ตอนที่10

"เออแม่งให้รออยู่นั้นแหละไม่เสือกบอกสัสราม!"พี่น็อตด่าพี่รามด้วยอีกคนสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขุ่ยเลยนะ น่าสงสารพี่รามจังโดนด่าหลายสัสแล้วน่ะเนี่ย

"กูว่าไปเถอะไม่ต้องรอแม่งแหละมันคงไม่ไปหรอก!"พี่พอร์ชหันไปบอกพี่เฮล พี่เฮลทำหน้าคุ้นคิด

"เอ่อน้องฮันนี่ครับ"พี่รันเวย์เรียกฉัน

"มีอะไรเหรอคะพี่รันเวย์?"ฉันหันไปหาพี่รันเวย์และมองเขาอย่างสงสัย

"น้องฮันนี่ไปเรียนที่อเมริกาเรียนจบอะไรมาเหรอครับ?"พี่รันเวย์ถามฉันเหมือนคนอยากรู้จัก ฉันยิ้มบางๆให้เขา

"อ๋อ ฮันนี่เรียนจบบริหารธุรกิจมานะคะอาทิตย์หน้าฮันนี่ก็จะเข้าทำงานที่บริษัทแล้ว"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปตามความเป็นจริง

"อ๋อครับ"พี่รันเวย์พยักหน้ารับรู้พร้อมยิ้มน้อยๆให้ฉัน

"ไปเถอะไอ้เฮลกูอยากเห็นน้องแซนดี้ใส่บิกีนี่แล้วง่ะ"พี่น็อตหันไปอ้อนพี่เฮลพลางทำตาปริบๆๆใส่พี่เฮลสงสัยสาวๆของเขาไม่คนใดก็คนหนึ่งที่ต้องชื่อแซนดี้แหละมั้งอีกคนสงสัยจะเป็นของพี่เฮลแน่ๆๆเลย

"เออๆๆๆไปสัส"พี่เฮลบอกพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปที่หนึ่งก่อนจะเดินมาจับมือฉันให้เดินไปขึ้นรถตู้แต่พี่เฮลยังไม่ทันขึ้นก็มีเสียงพี่น็อตร้องขึ้น

"สัส!ราม°_°"พี่น็อตทำเสียงตกใจ

"เหี้ยน็อต~_~"เสียงพี่รามหนิ ฉันรีบหันไปทันทีก็เป็นพี่รามจริงๆด้วยเขาสะพายกระเป๋าเป้หนึ่งใบแสดงว่าพี่รามไปด้วยใช่ไหมเย้ๆๆฉันยิ้มออกมาทันที

"สัส!รามมึงจะด่ากูอ่ะทำหน้าให้มันมันส์ๆๆกว่านี้ได้ไหมสัสแล้วก็อย่าด่ากูเหี้ยด่ากูให้กูมีตัวเลือกมั่งก็ได้"พี่น็อตพูดกับพี่รามแล้วเขาทำหน้าเศร้าใส่พี่รามแล้วพี่น็อตก็หันไปอ้อนผู้หญิงสองคนที่เขาเอามาด้วยร้ายจริงๆนะพี่น็อต พี่รามมองไปที่พี่น็อตพลางส่ายหัวไปมาเหมือนคนกำลังเอื่อมระอา

"ไม่รอ?"พี่รามเอ่ยถามพี่เฮลที่อยู่ข้างหลังฉัน พี่รามมองผ่านฉันไปที่พี่เฮลเขาไม่แม้แต่ชายหางตามามองฉันเลย พี่เฮลรีบเดินเข้าไปหาพี่รามทันที

"รอดิสัส กูนึกว่ามึงจะไม่ไปซะอีก"พี่เฮลบอกพี่ราม

"กูบอกมึงเหรอว่ากูจะไม่ไป"พี่รามถามพี่เฮลด้วยท่าทางเรียบเฉย

"เออมึงไม่ได้บอก"พี่เฮลพูดพลางทำหน้ากวนๆๆ

"แล้วมึงนัดกูไว้กี่โมง"พี่รามถามพี่เฮลต่อ

“สิบโมงเช้าที่บ้านกู"พี่เฮลตอบพี่รามไป พี่รามก็พยักหน้าเข้าใจ

"แล้วตอนนี้กี่โมง?"พี่รามถามพี่เฮลกลับ พี่เฮลรีบหยิบสมาร์ทโฟนเครื่องหรูออกมากระเป๋ากางเกงของเขาทันทีเพื่อเอามาดูเวลา

"สิบโมงตรงเป๊ะ!"พี่เฺฮลเงยหน้าจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นไปมองพี่รามด้วยสีหน้าตกใจ พี่รามก็กระตุกยิ้มมุมปากให้พี่เฮลทีหนึ่งแล้วเขาก็เดินผ่านพี่เฮลมาตรงหน้าฉันเพื่อจะขึ้นรถ

"พี่ราม•_•"ฉันเรียกพี่รามขณะที่เขากำลังจะเดินผ่านหน้าฉันไปเขาเหลือบหางตามามองฉันแวบหนึ่งแล้วเดินผ่านหน้าฉันไปเลยฉันมองตามพี่รามไป เขาเดินเข้าไปนั้งข้างหลังสุดเบาะข้างหลังมีอยู่สี่ที่นั่งพี่รามนั่งข้างริมกระจกฝั่งคนขับ

"ไปเถอะแก"เสียงอลิซทำให้ฉันเลิกมองพี่ราม มันบีบมือฉันเหมือนจะให้กำลังใจแล้วมันก็ยิ้มให้ฉัน มันจูงมือฉันมานั่งหลังคนขับฉันนั่งข้างกระจกฝั่งคนขับตามด้วยอลิซ

"ไปเว้ยสัสน็อตรอไรรีบๆๆๆบิกีนี่ๆๆๆๆ"เสียงพี่พอร์ชเรียกพี่น็อต พี่น็อตรีบยกกระเป๋าของเขากับสาวๆของเขาไปใส่หลังรถแล้วกลับมาจูงมือสาวๆของเขาทั้งสองคนขึ้นมาบนรถเขาเลือกที่นั้งหลังสุดใกล้ๆพี่รามเพราะที่นั่งข้างหน้าข้างหลังฉันเหลือเป็นคู่จึงไม่พอพี่น็อตกับสาวๆทั้งสองของเขานั่ง พี่พอร์ชจูงมือสาวๆของเขาไปนั่งหน้าพี่รามแล้วตามด้วยคู่ของพี่รันเวย์พี่รันเวย์นั่งข้างหลังฉันเขายิ้มให้ฉันฉันจึงยิ้มตอบเขาฉันฉันรู้สึกเหมือนมีคนมองมาจากข้างหลังรถตรงแถวพี่รามนั่งฉันจึงหันไปก็พบพี่รามกำลังมองมาแต่ฉันไม่รู้ว่าเขามองอยู่หรือไม่ได้มองเพราะเขาใส่แว่นกันแดดสีดำ พี่เฮลเดินมาปิดประตูให้ก่อนที่เขาจะไปนั่งข้างหน้ากับคนขับรถตอนนี้บนรถจะเหลือเเค่ที่นั้งริมกระจกฝั่งคนนั่ง2ที่ว่าง คุณลุงคนขับรถเมื่อยกกระเป๋าของพวกเราเสร็จแล้วเขาก็มานั่งที่คนขับพร้อมออกรถทันที

"ไปได้เลยครับลุง"เสียงพี่เฮลบอกคนขับรถตู้

"ครับคุณเฮล"คุณลุงคนขับรถตู้พยักหน้ารับรู้แล้วเคลื่อนรถออกไปจากบ้านรัตนบูรภาพิทักษ์มุ่งหน้าสู่ทะเลแสนงามทันที

"ไอ้รามไหนๆๆมึงก็ไม่มีคนข้างๆกายมึงแล้วเผอิญว่ากูเอาสาวมาเผื่อไอ้เฮลแต่มันไม่เอางั้นกูให้มึงคนหนึ่ง"พอรถขับเคลื่อนมาได้สักพักฉันก็ได้ยินเสียงพี่น็อตพูดกับพี่ราม ไม่ได้นะพี่น็อต ฮันนี่หวงพี่รามพี่รามคะอย่าเอานนะ อลิซมันคงจะได้ยินพี่น็อตพูดกับพี่รามมันจึงหันมามองหน้าฉันแล้วตบไหล่ฉันเบาๆเพื่อให้กำลัง คงมีแต่อลิซที่รู้ทุกเรื่องในชีวิตของฉัน

"กูโอเคๆ^_^"ฉันตอบอลิซพลางยิ้มใหมันดูว่าฉันไม่เป็นอะไร อลิซมันก็พยักหน้าเข้าใจและยิ้มตอบฉันมา

"กูไม่ชอบผู้หญิงสำส่อน"เสียงพี่รามหนิเขาบอกพี่น็อตเหรอ น้ำเสียงเรียบเฉยไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรของพี่ราม

"สัสราม!!แรงชิบ"เสียงพี่น็อตพูดขึ้น

"ไม่เอาก็บอกดีๆดิว่ะทำไมต้องไปว่าเขาด้วย"พี่น็อตบอกพี่รามพี่รามไม่ได้ตอบอะไรพี่น็อต

"ห่ารามแรงเสมอต้นเสมอปลายจริงๆแม่ง"พี่พอร์ชเสริมต่อ