ตอนที่ 4 ความร้ายของมาเฟีย

[ณ เพนท์เฮ้าส์แห่งหนึ่ง เมืองลาสเวกัส]

          “แกอย่าคิดตุกติกกับนายลูคัสอีกเด็ดขาด โทรติดต่อครอบครัวของแกตามที่ตกลงไว้กับนายลูคัสไว้ เร็ว!”

โรมันยื่นสมาร์ทโฟนให้กับลูกหนี้ของนายเขาทันที

          “อืม ฉันจะคุยเป็นภาษาของฉัน นายมีล่ามแปลหรือเปล่าล่ะ”

ก้องภพถามกลับ มันถึงเวลาแล้ว ที่ทางบ้านของเขาจะทราบความจริงอันเลวร้ายที่เขาได้ก่อมันขึ้นมาทั้งหมดนี้

          “นายไม่ต้องห่วง ฉันเตรียมมาเรียบร้อยแล้ว วันนี้นายจะต้องทำให้สำเร็จ ถ้าไม่ทำตามที่ตกลงล่ะก็ นายตายแน่นอน นายลูคัสไม่เอานายไว้แน่”

          “โอเค ฉันไม่แน่ใจหรอกนะว่าจะสำเร็จ เพราะฉันไม่ได้เป็นคนตัดสินใจ ลูกชายกับลูกสาวฉันต่างหาก”

ก้องภพกำลังหยิบสมาร์ทโฟนขึ้นมาด้วยมืออันสั่นเทา ความหายนะของครอบครัวกำลังจะเกิดขึ้น ลูกและเมียเขาจะต้องมาลำบากเพราะความชั่วร้ายของเขา

          [ฝากฝั่ง...ประเทศไทย]

          ติ๊ด! ติ๊ด! เสียงสมาร์ทโฟนของผู้เป็นแม่กำลังแผดร้องขึ้นท่ามกลางความตกใจของสามแม่ลูก ที่กำลังนั่งเตรียมการกันอยู่นั้น

          “สวัสดีค่ะ”

          “ไหม...นั่นสายไหมใช่มั้ย ผมก้องเองนะ”

          “คุณก้อง! นั่นคุณจริงๆ ใช่มั้ย” เสียงร้องของผู้เป็นแม่ ทำให้สองสาวทั้งสองรีบกรูเข้ามาทันที

          “ใช่...ผมเอง”

ก้องภพเหลือบมองชายฉกรรจ์ทั้งห้ากำลังยืนคุมจ้องเขาตลอดแบบไม่วางตา

          “คุณเป็นอะไร ทำไมไม่ติดต่อกลับมา แล้วนี่คุณเจอลูกหรือเปล่า เติ้ลไปตามหาคุณที่ลาสเวกัสนะ”

สายไหมรีบรัวคำพูดใส่ผู้เป็นสามี ความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นเกือบหนึ่งเดือนเต็มๆ ที่สามีของเธอหายไป อีกทั้งลูกชายอันเป็นที่รักของเธอ ก็ดันมาขาดการติดต่อไปอีก

          “อะไรนะ! เจ้าเติ้ลน่ะเหรอมาตามหาผม”

ความรู้สึกบางอย่างเย็นวาบเข้ามาในอกเขาทันที ความหวังของก้องภพที่จะให้บุตรชายเพียงคนเดียวนั้นเดินทางมาหาเขา เป็นอันได้จบสิ้นลง หนำซ้ำเจ้าลูกชายของเขายังขาดการติดต่ออีกงั้นเหรอ

          “พ่อคะ พ่อเป็นยังไงบ้างคะ”

ศลิษาแทรกถามกับผู้เป็นพ่อทันทีด้วยความเป็นห่วง

          “น้าก้อง สบายดีมั้ยคะ แล้วเจอพี่เติ้ลหรือเปล่าคะ”

เมธิตาก็เป็นอีกคนที่เป็นห่วงคนทั้งสองไม่น้อยกว่าใคร

          “ตอนนี้ พ่อ เอ่อ...”

คำพูดที่เขาเตรียมไว้กำลังจุกอยู่ในลำคอ สายตาของเหล่าชายฉกรรจ์พวกนั้นกำลังจ้องเขาอยู่เช่นกัน เพื่อคุมเชิงว่าเขาจะสื่อสารกับทางบ้านว่าอย่างไร

          “คุณเป็นอะไร พูดมาเลยค่ะคุณก้อง ไหมและลูกๆ เป็นห่วงคุณมากเลยนะคะ”

          “ตอนนี้ผม ถูกแก๊งมาเฟียจับตัวมา”

          “อะไรนะคะ ทำไมคุณถึงโดนจับล่ะคะ แล้วคุณไปทำอะไรกันคะคุณก้อง”

          “คืออย่างนี้นะไหม คุณใจเย็นๆ นะ ผมขอโทษคุณและลูก คือ ผม ผม เอาเงินจากพวกมันมา แล้วตอนนี้พวกมันกำลังจะฆ่าผม และมันให้โอกาสผมโทรหาคุณและลูก เพื่อที่จะ...”

ก้องภพกลืนคำพูดที่จุกอยู่ในอกลงไป เขาไม่อาจให้ลูกและภรรยาของเขาต้องมารับกรรมเรื่องนี้ ถ้าเขาตายไป ทุกอย่างก็จะจบลงที่เขา

          “พูดไป!” เสียงตะคอกของโรมันดังขึ้นแทบจะทันที เขารู้ว่าจะต้องเป็นแบบนี้ คิดไว้อยู่แล้วเชียว

          “นั่นเสียงใครคะคุณก้อง”

          “เอ่อ เสียงพวกมัน”

          “คุณพ่อบอกมาเถอะค่ะ จะให้พวกเราไปช่วยคุณพ่อยังไง ตอนนี้ตองกับมดกำลังเตรียมตัวที่จะออกไปตามหาพ่อกับพี่เติ้ลอยู่แล้วนะคะ บอกสถานที่มาเถอะค่ะ ตองจะได้ไปหาพ่อนะคะ”

          “ไม่! ลูกจะมาที่นี่ไม่ได้!”

ก้องภพพูดยังไม่ทันขาดคำ หมัดหนักๆ ก็สวนเข้ามาที่ใบหน้าทันที

          ผัวะ!

          “โอ้ย!”

          “กูบอกให้มึงพูดไป เอามานี่!”

โรมันคว้าสมาร์ทโฟน และหันไปยังล่ามที่เขาเตรียมไว้เพื่อการนี้โดยเฉพาะ

          “พ่อคะ พ่อเป็นยังไงบ้างคะ”

          “ไอ้ก้องภพ มันเอาเงินของนายฉันไป 1 ล้านเหรียญแล้วไม่คืน นายฉันใจดีกับมัน เลยให้โอกาสมันต่อสายถึงพวกแก แต่มันคิดที่จะกลับคำ”

ล่ามคนดังกล่าวรัวคำพูดภาษาไทยถึงปลายสายทันที

          “อะไรนะ! แล้วคุณก้องไปเอาเงินเขามาทำไมตั้งมากมายขนาดนั้นคะ”

ผู้เป็นภรรยาถามแทรกทันทีอย่างร้อนใจ และตกใจกับเรื่องที่สามีของเธอกระทำขึ้น ความเป็นจริงเธอก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวนี้ได้บ้างแล้ว แต่ไม่แน่ใจก็เท่านั้นเอง สามีของเธอมีพฤติกรรมแปลกๆ มาร่วมเกือบปีแล้ว

          “นายบอกให้พวกแกเอาเงินมาไถ่ตัวไอ้ก้องภพ ให้ครบตามจำนวน ถ้าพวกแกไม่มีเงิน ให้ลูกสาวกับลูกชายของแกมาเป็นตัวประกันแทนไอ้ก้องภพ แล้วมันจะกลับไปประเทศไทย เพื่อหาเงินมาใช้คืนนายของพวกฉัน”

          “1 ล้านเหรียญเหรอ”

ศลิษารีบกดเครื่องคิดเลขตามทันที 1 ล้านเหรียญเป็นเงินไทยตอนนี้ ก็ประมาณเกือบ 37 ล้านบาทเลยเหรอ โอ พระเจ้า เงินมากมายขนาดนั้น เธอจะหาจากไหนกัน

          “ฉันจะให้ที่อยู่ของพวกแก ถ้าภายในห้าวัน พวกแกไม่มาล่ะก็ เตรียมรับศพพ่อของแกได้เลย”

          “ลูกไม่ต้องมา! พ่อยอมตาย!”

          ผัวะ! ผัวะ! หมัดสองหมัดสามรัวใส่ทันที

          “โอ้ย!”

          “พ่อคะ! / คุณก้อง! / น้าก้อง!” สามเสียงประสานพร้อมกันทันที เมื่อได้ยินอีกฝ่ายโดนซ้อม

          “ถ้าพวกแกไม่มาตามที่กำหนดพ่อแกตาย!”

          “ค่ะๆ พวกเราจะไปค่ะ อย่าทำอะไรพ่อเลยนะคะ”

          “งั้นก็ติดต่อฉันมาด้วยเบอร์นี้ล่ะกัน”

          ตู๊ด! ตู๊ด! ปลายสายถูกตัดไปทันที

          “พ่อคะ พ่อ”

          “ทำยังไงดีล่ะลูก พ่อไปเอาเงินเขามาทำไม แล้วทำไมพ่อของลูกถึงได้เป็นแบบนี้นะ”

          “ใจเย็นๆ นะคะน้าไหม น้าก้องอาจจะมีเหตุผลก็ได้นะคะ”

          “เหตุผลอะไร เงินตั้งมากมายขนาดนั้น ใครจะไปหาได้ในเวลาอันสั้น แล้วไหนจะบอกให้เอาลูกไปเป็นตัวประกันอีก โธ่ ทำไมต้องเป็นแบบนี้เนี่ย”

          “เราต้องช่วยคุณพ่อนะคะ ตองว่าเราทำตามแผนเดิมกันเถอะค่ะ แต่เปลี่ยนแค่ว่าให้ตองกับมดไปเป็นตัวประกัน หรือเราจะหาเงินไปให้พวกมัน ซึ่งตองคิดว่าอย่างหลังนี้มันยากมากๆ เลยค่ะคุณแม่ เงินเกือบ 37 ล้าน เราจะหาจากไหนทันล่ะคะ”

          “นั่นสิคะน้าไหม ให้พวกเราไปกันดีกว่าค่ะ แล้วให้น้าก้องกลับมาเพื่อที่จะคิดหาเงินไปคืนพวกมัน และไถ่ตัวพวกเรากลับมานะคะ”

          “มันอันตรายนะ อีกอย่างขนาดพ่อของเรายังขนาดนั้น แล้วกับพวกเราจะขนาดไหน เรื่องเงิน ทางครอบครัวเรายังพอมีเงินสดอยู่นะ แม่ว่าเราเอาเงินนี่ไปให้พวกมันเองดีกว่านะ”

สายไหมนึกถึงเงินสดในธนาคาร ที่สามีของเธอส่งกลับมา ตอนแรกเธอก็แอบสงสัยว่าทำไมสามีเธอถึงมีเงินมากมายขนาดนั้น โอนมาทีละหลายล้าน หรือว่าเงินพวกนี้จะเป็นของมาเฟียนั่น และสามีของเธอยักยอกพวกมันมาหรืออย่างไร

          “เราจะเอาเงินข้ามประเทศไปให้พวกมันได้ยังไงคะน้าไหม เงินตั้งเยอะแยะ แล้วอีกอย่างพวกมันรับแต่เงินสดด้วย มดว่าให้น้าก้องกลับมาจัดการเรื่องนี้ดีกว่านะคะ”

          “นั่นสิคะแม่ ให้พ่อมาจัดการเรื่องนี้ดีกว่านะคะ ให้ตองกับมดไปเป็นตัวประกันแทนดีกว่าค่ะ พวกมันคงไม่กล้าทำอะไรเราหรอกค่ะ ถ้าพวกมันทำ มันก็จะไม่ได้เงินจากพ่อนะคะ”

          “แต่ว่าลูกจะอยู่ยังไงกับพวกมาเฟียน่ากลัวนั่น ลูกสองคนเป็นผู้หญิงนะ แม่กลัวเหลือเกินว่าพวกมันจะทำอะไรลูกสาวของแม่”

          “เราไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านี้อีกแล้ว เราต้องยอมเสี่ยงค่ะ ตองว่าถ้าเราไปถึงที่นั่น เรายังพอมีทางที่จะช่วยทั้งพ่อและหาพี่เติ้ล แต่ถ้าเราเลือกที่จะส่งเงินให้พวกมันไปล่ะก็ ตองคิดว่า พวกมาเฟียพวกนั้นมันอาจจะไม่ส่งพ่อกลับมาก็ได้นะคะ”

          “ใช่ค่ะน้าไหม มันอาจจะแค้นน้าก้องก็ได้ค่ะ มดว่า เราเอาตามแผนนี้ดีกว่าค่ะ น้าไหมไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราเตรียมแผนการเอาตัวรอดไว้แล้ว เมื่อคืนก็นั่งเตรียมการกันจนดึกค่ะน้าไหม”

          “ถ้าลูกสองคนคิดดีแล้ว ก็เอาตามนั้น มันก็จริงอย่างที่ลูกบอก ไหนจะพี่เติ้ลเราอีก ป่านนี้จะเป็นตายร้ายดียังไงบ้างก็ไม่รู้”

          “ตองกับมด จะเป็นคนไปช่วยพ่อและพี่เติ้ลเองนะคะ แม่ไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราเอาตัวรอดได้ค่ะ”

ศลิษาปลอบใจผู้เป็นแม่ ซึ่งเธอเองก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าเธอกับเมธิตาจะเอาตัวรอดพวกโจรมาเฟียนั่นได้อย่างไร แต่ถึงยังไงแล้ว ไม่ว่าเธอจะเจอเหตุการณ์เลวร้ายแค่ไหนก็ตาม เธอก็จะช่วยพ่อกับพี่ชายให้จงได้

.....................

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ