5โมงเย็น ณ.บ้านพักตากอากาศหลังที่10"แซ่บมากมึงอีฮันสวยมากอ่ะ รับรองคืนนี้มึงได้พี่รามเป็นผัวแน่ถ้าเขามาเห็นมึงอ่ะ"อลิซถ่ายรูปให้ฉันพลางบอกให้ฉันได้พี่รามเป็นผัว มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากอลิซ"ถ้าเขายอมกูนะ"ฉันบอกอลิซไปก็มันจริงหนิพี่รามนะไม่สนใจอะไรในตัวผู้หญิงเลยถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาก็ต้องมองหน้าอกของผู้หญิงเป็นอันดับแรกใช่ป่ะแต่พี่รามนี้ไม่ใช่ไง ขนาดหน้าฉันเขายังไม่มองเลย"ทำไมนี้ขนาดกูเป็นผู้หญิงนะเนี่ยเวลามองมึงกูยังหวั่นไหวเลยแล้วถ้าผู้ชายอ่ะจะขนาดไหน"อลิซนั่งลงข้างๆฉันบนพื้นทรายพร้อมจับมือฉันมึงคิดอะไรกับกูป่ะเนี่ยอีลิซ"แต่พี่รามไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปไง"ฉันบอกอลิซไป ถ้าพี่รามเป็นแบบผู้ชายทั่วๆไปฉันคงไม่ต้องแต่งตัวโป๊ๆแบบนี้หรอก"พี่รามมึงเป็นพระอิฐพระปูนรึไงทนต่อทุกสิ่งแม้กระทั้งนารีเปลือยกาย"อลิซถามฉันพลางประชดพี่รามฮ่าๆอื้อพี่รามเป็นพระอิฐพระปูนเหรอว่ะฉันทำหน้าสงสัยและคุ้นคิด"กูก็ไม่รู้ว่ะกูยังไม่ได้ลองเปลือยกายให้เขาดู"ฉันตอบอลิซไปมันรีบหันมามองหน้าฉันทันที"กูแค่ประชดป่ะอีดอก"อลิซบอกฉันพลางทำสีหน้าประชดประชัน"หราจ๊ะ กูว่าถ้าพี่รามเป็นพระอิฐพระปูนจริงๆน่ะกูว่าเขาต้องโดนโปกหลา
"โห้ๆๆน้องฮันนี่ทำใจพี่เต้นแรงมากอ่ะ"พี่น็อตบอกฉันพลางเอามือไปจับที่อกข้างซ้ายของตัวเอง "โห้ๆสวยจังพี่ชอบอ่ะ"พี่รันเวย์ยิ้มกรุ่มกริ่มส่งมาให้ฉัน "ไม่ได้ค่ะพี่รันเวย์ท่องไว้คะน้อง สาว เพื่อนค่ะอย่าลืม"ฉันบอกพี่รันเวย์ไปเน้นตรงคำที่ว่าน้องสาวเพื่อน "เห้อ ครับพี่จะท่องจำให้ขึ้นใจเลย"พี่รันเวย์บอกฉันด้วยนำ้เสียงเสียดายสุดๆผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกๆคนนั้นแหละถ้าพี่รามเป็นแบบนี้บ้างก็คงจะดีสินะ "ไปเถอะแกพี่รามของแกไปนั่งที่ชายหาดแล้วอ่ะ"อลิซกระซิบบอกฉันพลางทำสายตามองไปทิศทางที่พี่รามกำลังเดินไป "เดี๋ยวฉันจะดูพี่เฮลไว้ให้เอง ลุยเลยเพื่อนเอาให้ได้ผัวนะ"อลิซบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะค่อยๆเดินไปหาพี่รามที่นั่งอยู่ริมหาดถัดไปไกลจากบ้านพักพอสมควรตรงนั้นมันมีหินก้อนใหญ่บังอยู่ทำให้คนที่อยู่ในบ้านมองไม่เห็นพี่รามซึ่งมันเป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะเริ่มแผนของฉันฝากพี่เฮลด้วยนะอลิซพอฉันเดินไปถึงตรงที่พี่รามนั่งอยู่ฉันก็หยิบสมาร์ทโฟนมากดถ่ายรูปเขาไว้ โอ้ยเท่มากค่ะรอยสักก็เท่หุ่นก็ดีริมฝีปากของพี่รามสวยมากเป็นสีชมพูระเรื่อเลยผิวก็ขาว พี่รามมีบอดี้ที่ทำให้สาวๆหลงใหลได้เพียงแค่มองเขาหน
เช้าวันต่อมา ณ บ้านพักตากอากาศหลังที่10 7:30น. หลังจากเรื่องเมื่อวานที่ฉันกับพี่รามเราทำอะไรกันนิดๆหน่อยๆพี่รามเห็นอะไรของฉันนิดๆหน่อยๆที่ชายหาดแล้วพี่รามก็ขึ้นห้องเขาไปเลย เขาก็ไม่ได้ลงมาอีกเลยฉันถามพี่เฮลว่าพี่รามไม่ลงมาเหรอเห็นพี่เฮลบอกว่าพี่รามขี้เกียจลงมาฉันก็ไม่ได้ถามอะไรพี่เฮลอีก ฉันจึงนั่งกินกุ้งและอาหารทะเลที่พี่เฮลย่างไว้ให้พี่เฺฮลไม่ได้สงสัยอะไรฉันเห็นอลิซบอกว่ามันบอกพี่เฮลว่าฉันไปนั่งรับลมริมทะเลไม่ต้องให้พี่เฮลเป็นห่วง ตอนที่ฉันเดินเข้ามาจากชายหาดก็เจออลิซคนแรก อลิซมันก็ทำหน้าตาสื่อว่าโอเคไหมฉันจึงส่ายหน้าไปว่าไม่โอเคเมื่อวานไคโรไม่ได้มาเห็นบอกว่ามีลูกค้าจะมาคุยรายละเอียดเกี่ยวกับเครื่องเพชรพลอยไคโรก็เลยโทรมาขอโทษฉันที่มาไม่ได้ ส่วนเฮียคาร์ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นสงสัยเฮียแกคงมาคุยธุรกิจแถวนี้ล่ะมั้งแล้วบังเอิญเดินมาเที่ยวชายหาดพอดี เมื่อเริ่มมืดฉันจึงบอกพี่เฮลว่าง่วงนอนเพลียแดดก็เลยขอตัวไปนอนก่อนพี่เฮลก็ให้ฉันขึ้นไปนอนโดยไม่ได้สงสัยอะไร ฉันจึงเดินขึ้นห้องไปหยุดอยู่หน้าห้องของพี่รามแต่ฉันก็ไม่กล้าเคาะฉันจึงถอนหายใจแล้วหันหลังเดินกลับห้องของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของพี่
"มันไม่มีอะไรเลยนอกจากไอนี้"พี่รามพูดพร้อมกับชูถุงอาหารแช่เย็นให้ฉันดู "อ๋อสงสัยเป็นข้าวผัดแช่เย็นนะคะฮันนี่กินได้"ฉันบอกพี่รามไปพลางจะลงมาจากซิ้งค์แต่พี่รามเห็นซะก่อน "นั่งเฉยๆเดี๋ยวฉันทำให้เอง"พี่รามบอกฉันด้วยนำ้เสียงดุๆทำไมวันนี้พี่รามดูแปลกๆไปพูดมากกว่าปกติแล้วก็ดีกับฉันมากกว่าปกติด้วยเขาเป็นอะไรของเขา ฉันมองพี่รามพลางทำหน้าสงสัย "เลิกมองฉันได้แหละ-_-"พี่รามบอกฉันแต่เขาไม่ได้หันมาหาฉันหรอกนะ เขาเดินไปหยิบกระทะที่แขวนอยู่ที่ผนังห้องครัวแล้วเขาก็เทอาหารแช่เย็นลงไปในกระทะเขาน่ารักจังฉันจึงหยิบโทรศัพท์ถ่ายรูปเขาไปโดยไม่ให้เขารู้ตัวฉันอยากเก็บความทรงจำและทุกๆอย่างที่พี่รามทำดีกับฉันไว้ดูในวันที่เขาใจร้ายกับฉันเอาไว้ดูในวันที่เขาเมินใส่ฉันยังไงล่ะ พี่รามติดเตาแก๊สแล้วเอาตะหลิวมาผัดข้าวผัดที่อยู่ในกระทะอย่างคล่องแคล่วแล้วเขาก็หยิบเครื่องปรุงมาใส่ในข้าวผัดอย่างชำนาญมากชำนาญยิ่งกว่าฉันอีกอ่ะ เขาก็ทำเป็นหนิเขาจะให้ฉันมานั่งแล้วบอกเขาเพืี่อ? เมื่อพี่รามผัดข้าวเสร็จแล้วเขาก็ปิดแก๊สแล้วตักข้าวผัดใส่จาน แล้วเขาก็ยกไปวางไว้บนโต๊ะที่ห้องอาหาร ฉันจึงค่อยๆหย่อนขาลงไปแตะพื้นทีละข้าง แต่พี่รามก็เ
"ฮันนี่คิดถึงพี่รามมากเลยนะคะ ขอบคุณสำหรับข้าวผัดที่อร่อยที่สุดในรอบสิบปีจู๊ฟ"ฉันพูดเสร็จฉันก็กอดพี่รามไว้ให้แน่น แน่นที่สุดแล้วจูบแผ่นหลังเขาไปอีกทีหนึ่งก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไป "เมื่อไรพี่รามคนเดิมของฮันนี่จะกลับมาละคะอะไรทำให้พี่เปลี่ยนไปมากได้ขนาดนี้?”"123แชะสวยมากค่ะอีฮัน"อลิซบอกฉันมันกำลังถ่ายรูปให้ฉันอยู่ตอนนี้เราใส่ทูพีชออกมานอนเล่นที่นอนชายหาดกัน ฉันใส่ทูพีชสีเทาขอบดำส่วนอลิซก็ใส่วันพีชสีดำฉันชอบใส่สีดำมันจะขับกลับผิวที่ขาวของฉันให้เปล่งปลั่ง ส่วนพวกพี่รามพี่เฮลพี่น็อตพี่รันเวย์พี่พอร์ชและสาวๆของเขากำลังเล่นบาสเกตบอลชายหาดกันอยู่ตอนแรกพี่รามเขาก็นั่งอยู่กับฉันนี่แหละเขาจะไม่เล่นแต่ถูกพี่เฮลลากให้ไปเล่นด้วยพวกเขาแบ่งกันเป็นฝั่ง ฝั่งหนึ่งมี4ฝั่งหนึ่งมี5พี่น็อตเขาอาสาไปอยู่ฝั่งสาวๆส่วนฉันกับอลิซไม่เล่นจ้ามันเหนื่อยฉันไม่ชอบอิิิอิ เมื่อเช้าหลังจากที่ฉันวิ่งหนีพี่รามขึ้นไปบนห้องนอนฉันก็พบกับอลิซมันเพิ่งอาบนำ้เสร็จมันถามฉันว่าไปไหนมาฉันก็เลยถามมันกลับไปว่ามันไปไหนมา มันบอกว่ามันไปนอนกับพี่เฮล แต่พี่เฮลไม่ได้ทำอะไรมันนะพี่เฮลเมามากแล้วมันก็เมามากเหมือนกันเลยต่างคนต่างช่วยกันพยุงกันขึ
"ถามพี่เขายังจะจีบน้องเขาอ่ะ"พี่เฮลพูดขึ้น"ผมขอจีบฮันนี่ได้ไหมครับพี่เฮล"ไคโรบอกพี่เฮลพลางทำหน้าจริงจัง"ผมตามจีบฮันนี่มา10ปีเต็มแล้วนะครับแต่เธอก็ยังไม่รับรักผมสักที ที่ผมมาวันนี้ ผมไม่ได้จะมาเรียกร้องให้ฮันนี่ยอมรับความรักจากผม แต่ที่ผมมาวันนี้ ผมอยากให้ฮันนี่เปิดใจรับผมเป็นคนแรกถ้าเขาคนนั้นไม่รับรักจากเธอ ผมมาแค่นี้จริงๆครับพี่เฮล"ไคโรบอกพี่เฮลด้วยนำ้เสียงที่เศร้าฉันไม่อยากให้ความหวังนายเลยไคโร"แค่นี้จริงๆหรอ?"พี่เฮลมองหน้าไคโรแกรมสงสัย"ครับ"ไคโรตอบพี่เฮลด้วยนำ้เสียงจริงจัง"แล้วเขาคนนั้น?ที่ทำให้ฮันนี่ไม่รับรักจากมึง มันเป็นใครว่ะ บอกกูได้ไหม?"พี่เฮลถามไคโรเอาแล้วสิงานเข้าแล้วไหมล่ะไคโร ไคโรมองมาที่ฉันอย่านะไคโรอย่าบอกพี่เฮลนะ"กูไง!ไอเฮล"เสียงนี้มัน"ไอสัสคาร์"พี่รามเอยขึ้นด้วยนำ้เสียงตกใจ"ไอสัสราม"เฮียคาร์ก็เอยด้วยนำ้เสียงตกใจเช่นเดียวกัน พี่รามกับเฮียคาร์จ้องกันจนแผ่นดินรอบข้างจะลุกเป็นไฟแล้วเนี่ยทำไมพวกเขาต้องมองกันแบบนั้นด้วย"อุ๊ย!แกผู้ชายคนนั้นที่เราเจอที่ชายหาดเมื่อวานไงโอ้ยเท่จัง"เสียวสาวๆของบรรดาพวกพี่น็อตพูดขึ้นพลางพากันทำท่าดี๊ด๊าดีใจออกนอกหน้าอ่ะ"เฮียคาร์/เฮียคาร
พลัก ร่างของเฮียคาร์ถูกใครคนหนึ่งถีบออกจากตัวฉันและตัวฉันก็ถูกใครคนนั้นโอบเอวไว้ให้ชิดเข้ากับตัวเขา "เฮียคาร์"เฮียคาร์ล้มลงไปนอนหงายหลังอยู่กับพื้นทรายลูกน้องของเขารีบวิ่งจะเข้ามาช่วยแต่เฮียคาร์ได้ยกมือห้ามลูกน้องไว้ก่อนอลิซรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเฮียคาร์ทันทีเฮียคาร์เงยหน้ามองคนที่ถีบเขาเฮียคาร์แสยะยิ้มให้คนที่ถีบเขา ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบ้าง มันเกือบทำให้ฉันช็อคเพราะตอนแรกฉันนึกว่าเป็นพี่เฮลแต่นี่ไม่ใช่พี่เฺฮลหนิ แต่เป็น "พี่ราม°_°"ฉันเอยเรียกพี่รามด้วยนำ้เสียงตกใจพี่รามมองหน้าฉัน "ไอราม!"เสียงของพี่เฮล เฮียคาร์ลุกขึ้นแล้วเขาก็เดินมาที่ฉันกับพี่รามเขายิ้มให้ฉันแล้วเขาก็มองไปที่พี่รามแล้วพูดขึ้น "ที่นี้กูรู้ทุกอย่างแหละไอราม ขอให้มึงโชคดีผ่านอุปสรรคที่มึงเจอไปให้ได้สู้ๆเว้ยไออดีตเพื่อนรัก^_^"เฮียคาร์ตบไหล่พี่ราม ห๋าฉันนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยนะเนี่ย พี่รามเคยเป็นอดีตเพื่อนรักของพี่รามหรือเนี่ยโอ้ยๆแล้วก็เฮียคาร์รู้ว่าฉันรักพี่รามมากแต่แค่เขาไม่รู้ว่าพี่รามคือใครทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะเนี่ย "กลับเว้ย เฮียไปก่อนนะครับฮันนี่ฝากอลิซด้วยนะ"เฮียคาร์บอกฉันพลางจะเดินเข้ามากอดลาฉันแ
"แล้ว? "ผมรีบถามไอ้เฮลต่อด้วยความฉงนใจแบบแปลกๆ"ไอ้คาร์มันบอกกูว่าให้มึงระวัง ดวงใจของมึงไว้ให้ดีๆ "ไอ้เฮลบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อผมได้ยินถึงเรื่องดวงใจของผม ใจผมก็กระตุกวูบเลยครับ ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจผม"ไอ้รามมึงเป็นไมยราพรึไงว่ะ ถอดดวงใจได้อ่ะ"ไอ้เฮลถามผมพลางทำสีหน้าสงสัย นี่มันโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะคนบ้าอะไรจะถอดดวงใจได้"แล้วไอ้คาร์ได้บอกอะไรมึงอีกรึเปล่า"ผมไม่สนใจตอบคำถามของไอ้เฮลแต่ผมอยากรู้ว่าไอ้คาร์มันได้บอกอะไรไอ้เฮลอีกรึเปล่าผมจึงรีบถามมันต่อ สงสัยที่ไอ้อาโคบอกไอ้คาร์ว่าให้ผมระวังดวงใจของผมไว้ ไอ้อาโคคงจะชวนไอ้คาร์ร่วมมือกันมาทำร้ายผมแน่ๆ ไอ้อาโคมันคงไม่รู้ว่าผมกับไอ้คาร์เคยเป็นเพื่อนรักกัน ไอ้คาร์เลยเอาเรื่องที่ไอ้อาโคบอกมันมาบอกให้ผมได้รู้ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆ ไอ้คาร์มันคงไม่กล้าบอกผมด้วยตัวเองมันคงจะกระดากและทำตัวไม่ถูกนะ"มันบอกว่า ไอ้อาโคมันรู้ว่าดวงใจของมึงคืออะไรและมันจะมาเด็ดดวงใจของมึงด้วยมือมันเอง"ไอ้เฮลบอกผมไปมันก็ยิ่งทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วจนจะเป็นโบว์ผูกกันได้อยู่แล้ว"ถ้าดวงใจที่ไอ้อาโคไม่ได้หมายถึงตัวมึงที่ไม่สามารถถอดดวงใจได้แล้วม
เดือนต่อมา ประเทศไทย ราม วยุทัศ...... "พี่ราม ไปหยิบนมในตู้เย็นให้หนูหน่อยสิคะ" เสียงเมียผมเอ่ยใช้ผัวคนนี้ไง เมียผมตอนนี้นั่งดูทีวีอย่างสบายใจเลยล่ะครับ ผมกับฮันนี่แต่งงานกันหลังจากที่ผมขอเธอแต่งงานได้อาทิตย์เดียว แล้วตอนนี้เธอก็ท้องแล้วครับ คือจริงๆแล้ว ฮันนี่ท้องได้2เดือนแล้วครับ เธอเอาที่ตรวจครรภ์สองอันมาให้ผมดูในวันแต่งงานของเรา ผมดีใจมากต่อขาต่อแขนให้ลูกไปซะหลายยกเลย แล้วตอนนี้ผมกับฮันนี่เราก็มาฮันนีมูนกันน่ะครับ เธอไม่แพ้ท้องเลย กินเยอะ หิวบ่อย ผมเลยลางานจากท่านประธานบริษัทนำเข้ารถยนต์หรูออกมาเป็าขี้ข้ารับใช้เมียจนกว่าเมียจะคลอดลูกแทน "คร๊าบบ"ผมขานรับเมีย แล้วรีบวิ่งเข้าไปหยิบนมสดที่เป็นแกลลอนให้เมียดื่มพร้อมแก้วนำ้ เป็นกล่องเมียไม่พอกินครับ สงสัยจะได้ลูกแฝดอิอิๆๆ "นี้ครับเมีย"ผมเดินเข้ามาหาเมีย แล้วรินนมใส่แก้วแล้วส่งให้เธอดื่ม เธอก็รีบรับแก้วนมสดไปดื่มอย่างไวด้วยความหิวโหย "มองอะไรคะ?"เธอเอ่ยถามผมที่นั่งบนโซฟาตัวเดียวกันกับเธอแล้วเอามือท้าวคางมองเธอกินแล้วยิ้มตาม "มองเมีย เมียสวย^_^"ผมบอกเธอแล้วนอนหนุนตักเธอ แล้วจูบไปที่ท้องของเธอที่ตอนนี้เริ่มจะนูนๆออกมาแล้ว ไหนเข
พี่รามชูนิ้วสามนิ้วขึ้นมาทำท่าสาบาน ฉันจึงหัวเราะให้กับความน่ารักของเขา~~~I’ll say, “Will you marry me?”~~~(ผมจะพูดว่า คุณจะแต่งงานกับผมไหม)พี่รามร้องเพลง หรือเขาถามฉัน ฉันจึงมองไปที่เขาเพื่อขอคำตอบ พี่รามก็ยิ้ม แล้วเดินไปยืนร้องเพลงที่ตอนแรกที่เขายืนอยู่~~~How many girls in the world can make me feel like this?~~~(จะมีผู้หญิงสักกี่คนในโลกนี้ที่สามารถทำให้ผมรู้สึกแบบนี้ได้)~~~Baby I don’t ever plan to find out~~~(ที่รัก ผมไม่เคยคิดว่าจะเสาะหามัน)~~~The more I look, the more I find the reasons why~~~(สิ่งต่างๆมากมายที่ผมมอง สิ่งต่างๆมากมายที่ผมหาเหตุผลว่าทำไม)~~~You’re the love of my life~~~(คุณเป็นความรักของชีวิตผม) ~~~Cause I have you~~~(เพราะผมมีคุณ) ~~~Girl, I have(ที่รัก ผมมีคุณ)~~~To get right down on bended knee~~~(จะล้มลงนอนบนตักคุณ) พี่รามเดินมาหาฉันแล้วจับมือฉันไปหอม ~~~Nothing else would ever be better, better~~~(ไม่มีอะไรที่จะดีไปกว่านี้อีกแล้ว)~~~That day when…~~~(วันนั้นเมื่อ....)นี้อย่าบอกน่ะว่าที่นิ้วเขาเป็นแผล เพราะพี่รามไปฝึกดีดกีต้าร์มา โ
2เดือนต่อมา ปารีส สาธารณรัฐฝรั่งเศสตอนนี้ฉันกับพี่รามเรามาเที่ยวปารีสกัน อยู่ดีๆพี่รามก็ชวนฉันมา ฉันก็มางั้นๆๆแหละเหงาๆๆอ่ะมี๊กับแด๊ดไม่อยู่ ไปเที่ยว เพิ่มเติมคือเอาไทเกอร์กับคุณป้าแจ่มจันทร์ไปด้วย ฉันจึงเหงาที่ไทเกอร์ไม่อยู่ อลิซกับพี่เฮลก็พากันไปเที่ยว ที่บริษัทพี่รามบอกว่างานเขาหมดแล้ว เขาว่างเลยชวนฉันมาเที่ยว จากตอนแรกๆน่ะพี่รามกลับบ้านมืดทุกวัน ไม่รู้เขาไปไหน ฉันถามเขาก็ไม่ตอบ จนวันหนึ่งเขาหลับแต่ฉันเกิดตื่น ฉันจะลุกขึ้นไปเข้าห้องนำ้ ฉันจับแขนพี่รามที่กอดฉันอยู่ออกแต่พอฉันเห็นที่นิ้วพี่รามเป็นแผล ฉันก็ปลุกเขาขึ้นมาถาม แต่พี่รามก็ไม่ตอบอะไรฉัน แล้วเขาก็กลับบ้านเขาไปนอนที่บ้านเขาเลย และก็ไม่มานอนบ้านฉันอีกเลย จนกระทั่งเขาชวนฉันมาเที่ยวที่ปารีสนี้แหละ"หายไปไหนล่ะ เมื่อยแล้วน่ะ"ฉันบ่นขึ้น แล้วเอามือทุบไปตามขา ตัวเองแรงๆฉันเดินหาพี่รามจนทั่ว แต่ก็ยังไม่เจอไม่รู้เขาไปไหน ตอนนี้ฉันกำลังเดินชมหอไอเฟลอยู่ เรามาถึงเมื่อวานนี้มืดแล้ว วันนี้พี่รามก็เลย ชวนฉันออกมาเดินเล่น ฉันก็เดินชมวิวไปเรื่อยๆจนคลาดกับพี่ราม หรือว่าเขาจะเอาฉันมาทิ้งไว้ที่นี้"ตรงนั้นมีอะไรกันน่ะ คนมุงเต็มเลย "ฉันเอ่ยถาม
ห้องนอนราม"พี่ราม หนูเหนื่อยนะ หนูอยากนอน อย่าทำอะไรหนูเลยน่ะ"ฮันนี่ทำหน้าอ้อนผมทันทีที่ผมอุ้มเธอเข้ามาถึงห้องนอนของผม"ไม่ได้ครับ เพราะหนูทำพี่โกรธ"ผมบอกเธอ แล้วนั่งลงบนโซฟาตัวใหญ่ในห้องของผม ผมจับเธอมานั่งคร่อมบนตักผม ด้วยความที่เธอใส่เดรสสั้น ทำให้ชุดของเธอถกขึ้นไป อวดขาเรียวงาม ผมเอามือลูบไล้ไปตามขาของฮันนี่ แล้วจูบปากเธออย่างดูดดื่ม เธอก็ไม่น้อยหน้าผม จูบตอบผมมือเล็กของเธอยื่นมาปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวของผม พอเธอปลดกระดุมออกหมดแล้ว เธอก็เอามือเล็กๆของเธอลูบไล้ไปตามแผงอกแน่นๆของผม "ซี๊ดดด ฮันนี่"ผมเอ่ยชื่อฮันนี่ไปเมื่อเธอ เอามือของเธอมาหยอกเย้าเล่นบีบกับหัวนมของผม แล้วเธอก็ขยับหน้าของเธอเข้ามาซุกไซร้ซอกคอของผม ทำไมเมียนับวันยิ่งร้อนแรงว่ะ"หนูรู้ไหม ถ้าหนูทำพี่แบบนี้ หนูจะไม่ได้นอนยันเช้าเลยนะ”ผมกระซิบบอกเธอที่ข้างหูของเธอ"เหรอคะ? "เธอเอ่ยถามผมทั้งๆที่เธอยังไม่ได้เอาหน้าออกไปจากซอกคอผม เธอจึงดูดเม้มซอกคอผม ผมจึงยื่นมือไปบีบหน้าอกเธอ แล้วดึงสายเดี่ยวของเธอลงมา "พี่ราม ขาาา"ฮันนี่เงยหน้าจากซอกคอผม แล้วเรียกชื่อผมด้วยนำ้เสียงยั่วยวน แล้วเธอก็เอามือของเธอไปลูบตามใบหน้าของเธอลงมาที
"คุณฮันนี่ รึป่าวครับ"มีผู้ชายคนหนึ่ง เข้ามาโอบรอบเอวฉัน ฉันจึงหันกลับไป วันนี้ขอลืมสามีสักวันนะคะ นานแล้วที่ไม่ได้บริหารเสน่ห์เลย"ใช่ค่ะ^_^”"คุณสวยมากเลย"เขาบอกฉัน ฉันจึงยิ้มให้เขาไป"ขอบคุณค่ะ"ฉันยิ้มอย่างเขินๆอย่างมีจริตจะก้านตามแบบฉบับคาสโนวี่ชั้นที่สองของผับ AK (VIP) ราม วยุทัศ......"แม่งเอ้ย! ลูกค้างี่เง่า เมียก็งี่เง่า"ไอ้เฮลเอ่ยขึ้นมาด้วยนำ้เสียงหงุดหงิด มันหงุดหงิดแล้วเสือกลากผมมากินเหล้าด้วยเนี่ยน่ะ ผับตัวเองก็มีเสือกไม่ไป มันบอกผมว่ามาอุดหนุนผับเพื่อนมั่ง ผมก็ไม่เห็นว่าไอ้คาร์มันจะเอาเงินไอ้เฮลเลยสักครั้ง"แล้วมึงจะลากกูมาด้วยทำไม กูคิดถึงเมียกู กูอยากกลับบ้าน"ผมบอกไอ้เฮลไปตามความจริง เห็นฮันนี่บ่นเหนื่อยอยู่ สงสัยผมคงจะปั้มลูกกับเธอหนักเกินไป "น้องกูไม่หนีมึงไปไหนหรอกสัสราม!"ไอ้เฮลบอกผม ผมก็มองมันอย่างเหนื่อยๆ แล้วผมก็หันไปมองไอ้คาร์ที่ตอนนี้เเม่งกระดกแก้วเหล้าเข้าปากอย่างไม่หยุด นึกว่าแดกนำ้เปล่าเถอะครับ!"แล้วมึงล่ะ เมียงี่เง่า?"ผมเอ่ยถามไอ้คาร์ ไอ้คาร์ก็หันมามองหน้าผม "เปล่า เมียกูแค่เเรด!"ไอ้คาร์บอกผม แล้วกระดกเหล้าเข้าปากต่อ นี้มันกล้าว่าเมียแรดเลเหรอว่ะเนี่ย ช
"มี๊ว่าเราออกไปเดินเล่นข้างนอกกันดีกว่าตาเฮล"มี๊หันมาชวนพี่เฮล"อ๋อครับๆๆไปครับเมีย"พี่เฮลขานรับมี๊แล้วจับมืออลิซเดินออกไป แล้วทั้งหมดก็พากันเดินออกไปจากห้องพักผู้ป่วยของฉัน ฉันจึงหันไปมองหน้าพี่ราม "พี่คิดถึงหนูจังเลยคะฮันนี่ ยัยเด็กขี้เซา^_^”พี่รามบอกฉันพลางจับมือฉันไปกุมไว้เขาส่งยิ้มมาให้ฉัน"หนูก็คิดถึงพี่ พี่รามรู้ไหมวันนั้นหนูกลัวมาก หนูอยู่ในห้องที่มองไม่เห็นอะไรเลย มันมืดไปหมด"ฉันบอกพี่รามแล้วเข้าไปสวมกอดเขา พี่รามก็กอดตอบฉัน"พี่ขอโทษ ต่อไปพี่จะไม่ปล่อยหนูให้คลาดสายตาพี่อีกแล้วนะครับ"พี่รามกอดฉันแน่นขึ้น"มันลวนลามหนู มันฉีกเสื้อผ้าหนู หนูกลัว หนูนึกว่าหนูจะไม่รอดแล้ว "ฉันบอกพี่ราม พี่รามกอดฉันแน่นกว่าเดิมอีก"พี่รู้ครับ พี่รู้ พี่อยู่ตรงนี้หนูไม่ต้องกลัวแล้วน่ะ ไม่มีใครทำอะไรหนูได้แล้ว"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงอบอุ่น"หนูหายใจไม่ออก มันเหมือนมีควันมากมาย จนหนูสำลักควัน""ไม่ต้องพูดแล้วคะเด็กดี ลืมมันไปให้หมดนะ หนูแค่ฝันไป แค่นั้นเอง"พี่รามบอกฉัน แล้วเขาก็ก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากฉันอย่างแผ่วเบา"พี่รามไปช่วยหนูออกมาจากที่มืดๆนั้นใช่ไหมคะ?"ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองพี่ราม พี่รามก็ก้ม
"คุณ เป็น ใคร คะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยสีหน้าสงสัยและงุนงง พี่เฮลกับอลิซ อลิซจริงๆๆด้วย ทั้งสองเดินไปหามี๊ฉัน เเล้วก็ยิ้มมองมาที่ฉันกับพี่ราม มี๊ฉันเป็นคนโทรไปบอกพี่เฮล ว่าฉันฟื้นแล้ว แล้วความทรงจำทั้งหมดก็กลับมาทั้งหมดแล้ว ในที่นี้ทุกคนรู้ยกเว้นพี่ราม^_^"ฮันนี่ นี่หนูจำพี่ไม่ได้อีกแล้วเหรอ"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงอ่อนๆ"กูคงจะยกฮันนี่ให้มึงไม่ได้แล้วว่ะ ไอ้ราม"พี่เฮลเดินมาตบไหล่พี่ราม พี่รามหันขวับไปมองพี่เฮลอย่างไวและเขาก็เดินเข้าไปประชิดตัวพี่เฮลอย่างไวด้วยเช่นกัน"มึงจะผิดคำกับกูเหรอไอ้เฮล?"พี่รามถามพี่เฮลไปด้วยนำ้เสียงดุดันน่ากลัวจัง"พี่รามคะมาหาฮันนี่สิค่ะมาเร็วๆ ชักช้าไม่หอมน่ะ"ฉันบอกพี่รามไป พี่รามก็หันมองมาที่ด้วยสีหน้าสงสัย แต่เขาก็รีบวิ่งเข้ามาหาฉันนะ พลางยื่นหน้าหล่อๆของเขามาตรงหน้าฉัน ฉันจึงยื่นหน้าไปหอมแก้มพี่ราม"ฮันนี่ ไม่ลืมสามีผู้เป็นที่รักหรอกค่ะ"ฉันกระซิบไปที่ข้างหูของพี่ราม พี่รามหันไปก้มหัวให้มี๊ฉัน แล้วหันหน้ากลับมาประกบริมฝีปากของฉันอย่างไว มันเป็นสัมผัสแห่งความรักที่เต็มเปี่ยมไปทั้งหัวใจ ความคิดถึงที่โหยหา "ออ อ่ออ อ่ะ อัอ อี อาอ ใอ ไอ อออ(พอก่อนค่ะฮั
"ขอนำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันลืมตาตื่นขึ้นมาในห้องสี่เหลี่ยมสีขาวที่มันสะอาดตาพลางเอ่ยขึ้น ฉันมองไปรอบๆห้องก็เห็นมี๊ของฉันกำลังนั่งหลับอยู่ข้างๆฉัน ฉันยังไม่ตายใช่ไหม ฉันยังมีชีวิตอยู่"มี๊ มี๊คะ"ฉันเอ่ยเรียกมี๊"ฮันนี่ฮันนี่!"มี๊ของฉันตะโกนขึ้นมาอย่างเสียงดัง แล้วมองมาที่ฉัน ฉันก็ส่งยิ้มไปให้มี๊ แล้วพยายามจะยันตัวเองลุกขึ้นนั่ง มี๊รีบมาช่วยพยุงฉันให้ลุกขึ้นนั่ง"หนูยังไม่ตายใช่ไหมคะมี๊ ทำไมหนูปวดหัวแบบนี้ล่ะ?”ฉันเอ่ยถามมี๊ไป มี๊จับมือของฉันไปกุมไว้ พร้อมกับยื่นมืออีกข้างของมี๊มาจับหน้าฉัน"หนูยังไม่ตายลูก ตอนนี้หนูอยู่โรงพยาบาลแล้ว หนูก็ปลอดภัยจ๊ะ หนูแค่หลับไป3วันเอง"มี๊บอกฉันด้วยนำ้เสียงอบอุ่น ฉันโผล่ตัวเข้ากอดมี๊ทันที มี๊ก็กอดแล้วลูบหลังฉัน"มี๊ขอโทษนะลูก ที่ดูหนูไม่ดี มี๊ขอโทษฮืฮๆๆ"มี๊ฉันเอ่ยด้วยนำ้เสียงสะอื้นไห้ ฉันจึงผละออกจากมี๊ แล้วยื่นมือขึ้นไปเช็ดนำ้ตาให้มี๊"ไม่มีใครผิดทั้งนั้นแหละค่ะมี๊ อย่าโทษตัวเองนะคะ หนูปลอดภัยแล้วไงแถมแข็งแรงกว่าเดิมอีก^_^"ฉันบอกมี๊ไป พลางยกแขนขึ้นมาทำท่าเบ่งกล้าม มี๊ของฉันก็หัวเราะออกมา"มี๊คะหนูขอ นำ้กินหน่อยได้ไหมคะ"ฉันบอกมี๊ไป มี๊จึงรีบรินนำ้ในเหยือก
"เมียกู ใครอย่าแตะ ไอ้สัส!"ผมบอกมันแล้วเตะเสยคางมันไปอย่างแรงทำให้มันสลบไปทันที"กูอยากจะฆ่ามึง ให้ตายตอนนี้เลยด้วยซำ้"ผมพูดขึ้น "แต่มึงเสือกอยากจะข่มขืนเมียกูเอง กูจะทำให้มึงเจ็บมากกว่าที่เมียกูเจ็บ " ผมพูดแล้วกดโทรศัพท์หาคนๆหนึ่ง"ผมมีของหวาน อยากจะให้พวกคุณได้ลิ้มลอง"ผมพูดกับปลายสายไป"หนุ่มญี่ปุ่น สนใจไหม ที่โกดังท่าเรือS รีบๆมาก่อนที่ผมจะเปลี่ยนใจฆ่ามันทิ้ง"ผมบอกปลายสายด้วยนำ้เสียงเย็นชา คนนี้ๆรู้จักผมดีว่าผมพูดจริงแล้วก็ทำจริง"ผมขอ แค่อย่างเดียว ถ่ายคลิป แล้วปล่อยลงเน็ตให้ผมด้วย"ผมบอกปลายสายแล้ววางสายไป "มึงกล้าทำให้เมียกูเจ็บ มึงจะต้องเจ็บกว่าเมียกู"ผมพูดขึ้น แล้วจับตัวไอ้ฮิโรชิมามัดติดกับเสาเหล็กที่อยู่ตรงนั้น แล้วหันไปมองมัน"ขอให้สนุก กับบรรดาหนุ่มๆที่กูหามาให้นะ^_^"ผมพูดกับมันแล้วก็เดินกลับเข้าไปหาพวกไอ้คาร์ ไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ศพชายชุดดำนอนเกลื่อนเต็มพื้นโกดัง ผมก็เห็นคนกลุ่มหนึ่ง นั่ง จับกลุ่มคุยกันอย่างสนุกสนาน ผมรีบเดินเข้าไปพวกมันด้วยรอยยิ้ม"ห่า หายไปไหนมาว่ะ?"ไอ้น็อตเอ่ยถามผม พวกมันกำลังนั่งคุยกันอยู่ มีไอ้น็อต ไอ้พอร์ช ไอ้รันเวย์ ไอ้คาร์ เพิ่มเติมคือไอ้อา