ตอนที่ 35 เคลียร์บทสรุป

[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่]

          บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน

          “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง”

          “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ”

          “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”

อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ

          “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เธอยอมรับนายลูคัสค่ะ ถ้าเธอยังดึงดันที่กลับบ้านของเธอล่ะก็ มาเรียว่าเธอต้องโง่สุดๆ แล้วค่ะคุณอดัม”

          “เด็กนั่นไม่ได้โง่หรอก เขามีศักดิ์ศรีในความเป็นผู้หญิง ที่ประเทศของเขามีวัฒนธรรมแบบนี้ แต่ก็อาจจะไม่ทุกคนหรอกนะ เด็กคนนี้มีความเป็นตัวของตัวเองค่อนข้างสูง ซึ่งสิ่งนี้แหละที่ทำให้คุณลูคัสต้องยอมเธอ ไม่ใช่คอยจ้องแต่เงินเหมือนผู้หญิงคนอื่น”

          “ค่ะคุณอดัม”

          “แล้วผู้หญิงอีกคนล่ะ มีใครไปรับเธอมาที่นี่หรือยัง”

          “คุณเบนจามินไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ ไม่ยอมให้เดม่อนไปรับด้วยนะคะ ไปรับด้วยตัวเองค่ะ รายนี้ก็น่าจะไม่ต่างกับนายลูคัสนะคะ”

          “ใช่ เหมือนกัน อีกหน่อยเราคงมีภารกิจเลี้ยงเด็กน้อยล่ะนะ เธอก็เตรียมรับมือให้ดีล่ะ”

          “แล้วคุณอดัมรู้ได้ยังไงคะ ว่าพวกคุณๆ เขาจะตกลงกันได้ มันอาจจะไม่เป็นอย่างคุณอดัมคิดก็ได้นะคะ”

          “ฉันรู้จักพวกคุณหนูของบ้านนี้ดี อย่าลืมนะว่าฉันอยู่ที่นี่มาก่อนที่เธอจะเกิดซะอีกมาเรีย มองแว๊บเดียวฉันก็รู้แล้ว”

          “อ่อค่ะ งั้นมาเรียต้องเรียกคุณอดัมว่าลุงแล้วมั้งคะ”

          “จะเรียกอะไรก็แล้วแต่เธอเถอะ รีบไปดูความเรียบร้อยด้านนอก ถ้าคุณๆ เขามาแล้วก็มาเรียกฉันด้วยนะ”

          “ค่ะคุณอดัม”

          [หนึ่งชั่วโมงต่อมา...]

          ภายในห้องรับแขกขนาดใหญ่ประกอบไปด้วยโต๊ะที่มีรูปวงรี พร้อมกับเก้าอี้เข้าชุดบุนวมด้วยกำมะหยี่คุณภาพดีตามแบรนด์หรูที่ได้รับคัดสรร ที่นั่งของแต่ละคนนั้นถูกจัดเรียงให้หันหน้าเข้าหากัน โดยตรงกลางจะเป็นที่ของประมุขหรือประธานที่จะนั่งตรงหัวโต๊ะ ความพร้อมเพรียงของผู้คนในแต่ละฝ่ายถูกวางล็อคไว้เรียบร้อย โดยฝั่งซ้ายจะเป็นฝ่ายของลูกหนี้ก็คือ ก้องภพผู้เป็นพ่อ ศรากรลูกชายคนโต ศลิษาบุตรสาวคนเล็ก และเมธิตาหนึ่งในสมาชิกของบ้าน ส่วนอีกฝั่งหนึ่งก็จะเป็น เบนจามินน้องชายคนรองเจ้าของบ้าน ถัดไปก็จะเป็นน้องสาวคนเล็ก และตรงกลางก็จะเป็นลูคัสผู้ที่เป็นประมุขในคฤหาสน์หลังนี้ ส่วนบริเวณรอบๆ ก็จะเป็นเหล่าบรรดาบอร์ดี้การ์ด คนรับใช้ และที่ขาดไม่ได้คือพ่อบ้านอดัมที่ยืนคุมเชิงทุกอย่างอยู่ไม่ไกล...

          “ฉันเปิดโอกาสให้นายก้องภพพูดก่อนก็แล้วกัน ในเบื้องต้นเราได้คุยถึงรายละเอียดไว้บ้างแล้ว”

          “ฉันเองก็ถามความสมัครใจของลูกสาวฉันทั้งสองแล้ว พวกเธอมีข้อเสนอกับพวกคุณว่า จะใช้เวลาอยู่ที่นี่ต่ออีก 1 เดือนเท่านั้น ถ้าพวกเธอสองคนไม่ได้ตั้งท้องอย่างที่พวกคุณคิดล่ะก็ เธอก็จะขอกลับบ้านและไม่ขอรับการช่วยเหลืออะไรจากพวกคุณอีก ซึ่งเงินชดเชยที่คุณให้มาถือว่าเยอะพอสมควรแล้ว”

          “งั้น ก็ตกลงตามนี้ เบนจามินนายจะว่ายังไง”

ลูคัสหันไปถามน้องชาย เขารู้ว่าความรู้สึกของน้องชายเขานั้นก็ไม่ต่างกันกับเขาเท่าไหร่

          “หนึ่งเดือนต่อจากนี้ ผมเองก็โอเคครับ ไม่ได้ติดอะไรครับ เอาตามที่เธอต้องการเถอะครับ”

สายตาคมจ้องไปยังคนที่นั่งนิ่งอยู่ตรงหน้า ระยะเวลาหนึ่งเดือนนั้น ก็จะเป็นข้อพิสูจน์ของเขาเองด้วยเช่นกัน ว่าจะสามารถที่จะมัดใจเธอคนนี้ได้หรือเปล่า เบนจามินมั่นใจอย่างที่สุดที่จะเอาเธออยู่ได้ ‘ไม่ท้องงั้นเหรอ...เป็นไปไม่ได้หรอก...เขาสุขภาพดีและเธอก็สุขภาพดีไม่มีปัญหาแน่นอน’

          “แล้วทางพี่ชายล่ะมีอะไรจะพูดหรือเปล่า”

ลูคัสหันไปทางในฝั่งของพี่ชายเธอทั้งสองบ้าง เขาแอบสังเกตว่าไรลีย์น้องสาวของเขานั้นดูจะสนิทกับนายคนนี้เป็นพิเศษ

          “ผมเคารพการตัดสินใจของน้องสาวของผมอยู่แล้วครับ และผมเองก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ความจริงผมเองก็ได้รับการช่วยเหลือจากน้องสาวของคุณ มันก็พอจะเป็นสิ่งที่ลบล้างกันไป และทุกอย่างก็ลงตัวแล้ว”

          “ถ้าคุณไม่สบายใจ และห่วงในตัวน้องสาวของคุณทั้งสองคนล่ะก็ คุณสามารถที่จะอยู่ที่นี่เพื่อคอยดูน้องสาวคุณก็ได้นะครับ ผมจะได้ให้คนจัดหาที่พักให้กับคุณ”

ลูคัสเองได้คิดและไตร่ตรองเรื่องทุกอย่างมาพอสมควร เรื่องราวพวกนี้มันเกิดขึ้นก็เพราะเขากับพ่อของพวกเธอ ถ้าไม่มีหนี้สินต่อกัน ก็คงจะไม่เกิดเรื่องนี้ขึ้น ลูคัสถือว่าเป็นเรื่องดีซะอีก ถ้ามองดีๆ เขาเองต้องขอบคุณนายก้องภพด้วยซ้ำที่พาเธอเข้ามาในชีวิตของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะทำอะไรห่ามไป และโหดร้ายกับเธอก็ตาม แต่ลูคัสเองก็ชอบเธอคนนี้อยู่ไม่น้อย ระยะเวลา 1 เดือนต่อจากนี้ลูคัสจะทำให้เธอเป็นของเขาทุกคืน ดูซิว่าเธอจะท้องกับเขาหรือเปล่า ลูคัสแน่ใจว่าเขาต้องทำได้แน่นอน

          “งั้นผมก็คงต้องรบกวนคุณลูคัสอีกสักพัก เพื่อดูแลน้องสาวของผม ส่วนคุณพ่อก็จะกลับเลยวันนี้ ผมจองเที่ยวบินให้เรียบร้อยแล้ว ทุกอย่างถูกเคลียร์แล้ว หวังว่าคุณเองจะรักษาสัญญาที่เราตกลงไว้นะครับ”

          “โอเค งั้นก็ตามนี้เลยล่ะกัน”

เรื่องราวทุกอย่างถูกคลี่คลาย ข้อตกลงของทุกคนเป็นที่พอใจกันทั้งสองฝ่าย ต่อจากนี้คงต้องให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ อีกทั้งความเป็นไปของแต่ละคน ว่าจะตัดสินใจเรื่องนี้กันอย่างไร...

          [ภายในห้องรับรอง...ในเวลาต่อมา]

          “ฉันก็ไม่คิดว่าเรื่องของแกกับฉันมันจะเหมือนกันนะมด เราต่างโชคร้ายเหมือนๆ กันเลย สงสัยชาติที่แล้วเราคงทำบุญทำกรรมร่วมกันมั้ง ชาตินี้เราถึงมาร่วมชะตากรรมกันแบบนี้”

ศลิษามีโอกาสที่จะได้อยู่ตามลำพังกับเมธิตา หลังจากที่เธอกับพี่ชายได้ไปส่งพ่อของเธอขึ้นเครื่องไปแล้ว ความเป็นจริงศลิษาเองก็อยากที่จะกลับบ้านนะ แต่ว่าก็ทำไม่ได้อย่างที่ใจหวัง ข้อตกลงระหว่างเธอกับเขานั้นยังไม่ลงตัวสำหรับเธอหรอกนะ แต่ศลิษาก็ไม่อยากให้ทุกอย่างยุ่งยากไปอีก เธอก็เลยต้องปล่อยตามนั้นก่อน

          “ใช่สิตอง ฉันเองหมดโอกาสที่จะสานความสัมพันธ์กับพี่เติ้ลแล้วแก เสียใจนะ ถ้าไม่เป็นเพราะไอ้มาเฟียลูคัสนั่นล่ะก็ ป่านนี้ฉันคงไปนั่งอยู่ในใจของพี่เติ้ลแล้ว”

          “นี่แกมองไม่เห็น หรือว่าแกแกล้งโง่กันแน่มด แกไม่สังเกตบ้างเลยเหรอว่ามีอะไรผิดปกติบ้างระหว่างพี่เติ้ลกับคุณไรลีย์น้องสาวมาเฟียนั่น”

          “อ๋อ เรื่องนั้นน่ะเหรอ ก็ไม่เห็นมีอะไรเลย คุณไรลีย์ก็แค่ช่วยเหลือพี่เติ้ลไม่เห็นจะผิดปกติอะไร”

          “และแกไม่เห็นพฤติกรรมของพี่เติ้ลหรือไงว่าแปลกกว่าปกติที่เราเคยเห็น”

          “อย่าบอกนะว่าพี่เติ้ลกับคุณไรลีย์ สองคนนี่เขา!”

          “ใช่! ดูพี่เติ้ลจะสนใจพี่ไรลีย์นะ”

          “อ่าว...ทำไมเป็นงั้นไปได้ล่ะ แล้วฉันล่ะแก”

          “แกนี่มันบ้าจริงนะมด แกลืมไปแล้วเหรอว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหนในตอนนี้”

          “เฮ้อ...ใช่สินะ เศร้าจังเลยแก ฉันก็ต้องอยู่กับอีตามาเฟียบ้านี้อีกนานแค่ไหนกันนะ และฉันจะมีลูกตอนอายุ 22 เนี่ยนะ ฉันยังใช้ชีวิตโสดไม่คุ้มเลยแก”

          “แกพูดเหมือนกับว่าแกเป็นคนเดียวงั้นแหละ แกดูฉันนี่มด ต่างกันกับแกซะที่ไหนล่ะ แต่ก็ยังดีนะ ที่ฉันยังมีแกเป็นเพื่อนอยู่ที่นี่ด้วยกัน รับชะตากรรมเดียวกัน”

          “อืม ใช่สิ ข้างหน้าจะเป็นยังไง แล้วเราจะรู้ไหม...เฮ้อ”

......................