเธอด้วยโซ่เส้นใหญ่เพื่อให้เธอหนีไปไหนไม่ได้อีก“จะได้หนีผมไปเอาลูกออกไม่ได้ไง...บอกแล้วไงว่าคุณไม่มีวันเอาชนะผมได้” "ฉันเกลียดคุณ...ได้ยินไหมว่าฉันเกลียดคุณ..ไอ้ไบโพล่า...อื้มมมม" แพทริคไม่ชอบคำว่าเกลียดเขาจากปากของหญิงสาวเท่าไรจึงเข้าไปบดจูบสั่งสอนเธอจนริมฝีปากห้อเลือดเพี๊ยะ “สกปรก..” เมื่อหลุดจากพันธนาการได้มือเรียวก็ยกฟาดแก้มสากไปเต็มแรงด้วยความโมโหและรังเกียจ“จะสกปรกแค่ไหนผมก็ยังเป็นผัวคุณ” “ฉันขอหย่า” “ได้..แต่วันที่คุณเซ็นใบหย่าพ่อคุณจะไม่เหลืออะไร” แพทริคมองหน้าหญิงสาวด้วยความไม่พอใจก่อนจะย้ำเตือนถึงอำนาจที่อยู่ในมือของเขา“ฮึก..ฮือๆๆ..อ๊ายยยย..ฮือๆๆๆ..อ๊ายยยยย..” แพงขวัญอาละวาดอย่างคนเสียสติเธอโมโหมากที่ดูจะเสียเปรียบแพทริคไปเสียทุกทางก่อนจะสลบไปบนเตียงนุ่มเพราะความเครียดและอ่อนเพลียที่ไม่ได้ทานอะไรตั้งแต่เมื่
RrrrrRrrrrr มนัญชนกรีบกดรับสายคนเป็นพ่อ“ค่ะคุณพ่อ...ค่ะหม่อนจะรีบกลับนะคะ” “มีอะไรเหรอ” “คุณพ่ออยู่ที่บ้านค่ะท่านจะมาทานข้าวเย็นกับฉัน” หญิงสาวไม่รู้ว่าทำไมพ่อเธอถึงมาหากะทันหัน“อืม...แล้วเรื่องเรา”“ค่ะ...ฉันจะไม่หลบหน้าคุณ” มนัญชนกรับปากชายหนุ่มเธอก็อยากจะพิสูจน์ด้วยเวลาต่อจากนี้เหมือนกันว่าที่เขาพูดกับเธอมามันจริงแค่ไหน“ขอบคุณนะครับ” คามินยิ้มอ่อนอย่างพึงพอใจอย่างน้อยต่อไปนี้เขาก็จะได้เจอเธอเหมือนเดิมแล้วแม้เธอจะไม่ไว้ใจเขาเหมือนเดิมก็ตามเขาจะพิสูจน์ให้เธอได้เห็นว่าคำพูดของเขาไม่ใช่เพียงลมปากแต่จะทำให้เธอได้เห็นจริงๆว่าเขานั้นจริงใจกับเธอชั่วโมงต่อมา ร่วมชั่วโมงกว่าคามินจะมาส่งมนัญชนกถึงบ้านเมือมาถึงหญิงสาวก็เหนว่าคนเป็นพ่อยืนรออยู่หน้าบ้านกับคนสนิทอีกสองสามคนแล้วจึงถือโอกาสนี้แนะนำให้คามินได้รู้จักพ่อของเธอเอาไว้หลังจากรู้จักกันเพียงแค่ชื่อมานานแล้ว“คุณพ่อฉันค่ะ...คุณพ่อคะนี่คุณคามินที่สอนฉันทำอาหาร” “สวัสดีครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” คามินยื่นมือทักทายโทมัสอย่างเป็นมิตรเคยได้ยินชื่อเสียงทางธุรกิจของเขามานานวันนี้ก็ได้เจอตัวจริงเสียทีนับว่าเขายังดูหนุ่มแน่นกว่าที่เ
“แพง” คามินเข้ามาหามนัญชนกในช่วงเย็นเมื่อเข้าบ้านมาได้เห็นแพงขวัญนั่งเหม่ออยู่ที่หน้าบ้านจึงเอ่ยทักขึ้นไม่รู้ว่าหญิงสาวจะอยู่ที่นี่ด้วย“พี่มิน..” ไม่ใช่แค่คามินตกใจที่แพงขวัญอยู่ที่นี่แต่เป็นแพงขวัญก็ตกใจที่คามินมาที่บ้านของมนัญชนกเหมือนกัน“พี่มินสบายดีนะคะ...ที่แผลไปโดนอะไรมาคะ” แพงขวัญชวนคามินข้ามานั่งคุยกันในห้องรับแขกในบ้านตอนนี้เธอไม่ค่อยกล้าที่จะมองหน้าคามินเท่าไรเพราะยังรู้สึกผิดกับเขาอยู่ไม่น้อยแต่ก็แอบสงสัยว่าชายหนุ่มไปทำอะไรมาถึงได้มีพลาสเตอร์ปิดที่หางคิ้ว“ครับพี่สบายดี..อุบัติเหตุนิดหน่อย” ตอนนี้คามินยิ้มให้หญิงสาวได้อย่างไม่มีอะไรตะขิดตะขวงใจแล้วเพราะเขาไม่อยากยึดติดอยู่กับอดีต“แพงขอโทษกับเรื่องที่..” “ไม่ต้องขอโทษพี่หรอกครับพี่เข้าใจต่อไปนี้เรามาเป็นพี่น้องกันนะครับ” คามินไม่อยากให้แพงขวัญพูดเรื่องเก่าขึ้นมาเพราะเขาก็ไม่อยากพูดถึงมันเหมือนกัน“ขอบคุณนะคะพี่มิน” สาวเจ้าพอจะยิ้มออกได้บ้างเมื่อเรื่องที่รู้สึกผิดต่อคามินผ่อนคลายลงด้วยคำพูดของเขาคามินยังคงเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอเสมอไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ“แล้วทำไมแพงถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะครับ” คามินอยากจะรู้มากกว่าว่าทำไ
หลายวันต่อมา หลังจากวันนั้นที่แพงขวัญสูญเสียคนเป็นพ่อไปเธอก็เอาแต่นั่งเสียใจทานอะไรไม่ได้นอนไม่หลับจนทุกคนก็หดหู่ไปตามๆกันทั้งห่วงสภาพจิตใจของแพงขวัญและลูกในท้องของเธออีกจวบจนวันนี้ก็ถึงวันที่แพงขวัญต้องมาลอยอังคารแล้วน้ำตาของเธอก็ยังไม่เคยเหือดแห้งไปเลยแม้แต่วินาทีเดียวคนที่เจ็บปวดที่สุดตอนนี้ก็เห็นจะเป็นแพทริคที่ทำได้เพียงแค่ตามดูหญิงสาวห่างๆเท่านั้นเพราะไม่อยากทำให้เธอเจ็บปวดใจเมื่อเห็นหน้าของเขา"ผลสอบสวนออกมาแล้วนะครับแพง" หลังจากที่ลอยอังคารเรียบร้อยแล้วคามินก็พาแพงขวัญมาคุยเรื่องคดีที่บ้านของมนัญชนก"ว่ายังไงบ้างคะ""คุณแพทไม่ได้เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้คนที่ขับรถชนคุณอาเป็นคนเมาที่อยู่แถวนั้น...พี่ว่าแพงลองลดทิฐิคุยกับคุณแพทดูใหม่ดีหรือเปล่า" จากหลายวันที่ผ่านมาที่แพทริคเฝ้าดูแลแพงขวัญอยู่ห่างตลอดทำให้เขารู้ว่าแพทริครักและห่วงใยแพงขวัญอยู่ไม่น้อยเขาจึงอยากให้ทั้งคู่ลองเริ่มต้นกันใหม่อีกสักครั้งเพื่อลูกในท้องที่กำลังจะเกิดมา"......" แพงขวัญก้มหน้างุดไม่ยอมตอบอะไรแม้นเขาจะไม่ได้ทำร้ายพ่อของเธอจริงแต่เรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นเธอก็ยังเจ็บปวดใจไม่หาย"หม่อนขอโทษนะคะที่ไม่เชื
สองสาวคุยกันอยู่พักใหญ่ถึงแผนการที่มนัญชนกคิดเอาไว้มนัญชนกไม่ยอมให้แพทริครู้เรื่องว่าแพงขวัญอยู่ที่ไหนเพราะเธอเองก็อยากจะเห็นว่าพี่ชายเธอมานะที่จะตามหาแพงขวัญจริงๆหรือไม่โดยที่หลังจากนี้เธอกับคามินจะไม่บอกข้อมูลและไม่ช่วยเหลืออะไรแพทริคทั้งนั้น“คุณแพงว่าดีหรือเปล่าคะ”“ดีเหมือนกันค่ะถือซะว่าแพงเอาคืนแล้วกันนะคะ” แพงขวัญยิ้มอ่อนเห็นว่าวิธีแก้เผ็ดแพทริคที่มนัญชนกเสนอก็ดีเหมือนกันและเธอก็จะได้เห็นด้วยว่าเขาจะพยายามตามหาเธอได้ไวเท่าไร“แต่ว่าถ้าพี่ชายหม่อนหาคุณแพงเจอแล้วหม่อนขอร้องนะคะอย่าหันหน้าหนีกันอีกเพื่อเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะเกิดมา”“ค่ะ” แพงขวัญเงียบไปครู่หนึ่งก่อนที่จะตอบตกลงกับมนัญชนกไปหากเขารักเธอจริงและเธอเองก็รักเขา...มันก็ไม่ได้ยากที่เธอจะให้อภัยแต่หากมีโอกาสเอาคืนเขาบ้างเธอก็อยากจะทำเพื่อดัดนิสัยคนที่เจ้าแผนการให้เจ็บปวดเล่นดูบ้าง เย็นของวัน"นี่ตามสูตรที่คุณมินเคยสอนฉันเลยนะคะ" คามินกับมนัญชนกง่วนกันอยู่ในครัวเรื่องการทำอาหารเย็นส่วนแพงขวัญเธอนั่งเล่นอยู่ด้านนอกเพราะได้กลิ่นอาหารมากไม่ได้เดี๋ยวจะอาเจียนออกมาอีกตอนนี้เธอถูกกับอาหารจำพวกผลไม้เท่านั้น"ผมมีสูตรอาหารอีกหลา
"อืม.." คามินยิ้มกริ่มที่มนัญชนกเผลอไผลไปกับรสสัมผัสของเขาได้เขาค่อยๆละจูบเงยหน้ามองใบหน้านวลที่แก้มแดงเปล่งเป็นลูกตำลึงและกำลังหันหน้าหลบสายตาของเขาอยู่อย่างเอียงอายเขายิ่งมองเธอแบบนี้ก็ยิ่งหลงไหลเวลาปกติเธอน่ารักแล้วแต่เมื่ออยู่ใกล้ชิดกับบนเตียงแบบนี้เธอยิ่งน่ารักกว่าปฏิกิริยาที่ไร้การปฏิเสธทำให้เขาไม่ต้องถามเธอเลยว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขาใจเธอกับเขาตอนนี้คงรู้สึกไม่ต่างกันเท่าไร"คุณน่ารักที่สุดเลย" เสียงแหบพร่าพ่นอยู่ข้างๆแก้มนวลก่อนจะยื่นมือหนาปิดไฟที่หัวเตียง"อื้มม.." สองมือหนาประสานกับมือเรียวของหญิงสาวขึงเอาไว้แนบกับเตียงนุ่มก่อนจะโน้มตัวลงบอดจูบนุ่มนวลสอดส่ายลิ้นร้ายฉกชิมความหวานจากปากคนตัวเล็กอีกครั้งเนิ่นนานเสียจนริมฝีปากบางชาและห้อเลือดเล็กน้อยไม่นานนักคนตัวโตก็จัดการเปลื้องผ้าทั้งเขาและเธอออกไปจนหมดให้หลงเหลือแต่ความอบอุ่นใต้ผ้าห่มจากการที่เนื้อแนบเนื้อเท่านั้น".. อ๊ะ.. อืม.." มนัญชนกแอ่นอกรับริมฝีปากของคนตัวโตอย่างลืมอายเพราะเมื่อปลายลิ้นสัมผัสกับยอดอกอิ่มของเธอก็รู้สึกวาบหวิวไปทั้งตัวจนควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้"อืม.." คามินก้มฟัดอกอิ่มสลับกับบดจูบริมฝีปากบางด้วยอาร