ตอนเช้า ณ บ้านอัดสิลาเลิศ
06:30น. ห้องนอนราม ฮันนี่ เอริยา... "เห้ย!!!อะไรว่ะเนี่ย นี่เธอตื่นๆๆเลย!"ใครเสียงดังแต่เช้าล่ะเนี่ยแต่ เอ๋?ทำไมเสียงเป็นเสียงผู้ชายนะแต่ไม่ใช่หรอกหมอนข้างมากกว่ามั้ง สงสัยหูฉันจะแว่ว "เงียบๆหน่อยได้ไหมคะ คนจะนอน!"ฉันเอ่ยขึ้นพลางโอบกอดหมอนแขน หมอนข้างหนิพูดได้ด้วย ฉันเลยจูบหมอนข้างไปที่หนึ่ง ว่าแต่ทำไมลักษณะมันคล้ายๆคุ้นๆเหมือนริมฝีปากของมนุษย์เลยล่ะ? เห้ย!!!จริงสิเมื่อคืนฉันมาขอนอนกับพี่รามนี้ โอ้ย!เรื่องสำคัญขนาดนี้ฉันลืมได้ยังไงกัน!! "ออกไปจากห้องฉันได้แหละ!" เสียงเรียบเฉยของพี่รามเอ่ยขึ้นใกล้ๆหูฉัน เขาออกแรงดันร่างของฉันให้ออกไปจากตัวเขา ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะว่าพี่รามมานอนบนเตียงเดียวกับฉันได้ยังไง เอาเป็นว่าฉันจะเล่าให้ฟังคืองี้นะเมื่อคืนน่ะพี่รามเขาจะไปนอนตรงหน้าโทรทัศน์ตรงนั้นมีโซฟาตัวใหญ่อยู่แต่ฉันบอกเขาว่าถ้าพี่ไปนอนตรงนั้นฉันจะแก้ผ้านอนโชว์เขาเลยอ่ะ เขาเลยจำใจต้องมานอนบนเตียงกับฉัน พี่รามเอาทั้งหมอนข้างผ้านวมมา คั่นตรงกลางระหว่างฉันกับเขา ฉันรอจนกว่าพี่รามหลับพอพี่รามหลับ ฉันก็รีบเอาผ้านวมกับหมอนข้างออกทันทีและรีบไปนอนกอดเขา พี่รามกอดตอบฉันเขาทั้งกอดทั้งหอมทั้งจูบตอนแรกฉันนึกว่าเขาตื่นที่ไหนได้ล่ะเขาละเมอจร้าเล่นซะฉันเคลิ้มตามเลยฮ่าๆๆ "ก็ได้ๆๆๆค่ะ"ว่าแต่พี่รามไม่ใส่เสื้อนอนเหรอไม่หนิตอนเขานอนฉันยังเห็นเขาใส่อยู่เลยนะว่าแต่ถอดไปตอนไหนเนี่ยที่คอของพี่รามเขาใส่สร้อยด้วยเหรอ สร้อยเส้นนั้นมีแหวนคล้องอยู่สองวงว่าแต่แหวนอะไรกันฉันไม่เคยเห็นเลย พี่รามคงยังไม่มีแฟนใช่ไหมคะ? "แต่ก่อนที่ฮันนี่จะไป ขอยืมโทรศัพท์พี่รามหน่อยได้ไหมคะ"พี่รามเหลือบมองฉันด้วยหางตายำ้นะคะว่าแค่หางตา!เย็นชาเยือกเย็นจริงๆ "ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่ไม่ให้ ฮันนี่ก็ไม่ไป"ฉันไม่พูดเปล่าล้มตัวลงนอนบนเตียงเขาตามเดิมทันที พรึบ แหม่เหมือนเต็มใจ ถ้าไม่ติดว่ารักมากไม่ตามตื้อขนาดนี้หรอกนะคะผู้ชายอะไรหยิ่งๆๆๆพี่รามโยนโทรศัพท์ของเขามาตรงหน้าฉัน ฉันรีบหยิบโทรศัพท์เขาโทรเข้าหาโทรศัพท์ฉันทันทีก่อนจะเมมเบอร์ของฉันในเครื่องพี่รามว่า "My girl "ส่วนของฉัน ฉันจะเมมว่า"My Boy" "ขอบคุณนะคะพี่ราม"ฉันส่งโทรศัพท์คืนให้พี่ราม พร้อมกับโน้มคอเขาให้ลงมาก่อนที่ฉันจะประกบปากจูบพี่รามอย่างดูดดื่มเขาไม่ได้จูบตอบฉัน ฉันเลยตัดสินใจดันพี่รามออกเขาไม่ได้มีสีหน้าอะไรนอกจากเพียงทำหน้าเรียบๆๆนิ่งๆสไตล์เขา "ฮันนี่ไปก่อนนะคะพี่ราม บ๊ายย"ฉันยกมือบ๊ายบายพี่รามก่อนจะรีบเดินออกมาจากห้องเขาและรีบเดินไปตรงประตูเชื่อมบ้านฉันกับบ้านเขาทันที ดีนะพี่เฮลยังไม่กลับมาอ่ะ ไม่งั้นฉันตายแน่วันต่อมา(ณ บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์)"พี่เฮลคะ"เมื่อฉันเดินลงบันไดมาก็เห็นพี่ชายสุดที่รักกำลังนั่งจิบกาแฟอยู่ในมือของเขาถือสมาร์ตโฟนเครื่องหรูอยู่สงสัยจะดูหุ้นอยู่แน่เลยทำหน้าเครียดเชียวพี่ชายฉัน เมื่อพี่เฮลได้ยินเสียงฉันเรียกก็รีบวางโทรศัพท์ทันทีก่อนจะมองมาที่ฉัน"คร๊าบ ฮันนี่"ฉันเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆพี่เฮล"ฮันนี่อยากไปเที่ยวทะเลนะคะ 10ปีแล้วที่ไม่ได้ไป อาทิตย์หน้าฮันนี่ก็ต้องเข้าบริษัทแล้ว"มันจะถึงกำหนดวันที่ฉันขอแด๊ดพักผ่อนแล้วหนิมันจะหมดแล้ว"อยากไปมากเลยหรอครับ"พี่เฮลเอามือมาลูบหัวฉันด้วยความเอ็นดูฝามือของพี่เฮสยังคบอบอุ่นเสมอ"นะคะนะนะๆๆๆคะๆๆ"ถ้าพี่เฮลไม่ไปแผนที่ฉันวางไว้ก็พังหมดน่ะสิโอ้ย เพื่อพี่รามฮันนี่จะอ้อนพี่เฮลสุดๆๆ"อ่ะๆๆๆไปก็ไป ไปวันไหนล่ะ"เย้ พี่เฮลน่ะแพ้ลูกอ้อนฉันตลอด"วันมะรืนค่ะ""ไปกี่คนหรอค่ะฮันนี่"พี่เฮลถาม"ไม่เกิน10คนได้ไหมคะ"พี่เฮลทำหน้าคิดตามที่ฉันบอกก่อนจะพูดออกมาเสียงดัง"เห้ย!!!ไม่ได้ๆๆฮันนี่ พวกเพื่อนๆๆพี่ก็4คนแล้วรวมพี่เป็น5แล้วไหนจะเด็กๆพวกมันอีก"พี่เฮลรีบพูดอย่างร้อนรน"แหนะ ฮันนี่ว่าแล้ว พี่เฮลนะขาดผู้หญิงไม่ได้"พี่เฮลทำสีหน้าตกใจก่อนจะหันมาอ้อนฉัน"ไม่
วันเดินทาง9:45น.บ้านรัตนบูรภาพิทักษ์และแล้วทริปไปทะเลก็มาถึง ฮันนี่อดใจจะไม่ไหวแล้วนะคะพี่ราม ฉันเดินลงมาจากบันไดบ้านลงมาพร้อมกับกระเป๋าเดินทางหนึ่งใบวันนี้ฉันใส่เสื้อลูกไม้สายเดี่ยวสีดำ กับกางเกงยีนส์ขาสั้น เมื่อฉันเดินออกมาจากประตูบ้านก็เห็นพี่ชายสุดที่รักกำลังยืนสูบบุหรี่อยู่ พี่เฮลใส่เสื้อวอร์มสีขาวแขนยาวกับกางเกงขาสั้นสีแดงงุ้ยเท่จังพี่ชายฉัน ข้างๆพี่เฮลมีรถตู้คันสีขาวสงสัยจะไปทะเลด้วยรถตู้สินะ เราจะไปทะเลจังหวัดใกล้ๆกรุงเทพนี้แหละเลยเดินทางสายๆหน่อยจะได้ไปถึงนู้นบ่ายๆ"อุ๊ย!!คุณหนูฮันคะทำไมไม่เรียกแจ๋วไปช่วยยกกระเป๋าล่ะคะหนักรึป่าวค่ะเนี่ย แจ๋ว แจ๋ว อยู่ไหนมานี่หน่อย"แม่นมวาดรีบเขามาจะแย่งกระเป๋าไปจากฉันพร้อมกับเรียกหาสาวใช้ที่ชื่อแจ๋ว"ไม่เป็นไรค่ะแม่นม ฮันยกได้จะถึงอยู่แล้วนะคะฮันเกรงใจแจ๋ว"ฉันรีบบอกแม่นมวาด พร้อมกับแย่งกระเป๋าเดินทางมาจากแม่นม"ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมยกเอง"พี่เฮลรีบเข้ามาแย่งกระเป๋าเดินทางของฉันออกไปจากฉันและแม่นมวาดทันที สงสัยเขาจะได้ยินที่ฉันคุยกับแม่นมนะ พี่เฮลรีบยกกระเป๋าฉันไปใส่หลังรถตู้เพราะกลัวว่าเดี๋ยวแม่นมวาดจะแย่งยกให้อีก"แม่นมคะไม่เป็นไรหรอกค่ะ ฮั
"ไม หวงขนาดนั้นเลย ปกติขอก็ให้นี้หว่าทำไมคนนี้ถึงไม่ให้ว่ะไอ้น็อตไอ้เฮล"พี่คุณชายเอ่ยถามขึ้น"เอ่อ ยิ่งอะไรที่ได้มายากๆกูแม่งยิ่งชอบเนอะไอ้พอร์ชเนอะ"พี่คนตัวเล็กที่เวย์พูดขึ้นมั่ง"ไอ้สัสพวกมึงหนิ นี่ฮันนี่น้องสาวกูห้าม!พวกมึงคนไหนยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!”พี่เฮลพูดด้วยนำ้เสียงจริงจังแล้วพี่เฮลก็เอามือมากอดเอวฉันไว้ด้วยท่าทางหวงเเหนอะไรจะขนาดนั้นคะ?"อ๋อ ที่เเท้ก็น้องสาวมึงถึงว่าทำไมหวงจัง แล้วมึงอ่ะไอ้น็อตจะหวงทำไม"พี่ที่เหมือนคุณชายนั้นดูเหมือนจะชื่อพี่พอร์ชน่ะเห็นพี่คนตัวเล็กเรียกแล้วพี่เขาเอ่ยถามพี่น็อต"ไอ้สัสน้องสาวเพื่อนไงเชี้ย!พวกมึงก็ถามมาก!"พี่น็อตบอกปัดๆๆ"เออแล้วมึงจะไม่แนะนำน้องมึงให้พวกกูรู้จักเลย?”พี่คนตัวเล็กเอ่ยถามพี่เฮลพลางพยักหน้ามาทางฉัน"เออเชี้ยแล้วห้ามพวกมึงยุ่งกับน้องกูเด็ดขาด!"พี่เฮลพูดพลางชี้หน้าเพื่อนๆเขาทีละคน"เออไม่ยุ่งหรอกยำ้อะไรหนักหนาสัสเฮล!"พี่พอร์ชพูด"ฮันนี่คะสองคนนี้เพื่อนสนิทพี่เองรู้จักกันมานานแล้ว คนนี่มันชื่อไอ้พอร์ช"พี่เฮลบอกฉันพลางชี้นิ้วไปทางพี่คุณชาย"ส่วนไอ้นี่ชื่อรันเวย์"พี่เฮลก็ชี้ไปทางพี่คนที่ตัวเล็กๆไงล่ะ"ส่วนนี่ฮันนี่น้องสาวกูเองเพิ่งกลั
"เออแม่งให้รออยู่นั้นแหละไม่เสือกบอกสัสราม!"พี่น็อตด่าพี่รามด้วยอีกคนสองคนนี้เข้ากันเป็นปี่เป็นขุ่ยเลยนะ น่าสงสารพี่รามจังโดนด่าหลายสัสแล้วน่ะเนี่ย"กูว่าไปเถอะไม่ต้องรอแม่งแหละมันคงไม่ไปหรอก!"พี่พอร์ชหันไปบอกพี่เฮล พี่เฮลทำหน้าคุ้นคิด"เอ่อน้องฮันนี่ครับ"พี่รันเวย์เรียกฉัน"มีอะไรเหรอคะพี่รันเวย์?"ฉันหันไปหาพี่รันเวย์และมองเขาอย่างสงสัย"น้องฮันนี่ไปเรียนที่อเมริกาเรียนจบอะไรมาเหรอครับ?"พี่รันเวย์ถามฉันเหมือนคนอยากรู้จัก ฉันยิ้มบางๆให้เขา"อ๋อ ฮันนี่เรียนจบบริหารธุรกิจมานะคะอาทิตย์หน้าฮันนี่ก็จะเข้าทำงานที่บริษัทแล้ว"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปตามความเป็นจริง"อ๋อครับ"พี่รันเวย์พยักหน้ารับรู้พร้อมยิ้มน้อยๆให้ฉัน"ไปเถอะไอ้เฮลกูอยากเห็นน้องแซนดี้ใส่บิกีนี่แล้วง่ะ"พี่น็อตหันไปอ้อนพี่เฮลพลางทำตาปริบๆๆใส่พี่เฮลสงสัยสาวๆของเขาไม่คนใดก็คนหนึ่งที่ต้องชื่อแซนดี้แหละมั้งอีกคนสงสัยจะเป็นของพี่เฮลแน่ๆๆเลย"เออๆๆๆไปสัส"พี่เฮลบอกพี่น็อตพลางตบหัวพี่น็อตไปที่หนึ่งก่อนจะเดินมาจับมือฉันให้เดินไปขึ้นรถตู้แต่พี่เฮลยังไม่ทันขึ้นก็มีเสียงพี่น็อตร้องขึ้น"สัส!ราม°_°"พี่น็อตทำเสียงตกใจ"เหี้ยน็อต~_~"เสียงพี่รามหน
"มึงจะไม่ชอบผู้หญิงจริงๆเหรอว่ะไอ้ราม"ตามเสียงของพี่รันเวย์ที่ถามพี่รามต่อ"ไม่ใช่เรื่องที่กูจะต้องตอบมึง"เสียงพี่รามตอบพี่รันเวย์ไปด้วยท่าทางและน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่ โห้นี่เพื่อนน่ะเนี่ยเพื่อนยังแรงได้อีกค่ะว่าที่สามีฉัน"แม่งกูถามดีๆไม่ถามมึงแหละเชอะ!"พี่รันเวย์บอกพี่รามไปด้วยท่าทางงอนๆแล้วเขาก็สบัดหน้าใส่พี่รามพี่รามส่ายหัวให้กับความเป็นเด็กของพี่รันเวย์พวกพี่ๆๆเขาน่ารักจัง ส่วนพี่เฮลก็หันมามองทางพวกเพื่อนๆเขาด้วยเช่นกันแต่แวบหนึ่งฉันเห็นเขามองมาที่อลิซสองคนนี้ยังไงกันนะ?"5555สมนำ้หน้าพวกมึงยุ่งกับไอเสือของกูอยู่ได้มันกำลังจำศีลอยู่พวกมึงจะยุเพื่อ?"พี่เฮลถามพวกเพื่อนๆๆเขา"จำศีลแม่งไร นานไปแล้วมั้งจำจนบรรลุแล้วกูว่าอ่ะ"พี่น็อตตะโกนบอกพี่เฮลพลางทำหน้าล้อเลียนพี่รามพี่รามไม่สนใจเพื่อนๆของเขา เขาเอาหูฟังขึ้นมาใส่หูของเขาทันทีพี่รามทำไมพี่เยือกเย็นขนาดนี้ละคะ แล้วแผนของฮันนี่จะสำเร็จไหมเนี่ยถ้าพี่ไม่เล่นด้วยเนี่ย เมื่อพี่รามใส่หูฟังพวกพี่ๆเขาก็ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย555บ้านพักริมทะเลจังหวัดใกล้ๆกรุงเทพ14:00น."ห้าวววววเห้อออถึงสักทีโว้ยยยยกูอยากเห็นบิกีนี่แย่แล้ว"พอพี่น็อตรถ
"จะไปไหนกันเหรอครับสาวๆๆ"เมื่อฉันเดินลงบันไดบ้านพักมากับอลิซ ก็พบเข้ากับพี่รันเวย์ที่เดินตามหลังพวกฉันมาพร้อมกับเอ่ยขึ้น "อ๋อฮันนี่กับอลิซจะไปเดินเล่นแล้วก็ถ่ายรูปกันนะคะ"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปตามความจริง เขาก็พยักหน้าเข้าใจ "พี่ขอไปด้วยได้ไหมครับพี่อยากไปเดินเล่นจริงๆๆนะ"พี่รันเวย์ยิ้มให้ฉันเป็นเชิงอ้อนๆฉันจึงหันไปหาอลิซเพื่อขอความคิดเห็น อลิซพยักหน้าเป็นเชิงอนุญาต "ค่ะไปกันเลยละกันนะคะ"ฉันตอบพี่รันเวย์ไปแล้วเขาเอาผู้หญิงของเขาไปไว้ไหนนะพี่รันเวย์ยิ้มบางๆให้ฉันพลางพยักหน้าเป็นคำตอบ เราสามคนเดินมายังประตูหน้าบ้านที่มีสวนหย่อมเพื่อจะไปเดินเรียบชายทะเล มีสะพานปูนอยู่ใกล้ๆบ้านพักนี้ ฉันว่ามันสวยดีเลยชวนอลิซไปถ่ายรูปที่นั้นแต่ต้องเดินผ่านชายหาดที่มีคนเล่นนำ้กันอยู่ก่อน แต่เมื่อเดินยังไม่พ้นประตูรั้วบ้านก็มีเสียงผู้ชายพูดขึ้น "ฮันนี่คร๊าบไปไหนกันเหรอพี่ไปด้วยได้ไหม^_^"พี่เฮลนั่นเอง ฉันจึงหันไปมองพี่เฮลข้างๆพี่เฮลมีพี่รามยืนอยู่ฉันนึกว่าพี่รามจะอยู่บนห้องซะอีกนะ พี่เฮลรีบวิ่งเข้ามาหาฉันอย่างไว "คือว่าพวกเราสามคนจะไปเดินเล่นนะคะฮันนี่เห็นมีสะพานแปลกๆอยู่เลยชวนอลิซไปถ่ายรูปนะคะ"ฉันตอบพี
"ป่าวค่ะเฮียคาร์เขาเป็นพี่ชายอลิซเราแค่สนิทกันเฮียคาร์ดูแลฮันนี่กับอลิซตอนที่ไปอยู่อเมริกานะคะ"ฉันตอบพี่เฮลไปแล้วเดินจูงมือเขาไปที่สะพานที่มีร้านค้าขายของมากมายบนนั้น ที่นี้มีนักท่องเที่ยวที่เป็นชาวต่างชาติเยอะมากเขาเลยออกแบบที่นี้ให้เป็นแบบต่างประเทศตึกแถวโรงแรมเหมือนประเทศนอกมากร้านค้าก็เยอะคนเดินก็เยอะมากเหมือนกัน "อลิซถ่ายรูปให้ฮันนี่หน่อย"เมื่อฉันจูงมือพี่เฮลมาถึงบนสะพาน ฉันก็หันไปหาอลิซเพื่อให้มันถ่ายรูปให้และส่งกล้องไปให้อลิซ ทะเลที่นี้แบ่งออกเป็นสองฝั่ง ฝั่งที่ฉันพักอยู่จะเป็นบ้านพักที่เป็นหลังๆแต่อีกฝั่งจะเป็นโรงแรมและร้านค้าเยอะมากถ้าจะข้ามไปอีกฝั่งหนึ่งก็ต้องนั่งเรือไป "จ๊ะอีเพื่อน!!"มันตอบฉันเสร็จ มันก็ยกกล้องมาถ่ายรูปฉัน แชะ อลิซกดชัทเตอร์ของกล้อง "สวยมากอ่ะมึง"อลิซส่งกล้องมาให้ฉันฉันรับกล้องมาจากอลิซแล้วดูรูป เออสวยจริงๆด้วย "กูไม่จำเป็นต้องมีคนมาสอน กูก็ถ่ายสวยได้"อลิซบอกฉันแล้วทำหน้าเชิดมาใส่ฉันสงสัยมันจะประชดฉันที่เฮียคาร์สอนถ่ายรูปให้ล่ะมั้งเนี่ย "แหม่ๆๆ!!อลิซจ๊ะเดี๋ยวนี้มีประชดเหรอจ๊ะ"ฉันเบะปากใส่มันแล้วฉันก็หันมาถ่ายรูปวิวของที่นี้ไปเรื่อยๆจนหันไปเห็น
~~~จับมือเดินกันไป~~~ ~~~ใครก็อิจฉา~~~ ~~~ดูดีทุกทุกอย่าง~~~ ~~~ติดที่มันยังไม่ได้เกิดขึ้นมา~~~ ~~~ไม่อยากได้แต่ฝันหวาน~~~ ~~~~ให้มันเป็นจริงได้ไหม~~~ ~~~แค่เพียงเธอยอมเห็นใจ~~~ ~~~รับฉันพิจารณา~~~ "เห้ย!เชี่ยแม่งไอ้หนุ่มนี้มันร้องเพลงเพราะเว้ย"เสียงพี่เฮลพูดกับพี่รามด้วยท่าทางตื่นเต้น ~~~รักเธอตั้งแต่แรกพบ~~~ ~~~ไม่อยากหยุดอยู่แค่นั้น~~~ ~~~หากเธอยินดีรักกัน~~~ ~~~ความฝันคงกลายเป็นจริงขึ้นมา~~~ ~~~ฮู้ว ฮือเย้~~~ เสียงร้องกับเสียงกีต้าร์ยังคงบรรเลงไปเรื่อยๆแต่ฉันว่าเสียงมันคุ้นๆเหมือนเคยได้ยินบ่อยๆนะ ~~~ยิ้มไม่ธรรมดา~~~ ~~~คำพูดจาอ่อนหวาน~~~ ~~~กับอาการของคนที่รักกันหมดใจ~~~ "เห้ยๆๆมึงๆ" "อีฮันโว้ยยยยยยยยย!!"อลิซมันจะตะโกนใส่หูฉันทำไม "อะไรของมึงอยู่แค่นี้ทำไมต้องตะโกนใส่หูกูด้วยเนี่ย"ฉันหันไปว๊ากใส่มัน แก้วหูจะแตก! "แล้วทำไมกูเรียกมึงถึงไม่ได้ยินห่วงดูอะไรอยู่ได้"มันถามฉันพลางก้มหน้ามามองกล้องที่ฉันดูรูปอยู่ "กูดูรูปว่าที่สามีกูอยู่ โคตรๆๆเท่อ่ะ^_^""โห้ยอีดอกกก!!"มันด่าฉัน"เอ่อแล้วมึงเรียกกูทำไม?"ฉันถามมันไปอย่างสงสัยถ้าไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับฉันมันคงไม่ตะโกนใ
"ฮันนี่ ไม่จำเป็นที่จะต้องโกหกพี่รามหนิคะ"ฉันตอบพี่รามไปพลางยิ้มมุมปากขึ้นนิดหนึ่ง พี่รามมองหน้าฉันแล้วเขาก็ค่อยๆถอยหลังไป ชนเข้ากับเก้าอี้ที่วางอยู่ตรงนั้น"พี่รามมีอะไรจะบอกฮันนี่อีกไหมคะ เสียเวลาฮันนี่มามากแล้ว"ฉันยังคงทำหน้านิ่งๆและนำ้เสียงเบื่อๆส่งไปให้เขาอยู่ พี่รามก็มองหน้าฉันด้วยสีหน้าที่เจ็บปวด "พี่แค่อยากจะบอกว่า พี่รักฮันนี่นะครับ รักมานานแล้ว รักตั้งแต่ฮันนี่ลืมตามาดูโลกนี้ วันที่อาหทัยคลอดหนูพี่ก็ไปเฝ้าหน้าห้องคลอดกับอาเฮสตลอด จนถึงตอนที่พี่ได้ยินเสียงหนูร้องออกมาจากห้องคลอดพี่กระโดนกอดอาเฮสอย่างดีใจ แล้วพอหนูโตมาพี่ก็ไปเล่นกับหนูทุกวัน จนกระทั้งหนูเข้าโรงเรียนพี่ก็ไปรอรับหนูเพื่อจะได้เดินกลับบ้านกับหนูทุกๆวัน และพอหนูโตเป็นสาวหนูก็มาสารภาพรักกับพี่ ตอนนั้นพี่มันขี้ขลาดเกินไปที่จะคบกับหนู ทำให้หนูหนีพี่ไป ตั้งแต่หนูไปไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึงหนูเลย จนกระทั้งพี่ตัดสินใจสืบเรื่องที่อยู่ของหนู แล้วพี่ก็ตามไปแอบดูหนูทุกๆๆเดือน เดือนละหลายๆวัน พี่เห็นว่าหนูมีความสุขดีในที่ที่ไม่มีพี่ พี่ก็คิดว่าหนูคงจะไม่ชอบพี่อีกแล้ว จนหนูกลับมาที่เมืองไทย พี่ดีใจมากวันที่หนูมาขอนอนกับพี่
"ก็พี่แอบตามไปเงียบๆไงจะให้หนูรู้ได้ไงล่ะครับ”พี่รามตอบฉันพลางกุมมือฉันให้แน่นขึ้น"พี่รามชอบฮันนี่เหรอคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไป พี่รามยิ้มให้ฉัน"เปล่าครับ"พี่รามตอบฉัน ถ้าเขาไม่ชอบแล้วเขาตามไปดูฉันทำไม"แต่พี่รักหนูเลยต่างหากล่ะ^_^"พี่รามบอกฉันพลางยิ้มอย่างเขินๆมาให้ฉัน ฉันที่เมื่อได้ยินพี่รามบอกแบบนั้นก็หลุดยิ้มออกมาเหมือนกัน พี่รามรักฉันอย่างนั้นเหรอตั้งแต่เมื่อไรกัน?"ตั้งแต่เมื่อไรคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปด้วยนำ้เสียงตื่นเต้นฉันอยากรู้จริงๆหนิ"ตั้งแต่หนูลืมตามาดูโลกนี้ไงค่ะ"พี่รามตอบฉันพลางเอามือมาจับแก้มฉันพลางลูบแก้มของฉันอย่างแผ่วเบา"จริงเหรอคะ?"ฉันจึงถามพี่รามไปอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ"จริงสิครับ พี่ไม่โกหกหนูหรอก"พี่รามบอกฉันพลางจูงมือฉันออกมาจากห้องนั้น แล้วเดินมาที่รูปถ่ายของฉัน "หนูยังไม่ตอบคำถามพี่เลยนะ"พี่รามหยุดเดินแล้วหันหน้ามามองฉัน"แล้วพี่รามพาใครมาบ้านพี่ละคะ เดินจูงมือกันมาด้วย"ฉันบอกพี่รามไปด้วยนำ้เสียงงอนๆ"พี่ไม่ได้พาใครมาเลยนะเพียงแค่พี่บอกแม่นมวาดให้ไปบอกหนูว่าพี่พาใครมาบ้าน พี่จะได้รู้ว่าหนูจะหึงพี่รึเปล่า"พี่รามบอกฉันพลางมองมาที่ฉันแล้วทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่"ท
"คุณรามน่าจะกลับมาแล้วนะคะ แต่คุณรามเขามีแขกมาที่บ้านด้วยค่ะ"แม่นมวาดบอกฉัน ฉันรีบลุกขึ้นยืนอย่างไว"ผู้หญิงหรือผู้ชายคะ"ฉันรีบถามแม่นมวาดไปอย่างสงสัยและนึกไม่พอใจ ฉันคิดถึงเขาทั้งวันและดีใจว่าเขาจะต้องมาหาฉันแต่ก็เปล่าเลย เขาไม่ได้มาหาฉัน ไม่ให้ความสนใจฉัน"ผู้หญิงค่ะ แถมยังสาวและสวยด้วยนะคะ คุณรามขับรถพาเธอมาที่บ้าน"แม่นมบอกฉัน ที่เขาไม่โทรหาฉันและเมื่อเช้าที่เขาบอกว่าให้ฉันกลับบ้าน เพราะเขามีผู้หญิงคนอื่นมาที่บ้านเหรอ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน!"หนูจะไปบ้านพี่รามค่ะแม่นม"ฉันบอกแม่นมวาดแล้วก็รีบเดินออกจากห้องนั่งเล่นวิ่งไปยังบ้านพี่รามอย่างไว ถ้าวันนี้พี่รามพาผู้หญิงคนอื่นมาบ้านแทนฉันและเมินฉันไม่ทักหาฉันเพราะผู้หญิงคนนั้น ฉันจะเลิกยุ่งกับพี่รามเด็ดขาดแล้วฉันก็จะไปอยู่อเมริกาถาวรเลย"คุณหนูอย่าไปเลยคะ"แม่นมวาดที่วิ่งตามฉันมาตะโกนบอกฉัน "ทำไมคะแม่นมผู้หญิงคนนั้นเป็นอะไรกับพี่ราม?"ฉันหยุดแล้วหันไปถามแม่นมวาดด้วยความสงสัย_"นมก็ไม่รู้ค่ะ เห็นคุณรามเดินจูงมือเธอเข้าไปในบ้าน"แม่นมวาดบอกฉันด้วยสีหน้าเศร้าๆ ทำไมพี่รามทำแบบนี้กับฉัน ฉันจะไปคุยกับพี่รามให้รู้เรื่อง ว่าเรื่องของเราจะเอายังไงต
16:00น. ณ บ้านรัตบูรภาพิทักษ์ฮันนี่ เอริยา......."คุณฮันนี่คะ คุณฮันนี่ๆๆๆ""จ๊ะๆๆ"ฉันสะดุ้งเมื่อเเจ๋วเอามือของเธอมาสะกิดที่แขนฉัน ฉันจึงหันไปมองเธอ แจ๋วกำลังยืนถือถาดใส่แก้วนำ้ส้มอยู่สงสัยจะเอามาให้ฉัน"อะไรเหรอแจ๋ว?"ฉันเอ่ยถามแจ๋วไปก็เธอน่ะสิตะโกนเรียกฉันซะดังเลย ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ที่สวนหน้าบ้านของฉันข้างๆบ้านพี่ราม หลังจากเมื่อคืนที่ฉันไปนอนบ้านพี่ราม ตอนเช้าฉันคุยกับพี่รามนิดหน่อย หลังจากนั้นเขาก็ไปอาบนำ้แต่งตัวไปทำงาน พี่รามไม่ให้ฉันไปทำงานเขาให้ฉันพัก และเขาก็ส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าหน้าบ้านฉันและบ้านของพี่รามด้วย ฉันก็ไม่รู้ว่าพี่รามส่งบอดี้การ์ดมาเฝ้าทำไม ฉันกำลังนั่งรอพี่รามอยู่ เขาไม่โทรไม่ทักไลน์มาหาฉันเลย เขาไม่คิดถึงฉันเหรอ เมื่อเช้าก่อนเขาจะไปทำงาน เขาก็บอกให้ฉันกลับบ้าน "มานั่งทำอะไรอยู่คนเดียวคะ แจ๋วเรียกคุณฮันนี่ตั้งนานแล้วนะคะ"เเจ๋วเธอยกแก้วนำ้ส้มมาให้ฉัน แจ๋วเรียกฉันตั้งนานแล้วเหรอ เห้อไม่รู้สิฉันกำลังคิดถึงพี่รามอยู่"รอคุณรามเหรอคะ เห็นชะเง้อคอมองไปหน้าบ้านเขาใหญ่เลย"แจ๋วเอ่ยถามปนแซวฉันไปด้วย ฉันจึงรีบเลิกมองไปบ้านพี่รามอย่างไว"เปล่าหนิ ฉันแค่มองรถผ่านไปผ่านมา
"ไม่ได้ ไม่ได้นะครับหนู เราจะทำแบบนี้กันไม่ได้ เรายังไม่ได้แต่งงานกัน"อยู่ดีๆพี่รามก็ผละออกจากตัวของฉันไป ฉันตกใจกับการกระทำของเขาและของฉันทำให้ใบหน้าของฉันร้อนผ่าวขึ้นมา ฉันนี่มันหน้าด้านจริงๆ"พี่ขอโทษ แต่เรายังไม่ได้แต่งงานกัน ครั้งนั้นเราก็ทำผิดไปครั้งหนึ่งแล้ว พี่จะไม่เอาเปรียบหนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด แล้วเขาก็ลุกขึ้นยืนพร้อมกับเดินเอามือปิดเจ้ามังกรเข้าไปในห้องแต่งตัวในห้องเขา ฉันจึงหยิบผ้านวมมาคลุมร่างที่เปลือยเปล่าของตัวเองพี่รามเดินออกมาพร้อมเสื้อคลุมอาบนำ้ และผ้าขนหนูหนึ่งผืน พี่รามเดินมาหาฉันที่นั่งอยู่บนเตียง แล้วเขาก็เอาผ้านวมออกจากตัวฉัน แล้วเขาก็เอาผ้าขนหนูมาผันรอบตัวฉันให้แทน"หนูโกรธพี่รึเปล่าครับ?"พี่รามนั่งลงข้างๆฉันแล้วเอ่ยถามฉันด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล"หนูจะโกรธพี่ได้ไงละคะ หนูเป็นคนทำเรื่องหน้าอายแบบนั้นกับพี่เอง"ฉันบอกพี่รามไปพลางก้มหน้าลงไม่กล้าสบสายตาเขา"ไม่ใช่ความผิดของหนูหรอก พี่ต่างหากล่ะที่ผิด ที่จับหนูแก้ผ้าเพื่อจะแกล้งหนูแล้วพี่ก็เอาหนูมานอนกอดโดยที่เราทั้งคู่ไม่ได้ใส่อะไรเลยหนูอย่าโทษตัวเองนะครับ"พี่รามบอกฉันพลางเขยิบเข้ามากอดฉันเเล้วเขาก็เอ
"ทำไม วันนั้นพี่รามไม่รับรักฮันนี่คะ"ฉันถามพี่ราม พี่รามมีสายตาที่เจ็บปวดฉายชัดขึ้นมาในดวงตาคู่สวย"ทำไมพี่ราม บอกว่าฮันนี่ไม่ใช่สเปคของพี่คะ แล้วผู้หญิงแบบไหนเหรอคะที่พี่รามชอบ?"ฉันรัวยิงคำถามที่ฉันสงสัยใส่เขาไปเป็นชุด เขาทำแบบนี้กับฉัน เขาทำเหมือนเขารักฉัน แต่ทำไมวันนั้นเขาถึงปฏิเสธฉัน?ฉันไม่เข้าใจ"พี่รามบอกฮันนี่สิคะ ฮันนี่จะได้ทำและเป็นผู้หญิงแบบที่พี่ชอบผู้หญิงในสเปคของพี่"ฉันพูดกับพี่รามไป พี่รามก้มลงมาจูบปากฉัน อย่างนิ่มนวลและเนิ่นนานเหมือนเขาไม่อยากให้ฉันพูดถึงเรื่องนี้อีกแล้วอย่างงั้นแหละ"พี่ขอโทษสำหรับทุกๆเรื่องเมื่อ10ปีที่แล้ว ฮันนี่ลืมมันได้ไหมครับ แล้วเรามาเริ่มต้นกันใหม่ ได้ไหมครับ?"พี่รามพูดเสร็จเขาก็หอมแก้มทั้งสองข้างของฉันตึกตักตึกตักตึกตัก พี่รามจับมือของฉันขึ้นไปสัมผัสตรงเนื้อหน้าอกข้างซ้ายของเขาหัวใจเขาเต้นแรงมาก แรงพอๆกับของฉันเลย"หัวใจของพี่จะเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้ๆหนูมันเป็นมาตั้งนานแล้วครับ ก่อน10ปีที่แล้วอีกครับ พี่ตื่นเต้น พี่มีความสุขทุกครั้งที่ได้อยู่ใกล้หนู"พี่รามบอกฉันด้วยน้ำเสียงที่นุ่มละมุนชวนฟัง แววตาที่จ้องมองฉันช่างหวานเยิ้ม"เรามาเริ่มต้นกั
วันต่อมา ที่บ้าน อัดสิลาเลิศ(ห้องนอนราม)ฮันนี่ เอริยา........."อืมมม อุ่นจังเลย หมอนข้างม๊วฟ"ทำไมวันนี้หมอนข้างอุ๊นอุ่น แถมเนื้อก็ลื่นลื่นฉันจึงหอมหมอนข้างไปซะหลายฟอด แล้วก็ฟัดหมอนข้างด้วยการเอาหน้าถูๆสองสามที"อุ๊ยๆฮ่าๆพี่จั๊กจี้นะครับฮันนี่"เสียงผู้ชายหนิเสียงเหมือนเสียงพี่รามเลย พอได้ยินแบบนั้นฉันก็รีบยันลุกขึ้นนั่งอย่างไวด้วยความตกใจ เอามือขยี้ตาปรับแสงสักหน่อย แล้วก็เห็นพี่รามไม่ได้ใส่เสื้อ เขาก็ค่อยๆลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน พี่รามส่งยิ้มละมุนมาให้ฉัน"พี่ราม ทำไมไม่ใส่เสื้อละคะ?"ฉันเอ่ยถามพี่รามไปอย่างสงสัย พี่รามจะรู้บ้างไหมว่าผิวของเขาขาวมากขาวเนียนจนน่าสัมผัส ไหนจะหัวนมชมพูนั้นอีก โอ้ยใจฉันเต้นแรงมากเลยอ่ะ"หนูยังไม่ใส่เลย พี่ก็เลยไม่ใส่เป็นเพื่อนหนูไงคะ^_^"เมื่อพี่รามพูดแบบนั้น ฉันก็ก้มไปดูร่างกายของตัวเองอย่างไว ว่าแล้วเชียวว่าทำไมมันเย็นๆโหวงๆยังไงชอบกล ฉันไม่ได้ใส่อะไรเลยสักชิ้นเดียวข้างบน ฉันจึงยกผ้านวมขึ้นเพื่อดูว่าข้างล่างฉันได้ใส่อะไรรึเปล่า"กรี๊ดดดดดอุ๊บๆๆ"เมื่อฉันก้มลงไปมองก็ต้องร้องกรี๊ดออกมา ข้างล่างฉันก็ไม่ได้ใส่อะไรเหมือนกัน พี่รามที่ก้มลงไปดูกับฉันด้วยก็เอามือขอ
"พี่ราม°_°"เมื่อเธอเห็นว่าเป็นผมเธอก็ร้องไห้ ผวาเข้ากอดผมด้วยความดีใจปนความกลัว"พี่ขอโทษ ที่ดูแลหนูไม่ดี พี่ขอโทษนะคะ"ผมกอดตอบเธอไปพลางใช้ฝ่ามือลูบแผ่นหลังของเธอเพื่อนปลอบโยนเธอ เธอร้องไห้เยอะมาก สงสัยจะตกใจ ผมเอามือลูบหัวเธอเพื่อให้เธอผ่อนคลายลงและทำให้เธอรู้ว่าผมอยู่ตรงนี้จะไม่มีใครทำอะไรเธอได้"ฝากไว้ก่อนเถอะมึง!ไอ้ราม"ไอ้อาโคชี้หน้าผมด้วยสายตาดุดันลูกน้องไอ้อาโคต่างพากันมาช่วยพยุงร่างของไอ้อาโคลุกขึ้นเมื่อไอ้อาโคลุกขึ้นยืน ลูกน้องของผมต่างพาปล่อยตัวลูกน้องของไอ้อาโคตามสัญญาณที่ผมให้ ที่ผมปล่อยตัวมันในวันนี้ เพราะผมไม่อยากให้มีเรื่องที่นี้ เพราะมันเป็นงานของลูกค้าผม ผมไม่อยากให้เขาเสียชื่อเสียง"ฝากไว้ก่อนนะคุณฮันนี่คนสวย"ไอ้อาโคหันไปบอกฮันนี่ ฮันนี่ก็หันหน้าไปมองมัน แล้วเธอก็ยิ่งกอดผมแน่นขึ้น ด้วยความกลัว ไอ้อาโคมันเอามือของมันขึ้นไปแตะที่ปากมันแล้วส่งมาทางฮันนี่ ฮันนี่มองมันแล้วก็เอาหน้าเข้ามาซบอกผม เธอกลัวมัน?"ไอ้ห่าหนิ! หรือมึงอยากเจอตีนกู!"ผมโมโหที่มันเต๊าะเมียคนอื่นทั้งๆที่สามีของเขาก็ยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้ ไอ้อาโคแสยะยิ้มให้ผม แล้วมันก็ค่อยๆเดินออกไปลูกน้องของมันก็เดินตามตูด
"หวงมากเหรอมึง?"ไอ้อาโคเงยหน้ามาถามผมด้วยหน้ายียวนกวนประสาทผม"ส่งฮันนี่คืนมาให้กู!"ผมกดเสียงต่ำลงอย่างคนพยายามกำลังละงับอารมณ์ของตัวเอง"ง่ายไปไหมไอ้สัสราม?"ไอ้อาโคมันถามผมด้วยนำ้เสียงดูถูก"มึงต้องการอะไร?คาสิโนกู?"ผมเอ่ยถามมันไปผมรู้ว่าไอ้อาโคมันอยากได้คาสิโนที่ประเทศญี่ปุ่นของผม คาสิโนที่นู้นเจริญมากและผมก็มีเงินหมุนเวียนเดือนละหลายพันล้าน" กู อยาก ได้ คุณ ฮัน นี่"มันพูดขึ้นทีละคำอย่างชัดเจนและหนักหน่วงพลางกระตุกยิ้มใส่ผม มันกระชับอ้อมกอดที่อุ้มฮันนี่อยู่ให้แน่นขึ้นมากกว่าเดิม"ไอ้สัส!"ผมโมโหมากแล้วนะตอนนี้ "ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยว่ะ ไอ้เฮลไปไหน?"ไอ้อาโคเอ่ยถามผม มันรู้ว่าฮันนี่เป็นน้องสาวไอ้เฮล ผมกับไอ้เฮลเคยไปถล่มบ่อนเถื่อนของมันมาและของมันก็เสียหายไปหลายร้อยล้านเลยทีเดียว เลยทำให้ไอ้อาโคมันแค้นผมกับไอ้เฮลมาก มันเลยตามจองล้างจองผาญผมมานานแล้วแต่มันก็ไม่สำเร็จสักที จนมาวันนี้มันรู้ว่าจุดอ่อนของผมคืออะไร"อ๋อ ไอ้เฮลไม่อยู่เหลือแค่มึงสิน่ะไอ้ราม"ไอ้อาโคเอ่ยขึ้นอย่างผู้ชนะ ตอนนี้ผมอยากจะเข้าไปกระทืบๆๆหน้ามันแต่ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้เมื่อในมือมันมีฮันนี่อยู่"ตอนแรกกูเห็นคุณฮั