[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา]
“เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”
ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ
“โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”
เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่
“ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร”
“โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม”
“ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
“น้องสาวผมคือคนที่เจอพี่ชายคุณ และได้ช่วยพี่ชายคุณไว้ โดยที่พวกผมก็ไม่เคยรู้เรื่องนี้มาก่อน”
“อะไรนะ! น้องคุณเจอกับพี่ชายฉันงั้นเหรอคะ”
สิ่งที่เขาพูดออกมาทำให้ศลิษาตกใจเป็นอย่างมาก จะเป็นไปได้ยังไง ทำไมโลกนี้มันช่างกลมเสียจริง
“พี่ชายคุณน่าจะเจอโจรขโมยกระเป๋าและทรัพย์สินไปจนหมด และไรลีย์น้องสาวของผมได้ช่วยเหลือไว้ และพี่ชายคุณจะออกตามหาคุณและเพื่อน แต่ไรลีย์ก็ได้รับรู้เรื่องนี้จากพ่อบ้าน และเมื่อเช้าก็เลยเป็นที่มาในการคุยกันระหว่างผมพี่ชายและน้องสาวของผมทั้งหมด”
“แล้วตอนนี้พี่ชายฉันอยู่ที่ไหนคะ คุณพาฉันไปหาพี่หน่อยได้ไหม คือฉันอยากเจอพี่ของฉัน”
ศลิษาตื่นเต้นในสิ่งที่เขาบอกเธอ น้องสาวของเขานี่เองที่เป็นคนช่วยเหลือพี่เติ้ล ทำไมช่างแตกต่างจากพี่ชายทั้งสองคนนัก
“เอาทีละอย่างก่อน ตอนนี้ไรลีย์กำลังไปคุยกับพี่ชายคุณแล้ว ส่วนคุณตอนนี้ควรที่จะเคลียร์กับผมก่อนนะ”
“ฉันไม่มีเรื่องอะไรต้องเคลียร์กับคุณแล้วนี่คะ เราคุยกันไปจบแล้ว คือถ้าพ่อของฉันมาและเอาเงินมาคืนพี่ชายของคุณ ทุกอย่างก็จบ และฉันกับเพื่อนก็กลับประเทศไป ไม่เห็นว่าจะมีอะไรต้องคุยอีกนี่คะ”
เหตุผลอะไรกันที่เธอจะต้องเคลียร์กับเขาอีก เรื่องระหว่างเธอกับเขา เธอถือซะว่ามันเป็นเรื่องของอุบัติเหตุไม่ตั้งใจ เขาเข้าใจผิดคิดว่าเธอเป็นคนที่ลูกน้องเขาจัดหามาให้ ศลิษาเข้าใจทุกอย่างแล้วนะ เธอไม่ติดใจเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย ความโชคร้ายของเธอเองที่ต้องมาเจอแบบนี้
“แต่ผมไม่ยังจบ...ผมคุยกับพี่ชายของผมแล้ว พี่ชายผมจะเคลียร์กับพ่อของคุณ และสำหรับคุณกับเพื่อนจะอยู่ที่นี่ต่อประมาณสองเดือน เพื่อให้แน่ใจว่าคุณทั้งสองจะไม่ท้องกลับไป”
เวลาสองเดือนนี้อาจทำให้เขากับเธอปรับตัวเข้าหากัน เผื่อว่าเขากับเธออาจจะพัฒนาความสัมพันธ์กันได้มากกว่านี้ อีกอย่างเบนจามินรู้ว่าตัวเองถูกใจเธอ เขายอมรับว่ายังติดใจเธออยู่ไม่น้อย
“ไม่ค่ะ! ฉันบอกคุณไปแล้วไงคะ ว่าฉันไม่สนใจเรื่องนี้ นี่คุณฟังไม่รู้เรื่องหรือยังไงคะ และเรื่องนี้คุณไปบอกกับพี่ชายของคุณเลยว่าไม่ต้องเคลียร์อะไรกับพ่อของฉันทั้งนั้น เป็นไปตามข้อตกลงครั้งแรกที่เราคุยกันค่ะ!”
อารมณ์ของศลิษาเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อข้อเสนอของเขาที่พูดมานั้นกลับผูกมัดเธอและเมธิตาไว้อีก เขาจะต้องสนใจเรื่องนี้ไปทำไมกัน เขาเองน่าจะดีใจนะที่ไม่ต้องมารับผิดชอบเรื่องนี้
“คุณตัดสินใจแบบนี้ แล้วคุณถามเพื่อนของคุณแล้วงั้นหรือ ตอนนี้ถ้าคุณเจอเพื่อนของคุณล่ะก็ คุณอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ”
“คุณก็พาฉันไปเจอเพื่อนฉันเลยสิคะ ฉันเชื่อว่าเพื่อนของฉันก็คิดแบบฉันเหมือนกัน ไม่มีใครอยากอยู่ที่นี่เพื่อให้คนโหดร้ายอย่างพวกคุณรังแกหรอกนะ จุดประสงค์ที่ฉันมาคือมันเป็นข้อตกลงของพวกคุณ แต่! พวกคุณทำผิดข้อสัญญาเสียเอง ฉันว่ามันไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องอยู่ค่ะ และอีกอย่างเรื่องฉันกับคุณ ฉันเองก็ไม่อยากให้พ่อของฉันรู้ค่ะ ฉันอยากปิดเรื่องนี้เป็นความลับ”
“เหตุผลของผม คือชอบคุณ มันมากพอที่จะทำให้คุณพิจารณาที่จะอยู่ต่อได้มั้ย”
เบนจามินเปิดประเด็นตรงๆ เขาเองไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกถูกใจผู้หญิงคนนี้ เธอไม่ใช่สาวไทยคนแรกที่เขารู้จัก แต่ทำไมเธอถึงมีแรงดึงดูดเขาได้ขนาดนี้
“ไม่ค่ะ ฉันไม่รู้จักคุณ และไม่ชอบคุณ ไม่ว่ายังไงฉันก็จะกลับบ้านของฉัน”
“อ่อ เหตุผลทุกอย่างคงคุยกับคุณไม่ได้แล้วสินะ”
เบนจามินฉุกคิดถึงคำพูดของพี่ชาย บางทีถ้าใช้วิธีการของพี่ลูคัสอาจจะไม่ต้องมาเหนื่อยอธิบายกับเธอแบบนี้ก็ได้นะ
“ใช่ค่ะ เพราะฉะนั้นตอนนี้ ฉันคุยกับคุณจบแล้ว พาฉันไปเจอเพื่อนและพี่ชายของฉันเถอะค่ะ เพื่อจะให้ทุกอย่างจบเร็วที่สุด”
“คุณจะไม่ได้ทุกอย่างที่คุณขอ!”
“หมายความว่ายังไงคะ! คุณสัญญาแล้วนี่ ว่าถ้าฉันมาเคลียร์กับคุณแล้วทุกอย่างจบ แล้วฉันจะได้ไปเจอเพื่อนนี่คะ”
ใจของศลิษาเหมือนหล่นลงจากที่สูง เมื่อทุกอย่างไม่เป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ เขาชอบเธอ แต่เธอไม่ได้ชอบเขา มันน่าจะจบแล้วนะ
“ผมจะไม่ปล่อยให้คุณไปไหน เอาตามที่ผมบอกคุณไปเมื่อตอนต้นก็แล้วกัน”
บางทีคำพูดมันอาจไม่สำคัญเท่ากับการกระทำ เบนจามินไม่จำเป็นจะต้องอธิบายกับเธอ ทำตามที่ใจเขาต้องการก็พอ เธอจะด่าเขายังไงก็ช่าง เขาไม่สนอยู่แล้ว
“ไม่ค่ะ! ฉันจะกลับ!”
ศลิษาผุดลุกขึ้นยืนทันที และรีบรุดพาตัวเองไปที่ประตูใหญ่ แต่ทว่ายังไม่ทันที่มือเธอจะสัมผัสกับประตู ร่างของเธอก็โดนกระชากด้วยแรงอันมหาศาลจากคนตัวใหญ่ทันที!
“กรี๊ดดดดด!!!”
ศลิษากรีดร้องดังลั่น พร้อมกับออกแรงดิ้นสุดฤทธิ์ เพื่อให้เธอออกจากพันธนาการของเขา
“ทำไมผมจะต้องมาเสียเวลาคุยกับคุณอีกก็ไม่รู้นะ แค่ผมกักขังคุณไว้ที่นี่ คุณก็ไม่สามารถที่จะไปไหนได้แล้ว!”
สันกรามใหญ่ขบกันแน่น เมื่ออารมณ์ความโกรธเริ่มแทนที่เหตุผลของเขา เบนจามินเข้าใจสิ่งที่พี่ชายของเขาทำแล้ว ความเห็นแก่ตัว บางครั้งมันก็จำเป็นที่จะเอาออกมาใช้นะ
“ปล่อยฉันนะ!!”
ร่างของศลิษาโดนหิ้วจากหน้าประตูไปยังห้องรับแขกที่เธอนั่งคุยกับเขาเมื่อครู่ เธอทั้งดิ้นและถีบเขาในคราวเดียวกัน แต่ทว่ามันก็ไม่เป็นผล เมื่อแรงอันน้อยนิดนั้นไม่สามารถที่จะทำอะไรเขาได้ หนักเข้าศลิษาต้องใช้ฟันคมๆ ของเธองับไปที่ลำแขนแกร่งสุดแรง!
“โอ๊ะ!!”
ร่างกำยำสะท้านเพราะแรงกดของฟันคมซี่เล็กทันที แต่ว่าเขาก็ไม่ยอมที่จะปล่อยร่างอรชรนั้นเลย กลับกระชับร่างอวบอิ่มนั้นไว้ พร้อมกับโยนร่างของเธอลอยละลิ่วไปที่โซฟาใหญ่แทน
“อึก! กรี๊ดดด!!! ปล่อยฉันนะ! ไอ้มาเฟียบ้า!”
ศลิษาตะเกียกตะกายพร้อมกับพ่นคำด่า เพื่อที่จะทำให้เขาปล่อยเธอ ไม่นะ! เขาจะทำแบบนี้กับเธอไม่ได้ ในเมื่อตกลงกันแล้วเขาก็ควรจะทำตามที่พูดสิ ชอบเธอแต่ทำกับเธอแบบนี้เนี่ยนะ
“ไม่ปล่อย! ในเมื่อพูดไม่รู้เรื่อง ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องพูดอีกแล้ว...ครั้งแรกคุณอาจจะไม่ท้อง...แต่ว่าครั้งนี้ไม่พลาดแน่นอน!”
ร่างกำยำขึ้นคร่อมร่างบางทันที เบนจามินไม่คิดที่จะใช้คำอธิบายแล้ว ร่างกายของเขามันร้อนขึ้นตามอารมณ์เพียงแค่เห็นร่างอวบอิ่มที่อยู่ในชุดเดรสสีดำรัดรูปอวดหุ่นเซ็กซี่โดนใจ มันกระตุ้นความกระสันของเบนจามินทะยานขึ้นสูงมาก ความต้องการเรือนร่างงามนั้นปรากฎชัดเจนในแววตาคมดุ!
…………………..
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ” “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เ
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั้งสองคน พี่ลูคัสกับพี่เบนจามินออกไปทำงานที่คลับและในคาสิโน มอบหมายให้ไรลีย์ดูแลคนของตระกูลเฮมสวอร์ธ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเราทานได้ค่ะ เกรงใจคุณลุงนะคะที่จะต้องเป็นธุระจัดการค่ะ”ศลิษามองอาหารไทยหลายอย่างบนโต๊ะ เธอย้ายเข้ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้เรียบร้อย โดยในตอนแรกเธอขอพักอยู่ห้องเดียวกับเมธิตา แต่ทว่าลุงพ่อบ้านกลับไม่ยอม เลยจัดที่พักให้เธออยู่ห้องตรงข้ามกับเพื่อนของเธอ ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ศลิษาต้องพักอยู่ที่นี่ จนกว่าจะครบกำหนดตามที่ทุกคนได้ตกลงกันไว้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณตอง เราคนกันเองแล้วนะคะ ไรลีย์อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจนะคะ อีกอย่างไรลีย์จะได้มีเพื่อนไงคะ เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหงามากเลยค่ะ” “ได้ข่าวว่าคุณไรลีย์กำลังจะเปิดร้านใช่มั้ยคะ อืม
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง และอีกอย่างคุณก็มีผู้หญิงมากมาย ในตอนนั้นถ้าฉันหมดความสำคัญกับคุณ และคุณก็อาจจะ...” “อาจจะทิ้งคุณงั้นเหรอ คุณกลัวว่าผมจะทอดทิ้งคุณไป อืม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงไทยถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้ วัฒนธรรมบ้านคุณคงทำให้คุณเป็นแบบนี้สินะ” “ไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมอะไรของบ้านฉันเลย เราเจอกันแค่ไม่กี่วัน และไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะให้ฉันตกลงปลงใจที่จะอยู่กับคุณตลอดไปเลยงั้นเหรอคะ” “ถ้าคุณไม่รู้จักผม หรือเราอยากทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ คุณก็ลองเปิดใจดูสิ ตอนนี้ทั้งคุณและผม เราอาจจะยังไม่ได้รักกัน แต่ถ้าเราลองคบหาดูใจกันไป เราก็อาจจะรักกันได้นะ คุณเล่นปิดผมทุกทางแบบนี้ แล้วเราจะไปต่อความสัมพันธ์แบบอื่นได้ยังไง คุณลองคิดดูสิ” “...” ศลิษาคิดตามในสิ่งที่เข
บทนำ[ลาสเวกัส รัฐเนวาด้า สหรัฐอเมริกา] ลาสเวกัส ฉายา ‘เมืองคนบาป (Sin City)’ การได้ชื่อนี้มาก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด เพราะลาสเวกัสนั้นเป็นแหล่งรวมความบันเทิงของผู้ใหญ่อย่างถูกกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็น บ่อน คาสิโน สล็อต แม้กระทั่งการค้าประเวณีก็เป็นเรื่องถูกกฎหมาย แต่ผู้หญิงคนไหนอยากจะประกอบอาชีพนี้ก็ต้องมีใบอนุญาตถึงจะทำงานนี้ได้ นอกจากความเป็นเมืองคนบาปแล้ว ลาสเวกัสก็ยังเป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวกว่าครึ่งค่อนโลกก็ต้องการมาหาความสำราญ ความหรูหรา เมืองที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ของแสงสีเสียงสุดตระการตา และที่หลายคนรู้จักเมืองๆ นี้ก็เพราะคาสิโน หากจะบอกว่าลาสเวกัสว่าเป็นแหล่งบันเทิงระดับโลกก็คงไม่ผิด อีกทั้งยังเป็นเมืองที่มีโรงแรมสวยๆ ที่เลียนแบบแลนด์มาร์คสำคัญของโลกตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก ภายในโรงแรมก็มีที่เที่ยวตั้งอยู่ในโรงแรมเลย ดังนั้นหากใครชอบย่ำราตรี ชอบความหรูหรา ชอบชมโชว์ และสนุกไปกับการเล่นเกมส์ลุ้นรางวัล การมาเที่ยวลาสเวกัสในรัฐเนวาดา ประเทศสหรัฐอเมริกานั้นช่างตอบโจทย์อย่างที่สุด ตระกูลเฮมสวอร์ธ ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นตระกูลที่เก่าแก่และมีอำนาจมากที่สุดในแถบย่านธุรกิจสีเทา
[คฤหาสน์หลังใหญ่...ประเทศไทย] “คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พี่เติ้ลกับพ่อคงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ตองคิดว่าพี่เติ้ลอาจจะกำลังหาทางอยู่นะคะ พี่เติ้ลไปตามพ่อไม่กี่วันเองนะคะแม่”‘ศลิษา’ ปลอบผู้เป็นแม่ พ่อของเธอขาดการติดต่อไปนานนับเดือน พี่ชายของเธอ (ศรากร) รับภารกิจจากผู้เป็นแม่ออกตามหาพ่อตามข้อมูลที่พ่อของเธอเคยให้ไว้ นั่นก็คือประเทศสหรัฐอเมริกานั่นเอง “นี่มันเข้าวันที่สามแล้วนะตอง ที่พี่เติ้ลของลูกขาดการติดต่อไป...โธ่...จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ แม่เป็นห่วงพี่ของลูกมากรู้มั้ย”เสียงอันสั่นเครือระบายความทุกข์ใจกับผู้เป็นลูกสาวของ ‘สายไหม’ หญิงวัย 49 ปีที่มีบุตรสองคนชายหญิง “งั้น ให้ตองไปตามมั้ยคะแม่” “นั่นสิคะ น้าไหม ให้มดไปเป็นเพื่อนตองก็ได้นะคะ”‘มด’ หรือ ‘เมธิตา’ เธอคือสมาชิกคนหนึ่งของบ้านหลังนี้ โดยที่เธอนั้นได้รับอุปการะจากน้าสายไหม ผู้มีพระคุณที่รับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่เธออายุได้เพียงเจ็ดขวบ แม่ของเมธิตาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เธอไม่เหลือใครแล้ว นอกจากเพื่อนของแม่คนนี้เท่านั้น “ไม่ได้ แม่จะให้มดกับตองไปไม่ได้เด็ดขาด ลูกทั้งสองเป็นผู้หญิง มันอ
[ณ โรงแรมสุดหรู...เมืองลาสเวกัส รัฐเนวาด้า] ปึก! เสียงธนบัตรจำนวนหนึ่งถูกโยนลงบนเตียงใหญ่สาวสวยหุ่นเซ็กซี่ที่อยู่ในสภาพเปลือยเปล่า รีบคลานเข้าไปคว้าเงินก้อนนั้นทันที หลังจากที่บทรักอันเร่าร้อนของเธอกับมาเฟียหนุ่มนั้นล่มไม่เป็นท่าไปไม่ถึงจุดหมายปลายทาง สาเหตุที่เป็นเช่นนั้น นั่นก็เป็นเพราะเธอ โซน่าไม่คิดว่ามาเฟียหนุ่มจะรู้ทันเธอเลยจริงๆ “เอ่อ...คุณเบนคะ คือโซน่าขอโทษนะคะ ไม่ได้ตั้งที่จะ...” “ไม่ได้ตั้งใจงั้นเหรอ! ฉันไม่ได้โง่นะ ที่จะให้เธอหลอกฉันแบบนี้นะ...รีบออกไป!”‘เบน’ หรือ ‘เบนจามิน เฮมสวอร์ธ’ กระชากอารมณ์ออกมาอย่างหัวเสีย เมื่อรู้ว่าผู้หญิงตรงหน้าเขานี้กล้าที่จะหลอกลวงเขา แกล้งหลอกเขาว่าเธอนั้นบริสุทธิ์ไม่เคยผ่านใคร “เดม่อน!!” เบนจามินร้องเรียกบอร์ดี้การ์ดคนสนิททันที แกร๊ก! เสียงประตูใหญ่ถูกเปิดในทันใด ราวกับคาดการณ์ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดขึ้นก่อนแล้ว ร่างของชายหนุ่มสูงใหญ่ปรากฏกายต่อหน้าผู้เป็นนายทันที “ครับนาย” “เอาผู้หญิงคนนี้ออกไป!” “ทำไมครับนาย”เดม่อนถามกลับด้วยความสงสัย เพราะความสนิทสนมระหว่างเข
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง และอีกอย่างคุณก็มีผู้หญิงมากมาย ในตอนนั้นถ้าฉันหมดความสำคัญกับคุณ และคุณก็อาจจะ...” “อาจจะทิ้งคุณงั้นเหรอ คุณกลัวว่าผมจะทอดทิ้งคุณไป อืม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงไทยถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้ วัฒนธรรมบ้านคุณคงทำให้คุณเป็นแบบนี้สินะ” “ไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมอะไรของบ้านฉันเลย เราเจอกันแค่ไม่กี่วัน และไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะให้ฉันตกลงปลงใจที่จะอยู่กับคุณตลอดไปเลยงั้นเหรอคะ” “ถ้าคุณไม่รู้จักผม หรือเราอยากทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ คุณก็ลองเปิดใจดูสิ ตอนนี้ทั้งคุณและผม เราอาจจะยังไม่ได้รักกัน แต่ถ้าเราลองคบหาดูใจกันไป เราก็อาจจะรักกันได้นะ คุณเล่นปิดผมทุกทางแบบนี้ แล้วเราจะไปต่อความสัมพันธ์แบบอื่นได้ยังไง คุณลองคิดดูสิ” “...” ศลิษาคิดตามในสิ่งที่เข
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั้งสองคน พี่ลูคัสกับพี่เบนจามินออกไปทำงานที่คลับและในคาสิโน มอบหมายให้ไรลีย์ดูแลคนของตระกูลเฮมสวอร์ธ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเราทานได้ค่ะ เกรงใจคุณลุงนะคะที่จะต้องเป็นธุระจัดการค่ะ”ศลิษามองอาหารไทยหลายอย่างบนโต๊ะ เธอย้ายเข้ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้เรียบร้อย โดยในตอนแรกเธอขอพักอยู่ห้องเดียวกับเมธิตา แต่ทว่าลุงพ่อบ้านกลับไม่ยอม เลยจัดที่พักให้เธออยู่ห้องตรงข้ามกับเพื่อนของเธอ ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ศลิษาต้องพักอยู่ที่นี่ จนกว่าจะครบกำหนดตามที่ทุกคนได้ตกลงกันไว้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณตอง เราคนกันเองแล้วนะคะ ไรลีย์อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจนะคะ อีกอย่างไรลีย์จะได้มีเพื่อนไงคะ เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหงามากเลยค่ะ” “ได้ข่าวว่าคุณไรลีย์กำลังจะเปิดร้านใช่มั้ยคะ อืม
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ” “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เ
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ “โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร” “โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม” “ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
“คุณชาร์ลอตต์ครับ พอเถอะครับ”เดม่อนดึงร่างของหญิงสาวมา ก่อนที่เธอนั้นจะถลาเข้าไปทำร้ายผู้หญิงของนาย ในเมื่อเธอจำคืนก่อนนั้นไม่ได้ เดม่อนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรื้อความจำของเธอขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะ บางทีให้เธอคิดว่าเป็นความฝันก็น่าจะดีที่สุด “แก! ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันไว้ ปล่อย!” “คุณก็หยุดดิ้นสิครับ...เอายังไงครับนาย”เดม่อนหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนาย “นายก็จัดการไปสิ จะถามฉันอีกทำไม”คนที่เบนจามินสนใจไม่ใช่ชาร์ลอตต์มาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมเบนจามินจะต้องแคร์เธอด้วย ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อของเธอล่ะก็ เบนจามินก็ไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว แต่ที่เบนจามินไม่ได้ขัดอะไร นั่นก็เป็นเพราะไม่อยากหักหน้าของเธอก็เท่านั้นเอง ถึงได้ยอมมาตลอด “เบน! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ชาร์ลอตต์รักคุณนะคะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทำไมคะ! ทำไมคุณไม่เคยรักชาร์ลอตต์เลยหรือคะ” “คุณรู้ดีชาร์ลอตต์ว่าความเป็นจริงมันเป็นยังไง ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณพูดเลย ลองทบทวนดีๆ สิ ว่าระหว่างคุณกับผมมันเกิดขึ้นตอนไหน ถ้าเรื่องนี้เป็นจร
[ณ คลับหรูคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ] “สาวๆ ที่นี่อิจฉาเธอทั้งนั้นเลยนะ ที่เมื่อวานคุณเบนไปส่งเธอ...รู้มั้ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉันนี่แหละที่อิจฉาเธอที่สุด ได้ไปกับคุณเบนจามิน น้องชายเจ้าของธุรกิจที่รวยเป็นหมื่นล้านแสนล้านอย่างคุณลูคัส...ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจะไม่มาทำงานซะอีก...ทำไมยังมาอยู่อีกล่ะ อย่าบอกนะว่าหล่อนปฏิเสธคุณเบนจามิน” “อีกไม่กี่วันฉันก็จะได้กลับบ้านแล้ว ฉันไม่มัวมาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก”ศลิษาตอบกลับโมนิซ่าด้วยท่าทีที่ไม่สนใจเรื่องของอีกฝ่ายพูดมา ทำไมศลิษาจะต้องสนใจเขาด้วย เรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ เขาก็เป็นคนทำ เธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องของเขาไปใส่ใจหรอกนะ อีกไม่กี่วันพ่อของเธอก็จะกลับมาพร้อมเงินเพื่อใช้หนี้ เรื่องร้ายๆ นี่จะได้จบสิ้นเสียที “เธอนี่เล่นตัวจังเลยนะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้” “ทำไมคุณไม่เสนอเขาไปล่ะ เผื่อเขาจะสนใจคุณ” “ถ้าคุณเบนสนใจฉันล่ะก็ ฉันคงไม่มายืนขาแข็งทำงานอยู่นี่หรอกย่ะ ป่านนี้คงนอนสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ไปแล้ว บ้าจริง! เธอนี่ มีโอกาสไม่คว้าไว้ เสียดายสุดๆ” “เสียใจด้วยนะที่ฉันไม่ได้คิดอย่างคุณ”
“ใช่ค่ะ ความรักเท่านั้นที่ผู้หญิงต้องการ แต่ว่าพี่เองก็ต้องใช้เวลานะคะ ถ้าหากว่าพี่ถูกใจเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่าพี่สองคนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยเธอสองคนกลับประเทศของเธอไปเถอะนะคะ” “พี่ไม่คิดจะทำแบบที่เราพูดอยู่แล้วไรลีย์”ลูคัสมั่นใจว่าเขาจะใช้อำนาจบังคับให้เธออยู่กับเขาให้ได้ โดยที่ไม่ต้องใช้ความรักนั่นเลยด้วยซ้ำ “แล้วพี่ลูคัสจะทำยังไงคะ ไรลีย์คิดว่าพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ต้องห่วงเธอสองคนเหมือนกัน อย่างที่พี่ลูคัสกับพี่เบนห่วงไรลีย์นะคะ พี่ลูคัสลองคิดดีๆ สิคะ ผู้หญิงมีตั้งมากมาย พี่จะใช้เงินซื้อกี่คนก็ได้นี่คะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆ และไม่ยอมที่จะใช้ความรักกับเธอล่ะก็ ไรลีย์ขอร้องค่ะ ปล่อยเธอไปเถอะนะคะ” “พี่มีวิธีของพี่ก็แล้วกันไรลีย์ ส่วนของนายล่ะเบน นายจะทำยังไง พี่รู้ว่านายก็จัดการเธอไปแล้วเหมือนกันนี่” “นั่นมันเป็นเพราะพี่ ที่ทำอะไรไม่เคยบอกผมเลย แต่ผมคงต้องกลับไปคุยกับเธอก่อน วันนั้นผมเองก็ไม่ได้ป้องกัน บางทีเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ”เบนจามินก็ไม่ต่างกันกับพี่ชายของเขาเลย เขาก็ถูกใจหญิงชาวไทยคนนั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว