คลับH&H
ฮันนี่ เอริยา...... สวัสดีค่ะ ฉันฮันนี่ค่ะคาสโนวี่ตัวแม่ ที่ผู้ชายทุกคนอยากจะมาขึ้นเตียงกับฉัน ตอนนี้ฉันอยู่ที่ผับ H&H ผับของฉันกับพี่เฮล พี่ชายผู้เป็นที่รักของฉัน ตลอด10ปีที่ผ่านมาฉันไม่เคยติดต่อมาหาพี่เฮลเลยและไม่ให้แด๊ดกับมี๊บอกเขาด้วยว่าฉันไปเรียนต่อที่เมืองไหนในสหรัฐอเมริกา เพราะฉันกลัวว่าถ้าพี่เฮลรู้พี่รามก็ต้องรู้ว่าฉันอยู่ที่ไหน และฉันยอมเปลี่ยนตัวเองแค่ไหน เมื่อก่อนฉันเป็นเด็กค่อนข้างเรียบร้อยใสๆๆแต่ตอนนี้ฉันแซ่บค่ะ^_^ฉันกลับมาเพื่อพี่รามเพื่อนพี่เฮลพวกเราสามคนเติบโตมาด้วยกัน แต่ฉันดันไปตกหลุมรักพี่รามเลยคิดว่าเขาเป็นพี่ชายของฉันไม่ได้จริงๆฉันจึงกลับมาเพื่อทวงเขาให้เป็นของฉันของฉันแค่คนเดียวเท่านั้น วันนี้ฉันมาในชุดลูกไม้เกาะอกสีขาวที่สั้นเลยเข่ามา2คืบเกือบจะเห็นแก้มก้นอยู่แล้เนื้อผ้ก็บ้างมากผมยาวสีนำ้ตาลอ่อนของฉันถูกดัดเป็นมวยปล่อยลงมาปิดแผ่นหลังและติดกิ๊บปลาดาวให้ดูน่ารักขึ้น ฉันเดินเข้ามาภายในผับผู้ชายก็ร้องเรียกชื่อฉัน ฉันคงทำได้แค่ยิ้มหวานให้พวกเขาเพราะพวกเขาไม่ใช่เป้าหมายของฉันในค่ำคืนนี้ พวกผู้ชายพากันหลีกทางให้ฉันเหมือนต้องมนต์สะกดไม่เสียแรงที่ไปอยู่อเมริกาตั้ง10ปี ฉันใช้เวลาตลอด10ปีเพื่อสร้างความมั่นหน้าความมั่นใจให้ตัวเองรวมไปถึงสร้างความเข้มแข็งให้ตัวเองเพื่อจะกลับมารุกฆาตพี่รามของฉันอีกครั้งและครั้งนี้ ฉันต้องได้เขามาเป็นของฉันแน่นอน ฉันเดินไปยังโซนวีไอพีโต๊ะที่พวกพี่ชายฉันนั่งกันอยู่ ฉันก็เห็นพี่เฮลใส่เสื้อเชิ้ตสีดำเชตผมขึ้นอย่างเท่ห์หล่อไม่เปลี่ยนจริงๆพี่ชายฉัน พี่เฮลตัวใหญ่ขึ้นมากอ่ะก็เวลาตั้ง10ปีนี่เนอะอะไรๆก็คงจะเปลี่ยนไปบนตักของเขามีผู้หญิงใส่ชุดเกาะอกสีแดงหน้าอกหน้าใจของเธอมีขนาดที่ใหญ่โตมาก ข้างๆพี่เฮลมีพี่น็อตนั่งอยู่เขาสวมใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวสไตล์ๆหนุ่มตี๋บนตักเขาเองก็มีผู้หญิงใส่เสื้อสายเดี่ยวกระโปรงสั้นถกขึ้นมาหน่อยหนึ่งร้ายจริงๆพี่น็อตและฝั่งตรงข้ามพี่เฮลก็คือพี่ราม พี่รามใส่เสื้อยืดที่ดำสวมด้วยเสื้อแจ็คเก็ตหนังสีดำพี่รามตัวใหญ่ขึ้นมาแถมยังหล่อโคตรๆๆๆเลยพี่รามหล่อขึ้นกว่าเดิมเยอะมากอ่ะ และเขาทำให้ฉันยิ้มได้ก็ตรงที่ข้างๆหรือบนตักของพี่รามไม่มีผู้หญิงเลยพี่รามมองฉันนิดนึงแล้วก็หันไปสนใจแก้วเหล้าในมือต่อ หึ!ยังคงความเย็นชาเหมือนเดิมเลยนะคะพี่ราม พี่รามของฉันจะมีแฟนรึยังนะ ส่วนพี่น็อตมองฉันตาไม่กระพริบเลยค่ะ นำ้ลายเกือบไหลแล้วนะคะพี่^_^ ส่วนพี่เฮลลุกขึ้นยืนอย่างรวดเร็วด้วยความตกใจปนดีใจที่เห็นฉันทำให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่บนตักเขาตกจากตักเขาทันทีอย่างแรงเจ็บก้นแทนเธอเลยนะน่ะ แต่ฉันว่าฉันขอสมนำ้หน้าเธอดีกว่าเพราะอยากมายุ่งกับพี่ชายสุดหล่อของฉันทำไมล่ะ พี่เฮลเดินตรงมาหาฉันทันทีด้วยสีหน้าดีใจปนน้อยใจฉันรีบเดินเข้าไปสวมกอดและซบไหล่พี่เฮลด้วยความคิดถึง พี่เฮลเองก็สวมกอดร่างฉันด้วยความคิดถึงเช่นกัน กลิ่นตัวหอมๆยังเหมือนเดิมเลยพี่ชายของฉัน^^ ฉันยื่นหน้าขึ้นไปกดปลายจมูกแนบชิดไปกับแก้มขาวเนียนของพี่เฮลหอมแก้มพี่เฮลทั้งสองข้างไปด้วยความรัก "ฟอด ฟอด พี่เฮลคะ"ฉันเรียกพี่เฮลด้วยนำ้เสียงแจ่มใสและทำหน้าออดอ้อนเพราะตอนนี้หน้าพี่ชายฉันบึ้งตึงมากค่ะ "ทำไมกลับมาไม่บอกพี่เลย? พี่น้อยใจนะรู้ไหมคะฮันนี่"พี่เฮลเอ่ยขึ้นด้วยนำ้เสียงน้อยใจและตัดพ้อสงสัยเขาจะน้อยใจฉันจริงๆนั่นแหละ "ฮันนี่ขอโทษค่ะพี่เฮล ต่อไปนี้ฮันนี่จะไม่ไปไหนอีกแล้วค่ะ^_^"ฉันตอบพี่เฮลไปด้วยน้ำเสียงอ้อนๆพี่เฮลน่ะแพ้ลูกอ้อนฉัน เขายิ้มอ่อนๆให้ฉันและพี่เฮลก็จับมือฉันให้มานั่งลงข้างๆตัวเขาที่อยู่คนละฝั่งกับพี่น็อต แหมยังหวงน้องสาวเหมือนเดิมเลยนะคะพี่ชายฉัน^_^ "สวัสดีค่ะพี่น็อต"ฉันเอ่ยทักทายพี่น็อตพร้อมกับยกมือไหว้เขา พี่น็อตรับไหว้ฉันแล้วเขาก็รีบดันร่างของผู้หญิงคนนั้นออกไปทันทีก่อนจะหันไปกระซิบกับผู้หญิงของเขาเเละของพี่เฮล แล้วพวกเธอก็พากันเดินออกไปจากตรงนั้นสงสัยพี่น็อตคงจะบอกให้พวกเธอออกไปก่อนล่ะมั้งนะ "สวัสดีครับน้องฮันนี่^_^น้องฮันนี่สวยมากพี่ตามไอจีน้องมาตลอดเลยนะครับ""สวัสดีครับน้องฮันนี่^_^น้องฮันนี่สวยมากพี่ตามไอจีน้องมาตลอดเลยนะครับ"พี่น็อตเอ่ยพูดพร้อมจะเอามือข้ามพี่เฮลมาจับมือฉันแต่ก็ถูกพี่ชายจอมขี้หวงของฉันจับมือเขาไว้ซะก่อนพร้อมกับออกแรงบิดข้อมือของพี่น็อตพวกเขายังคงเหมือนเดิมเลยนะ^_^"โอ๊ย!!!เชี้ยเฮลมึงบิดข้อมือกูทำไมกูแค่จะไปขอจับมือน้องฮันนี่แค่นั่นเอง!!"พี่น็อตโวยวายร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวดพลางทำหน้าเหยเกท่าทางแกล้งๆ เขาไม่ได้เจ็บจริงๆอย่างที่เขาบอกล่ะมั้ง"เยอะแหละมึงไอ้สัสน็อต เดี๋ยวเถอะมึง!"พี่เฮลบอกพี่น็อตด้วยสีหน้าโหดๆปนกวนๆหึๆๆน่ารักจังพี่ชายฉัน"สวัสดีค่ะพี่ราม"ฉันเลิกสนใจสองคนนั้นและหันไปสนใจผู้ชายหน้าตายที่นั่งอยู่อีกฝั่งหนึ่งของพี่เฮลนั่นก็คือพี่ราม ฉันยกมือสวัสดีพี่ราม พร้อมกับเดินไปนั่งลงข้างๆเขาพี่รามมีสีหน้าตกใจนิดนึงก่อนจะพยักหน้ารับคำสวัสดีของฉัน ไม่เจอกันนานเย็นชาขึ้นเยอะเลยนะคะว่าที่สามี^_^"ฟอด คิดถึงพี่จัง^_^"ฉันหอมแก้มพี่รามไปทีหนึ่งพร้อมกับเอ่ยกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูให้พี่รามได้ยินเพียงแค่คนเดียว พี่รามตกใจลุกขึ้นยืนอย่างไว ฉันหน้าเหวอมองหน้าเขาด้วยความตกใจเช่นกัน"ฮันนี่!!ไปหอมแก้มไอ้รามทำไม!มานี้เลย"พี่เฮลร้องเสียงด
บ้าน รัตนบูรภาพิทักษ์ฮันนี่ เอริยา.....Ram_Wayuthat. Glad ^_^(ดีใจ) 1282Like eye. 54:อุ๊ย!ละลายมากค่ะสามีyouul. 23:น่ารักมากคะพี่รามมมมมม🤤🤤🤤 AUNDA.:น่ากินเอ้ย~~น่ารักมากค่าาา🤤🤤🤤summer.:เท่มากกกค่าาาพี่รามมมมHot Hot_Play Boy.@Ram_Wayuthat.:ดีใจเชี้ย!ไรมึงไอ้ราม?Hen_Play Boy. @Hot Hot_Play Boy.@Ram_Wayuthat.:แม่ง!นี้ขนาดมันดีใจนะยังหน้าตายอยู่มึงอมเชี่ยไรไว้ว่ะไอราม Ram_Wayuthat.@Hen_Play Boy. @Hot Hot_PlayBoy.:เสือกฮ่าๆพวกพี่ๆเขายังคงทะเลาะกันเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย Hen_Play Boy.ไอจีพี่เฮลพี่ชายสุดที่รักของฉันเองส่วนHot Hot_Play boy. ไอจีพี่น็อต ฉันเข้าไปfollowไอจีพี่รามเมื่อคืนตอนกลับมาถึงบ้านและตอนนี้ฉันก็กำลังนอนส่องไอจีของพี่รามอยู่ ฉันขาดการติดต่อกับเขามานานมาก เป็นสิบๆปีเลยล่ะเมื่อคืนพี่เฮลดุฉันใหญ่เลยว่าไปหอมไปจูบพี่รามทำไม ฉันอยากจะตอบพี่เฮลไปใจจะขาดว่าก็ฮันนี่รักของฮันนี่นี้ค่ะ แต่ฉันก็ตอบเขาไปแบบนั้นไม่ได้ พี่รามเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนมากเมื่อก่อนเขาตัวเล็กๆสูงๆแต่ตอนนี้มองตัวเขาใหญ่ขึ้นเหมือนคนออกกำลังกายหนักแทบทุกวันผิวขาวๆไหล่กว้างๆยังคงหน้าน่าซบเหมือนเดิ
4ทุ่ม ณ บ้านอัดสิลาเลิศ"แม่นมๆคะ"ฉันเอ่ยเรียกป้านมด้วยความรีบร้อนในขณะที่เขากำลังจะปิดประตูบ้านใหญ่ของบ้านอัดสิลาเลิศ เสียงเรียกของฉันทำให้ป้านมหยุดชะงักทันที ตอนนี้ฉันมาอยู่บ้านของพี่รามเป็นที่เรียบร้อยแล้ว วันนี้ทางสะดวกพี่เฮลไม่อยู่บ้าน เห็นเขาบอกว่าที่คลับมีงานต้องเคลียร์เลยเขาขอนอนที่คลับเลย ส่วนพ่อกับแม่พี่รามเขาไปเที่ยวกับแด๊ดกับมี๊ฉันเองไม่มีทางกลับมาง่ายๆหรอกสี่ท่านนั่นอ่ะ และตอนนี้ที่บ้านฉันก็เหลือแค่เเม่นมวาดแม่นมที่เลี้ยงฉันมากับคนรับใช้อีกห้าคนส่วนบ้านพี่รามเหลือแค่แม่นมนวลคนที่เลี้ยงพี่รามมากับคนรับใช้แค่สามคนรวมแม่นมนวลด้วยก็แค่สี่คนแค่นั่นเองและคนพวกนี้คงไม่มาขัดขวางฉันแน่นอน ฉันมั่นใจ และที่ฉันทำไมถึงรู้ก็เพราะว่าฉันไปหาข้อมูลมาอย่างเเน่นหนาแล้วยังไงล่ะ"ใช่คุณหนูฮันนี่รึเปล่าคะ?”แม่นมนวลเอ่ยถามฉันในขณะที่ฉันดึงประตูหน้าบ้านไม่ให้ปิด แม่นมนวลเมื่อเห็นฉันท่านก็ดีใจเปิดประตูให้ฉันเข้าไปในบ้านแทบจะทันทีเลยล่ะ ฉันรีบเดินไปกอดแม่นมนวลด้วยความคิดถึงท่าน ท่านก็สวมกอดร่างของฉันแน่นด้วยความคิดถึงเช่นกัน"แม่นมนวลฮันคิดถึงเเม่นมมากๆค่ะ^_^”ฉันพูดด้วยนำ้เสียงอ้อนๆพร้อมกับหอมแก้
ตอนเช้า ณ บ้านอัดสิลาเลิศ06:30น.ห้องนอนรามฮันนี่ เอริยา..."เห้ย!!!อะไรว่ะเนี่ย นี่เธอตื่นๆๆเลย!"ใครเสียงดังแต่เช้าล่ะเนี่ยแต่ เอ๋?ทำไมเสียงเป็นเสียงผู้ชายนะแต่ไม่ใช่หรอกหมอนข้างมากกว่ามั้ง สงสัยหูฉันจะแว่ว"เงียบๆหน่อยได้ไหมคะ คนจะนอน!"ฉันเอ่ยขึ้นพลางโอบกอดหมอนแขน หมอนข้างหนิพูดได้ด้วย ฉันเลยจูบหมอนข้างไปที่หนึ่ง ว่าแต่ทำไมลักษณะมันคล้ายๆคุ้นๆเหมือนริมฝีปากของมนุษย์เลยล่ะ? เห้ย!!!จริงสิเมื่อคืนฉันมาขอนอนกับพี่รามนี้ โอ้ย!เรื่องสำคัญขนาดนี้ฉันลืมได้ยังไงกัน!!"ออกไปจากห้องฉันได้แหละ!" เสียงเรียบเฉยของพี่รามเอ่ยขึ้นใกล้ๆหูฉัน เขาออกแรงดันร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขา ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะว่าพี่รามมานอนบนเตียงเดียวกับฉันได้ยังไง เอาเป็นว่าฉันจะเล่าให้ฟังคืองี้นะเมื่อคืนน่ะพี่รามเขาจะไปนอนตรงหน้าโทรทัศน์ตรงนั้นมีโซฟาตัวใหญ่อยู่แต่ฉันบอกเขาว่าถ้าพี่ไปนอนตรงนั้นฉันจะแก้ผ้านอนโชว์เขาเลยอ่ะ เขาเลยจำใจต้องมานอนบนเตียงกับฉัน พี่รามเอาทั้งหมอนข้างผ้านวมมา คั่นตรงกลางระหว่างฉันกับเขา ฉันรอจนกว่าพี่รามหลับพอพี่รามหลับ ฉันก็รีบเอาผ้านวมกับหมอนข้างออกทันทีและรีบไปนอนกอดเขา พี่รามกอดตอบฉันเขาทั้งกอดท
วันต่อมา(ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์)"พี่เฮลคะ"เมื่อฉันเดินลงบันไดมาก็เห็นพี่ชายสุดที่รักกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในมือของเขาถือสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอยู่สงสัยจะดูหุ้นอยู่แน่เลยทำหน้าเครียดเชียวพี่ชายฉัน เมื่อพี่เฮลได้ยินเสียงฉันเรียกก็รีบวางโทรศัพท์ทันทีก่อนจะมองมาที่ฉัน"คร๊าบ ฮันนี่"ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆพี่เฮล"ฮันนี่อยากไปเที่ยวทะเลนะคะ 10ปีแล้วที่ไม่ได้ไป อาทิตย์หน้าฮันนี่ก็ต้องเข้าบริษัทแล้ว"มันจะถึงกำหนดวันที่ฉันขอแด๊ดพักผ่อนแล้วหนิมันจะหมดแล้ว"อยากไปมากเลยหรอครับ"พี่เฮลเอามือมาลูบหัวฉันด้วยความเอ็นดูฝามือของพี่เฮสยังคบอบอุ่นเสมอ"นะคะนะนะๆๆๆคะๆๆ"ถ้าพี่เฮลไม่ไปแผนที่ฉันวางไว้ก็พังหมดน่ะสิโอ้ย เพื่อพี่รามฮันนี่จะอ้อนพี่เฮลสุดๆๆ"อ่ะๆๆๆไปก็ไป ไปวันไหนล่ะ"เย้ พี่เฮลน่ะแพ้ลูกอ้อนฉันตลอด"วันมะรืนค่ะ""ไปกี่คนหรอค่ะฮันนี่"พี่เฮลถาม"ไม่เกิน10คนได้ไหมคะ"พี่เฮลทำหน้าคิดตามที่ฉันบอกก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง"เห้ย!!!ไม่ได้ๆๆฮันนี่ พวกเพื่อนๆๆพี่ก็4คนแล้วรวมพี่เป็น5แล้วไหนจะเด็กๆพวกมันอีก"พี่เฮลรีบพูดอย่างร้อนรน"แหนะ ฮันนี่ว่าแล้ว พี่เฮลนะขาดผู้หญิงไม่ได้"พี่เฮลทำสีหน้าตกใจก่อนจะหันมาอ้อนฉัน"ไม่
วันเดินทาง9:45น.บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์และแล้วทริปไปทะเลก็มาถึง ฮันนี่อดใจจะไม่ไหวแล้วนะคะพี่ราม ฉันเดินลงมาจากบันไดบ้านลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบวันนี้ฉันใส่เสื้อลูกไม้สายเดี่ยวสีดำ กับกางเกงยีนส์ขาสั้น เมื่อฉันเดินออกมาจากประตูบ้านก็เห็นพี่ชายสุดที่รักกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ พี่เฮลใส่เสื้อวอร์มสีขาวแขนยาวกับกางเกงขาสั้นสีแดงงุ้ยเท่จังพี่ชายฉัน ข้างๆพี่เฮลมีรถตู้คันสีขาวสงสัยจะไปทะเลด้วยรถตู้สินะ เราจะไปทะเลจังหวัดใกล้ๆกรุงเทพนี้แหละเลยเดินทางสายๆหน่อยจะได้ไปถึงนู้นบ่ายๆ"อุ๊ย!!คุณหนูฮันคะทำไมไม่เรียกแจ๋วไปช่วยยกกระเป๋าล่ะคะหนักรึป่าวค่ะเนี่ย แจ๋ว แจ๋ว อยู่ไหนมานี่หน่อย"แม่นมวาดรีบเขามาจะแย่งกระเป๋าไปจากฉันพร้อมกับเรียกหาสาวใช้ที่ชื่อแจ๋ว"ไม่เป็นไรค่ะแม่นม ฮันยกได้จะถึงอยู่แล้วนะคะฮันเกรงใจแจ๋ว"ฉันรีบบอกแม่นมวาด พร้อมกับแย่งกระเป๋าเดินทางมาจากแม่นม"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมยกเอง"พี่เฮลรีบเข้ามาแย่งกระเป๋าเดินทางของฉันออกไปจากฉันและแม่นมวาดทันที สงสัยเขาจะได้ยินที่ฉันคุยกับแม่นมนะ พี่เฮลรีบยกกระเป๋าฉันไปใส่หลังรถตู้เพราะกลัวว่าเดี๋ยวแม่นมวาดจะแย่งยกให้อีก"แม่นมคะไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฮั
"ไม หวงขนาดนั้นเลย ปกติขอก็ให้นี้หว่าทำไมคนนี้ถึงไม่ให้ว่ะไอ้น็อตไอ้เฮล"พี่คุณชายเอ่ยถามขึ้น"เอ่อ ยิ่งอะไรที่ได้มายากๆกูแม่งยิ่งชอบเนอะไอ้พอร์ชเนอะ"พี่คนตัวเล็กที่เวย์พูดขึ้นมั่ง"ไอ้สัสพวกมึงหนิ นี่ฮันนี่น้องสาวกูห้าม!พวกมึงคนไหนยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!”พี่เฮลพูดด้วยนำ้เสียงจริงจังแล้วพี่เฮลก็เอามือมากอดเอวฉันไว้ด้วยท่าทางหวงเเหนอะไรจะขนาดนั้นคะ?"อ๋อ ที่เเท้ก็น้องสาวมึงถึงว่าทำไมหวงจัง แล้วมึงอ่ะไอ้น็อตจะหวงทำไม"พี่ที่เหมือนคุณชายนั้นดูเหมือนจะชื่อพี่พอร์ชน่ะเห็นพี่คนตัวเล็กเรียกแล้วพี่เขาเอ่ยถามพี่น็อต"ไอ้สัสน้องสาวเพื่อนไงเชี้ย!พวกมึงก็ถามมาก!"พี่น็อตบอกปัดๆๆ"เออแล้วมึงจะไม่แนะนำน้องมึงให้พวกกูรู้จักเลย?”พี่คนตัวเล็กเอ่ยถามพี่เฮลพลางพยักหน้ามาทางฉัน"เออเชี้ยแล้วห้ามพวกมึงยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!"พี่เฮลพูดพลางชี้หน้าเพื่อนๆเขาทีละคน"เออไม่ยุ่งหรอกยำ้อะไรหนักหนาสัสเฮล!"พี่พอร์ชพูด"ฮันนี่คะสองคนนี้เพื่อนสนิทพี่เองรู้จักกันมานานแล้ว คนนี่มันชื่อไอ้พอร์ช"พี่เฮลบอกฉันพลางชี้นิ้วไปทางพี่คุณชาย"ส่วนไอ้นี่ชื่อรันเวย์"พี่เฮลก็ชี้ไปทางพี่คนที่ตัวเล็กๆไงล่ะ"ส่วนนี่ฮันนี่น้องสาวกูเองเพิ่งกลั
"เออแม่งให้รออยู่นั้นแหละไม่เสือกบอกสัสราม!"พี่น็อตด่าพี่รามด้วยอีกคนสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขุ่ยเลยนะ น่าสงสารพี่รามจังโดนด่าหลายสัสแล้วน่ะเนี่ย"กูว่าไปเถอะไม่ต้องรอแม่งแหละมันคงไม่ไปหรอก!"พี่พอร์ชหันไปบอกพี่เฮล พี่เฮลทำหน้าคุ้นคิด"เอ่อน้องฮันนี่ครับ"พี่รันเวย์เรียกฉัน"มีอะไรเหรอคะพี่รันเวย์?"ฉันหันไปหาพี่รันเวย์และมองเขาอย่างสงสัย"น้องฮันนี่ไปเรียนที่อเมริกาเรียนจบอะไรมาเหรอครับ?"พี่รันเวย์ถามฉันเหมือนคนอยากรู้จัก ฉันยิ้มบางๆให้เขา"อ๋อ ฮันนี่เรียนจบบริหารธุรกิจมานะคะอาทิตย์หน้าฮันนี่ก็จะเข้าทำงานที่บริษัทแล้ว"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปตามความเป็นจริง"อ๋อครับ"พี่รันเวย์พยักหน้ารับรู้พร้อมยิ้มน้อยๆให้ฉัน"ไปเถอะไอ้เฮลกูอยากเห็นน้องแซนดี้ใส่บิกีนี่แล้วง่ะ"พี่น็อตหันไปอ้อนพี่เฮลพลางทำตาปริบๆๆใส่พี่เฮลสงสัยสาวๆของเขาไม่คนใดก็คนหนึ่งที่ต้องชื่อแซนดี้แหละมั้งอีกคนสงสัยจะเป็นของพี่เฮลแน่ๆๆเลย"เออๆๆๆไปสัส"พี่เฮลบอกพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปที่หนึ่งก่อนจะเดินมาจับมือฉันให้เดินไปขึ้นรถตู้แต่พี่เฮลยังไม่ทันขึ้นก็มีเสียงพี่น็อตร้องขึ้น"สัส!ราม°_°"พี่น็อตทำเสียงตกใจ"เหี้ยน็อต~_~"เสียงพี่รามหน
"ไปฮันนี่"พี่รามอุ้มฉันมาไว้ในอ้อมกอดของเขาแล้วเขาก็พาฉันไปยังโรงแรม ฉันมองพี่รามตาเยิ้มเลย วันนี้พี่รามหล่อมากกว่าทุกๆวันฉันเอามือไปลูบหน้าอกของพี่ราม พี่รามก็สะดุ้งเลยแล้วพี่รามก็อุ้มฉันจนมาถึงห้องนอน เขาค่อยๆวางร่างของฉันลงไปบนที่นอนสีขาว"พี่รามขาาาา^_^"ฉันเรียกพี่รามด้วยนำ้เสียงกระเส่าพี่รามมองหน้าฉันพลางทำหน้าเศร้าๆ"พี่ต้องทำจริงๆๆใช่ไหมฮันนี่?"พี่รามถามฉันเหรอ ทำอะไร"ใช่ค่ะมาม่ะมาหาฮันนี่สิคะ"ฉันกระดิกนิ้วชี้เรียกพี่รามให้เข้ามา ฉันเริ่มร้อนอีกแล้ว ฉันจึงถอดเสื้อเชิ้ตสีขาวของฉันออกเหลือแต่เสื้อสายเดี่ยว มันก็ยังไม่หายร้อนอยู่ดี ฉันจึงถอดเสื้อสายเดียวออกตามด้วยกางเกงขาสั้น ตอนนี้จึงเหลือแค่กางเกงชั้นในลายลูกไม้สีขาวของฉันและบราปีกนกสีดำแค่นั้นที่ปดปิดร่างกายที่ขาวนวลเนียนของฉันอยู่ พี่รามมองมาที่ฉัน ฉันจึงค่อยๆคลานจากเตียงเข้าไปหาพี่รามที่ยืนอยู่ข้างๆเตียง"พี่ราม เร็วๆๆสิคะ ฮันนี่จะไม่ไหวแล้วนะ!”ฉันคลานเข้าไปจนถึงพี่ราม ฉันจึงลุกขึ้นไปถอดเสื้อยืดสีนำ้เงินของพี่รามออกเผยให้เห็นหน้าอกขาวๆกับหัวนมสีชมพูซิกซ์แพ็กสวยๆฉันเอามือลูบไล้ไปตามแผงอกของพี่ราม แล้วฉันก็ค่อยๆยื่นหน้าขึ้นไป
"พี่รามคะ จะให้ฮันนี่นอนห้องไหนเหรอคะ"ฉันถามพี่รามไปอย่างสงสัยเมื่อเขาเดินเข้ามาในห้องโถงใหญ่มีโชฟาสีเทาอยู่หนึ่งตัวเป็นแบบยาวนั่งนอนได้หลายคน และมีโทรทัศน์จอแบน32นิ้วตั้งอยู่ "นอนด้วยกันนี้แหละ เธอไปนอนในห้องเดี๋ยวฉันนอนห้องนี้เอง"พี่รามบอกในขณะที่เราอยู่ในห้องโถงใหญ่ ฉันจึงพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินเข้าไปยังห้องนอน ในห้องนอนถูกตกแต่งด้วยโทนสีขาวสะอาดตาที่สุด ที่นอนสีขาวกว้างมาก จ๊อก จ๊อกอุ๊ยเสียงท้องฉันร้องเองฉันหิวแล้วอ่ะ ฉันกับพี่รามนั่งรถมาตั้งหลายชั่วโมง ระหว่างทางพี่รามแวะปั้มและเข้าเซเว่นไปซื้อข้าวกล่องกับขนมมาตุนไว้ให้ฉันเยอะมาก แต่ฉันไม่ชอบกินขนมฉันจึงกินข้าวไปแค่กล่องเดียวกันปวดท้อง แต่ตอนนี้มันใกล้จะสี่โมงเย็นแล้วนะฉันเริ่มจะหิวแล้วเพราะฉันกินข้าวกล่องในตามร้านข้างทางไปเมื่อตอนเที่ยง เมื่อฉันเก็บกระเป๋าเสร็จแล้วฉันจึงเดินออกไปหาพี่รามที่ห้องโถงแต่เมื่อออกมาก็เห็นว่าพี่รามคุยโทรศัพท์อยู่ที่นอกระเบียงห้อง เขามองมาที่ฉัน ฉันจึงทำไม้ทำมือว่าฉันจะลงไปกินข้าวข้างล่าง เขาจะไปด้วยกันไหม พี่รามยกมือมาส่ายมือโบกไปมาสงสัยเขาจะไม่กินฉันจึงพยักหน้าเข้าใจแล้วเดินไปที่ลิฟต์แล้วกดลิฟต์เพื่
8โมง ณ บ้านอัดสิลาเลิศ"นายครับ!จะไม่ให้ผมไปด้วยจริงๆเหรอครับ"รอนมือขวาของพี่รามเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ฉันกับพี่รามกำลังจะเดินไปที่รถแต่ก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าลงและหันกลับไปมองรอน"ไม่เป็นไรหรอกรอนฉันไปคุยงานที่ไกลๆแบบนั้นไม่มีใครตามไปเจอหรอกนะ"พี่รามหันกลับไปบอกรอน รอนจึงเดินมาหาพี่รามที่รถรอนถือกล่องกำมะหยี่สีดำมาด้วยแล้วเขาก็เปิดกล่องกำมะหยี่ออกในนั้นเป็นนาฬิกาดิจิตอลสีดำสำหรับผู้ชาย"คาดนาฬิกานี้ติดตัวไว้ตลอดนะครับนาย"รอนยื่นนาฬิกาดิจิตอลสีดำให้พี่ราม พี่รามรับมาพลางมองไปที่รอน"อ๋อ ผมให้อดุลทำให้คุณรามโดยเฉพาะครับเผื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นนาฬิกาตัวนี้ถูกฝังชิบติดตามไว้ครับ และมันสามารถจับเวลาการเดินปกติและผิดปกติได้ครับ ถ้ามันขึ้นสีเขียวคือเราเดินปกติแต่ถ้ามันขึ้นสีแดงแสดงว่าผิดปกติครับคือถ้าคุณรามวิ่งไปเรื่อยๆเหมือนหนีอะไร นาฬิกาจะขึ้นหน้าจอสีแดงครับมันจะส่งสัญญาณมาที่ผมทันที"รอนอธิบายกลไกของนาฬิกาตัวนี้ให้พี่รามฟัง ส่วนอดุลเขาเป็นน้องชายของรอนน่าจะรุ่นๆเดียวกันกับฉัน อดุลสามารถประดิษฐ์สิ่งของได้ทุกอย่างรวมถึงหุ่นยนต์ที่ทำงานบ้านได้ทุกอย่างและสามารถทำอาหารได้ด้วย สมองของอดุลอั
"ไม่ได้กินข้าวมาเหรอ?"พี่รามรับฉันด้วยมือทั้งสองข้างของเขาแล้วเขาก็เอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วงแววตาที่เขามองฉันมันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยฉัน"ค่ะงื้อๆๆ"ฉันเอาหน้าซุกกับอกของพี่ราม"ท่านประธานมีแขกเหรอคะ?"หล่อนคนนั้นรีบลุกขึ้นยืนอย่างไวตรงหน้าฉันและพี่รามหล่อนมีสีหน้าที่ตกใจมาก หล่อนไม่เห็นฉันจริงๆด้วย"นี้คุณเอริยาประธานบริษัทอีกคนหนึ่ง"พี่รามบอกหล่อนคนนั้นไปหล่อนยิ่งมีสีหน้าที่ตกใจหนักเดิม ฉันจึงหันไปเเสยะยิ้มให้หล่อนหล่อนมองฉันที่กอดคอพี่รามอยู่แล้วหล่อนก็มองมือพี่รามทั้งสองข้างที่โอบรัดร่างของฉันอยู่เช่นกัน ที่นี้หล่อนรู้รึยังจ๊ะ ว่าใครชนะ?หึ!"สะวัสดีค่ะคุณเอริยา ฉันเป็นเลขาของท่านประธานค่ะ"หล่อนบอกฉันด้วยนำ้เสียงตื่นตกใจ อ๋อที่เเท้ก็เป็นเลขาหน้าท้อง เห้ยแล้วก่อนหน้านี้หล่อนบอกว่าหล่อนจะไปพบคุณชาวๆๆอะไรนี้แหละที่กระบี่กับพี่รามเหรอ อุ๊ยถ้าเป็นแบบนั้นพี่รามของฉันเสร็จหล่อนนี้แน่ๆๆไม่ได้ฮันนี่ไม่ยอม!"จ๊ะ!!!"ฉันตอบหล่อนไปพลางกระแทกเสียงใส่แบบไม่เต็มใจ"พรุ่งนี้กี่โมง?"พี่รามยังคงถามคำถามที่เขาถามหล่อนค้างไว้"เราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้เวลา8โมงเช้าค่ะเพราะเรามีนัดดินเนอร์กับค
วันถัดมา"พี่ไปก่อนนะครับฮันนี่ ดูแลตัวเองดีๆนะ"พี่เฮลพูดขึ้นพลางเดินมากอดฉัน แล้วเขาก็ปล่อยฉันแล้วเดินไปตบไหล่พี่รามที่ยืนอยู่ข้างฉัน"ฝากฮันนี่ด้วยนะเว้ยดูแลน้องกูดีๆล่ะ ทำหน้าที่พี่ชายแทนกูสักเดือนน่ะไอ้ราม"พี่เฮลบอกพี่ราม พี่รามไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้าให้พี่เฮล พี่เฮลก็พยักหน้าตอบพี่รามแล้วพี่เฮลก็เดินเข้าไปกอดแม่นมวาดแล้วหอมแก้มของท่านทั้ง2ข้าง"นมครับดูแลตัวเองด้วยนะครับอย่ามัวแต่ทำงานล่ะครับ"พี่เฮลบอกแม่นมวาดไปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ผมไปก่อนนะครับสวัสดีครับนม พี่ไปก่อนนะฮันนี่ กูไปก่อนนะไอ้ราม"พี่เฮลบอกแม่นมแล้วหันมาบอกฉันก่อนจะหันไปบอกพี่ราม พี่เฮลไม่ให้ไปส่งที่สนามบินเขาบอกว่าส่งแค่ที่บ้านก็พอฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเขามากมาย พี่เฮลให้เลขาเขาไปส่งที่สนามบิน"วันจันทร์อย่าลืมไปทำงานล่ะ 8:00โมงตรงเธอต้องไปรอที่บ้านฉันแล้วไปกับฉัน"เมื่อรถพี่เฮลออกไปแล้วพี่รามก็หันมาบอกฉันเรื่องจะไปทำงานเขาด้วยนำ้เสียงออกคำสั่งให้ฉันไปรถเขาเหรอเนี่ยพี่รามทำไมแปลกๆอ่ะ ฉันสงสัยจัง"สงสัยอะไรมาก จะไปหรือไม่ไป?"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยท่าทางนิ่งเฉย"ไปค่ะไปๆ"ฉันจึงรีบตอบเขาไปอย่างไวเพราะกลัวว่าเขาเปลี่ยนใจ
"ไม่รู้ไม่ชี้"ฉันพูดกับพี่เฮลพลางลอยหน้าลอยตาแล้วหยิบแว่นกันแดดสีดำขึ้นมาส่วมและเสียบหูฟังไร้สายเปิดเพลงฟัง เลิกสนใจแล้ว พี่ชายเจ้าชู้! ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"โอ๊ย!!เมื่อยจัง มันก็ไม่ไกลทำไม่มันเมื่อยอย่างนี้ว่ะ"พอรถจากรถได้ก็เป็นเสียงของพี่น็อตพูดขึ้นด้วยความเหนื่อยล้า มันก็จริงอย่างที่เขาบอกระยะทางมันก็ไม่ได้ไกลมากแต่ทำไมมันเมื่อยจัง"เมื่อยหรือหมดแรงไอ้เวร"พี่เฮลที่ไปขนกระเป๋าจากหลังรถเสร็จก็พูดกับพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปทีหนึ่ง"คุณหนูฮันค่าาา"แม่นมวาดที่เห็นฉันลงจากรถก็รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดฉันด้วยความดีใจ ฉันจึงกอดตอบแม่นมวาดพร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างของท่านไป"กินข้าวตรงเวลารึเปล่าคะ?"แม่นมดึงฉันออกจากอ้อมกอดและมองฉันด้วยสายตาจับผิด"แฮะๆๆๆ"ฉันจึงยิ้มหัวเราะให้แม่นมไป"หัวเราะแบบนี้แสดงว่าไม่ตรงและปวดท้องใช่ไหมค่ะคุณหนูฮัน!!"แม่นมวาดโกรธฮันนี่แล้วค่า"แม่นมอย่าโมโหสิค่ะเดี๋ยวแก่นะ"ฉันบอกแม่นมพลางจี้เอวท่านเพื่อแกล้งท่าน"อุ๊ยๆๆๆคุณหนูฮันคะพอแล้วค่ะ แม่นมไม่โมโหแล้ว"แม่นมบอกฉันพลางยกมือขึ้นเหนือศีรษะเพื่อยอมจำนน"พี่เฮล ไปส่งอลิซให้หน่อยสิคะ"ฉันหันไปบอกพี่เฮลที่ยืนคุยอยู่กับพี
I'm Honey honey. กลับแล้วนะคะทะเลแสนสวย สนานีต่อไปทำงานแล้วนะ^_^.73413LIKE 30นาทีที่แล้วWWQ112:หุ่นดีมากเลยครับคุณฮันนี่ไปเดทกับผมไหมครับBANBAN:คุณฮันนี่สวยจังเลยครับCQQQ:จีบได้ไหมครับต้องเอาอะไรมาแลกถึงจะได้ตัวคุณGAMEGG:ได้คุณสักทีผมสัญญาจะมีแค่คุณคนเดียวสวยมากครับใจละลายPA'MM:ทำงานที่ไหนหรอครับผมจะได้ไปทำมั้ง"แหวะน่าเบื่อว่ะมีแต่ผู้มาขายขนมจีบ"อลิซเงยหน้าจากโทรศัพท์ของมันที่กำลังอ่านคอมเมนต์ของหนุ่มๆในไอจีฉันที่พากันมารุมจีบฉันพลางทำท่าอ้วกใส่ฉัน ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่บนรถตู้กำลังเดินทางกลับกรุงเทพแล้วเพราะพี่เฮลต้องรีบกลับมาเก็บของเพื่อจะเดินทางไปประเทศดูไบในวันพรุ่งนี้ พวกเรานั่งที่เดิมเหมือนตอนมา"หนุ่มหล่อๆทั้งนั้นเลยแถมรวยอีกตั้งหาก กูอิจโว้ยยย!”อลิซตะโกนใส่หูฉัน ฉันจึงบีบจมูกมันไปอย่างหมั่นไส้มันก็มีหนุ่มๆมาขายขนมจีบเหมือนกัรนั้นแหละแต่มันอ่ะเลือกเยอะเลือกมาก"มึงไม่สนเหรอ?เลิกเป็นคาสโนวี่แล้ว?"อลิซเอ่ยถามฉันอย่างคนสงสัย"ฮันนี่ น้องเป็นคาสโนวี่เหรอทำไมทำแบบนั้นอ่ะ!"พี่เฮลที่นั่งอยู่ข้างหน้ากับคุณลุงคนขับรถตู้รีบหันมาหาฉันด้วยความตกใจ"ก็เขามาเสนอให้ฮันนี่เองหนิค่ะ ก็สนุ
"เล่นอะไรกัน หัดระวังบ้างสิเดี๋ยวก็หกล้มหรอก"พี่รามปล่อยฉันและพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงดุๆ แววตาที่ไร้อารมณ์ของเขาช่างเยือกเย็นเสียจริงๆ"ฮันนี่ขอโทษค่ะ"ฉันรีบก้มหัวขอโทษพี่ราม พี่เฮลจึงเดินเข้ามาหาฉัน"เล่นอะไรกันอยู่เหรอ? มองน่าสนุกจัง"พี่เฮลทำสายตาแพรวพราวพลางมองไปยังอลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ราม"เล่นวิ่งไล่จี้กันค่ะ"ฉันบอกพี่เฮลพลางจับมือเขาเดินไปนั่งที่โต๊ะนั่งและกอดแขนพี่เฮลอย่างอ้อนๆ"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อยเธอเองตั้งหากที่มาไล่จี้ฉัน"อลิซบอกฉันและมองหน้าพี่เฮลมันเดินมานั่งลงข้างฉัน พี่รามก็เดินไปนั่งที่เปลนอน"ก็เธอล้อเลียนฉันอ่ะ"ฉันหันไปจี้มันอีกมันก็หัวเราะและจี้ฉันคืน"พอแล้วอีฮันมาคุยเรื่องผู้ชายคนนั้นต่อโอ๊ยฮ่าๆ!” อลิซพูดฉันก็จี้เอวมันบิดไปบิดมา"ฮ่าๆ อ่ะพอแล้วไม่เล่นแล้วแกห้ามจี้เอวฉันนะ"ฉันหันไปมองอลิซและบอกมัน แต่มันกลับแสยะยิ้มใส่ฉันมันไม่น่าไว้ใจเลย ฉันจึงรีบลุกขึ้นและย้ายไปนั่งริมแทนที่พี่เฮล โดยที่ฉันดันให้ร่างของพี่เฮลไปนั่งข้างอลิซแทน"กลัวกูขนาดนั้นเลย? "อลิซถามฉันด้วยสายตาล้อเลียน ฉันพยักหน้าให้มันและกอดแขนพี่เฮลพลางทำท่ากลัวมันตึ่ง (เสียงแจ้งเตือนไอจี)แล้วจู่ๆ เสียงเเจ
"แล้ว? "ผมรีบถามไอ้เฮลต่อด้วยความฉงนใจแบบแปลกๆ"ไอ้คาร์มันบอกกูว่าให้มึงระวัง ดวงใจของมึงไว้ให้ดีๆ "ไอ้เฮลบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อผมได้ยินถึงเรื่องดวงใจของผม ใจผมก็กระตุกวูบเลยครับ ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจผม"ไอ้รามมึงเป็นไมยราพรึไงว่ะ ถอดดวงใจได้อ่ะ"ไอ้เฮลถามผมพลางทำสีหน้าสงสัย นี่มันโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะคนบ้าอะไรจะถอดดวงใจได้"แล้วไอ้คาร์ได้บอกอะไรมึงอีกรึเปล่า"ผมไม่สนใจตอบคำถามของไอ้เฮลแต่ผมอยากรู้ว่าไอ้คาร์มันได้บอกอะไรไอ้เฮลอีกรึเปล่าผมจึงรีบถามมันต่อ สงสัยที่ไอ้อาโคบอกไอ้คาร์ว่าให้ผมระวังดวงใจของผมไว้ ไอ้อาโคคงจะชวนไอ้คาร์ร่วมมือกันมาทำร้ายผมแน่ๆ ไอ้อาโคมันคงไม่รู้ว่าผมกับไอ้คาร์เคยเป็นเพื่อนรักกัน ไอ้คาร์เลยเอาเรื่องที่ไอ้อาโคบอกมันมาบอกให้ผมได้รู้ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆ ไอ้คาร์มันคงไม่กล้าบอกผมด้วยตัวเองมันคงจะกระดากและทำตัวไม่ถูกนะ"มันบอกว่า ไอ้อาโคมันรู้ว่าดวงใจของมึงคืออะไรและมันจะมาเด็ดดวงใจของมึงด้วยมือมันเอง"ไอ้เฮลบอกผมไปมันก็ยิ่งทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วจนจะเป็นโบว์ผูกกันได้อยู่แล้ว"ถ้าดวงใจที่ไอ้อาโคไม่ได้หมายถึงตัวมึงที่ไม่สามารถถอดดวงใจได้แล้วม