ตอนที่ 23 ติดใจโดยไม่รู้ตัว

[ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ...ยามดึก]

          “ทำไมคุณยังไม่นอนอีก...อดัม”

ลูคัสเอ่ยทักพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ของเขา

          “ผมเห็นคุณลูคัสนั่งดื่มนานแล้ว ก็เลยจะเข้ามาดูครับ เผื่อคุณจะต้องการอะไรเพิ่มครับ”

อดัมไม่ค่อยเห็นผู้เป็นนายนั่งดื่มในบ้านแบบนี้นานแล้ว ปกติ ลูคัสจะนั่งดื่มที่ร้านมากกว่า ครั้งล่าสุดก็น่าจะเป็นตอนที่พ่อแม่ของคุณลูคัสเสียชีวิต ซึ่งมันก็นานนับสิบปีมาแล้ว และวันนี้เป็นเพราะอะไรกันแน่ที่ทำใหคุณลูคัสต้องมานั่งดื่มในยามดึกเช่นนี้

          “ไม่ ผมไม่ต้องการอะไรแล้ว คุณเข้านอนได้เลย ไม่ต้องห่วงผมหรอก”

สายตาคมเหลือบมองไปยังห้องหนึ่งที่อยู่ริมสุดอย่างชั่งใจ ลูคัสไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมร่างกายของเขายังคงต้องการแต่เด็กนั่นอยู่อีก ทั้งที่ความจริงแล้ว ในแต่ละครั้งที่เขาเสร็จสมนั้น ก็มักจะมองหาคนใหม่แล้ว

          “ห่วงสิครับ ปกติคุณไม่เป็นแบบนี้นี่ครับ”

อดัมอยู่บ้านหลังนี้มานาน และเคยดูแลเลี้ยงดูคุณลูคัสมานานเช่นกัน เขารู้ทุกอย่างที่คุณลูคัสเป็นอยู่ตอนนี้ สาเหตุจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจากเด็กสาวคนไทยนั่นแน่นอน

          “อืม มันยังไง...ไหนคุณลองบอกผมมาซิ...อดัม”

          “คุณลูคัสยังต้องการเธออีกใช่มั้ยครับ ผมหมายถึงเด็กนั่น ถึงแม้ตอนนี้ร่างกายของเธอหายจากการบอบช้ำเพราะสิ่งที่นายทำแล้ว แต่ผมขอแนะสักนิดครับ ว่าควรให้เวลาเธอพักฟื้นร่างกายก่อนครับ คุณเล่นทำเธอหนักจนเกินไป”

          “คุณรู้ได้ยังไงอดัม...ว่าผมยังต้องการเธอ”

ริมฝีปากหนายกยิ้มพร้อมกับกระดกวิสกี้สาดเข้าไปในลำคอรวดเดียวหมด

          “เพราะคุณลูคัสดูแปลกไปนะสิครับ ผู้หญิงทุกคนคุณลูคัสจะปล่อยเธอไป แต่เธอคนนี้คุณบอกให้หมอรักษาเธอ และสั่งให้ดูแลเธออย่างดี ดูไม่ยากหรอกครับ แต่ว่าอาการของเธอค่อนข้างหนักอยู่นะครับ หมอทำการรักษา และเธอก็ขอลงมานอนพักอยู่ห้องของเธอ ถ้าคุณลูคัสจะกรุณาเธอสักนิด ให้เธอพักผ่อนร่างกายให้แข็งแรงก่อนครับ เธอถึงจะกลับมารับใช้คุณได้อีกครับ”

          “ดูคุณจะห่วงเธอมากเลยนะอดัม และถ้าตอนนี้ผมอยากจะได้เธออีกล่ะ คุณช่วยหาคนมาดับอารมณ์ผมหน่อยได้มั้ย”

ลูคัสหมายถึงความพลุ้งพล่านที่มันเดือดอยู่ในร่างกายของเขาตอนนี้ วิสกี้ราคาแพงก็ไม่สามารถดับความร้อนนี้ลงได้ เพราะเรือนร่างกำยำนั้นเร่าร้อนเหมือนเปลวเพลิงที่กำลังลุกโชน ยากที่จะดับลง

          “งั้น คุณลูคัสก็คงโทรให้โรมันลูกน้องของคุณหาสาวๆ มาให้คุณแหละครับ เวลานี้ก็ดึกมากแล้ว ไม่น่าจะมีผู้หญิงคนไหนที่จะวิ่งมารับใช้คุณหรอกครับ ผมขอแนะอีกสักนิด ให้คุณลูคัสดื่มให้หนักแล้วก็เข้านอนครับ”

          “คุณก็รู้อยู่แล้วนี่ ว่ายิ่งผมดื่มหนักมากเท่าไหร่ อารมณ์ผมก็จะยิ่งหนักกว่านั้น”

ลูคัสก็ไม่รู้ว่าทำไมตัวเขาเองถึงเป็นเช่นนั้นไปได้ ยิ่งนานวันความต้องการของเขาก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เติมเท่าไหร่ก็ไม่เต็มสักที

          “ปกติคุณจะไม่กินของซ้ำนี่ครับ ทำไมกับเด็กคนนี้คุณลูคัสถึงอยากกินเธออีกครับ”

พ่อบ้านถามกลับแบบตรงๆ ใช่! เขาเป็นคนที่รู้ใจคุณลูคัสก็จริง แต่ครั้งนี้อดัมกลับแปลกใจเป็นอย่างมากที่นายของเขาผิดปกติจากที่เคยเป็น

          “นั่นสิ...ผมก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร”

          “คุณคงไม่เคยเจอสาวประเทศไทยหรือเปล่าครับ”

          “ไม่น่าจะใช่นะ หลายคนมาแล้วสำหรับสาวไทย”

          “งั้น ก็คงจะเป็นเพราะเด็กคนนี้แหละครับ คุณคงไม่เคยเจอใครที่ปฏิเสธคุณมาก่อน ทำให้คุณอาจจะชอบบทรักแบบเร้าใจระหว่างคุณกับเธอก็เป็นได้ครับ”

          “อืม...คุณคิดแบบนั้นหรือ...อดัม”

          “ผมว่าคุณลูคัสรู้ดีที่สุดครับ เอาล่ะถ้าคุณนอนไม่หลับล่ะก็ งั้นคุณลูคัสก็ทำตามใจอย่างที่คุณต้องการเถอะครับ แต่ว่าเธอคงไม่ยอมคุณง่ายๆ หรอกครับ ยังไงก็เบามือกับเธอหน่อยนะครับ”

อดัมคิดว่านายของเขาคงไม่ใช่แค่ถูกใจเด็กสาวคนนั้นแน่นอน ก็คงจะอยู่ที่เด็กคนนั้นแหละนะ ว่าเธอจะตัดสินใจยังไง อดัมเองก็เป็นแค่พ่อบ้านคงทำได้แค่นี้ บางทีเด็กไทยคนนี้อาจจะเป็นคนที่หยุดมาเฟียใหญ่คนนี้ก็ได้นะ

          “อืม คุณไปพักผ่อนเถอะดึกมากแล้ว ขอบคุณที่ห่วงผม”

สายตาคมเหลือบมองไปยังห้องเจ้าของบทสนทนาครั้งนี้ ไม่เคยมีใครที่จะปฏิเสธเขาได้เลยสักครั้ง และเธอก็เช่นกัน

          30 นาทีต่อมา...

          แกร๊ก!! ประตูห้องนอนใหญ่ถูกเปิด

          สายตาคมกวาดมองไปยังบริเวณห้อง แสงไฟสลัวจากมุมห้องทำให้มองเห็นทุกอย่าง โดยเฉพาะร่างอวบอิ่มที่ทอดกายอยู่บนเตียงใหญ่ สุดท้ายแล้วลูคัสก็หักห้ามใจตัวเองไม่ไหว พ่อบ้านทิ้งกุญแจเข้าห้องไว้ให้เขา อดัมมักจะรู้ใจลูคัสเสมอ อดัมรู้ว่าถึงแม้จะห้ามเขาเพียงใด ลูคัสก็คือลูคัส ไม่มีอะไรมาขวางเขาได้เลย

          ร่างสูงยืนตระหง่านอยู่กลางห้อง เพียงแค่มองเรือนร่างอันงดงามที่อยู่บนเตียง กระแสแห่งความกระสันก็แทรกเข้ามาในร่างกำยำ เสียงลมหายใจร้อนที่มีแอลกอฮอร์ผสมอยู่เริ่มติดขัดพร้อมกับการปลดพันธนาการของตัวเองออกจากร่างกาย ลูคัสมีความต้องการในระดับที่สูงลิบลิ่ว ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีมันได้มลายหายไปจนสิ้น เหลือไว้แต่เปลวเพลิงแห่งความปรารถนาเท่านั้น

          พรึ่บ! ชุดเสื้อผ้าหลุดออกจากเรือนร่างกำยำทุกชิ้น ร่างอันเปลือยเปล่ายืนอยู่กลางห้อง ลูคัสไม่คิดที่จะปลุกหญิงสาวให้ตื่นแต่อย่างใด ความต้องการของเขากำลังผงาดตั้งตรง แท่งร้อนชูชันพร้อมรบ สายตาคมมองไปร่างเล็กที่นอนหลับสนิทอยู่กลางเตียงใหญ่ มาเฟียใหญ่ย่างก้าวเข้าไปอย่างช้าๆ และหยุดยืนมองเด็กสาวตรงข้างเตียง

          ‘เธอก็แค่เด็กสาวคนหนึ่งเท่านั้น’ สายตาคมจ้องไปที่ใบหน้านวลเนียนธรรมชาติ ใบหน้าเรียวเล็กที่มีเครื่องหน้าทุกอย่างของเธอชัดเจน ริมฝีปากบางเผยอออกเล็กน้อย ลมหายใจของลูคัสสะดุดแทบจะทันที เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกหรือตัวของเขาแปลกกันแน่ ลูคัสไม่เคยที่จะต้องการใครแบบนี้มาก่อน อืม มากเสียด้วยสิ

          พรึ่บ! มือหนากระชากผ้าห่มที่คลุมกายสาวออก พร้อมกับขึ้นคร่อมร่างอรชรนั้นเอาไว้ มาเฟียหนุ่มโฉบไปยังปากอิ่มทันทีอย่างอดใจเอาไว้ไม่ไหวอีกต่อไป ริมฝีปากเขาบดขยี้เรียวปากเล็กอย่างหนักหน่วงโดยที่เจ้าตัวยังอยู่ในห้วงนิทรา ลิ้นสากทำการแทรกเข้าไปยังโพรงปากนุ่ม ความร้อนในเรือนกายกำยำปะทุเดือด ตอนแรกลูคัสรับปากกับพ่อบ้านไว้ ว่าจะนุ่มนวลกับเธอ แต่ทว่าดูเธอตอนนี้สิ ช่างร้อนแรงและปลุกปั่นเขาได้ขนาดนี้ ทั้งที่ดวงตาของเธอยังปิดสนิทไม่รู้ตัว

          “อืม...เด็กน้อย เธอช่าง...โอวว์” ลูคัสพึมพำกับปากอิ่ม เขาจูบเธออย่างดุเดือด ลิ้นหนาดูดดุนลิ้นเล็กไปมา จากหนักหน่วงและเริ่มที่จะรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ มือของเขาจัดการกับชุดนอนตัวโครงของเธอด้วยความรวดเร็ว ในขณะที่ร่างอวบอิ่มกำลังหลับตาพริ้ม สีหน้าของเธอดูเหมือนกับว่ากำลังตกอยู่ในห้วงของภวังค์หวาน

          ความวาบหวิวแทรกไปทั่วร่างอวบอิ่ม เรือนร่างอรชรรู้สึกเหมือนกับตัวเองกำลังมวนท้องน้อยราวกับมีผีเสื้อบินวนอยู่ในนั้น หัวใจสูบฉีดสั่นสะท้านไปหมด ‘ความฝันนี้ช่างเหมือนจริงเหลือเกิน’

          “โอวว์ Baby…อึ้มมมม์” จูบร้อนเริ่มโหมกระหน่ำขึ้นเรื่อยๆ มือของมาเฟียหนุ่มลากไล้ไปทั่วเรือนร่างอันอวบอิ่ม ความกระสันอยากได้แผดเผาทุกตารางนิ้วที่สัมผัส มือใหญ่เคล้นคลึงเต้าอวบอิ่มล้นมืออย่างหนักหน่วง ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยตุ่มไตไปมา จนทำให้ร่างอรชรสะท้านขึ้นมาทันใด!

          “อ๊ะ!!!” สัมผัสร้อนทำให้ดวงตากลมโตเบิกออก หญิงสาวรู้สึกตัวได้ในทันที นี่มันไม่ใช่ความฝันแต่อย่างใด ร่างทมึนกำลังคร่อมเหนือร่างของเธอเอาไว้ ในขณะที่อีกฝ่ายกำลังสาละวนอยู่กับอกอวบของเธอ เมื่อได้สติเมธิตาก็ยกมือของเธอขึ้นหมายจะฟาดลงไปที่ใบหน้าคม ‘นายมาเฟียนี่อีกแล้วเหรอ...ไม่นะ!!!’

…………………