"โห้ๆๆน้องฮันนี่ทำใจพี่เต้นแรงมากอ่ะ"พี่น็อตบอกฉันพลางเอามือไปจับที่อกข้างซ้ายของตัวเอง "โห้ๆสวยจังพี่ชอบอ่ะ"พี่รันเวย์ยิ้มกรุ่มกริ่มส่งมาให้ฉัน "ไม่ได้ค่ะพี่รันเวย์ท่องไว้คะน้อง สาว เพื่อนค่ะอย่าลืม"ฉันบอกพี่รันเวย์ไปเน้นตรงคำที่ว่าน้องสาวเพื่อน "เห้อ ครับพี่จะท่องจำให้ขึ้นใจเลย"พี่รันเวย์บอกฉันด้วยนำ้เสียงเสียดายสุดๆผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกๆคนนั้นแหละถ้าพี่รามเป็นแบบนี้บ้างก็คงจะดีสินะ "ไปเถอะแกพี่รามของแกไปนั่งที่ชายหาดแล้วอ่ะ"อลิซกระซิบบอกฉันพลางทำสายตามองไปทิศทางที่พี่รามกำลังเดินไป "เดี๋ยวฉันจะดูพี่เฮลไว้ให้เอง ลุยเลยเพื่อนเอาให้ได้ผัวนะ"อลิซบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะค่อยๆเดินไปหาพี่รามที่นั่งอยู่ริมหาดถัดไปไกลจากบ้านพักพอสมควรตรงนั้นมันมีหินก้อนใหญ่บังอยู่ทำให้คนที่อยู่ในบ้านมองไม่เห็นพี่รามซึ่งมันเป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะเริ่มแผนของฉันฝากพี่เฮลด้วยนะอลิซพอฉันเดินไปถึงตรงที่พี่รามนั่งอยู่ฉันก็หยิบสมาร์ทโฟนมากดถ่ายรูปเขาไว้ โอ้ยเท่มากค่ะรอยสักก็เท่หุ่นก็ดีริมฝีปากของพี่รามสวยมากเป็นสีชมพูระเรื่อเลยผิวก็ขาว พี่รามมีบอดี้ที่ทำให้สาวๆหลงใหลได้เพียงแค่มองเขาหน
เช้าวันต่อมา ณ บ้านพักตากอากาศหลังที่10 7:30น. หลังจากเรื่องเมื่อวานที่ฉันกับพี่รามเราทำอะไรกันนิดๆหน่อยๆพี่รามเห็นอะไรของฉันนิดๆหน่อยๆที่ชายหาดแล้วพี่รามก็ขึ้นห้องเขาไปเลย เขาก็ไม่ได้ลงมาอีกเลยฉันถามพี่เฮลว่าพี่รามไม่ลงมาเหรอเห็นพี่เฮลบอกว่าพี่รามขี้เกียจลงมาฉันก็ไม่ได้ถามอะไรพี่เฮลอีก ฉันจึงนั่งกินกุ้งและอาหารทะเลที่พี่เฮลย่างไว้ให้พี่เฺฮลไม่ได้สงสัยอะไรฉันเห็นอลิซบอกว่ามันบอกพี่เฮลว่าฉันไปนั่งรับลมริมทะเลไม่ต้องให้พี่เฮลเป็นห่วง ตอนที่ฉันเดินเข้ามาจากชายหาดก็เจออลิซคนแรก อลิซมันก็ทำหน้าตาสื่อว่าโอเคไหมฉันจึงส่ายหน้าไปว่าไม่โอเคเมื่อวานไคโรไม่ได้มาเห็นบอกว่ามีลูกค้าจะมาคุยรายละเอียดเกี่ยวกับเครื่องเพชรพลอยไคโรก็เลยโทรมาขอโทษฉันที่มาไม่ได้ ส่วนเฮียคาร์ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นสงสัยเฮียแกคงมาคุยธุรกิจแถวนี้ล่ะมั้งแล้วบังเอิญเดินมาเที่ยวชายหาดพอดี เมื่อเริ่มมืดฉันจึงบอกพี่เฮลว่าง่วงนอนเพลียแดดก็เลยขอตัวไปนอนก่อนพี่เฮลก็ให้ฉันขึ้นไปนอนโดยไม่ได้สงสัยอะไร ฉันจึงเดินขึ้นห้องไปหยุดอยู่หน้าห้องของพี่รามแต่ฉันก็ไม่กล้าเคาะฉันจึงถอนหายใจแล้วหันหลังเดินกลับห้องของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของพี่
"มันไม่มีอะไรเลยนอกจากไอนี้"พี่รามพูดพร้อมกับชูถุงอาหารแช่เย็นให้ฉันดู "อ๋อสงสัยเป็นข้าวผัดแช่เย็นนะคะฮันนี่กินได้"ฉันบอกพี่รามไปพลางจะลงมาจากซิ้งค์แต่พี่รามเห็นซะก่อน "นั่งเฉยๆเดี๋ยวฉันทำให้เอง"พี่รามบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุๆทำไมวันนี้พี่รามดูแปลกๆไปพูดมากกว่าปกติแล้วก็ดีกับฉันมากกว่าปกติด้วยเขาเป็นอะไรของเขา ฉันมองพี่รามพลางทำหน้าสงสัย "เลิกมองฉันได้แหละ-_-"พี่รามบอกฉันแต่เขาไม่ได้หันมาหาฉันหรอกนะ เขาเดินไปหยิบกระทะที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องครัวแล้วเขาก็เทอาหารแช่เย็นลงไปในกระทะเขาน่ารักจังฉันจึงหยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปเขาไปโดยไม่ให้เขารู้ตัวฉันอยากเก็บความทรงจำและทุกๆอย่างที่พี่รามทำดีกับฉันไว้ดูในวันที่เขาใจร้ายกับฉันเอาไว้ดูในวันที่เขาเมินใส่ฉันยังไงล่ะ พี่รามติดเตาแก๊สแล้วเอาตะหลิวมาผัดข้าวผัดที่อยู่ในกระทะอย่างคล่องแคล่วแล้วเขาก็หยิบเครื่องปรุงมาใส่ในข้าวผัดอย่างชำนาญมากชำนาญยิ่งกว่าฉันอีกอ่ะ เขาก็ทำเป็นหนิเขาจะให้ฉันมานั่งแล้วบอกเขาเพืี่อ? เมื่อพี่รามผัดข้าวเสร็จแล้วเขาก็ปิดแก๊สแล้วตักข้าวผัดใส่จาน แล้วเขาก็ยกไปวางไว้บนโต๊ะที่ห้องอาหาร ฉันจึงค่อยๆหย่อนขาลงไปแตะพื้นทีละข้าง แต่พี่รามก็เ
"ฮันนี่คิดถึงพี่รามมากเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับข้าวผัดที่อร่อยที่สุดในรอบสิบปีจู๊ฟ"ฉันพูดเสร็จฉันก็กอดพี่รามไว้ให้แน่น แน่นที่สุดแล้วจูบแผ่นหลังเขาไปอีกทีหนึ่งก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป "เมื่อไรพี่รามคนเดิมของฮันนี่จะกลับมาละคะอะไรทำให้พี่เปลี่ยนไปมากได้ขนาดนี้?”"123แชะสวยมากค่ะอีฮัน"อลิซบอกฉันมันกำลังถ่ายรูปให้ฉันอยู่ตอนนี้เราใส่ทูพีชออกมานอนเล่นที่นอนชายหาดกัน ฉันใส่ทูพีชสีเทาขอบดำส่วนอลิซก็ใส่วันพีชสีดำฉันชอบใส่สีดำมันจะขับกลับผิวที่ขาวของฉันให้เปล่งปลั่ง ส่วนพวกพี่รามพี่เฮลพี่น็อตพี่รันเวย์พี่พอร์ชและสาวๆของเขากำลังเล่นบาสเกตบอลชายหาดกันอยู่ตอนแรกพี่รามเขาก็นั่งอยู่กับฉันนี่แหละเขาจะไม่เล่นแต่ถูกพี่เฮลลากให้ไปเล่นด้วยพวกเขาแบ่งกันเป็นฝั่ง ฝั่งหนึ่งมี4ฝั่งหนึ่งมี5พี่น็อตเขาอาสาไปอยู่ฝั่งสาวๆส่วนฉันกับอลิซไม่เล่นจ้ามันเหนื่อยฉันไม่ชอบอิิิอิ เมื่อเช้าหลังจากที่ฉันวิ่งหนีพี่รามขึ้นไปบนห้องนอนฉันก็พบกับอลิซมันเพิ่งอาบนำ้เสร็จมันถามฉันว่าไปไหนมาฉันก็เลยถามมันกลับไปว่ามันไปไหนมา มันบอกว่ามันไปนอนกับพี่เฮล แต่พี่เฮลไม่ได้ทำอะไรมันนะพี่เฮลเมามากแล้วมันก็เมามากเหมือนกันเลยต่างคนต่างช่วยกันพยุงกันขึ
"ถามพี่เขายังจะจีบน้องเขาอ่ะ"พี่เฮลพูดขึ้น"ผมขอจีบฮันนี่ได้ไหมครับพี่เฮล"ไคโรบอกพี่เฮลพลางทำหน้าจริงจัง"ผมตามจีบฮันนี่มา10ปีเต็มแล้วนะครับแต่เธอก็ยังไม่รับรักผมสักที ที่ผมมาวันนี้ ผมไม่ได้จะมาเรียกร้องให้ฮันนี่ยอมรับความรักจากผม แต่ที่ผมมาวันนี้ ผมอยากให้ฮันนี่เปิดใจรับผมเป็นคนแรกถ้าเขาคนนั้นไม่รับรักจากเธอ ผมมาแค่นี้จริงๆครับพี่เฮล"ไคโรบอกพี่เฮลด้วยนำ้เสียงที่เศร้าฉันไม่อยากให้ความหวังนายเลยไคโร"แค่นี้จริงๆหรอ?"พี่เฮลมองหน้าไคโรแกรมสงสัย"ครับ"ไคโรตอบพี่เฮลด้วยนำ้เสียงจริงจัง"แล้วเขาคนนั้น?ที่ทำให้ฮันนี่ไม่รับรักจากมึง มันเป็นใครว่ะ บอกกูได้ไหม?"พี่เฮลถามไคโรเอาแล้วสิงานเข้าแล้วไหมล่ะไคโร ไคโรมองมาที่ฉันอย่านะไคโรอย่าบอกพี่เฮลนะ"กูไง!ไอเฮล"เสียงนี้มัน"ไอสัสคาร์"พี่รามเอยขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ"ไอสัสราม"เฮียคาร์ก็เอยด้วยนำ้เสียงตกใจเช่นเดียวกัน พี่รามกับเฮียคาร์จ้องกันจนแผ่นดินรอบข้างจะลุกเป็นไฟแล้วเนี่ยทำไมพวกเขาต้องมองกันแบบนั้นด้วย"อุ๊ย!แกผู้ชายคนนั้นที่เราเจอที่ชายหาดเมื่อวานไงโอ้ยเท่จัง"เสียวสาวๆของบรรดาพวกพี่น็อตพูดขึ้นพลางพากันทำท่าดี๊ด๊าดีใจออกนอกหน้าอ่ะ"เฮียคาร์/เฮียคาร
พลัก ร่างของเฮียคาร์ถูกใครคนหนึ่งถีบออกจากตัวฉันและตัวฉันก็ถูกใครคนนั้นโอบเอวไว้ให้ชิดเข้ากับตัวเขา "เฮียคาร์"เฮียคาร์ล้มลงไปนอนหงายหลังอยู่กับพื้นทรายลูกน้องของเขารีบวิ่งจะเข้ามาช่วยแต่เฮียคาร์ได้ยกมือห้ามลูกน้องไว้ก่อนอลิซรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเฮียคาร์ทันทีเฮียคาร์เงยหน้ามองคนที่ถีบเขาเฮียคาร์แสยะยิ้มให้คนที่ถีบเขา ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบ้าง มันเกือบทำให้ฉันช็อคเพราะตอนแรกฉันนึกว่าเป็นพี่เฮลแต่นี่ไม่ใช่พี่เฺฮลหนิ แต่เป็น "พี่ราม°_°"ฉันเอยเรียกพี่รามด้วยนำ้เสียงตกใจพี่รามมองหน้าฉัน "ไอราม!"เสียงของพี่เฮล เฮียคาร์ลุกขึ้นแล้วเขาก็เดินมาที่ฉันกับพี่รามเขายิ้มให้ฉันแล้วเขาก็มองไปที่พี่รามแล้วพูดขึ้น "ที่นี้กูรู้ทุกอย่างแหละไอราม ขอให้มึงโชคดีผ่านอุปสรรคที่มึงเจอไปให้ได้สู้ๆเว้ยไออดีตเพื่อนรัก^_^"เฮียคาร์ตบไหล่พี่ราม ห๋าฉันนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยนะเนี่ย พี่รามเคยเป็นอดีตเพื่อนรักของพี่รามหรือเนี่ยโอ้ยๆแล้วก็เฮียคาร์รู้ว่าฉันรักพี่รามมากแต่แค่เขาไม่รู้ว่าพี่รามคือใครทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะเนี่ย "กลับเว้ย เฮียไปก่อนนะครับฮันนี่ฝากอลิซด้วยนะ"เฮียคาร์บอกฉันพลางจะเดินเข้ามากอดลาฉันแ
"แล้ว? "ผมรีบถามไอ้เฮลต่อด้วยความฉงนใจแบบแปลกๆ"ไอ้คาร์มันบอกกูว่าให้มึงระวัง ดวงใจของมึงไว้ให้ดีๆ "ไอ้เฮลบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อผมได้ยินถึงเรื่องดวงใจของผม ใจผมก็กระตุกวูบเลยครับ ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจผม"ไอ้รามมึงเป็นไมยราพรึไงว่ะ ถอดดวงใจได้อ่ะ"ไอ้เฮลถามผมพลางทำสีหน้าสงสัย นี่มันโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะคนบ้าอะไรจะถอดดวงใจได้"แล้วไอ้คาร์ได้บอกอะไรมึงอีกรึเปล่า"ผมไม่สนใจตอบคำถามของไอ้เฮลแต่ผมอยากรู้ว่าไอ้คาร์มันได้บอกอะไรไอ้เฮลอีกรึเปล่าผมจึงรีบถามมันต่อ สงสัยที่ไอ้อาโคบอกไอ้คาร์ว่าให้ผมระวังดวงใจของผมไว้ ไอ้อาโคคงจะชวนไอ้คาร์ร่วมมือกันมาทำร้ายผมแน่ๆ ไอ้อาโคมันคงไม่รู้ว่าผมกับไอ้คาร์เคยเป็นเพื่อนรักกัน ไอ้คาร์เลยเอาเรื่องที่ไอ้อาโคบอกมันมาบอกให้ผมได้รู้ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆ ไอ้คาร์มันคงไม่กล้าบอกผมด้วยตัวเองมันคงจะกระดากและทำตัวไม่ถูกนะ"มันบอกว่า ไอ้อาโคมันรู้ว่าดวงใจของมึงคืออะไรและมันจะมาเด็ดดวงใจของมึงด้วยมือมันเอง"ไอ้เฮลบอกผมไปมันก็ยิ่งทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วจนจะเป็นโบว์ผูกกันได้อยู่แล้ว"ถ้าดวงใจที่ไอ้อาโคไม่ได้หมายถึงตัวมึงที่ไม่สามารถถอดดวงใจได้แล้วม
"เล่นอะไรกัน หัดระวังบ้างสิเดี๋ยวก็หกล้มหรอก"พี่รามปล่อยฉันและพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงดุๆ แววตาที่ไร้อารมณ์ของเขาช่างเยือกเย็นเสียจริงๆ"ฮันนี่ขอโทษค่ะ"ฉันรีบก้มหัวขอโทษพี่ราม พี่เฮลจึงเดินเข้ามาหาฉัน"เล่นอะไรกันอยู่เหรอ? มองน่าสนุกจัง"พี่เฮลทำสายตาแพรวพราวพลางมองไปยังอลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ราม"เล่นวิ่งไล่จี้กันค่ะ"ฉันบอกพี่เฮลพลางจับมือเขาเดินไปนั่งที่โต๊ะนั่งและกอดแขนพี่เฮลอย่างอ้อนๆ"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อยเธอเองตั้งหากที่มาไล่จี้ฉัน"อลิซบอกฉันและมองหน้าพี่เฮลมันเดินมานั่งลงข้างฉัน พี่รามก็เดินไปนั่งที่เปลนอน"ก็เธอล้อเลียนฉันอ่ะ"ฉันหันไปจี้มันอีกมันก็หัวเราะและจี้ฉันคืน"พอแล้วอีฮันมาคุยเรื่องผู้ชายคนนั้นต่อโอ๊ยฮ่าๆ!” อลิซพูดฉันก็จี้เอวมันบิดไปบิดมา"ฮ่าๆ อ่ะพอแล้วไม่เล่นแล้วแกห้ามจี้เอวฉันนะ"ฉันหันไปมองอลิซและบอกมัน แต่มันกลับแสยะยิ้มใส่ฉันมันไม่น่าไว้ใจเลย ฉันจึงรีบลุกขึ้นและย้ายไปนั่งริมแทนที่พี่เฮล โดยที่ฉันดันให้ร่างของพี่เฮลไปนั่งข้างอลิซแทน"กลัวกูขนาดนั้นเลย? "อลิซถามฉันด้วยสายตาล้อเลียน ฉันพยักหน้าให้มันและกอดแขนพี่เฮลพลางทำท่ากลัวมันตึ่ง (เสียงแจ้งเตือนไอจี)แล้วจู่ๆ เสียงเเจ
"อื้อออ พี่รามม"เสียงหวานของฮันนี่เอ่ยเรียกผมด้วยนำ้เสียงกระเส่า ผมผละจากซอกคอขาวๆของเธอขึ้นไปประกบจูบปากเธอด้วยจูบที่เร้าร้อน ฮันนี่เธอเริ่มจะอ่อนตามผมแล้ว "อีกรอบนะครับเด็กดี พี่จะพาหนูฟิน"ผมบอกเธอพร้อมกับหอมแก้มเธอไป ฮันนี่มองผมด้วยสาวตาดุๆ "อีกรอบเดียวพอนะคะ!”เธอบอกผมด้วยนำ้เสียงจริงจัง "คร๊าบรอบเดียวจริ๊งงงๆๆ"ผมตอบเธอไปด้วยเสียงสูงๆ ฮันนี่เธอมองหน้าผมด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ผมจึงลุกออกจากตัวเธอ และลงไปนอนบนเตียง เปลี่ยนให้เธอมานั่งบนตัวผมแทน "ทำให้พี่มั่งสิครับ เมื่อกี้พี่ทำให้หนูแล้วนะ"ผมบอกเธอ เธอมองหน้าผมและกัดปากเธออย่างเขินอาย "หนูทำไม่เป็น"เธอบอกผมด้วยสีหน้าเศร้าๆ "พี่ก็ทำไม่เป็น ยังทำได้เลย ลองนะคะคนดีมาม่ะ"ผมบอกเธอและจับตัวเธอขึ้นเล็กน้อย แล้วจับเจ้ามังกรของผมเข้าไปจ่อตรงจุดอ่อนไหวของเธอ ผมถูเจ้ามังกรของผมเข้ากับจุดอ่อนไหวของฮันนี่ "พร้อมแล้วนะครับ"ผมถามเธอ แล้วเธอก็พยักหน้าตอบผม ผมเลยจับสะโพกของเธอลงมาแล้วยกสะโพกขึ้นไปเข้าหาเธอ เพื่อให้เจ้ามังกรของผมเข้าไปยังช่องทางรักของเธอได้ "อื้อเจ็บ"เธอบอกผมในตอนที่เจ้ามังกรของผมเข้าไปอยู่ในช่องทางรักของเธอ ผมรู้สึกอึดอั
"หวานมากเลยครับฮันนี่ หนูพร้อมแล้วนะ"ผมบอกเธอ เธอพยักหน้าให้ผม ผมจึงจัดการรูดเจ้ามังกรของผมสักสองสามทีแล้วเอาไปจ่อที่จุดอ่อนไหวของเธอ เมื่อเจ้ามังกรสัมผัสกับจุดอ่อนไหวของเธอ เธอก็ขยับหนีผม "หนูกลัว"เธอบอกผม ผมจึงยิ้มที่คิดว่าหล่อที่สุดไปให้เธอ"ไม่ต้องกลัวนะครับ รับรองหนูจะต้องชอบมันแน่นอน"ผมบอกเธอ เธอมองผมด้วยสีหน้าไม่เชื่อ ผมจึงยื่นหน้าไปจูบปากเธออย่างอ้อยอิ่ง แล้วผมก็ค่อยๆดันเจ้ามันกรของผมเข้าไปที่จุดอ่อนไหวของเธอที่ตอนนี้นำ้รักของเธอออกมาเยอะมาก ผมถูขึ้นลงสักพักผมก็กดเจ้ามังกรเข้าไปในช่องทางรักที่คับแน่นของเธอ มันแน่นมากจนทำให้เจ้ามังกรของผมปวดหนึบไปหมดเลย มันเข้าไปได้แค่ครึ่งเดียว มันแน่นเกินไป "อย่าเกร็งนะครับ เชื่อพี่ แล้วหนูจะไม่เจ็บ "ผมบอกเธอไปด้วยนำ้เสียงนุ่มนวล แล้วผมก็ลงมาดูดดื่มยอดอกของเธอให้เธอผ่อนคลาย เธอจะได้ไม่เกร็ง "อื้อๆๆพี่ราม"เสียงหวานเอ่ยเรียกผม จึงทำให้สติของผมขาด ดันเจ้ามังกรเข้าไปจดมิดลำเลย"คร๊าบบฮันนี่"ผมขานรับเธอ"โอ้ยๆๆพี่รามฮันนี่เจ็บฮืฮๆๆ"ฮันนี่ร้องไห้ออกมา ผมจึงเอื้อมมือไปเช็ดนำ้ตาให้เธอ แล้วจูบปากของเธออีก เพื่อให้เธอลืมความเจ็บ"พี่ขอโทษ พี่จะขยับแ
"พี่ขอนะครับ"ผมบอกเธอ และจับใบหน้าของเธอขึ้นมาประกบริมฝีปากของเธอ อย่างอ่อนโยนผมคงต้องทำให้เธอเคลิ้มตามผมก่อน เพราะผมก็ไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้สักเท่าไหร่ แต่ผมก็อยากจะทำให้เธอมีความสุข เธอเริ่มจูบตอบผมและเธอก็เอาแขนเล็กๆทั้งสองข้างของเธอมาคล้องคอผม ผมก็กดริมฝีปากให้ร้องแรงเพิ่มมากขึ้นตามแรงปรารถนาของผม ผมค่อยๆสอดมือเข้าไปในเสื้อของเธอวันนี้เธอใส่เสื้อสีเดียวกับของผมเลย ผมค่อยๆลูบแผ่นหลังที่ขาวเนียนของเธอ แล้วเลื่อนมือมาลูบไล้หน้าท้องของเธอและลูบมือไปตามสีข้างลำตัวของเธอ หุ่นเธอดีมาก เธอสะดุ้งเล็กน้อย ผมจึงจูบเธอไปอย่างดูดดื่ม ผมแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากของเธอเพื่อหาความหวาน ผมเลื่อนมือไปถอดเสื้อเธอ เธอปล่อยมือออกจากคอผมแล้วถอดเสื้อของเธอออกไป ผมยิ้มไปให้เธอ เธอก็ยิ้มให้ผม ผมจึงเอามือไปลูบริมฝีปากสีชมพูของเธอ แล้วเลื่อนสายตาลงมาที่หน้าอกของเธอที่ใส่บราปีกนกอยู่ แต่ขนาดหน้าอกหน้าใจของเธอมันใหญ่เกินไป จนล้นออกมา มันทำให้ผมละสายตาไปไม่ได้จริงๆผมยื่นมือไปแกะบราปีกนกของเธอออก เผยให้เห็นสองเต้าอวบอิ่มของเธอ เธอยกมือขึ้นมาปิดหน้าอกตัวเอง "พี่ราม หนูอาย"เธอบอกผมด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ"ไม่ต้องอา
ราม วยุทัศ...."เรามารำลึกถึงความหลังกันดีกว่านะครับ"ผมบอกคนตัวเล็กที่นั่งอยู่บนตักผม เธอมองผมด้วยสีหน้าสงสัย เธอจะรู้ไหมว่าเธอทำหน้าแบบนี้มันน่ารัก ผมอดใจไม่ไหวเลยจุ๊ฟปากเธอไป เธอมองผมตาขวางเลย ฮันนี่เปลี่ยนไปมากสงสัยความจำของเธอเสื่อมอาจจะทำให้ไอคิวของเธอลดลงไปด้วยมั้งครับ เพราะเธอเหมือนเด็กๆเลย ผมชอบนะที่เธอเป็นแบบนี้ ผมไม่อยากให้เธอไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่น เธอมีเพื่อนผู้ชายเยอะมากและผู้ชายเข้าหาเธอก็เยอะเหมือนกัน แต่เธอก็ยังคงรักผม และยังยอมให้ผมได้เป็นคนแรกของเธอ"พี่ราม ปล่อยหนูเถอะคะ"เธอบอกผมแล้วเอามือดันอกผมเพื่อให้ปล่อยเธอ แต่ผมคงไม่ปล่อยเธอหรอก ก็เมื่อมี๊กับแด๊ดของเธออนุญาตแล้วหนิ ผมเข้าไปขอขมาท่านทั้งสองที่ล่วงเกินฮันนี่ ผมนึกว่าท่านทั้งสองจะโกรธและเกลียดผมซะอีก ที่ไหนได้ล่ะ ท่านไม่ว่าอะไรผมเลย มีแต่บอกผมว่ายังไงๆผมก็ต้องแต่งงานกับฮันนี่อยู่แล้ว"ไม่ปล่อยครับ^_^"ผมบอกเธอไป เธอย่นจมูกใส่ผม ผมจึงยื่นจมูกของผมไปขยี้จมูกเธอ "พี่รามเป็นแฟนหนูเหรอคะ?"เธอเอ่ยถามผมด้วยนำ้เสียงสงสัย เด็กน้อยของพี่ผมจึงหอมแก้มเธอไป ก็เธอน่ารักอ่ะ "ใช่ครับ เราเพิ่งจะตกลงคบกันได้ไม่ถึงเดือน หนูก็โดนรถชน
ติ๊ดๆๆๆตื๊นๆๆๆ(เสียงโทรศัพท์เข้า)"โหล มีอะไรอีก อะไรน่ะ ใครว่ะๆใครเป็นเมียกูว่ะ?"พี่เฮลคุยกับปลายสายด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด พลางทำหน้าคุ้นคิด ฉันจึงหันไปมองพี่รามที่ตอนนี้เขากำลังมองไปที่พี่เฮลพลางกระตุกยิ้ม"ถ้าคนที่กูนอนด้วยเป็นเมียกู กูไม่มีเป็นร้อยแล้วเหรอไอ้โง่ๆ"พี่เฮลยังคงคุยกับปลายสายด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด "อะไรน่ะ ท้อง ท้องกับกูเหรอ สัสเอ้ยยย"พี่เฮลตะโกนใส่ปลายสายพลางเดินไปปาหมอนอิงลงพื้นเพื่อระบายอารมณ์ "แม่งเอ้ย!เออเดี๋ยวกูไป!!”พี่เฮลวางโทรศัพท์"มีอะไรลูกใครท้อง ท้องกับลูกเหรอ?"มี๊ของฉันที่ฟังอยู่เอ่ยถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงสงสัย พี่เฮลก็มองมาที่มี๊"ใครไม่รู้มี๊ มาบอกว่าท้องกับผม "พี่เฮลบอกมี๊พลางเอามือไปลูบหน้าตัวเอง มี๊จึงไปจับไหล่ของพี่เฮล พี่เฮลลืมตามามองมี๊"ไปคุยกับเขาสิลูก เราเป็นลูกผู้ชายน่ะ กล้าทำก็ต้องกล้ารับ"มี๊บอกพี่เฮล พี่เฮลมองมี๊ด้วยสีหน้าของคนสิ้นหวัง "ผมยังไม่อยากกกมีเมียยยยยยอ่ะมี๊"พี่เฮลบอกมี๊ไปพลางกระทืบเท้าเหมือนเด็กๆติ๊ดๆๆตื๊นๆๆ(เสียงโทรศัพท์เข้า)"เออเดี๋ยวกูไปเดี๋ยวนี้แหละสัส อะไรหนักหนาว่ะ"พี่เฮลกดรับโทรศัพท์ แล้วก็คุยสักพักฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเข
"ฮ่าๆๆฮันนี่คะ มี๊เคยตีหนูที่ไหนล่ะลูก และก็ไม่เคยโกรธหนูเลยนะ"มี๊บอกฉันและเอามือของท่านมาลูบแก้มฉันและลูบผม อบอุ่นจัง"จริงเหรอคะ?""จริงสิจ๊ะ ที่นี้บอกว่าได้รึยัง ว่าหนูเห็นภาพอะไร?"มี๊ปล่อยมือที่ลูบผมฉันมาจับมือฉันไว้แทน ฉันจึงมองหน้ามี๊ไปด้วยสีหน้าสำนึกผิด ทำไมเมื่อก่อนฉันใจง่ายขนาดนั้นน่ะ ฉันรักผู้ชายคนนั้นมากเลยเหรอถึงยอมเขา"หนู หนู หนูมีอะไรกับผู้ชายคนนั้นคะมี๊ฮืฮๆๆๆ"ฉันร้องไห้ออกมา มี๊ตกใจที่ฉันร้องไห้ จึงดึงร่างของฉันเข้าไปกอดปลอบ ส่วนแม่นมวาดเองก็เอามือมาลูบแผ่นหลังฉัน"ร้องทำไมล่ะลูก"มี๊เช็ดนำ้ตาให้ฉัน ฉันจึงเงยหน้าไปมองท่าน"มันคือเรื่องจริงใช่ไหมคะอึก ภาพอดีตที่หนูเห็นอึก มันคือเรื่องจริงใช่ไหมคะมี๊อึก"ฉันถามมี๊ไปด้วยนำ้เสียงสะอื้น มี๊ลูบแก้มของฉันแล้วมองมาที่ฉัน "มันคือเรื่องจริงค่ะลูก พี่เขาเข้ามาขอขมามี๊กับแด๊ดแล้ว แล้วเขาก็ยินดีรับผิดชอบหนู แต่เขาแค่ขอเวลาพิสูจน์ให้พี่เฮลของหนูเห็น ว่าเขารักหนูและสามารถปกป้องหนูได้ไงค่ะอดทนรอพี่เขานะคะลูก"มี๊ของฉันมองมาที่ฉันแล้วยิ้มให้ ฉันจึงยิ้มให้มี๊ไป มี๊รู้ว่าแฟนฉันคือใคร แต่ทำไมมี๊ถึงไม่บอกฉันล่ะ"มี๊รู้ ว่าแฟนหนูคือใคร แต่ทำไ
"กลับมาแล้วเหรอคะลูก?"มี๊เรียกฉันจากทางห้องรับแขก ฉันจึงเดินเข้าไปหามี๊ ฉันมองไปรอบๆมีมี๊นั่งอยู่กับแม่นมวาดแค่สองคนเอง แด๊ดกับพี่เฮลไปไหน"มองหาใครคะ?"มี๊เอ่ยถามขึ้น พลางชูมือให้ฉันไปนั่งข้างๆท่าน ฉันจึงเดินไปนั่งตรงกลางระหว่างท่านกับแม่นมวาด"พี่เฮลกับแด๊ดไปไหนเหรอคะ?"ฉันโผเข้ากอดมี๊ มี๊ก็กอดตอบฉัน ท่านหอมหน้าผากฉันด้วย"พี่เฮลไปกับแด๊ดน่ะลูกไปคุยธุระกับลูกค้าจ๊ะ"มี๊บอกฉัน ฉันจึงพยักหน้าเข้าใจ"กลิ่นนำ้หอมผู้ชายไม่ใช่เหรอคะเนี่ย?"มี๊จับไหล่ฉัน แล้วยื่นหน้ามาสูดดมตามหน้าของฉัน แล้วมี๊ก็มองหน้าฉัน ฉันจึงหลบตามี๊และกัดริมฝีปากล่างของตัวเองด้วยความเขินอาย แล้วฉันก็นึกถึงพี่ราม กลิ่นนำ้หอมเขาแน่ๆเลย พี่รามเขาจูบฉัน เขาหอมแก้มฉัน งื้อๆๆเขินจัง"หึๆๆยิ้มอะไรคะลูก นำ้หอมของตารามเหรอ?"ทั้งมี๊และแม่นมวาดต่างพาหันมามองที่ฉันกันหมดเลย อย่ามองหนูแบบนั้นสิค่ะ"ชอบพี่เขาไหมลูก?"มี๊นั่งพิงโซฟาแล้วท่านก็จับหัวฉันไปซบไหล่ท่าน"หนูชอบพี่รามได้เหรอคะ?"ฉันมองมี๊ไปด้วยสีหน้าสงสัย เขาเป็นเพื่อนพี่เฮล พี่เฮลเป็นพี่ชายฉันพี่รามก็ต้องเป็นพี่ชายฉัน ฉันจะไปชอบเขาได้ยังไงล่ะ"ได้สิจ๊ะ พี่เขาน่ารักใช่ไหมลูก"มี๊ถ
"หึๆๆ""ปล่อยได้แล้วคะ"เธอบอกผมพลางบิดตัวไปมา ผมจึงหอมแก้มเธอไปแล้วปล่อยเธอ"ไปครับกลับบ้าน"ผมยืนขึ้นแล้วยื่นมือไปรอรับมือจากเธอ เธอหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าสงสัย แต่ก็ยอมยื่นมือมาให้ผมจับ ผมจึงจับมือเธอ และเดินไปหยิบกระเป๋าของเธอและกุญแจรถของผม แล้วพาเธอเดินออกไปขึ้นรถ ผมเดินไปประตูให้เธอขึ้นรถ เธอก็ยอมขึ้นรถ เเล้วผมก็เดินมาขึ้นรถและสตาร์ทรถขับออกไปจากคอนโด"พี่รามขับเร็วๆหน่อยสิคะหนูคิดถึงมี๊"ฮันนี่หันมาโวยวายใส่ผมก็ผมอยากอยู่กับเธอนานๆหนิครับ"มันอันตรายขับไวไม่ได้"ผมโกหกเธอหน้าตาย เธอชะโงกหน้ามองไปที่กระจกรถผมที่ติดฟิล์มไว้มืดทึบ ปกติเวลานี้รถมันต้องติด แต่วันนี้รถไม่มีติดเลยสักคัน วันนี้มันวันอะไรว่ะ ปกติรถติดเยอะแยะ ทำไมวันนี้ไม่ติดล่ะ "พี่รามเร็วๆๆสิคะหนูคิดถึงมี๊กับแด๊ดแย่แล้วเนี่ย!"เธอหันมาโวยวายใส่ผมอีกรอบ ผมจึงจำใจต้องยอมขับรถเร็วให้เธอ"โอ้ยพี่รามเบาๆก็ได้คะมันแรงไป"เธอหันมาโวยวายใส่ผมอีกรอบ ผมเหยีบคันเร่งซะมิดขนาดนั้น เธอไม่โวยวายสิแปลก"เอ้าก็หนูบอกให้พี่ขับไวไวไม่ใช่เหรอคะ?”ผมตีหน้าตายใส่เธอเธอก็หันมองผมพลางทำสายตาดุๆใส่ผม ผมจึงยื่นมือไปลูบหน้าเธอ"พี่รามมมมม!"เธอเรียกผ
'รอพี่แปปหนึ่ง เดี๋ยวพี่ไปเอาเชือกกับกาวก่อน'ผมบอกเธอไป'ค่ะ'ฮันนี่พยักหน้ารับ แล้วผมก็รีบวิ่งเข้าบ้านไปหาของเพื่อจะมาทำแก้วกระดาษให้เธอ'เสร็จแล้วครับ'ผมชูแก้วกระดาษผูกเชือกให้ฮันนี่ดู เธอมองมันด้วยสายตาเป็นประกาย และยิ้มให้ผมผมจึงยิ้มให้เธอกลับไป'ขอบคุณนะคะพี่ราม^_^’เธอบอกผมและหอมแก้มผม ผมนี้อึ้งไปเลยครับ 'ฮันนี่'ผมเรียกเธอไปอย่างตกใจพลางยกมือขึ้นมาลูบแก้มตัวเองที่โดนฮันนี่แอบขโมยของแก้มไป'แฮะๆๆๆ'ฮันนี่หัวเราะให้ผม แล้วเธอก็วิ่งหนีเข้าบ้านของเธอไป ปล่อยให้ผมยืนลูบแก้มตัวเองอยู่อย่างเขินๆ'พี่ราม'เสียงฮันนี่ดังมาจากห้องของเธอที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องผม ระเบียงห้องของเราอยู่ใกล้กัน ผมที่กำลังนอนอ่านหนังสืออยู่ ก็หันไปมองเธอ'ดึกแล้วนะ ทำไมยังไม่นอนอีก?’ผมรีบลุกขึ้นไปหาเธอที่ยืนเรียกผมอยู่ที่ระเบียงห้องของเธอ 'แก้วกระดาษอยู่ไหนคะ?’ฮันนี่ถามผมถึงแก้วกระดาษที่เธอขอให้ผมทำให้เมื่อตอนเย็น เธอลืมเอาไปเพราะเธอหอมแก้มผมเสร็จแล้วเธอก็วิ่งหนีผมเข้าบ้านไปเลย ผมจึงเดินไปหยิบแก้วกระดาษที่วางอยู่บนหัวเตียงแล้วเดินกลับไปที่ระเบียงที่มีฮันนี่ยืนรอผมอยู่'ส่งมาแค่ข้างเดียวพอค่ะ'เธอบอกผม ผมจึงทำหน้