Novels by ทรายแมว

ณ โรงแรมสุดหรู ประเทศสิงคโปร์... “ปล่อยผมนะ! นี่คุณทำบ้าอะไรของคุณ...ทอฝัน”จิณณ์กำลังปัดมือเล็กๆ ของคนที่คร่อมอยู่บนร่างของเขาออก ยัยตัวแสบหลอกเขามาประชุมที่สิงคโปร์ สุดท้ายไม่มีเรื่องการประชุม ไม่มีติดต่อใดๆ เกี่ยวกับงานเลย พอรู้ว่าโดนเธอหลอก เขาก็โมโหเป็นอย่างมาก แสบจริงนะ! “ก็จะปล้ำนายไง...นี่อย่าบอกนะ...ว่านายไม่รู้ว่าฉันจะทำอะไรนาย...อืม...แต่ไม่เป็นไร...รออีกสักสิบนาที นายก็จะไม่พูดกับฉันแบบนี้แน่นอน” “ทำไม! คุณจะทำอะไร” “นายนี่*ซื่อบื้อจริงๆ เลยนะจิณณ์ ฉันถามนายหน่อย เมื่อกี้นายกินอะไรไปบ้าง นายไม่สังเกตตัวเองบ้างเลยเหรอ...อืม...ยานี้เขาบอกว่าประมาณสิบห้านาทีก็จะออกฤทธิ์ ตอนนี้นายก็อยู่เฉยๆ สักพักนะ”แผนการร้ายของทอฝันก็คือการใช้ทางลัด นายนี่ต้องใช้วิธีแบบนี้ถึงจะเอาอยู่ รอให้มาจีบเธอก่อน ชาตินี้ก็คงไม่มีวันสำเร็จแน่นอน “ทอฝัน! คุณใส่อะไรลงไป!”จิณณ์จำได้แค่ว่าเธอยื่นน้ำอัดลมกับน้ำเปล่าให้เขา ตอนเขาเปิดมันก็ผนึกอย่างดี เหมือนไม่ได้ถูกเปิดมาก่อนหน้านี้นี่ แล้วเธอจะใส่อะไรไปตอนไหนกัน “ฉันใส่ยาปลุกเซ็กส์ลงไป นายกระหายน้ำ

รถสปอร์ตคันหรู... “นี่คุณจะพาฉันไปไหนคะ มันไม่ใช่ทางกลับบ้านนะ” “ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณส่วนตัว” “เราคุยกันแล้วนี่คะ คุณยังไม่เข้าใจตรงไหนอีกคะ” “ไม่เข้าใจตรงที่ ทำไมคุณไม่ยอมตกลงแต่งงานกับผมสักที” “นี่มันผ่านมาไม่กี่วันเองนะคะ ไหนคุณบอกว่า จะให้เวลาฉันหนึ่งเดือน แล้วนี่อะไรคะ” “ผมใจร้อน ไม่อยากรออีกแล้ว” “คุณบ้าไปแล้ว จอดรถเดี๋ยวนี้นะ ฉันไม่ไปกับคุณหรอก” “ไม่จอด ทำไมผมจะต้องเชื่อคุณด้วย” “นายแทนคุณ!” “ครับผม เรียกซะเต็มยศเลย มีอะไรเหรอครับ ^^”******************** ในขณะเดียวกัน...อีกด้านหนึ่ง... คฤหาสน์ภัทรจุฑาธานันท์... “ฉันดีใจนะวรรณาที่เธอกับเหลนมาเยี่ยมฉันวันนี้ ตาแทนบอกฉัน ตอนแรกฉันยังไม่เชื่อเลยด้วยซ้ำว่าทิชาจะยอมให้เธอกับเหลนมา แสดงว่าทิชาคงหายโกรธฉันแล้วใช่มั้ย” “ทิชาไม่เคยโกรธคุณท่านเลยนะเจ้าคะ เรื่องที่ผ่านมามันเป็นการเข้าใจผิดกันระหว่างทิชากับคุณท่านก็เท่านั้นเอง อิฉันเข้าใจทุกอย่างเจ้าค่ะ คุณท่านอย่าคิดมากเลยนะเจ้าคะ วันนี้ทิชากับคุณห

“อุ๊บ!” เสียงของเขาขาดหายไป ริมฝีปากบางอ่อนนุ่มปิดปากของเขาเอาไว้ ลิ้นเล็กลากไล้ไปมา กระตุ้นความรู้สึกของเขาเป็นอย่างมาก มันวาบหวิวจนทำให้ลิ้นใหญ่อดใจไม่ไหวต้องสอดแทรกตอบกลับปากนุ่มนั้นทันที “อื้อ...” จูบ นี่คือจูบใช่มั้ย มันคือจูบแรกของธารา ทำไมรู้สึกดีและวาบหวิวขนาดนี้นะ มันดูนุ่มเบาสบายและที่สำคัญมันเสียวแบบแปลกๆ ด้วยนะ ^^ “ดีมั้ย” “ดีสิคะ เอาอีกค่ะ พี่จูบตรงอื่นบ้างสิ...”ความรู้สึกของธาราตอนนี้มันปั่นปวนไปหมด ริมฝีปากของเขาช่างมีมนต์วิเศษอะไรขนาดนี้ ลากไปตรงไหนมันก็รู้สึกซาบซ่านตรงนั้น เนี่ยเหรอ ความสุขของการมีเซ็กส์ “ได้สิ...พี่มีอารมณ์กับเรามากๆ นะธารา พี่...”ริมฝีปากหนาซุกไซร้เข้าไปยังซอกคอขาวผ่องดอมดมกลิ่นหอมของกายสาว ผิวขาวเนียนละเอียดนุ่มดุจแพรไหมอดใจไม่ไหวเลยต้องดูดดุนสร้างรอยรักเอาไว้หลายจุดเลยทีเดียว “อื้ออ...พี่จะพูดแบบนี้ตลอดเลยเหรอคะ...อ๊า! ตอนนี้หนูไม่ไหวแล้วนะคะพี่...อื้มมม์”สมองของธาราขาวโพลนไปหมด เธอกำลังจะล่องลอยไปบนห้วงอวกาศ เธอรู้สึกดีกับสัมผัส ธาราไม่เคยนึกเสียใจเลยที่ตัดสินใจแบบนี้ เขาคือคนที่ธาราชอบมาตลอด

บริษัทภัทรจุฑาธานันท์ฟู๊ด จำกัด... “ที่คุณเรียกผมมามีเรื่องแค่นี้ใช่มั้ยคุณทอฝัน” “ใช่...นายจะตอบฉันมาได้ยัง ว่าเพราะอะไรนายถึงถอนตัวไม่ไปประชุมกับฉันที่สิงคโปร์”ทอฝันแค่อยากรู้ เขาหลบหน้าเธอมาตลอด ทั้งที่ทำงานอยู่บริษัทเดียวกัน วันนี้ทอฝันจะไม่ขอทนอีกต่อไปแล้ว เธอจะถามเขาให้รู้กันไปเลย “ผมถอนตัวมันก็คือคำตอบอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ คุณทอฝันยังจะอยากรู้เหตุผลอะไรอีก”จิณณ์พยายามหลบเลี่ยงเธอก็เพราะ เขารู้ว่าผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นคิดอะไร ทั้งบริษัทรู้กันหมด ถ้าจิณณ์ไม่รู้ก็บ้าแล้ว เธอไม่สนใจภาพลักษณ์ของตัวเองว่าคนอื่นจะมองเธอยังไง เขาก็แค่เด็กในบ้านที่ตระกูลภัทรจุฑาธานันท์อุปการะ ไม่มีสิทธิ์ที่จะคิดอะไรกับคุณหนูผู้สูงส่งหรอก “ถ้าไม่ใช่ฉัน เป็นคนอื่น นายจะไปมั้ยจิณณ์” “มันไม่ได้เกี่ยวว่าจะเป็นใคร ผมไม่ไป ก็คือไม่ไป คุณทอฝันอยากจะรู้เหตุผลไปทำไมอีกไม่ทราบ” “ฉันอยากให้นายไปกับฉัน...” “ผมไม่อยากไปกับคุณ” “นี่ไง...นายไม่อยากไปกับฉันก็เพราะว่า นายรู้ใช่มั้ย ว่าฉันคิดยังไงกับนาย” “รู้แล้วยังไงครับ...”

“ผมไม่มีแฟน และผมก็ไม่มีใคร คุณไม่ต้องห่วง ว่าจะมีใครมาตามรังควานคุณแน่นอน” “ดิฉัน...ก็แค่ถามเฉยๆ เพราะก่อนหน้านั้น แฟนคุณหวงคุณอย่างกะอะไรดี แล้วมาตอนนี้เธอคนนั้นไปไหนซะล่ะ”อะไรกันยัยทิชา นี่แกเผลอถามเรื่องแฟนกับเขาเนี่ยนะ บ้าจริง... “ผมเคลียร์ทุกอย่างหมดแล้ว คุณจะยอมตกลงแต่งงานกับผมหรือเปล่า...ทิชา” “ขอดิฉันคิดดูก่อนค่ะ ยังให้คำตอบคุณตอนนี้ไม่ได้หรอกค่ะคุณแทน” “คุณจะใช้เวลาคิดกี่วัน” “หนึ่งเดือน” “อะไรนะ...เดือนนึง...มันนานเกินไป” “ไม่นานหรอกค่ะ หรือคุณจะต้องการสามเดือนเหรอคะ” “ผมขอต่อรองคุณสักสิบวันได้มั้ยทิชา คุณจะต้องคิดอะไรอีก คุณแต่งงานกับผมไป เราใช้ชีวิตแบบผัวเมีย วันหนึ่งถ้าคุณไม่โอเค คุณก็ยังมีเวลาที่จะตัดสินใจนี่ อายุคุณแค่ 22 ถ้าผมไม่โอเคสำหรับคุณ คุณเองก็มีเวลาที่จะหาใหม่ได้นี่ สวยแบบนี้ผมว่า ไม่ทันข้ามวันคุณก็หาได้แล้ว” “คุณแทน! ดิฉันไม่ได้เป็นเหมือนคุณนะ ที่จะมีใครก็ได้ อย่าเอาตัวเองมาเป็นบรรทัดฐานคนอื่นสิ” “คุณทำไมต้องคิดมากล่ะ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ เราสองคนก็เคยเป็นผัวเมี

สายสนทนาในรถสปอร์ตคันหรู... “สรุปวันนี้ นายจะนั่งรอทิชาอยู่ในรถแบบนี้ทั้งวันเลยเหรอแทนคุณ” “ก็ไม่ได้คิดจะอยู่ในนี้หรอกพี่เทวา ผมกำลังคิด ว่าผมจะเริ่มต้นพูดกับทิชาว่าไง อยู่ๆ ก็มาหาแบบนี้ พี่เทวาช่วยคิดคำพูดหน่อยสิครับ” “นี่นายลืมไปแล้วเหรอ ว่านายน่ะเป็นเสือ แค่เข้าไปคุยกับผู้หญิงเนี่ยนะ” “มันไม่ได้เหมือนกันนี่ครับพี่เทวา ผมกับทิชา เราเคยคุยกันดีๆ กันซะที่ไหนล่ะพี่” “ไม่คุยอะไรกัน...ครั้งนี้นายก็ต้องคุยแล้ว นายต้องเริ่มก่อนนะแทน” “ผมก็ต้องเริ่มก่อนอยู่แล้ว แต่ว่าผมจะเริ่มยังไงนี่แหละคือปัญหา ผมไม่รู้จะใช้*มุขไหนเริ่มกับเธอเลยครับพี่เทวา” “นายก็เข้าทางคุณยายวรรณาสิ อ้างว่าคุณย่ามีเรื่องฝากมาบอก หาเรื่องอะไรก็ได้ ฉันเชื่อว่าคุณยายวรรณาจะช่วยนายได้แน่นอน” “อืม...ก็เป็นความคิดที่ดีเลยนะครับพี่เทวา งั้น ผมทำตามที่พี่บอกแล้วกันนะครับ” “อะไรของนาย เป็นเสือสิ้นลายไปแล้วหรือไงน้องพี่” “ผมไม่เคยง้อผู้หญิงนี่” “ก็ลองซะสิ” “ครับ” แทนคุณก็คงจะต้องลองแล้วแหละ เธอจะเป็นยังไงบ้างนะที

“ธารณ์ไม่ไปงั้นเหรอคะ สิตาจองเที่ยวบินจองโรงแรมทุกอย่างไว้หมดแล้วนะคะ ธารณ์รับปากคุณแม่แล้วนะว่ามาเยี่ยมน้องธีย์แล้ว เราก็จะไปฮันนีมูนต่อนี่คะ” “ผมไม่ได้รับปาก คุณเองต่างหากสิตาที่รับปากคุณแม่ ความจริงเรื่องทุกอย่างมันจะไม่เป็นแบบนี้หรอกนะ ถ้าคุณไม่ทำเรื่องวุ่นวายนี้ขึ้นก่อน” “นี่ธารณ์จะไม่เลิกงอนสิตาใช่มั้ยคะ” “ผมไม่ได้งอน เพียงแต่ว่าตอนนี้ผมอยากขอเวลาอยู่เงียบๆ สักพัก พูดตรงๆ ก็คือผมไม่มีอารมณ์ไปเที่ยวไหนหรอก”เวลาที่เขาจะได้ทบทวนบางอย่างเกี่ยวกับตัวเขาและรสิตา เขารีบร้อนจนเกินไป คิดว่ารสิตาคงรักเขา ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้รักเธอมาก แต่เขาคิดว่าแต่งงานและใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน ไม่นานก็คงจะรักกันไปเอง ค่อยศึกษานิสัยใจคอกัน “นี่แหละค่ะที่เรียกว่างอน สิตาขอโทษนะคะธารณ์ เรื่องนี้มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้วนะคะ สิตาให้สัญญานะคะ ว่าต่อไปนี้สิตาจะใช้ชีวิตอยู่กับธารณ์ จะไม่ไปเที่ยวไหน เราจะเป็นครอบครัวกันนะคะธารณ์ คุณแม่ธารณ์อยากได้เบบี๋นะคะ เราไปฮันนีมูนกัน และปั๊มหลานให้คุณแม่กันเถอะค่ะ...นะคะธารณ์ สิตารักธารณ์นะคะ” “เรื่องฮันนีมูนเอาไว้ก่อนเถอะ ถึงไ

“ไหนเธอลองเล่าเรื่องเมื่อคืนให้ฉันฟังหน่อยสิมาลินี”หลังจากที่คุณหญิงเบญจมาศกลับไป คุณหญิงเยาวเรศก็เรียกมาลินีมาสอบถามเกี่ยวกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น จริงเท็จแค่ไหน เธอเองก็ร้อนใจอยู่เหมือนกัน “เรื่องอะไรหรือคะคุณท่าน” “เอ้า! ก็เรื่องลูกสาวของเธอกับตาธารณ์ไง คุณหญิงเบญจมาศมารายงานฉันเมื่อกี้ ว่ายัยมิ้นท์ลูกสาวของเธอกับตาธารณ์มีอะไรกันเมื่อคืนเป็นเรื่องจริงมั้ย แล้วนี่ลูกสาวเธอไปไหน” “ยัยมิ้นท์ไม่สบายค่ะคุณท่าน ก็คงเป็นเรื่องอย่างที่คุณท่านทราบมานั่นแหละค่ะ...เอ่อ...คุณหนูธารณ์เธอ...”มาลินีลำบากใจที่จะเอ่ยเหลือเกิน เธอไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะพูดได้เต็มปาก ลำพังถ้าเธอและลูกไม่ได้รับความเมตตาจากคุณหญิงท่านล่ะก็ ป่านนี้เธอกับลูกจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ “สรุปคือเรื่องจริงใช่มั้ย...” “ค่ะคุณท่าน” “โอย...ตายแล้ว...ทำไมมันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย”ตอนแรกคุณหญิงเยาวเรศก็ไม่คิดจะเชื่อเรื่องที่คุณหญิงเบญจมาศเล่าสักเท่าไหร่ เธอจะเชื่อได้ยังไง ในเมื่อลูกชายของเธอกับลูกสาวของมาลินีไม่เคยพบเจอกันเลย มาลินีกับลูกสาวเธอให้ไปอยู่เรือนคนรับใช

ณ คฤหาสน์อัครเมธี “นั่นลูกจะไปไหนธารณ์”คุณหญิงเยาวเรศมองกระเป๋าในมือของบุตรชายด้วยความแปลกใจ เมื่อคืนพึ่งเสร็จสิ้นจากงานเลี้ยงฉลองมงคลสมรสมาสดๆ ร้อนๆ เจ้าลูกชายของเธอไม่คิดจะหยุดพักเพื่อฮันนีมูนกับลูกสะใภ้ของเธอหรอกหรือ เมื่อคืนคุณหญิงเบญจมาศได้โทรมาอธิบายเรื่องราวทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว เธอก็พอจะเบาใจขึ้นมาหน่อย “ผมจะไปประชุมสิงคโปร์สักสองวันครับแม่” “อ่าว แล้วเมียของลูกล่ะ หนูสิตาไม่ไปด้วยหรือไง” “ไม่ครับ ผมไปประชุมไปทำงานครับแม่ สิตาจะไปด้วยทำไมกันครับ” “แล้วนี่หนูสิตารู้เรื่องหรือยัง สายมากแล้วหนูสิตาตื่นหรือยัง เมื่อคืนคงปรับความเข้าใจกันแล้วใช่มั้ยธารณ์” “ครับ” ความเป็นจริงไม่ได้เป็นอย่างที่แม่ของเขาเข้าใจหรอก จากเหตุการณ์สับสนวุ่นวายเมื่อคืน มีหลายเรื่องราวให้ธารณ์ต้องถอยหลังออกจากเรื่องนี้สักก้าว เขาต้องใช้เวลาคิดและทบทวนเกี่ยวกับเรื่องของเขาและรสิตาสักหน่อย ยังไม่ทันที่ธารณ์จะตอบแม่เขาเสร็จ เสียงของคนที่ถูกพูดถึงก็ดังขึ้นเสียก่อน “ธารณ์คะ นี่ธารณ์จะไปไหนคะ”รสิตาวิ่งพรวดลงบันไดจากชั้นบนของบ้านมาด้วย

ผ้าห่มผืนใหญ่ถูกดึงขึ้นเพื่อคลุมร่างอันบอบบางที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียงเล็ก สายตาของผู้เป็นแม่มองลูกสาวของตัวเองด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย มาลินีได้รับฟังเรื่องราวที่ลูกสาวของเธอแล้วรู้สึกปวดใจอย่างที่สุด ‘สุดท้าย...วันนี้ก็มาถึง วันที่มาลินีกลัวอย่างที่สุดก็ได้เกิดขึ้นแล้ว’ ‘คุณธารณ์...ข่มขืนมิ้นท์ค่ะแม่’ คำพูดของลูกสาวเธอยังดังกึกก้องอยู่ในหัวของมาลินี ร่างกายของเธอชาตั้งแต่หัวจรดเท้าเมื่อได้รู้ความจริงอันแสนเจ็บปวดนี้ เธอควรจะทำอย่างไรกับเรื่องนี้ เดินเข้าไปหาคุณผู้หญิงเพื่อบอกให้ลูกชายของท่านรับผิดชอบลูกสาวเธอ หรือพาลูกสาวจากบ้านนี้ หนีให้ไกลแล้วไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ มาลินีจะเลือกทางไหน เธอสับสนเป็นอย่างมาก แต่ไม่ว่าจะเลือกทางไหน สุดท้ายแล้วเธอและลูกก็ไม่สามารถที่จะเรียกร้องสิ่งไหนได้เลย นอกจากก้มหน้ารับชะตากรรมต่อไป เธอกับลูกไม่ได้อยู่ในฐานะที่สูงส่ง เป็นแค่คนรับใช้จะเอาอะไรมาต่อรองกับพวกเป็นนายได้กันเล่า มาลินีก็ได้แต่โทษตัวเอง ถ้าเธอไม่ยอมตกลงช่วยคุณผู้หญิงเยาวเรศตั้งแต่แรก ลูกสาวของเธอก็คงจะไม่เป็นแบบนี้..................... ณ โรงพยาบาลเอกชนแห่งหน

ณ บ้านหลังเล็กที่ตั้งอยู่ภายในบริเวณคฤหาสน์หลังใหญ่ “ยัยมิ้นท์! นั่นลูกเป็นอะไร!!” “มะ-แม่” น้ำเสียงแหบแห้งร้องเรียกผู้เป็นแม่ เอมิกาพยายามประคองตัวเองเดินเข้ามา หลังจากที่เธอได้ให้แท็กซี่มาส่ง ร่างอันบอบช้ำเดินโซซัดโซเซเข้ามาภายในบ้าน “แม่โทรหาลูกก็ไม่รับสาย เลยคิดว่าถ้าลูกไม่กลับมาแม่ก็จะไปหาลูกที่โรงแรมแล้วนะ แล้วนี่ลูกเป็นอะไรทำไมสภาพของลูกถึงเป็นแบบนี้”มาลินีสำรวจผู้เป็นลูกตั้งแต่หัวจรดเท้า หัวใจของเธอพลันหล่นวูบลงทันที เมื่อประเมินสภาพของลูกสาว “แม่...” น้ำตาที่คิดว่าเหือดแห้งไปหมดแล้วกลับไหลทะลักลงมาอีกครั้งความเจ็บปวดที่ได้รับครั้งนี้มันสาหัสที่สุดแล้วสำหรับเอมิกา เธอโดนข่มขืนอย่างโหดร้ายจากลูกชายเจ้าของบ้านที่เธอกับแม่ได้อาศัยอยู่นี้ตลอด 19 ปีที่ผ่านมา “ลูกเป็นอะไรมิ้นท์ ทำไมลูกถึง...” “คุณธารณ์ค่ะแม่...ฮือ ฮือ เขา...”เอมิกาโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ โดยเอมิกาไม่รู้จะอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ได้อย่างไร “เขาทำอะไรลูกของแม่ แล้ว...มันเกิดเรื่องแบบนี้ได้ยังไง ไหนคุณหญิงท่านบอกแค่ให้ลูกไปเข้าพิธีแทนคุณหนูสิต

“เธอคงไม่รู้จักฉันดีสินะ!!” สายตาคมกริบจับจ้องไปร่างอวบอิ่มของวัยแรกสาวตรงหน้า ที่กำลังสั่นเทาราวกับลูกนก ดวงตาคู่สวยเบิกกว้างอย่างหวาดกลัว ริมฝีปากหนากระตุกยิ้มอย่างพอใจที่ได้เห็นเธออยู่ในสภาพนี้ ชายหนุ่มรีบปลดเข็มขัดรูดซิปกางเกงออก ความอัดแน่นของแก่นกายใหญ่ดีดดันจนแทบจะทะลุออกจากเป้ากางเกงตัวใหญ่ “ดะ-ได้โปรด ปะ-ปล่อยหนูเถอะค่ะ”ใบหน้าคมยกยิ้มอย่างพึงพอใจกับอาการหวาดกลัวของเด็กสาว ยิ่งเห็นน้ำตาความปรารถนาก็โลดแล่น ความต้องการก็ยิ่งเพิ่มสูงเป็นทวีคูณ! ธารณ์ไม่รู้ว่า นี่เป็นเพราะแอลกอฮอล์หรือเป็นเพราะอะไรกันแน่ ที่ทำให้เขาเกิดความต้องการจากเด็กสาวที่เป็นแค่สาวรับใช้ในบ้านของเขาเช่นนี้ ปกติ ไม่ว่าเขาจะเมาขนาดไหน เขาก็สามารถที่จะควบคุมอารมณ์ของตัวเองเอาไว้ได้“ทำไมฉันจะต้องปล่อยเธอไป ในเมื่อเธอเสนอตัวเข้ามาเอง!”“ไม่นะคะ หนูมาเพราะคุณท่านสั่งค่ะ ได้โปรดเถอะค่ะ”ดวงตากลมโตเบิกกว้างออกในทันใด เมื่อเธอเหลือบเห็นความแข็งแกร่งของแท่งเหล็กใหญ่ที่ผงาดออกมา มันทำให้เด็กสาวรีบกระถดร่างหนี! แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือชายหนุ่มที่คว้าเรียวขาของเธอไว้ และจับถ่างแยกออกจากกัน โดยที่ร่าง