"จะไปไหนกันเหรอครับสาวๆๆ"เมื่อฉันเดินลงบันไดบ้านพักมากับอลิซ ก็พบเข้ากับพี่รันเวย์ที่เดินตามหลังพวกฉันมาพร้อมกับเอ่ยขึ้น
"อ๋อฮันนี่กับอลิซจะไปเดินเล่นแล้วก็ถ่ายรูปกันนะคะ"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปตามความจริง เขาก็พยักหน้าเข้าใจ "พี่ขอไปด้วยได้ไหมครับพี่อยากไปเดินเล่นจริงๆๆนะ"พี่รันเวย์ยิ้มให้ฉันเป็นเชิงอ้อนๆฉันจึงหันไปหาอลิซเพื่อขอความคิดเห็น อลิซพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต "ค่ะไปกันเลยละกันนะคะ"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปแล้วเขาเอาผู้หญิงของเขาไปไว้ไหนนะพี่รันเวย์ยิ้มบางๆให้ฉันพลางพยักหน้าเป็นคำตอบ เราสามคนเดินมายังประตูหน้าบ้านที่มีสวนหย่อมเพื่อจะไปเดินเรียบชายทะเล มีสะพานปูนอยู่ใกล้ๆบ้านพักนี้ ฉันว่ามันสวยดีเลยชวนอลิซไปถ่ายรูปที่นั้นแต่ต้องเดินผ่านชายหาดที่มีคนเล่นนำ้กันอยู่ก่อน แต่เมื่อเดินยังไม่พ้นประตูรั้วบ้านก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้น "ฮันนี่คร๊าบไปไหนกันเหรอพี่ไปด้วยได้ไหม^_^"พี่เฮลนั่นเอง ฉันจึงหันไปมองพี่เฮลข้างๆพี่เฮลมีพี่รามยืนอยู่ฉันนึกว่าพี่รามจะอยู่บนห้องซะอีกนะ พี่เฮลรีบวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างไว "คือว่าพวกเราสามคนจะไปเดินเล่นนะคะฮันนี่เห็นมีสะพานแปลกๆอยู่เลยชวนอลิซไปถ่ายรูปนะคะ"ฉันตอบพี่เฮลไปแล้วเดินไปคล้องแขนพี่เฮล "พี่ไปด้วยนะพี่ก็อยากไปถ่ายรูป"พี่เฮลบอกฉันแต่สายตาของเขามองเลยผ่านฉันไปยังอลิซที่ยืนอยู่เงียบๆด้านหลังฉัน "ค่ะไปกันหลายๆคนสนุกดี^_^"ฉันบอกพี่เฮลไปหวังว่าพี่รามจะไปด้วยนะ "กูไม่ไปนะ-_-"พี่รามพูดสวนขึ้นมาทันที โห้คิดอะไรไม่มีผิดพี่รามนะพี่รามอย่าให้ถึงตาฉันบ้างล่ะ จะเอาให้นำ้หมดตัวเลย หมายถึงนำ้ตาเขานะอย่าคิดลึก ฉันไม่ใช่คนหื่นแบบนั้น "สัสไปเถอะ!หลายๆคนสนุกดี"พี่เฮลบอกพี่ราม พี่รามหันมามองฉันแปปหนึ่งด้วยก่อนที่เขาจะหันไปหาพี่เฮลแล้วพยักหน้าให้พี่เฮลแบบเฉยชา เย็นชาชะมัด "เออ"เย้ๆพี่รามไปด้วย แล้วเราก็ไปกันทั้งหมดห้าคนเลย เมื่อพวกเราเดินมาถึงชายหาดที่มีคนอยู่เยอะพี่เฮลก็พูดขึ้นมาทันที "ฮันนี่ๆๆๆคร๊าบถ่ายรูปให้พี่หน่อยนะ"พี่เฮลดึงมือฉันให้หยุดเดินแล้วบอกให้ฉันถ่ายรูปให้เขาพี่เฮลค่อยๆรูดชิปเสื้อวอร์มออกเพื่อโชว์รอยสักทำให้ผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นต่างพากันหันมามองพี่เฮลกันใหญ่เลยแหม่ร้ายจริงๆพี่ชายฉัน "ถ่ายเลยครับฮันนี่พี่พร้อมแล้ว^_^”เมื่อพี่เฮลบอก ฉันจึงยกกล้องถ่ายรูปขึ้นมาเพื่อถ่ายรูปพี่เฮล พี่เฮลเท่มากอ่ะเหมือนนายแบบเลยรักพี่ชายจัง แชะ ฉันกดชัทเตอร์ถ่ายรูปพี่เฮล “อีฮันนนถ่ายให้กูมั้ง"เสียงอลิซพูด "เออ"ฉันตอบมันแล้วยกกล้องขึ้นมาถ่ายรูปมัน แชะ ฉันกดชัตเตอร์ถ่ายรูปถ่ายรูปอลิซ "ไหนดูสิ"อลิซขอดูรูปที่กล้องฉันจึงส่งกล้องไปให้มันดูนี้มันจะโฆษณาครีมกันแดดหรือไงเนี่ย "เห้ย!!มึงสวยอ่ะใครสอนมึงถ่ายรูปเนี่ยรูปพี่เฮลก็หล่ออ่ะ" "ไหนๆๆดูมั้งสิ"พี่เฺฮลรีบมาก้มดูกล้องที่อลิซทันทีงู๊ย~น่ารักอ่ะสองคนนี้คือแบบอลิซมันยืนดูรูปอยู่ แล้วคือมันตัวเล็กแล้วเตี้ยอ่ะเลยทำให้พี่เฮลที่ตัวสูงกว่าแล้วเขายืนอยู่ข้างหลังมันเหมือนคู่รักที่กำลังกอดกันเลยอ่ะอยากมีโมเม้นแบบนี้กับพี่รามบ้างจัง ฉันยิ้มออกมาแล้วจึงหันไปหาพี่รามก็เห็นเขามองมาที่ฉันอยู่ก่อนแล้ว ฉันจึงมองตากับเขาเป็นพี่รามเองที่เป็นคนหลบสายตาไปจากฉัน ฉันมันน่ารังเกียจมากขนาดนั้นเลยเหรอไง "ฮ่าๆหล่อเนอะพี่เฮล" "เออๆๆใช่"พี่เฮลกับอลิซคุยกันอย่างกระหนุงกระหนิง "อีฮันแล้วสรุปใครสอนมึงถ่ายรูปว่ะ"อลิซเงยหน้าจากกล้องมามองฉันเพื่อเอาคำตอบที่มันถามฉัน "พี่ชายมึงไง-_-"ฉันตอบอลิซไป มันมีพี่ชายนะแต่ว่าพี่ชายมันโหดมาก "เฮียคาร์อะนะ°_°"มันถามฉันมันจะตกใจอะไรขนาดนั้น "มึงมีพี่หลายคนเหรอ-_-"ฉันถามมันกลับ "อีดอกกกก คนเดียวก็พอแล้วมั้งนี้กูก็จะบ้าแล้วเนี่ย*-*"ฮ่าๆๆเฮียคาร์หรือเฮียเอคาร์เจ้าพ่อมาเฟียเปิดคาสิโนทุกๆประเทศเขาหวงอลิซเหมือนๆพี่เฮลหวงฉันนี่แหละ "พูดถึงใครเหรอคับฮันนี่มันมาจีบน้องเหรอ?"แหมหูดีจริงๆพี่ชายฉันเขารีบเดินมาหาฉันเพื่อฟังคำตอบทันทีฉันจึงหันไปมองพี่ราม เพื่อดูปฏิกิริยาเขา เขาก็แค่เหลือบหางตามามองฉันแปปหนึ่งแล้วก็หันไปมองทะเลต่อ เย็นยะเยือกเลยหนาวเหน็บหัวใจ "ป่าวค่ะเฮียคาร์เขาเป็นพี่ชายอลิซเราแค่สนิทกันเฮียคาร์ดูแลฮันนี่กับอลิซตอนที่ไปอยู่อเมริกานะคะ""ป่าวค่ะเฮียคาร์เขาเป็นพี่ชายอลิซเราแค่สนิทกันเฮียคาร์ดูแลฮันนี่กับอลิซตอนที่ไปอยู่อเมริกานะคะ"ฉันตอบพี่เฮลไปแล้วเดินจูงมือเขาไปที่สะพานที่มีร้านค้าขายของมากมายบนนั้น ที่นี้มีนักท่องเที่ยวที่เป็นชาวต่างชาติเยอะมากเขาเลยออกแบบที่นี้ให้เป็นแบบต่างประเทศตึกแถวโรงแรมเหมือนประเทศนอกมากร้านค้าก็เยอะคนเดินก็เยอะมากเหมือนกัน "อลิซถ่ายรูปให้ฮันนี่หน่อย"เมื่อฉันจูงมือพี่เฮลมาถึงบนสะพาน ฉันก็หันไปหาอลิซเพื่อให้มันถ่ายรูปให้และส่งกล้องไปให้อลิซ ทะเลที่นี้แบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งที่ฉันพักอยู่จะเป็นบ้านพักที่เป็นหลังๆแต่อีกฝั่งจะเป็นโรงแรมและร้านค้าเยอะมากถ้าจะข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งก็ต้องนั่งเรือไป "จ๊ะอีเพื่อน!!"มันตอบฉันเสร็จ มันก็ยกกล้องมาถ่ายรูปฉัน แชะ อลิซกดชัทเตอร์ของกล้อง "สวยมากอ่ะมึง"อลิซส่งกล้องมาให้ฉันฉันรับกล้องมาจากอลิซแล้วดูรูป เออสวยจริงๆด้วย "กูไม่จำเป็นต้องมีคนมาสอน กูก็ถ่ายสวยได้"อลิซบอกฉันแล้วทำหน้าเชิดมาใส่ฉันสงสัยมันจะประชดฉันที่เฮียคาร์สอนถ่ายรูปให้ล่ะมั้งเนี่ย "แหม่ๆๆ!!อลิซจ๊ะเดี๋ยวนี้มีประชดเหรอจ๊ะ"ฉันเบะปากใส่มันแล้วฉันก็หันมาถ่ายรูปวิวของที่นี้ไปเรื่อยๆจนหันไปเห็น
~~~จับมือเดินกันไป~~~ ~~~ใครก็อิจฉา~~~ ~~~ดูดีทุกทุกอย่าง~~~ ~~~ติดที่มันยังไม่ได้เกิดขึ้นมา~~~ ~~~ไม่อยากได้แต่ฝันหวาน~~~ ~~~~ให้มันเป็นจริงได้ไหม~~~ ~~~แค่เพียงเธอยอมเห็นใจ~~~ ~~~รับฉันพิจารณา~~~ "เห้ย!เชี่ยแม่งไอ้หนุ่มนี้มันร้องเพลงเพราะเว้ย"เสียงพี่เฮลพูดกับพี่รามด้วยท่าทางตื่นเต้น ~~~รักเธอตั้งแต่แรกพบ~~~ ~~~ไม่อยากหยุดอยู่แค่นั้น~~~ ~~~หากเธอยินดีรักกัน~~~ ~~~ความฝันคงกลายเป็นจริงขึ้นมา~~~ ~~~ฮู้ว ฮือเย้~~~ เสียงร้องกับเสียงกีต้าร์ยังคงบรรเลงไปเรื่อยๆแต่ฉันว่าเสียงมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินบ่อยๆนะ ~~~ยิ้มไม่ธรรมดา~~~ ~~~คำพูดจาอ่อนหวาน~~~ ~~~กับอาการของคนที่รักกันหมดใจ~~~ "เห้ยๆๆมึงๆ" "อีฮันโว้ยยยยยยยยย!!"อลิซมันจะตะโกนใส่หูฉันทำไม "อะไรของมึงอยู่แค่นี้ทำไมต้องตะโกนใส่หูกูด้วยเนี่ย"ฉันหันไปว๊ากใส่มัน แก้วหูจะแตก! "แล้วทำไมกูเรียกมึงถึงไม่ได้ยินห่วงดูอะไรอยู่ได้"มันถามฉันพลางก้มหน้ามามองกล้องที่ฉันดูรูปอยู่ "กูดูรูปว่าที่สามีกูอยู่ โคตรๆๆเท่อ่ะ^_^""โห้ยอีดอกกก!!"มันด่าฉัน"เอ่อแล้วมึงเรียกกูทำไม?"ฉันถามมันไปอย่างสงสัยถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับฉันมันคงไม่ตะโกนใ
"ฮันนี่ๆๆๆๆๆๆ^_^"ไคโรรีบวิ่งมาหาฉันพลางเรียกชื่อฉันตลอดทาง โอ้ย!ฉันจะบ้าตายกับมัน!ไคโรจะเข้ามากอดฉัน แต่โดนพี่เฮลขวางไว้ก่อน "เห้ย!น้องจะทำอะไรน้องสาวพี่ว่ะ!"พี่เฮลผลักอกไคโรอย่างแรงจนร่างของไคโรเซถอยไปตามแรงผลักของเขา "เอ่อขอโทษครับฮันนี่เป็นน้องสาวของพี่เหรอครับ ไม่ใช่แฟนพี่ใช่ไหมครับ?"ไคโรรีบถามพี่เฮล "เออน้องสาวพ่อเเม่เดียวกันอ่ะทำไมฉันพูดเข้าใจยากเหรอ!"พี่เฮลเริ่มโกรธแล้วไหมล่ะไคโร ฉันเริ่มเห็นท่าไม่ดีจึงเดินไปคั่นกลางระหว่างพี่เฮลกับไคโรเลยตอนนี้กลายเป็นว่าพวกเราแบ่งข้างเป็นสองฝั่งเลยล่ะ ฝั่งล่ะ3คน ฝั่งฉันมีฉันไคโรและอลิซส่วนฝั่งพี่เฮลมีพี่เฮลพี่รามและพี่รันเวย์ตอนนี้พี่ๆทั้ง3พากันจ้องมาที่ฉันกันหมดเลยเหมือนจะมีเรื่องกันเลยนะเนี่ย "ฮันนี่น้องไปยืนข้างมันทำไม! มันเป็นใคร!"พี่เฮลถามด้วยนำ้เสียงฉุนเฉียวแหม่สาว่าเมื่อกี้เพิ่งชมไคโรและกำลังจะเข้าไปทักทายไม่ใช่เหรอคะพี่เฮล "นี่ไคโรค่ะ ไคโรเป็นเพื่อนของฮันนี่เองเราเรียนไฮสคูลที่อเมริกาด้วยกัน" "ไคโร ส่วนนี่พี่เฮลพี่ชายเราเองส่วนพี่คนนั้นชื่อพี่รามและพี่คนนี้ชื่อพี่รันเวย์เป็นเพื่อนพี่ชายเราเอง"เมื่อฉันแนะนำให้ไคโรรู้จักเพื่อนๆพี่
"ขอโทษครับพี่เฮล"ไคโรยกมือไหว้ขอโทษพี่เฮล"ไคโรหวัดดี"อลิซโบกมือทักทายไคโรไคโรหันไปหาอลิซ"อ้าวหวัดดีอลิซโทษทีนะที่ให้เธอทักเราก่อนอีกแล้วแฮะๆๆ"ไคโรเอามือลูบหัวตัวเองแก้เก้อ เป็นแบบนี้ประจำแหละ"แน่ล่ะจ๊ะสายตานายน่ะมองเห็นแค่ฮันนี่คนเดียวฉันจะอ้วก"อลิซทำท่าเหมือนจะอ้วกใส่ไปทางพี่เฮลฮ่าๆมันแกล้งพี่เฮลอ่ะ น่ารักดีเนอะคู่นี้ แต่พี่ฉันเป็นระดับเสือ ฉันชักจะเป็นห่วงมันซะแล้วสิ เสือที่ไม่เคยตกหลุมรักใครเป็นจริงเป็นจัง เสือนักล่าที่น่ากลัว"นี้อลิซทำไมต้องมาอ้วกใส่พี่ด้วยอ่ะเชอะ!"พี่เฮลสบัดหน้าใส่อลิซอย่างงอนๆน่ารักจังคู่นี้"โอ๋ๆๆๆเค้าขอโต๊ด"อลิซง้อพี่เฮลพลางทำหน้าย่นใส่พี่เฮล"เห้ย!น้องว่าเเต่เพลงเมื่อกี้ที่น้องร้องอ่ะเพราะดีชื่อเพลงไรเหรอ?"พี่รันเวย์ถามไคโรด้วยความอยากรู้"อ๋อชื่อเพลงฝันหวานของลาบานูนนะครับผมชอบเพลงนี้ความหมายดีถ้าพี่แอบรักใครสักคนพี่จะเข้าใจถึงความหมายของเพลงครับ"ไคโรตอบพี่รันเวย์พร้อมกับมองฉันแล้วยิ้มฉันจึงยิ้มให้ไคโรไปเรายิ้มให้กันสักพักก็มีเสียงหนึ่งเกิดขึ้นเพล้ง!!เสียงกระป๋องนำ้อัดลมกระแทกพื้นใครโยนมันลงพื้นล่ะ"เห้ย!อะไรของมึงเนี่ยไอ้ราม นำ้มันยังไม่หมดเลยน่ะเปียกก
"มีอะไรกันล่ะจ๊ะสาวๆทำหน้าเบื่อเชียว?"เมื่อสาวๆของพี่น็อตทั้งสองคนเดินมาถึงพวกเธอก็เดินไปนั่งตักพี่น็อตส่วนผู้หญิงของพี่รันเวย์อีกคนก็เดินไปนั่งตักพี่รันเวย์เหมือนกันไม่ค่อยเลยเนอะเเม่คูณณณณ "ก็มีหนุ่มหล่องานดีคนหนึ่งอ่ะสิคะน็อตเมินแซนดี้ค่ะ"ผู้หญิงคนนั้นจีบปากจีบคอพูดกับพี่น็อต "ใช่ค่ะปกติถ้าอีแซนดี้อ่อยผู้คนไหนไม่มีผู้คนไหนกล้าปฏิเสธมันหรอกค่ะ"ผู้หญิงของพี่รันเวย์พูดขึ้นบ้าง "เหรอออ ไหนลองอ่อยไอ้รามสิ"พี่เฮลบอกผู้หญิงที่ชื่อแซนดี้อะไรนั้นไป อืมก็ดีเหมือนกันฉันจะได้รู้ว่าพี่รามชอบผู้หญิงแบบพวกนี้รึเปล่า "ไม่เอาหรอกค่ะแซนดี้ไม่อยากโดนผู้ชายด่า คุณรามน่ะไม่มองผู้หญิงแบบพวกแซนดี้หรอกค่ะ”แซนดี้พูดพร้อมกับหันมายิ้มแหย่ๆให้พี่ราม "รู้ตัวก็ดี"พี่รามพูดขึ้นด้วยท่าทางเรียบเฉยพลางใช้สาวตามองไปที่แซนนี้ด้วยสายตาดูถูกแรงจริงๆๆเลยผู้ชายคนนี้ "อ้าวแล้วผู้ชายคนนั้นเป็นเหมือนพี่รามเหรอ"อลิซเอ่ยถามผู้หญิงพวกนั้นขึ้นอย่างนึกสงสัย "จะว่าเหมือนก็คล้ายๆนะคะแต่ตัวจะบอบบางกว่าคำพูดนี้น่าจะเหมือนกันเป๊ะเลยล่ะคะด่าเจ็บมาก"ผู้หญิงที่ชื่อแซนดี้ตอบด้วยท่าทางเจ็บแสบอย่างที่เธอพูด "มันหล่อมากเหรอถ
5โมงเย็น ณ.บ้านพักตากอากาศหลังที่10"แซ่บมากมึงอีฮันสวยมากอ่ะ รับรองคืนนี้มึงได้พี่รามเป็นผัวแน่ถ้าเขามาเห็นมึงอ่ะ"อลิซถ่ายรูปให้ฉันพลางบอกให้ฉันได้พี่รามเป็นผัว มึงเป็นเพื่อนที่ดีมากอลิซ"ถ้าเขายอมกูนะ"ฉันบอกอลิซไปก็มันจริงหนิพี่รามนะไม่สนใจอะไรในตัวผู้หญิงเลยถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นเขาก็ต้องมองหน้าอกของผู้หญิงเป็นอันดับแรกใช่ป่ะแต่พี่รามนี้ไม่ใช่ไง ขนาดหน้าฉันเขายังไม่มองเลย"ทำไมนี้ขนาดกูเป็นผู้หญิงนะเนี่ยเวลามองมึงกูยังหวั่นไหวเลยแล้วถ้าผู้ชายอ่ะจะขนาดไหน"อลิซนั่งลงข้างๆฉันบนพื้นทรายพร้อมจับมือฉันมึงคิดอะไรกับกูป่ะเนี่ยอีลิซ"แต่พี่รามไม่เหมือนผู้ชายทั่วไปไง"ฉันบอกอลิซไป ถ้าพี่รามเป็นแบบผู้ชายทั่วๆไปฉันคงไม่ต้องแต่งตัวโป๊ๆแบบนี้หรอก"พี่รามมึงเป็นพระอิฐพระปูนรึไงทนต่อทุกสิ่งแม้กระทั้งนารีเปลือยกาย"อลิซถามฉันพลางประชดพี่รามฮ่าๆอื้อพี่รามเป็นพระอิฐพระปูนเหรอว่ะฉันทำหน้าสงสัยและคุ้นคิด"กูก็ไม่รู้ว่ะกูยังไม่ได้ลองเปลือยกายให้เขาดู"ฉันตอบอลิซไปมันรีบหันมามองหน้าฉันทันที"กูแค่ประชดป่ะอีดอก"อลิซบอกฉันพลางทำสีหน้าประชดประชัน"หราจ๊ะ กูว่าถ้าพี่รามเป็นพระอิฐพระปูนจริงๆน่ะกูว่าเขาต้องโดนโปกหลา
"โห้ๆๆน้องฮันนี่ทำใจพี่เต้นแรงมากอ่ะ"พี่น็อตบอกฉันพลางเอามือไปจับที่อกข้างซ้ายของตัวเอง "โห้ๆสวยจังพี่ชอบอ่ะ"พี่รันเวย์ยิ้มกรุ่มกริ่มส่งมาให้ฉัน "ไม่ได้ค่ะพี่รันเวย์ท่องไว้คะน้อง สาว เพื่อนค่ะอย่าลืม"ฉันบอกพี่รันเวย์ไปเน้นตรงคำที่ว่าน้องสาวเพื่อน "เห้อ ครับพี่จะท่องจำให้ขึ้นใจเลย"พี่รันเวย์บอกฉันด้วยนำ้เสียงเสียดายสุดๆผู้ชายก็เป็นแบบนี้ทุกๆคนนั้นแหละถ้าพี่รามเป็นแบบนี้บ้างก็คงจะดีสินะ "ไปเถอะแกพี่รามของแกไปนั่งที่ชายหาดแล้วอ่ะ"อลิซกระซิบบอกฉันพลางทำสายตามองไปทิศทางที่พี่รามกำลังเดินไป "เดี๋ยวฉันจะดูพี่เฮลไว้ให้เอง ลุยเลยเพื่อนเอาให้ได้ผัวนะ"อลิซบอกฉันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม ฉันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะค่อยๆเดินไปหาพี่รามที่นั่งอยู่ริมหาดถัดไปไกลจากบ้านพักพอสมควรตรงนั้นมันมีหินก้อนใหญ่บังอยู่ทำให้คนที่อยู่ในบ้านมองไม่เห็นพี่รามซึ่งมันเป็นโอกาสที่ดีที่ฉันจะเริ่มแผนของฉันฝากพี่เฮลด้วยนะอลิซพอฉันเดินไปถึงตรงที่พี่รามนั่งอยู่ฉันก็หยิบสมาร์ทโฟนมากดถ่ายรูปเขาไว้ โอ้ยเท่มากค่ะรอยสักก็เท่หุ่นก็ดีริมฝีปากของพี่รามสวยมากเป็นสีชมพูระเรื่อเลยผิวก็ขาว พี่รามมีบอดี้ที่ทำให้สาวๆหลงใหลได้เพียงแค่มองเขาหน
เช้าวันต่อมา ณ บ้านพักตากอากาศหลังที่10 7:30น. หลังจากเรื่องเมื่อวานที่ฉันกับพี่รามเราทำอะไรกันนิดๆหน่อยๆพี่รามเห็นอะไรของฉันนิดๆหน่อยๆที่ชายหาดแล้วพี่รามก็ขึ้นห้องเขาไปเลย เขาก็ไม่ได้ลงมาอีกเลยฉันถามพี่เฮลว่าพี่รามไม่ลงมาเหรอเห็นพี่เฮลบอกว่าพี่รามขี้เกียจลงมาฉันก็ไม่ได้ถามอะไรพี่เฮลอีก ฉันจึงนั่งกินกุ้งและอาหารทะเลที่พี่เฮลย่างไว้ให้พี่เฺฮลไม่ได้สงสัยอะไรฉันเห็นอลิซบอกว่ามันบอกพี่เฮลว่าฉันไปนั่งรับลมริมทะเลไม่ต้องให้พี่เฮลเป็นห่วง ตอนที่ฉันเดินเข้ามาจากชายหาดก็เจออลิซคนแรก อลิซมันก็ทำหน้าตาสื่อว่าโอเคไหมฉันจึงส่ายหน้าไปว่าไม่โอเคเมื่อวานไคโรไม่ได้มาเห็นบอกว่ามีลูกค้าจะมาคุยรายละเอียดเกี่ยวกับเครื่องเพชรพลอยไคโรก็เลยโทรมาขอโทษฉันที่มาไม่ได้ ส่วนเฮียคาร์ยังไม่ปรากฏตัวให้เห็นสงสัยเฮียแกคงมาคุยธุรกิจแถวนี้ล่ะมั้งแล้วบังเอิญเดินมาเที่ยวชายหาดพอดี เมื่อเริ่มมืดฉันจึงบอกพี่เฮลว่าง่วงนอนเพลียแดดก็เลยขอตัวไปนอนก่อนพี่เฮลก็ให้ฉันขึ้นไปนอนโดยไม่ได้สงสัยอะไร ฉันจึงเดินขึ้นห้องไปหยุดอยู่หน้าห้องของพี่รามแต่ฉันก็ไม่กล้าเคาะฉันจึงถอนหายใจแล้วหันหลังเดินกลับห้องของตัวเองที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของพี่
"ฮันนี่ ไม่จำเป็นที่จะต้องโกหกพี่รามหนิคะ"ฉันตอบพี่รามไปพลางยิ้มมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ค่อยๆถอยหลังไป ชนเข้ากับเก้าอี้ที่วางอยู่ตรงนั้น"พี่รามมีอะไรจะบอกฮันนี่อีกไหมคะ เสียเวลาฮันนี่มามากแล้ว"ฉันยังคงทำหน้านิ่งๆและนำ้เสียงเบื่อๆส่งไปให้เขาอยู่ พี่รามก็มองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด "พี่แค่อยากจะบอกว่า พี่รักฮันนี่นะครับ รักมานานแล้ว รักตั้งแต่ฮันนี่ลืมตามาดูโลกนี้ วันที่อาหทัยคลอดหนูพี่ก็ไปเฝ้าหน้าห้องคลอดกับอาเฮสตลอด จนถึงตอนที่พี่ได้ยินเสียงหนูร้องออกมาจากห้องคลอดพี่กระโดนกอดอาเฮสอย่างดีใจ แล้วพอหนูโตมาพี่ก็ไปเล่นกับหนูทุกวัน จนกระทั้งหนูเข้าโรงเรียนพี่ก็ไปรอรับหนูเพื่อจะได้เดินกลับบ้านกับหนูทุกๆวัน และพอหนูโตเป็นสาวหนูก็มาสารภาพรักกับพี่ ตอนนั้นพี่มันขี้ขลาดเกินไปที่จะคบกับหนู ทำให้หนูหนีพี่ไป ตั้งแต่หนูไปไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึงหนูเลย จนกระทั้งพี่ตัดสินใจสืบเรื่องที่อยู่ของหนู แล้วพี่ก็ตามไปแอบดูหนูทุกๆๆเดือน เดือนละหลายๆวัน พี่เห็นว่าหนูมีความสุขดีในที่ที่ไม่มีพี่ พี่ก็คิดว่าหนูคงจะไม่ชอบพี่อีกแล้ว จนหนูกลับมาที่เมืองไทย พี่ดีใจมากวันที่หนูมาขอนอนกับพี่
"ก็พี่แอบตามไปเงียบๆไงจะให้หนูรู้ได้ไงล่ะครับ”พี่รามตอบฉันพลางกุมมือฉันให้แน่นขึ้น"พี่รามชอบฮันนี่เหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไป พี่รามยิ้มให้ฉัน"เปล่าครับ"พี่รามตอบฉัน ถ้าเขาไม่ชอบแล้วเขาตามไปดูฉันทำไม"แต่พี่รักหนูเลยต่างหากล่ะ^_^"พี่รามบอกฉันพลางยิ้มอย่างเขินๆมาให้ฉัน ฉันที่เมื่อได้ยินพี่รามบอกแบบนั้นก็หลุดยิ้มออกมาเหมือนกัน พี่รามรักฉันอย่างนั้นเหรอตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ตั้งแต่เมื่อไรคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นฉันอยากรู้จริงๆหนิ"ตั้งแต่หนูลืมตามาดูโลกนี้ไงค่ะ"พี่รามตอบฉันพลางเอามือมาจับแก้มฉันพลางลูบแก้มของฉันอย่างแผ่วเบา"จริงเหรอคะ?"ฉันจึงถามพี่รามไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ"จริงสิครับ พี่ไม่โกหกหนูหรอก"พี่รามบอกฉันพลางจูงมือฉันออกมาจากห้องนั้น แล้วเดินมาที่รูปถ่ายของฉัน "หนูยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะ"พี่รามหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองฉัน"แล้วพี่รามพาใครมาบ้านพี่ละคะ เดินจูงมือกันมาด้วย"ฉันบอกพี่รามไปด้วยนำ้เสียงงอนๆ"พี่ไม่ได้พาใครมาเลยนะเพียงแค่พี่บอกแม่นมวาดให้ไปบอกหนูว่าพี่พาใครมาบ้าน พี่จะได้รู้ว่าหนูจะหึงพี่รึเปล่า"พี่รามบอกฉันพลางมองมาที่ฉันแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่"ท
"คุณรามน่าจะกลับมาแล้วนะคะ แต่คุณรามเขามีแขกมาที่บ้านด้วยค่ะ"แม่นมวาดบอกฉัน ฉันรีบลุกขึ้นยืนอย่างไว"ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"ฉันรีบถามแม่นมวาดไปอย่างสงสัยและนึกไม่พอใจ ฉันคิดถึงเขาทั้งวันและดีใจว่าเขาจะต้องมาหาฉันแต่ก็เปล่าเลย เขาไม่ได้มาหาฉัน ไม่ให้ความสนใจฉัน"ผู้หญิงค่ะ แถมยังสาวและสวยด้วยนะคะ คุณรามขับรถพาเธอมาที่บ้าน"แม่นมบอกฉัน ที่เขาไม่โทรหาฉันและเมื่อเช้าที่เขาบอกว่าให้ฉันกลับบ้าน เพราะเขามีผู้หญิงคนอื่นมาที่บ้านเหรอ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน!"หนูจะไปบ้านพี่รามค่ะแม่นม"ฉันบอกแม่นมวาดแล้วก็รีบเดินออกจากห้องนั่งเล่นวิ่งไปยังบ้านพี่รามอย่างไว ถ้าวันนี้พี่รามพาผู้หญิงคนอื่นมาบ้านแทนฉันและเมินฉันไม่ทักหาฉันเพราะผู้หญิงคนนั้น ฉันจะเลิกยุ่งกับพี่รามเด็ดขาดแล้วฉันก็จะไปอยู่อเมริกาถาวรเลย"คุณหนูอย่าไปเลยคะ"แม่นมวาดที่วิ่งตามฉันมาตะโกนบอกฉัน "ทำไมคะแม่นมผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับพี่ราม?"ฉันหยุดแล้วหันไปถามแม่นมวาดด้วยความสงสัย_"นมก็ไม่รู้ค่ะ เห็นคุณรามเดินจูงมือเธอเข้าไปในบ้าน"แม่นมวาดบอกฉันด้วยสีหน้าเศร้าๆ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะไปคุยกับพี่รามให้รู้เรื่อง ว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต
16:00น. ณ บ้านรัตบูรภาพิทักษ์ฮันนี่ เอริยา......."คุณฮันนี่คะ คุณฮันนี่ๆๆๆ""จ๊ะๆๆ"ฉันสะดุ้งเมื่อเเจ๋วเอามือของเธอมาสะกิดที่แขนฉัน ฉันจึงหันไปมองเธอ แจ๋วกำลังยืนถือถาดใส่แก้วนำ้ส้มอยู่สงสัยจะเอามาให้ฉัน"อะไรเหรอแจ๋ว?"ฉันเอ่ยถามแจ๋วไปก็เธอน่ะสิตะโกนเรียกฉันซะดังเลย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่สวนหน้าบ้านของฉันข้างๆบ้านพี่ราม หลังจากเมื่อคืนที่ฉันไปนอนบ้านพี่ราม ตอนเช้าฉันคุยกับพี่รามนิดหน่อย หลังจากนั้นเขาก็ไปอาบนำ้แต่งตัวไปทำงาน พี่รามไม่ให้ฉันไปทำงานเขาให้ฉันพัก และเขาก็ส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าหน้าบ้านฉันและบ้านของพี่รามด้วย ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่รามส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าทำไม ฉันกำลังนั่งรอพี่รามอยู่ เขาไม่โทรไม่ทักไลน์มาหาฉันเลย เขาไม่คิดถึงฉันเหรอ เมื่อเช้าก่อนเขาจะไปทำงาน เขาก็บอกให้ฉันกลับบ้าน "มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวคะ แจ๋วเรียกคุณฮันนี่ตั้งนานแล้วนะคะ"เเจ๋วเธอยกแก้วนำ้ส้มมาให้ฉัน แจ๋วเรียกฉันตั้งนานแล้วเหรอ เห้อไม่รู้สิฉันกำลังคิดถึงพี่รามอยู่"รอคุณรามเหรอคะ เห็นชะเง้อคอมองไปหน้าบ้านเขาใหญ่เลย"แจ๋วเอ่ยถามปนแซวฉันไปด้วย ฉันจึงรีบเลิกมองไปบ้านพี่รามอย่างไว"เปล่าหนิ ฉันแค่มองรถผ่านไปผ่านมา
"ไม่ได้ ไม่ได้นะครับหนู เราจะทำแบบนี้กันไม่ได้ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน"อยู่ดีๆพี่รามก็ผละออกจากตัวของฉันไป ฉันตกใจกับการกระทำของเขาและของฉันทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันนี่มันหน้าด้านจริงๆ"พี่ขอโทษ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ครั้งนั้นเราก็ทำผิดไปครั้งหนึ่งแล้ว พี่จะไม่เอาเปรียบหนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินเอามือปิดเจ้ามังกรเข้าไปในห้องแต่งตัวในห้องเขา ฉันจึงหยิบผ้านวมมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองพี่รามเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมอาบนำ้ และผ้าขนหนูหนึ่งผืน พี่รามเดินมาหาฉันที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วเขาก็เอาผ้านวมออกจากตัวฉัน แล้วเขาก็เอาผ้าขนหนูมาผันรอบตัวฉันให้แทน"หนูโกรธพี่รึเปล่าครับ?"พี่รามนั่งลงข้างๆฉันแล้วเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"หนูจะโกรธพี่ได้ไงละคะ หนูเป็นคนทำเรื่องหน้าอายแบบนั้นกับพี่เอง"ฉันบอกพี่รามไปพลางก้มหน้าลงไม่กล้าสบสายตาเขา"ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอก พี่ต่างหากล่ะที่ผิด ที่จับหนูแก้ผ้าเพื่อจะแกล้งหนูแล้วพี่ก็เอาหนูมานอนกอดโดยที่เราทั้งคู่ไม่ได้ใส่อะไรเลยหนูอย่าโทษตัวเองนะครับ"พี่รามบอกฉันพลางเขยิบเข้ามากอดฉันเเล้วเขาก็เอ
"ทำไม วันนั้นพี่รามไม่รับรักฮันนี่คะ"ฉันถามพี่ราม พี่รามมีสายตาที่เจ็บปวดฉายชัดขึ้นมาในดวงตาคู่สวย"ทำไมพี่ราม บอกว่าฮันนี่ไม่ใช่สเปคของพี่คะ แล้วผู้หญิงแบบไหนเหรอคะที่พี่รามชอบ?"ฉันรัวยิงคำถามที่ฉันสงสัยใส่เขาไปเป็นชุด เขาทำแบบนี้กับฉัน เขาทำเหมือนเขารักฉัน แต่ทำไมวันนั้นเขาถึงปฏิเสธฉัน?ฉันไม่เข้าใจ"พี่รามบอกฮันนี่สิคะ ฮันนี่จะได้ทำและเป็นผู้หญิงแบบที่พี่ชอบผู้หญิงในสเปคของพี่"ฉันพูดกับพี่รามไป พี่รามก้มลงมาจูบปากฉัน อย่างนิ่มนวลและเนิ่นนานเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้วอย่างงั้นแหละ"พี่ขอโทษสำหรับทุกๆเรื่องเมื่อ10ปีที่แล้ว ฮันนี่ลืมมันได้ไหมครับ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ได้ไหมครับ?"พี่รามพูดเสร็จเขาก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉันตึกตักตึกตักตึกตัก พี่รามจับมือของฉันขึ้นไปสัมผัสตรงเนื้อหน้าอกข้างซ้ายของเขาหัวใจเขาเต้นแรงมาก แรงพอๆกับของฉันเลย"หัวใจของพี่จะเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆหนูมันเป็นมาตั้งนานแล้วครับ ก่อน10ปีที่แล้วอีกครับ พี่ตื่นเต้น พี่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้หนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนชวนฟัง แววตาที่จ้องมองฉันช่างหวานเยิ้ม"เรามาเริ่มต้นกั
วันต่อมา ที่บ้าน อัดสิลาเลิศ(ห้องนอนราม)ฮันนี่ เอริยา........."อืมมม อุ่นจังเลย หมอนข้างม๊วฟ"ทำไมวันนี้หมอนข้างอุ๊นอุ่น แถมเนื้อก็ลื่นลื่นฉันจึงหอมหมอนข้างไปซะหลายฟอด แล้วก็ฟัดหมอนข้างด้วยการเอาหน้าถูๆสองสามที"อุ๊ยๆฮ่าๆพี่จั๊กจี้นะครับฮันนี่"เสียงผู้ชายหนิเสียงเหมือนเสียงพี่รามเลย พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบยันลุกขึ้นนั่งอย่างไวด้วยความตกใจ เอามือขยี้ตาปรับแสงสักหน่อย แล้วก็เห็นพี่รามไม่ได้ใส่เสื้อ เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน พี่รามส่งยิ้มละมุนมาให้ฉัน"พี่ราม ทำไมไม่ใส่เสื้อละคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปอย่างสงสัย พี่รามจะรู้บ้างไหมว่าผิวของเขาขาวมากขาวเนียนจนน่าสัมผัส ไหนจะหัวนมชมพูนั้นอีก โอ้ยใจฉันเต้นแรงมากเลยอ่ะ"หนูยังไม่ใส่เลย พี่ก็เลยไม่ใส่เป็นเพื่อนหนูไงคะ^_^"เมื่อพี่รามพูดแบบนั้น ฉันก็ก้มไปดูร่างกายของตัวเองอย่างไว ว่าแล้วเชียวว่าทำไมมันเย็นๆโหวงๆยังไงชอบกล ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้นเดียวข้างบน ฉันจึงยกผ้านวมขึ้นเพื่อดูว่าข้างล่างฉันได้ใส่อะไรรึเปล่า"กรี๊ดดดดดอุ๊บๆๆ"เมื่อฉันก้มลงไปมองก็ต้องร้องกรี๊ดออกมา ข้างล่างฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน พี่รามที่ก้มลงไปดูกับฉันด้วยก็เอามือขอ
"พี่ราม°_°"เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็ร้องไห้ ผวาเข้ากอดผมด้วยความดีใจปนความกลัว"พี่ขอโทษ ที่ดูแลหนูไม่ดี พี่ขอโทษนะคะ"ผมกอดตอบเธอไปพลางใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อนปลอบโยนเธอ เธอร้องไห้เยอะมาก สงสัยจะตกใจ ผมเอามือลูบหัวเธอเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงและทำให้เธอรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!ไอ้ราม"ไอ้อาโคชี้หน้าผมด้วยสายตาดุดันลูกน้องไอ้อาโคต่างพากันมาช่วยพยุงร่างของไอ้อาโคลุกขึ้นเมื่อไอ้อาโคลุกขึ้นยืน ลูกน้องของผมต่างพาปล่อยตัวลูกน้องของไอ้อาโคตามสัญญาณที่ผมให้ ที่ผมปล่อยตัวมันในวันนี้ เพราะผมไม่อยากให้มีเรื่องที่นี้ เพราะมันเป็นงานของลูกค้าผม ผมไม่อยากให้เขาเสียชื่อเสียง"ฝากไว้ก่อนนะคุณฮันนี่คนสวย"ไอ้อาโคหันไปบอกฮันนี่ ฮันนี่ก็หันหน้าไปมองมัน แล้วเธอก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ด้วยความกลัว ไอ้อาโคมันเอามือของมันขึ้นไปแตะที่ปากมันแล้วส่งมาทางฮันนี่ ฮันนี่มองมันแล้วก็เอาหน้าเข้ามาซบอกผม เธอกลัวมัน?"ไอ้ห่าหนิ! หรือมึงอยากเจอตีนกู!"ผมโมโหที่มันเต๊าะเมียคนอื่นทั้งๆที่สามีของเขาก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไอ้อาโคแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็ค่อยๆเดินออกไปลูกน้องของมันก็เดินตามตูด
"หวงมากเหรอมึง?"ไอ้อาโคเงยหน้ามาถามผมด้วยหน้ายียวนกวนประสาทผม"ส่งฮันนี่คืนมาให้กู!"ผมกดเสียงต่ำลงอย่างคนพยายามกำลังละงับอารมณ์ของตัวเอง"ง่ายไปไหมไอ้สัสราม?"ไอ้อาโคมันถามผมด้วยนำ้เสียงดูถูก"มึงต้องการอะไร?คาสิโนกู?"ผมเอ่ยถามมันไปผมรู้ว่าไอ้อาโคมันอยากได้คาสิโนที่ประเทศญี่ปุ่นของผม คาสิโนที่นู้นเจริญมากและผมก็มีเงินหมุนเวียนเดือนละหลายพันล้าน" กู อยาก ได้ คุณ ฮัน นี่"มันพูดขึ้นทีละคำอย่างชัดเจนและหนักหน่วงพลางกระตุกยิ้มใส่ผม มันกระชับอ้อมกอดที่อุ้มฮันนี่อยู่ให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม"ไอ้สัส!"ผมโมโหมากแล้วนะตอนนี้ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยว่ะ ไอ้เฮลไปไหน?"ไอ้อาโคเอ่ยถามผม มันรู้ว่าฮันนี่เป็นน้องสาวไอ้เฮล ผมกับไอ้เฮลเคยไปถล่มบ่อนเถื่อนของมันมาและของมันก็เสียหายไปหลายร้อยล้านเลยทีเดียว เลยทำให้ไอ้อาโคมันแค้นผมกับไอ้เฮลมาก มันเลยตามจองล้างจองผาญผมมานานแล้วแต่มันก็ไม่สำเร็จสักที จนมาวันนี้มันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร"อ๋อ ไอ้เฮลไม่อยู่เหลือแค่มึงสิน่ะไอ้ราม"ไอ้อาโคเอ่ยขึ้นอย่างผู้ชนะ ตอนนี้ผมอยากจะเข้าไปกระทืบๆๆหน้ามันแต่ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อในมือมันมีฮันนี่อยู่"ตอนแรกกูเห็นคุณฮั