พลัก ร่างของเฮียคาร์ถูกใครคนหนึ่งถีบออกจากตัวฉันและตัวฉันก็ถูกใครคนนั้นโอบเอวไว้ให้ชิดเข้ากับตัวเขา "เฮียคาร์"เฮียคาร์ล้มลงไปนอนหงายหลังอยู่กับพื้นทรายลูกน้องของเขารีบวิ่งจะเข้ามาช่วยแต่เฮียคาร์ได้ยกมือห้ามลูกน้องไว้ก่อนอลิซรีบวิ่งเข้าไปช่วยพยุงเฮียคาร์ทันทีเฮียคาร์เงยหน้ามองคนที่ถีบเขาเฮียคาร์แสยะยิ้มให้คนที่ถีบเขา ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นไปมองบ้าง มันเกือบทำให้ฉันช็อคเพราะตอนแรกฉันนึกว่าเป็นพี่เฮลแต่นี่ไม่ใช่พี่เฺฮลหนิ แต่เป็น "พี่ราม°_°"ฉันเอยเรียกพี่รามด้วยนำ้เสียงตกใจพี่รามมองหน้าฉัน "ไอราม!"เสียงของพี่เฮล เฮียคาร์ลุกขึ้นแล้วเขาก็เดินมาที่ฉันกับพี่รามเขายิ้มให้ฉันแล้วเขาก็มองไปที่พี่รามแล้วพูดขึ้น "ที่นี้กูรู้ทุกอย่างแหละไอราม ขอให้มึงโชคดีผ่านอุปสรรคที่มึงเจอไปให้ได้สู้ๆเว้ยไออดีตเพื่อนรัก^_^"เฮียคาร์ตบไหล่พี่ราม ห๋าฉันนี่งงเป็นไก่ตาแตกเลยนะเนี่ย พี่รามเคยเป็นอดีตเพื่อนรักของพี่รามหรือเนี่ยโอ้ยๆแล้วก็เฮียคาร์รู้ว่าฉันรักพี่รามมากแต่แค่เขาไม่รู้ว่าพี่รามคือใครทำไมโลกมันกลมแบบนี้ล่ะเนี่ย "กลับเว้ย เฮียไปก่อนนะครับฮันนี่ฝากอลิซด้วยนะ"เฮียคาร์บอกฉันพลางจะเดินเข้ามากอดลาฉันแ
"แล้ว? "ผมรีบถามไอ้เฮลต่อด้วยความฉงนใจแบบแปลกๆ"ไอ้คาร์มันบอกกูว่าให้มึงระวัง ดวงใจของมึงไว้ให้ดีๆ "ไอ้เฮลบอกผมด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความงุนงง เมื่อผมได้ยินถึงเรื่องดวงใจของผม ใจผมก็กระตุกวูบเลยครับ ความกลัวเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจผม"ไอ้รามมึงเป็นไมยราพรึไงว่ะ ถอดดวงใจได้อ่ะ"ไอ้เฮลถามผมพลางทำสีหน้าสงสัย นี่มันโง่หรือแกล้งโง่กันแน่ว่ะคนบ้าอะไรจะถอดดวงใจได้"แล้วไอ้คาร์ได้บอกอะไรมึงอีกรึเปล่า"ผมไม่สนใจตอบคำถามของไอ้เฮลแต่ผมอยากรู้ว่าไอ้คาร์มันได้บอกอะไรไอ้เฮลอีกรึเปล่าผมจึงรีบถามมันต่อ สงสัยที่ไอ้อาโคบอกไอ้คาร์ว่าให้ผมระวังดวงใจของผมไว้ ไอ้อาโคคงจะชวนไอ้คาร์ร่วมมือกันมาทำร้ายผมแน่ๆ ไอ้อาโคมันคงไม่รู้ว่าผมกับไอ้คาร์เคยเป็นเพื่อนรักกัน ไอ้คาร์เลยเอาเรื่องที่ไอ้อาโคบอกมันมาบอกให้ผมได้รู้ กูอยากขอบคุณมึงจริงๆ ไอ้คาร์มันคงไม่กล้าบอกผมด้วยตัวเองมันคงจะกระดากและทำตัวไม่ถูกนะ"มันบอกว่า ไอ้อาโคมันรู้ว่าดวงใจของมึงคืออะไรและมันจะมาเด็ดดวงใจของมึงด้วยมือมันเอง"ไอ้เฮลบอกผมไปมันก็ยิ่งทำหน้าสงสัยขมวดคิ้วจนจะเป็นโบว์ผูกกันได้อยู่แล้ว"ถ้าดวงใจที่ไอ้อาโคไม่ได้หมายถึงตัวมึงที่ไม่สามารถถอดดวงใจได้แล้วม
"เล่นอะไรกัน หัดระวังบ้างสิเดี๋ยวก็หกล้มหรอก"พี่รามปล่อยฉันและพูดขึ้นด้วยนำ้เสียงดุๆ แววตาที่ไร้อารมณ์ของเขาช่างเยือกเย็นเสียจริงๆ"ฮันนี่ขอโทษค่ะ"ฉันรีบก้มหัวขอโทษพี่ราม พี่เฮลจึงเดินเข้ามาหาฉัน"เล่นอะไรกันอยู่เหรอ? มองน่าสนุกจัง"พี่เฮลทำสายตาแพรวพราวพลางมองไปยังอลิซที่ยืนอยู่ข้างๆ พี่ราม"เล่นวิ่งไล่จี้กันค่ะ"ฉันบอกพี่เฮลพลางจับมือเขาเดินไปนั่งที่โต๊ะนั่งและกอดแขนพี่เฮลอย่างอ้อนๆ"ฉันไม่ได้เล่นซะหน่อยเธอเองตั้งหากที่มาไล่จี้ฉัน"อลิซบอกฉันและมองหน้าพี่เฮลมันเดินมานั่งลงข้างฉัน พี่รามก็เดินไปนั่งที่เปลนอน"ก็เธอล้อเลียนฉันอ่ะ"ฉันหันไปจี้มันอีกมันก็หัวเราะและจี้ฉันคืน"พอแล้วอีฮันมาคุยเรื่องผู้ชายคนนั้นต่อโอ๊ยฮ่าๆ!” อลิซพูดฉันก็จี้เอวมันบิดไปบิดมา"ฮ่าๆ อ่ะพอแล้วไม่เล่นแล้วแกห้ามจี้เอวฉันนะ"ฉันหันไปมองอลิซและบอกมัน แต่มันกลับแสยะยิ้มใส่ฉันมันไม่น่าไว้ใจเลย ฉันจึงรีบลุกขึ้นและย้ายไปนั่งริมแทนที่พี่เฮล โดยที่ฉันดันให้ร่างของพี่เฮลไปนั่งข้างอลิซแทน"กลัวกูขนาดนั้นเลย? "อลิซถามฉันด้วยสายตาล้อเลียน ฉันพยักหน้าให้มันและกอดแขนพี่เฮลพลางทำท่ากลัวมันตึ่ง (เสียงแจ้งเตือนไอจี)แล้วจู่ๆ เสียงเเจ
I'm Honey honey. กลับแล้วนะคะทะเลแสนสวย สนานีต่อไปทำงานแล้วนะ^_^.73413LIKE 30นาทีที่แล้วWWQ112:หุ่นดีมากเลยครับคุณฮันนี่ไปเดทกับผมไหมครับBANBAN:คุณฮันนี่สวยจังเลยครับCQQQ:จีบได้ไหมครับต้องเอาอะไรมาแลกถึงจะได้ตัวคุณGAMEGG:ได้คุณสักทีผมสัญญาจะมีแค่คุณคนเดียวสวยมากครับใจละลายPA'MM:ทำงานที่ไหนหรอครับผมจะได้ไปทำมั้ง"แหวะน่าเบื่อว่ะมีแต่ผู้มาขายขนมจีบ"อลิซเงยหน้าจากโทรศัพท์ของมันที่กำลังอ่านคอมเมนต์ของหนุ่มๆในไอจีฉันที่พากันมารุมจีบฉันพลางทำท่าอ้วกใส่ฉัน ตอนนี้พวกเรานั่งอยู่บนรถตู้กำลังเดินทางกลับกรุงเทพแล้วเพราะพี่เฮลต้องรีบกลับมาเก็บของเพื่อจะเดินทางไปประเทศดูไบในวันพรุ่งนี้ พวกเรานั่งที่เดิมเหมือนตอนมา"หนุ่มหล่อๆทั้งนั้นเลยแถมรวยอีกตั้งหาก กูอิจโว้ยยย!”อลิซตะโกนใส่หูฉัน ฉันจึงบีบจมูกมันไปอย่างหมั่นไส้มันก็มีหนุ่มๆมาขายขนมจีบเหมือนกัรนั้นแหละแต่มันอ่ะเลือกเยอะเลือกมาก"มึงไม่สนเหรอ?เลิกเป็นคาสโนวี่แล้ว?"อลิซเอ่ยถามฉันอย่างคนสงสัย"ฮันนี่ น้องเป็นคาสโนวี่เหรอทำไมทำแบบนั้นอ่ะ!"พี่เฮลที่นั่งอยู่ข้างหน้ากับคุณลุงคนขับรถตู้รีบหันมาหาฉันด้วยความตกใจ"ก็เขามาเสนอให้ฮันนี่เองหนิค่ะ ก็สนุ
"ไม่รู้ไม่ชี้"ฉันพูดกับพี่เฮลพลางลอยหน้าลอยตาแล้วหยิบแว่นกันแดดสีดำขึ้นมาส่วมและเสียบหูฟังไร้สายเปิดเพลงฟัง เลิกสนใจแล้ว พี่ชายเจ้าชู้! ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์"โอ๊ย!!เมื่อยจัง มันก็ไม่ไกลทำไม่มันเมื่อยอย่างนี้ว่ะ"พอรถจากรถได้ก็เป็นเสียงของพี่น็อตพูดขึ้นด้วยความเหนื่อยล้า มันก็จริงอย่างที่เขาบอกระยะทางมันก็ไม่ได้ไกลมากแต่ทำไมมันเมื่อยจัง"เมื่อยหรือหมดแรงไอ้เวร"พี่เฮลที่ไปขนกระเป๋าจากหลังรถเสร็จก็พูดกับพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปทีหนึ่ง"คุณหนูฮันค่าาา"แม่นมวาดที่เห็นฉันลงจากรถก็รีบวิ่งเข้ามาสวมกอดฉันด้วยความดีใจ ฉันจึงกอดตอบแม่นมวาดพร้อมหอมแก้มทั้งสองข้างของท่านไป"กินข้าวตรงเวลารึเปล่าคะ?"แม่นมดึงฉันออกจากอ้อมกอดและมองฉันด้วยสายตาจับผิด"แฮะๆๆๆ"ฉันจึงยิ้มหัวเราะให้แม่นมไป"หัวเราะแบบนี้แสดงว่าไม่ตรงและปวดท้องใช่ไหมค่ะคุณหนูฮัน!!"แม่นมวาดโกรธฮันนี่แล้วค่า"แม่นมอย่าโมโหสิค่ะเดี๋ยวแก่นะ"ฉันบอกแม่นมพลางจี้เอวท่านเพื่อแกล้งท่าน"อุ๊ยๆๆๆคุณหนูฮันคะพอแล้วค่ะ แม่นมไม่โมโหแล้ว"แม่นมบอกฉันพลางยกมือขึ้นเหนือศีรษะเพื่อยอมจำนน"พี่เฮล ไปส่งอลิซให้หน่อยสิคะ"ฉันหันไปบอกพี่เฮลที่ยืนคุยอยู่กับพี
วันถัดมา"พี่ไปก่อนนะครับฮันนี่ ดูแลตัวเองดีๆนะ"พี่เฮลพูดขึ้นพลางเดินมากอดฉัน แล้วเขาก็ปล่อยฉันแล้วเดินไปตบไหล่พี่รามที่ยืนอยู่ข้างฉัน"ฝากฮันนี่ด้วยนะเว้ยดูแลน้องกูดีๆล่ะ ทำหน้าที่พี่ชายแทนกูสักเดือนน่ะไอ้ราม"พี่เฮลบอกพี่ราม พี่รามไม่ได้พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้าให้พี่เฮล พี่เฮลก็พยักหน้าตอบพี่รามแล้วพี่เฮลก็เดินเข้าไปกอดแม่นมวาดแล้วหอมแก้มของท่านทั้ง2ข้าง"นมครับดูแลตัวเองด้วยนะครับอย่ามัวแต่ทำงานล่ะครับ"พี่เฮลบอกแม่นมวาดไปด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง"ผมไปก่อนนะครับสวัสดีครับนม พี่ไปก่อนนะฮันนี่ กูไปก่อนนะไอ้ราม"พี่เฮลบอกแม่นมแล้วหันมาบอกฉันก่อนจะหันไปบอกพี่ราม พี่เฮลไม่ให้ไปส่งที่สนามบินเขาบอกว่าส่งแค่ที่บ้านก็พอฉันก็ไม่ได้ถามอะไรเขามากมาย พี่เฮลให้เลขาเขาไปส่งที่สนามบิน"วันจันทร์อย่าลืมไปทำงานล่ะ 8:00โมงตรงเธอต้องไปรอที่บ้านฉันแล้วไปกับฉัน"เมื่อรถพี่เฮลออกไปแล้วพี่รามก็หันมาบอกฉันเรื่องจะไปทำงานเขาด้วยนำ้เสียงออกคำสั่งให้ฉันไปรถเขาเหรอเนี่ยพี่รามทำไมแปลกๆอ่ะ ฉันสงสัยจัง"สงสัยอะไรมาก จะไปหรือไม่ไป?"พี่รามเอ่ยถามฉันด้วยท่าทางนิ่งเฉย"ไปค่ะไปๆ"ฉันจึงรีบตอบเขาไปอย่างไวเพราะกลัวว่าเขาเปลี่ยนใจ
"ไม่ได้กินข้าวมาเหรอ?"พี่รามรับฉันด้วยมือทั้งสองข้างของเขาแล้วเขาก็เอ่ยถามฉันด้วยนำ้เสียงเป็นห่วงแววตาที่เขามองฉันมันเต็มไปด้วยความเป็นห่วงเป็นใยฉัน"ค่ะงื้อๆๆ"ฉันเอาหน้าซุกกับอกของพี่ราม"ท่านประธานมีแขกเหรอคะ?"หล่อนคนนั้นรีบลุกขึ้นยืนอย่างไวตรงหน้าฉันและพี่รามหล่อนมีสีหน้าที่ตกใจมาก หล่อนไม่เห็นฉันจริงๆด้วย"นี้คุณเอริยาประธานบริษัทอีกคนหนึ่ง"พี่รามบอกหล่อนคนนั้นไปหล่อนยิ่งมีสีหน้าที่ตกใจหนักเดิม ฉันจึงหันไปเเสยะยิ้มให้หล่อนหล่อนมองฉันที่กอดคอพี่รามอยู่แล้วหล่อนก็มองมือพี่รามทั้งสองข้างที่โอบรัดร่างของฉันอยู่เช่นกัน ที่นี้หล่อนรู้รึยังจ๊ะ ว่าใครชนะ?หึ!"สะวัสดีค่ะคุณเอริยา ฉันเป็นเลขาของท่านประธานค่ะ"หล่อนบอกฉันด้วยนำ้เสียงตื่นตกใจ อ๋อที่เเท้ก็เป็นเลขาหน้าท้อง เห้ยแล้วก่อนหน้านี้หล่อนบอกว่าหล่อนจะไปพบคุณชาวๆๆอะไรนี้แหละที่กระบี่กับพี่รามเหรอ อุ๊ยถ้าเป็นแบบนั้นพี่รามของฉันเสร็จหล่อนนี้แน่ๆๆไม่ได้ฮันนี่ไม่ยอม!"จ๊ะ!!!"ฉันตอบหล่อนไปพลางกระแทกเสียงใส่แบบไม่เต็มใจ"พรุ่งนี้กี่โมง?"พี่รามยังคงถามคำถามที่เขาถามหล่อนค้างไว้"เราจะออกเดินทางกันพรุ่งนี้เวลา8โมงเช้าค่ะเพราะเรามีนัดดินเนอร์กับค
8โมง ณ บ้านอัดสิลาเลิศ"นายครับ!จะไม่ให้ผมไปด้วยจริงๆเหรอครับ"รอนมือขวาของพี่รามเอ่ยถามขึ้นอย่างเป็นห่วง ฉันกับพี่รามกำลังจะเดินไปที่รถแต่ก็ต้องหยุดชะงักฝีเท้าลงและหันกลับไปมองรอน"ไม่เป็นไรหรอกรอนฉันไปคุยงานที่ไกลๆแบบนั้นไม่มีใครตามไปเจอหรอกนะ"พี่รามหันกลับไปบอกรอน รอนจึงเดินมาหาพี่รามที่รถรอนถือกล่องกำมะหยี่สีดำมาด้วยแล้วเขาก็เปิดกล่องกำมะหยี่ออกในนั้นเป็นนาฬิกาดิจิตอลสีดำสำหรับผู้ชาย"คาดนาฬิกานี้ติดตัวไว้ตลอดนะครับนาย"รอนยื่นนาฬิกาดิจิตอลสีดำให้พี่ราม พี่รามรับมาพลางมองไปที่รอน"อ๋อ ผมให้อดุลทำให้คุณรามโดยเฉพาะครับเผื่อมีเหตุการณ์อะไรเกิดขึ้นนาฬิกาตัวนี้ถูกฝังชิบติดตามไว้ครับ และมันสามารถจับเวลาการเดินปกติและผิดปกติได้ครับ ถ้ามันขึ้นสีเขียวคือเราเดินปกติแต่ถ้ามันขึ้นสีแดงแสดงว่าผิดปกติครับคือถ้าคุณรามวิ่งไปเรื่อยๆเหมือนหนีอะไร นาฬิกาจะขึ้นหน้าจอสีแดงครับมันจะส่งสัญญาณมาที่ผมทันที"รอนอธิบายกลไกของนาฬิกาตัวนี้ให้พี่รามฟัง ส่วนอดุลเขาเป็นน้องชายของรอนน่าจะรุ่นๆเดียวกันกับฉัน อดุลสามารถประดิษฐ์สิ่งของได้ทุกอย่างรวมถึงหุ่นยนต์ที่ทำงานบ้านได้ทุกอย่างและสามารถทำอาหารได้ด้วย สมองของอดุลอั
"ฮันนี่ ไม่จำเป็นที่จะต้องโกหกพี่รามหนิคะ"ฉันตอบพี่รามไปพลางยิ้มมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ค่อยๆถอยหลังไป ชนเข้ากับเก้าอี้ที่วางอยู่ตรงนั้น"พี่รามมีอะไรจะบอกฮันนี่อีกไหมคะ เสียเวลาฮันนี่มามากแล้ว"ฉันยังคงทำหน้านิ่งๆและนำ้เสียงเบื่อๆส่งไปให้เขาอยู่ พี่รามก็มองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด "พี่แค่อยากจะบอกว่า พี่รักฮันนี่นะครับ รักมานานแล้ว รักตั้งแต่ฮันนี่ลืมตามาดูโลกนี้ วันที่อาหทัยคลอดหนูพี่ก็ไปเฝ้าหน้าห้องคลอดกับอาเฮสตลอด จนถึงตอนที่พี่ได้ยินเสียงหนูร้องออกมาจากห้องคลอดพี่กระโดนกอดอาเฮสอย่างดีใจ แล้วพอหนูโตมาพี่ก็ไปเล่นกับหนูทุกวัน จนกระทั้งหนูเข้าโรงเรียนพี่ก็ไปรอรับหนูเพื่อจะได้เดินกลับบ้านกับหนูทุกๆวัน และพอหนูโตเป็นสาวหนูก็มาสารภาพรักกับพี่ ตอนนั้นพี่มันขี้ขลาดเกินไปที่จะคบกับหนู ทำให้หนูหนีพี่ไป ตั้งแต่หนูไปไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึงหนูเลย จนกระทั้งพี่ตัดสินใจสืบเรื่องที่อยู่ของหนู แล้วพี่ก็ตามไปแอบดูหนูทุกๆๆเดือน เดือนละหลายๆวัน พี่เห็นว่าหนูมีความสุขดีในที่ที่ไม่มีพี่ พี่ก็คิดว่าหนูคงจะไม่ชอบพี่อีกแล้ว จนหนูกลับมาที่เมืองไทย พี่ดีใจมากวันที่หนูมาขอนอนกับพี่
"ก็พี่แอบตามไปเงียบๆไงจะให้หนูรู้ได้ไงล่ะครับ”พี่รามตอบฉันพลางกุมมือฉันให้แน่นขึ้น"พี่รามชอบฮันนี่เหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไป พี่รามยิ้มให้ฉัน"เปล่าครับ"พี่รามตอบฉัน ถ้าเขาไม่ชอบแล้วเขาตามไปดูฉันทำไม"แต่พี่รักหนูเลยต่างหากล่ะ^_^"พี่รามบอกฉันพลางยิ้มอย่างเขินๆมาให้ฉัน ฉันที่เมื่อได้ยินพี่รามบอกแบบนั้นก็หลุดยิ้มออกมาเหมือนกัน พี่รามรักฉันอย่างนั้นเหรอตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ตั้งแต่เมื่อไรคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นฉันอยากรู้จริงๆหนิ"ตั้งแต่หนูลืมตามาดูโลกนี้ไงค่ะ"พี่รามตอบฉันพลางเอามือมาจับแก้มฉันพลางลูบแก้มของฉันอย่างแผ่วเบา"จริงเหรอคะ?"ฉันจึงถามพี่รามไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ"จริงสิครับ พี่ไม่โกหกหนูหรอก"พี่รามบอกฉันพลางจูงมือฉันออกมาจากห้องนั้น แล้วเดินมาที่รูปถ่ายของฉัน "หนูยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะ"พี่รามหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองฉัน"แล้วพี่รามพาใครมาบ้านพี่ละคะ เดินจูงมือกันมาด้วย"ฉันบอกพี่รามไปด้วยนำ้เสียงงอนๆ"พี่ไม่ได้พาใครมาเลยนะเพียงแค่พี่บอกแม่นมวาดให้ไปบอกหนูว่าพี่พาใครมาบ้าน พี่จะได้รู้ว่าหนูจะหึงพี่รึเปล่า"พี่รามบอกฉันพลางมองมาที่ฉันแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่"ท
"คุณรามน่าจะกลับมาแล้วนะคะ แต่คุณรามเขามีแขกมาที่บ้านด้วยค่ะ"แม่นมวาดบอกฉัน ฉันรีบลุกขึ้นยืนอย่างไว"ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"ฉันรีบถามแม่นมวาดไปอย่างสงสัยและนึกไม่พอใจ ฉันคิดถึงเขาทั้งวันและดีใจว่าเขาจะต้องมาหาฉันแต่ก็เปล่าเลย เขาไม่ได้มาหาฉัน ไม่ให้ความสนใจฉัน"ผู้หญิงค่ะ แถมยังสาวและสวยด้วยนะคะ คุณรามขับรถพาเธอมาที่บ้าน"แม่นมบอกฉัน ที่เขาไม่โทรหาฉันและเมื่อเช้าที่เขาบอกว่าให้ฉันกลับบ้าน เพราะเขามีผู้หญิงคนอื่นมาที่บ้านเหรอ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน!"หนูจะไปบ้านพี่รามค่ะแม่นม"ฉันบอกแม่นมวาดแล้วก็รีบเดินออกจากห้องนั่งเล่นวิ่งไปยังบ้านพี่รามอย่างไว ถ้าวันนี้พี่รามพาผู้หญิงคนอื่นมาบ้านแทนฉันและเมินฉันไม่ทักหาฉันเพราะผู้หญิงคนนั้น ฉันจะเลิกยุ่งกับพี่รามเด็ดขาดแล้วฉันก็จะไปอยู่อเมริกาถาวรเลย"คุณหนูอย่าไปเลยคะ"แม่นมวาดที่วิ่งตามฉันมาตะโกนบอกฉัน "ทำไมคะแม่นมผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับพี่ราม?"ฉันหยุดแล้วหันไปถามแม่นมวาดด้วยความสงสัย_"นมก็ไม่รู้ค่ะ เห็นคุณรามเดินจูงมือเธอเข้าไปในบ้าน"แม่นมวาดบอกฉันด้วยสีหน้าเศร้าๆ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะไปคุยกับพี่รามให้รู้เรื่อง ว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต
16:00น. ณ บ้านรัตบูรภาพิทักษ์ฮันนี่ เอริยา......."คุณฮันนี่คะ คุณฮันนี่ๆๆๆ""จ๊ะๆๆ"ฉันสะดุ้งเมื่อเเจ๋วเอามือของเธอมาสะกิดที่แขนฉัน ฉันจึงหันไปมองเธอ แจ๋วกำลังยืนถือถาดใส่แก้วนำ้ส้มอยู่สงสัยจะเอามาให้ฉัน"อะไรเหรอแจ๋ว?"ฉันเอ่ยถามแจ๋วไปก็เธอน่ะสิตะโกนเรียกฉันซะดังเลย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่สวนหน้าบ้านของฉันข้างๆบ้านพี่ราม หลังจากเมื่อคืนที่ฉันไปนอนบ้านพี่ราม ตอนเช้าฉันคุยกับพี่รามนิดหน่อย หลังจากนั้นเขาก็ไปอาบนำ้แต่งตัวไปทำงาน พี่รามไม่ให้ฉันไปทำงานเขาให้ฉันพัก และเขาก็ส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าหน้าบ้านฉันและบ้านของพี่รามด้วย ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่รามส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าทำไม ฉันกำลังนั่งรอพี่รามอยู่ เขาไม่โทรไม่ทักไลน์มาหาฉันเลย เขาไม่คิดถึงฉันเหรอ เมื่อเช้าก่อนเขาจะไปทำงาน เขาก็บอกให้ฉันกลับบ้าน "มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวคะ แจ๋วเรียกคุณฮันนี่ตั้งนานแล้วนะคะ"เเจ๋วเธอยกแก้วนำ้ส้มมาให้ฉัน แจ๋วเรียกฉันตั้งนานแล้วเหรอ เห้อไม่รู้สิฉันกำลังคิดถึงพี่รามอยู่"รอคุณรามเหรอคะ เห็นชะเง้อคอมองไปหน้าบ้านเขาใหญ่เลย"แจ๋วเอ่ยถามปนแซวฉันไปด้วย ฉันจึงรีบเลิกมองไปบ้านพี่รามอย่างไว"เปล่าหนิ ฉันแค่มองรถผ่านไปผ่านมา
"ไม่ได้ ไม่ได้นะครับหนู เราจะทำแบบนี้กันไม่ได้ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน"อยู่ดีๆพี่รามก็ผละออกจากตัวของฉันไป ฉันตกใจกับการกระทำของเขาและของฉันทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันนี่มันหน้าด้านจริงๆ"พี่ขอโทษ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ครั้งนั้นเราก็ทำผิดไปครั้งหนึ่งแล้ว พี่จะไม่เอาเปรียบหนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินเอามือปิดเจ้ามังกรเข้าไปในห้องแต่งตัวในห้องเขา ฉันจึงหยิบผ้านวมมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองพี่รามเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมอาบนำ้ และผ้าขนหนูหนึ่งผืน พี่รามเดินมาหาฉันที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วเขาก็เอาผ้านวมออกจากตัวฉัน แล้วเขาก็เอาผ้าขนหนูมาผันรอบตัวฉันให้แทน"หนูโกรธพี่รึเปล่าครับ?"พี่รามนั่งลงข้างๆฉันแล้วเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"หนูจะโกรธพี่ได้ไงละคะ หนูเป็นคนทำเรื่องหน้าอายแบบนั้นกับพี่เอง"ฉันบอกพี่รามไปพลางก้มหน้าลงไม่กล้าสบสายตาเขา"ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอก พี่ต่างหากล่ะที่ผิด ที่จับหนูแก้ผ้าเพื่อจะแกล้งหนูแล้วพี่ก็เอาหนูมานอนกอดโดยที่เราทั้งคู่ไม่ได้ใส่อะไรเลยหนูอย่าโทษตัวเองนะครับ"พี่รามบอกฉันพลางเขยิบเข้ามากอดฉันเเล้วเขาก็เอ
"ทำไม วันนั้นพี่รามไม่รับรักฮันนี่คะ"ฉันถามพี่ราม พี่รามมีสายตาที่เจ็บปวดฉายชัดขึ้นมาในดวงตาคู่สวย"ทำไมพี่ราม บอกว่าฮันนี่ไม่ใช่สเปคของพี่คะ แล้วผู้หญิงแบบไหนเหรอคะที่พี่รามชอบ?"ฉันรัวยิงคำถามที่ฉันสงสัยใส่เขาไปเป็นชุด เขาทำแบบนี้กับฉัน เขาทำเหมือนเขารักฉัน แต่ทำไมวันนั้นเขาถึงปฏิเสธฉัน?ฉันไม่เข้าใจ"พี่รามบอกฮันนี่สิคะ ฮันนี่จะได้ทำและเป็นผู้หญิงแบบที่พี่ชอบผู้หญิงในสเปคของพี่"ฉันพูดกับพี่รามไป พี่รามก้มลงมาจูบปากฉัน อย่างนิ่มนวลและเนิ่นนานเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้วอย่างงั้นแหละ"พี่ขอโทษสำหรับทุกๆเรื่องเมื่อ10ปีที่แล้ว ฮันนี่ลืมมันได้ไหมครับ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ได้ไหมครับ?"พี่รามพูดเสร็จเขาก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉันตึกตักตึกตักตึกตัก พี่รามจับมือของฉันขึ้นไปสัมผัสตรงเนื้อหน้าอกข้างซ้ายของเขาหัวใจเขาเต้นแรงมาก แรงพอๆกับของฉันเลย"หัวใจของพี่จะเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆหนูมันเป็นมาตั้งนานแล้วครับ ก่อน10ปีที่แล้วอีกครับ พี่ตื่นเต้น พี่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้หนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนชวนฟัง แววตาที่จ้องมองฉันช่างหวานเยิ้ม"เรามาเริ่มต้นกั
วันต่อมา ที่บ้าน อัดสิลาเลิศ(ห้องนอนราม)ฮันนี่ เอริยา........."อืมมม อุ่นจังเลย หมอนข้างม๊วฟ"ทำไมวันนี้หมอนข้างอุ๊นอุ่น แถมเนื้อก็ลื่นลื่นฉันจึงหอมหมอนข้างไปซะหลายฟอด แล้วก็ฟัดหมอนข้างด้วยการเอาหน้าถูๆสองสามที"อุ๊ยๆฮ่าๆพี่จั๊กจี้นะครับฮันนี่"เสียงผู้ชายหนิเสียงเหมือนเสียงพี่รามเลย พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบยันลุกขึ้นนั่งอย่างไวด้วยความตกใจ เอามือขยี้ตาปรับแสงสักหน่อย แล้วก็เห็นพี่รามไม่ได้ใส่เสื้อ เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน พี่รามส่งยิ้มละมุนมาให้ฉัน"พี่ราม ทำไมไม่ใส่เสื้อละคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปอย่างสงสัย พี่รามจะรู้บ้างไหมว่าผิวของเขาขาวมากขาวเนียนจนน่าสัมผัส ไหนจะหัวนมชมพูนั้นอีก โอ้ยใจฉันเต้นแรงมากเลยอ่ะ"หนูยังไม่ใส่เลย พี่ก็เลยไม่ใส่เป็นเพื่อนหนูไงคะ^_^"เมื่อพี่รามพูดแบบนั้น ฉันก็ก้มไปดูร่างกายของตัวเองอย่างไว ว่าแล้วเชียวว่าทำไมมันเย็นๆโหวงๆยังไงชอบกล ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้นเดียวข้างบน ฉันจึงยกผ้านวมขึ้นเพื่อดูว่าข้างล่างฉันได้ใส่อะไรรึเปล่า"กรี๊ดดดดดอุ๊บๆๆ"เมื่อฉันก้มลงไปมองก็ต้องร้องกรี๊ดออกมา ข้างล่างฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน พี่รามที่ก้มลงไปดูกับฉันด้วยก็เอามือขอ
"พี่ราม°_°"เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็ร้องไห้ ผวาเข้ากอดผมด้วยความดีใจปนความกลัว"พี่ขอโทษ ที่ดูแลหนูไม่ดี พี่ขอโทษนะคะ"ผมกอดตอบเธอไปพลางใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อนปลอบโยนเธอ เธอร้องไห้เยอะมาก สงสัยจะตกใจ ผมเอามือลูบหัวเธอเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงและทำให้เธอรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!ไอ้ราม"ไอ้อาโคชี้หน้าผมด้วยสายตาดุดันลูกน้องไอ้อาโคต่างพากันมาช่วยพยุงร่างของไอ้อาโคลุกขึ้นเมื่อไอ้อาโคลุกขึ้นยืน ลูกน้องของผมต่างพาปล่อยตัวลูกน้องของไอ้อาโคตามสัญญาณที่ผมให้ ที่ผมปล่อยตัวมันในวันนี้ เพราะผมไม่อยากให้มีเรื่องที่นี้ เพราะมันเป็นงานของลูกค้าผม ผมไม่อยากให้เขาเสียชื่อเสียง"ฝากไว้ก่อนนะคุณฮันนี่คนสวย"ไอ้อาโคหันไปบอกฮันนี่ ฮันนี่ก็หันหน้าไปมองมัน แล้วเธอก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ด้วยความกลัว ไอ้อาโคมันเอามือของมันขึ้นไปแตะที่ปากมันแล้วส่งมาทางฮันนี่ ฮันนี่มองมันแล้วก็เอาหน้าเข้ามาซบอกผม เธอกลัวมัน?"ไอ้ห่าหนิ! หรือมึงอยากเจอตีนกู!"ผมโมโหที่มันเต๊าะเมียคนอื่นทั้งๆที่สามีของเขาก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไอ้อาโคแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็ค่อยๆเดินออกไปลูกน้องของมันก็เดินตามตูด
"หวงมากเหรอมึง?"ไอ้อาโคเงยหน้ามาถามผมด้วยหน้ายียวนกวนประสาทผม"ส่งฮันนี่คืนมาให้กู!"ผมกดเสียงต่ำลงอย่างคนพยายามกำลังละงับอารมณ์ของตัวเอง"ง่ายไปไหมไอ้สัสราม?"ไอ้อาโคมันถามผมด้วยนำ้เสียงดูถูก"มึงต้องการอะไร?คาสิโนกู?"ผมเอ่ยถามมันไปผมรู้ว่าไอ้อาโคมันอยากได้คาสิโนที่ประเทศญี่ปุ่นของผม คาสิโนที่นู้นเจริญมากและผมก็มีเงินหมุนเวียนเดือนละหลายพันล้าน" กู อยาก ได้ คุณ ฮัน นี่"มันพูดขึ้นทีละคำอย่างชัดเจนและหนักหน่วงพลางกระตุกยิ้มใส่ผม มันกระชับอ้อมกอดที่อุ้มฮันนี่อยู่ให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม"ไอ้สัส!"ผมโมโหมากแล้วนะตอนนี้ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยว่ะ ไอ้เฮลไปไหน?"ไอ้อาโคเอ่ยถามผม มันรู้ว่าฮันนี่เป็นน้องสาวไอ้เฮล ผมกับไอ้เฮลเคยไปถล่มบ่อนเถื่อนของมันมาและของมันก็เสียหายไปหลายร้อยล้านเลยทีเดียว เลยทำให้ไอ้อาโคมันแค้นผมกับไอ้เฮลมาก มันเลยตามจองล้างจองผาญผมมานานแล้วแต่มันก็ไม่สำเร็จสักที จนมาวันนี้มันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร"อ๋อ ไอ้เฮลไม่อยู่เหลือแค่มึงสิน่ะไอ้ราม"ไอ้อาโคเอ่ยขึ้นอย่างผู้ชนะ ตอนนี้ผมอยากจะเข้าไปกระทืบๆๆหน้ามันแต่ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อในมือมันมีฮันนี่อยู่"ตอนแรกกูเห็นคุณฮั