รรร...ก็แค่ตกกระไดพลอยโจน [mpreg]

รรร...ก็แค่ตกกระไดพลอยโจน [mpreg]

last updateLast Updated : 2025-04-01
Language: Thai
goodnovel18goodnovel
Not enough ratings
35Chapters
16views
Read
Add to library

Share:  

Report
Overview
Catalog
SCAN CODE TO READ ON APP

“มึงชวนกูมาอยู่กับมึง เพื่อให้กูมาช่วยดูแลเมียมึงเนี่ยนะ” รรร [รัน] เลือกที่จะเดินออกมาจากชีวิตพิจิก ตั้งแต่วันที่พิจิกกับติณประกาศชัดเจน ไม่อยากรับรู้เรื่องราวของทั้งสองคนอีก ด้วยความบังเอิญทำให้รรรกับพิจิกต้องมาเจอกันในแบบ One Night Stand แต่พิจิกไม่ยอมปล่อยให้รรรจากเขาไปง่าย ๆ แบบครั้งที่แล้ว เขาตามตัวรรรจนเจอ ความจริงหลายเรื่องถูกเปิดเผย ติณเป็นเมียแค่ในนาม แต่ท้อง !! เกิดเหตุไม่คาดฝัน ติณล้มจนเกือบแท้งลูก พิจิกทำอะไรไม่ถูก รรรอดสงสารไม่ได้จึงเข้าไปช่วย สุดท้าย ถูกชวนให้ไปช่วยดูแลเมียท้อง ที่ไม่ใช่เมีย...

View More

Latest chapter

Free Preview

ตอนที่ 1 ก็แค่ One Night Stand [NC]

“มึงจะเอาไง มึงประชดกูทำเหี้ยอะไร”“มึงนั่นแหละ เป็นไรมากปะวะ”“มึงเสือกจะไปนอนกับไอ้เหี้ยนี่”“กูจะนอนกับใครก็ได้ ไม่เกี่ยวกับมึง”“แม่งเอ๊ย!!” พิจิกเตะกระป๋องข้างเท้า เพื่อระบายอารมณ์ส่วนรรรทำเป็นไม่สนใจเดินไปกับคู่นอนพิจิกกระชากกลับมา“มึงอยากมากใช่มั้ย มึงไปกับกู เดี๋ยวกูจัดการให้มึงเอง”คู่นอนคนใหม่ของรรรง้างหมัด พุ่งเข้าใส่พิจิก “มึงหยุด” เขาชี้หน้า “นี่เมียกู” พร้อมกับหยิบขวดเบียร์ขึ้นง้างเตรียมฟาด“ไอ้สัตว์!!!...ไอ้เหี้ยจิก มึงมีสิทธิ์อะไรมาเรียกกู...เมีย”“สิทธิ์ที่กูได้เอามึงไง” หน้าตากวนตีนกลับ“เอากันครั้งเดียวเรียกเมีย ถ้างั้นกูก็มีผัวนับไม่ถ้วน” “เหี้ย!!” รรรถูกไอ้จิกลากขึ้นรถ“มึงกับกูแค่พลาด” รรรน้ำเสียงอ่อนลง“มึงพลาด แต่กูไม่” พิจิกยังคงกวนตีน“แล้วเมียมึง” รรรหันมาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด กูเป็นแค่ผัวบังหน้าให้ไอ้ติณมัน ผัวมันตามรังควานจะเอาตัวมันกลับไป”“มึงจะให้กูเชื่อเรื่องปัญญาอ่อน” รรรลอยหน้าถาม“ถ้ามึงไม่เชื่อกู” ยื่นโทรศัพท์ที่กดสายถึงติณ “มึงคุยกับมันเลย”“ทำไมกูต้องคุย” รรรปิดโทรศัพท์ “จะเมียจริง เมียปลอมมันก็เรื่องของพวกมึง ไม่เกี่ย...

Interesting books of the same period

Comments

No Comments
35 Chapters
ตอนที่ 1 ก็แค่ One Night Stand [NC]
“มึงจะเอาไง มึงประชดกูทำเหี้ยอะไร”“มึงนั่นแหละ เป็นไรมากปะวะ”“มึงเสือกจะไปนอนกับไอ้เหี้ยนี่”“กูจะนอนกับใครก็ได้ ไม่เกี่ยวกับมึง”“แม่งเอ๊ย!!” พิจิกเตะกระป๋องข้างเท้า เพื่อระบายอารมณ์ส่วนรรรทำเป็นไม่สนใจเดินไปกับคู่นอนพิจิกกระชากกลับมา“มึงอยากมากใช่มั้ย มึงไปกับกู เดี๋ยวกูจัดการให้มึงเอง”คู่นอนคนใหม่ของรรรง้างหมัด พุ่งเข้าใส่พิจิก “มึงหยุด” เขาชี้หน้า “นี่เมียกู” พร้อมกับหยิบขวดเบียร์ขึ้นง้างเตรียมฟาด“ไอ้สัตว์!!!...ไอ้เหี้ยจิก มึงมีสิทธิ์อะไรมาเรียกกู...เมีย”“สิทธิ์ที่กูได้เอามึงไง” หน้าตากวนตีนกลับ“เอากันครั้งเดียวเรียกเมีย ถ้างั้นกูก็มีผัวนับไม่ถ้วน” “เหี้ย!!” รรรถูกไอ้จิกลากขึ้นรถ“มึงกับกูแค่พลาด” รรรน้ำเสียงอ่อนลง“มึงพลาด แต่กูไม่” พิจิกยังคงกวนตีน“แล้วเมียมึง” รรรหันมาถามกลับอย่างไม่เข้าใจ“มันไม่ใช่อย่างที่มึงคิด กูเป็นแค่ผัวบังหน้าให้ไอ้ติณมัน ผัวมันตามรังควานจะเอาตัวมันกลับไป”“มึงจะให้กูเชื่อเรื่องปัญญาอ่อน” รรรลอยหน้าถาม“ถ้ามึงไม่เชื่อกู” ยื่นโทรศัพท์ที่กดสายถึงติณ “มึงคุยกับมันเลย”“ทำไมกูต้องคุย” รรรปิดโทรศัพท์ “จะเมียจริง เมียปลอมมันก็เรื่องของพวกมึง ไม่เกี่ย
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 2 ไม่ยอมปล่อย
วันเสาร์...รรรกลับถึงห้องด้วยอาการเมาค้าง แถมยังต้องปวดหัวกับเรื่องเมื่อคืนที่เขาเอาแต่ครุ่นคิดมาตลอดทางว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง พยายามเรียบเรียงเหตุการณ์แต่มันก็เลือนรางจนปะติดปะต่อเรื่องราวอะไรไม่ได้เลยใจหนึ่งก็ดีใจที่คนที่ตื่นมาเจอคือพิจิก คนที่เขาคิดถึงและโหยหามานาน แต่อีกใจก็เศร้า ยิ่งคิดยิ่งปวดใจ การที่เขาย้ายมาอยู่ที่นี่คนเดียว ทำงานแล้วเลือกไม่ติดต่อเพื่อนฝูงเลย เพราะไม่อยากรับรู้เรื่องราวของพิจิกอีก“ทำไมกูหนีมึงไม่พ้นสักที” ได้แต่คิดเสียงโทรศัพท์ทำให้รรรหลุดจากความคิด เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์แปลกที่เขาไม่ได้เมมไว้“สวัสดีครับ”“เป็นไงบ้าง ยังแฮงค์อยู่หรือเปล่ามึง”“มึงมีเบอร์กูได้ไง”“กูก็กดเซฟไว้ตอนมึงเมาไง” อดไม่ได้ที่จะกวนกลับ เวลาได้แกล้งรรรให้โกรธมันมีความสุข “อย่าเพิ่งวางสายหนีกู กูแค่เป็นห่วง” กลับมาเป็นจริงจัง เพราะจริง ๆ แล้วเขาอดเป็นห่วงรรรไม่ได้ รู้ว่าเวลาเมาทีไรจะแฮงค์นาน บางทีพาลกลายเป็นป่วยไปเลย“เออ...กูไม่เป็นไร”“มึงปากแข็ง” เขาเงียบรอฟังเสียงปลายสายสักพัก แต่รรรก็ไม่พูดอะไรกลับมา
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 3 ผัวปลอมเมียปลอม
…ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...“รรร...เป็นไงบ้าง ไม่เจอกันนานเลย” ติณเดินเข้ามาในห้องพร้อมคำทักทายเพื่อนเก่า“ก็เรื่อย ๆ น่ะ” รรรตอบไปอย่างเสียไม่ได้ รรรไม่ได้รู้สึกเกลียดหรือไม่ชอบติณ เพราะเขารู้ดีว่าติณไม่เกี่ยว“แล้วมึงเรียกกูมาทำไม กูจะนอนอยู่แล้ว” ติณหันมาถามพิจิกที่นั่งอยู่ข้างรรร“รรรมันไม่เชื่อว่ากูกับมึงไม่มีอะไรกัน” “แล้วยังไง...” ติณยิ่งสงสัย เพราะติณไม่เคยรู้เรื่องระหว่างพิจิกกับรรรมาก่อน “หรือว่ามึงกับรรร...”“เออ...มึงก็อย่าเพิ่งสงสัยมากได้ปะวะ” พิจิกดักคอ“เออ ๆ แล้วที่มึงเรียกกูมาคือ...จะให้กูยืนยันกับรรรว่าเราไม่ได้เป็นอะไรกัน” ติณเขม่นตาจับผิดทั้งคู่ “เออ...ก็ตามนั้นแหละ กูกับไอ้จิกไม่ได้เป็นอะไรกัน”รรรยิ่งทำหน้าสงสัย จากที่มึน ๆ เมา ๆ เริ่มสร่าง“กูเป็นผัวมันแค่ในนาม” พิจิกอธิบาย “ตอนนั้นไอ้ติณมันจะหนีจากไอ้ธูป มันเลยขอให้กูช่วย เพราะมีแต่กูที่รู้เรื่องมันกับไอ้ธูป”“แล้วทำไมต้องหนี” รรรยังไม่ปักใจเชื่อ“มันเลว มันคบซ้อน พอกูจับได้กูขอเลิก มันไม่ยอม เริ่มระราน ข่มขู่กูทุกอย่าง จะแบล็กเมล์กู ขู่จะเอาคลิปกูกับมันลงประจาน มันทำเลวกับกูทุกทาง” ติณเล่าให้ฟังด้วยแววตาเจ็บปวด“แ
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 4 อยู่ด้วยกันนะ
เช้าวันเสาร์...รรรลืมตาตื่นขึ้นมา เจอตัวเองอยู่ในอ้อมกอดของพิจิก เขารู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก แต่จะให้แสดงออกมามันก็ไม่ใช่ รรรพยายามเอาตัวเองออกจากกอดของพิจิก แต่พิจิกกลับกระชับกอดแน่นกว่าเดิม“นอนต่อก่อน ยังเช้าอยู่เลย”“มึงก็นอนไป กูจะลุก” รรรพยายามดันตัวเองลุกขึ้น แต่กลับโดนพิจิกรวบตัวลงมากอดท่าเดิม“ขอกอดก่อน” รรรยังพยายามดิ้น “อย่าดิ้น...นอนดี ๆ ขอนอนกอดเฉย ๆ แต่ถ้าดิ้นมาก กูจะทำอย่างอื่น โทษฐานที่ทำกูตื่น” พิจิกพูดทั้งที่ยังหลับตา“กูจะกลับห้อง” รรรยังคงดื้อ แต่ก็ยอมให้พิจิกนอนกอด“วันนี้วันเสาร์มึงจะรีบกลับไปทำไม เดี๋ยวกูไปส่ง” พิจิกกระชับกอดรรรแน่นกว่าเดิม รรรเองก็เผลอหลับในอ้อมกอดของพิจิกไปอีกรอบ กว่าจะรู้สึกตัวตื่นกันอีกทีก็เกือบบ่าย“ไอ้จิกตื่นได้แล้ว”“ยังง่วงอยู่เลย” พิจิกงัวเงีย แต่ไม่ยอมปล่อยกอด“บ่ายแล้วมึง กูหิวข้าว”“รรร”“อะไร...”“มึงย้ายมาอยู่กับกูนะ”“…”“มึงฟังกูก่อน อย่าเพิ่งด่ากู” พิจิกดักคออย่างรู้ทัน “ไอ้ติณมันท้อง กูดูแลมันคนเดียวกูกลัวกูพลาด”“มึงชวนกูมาอยู่กับมึง เพื่อให้กูมาช่วยดูแลเมียมึงเนี่ยนะ”“เคลียร์แล้วไงมึง อย่าเพิ่งหาเรื่อง”“แล้วทำไมกูต้องช่วยพวก
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 5 [แค่]ทดลองอยู่
คอนโดรรร...“กูบอกให้จ้างรถมาย้ายออกให้หมดทีเดียวก็ไม่เชื่อ” พิจิกบ่น“ขอกูไป ๆ มา ๆ เถอะนะ กูยังไม่ชิน และอีกอย่าง...มึงกับกูมันเหมือนทดลองอยู่ ถ้าเกิดมันไม่ใช่ หรือมีอะไรเกิดขึ้นระหว่างทางของเรา กูก็ยังมีที่ของกู” รรรพูดไป มือก็เก็บเสื้อผ้า และของใช้จำเป็นใส่กระเป๋า“แต่กูจริงจังกับมึง...”“กูรู้ กูเองก็จริงจัง แต่มันก็ไม่มีอะไรแน่นอนไงมึง มันเพิ่งเริ่มต้นเองนะ” รรรยิ้มบาง ๆ ส่งสายตาขอให้พิจิกเข้าใจ“เฮ้อ...” พิจิกได้แต่ยืนถอนหายใจ“แต่ถ้ามึงไม่โอเค กูอยู่ที่นี่เหมือนเดิมก็ได้นะ” รรรทำหน้าทะเล้นใส่“ไม่ต้องเลยมึง...เก็บเสร็จแล้วใช่ไหม” พิจิกดึงกระเป๋าจากมือรรรมาเป็นคนถือให้เอง “ปะ...ไปห้องหอของเรา...” ...อึก... “มึงทุบกูทำไมเนี่ย...เขินรุนแรงฉิบหาย” เขาบ่นงึมงำ“ปากดีนะมึง” รรรเองก็ทำเป็นทุบหลังพิจิกแก้เขินระหว่างทางกลับคอนโดพิจิก...เสียงโทรศัพท์ของพิจิกดังขึ้น เขากดต่อเข้าบลูทูธของรถ“ไอ้จิก...กูปวดท้อง”“มึงรอกูแป๊บหนึ่ง กูจะถึงแล้ว มึงอย่าวางสายนะ”“โอ๊ย...” เสียงติณร้องด้วยความเจ็บปวด“มึงใจเย็น ๆ หายใจลึก พวกกูกำลังจะถึงแล้ว” บอกให้ติณใจเย็นแต่ตัวเองสติแทบแตก ทำอะไรไม่ถูกรรร
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 6 ตัวปัญหา
โรงพยาบาล...“เป็นไงบ้างมึง” พิจิกและรรรถามขึ้นมาพร้อมกัน เมื่อติณเริ่มรู้สึกตัว“ยังปวดท้องอยู่นิดหน่อย” ติณตอบแต่ใดวงตาเหม่อลอย “ถ้าไม่ได้พวกมึงกูคงไม่รอด”“อย่าคิดมากสิ ตอนนี้มึงกับลูกปลอดภัยแล้วนะ” รรรพยายามปลอบใจ“พวกมึงเคลียร์กันเรียบร้อยแล้วใช่ไหม” ติณยังคงเป็นห่วง“ไม่ต้องห่วงพวกกู ตอนนี้ห่วงตัวเองก่อน นอนพักได้แล้วมึงจะได้หายไว ๆ” พิจิกดุ“มึงตอบกูมาก่อน” ติณเริ่มดื้อใส่“เราสองคนเคลียร์กันแล้ว ทุกอย่างโอเคแล้ว มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยววันนี้กูสองคนจะนอนเฝ้ามึงที่นี่เอง” รรรพูดให้ติณได้รู้สึกผ่อนคลาย และหันไปดุใส่พิจิก “เรื่องแค่นี้มึงก็ไม่เห็นต้องดุมันเลย” พิจิกเตรียมจะอ้าปากเถียง “ไม่ต้องเถียงด้วย” พิจิกจึงได้แต่เงียบไม่กล้าพูดอะไรอีก“ไอ้จิกกลายเป็นหมาหงอยเลย” ติณแซว ก่อนจะหลับตาลงด้วยความอ่อนเพลียคาเฟ่ในโรงพยาบาล...ด้วยความที่ไม่อยากกวนคนป่วย พวกเขาจึงย้ายตัวเองลงมานั่งกินกาแฟ และหาอะไรรองท้อง“มึงทำกูเสียการปกครองไอ้ติณหมด” พิจิกว่าเสียงอ่อย“เสียการปกครองอะไรของมึง” รรรยังคงไม่รู้ตัว“ก็มึงดุกูต่อหน้ามัน...” พิจิกเสียงอ่อย“ไร้สาระน่ามึง” รรรไม่สนใจดูดกาแฟ กินเค้กต่อ ปล่อ
last updateLast Updated : 2025-03-31
Read more
ตอนที่ 7 ตกกระไดพลอยโจน
ตอนเย็นเลิกงาน...เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่รรรกำลังรีบเคลียร์งานเพื่อจะได้ไปโรงพยาบาล ดูชื่อจากหน้าจอเป็นพิจิกเขาจึงกดรับ“ว่าไง...”“กูรออยู่ข้างล่างนะ”“แล้วใครอยู่กับติณ” รรรเริ่มดุ“ไอ้มีน...ลงมาก่อนค่อยคุยกัน”“โอเค ๆ”“มีเรื่องอะไรหรือเปล่า ถึงยอมปล่อยติณไว้กับมีนแล้วมารับกู” รรรถามซีเรียสทันทีที่ขึ้นรถ“มี...”“ไอ้ธูปมันมาหาเรื่องที่โรงพยาบาลเหรอ”“เปล่า...กูคิดถึงเมีย”“ใครเมียมึง” รรรทำเป็นดุแก้เขิน “รีบไปได้แล้ว”“ไปห้องก่อนได้มั้ย”“จะไปเอาอะไร”“เอาเมีย...” พิจิกตอบหน้าตาย และทำเป็นเลียริมฝีปาก“มึงอย่ามาล้อเล่นแบบนี้”“กูพูดจริง...ตั้งแต่วันนั้นเรายังไม่ได้...อึก...” รรรทุบหลังดักคอไม่ให้พูดต่อ“ตรงไปโรงพยาบาลเลยนะ...ห้ามแวะ”“ก็ได้ครับ” พิจิกจำใจยอม และขับรถไปเงียบ ๆ“ติณเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นหรือยัง”“อาการทางกายน่ะดีขึ้นแล้ว แต่กูว่ามันซึม ๆ เหม่อ ๆ ตั้งแต่ที่มันรู้สึกตัว”“กูก็สังเกตอยู่เหมือนกัน ว่าจะถามมึงอยู่ว่าปกติติณมันเป็นยังไงเวลาอยู่กับมึง กูคิดว่ามันเป็นเฉพาะเวลาอยู่กับกูเสียอีก”“มันก็เป็นคนเงียบ ๆ ขรึม ๆ นั่นแหละ แต่รู้สึกว่าตอนนี้มันมากกว่าปกติ”“หรือมันยัง
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
ตอนที่ 8 จะเอาให้ได้ใช่ไหม [NC]
พิจิกนัดคุยกับธูป... “พี่จิกนัดผมมามีอะไร” ธูปถามกวน “อย่ากวนตีน มึงรู้อยู่แล้ว” “ผมแค่อยากเจอพี่ติณ” “มึงจะเจอมัน ไปทำไม” “ผมรู้ความจริงแล้วว่า เด็กในท้องเป็นลูกผม” ธูปเสียงอ่อนลง“แล้วมึงต้องการอะไร”“ผมอยากรับผิดชอบ”“มึงรับผิดชอบตัวเองให้รอดก่อน” พิจิกยิ้มเหยียด “ครั้งที่แล้วมึงก็พูดแบบนี้”“ครั้งนี้ผมพูดจริงนะพี่ ผมเคลียร์ตัวเองหมดแล้ว” พิจิกจ้องตาธูปเขม็ง “ไม่มีใครแล้วจริง ๆ” “แต่ตอนนี้ผมอยากรู้ว่าอาการพี่ติณกับลูกเป็นยังไงบ้าง” สีหน้าเขาแสดงความกังวล“แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ไอติณมันถึง...”“ผมโทรหาพี่ติณ พอเขารู้ว่าเป็นผมก็ตัดสายทิ้ง ผมพยายามติดต่อผ่านเคาน์เตอร์ พี่เขาก็ไม่ยอมรับสาย” เขานิ่งไป “แล้วก็เป็นอย่างที่พี่เห็น” พิจิกนิ่งเงียบ เขากำลังใช้ความคิดว่าควรจะทำอย่างไรดี“ผมขอขึ้นไปเยี่ยมพี่ติณได้ไหม” พิจิกจ้องตาเขม็ง เพราะลึก ๆ แล้วเขารู้ว่าติณไม่เคยลืมไอ้ธูปถึงมันจะไม่เคยพูดออกมา และอีกอย่างหนึ่งเด็กควรมีพ่อ“ยังก่อนมันเสี่ยงเกินไปที่กูจะเชื่อมึงตอนนี้ เอาเป็นว่าติณกับลูกปลอดภัย”“แต่…” ธูปพยายามจะขอร้อง“วันนี้มึงกลับไปก่อน กูต้องคุยกับไอ้ติณก่อน แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ มันไ
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
ตอนที่ 9 สถานะตอนนี้คือ ทดลองอยู่
“รรร...เช้าแล้วนะ” รรรเอาหน้าซุกอกคนปลุก ไม่ยอมตื่น “เดี๋ยวไปทำงานสายนะ”“ปวดหัว เมื่อยตัว”“ถ้าอย่างนั้นก็ลางานนะวันนี้”“อืม...”พิจิกเริ่มเป็นห่วง “ตัวรุม ๆ ด้วย เดี๋ยวจิกไปเอายามาให้กิน”“ลุกขึ้นมากินยาก่อนค่อยนอนต่อ...เขาพยุงรรรลุกขึ้นนั่ง” รรรทำหน้าเหยเก“เจ็บเหรอ...”“อืม” รรรกินยาเสร็จล้มตัวลงนอนต่อไม่สนใจว่าอีกคนกำลังเป็นห่วงตัวแค่ไหน“จิกทายาให้” พิจิกเปิดผ้าห่ม มือจับขอบกางเกง แต่มือรรรจับข้อมือเขาไว้เสียก่อน “อย่าดื้อ”“ไม่เอา...เดี๋ยวทาเอง”“ไม่ต้องอายเลย จิกทำรรรเจ็บ จิกก็ต้องดูแล”“ไม่เอา...มันน่าอาย”“บอกว่าอย่าดื้อไง...เดี๋ยวแผลอักเสบ” พอโดนดุจริงจังเข้ารรรก็ต้องยอม เพราะปกติเขาจะไม่ค่อยโดนพิจิกดุ“แค่นี้ต้องดุด้วย” รรรพูดงอน ๆ“ดื้อก็ต้องดุ รรรนอนต่อเถอะจะได้หายไข้”“อยากไปดูหลาน” รรรยังงอแงต่อ“ถ้าบ่าย ๆ ไม่มีไข้แล้วจะพาไป ตอนนี้นอนก่อน” คราวนี้รรรยอมทำตามอย่างว่าง่าย เพราะกลัวจะไม่ได้ไปโรงพยาบาล พิจิกเองก็ทิ้งตัวลงนอนข้างกัน ดึงตัวคนป่วยเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาพอรรรหลับสนิทพิจิกก็ออกมาโทรศัพท์“เฮียน่าจะเข้าไปช่วงบ่ายนะ รรรไม่ค่อยสบาย รอให้อาการดีขึ้นก่อน”“เฮียก
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
ตอนที่ 10 อ้อนก่อน[NC]
ห้องติณ...“ระวังนะติณ...ไปนั่งพักที่โซฟาก่อน หรือจะนอนพักเลย” รรรช่วยประคองติณให้ไปนั่งพักก่อน“ติณไม่เป็นอะไรแล้ว...รรรไม่ต้องห่วงติณเลย” ติณส่งสายตาไปทางพิจิก “ห่วงคนนั้นดีกว่า ยืนหน้างออยู่นั่น”“ห่วงทำไมไม่ได้ป่วยเป็นอะไรสักหน่อย” รรรไม่สนใจ “รรรว่าวันนี้รรรมานอนเป็นเพื่อนติณดีกว่า แผลยังไม่หายดีปล่อยให้อยู่คนเดียวไม่ได้หรอก”“ติณอยู่ได้ไม่เป็นไร” ติณยิ้มมีเลศนัย “ติณว่าตอนนี้รรรไปช่วยเตรียมของเดินทางให้ไอ้จิกมันก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันพาลงอนทิ้งงานทิ้งการไม่รู้นะ” ติณอมยิ้ม“มึงจะยืนหน้างอทำไมเนี่ยไอ้จิก” รรรหันไปบ่นใส่“เดี๋ยวคืนนี้ให้ไอ้มีนมานอนเป็นเพื่อน แล้วพรุ่งนี้รรรค่อยมานอนเป็นเพื่อนติณ” ทั้งติณและรรรเตรียมจะอ้าปากเถียง “ห้ามเถียง” พิจิกดุใส่ทั้งสองคน“ติณอยู่กับมันมาได้ยังไงเป็นปี ๆ โคตรเผด็จการ เป็นรรรนะหนีไปนานแล้ว” รรรกระซิบ“จิกได้ยินนะ” รรรไม่สนใจ ลอยหน้าลอยตาล้อเลียนคนหน้างอ“ติณขอไปนอนในห้องก่อนดีกว่า นั่งนาน ๆ เริ่มปวดแผล” รรรรีบช่วยพยุงพาติณเข้าไปในห้องนอนห้องพิจิก...พอมีนมาถึงพิจิกก็รีบพารรรกลับห้อง อ้างว่าต้องรีบเตรียมของเดินทาง“ตอนไม่มีกูใครทำให้มึง” รรรจัดกร
last updateLast Updated : 2025-04-01
Read more
Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status