เพราะเธอถูกเขาปฏิเสธอย่างเลือดเย็น ทั้งๆที่เขารักเธอ และเธอเองก็รักเขา แต่ทำไมเราถึงรักกันไม่ได้ เพราะอะไร?
View More"ไปฮันนี่"พี่รามอุ้มฉันมาไว้ในอ้อมกอดของเขาแล้วเขาก็พาฉันไปยังโรงแรม ฉันมองพี่รามตาเยิ้มเลย วันนี้พี่รามหล่อมากกว่าทุกๆวันฉันเอามือไปลูบหน้าอกของพี่ราม พี่รามก็สะดุ้งเลยแล้วพี่รามก็อุ้มฉันจนมาถึงห้องนอน เขาค่อยๆวางร่างของฉันลงไปบนที่นอนสีขาว"พี่รามขาาาา^_^"ฉันเรียกพี่รามด้วยนำ้เสียงกระเส่าพี่รามมองหน้าฉันพลางทำหน้าเศร้าๆ"พี่ต้องทำจริงๆๆใช่ไหมฮันนี่?"พี่รามถามฉันเหรอ ทำอะไร"ใช่ค่ะมาม่ะมาหาฮันนี่สิคะ"ฉันกระดิกนิ้วชี้เรียกพี่รามให้เข้ามา ฉันเริ่มร้อนอีกแล้ว ฉันจึงถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของฉันออกเหลือแต่เสื้อสายเดี่ยว มันก็ยังไม่หายร้อนอยู่ดี ฉันจึงถอดเสื้อสายเดียวออกตามด้วยกางเกงขาสั้น ตอนนี้จึงเหลือแค่กางเกงชั้นในลายลูกไม้สีขาวของฉันและบราปีกนกสีดำแค่นั้นที่ปดปิดร่างกายที่ขาวนวลเนียนของฉันอยู่ พี่รามมองมาที่ฉัน ฉันจึงค่อยๆคลานจากเตียงเข้าไปหาพี่รามที่ยืนอยู่ข้างๆเตียง"พี่ราม เร็วๆๆสิคะ ฮันนี่จะไม่ไหวแล้วนะ!”ฉันคลานเข้าไปจนถึงพี่ราม ฉันจึงลุกขึ้นไปถอดเสื้อยืดสีนำ้เงินของพี่รามออกเผยให้เห็นหน้าอกขาวๆกับหัวนมสีชมพูซิกซ์แพ็กสวยๆฉันเอามือลูบไล้ไปตามแผงอกของพี่ราม แล้วฉันก็ค่อยๆยื่นหน้าขึ้นไป
"พี่รามคะ จะให้ฮันนี่นอนห้องไหนเหรอคะ"ฉันถามพี่รามไปอย่างสงสัยเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่มีโชฟาสีเทาอยู่หนึ่งตัวเป็นแบบยาวนั่งนอนได้หลายคน และมีโทรทัศน์จอแบน32นิ้วตั้งอยู่ "นอนด้วยกันนี้แหละ เธอไปนอนในห้องเดี๋ยวฉันนอนห้องนี้เอง"พี่รามบอกในขณะที่เราอยู่ในห้องโถงใหญ่ ฉันจึงพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินเข้าไปยังห้องนอน ในห้องนอนถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตาที่สุด ที่นอนสีขาวกว้างมาก จ๊อก จ๊อกอุ๊ยเสียงท้องฉันร้องเองฉันหิวแล้วอ่ะ ฉันกับพี่รามนั่งรถมาตั้งหลายชั่วโมง ระหว่างทางพี่รามแวะปั้มและเข้าเซเว่นไปซื้อข้าวกล่องกับขนมมาตุนไว้ให้ฉันเยอะมาก แต่ฉันไม่ชอบกินขนมฉันจึงกินข้าวไปแค่กล่องเดียวกันปวดท้อง แต่ตอนนี้มันใกล้จะสี่โมงเย็นแล้วนะฉันเริ่มจะหิวแล้วเพราะฉันกินข้าวกล่องในตามร้านข้างทางไปเมื่อตอนเที่ยง เมื่อฉันเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วฉันจึงเดินออกไปหาพี่รามที่ห้องโถงแต่เมื่อออกมาก็เห็นว่าพี่รามคุยโทรศัพท์อยู่ที่นอกระเบียงห้อง เขามองมาที่ฉัน ฉันจึงทำไม้ทำมือว่าฉันจะลงไปกินข้าวข้างล่าง เขาจะไปด้วยกันไหม พี่รามยกมือมาส่ายมือโบกไปมาสงสัยเขาจะไม่กินฉันจึงพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปที่ลิฟต์แล้วกดลิฟต์เพื่
8โมง ณ บ้านอัดสิลาเลิศ"นายครับ!จะไม่ให้ผมไปด้วยจริงๆเหรอครับ"รอนมือขวาของพี่รามเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ฉันกับพี่รามกำลังจะเดินไปที่รถแต่ก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าลงและหันกลับไปมองรอน"ไม่เป็นไรหรอกรอนฉันไปคุยงานที่ไกลๆแบบนั้นไม่มีใครตามไปเจอหรอกนะ"พี่รามหันกลับไปบอกรอน รอนจึงเดินมาหาพี่รามที่รถรอนถือกล่องกำมะหยี่สีดำมาด้วยแล้วเขาก็เปิดกล่องกำมะหยี่ออกในนั้นเป็นนาฬิกาดิจิตอลสีดำสำหรับผู้ชาย"คาดนาฬิกานี้ติดตัวไว้ตลอดนะครับนาย"รอนยื่นนาฬิกาดิจิตอลสีดำให้พี่ราม พี่รามรับมาพลางมองไปที่รอน"อ๋อ ผมให้อดุลทำให้คุณรามโดยเฉพาะครับเผื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นนาฬิกาตัวนี้ถูกฝังชิบติดตามไว้ครับ และมันสามารถจับเวลาการเดินปกติและผิดปกติได้ครับ ถ้ามันขึ้นสีเขียวคือเราเดินปกติแต่ถ้ามันขึ้นสีแดงแสดงว่าผิดปกติครับคือถ้าคุณรามวิ่งไปเรื่อยๆเหมือนหนีอะไร นาฬิกาจะขึ้นหน้าจอสีแดงครับมันจะส่งสัญญาณมาที่ผมทันที"รอนอธิบายกลไกของนาฬิกาตัวนี้ให้พี่รามฟัง ส่วนอดุลเขาเป็นน้องชายของรอนน่าจะรุ่นๆเดียวกันกับฉัน อดุลสามารถประดิษฐ์สิ่งของได้ทุกอย่างรวมถึงหุ่นยนต์ที่ทำงานบ้านได้ทุกอย่างและสามารถทำอาหารได้ด้วย สมองของอดุลอั
"ไม่ได้กินข้าวมาเหรอ?"พี่รามรับฉันด้วยมือทั้งสองข้างของเขาแล้วเขาก็เอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วงแววตาที่เขามองฉันมันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยฉัน"ค่ะงื้อๆๆ"ฉันเอาหน้าซุกกับอกของพี่ราม"ท่านประธานมีแขกเหรอคะ?"หล่อนคนนั้นรีบลุกขึ้นยืนอย่างไวตรงหน้าฉันและพี่รามหล่อนมีสีหน้าที่ตกใจมาก หล่อนไม่เห็นฉันจริงๆด้วย"นี้คุณเอริยาประธานบริษัทอีกคนหนึ่ง"พี่รามบอกหล่อนคนนั้นไปหล่อนยิ่งมีสีหน้าที่ตกใจหนักเดิม ฉันจึงหันไปเเสยะยิ้มให้หล่อนหล่อนมองฉันที่กอดคอพี่รามอยู่แล้วหล่อนก็มองมือพี่รามทั้งสองข้างที่โอบรัดร่างของฉันอยู่เช่นกัน ที่นี้หล่อนรู้รึยังจ๊ะ ว่าใครชนะ?หึ!"สะวัสดีค่ะคุณเอริยา ฉันเป็นเลขาของท่านประธานค่ะ"หล่อนบอกฉันด้วยนำ้เสียงตื่นตกใจ อ๋อที่เเท้ก็เป็นเลขาหน้าท้อง เห้ยแล้วก่อนหน้านี้หล่อนบอกว่าหล่อนจะไปพบคุณชาวๆๆอะไรนี้แหละที่กระบี่กับพี่รามเหรอ อุ๊ยถ้าเป็นแบบนั้นพี่รามของฉันเสร็จหล่อนนี้แน่ๆๆไม่ได้ฮันนี่ไม่ยอม!"จ๊ะ!!!"ฉันตอบหล่อนไปพลางกระแทกเสียงใส่แบบไม่เต็มใจ"พรุ่งนี้กี่โมง?"พี่รามยังคงถามคำถามที่เขาถามหล่อนค้างไว้"เราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้เวลา8โมงเช้าค่ะเพราะเรามีนัดดินเนอร์กับค
วันถัดมา"พี่ไปก่อนนะครับฮันนี่ ดูแลตัวเองดีๆนะ"พี่เฮลพูดขึ้นพลางเดินมากอดฉัน แล้วเขาก็ปล่อยฉันแล้วเดินไปตบไหล่พี่รามที่ยืนอยู่ข้างฉัน"ฝากฮันนี่ด้วยนะเว้ยดูแลน้องกูดีๆล่ะ ทำหน้าที่พี่ชายแทนกูสักเดือนน่ะไอ้ราม"พี่เฮลบอกพี่ราม พี่รามไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้าให้พี่เฮล พี่เฮลก็พยักหน้าตอบพี่รามแล้วพี่เฮลก็เดินเข้าไปกอดแม่นมวาดแล้วหอมแก้มของท่านทั้ง2ข้าง"นมครับดูแลตัวเองด้วยนะครับอย่ามัวแต่ทำงานล่ะครับ"พี่เฮลบอกแม่นมวาดไปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ผมไปก่อนนะครับสวัสดีครับนม พี่ไปก่อนนะฮันนี่ กูไปก่อนนะไอ้ราม"พี่เฮลบอกแม่นมแล้วหันมาบอกฉันก่อนจะหันไปบอกพี่ราม พี่เฮลไม่ให้ไปส่งที่สนามบินเขาบอกว่าส่งแค่ที่บ้านก็พอฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเขามากมาย พี่เฮลให้เลขาเขาไปส่งที่สนามบิน"วันจันทร์อย่าลืมไปทำงานล่ะ 8:00โมงตรงเธอต้องไปรอที่บ้านฉันแล้วไปกับฉัน"เมื่อรถพี่เฮลออกไปแล้วพี่รามก็หันมาบอกฉันเรื่องจะไปทำงานเขาด้วยนำ้เสียงออกคำสั่งให้ฉันไปรถเขาเหรอเนี่ยพี่รามทำไมแปลกๆอ่ะ ฉันสงสัยจัง"สงสัยอะไรมาก จะไปหรือไม่ไป?"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยท่าทางนิ่งเฉย"ไปค่ะไปๆ"ฉันจึงรีบตอบเขาไปอย่างไวเพราะกลัวว่าเขาเปลี่ยนใจ
"ไม่รู้ไม่ชี้"ฉันพูดกับพี่เฮลพลางลอยหน้าลอยตาแล้วหยิบแว่นกันแดดสีดำขึ้นมาส่วมและเสียบหูฟังไร้สายเปิดเพลงฟัง เลิกสนใจแล้ว พี่ชายเจ้าชู้! ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"โอ๊ย!!เมื่อยจัง มันก็ไม่ไกลทำไม่มันเมื่อยอย่างนี้ว่ะ"พอรถจากรถได้ก็เป็นเสียงของพี่น็อตพูดขึ้นด้วยความเหนื่อยล้า มันก็จริงอย่างที่เขาบอกระยะทางมันก็ไม่ได้ไกลมากแต่ทำไมมันเมื่อยจัง"เมื่อยหรือหมดแรงไอ้เวร"พี่เฮลที่ไปขนกระเป๋าจากหลังรถเสร็จก็พูดกับพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปทีหนึ่ง"คุณหนูฮันค่าาา"แม่นมวาดที่เห็นฉันลงจากรถก็รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดฉันด้วยความดีใจ ฉันจึงกอดตอบแม่นมวาดพร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างของท่านไป"กินข้าวตรงเวลารึเปล่าคะ?"แม่นมดึงฉันออกจากอ้อมกอดและมองฉันด้วยสายตาจับผิด"แฮะๆๆๆ"ฉันจึงยิ้มหัวเราะให้แม่นมไป"หัวเราะแบบนี้แสดงว่าไม่ตรงและปวดท้องใช่ไหมค่ะคุณหนูฮัน!!"แม่นมวาดโกรธฮันนี่แล้วค่า"แม่นมอย่าโมโหสิค่ะเดี๋ยวแก่นะ"ฉันบอกแม่นมพลางจี้เอวท่านเพื่อแกล้งท่าน"อุ๊ยๆๆๆคุณหนูฮันคะพอแล้วค่ะ แม่นมไม่โมโหแล้ว"แม่นมบอกฉันพลางยกมือขึ้นเหนือศีรษะเพื่อยอมจำนน"พี่เฮล ไปส่งอลิซให้หน่อยสิคะ"ฉันหันไปบอกพี่เฮลที่ยืนคุยอยู่กับพี
I'm Honey honey. กลับแล้วนะคะทะเลแสนสวย สนานีต่อไปทำงานแล้วนะ^_^.73413LIKE 30นาทีที่แล้วWWQ112:หุ่นดีมากเลยครับคุณฮันนี่ไปเดทกับผมไหมครับBANBAN:คุณฮันนี่สวยจังเลยครับCQQQ:จีบได้ไหมครับต้องเอาอะไรมาแลกถึงจะได้ตัวคุณGAMEGG:ได้คุณสักทีผมสัญญาจะมีแค่คุณคนเดียวสวยมากครับใจละลายPA'MM:ทำงานที่ไหนหรอครับผมจะได้ไปทำมั้ง"แหวะน่าเบื่อว่ะมีแต่ผู้มาขายขนมจีบ"อลิซเงยหน้าจากโทรศัพท์ของมันที่กำลังอ่านคอมเมนต์ของหนุ่มๆในไอจีฉันที่พากันมารุมจีบฉันพลางทำท่าอ้วกใส่ฉัน ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่บนรถตู้กำลังเดินทางกลับกรุงเทพแล้วเพราะพี่เฮลต้องรีบกลับมาเก็บของเพื่อจะเดินทางไปประเทศดูไบในวันพรุ่งนี้ พวกเรานั่งที่เดิมเหมือนตอนมา"หนุ่มหล่อๆทั้งนั้นเลยแถมรวยอีกตั้งหาก กูอิจโว้ยยย!”อลิซตะโกนใส่หูฉัน ฉันจึงบีบจมูกมันไปอย่างหมั่นไส้มันก็มีหนุ่มๆมาขายขนมจีบเหมือนกัรนั้นแหละแต่มันอ่ะเลือกเยอะเลือกมาก"มึงไม่สนเหรอ?เลิกเป็นคาสโนวี่แล้ว?"อลิซเอ่ยถามฉันอย่างคนสงสัย"ฮันนี่ น้องเป็นคาสโนวี่เหรอทำไมทำแบบนั้นอ่ะ!"พี่เฮลที่นั่งอยู่ข้างหน้ากับคุณลุงคนขับรถตู้รีบหันมาหาฉันด้วยความตกใจ"ก็เขามาเสนอให้ฮันนี่เองหนิค่ะ ก็สนุ
"เล่นอะไรกัน หัดระวังบ้างสิเดี๋ยวก็หกล้มหรอก"พี่รามปล่อยฉันและพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงดุๆ แววตาที่ไร้อารมณ์ของเขาช่างเยือกเย็นเสียจริงๆ"ฮันนี่ขอโทษค่ะ"ฉันรีบก้มหัวขอโทษพี่ราม พี่เฮลจึงเดินเข้ามาหาฉัน"เล่นอะไรกันอยู่เหรอ? มองน่าสนุกจัง"พี่เฮลทำสายตาแพรวพราวพลางมองไปยังอลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ราม"เล่นวิ่งไล่จี้กันค่ะ"ฉันบอกพี่เฮลพลางจับมือเขาเดินไปนั่งที่โต๊ะนั่งและกอดแขนพี่เฮลอย่างอ้อนๆ"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อยเธอเองตั้งหากที่มาไล่จี้ฉัน"อลิซบอกฉันและมองหน้าพี่เฮลมันเดินมานั่งลงข้างฉัน พี่รามก็เดินไปนั่งที่เปลนอน"ก็เธอล้อเลียนฉันอ่ะ"ฉันหันไปจี้มันอีกมันก็หัวเราะและจี้ฉันคืน"พอแล้วอีฮันมาคุยเรื่องผู้ชายคนนั้นต่อโอ๊ยฮ่าๆ!” อลิซพูดฉันก็จี้เอวมันบิดไปบิดมา"ฮ่าๆ อ่ะพอแล้วไม่เล่นแล้วแกห้ามจี้เอวฉันนะ"ฉันหันไปมองอลิซและบอกมัน แต่มันกลับแสยะยิ้มใส่ฉันมันไม่น่าไว้ใจเลย ฉันจึงรีบลุกขึ้นและย้ายไปนั่งริมแทนที่พี่เฮล โดยที่ฉันดันให้ร่างของพี่เฮลไปนั่งข้างอลิซแทน"กลัวกูขนาดนั้นเลย? "อลิซถามฉันด้วยสายตาล้อเลียน ฉันพยักหน้าให้มันและกอดแขนพี่เฮลพลางทำท่ากลัวมันตึ่ง (เสียงแจ้งเตือนไอจี)แล้วจู่ๆ เสียงเเจ
"แล้ว? "ผมรีบถามไอ้เฮลต่อด้วยความฉงนใจแบบแปลกๆ"ไอ้คาร์มันบอกกูว่าให้มึงระวัง ดวงใจของมึงไว้ให้ดีๆ "ไอ้เฮลบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อผมได้ยินถึงเรื่องดวงใจของผม ใจผมก็กระตุกวูบเลยครับ ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจผม"ไอ้รามมึงเป็นไมยราพรึไงว่ะ ถอดดวงใจได้อ่ะ"ไอ้เฮลถามผมพลางทำสีหน้าสงสัย นี่มันโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะคนบ้าอะไรจะถอดดวงใจได้"แล้วไอ้คาร์ได้บอกอะไรมึงอีกรึเปล่า"ผมไม่สนใจตอบคำถามของไอ้เฮลแต่ผมอยากรู้ว่าไอ้คาร์มันได้บอกอะไรไอ้เฮลอีกรึเปล่าผมจึงรีบถามมันต่อ สงสัยที่ไอ้อาโคบอกไอ้คาร์ว่าให้ผมระวังดวงใจของผมไว้ ไอ้อาโคคงจะชวนไอ้คาร์ร่วมมือกันมาทำร้ายผมแน่ๆ ไอ้อาโคมันคงไม่รู้ว่าผมกับไอ้คาร์เคยเป็นเพื่อนรักกัน ไอ้คาร์เลยเอาเรื่องที่ไอ้อาโคบอกมันมาบอกให้ผมได้รู้ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆ ไอ้คาร์มันคงไม่กล้าบอกผมด้วยตัวเองมันคงจะกระดากและทำตัวไม่ถูกนะ"มันบอกว่า ไอ้อาโคมันรู้ว่าดวงใจของมึงคืออะไรและมันจะมาเด็ดดวงใจของมึงด้วยมือมันเอง"ไอ้เฮลบอกผมไปมันก็ยิ่งทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วจนจะเป็นโบว์ผูกกันได้อยู่แล้ว"ถ้าดวงใจที่ไอ้อาโคไม่ได้หมายถึงตัวมึงที่ไม่สามารถถอดดวงใจได้แล้วม
พระเอกราม วยุทัศ อัดสิลาเสิศ อายุ29ปีหนุ่มหล่อดีกรีนักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เขาหล่อเขารวยเขาเท่เขาไม่มั่วผู้หญิงเหมือนเพื่อนของเขาเขาไม่สนผู้หญิงคนไหนนอกจาก...(ไม่บอกหรอก) จนใครนึกว่าเขาไม่ชอบผู้หญิงหญิงสาวทุกคนต่างอยากได้เขามาเป็นสามี(cr.choeyeokgeun.)นางเอกฮันนี่ เอริยา รัตนบูรภาพิทักษ์ อายุ25ปีผู้หญิงที่สวยกระชากใจหนุ่มๆ เธอสวยเหมือนนางพญางูขาว เธอเคยอกหักจากรักในวัยเด็กของเธอมันเลยทำให้เธอเข็มแข็งและพร้อมที่จะรุกชายคนที่เธอรักใหม่และเธอได้รับฉายาว่าคาสโนวี่ เธอควงผู้ชายไม่ซำ้หน้า(แล้วเจอกันค่ะพี่รามสุดที่รัก)เพื่อนๆในแก๊งพระเอก จตุเทพคนที่1ราม วยุทัศ อัดสิลาเลิศ อายุ29 นักธุรกิจหนุ่มไฟแรง เขาหล่อเขารวยเขาเท่ ประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูที่ใหญ่ที่สุดในประเทศสาขาทั่วประเทศ มีฮันนี่เป็นประธานร่วม เขาไม่เจ้าชู้ เงียบๆเย็นชาขั้นสุด แต่ลึกๆแล้วเขาไม่ได้เป็นแบบที่เห็นมีบางอย่างทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้ เขาได้รับการโหวตจากสาวๆให้เป็นสามีแห่งชาติแต่เขาไม่สนใจผู้หญิงคนไหนเลยนอกจาก.....เพื่อนสนิทเฮล จตุเทพคนที่2เฮล ปรมะ รัตนบูรภาพิทักษ์อายุ29ปี รูปหล่อพ่อรวย เ...
Comments