[ณ คลับหรูคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ]
“สาวๆ ที่นี่อิจฉาเธอทั้งนั้นเลยนะ ที่เมื่อวานคุณเบนไปส่งเธอ...รู้มั้ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉันนี่แหละที่อิจฉาเธอที่สุด ได้ไปกับคุณเบนจามิน น้องชายเจ้าของธุรกิจที่รวยเป็นหมื่นล้านแสนล้านอย่างคุณลูคัส...ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจะไม่มาทำงานซะอีก...ทำไมยังมาอยู่อีกล่ะ อย่าบอกนะว่าหล่อนปฏิเสธคุณเบนจามิน”
“อีกไม่กี่วันฉันก็จะได้กลับบ้านแล้ว ฉันไม่มัวมาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก”
ศลิษาตอบกลับโมนิซ่าด้วยท่าทีที่ไม่สนใจเรื่องของอีกฝ่ายพูดมา ทำไมศลิษาจะต้องสนใจเขาด้วย เรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ เขาก็เป็นคนทำ เธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องของเขาไปใส่ใจหรอกนะ อีกไม่กี่วันพ่อของเธอก็จะกลับมาพร้อมเงินเพื่อใช้หนี้ เรื่องร้ายๆ นี่จะได้จบสิ้นเสียที
“เธอนี่เล่นตัวจังเลยนะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้”
“ทำไมคุณไม่เสนอเขาไปล่ะ เผื่อเขาจะสนใจคุณ”
“ถ้าคุณเบนสนใจฉันล่ะก็ ฉันคงไม่มายืนขาแข็งทำงานอยู่นี่หรอกย่ะ ป่านนี้คงนอนสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ไปแล้ว บ้าจริง! เธอนี่ มีโอกาสไม่คว้าไว้ เสียดายสุดๆ”
“เสียใจด้วยนะที่ฉันไม่ได้คิดอย่างคุณ”
“อืม แต่ฉันว่า เธอคงหนีเรื่องนี้ไม่พ้นหรอกนะ วันนี้มีเรื่องบันเทิงแน่นอน...นู่น...เธอคนนั้นก็เป็นอีกคนที่อยากจะเป็นเหมือนเธอ แต่ว่ารายนี้ราศีดีกว่าฉันหลายเท่า”
โมนิซ่ามองหญิงผมสีทองเป็นลอนสลวยที่กำลังพยายามที่จะเป็นนายหญิงของที่นี่ ‘วันนี้คุณชาร์ลอตต์คงมาดักรอที่จะพบคุณเบนจามินสินะ’
“ฉันไม่สนใจอยู่แล้ว คุณไม่ต้องแนะนำอะไรฉันเลย”
ศลิษาก้มหน้าจัดของบนเคาน์เตอร์บาร์ต่อโดยไม่สนใจที่จะหันไปมองบุคคลที่โมนิซ่ากำลังพูดถึงเลยด้วยซ้ำ
“นี่! คุณเบนมาที่คลับหรือยัง!”
น้ำเสียงห้วนๆ กระชากถามของบุคคลที่กำลังเอ่ยถึงดังขึ้นทันทีที่เจ้าตัวมาถึง ชาร์ลอตต์หยุดยืนอยู่ตรงหน้าเคาน์เตอร์บาร์และถามไถ่ถึงชายหนุ่มที่เธอหมายปอง วันนี้ก็เป็นหนึ่งในหลายๆ วันที่ชาร์ลอตต์พยายามเข้าถึงเบนจามิน ผู้ชายที่เธออยากได้ทั้งตัวและหัวใจ แม้จะต้องใช้ความพยายามแค่ไหนเธอก็จะทำ
“ฉันถาม! แกไม่ได้ยินหรือไง!”
“คุณถามใครล่ะคะ พูดลอยๆ ฉันจะรู้มั้ย”
ศลิษาตอบกลับโดยไม่สนใจคิดที่จะเงยหน้ามองคนถามเลยสักนิด เธอยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ
“เอ่อ คุณชาร์ลอตต์คะ ใจเย็นๆ ค่ะคุณเบนจามินวันนี้ยังไม่เข้ามาที่คลับค่ะ และไม่แน่ใจว่าจะมาหรือเปล่าค่ะ”
โมนิซ่ารีบแทรกตัวเข้ามาตอบแทนทันที อนาคตคุณชาร์ลอตต์อาจจะขึ้นมาเป็นนายหญิงของที่นี่ก็เป็นได้ แต่ก็อาจไม่แน่นะ ตอนนี้มีบางอย่างเปลี่ยนไป สายตาของเธอเหลือบมองไปที่หญิงสาวชาวไทย ‘ถ้าเป็นยัยนี่คงบันเทิงแน่นอน’
“ไม่มางั้นเหรอ...แล้วนังนี่เป็นใคร เป็นเด็กใหม่หรือไง ฉันถามถึงไม่ตอบฉันดีๆ”
ชาร์ลอตต์หันไปจิกกัดทันที สายตาของเธอกวาดมองไปทั่วเรือนร่างของหญิงนิรนามตรงหน้าเธอ มีบางอย่างบอกชาร์ลอตต์ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่น่าจะเป็นพนักงานในคลับธรรมดาแน่ ‘ชาวเอเชียงั้นเหรอ’
“เป็นพนักงานใหม่ค่ะคุณชาร์ลอตต์ เด็กนี่ทำงานไม่กี่วันค่ะเดี๋ยวก็กลับประเทศแล้วค่ะ”
โมนิซ่าอธิบาย เธอไม่อยากให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น การทะเลาะกับคุณชาร์ลอตลูกสาวมาเฟียอัลเบิร์ดไม่ใช่เรื่องดีแน่ ถึงแม้โมนิซ่าจะไม่ชอบอีเด็กชาวไทยคนนี้ก็ตาม
“ฉันถามมัน ไม่ได้ถามแก! ออกไป!”
ชาร์ลอตต์ผลักอกโมนิซ่าออกไปและแทรกตัวเองเข้ามาประจันหน้ากับพนักงานคนใหม่ทันที *เซ้นส์ของเธอมันบอกว่า อีนังผู้หญิงคนนี้จะต้องไม่ธรรมดาแน่นอน ความสวยของมันเตะตาใครหลายๆ คนที่เดินผ่านไปมา แล้วคุณเบนจามินล่ะ ถ้าเห็นนังเด็กนี่เขาอาจจะชอบมันก็ได้
“ว่าไง! ฉันถามแกไม่ได้ยินหรือว่าไม่เข้าใจภาษาที่ฉันถามหรือไง...ฉันถาม!”
ชาร์ลอตต์ตะคอกเสียงดังสนั่นไม่สนใจผู้คนที่เดินผ่านไปมาและมองมาอย่างสนใจ
“คุณจะอยากรู้เรื่องของฉันไปทำไมมิทราบ!”
ศลิษาหันหน้ามาเผชิญผู้หญิงอเมริกันบ้าอำนาจคนนี้อย่างจังๆ ผู้คนเมืองนี้ทำไมดูใจร้อนกันจังนะ
“นังนี่!” ชาร์ลอตต์ง้างฝ่ามือเตรียมที่จะฟาดไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย แต่ทว่ายังไม่ทันที่ชาร์ลอตต์จะทำได้สำเร็จ มีเสียงของใครคนหนึ่งตะคอกออกมาเสียก่อน ซึ่งเสียงนี้เธอคุ้นหูเป็นอย่างดี
“หยุดนะชาร์ลอตต์!”
“อุ้ย...เบนคะ มาพอดีเลยค่ะ”
ชาร์ลอตต์รีบก้าวพรวดไปยังร่างแกร่ง เธอเข้าไปเกาะแขนเขาไว้ เพื่อแสดงความเป็นเจ้าของทันที
“คุณจะทำอะไรชาร์ลอตต์”
เบนจามินถามกลับ สายตาของเขาไม่ได้มองชาร์ลอตต์ แต่กลับมองไปยังคนที่เขาต้องการจะเจรจาด้วยในวันนี้ เขามารับเธอเพื่อที่จะไปเคลียร์เรื่องราวทั้งหมดกับเพื่อนของเธอ
“ก็อีนังพนักงานนี่สิคะ ชาร์ลอตต์ถามอะไรมันก็ไม่ตอบค่ะ พอดีชาร์ลอตต์อยากจะสั่งสอนมันค่ะ เป็นแค่พนักงานเองนะคะเบน”
สายตามองเหยียดไปยังคนที่เธอพูดถึงทันที
“ศลิษาคือคนของผม ไม่ใช่พนักงานอย่างที่คุณเข้าใจหรอกชาร์ลอตต์”
“อะไรนะ! อีนังนี่เหรอเป็นคนของเบน อะไรกันคะ! ชาร์ลอตต์งงไปหมดแล้วนะคะเบน คุณพูดอะไรคะเนี่ย” ใจของชาร์ลอตต์หล่นวูบทันที เมื่อได้ยินสิ่งที่ชายอันเป็นที่รักของเธอพูดออกมา ‘ไม่นะ...เบนจามินต้องเป็นของเธอเท่านั้น’
“คุณฟังไม่ผิดหรอกชาร์ลอตต์ ผู้หญิงคนนี้คือคนของผม” ประโยคของเขาทำให้คนที่เขาพูดถึงเงยหน้าขึ้นมาทันที
“กรี๊ดดดดดด!!! ไม่นะ!! เบนคะทำไมคุณพูดกับชาร์ลอตต์แบบนี้คะ คนของคุณ มันหมายความว่ายังไงคะ!! อธิบายชาร์ลอตต์มาเดี๋ยวนี้ค่ะ”
เสียงกรีดร้องของชาร์ลอตต์ดังลั่น ทำให้ทุกคนหันมามองอย่างสนใจ
“ฉันว่าเรื่องนี้ยาวแน่เลย นายว่ามั้ยเดม่อน”
โมนิซ่าหันไปถามบอร์ดี้การ์ดคู่ใจของนายหนุ่ม
“ไม่ยาวหรอก เดี๋ยวก็จบ”
เดม่อนพูดราวกับว่าเขารู้สถานการณ์ข้างหน้าเป็นอย่างดี ว่าจะเป็นเช่นไร
“ยังไง”
“ดูต่อก็แล้วกันโมนิซ่า”
“กรี๊ดดดด! ชาร์ลอตต์ไม่ยอมนะคะ เบนทำแบบนี้ได้ยังไงกันคะ เราสองคนคบกันนะคะเบน”
“คุณกับผมคบกันตอนไหน ผมยังไม่รู้เลย”
“เมื่อคืนก่อนไงคะ คุณกับชาร์ลอตต์ยังนอนด้วยกันเลยนะคะ ที่เพนท์เฮ้าส์คุณไงคะเบน”
ชาร์ลอตต์พยายามรื้อความทรงจำของอีกฝ่าย คืนนั้นเธอกับเขาเมากันทั้งคู่ ชาร์ลอตต์จำได้แค่ว่าเธอกับเขาร่วมรักกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง แต่ว่าตื่นเช้ามาเธอกลับไม่เจอเขา และคิดว่าเขาคงรีบมาทำงาน ชาร์ลอตต์ดีใจอย่างที่สุด ในที่สุดเธอก็ได้ครอบครองคนที่เธอรักแล้ว
“คุณเอาอะไรมาพูด! ผมเนี่ยนะไปนอนกับคุณ”
สายตาของมาเฟียหนุ่มหันควับไปที่ลูกน้องตัวดีของเขาทันที ‘ต้องเป็นฝีมือไอ้เดม่อนอย่างแน่นอน’
“งั้นคืนที่เราดื่มกันนั้น เบนไม่ได้อยู่กับชาร์ลอตต์หรอกเหรอคะ ไม่นะ! อย่าบอกนะว่าชาร์ลอตต์ฝันไป”
เธอพยายามทบทวนความทรงจำในคืนก่อนระหว่างเธอกับเขา แต่ทว่าเธอก็จำมันไม่ค่อยได้เลย รู้เพียงแต่ว่าเธอมีความสุขกับการร่วมรักหลายๆ ครั้งที่เธอกับเขาสนุกกัน ‘นี่เธอฝันไปเหรอ’
“ผมไปนอนที่เพนท์เฮ้าส์ของผมอีกที่หนึ่ง ผมมีพยาน”
สายตาคมเหลือบมองไปที่สาวชาวไทยที่ยืนนิ่งเงียบไม่สนใจอะไร เธอคือพยานปากเอกที่ยืนยันเรื่องเขาได้เป็นอย่างดี
“อะไรกันคะเบน ทำไมคุณถึงมองนังนี่คะ!!”
สิ่งที่ชาร์ลอตต์กลัวกำลังจะเกิดขึ้น เธอกำลังจะเสียชายที่เธอหมายปองงั้นเหรอ ไม่นะ!
“พยานของผม ก็คือเธอคนนี้ไง คืนนั้นเธออยู่กับผม!”
หลังจากที่เบนจามินพูดจบ ปฏิกิริยาของคนที่เขาพูดถึงก็เกิดขึ้นทันที พร้อมกับเสียงกรีดร้องของชาร์ลอตต์
“ไม่นะ! กรี๊ดดดดด! ชาร์ลอตต์ไม่ยอมนะ! เบนคุณโกหกชาร์ลอตต์ใช่มั้ย มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย! บอกชาร์ลอตต์มาสิคะเบน!”
ชาร์ลอตต์ตรงไปยังตัวต้นเหตุที่แย่งชายคนรักของเธอทันที หมายจะกระชากหัวของอีกฝ่ายออกมา แต่ก็ไม่ทันอย่างเคย
หมับ! มือใหญ่คว้าไปที่แขนของชาร์ลอตต์ทันที!
........................
“คุณชาร์ลอตต์ครับ พอเถอะครับ”เดม่อนดึงร่างของหญิงสาวมา ก่อนที่เธอนั้นจะถลาเข้าไปทำร้ายผู้หญิงของนาย ในเมื่อเธอจำคืนก่อนนั้นไม่ได้ เดม่อนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรื้อความจำของเธอขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะ บางทีให้เธอคิดว่าเป็นความฝันก็น่าจะดีที่สุด “แก! ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันไว้ ปล่อย!” “คุณก็หยุดดิ้นสิครับ...เอายังไงครับนาย”เดม่อนหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนาย “นายก็จัดการไปสิ จะถามฉันอีกทำไม”คนที่เบนจามินสนใจไม่ใช่ชาร์ลอตต์มาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมเบนจามินจะต้องแคร์เธอด้วย ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อของเธอล่ะก็ เบนจามินก็ไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว แต่ที่เบนจามินไม่ได้ขัดอะไร นั่นก็เป็นเพราะไม่อยากหักหน้าของเธอก็เท่านั้นเอง ถึงได้ยอมมาตลอด “เบน! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ชาร์ลอตต์รักคุณนะคะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทำไมคะ! ทำไมคุณไม่เคยรักชาร์ลอตต์เลยหรือคะ” “คุณรู้ดีชาร์ลอตต์ว่าความเป็นจริงมันเป็นยังไง ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณพูดเลย ลองทบทวนดีๆ สิ ว่าระหว่างคุณกับผมมันเกิดขึ้นตอนไหน ถ้าเรื่องนี้เป็นจร
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ “โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร” “โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม” “ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ” “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เ
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั้งสองคน พี่ลูคัสกับพี่เบนจามินออกไปทำงานที่คลับและในคาสิโน มอบหมายให้ไรลีย์ดูแลคนของตระกูลเฮมสวอร์ธ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเราทานได้ค่ะ เกรงใจคุณลุงนะคะที่จะต้องเป็นธุระจัดการค่ะ”ศลิษามองอาหารไทยหลายอย่างบนโต๊ะ เธอย้ายเข้ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้เรียบร้อย โดยในตอนแรกเธอขอพักอยู่ห้องเดียวกับเมธิตา แต่ทว่าลุงพ่อบ้านกลับไม่ยอม เลยจัดที่พักให้เธออยู่ห้องตรงข้ามกับเพื่อนของเธอ ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ศลิษาต้องพักอยู่ที่นี่ จนกว่าจะครบกำหนดตามที่ทุกคนได้ตกลงกันไว้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณตอง เราคนกันเองแล้วนะคะ ไรลีย์อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจนะคะ อีกอย่างไรลีย์จะได้มีเพื่อนไงคะ เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหงามากเลยค่ะ” “ได้ข่าวว่าคุณไรลีย์กำลังจะเปิดร้านใช่มั้ยคะ อืม
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง และอีกอย่างคุณก็มีผู้หญิงมากมาย ในตอนนั้นถ้าฉันหมดความสำคัญกับคุณ และคุณก็อาจจะ...” “อาจจะทิ้งคุณงั้นเหรอ คุณกลัวว่าผมจะทอดทิ้งคุณไป อืม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงไทยถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้ วัฒนธรรมบ้านคุณคงทำให้คุณเป็นแบบนี้สินะ” “ไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมอะไรของบ้านฉันเลย เราเจอกันแค่ไม่กี่วัน และไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะให้ฉันตกลงปลงใจที่จะอยู่กับคุณตลอดไปเลยงั้นเหรอคะ” “ถ้าคุณไม่รู้จักผม หรือเราอยากทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ คุณก็ลองเปิดใจดูสิ ตอนนี้ทั้งคุณและผม เราอาจจะยังไม่ได้รักกัน แต่ถ้าเราลองคบหาดูใจกันไป เราก็อาจจะรักกันได้นะ คุณเล่นปิดผมทุกทางแบบนี้ แล้วเราจะไปต่อความสัมพันธ์แบบอื่นได้ยังไง คุณลองคิดดูสิ” “...” ศลิษาคิดตามในสิ่งที่เข
บทนำ[ลาสเวกัส รัฐเนวาด้า สหรัฐอเมริกา] ลาสเวกัส ฉายา ‘เมืองคนบาป (Sin City)’ การได้ชื่อนี้มาก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญแต่อย่างใด เพราะลาสเวกัสนั้นเป็นแหล่งรวมความบันเทิงของผู้ใหญ่อย่างถูกกฎหมาย ไม่ว่าจะเป็น บ่อน คาสิโน สล็อต แม้กระทั่งการค้าประเวณีก็เป็นเรื่องถูกกฎหมาย แต่ผู้หญิงคนไหนอยากจะประกอบอาชีพนี้ก็ต้องมีใบอนุญาตถึงจะทำงานนี้ได้ นอกจากความเป็นเมืองคนบาปแล้ว ลาสเวกัสก็ยังเป็นเมืองที่นักท่องเที่ยวกว่าครึ่งค่อนโลกก็ต้องการมาหาความสำราญ ความหรูหรา เมืองที่เต็มไปด้วยมนต์เสน่ห์ของแสงสีเสียงสุดตระการตา และที่หลายคนรู้จักเมืองๆ นี้ก็เพราะคาสิโน หากจะบอกว่าลาสเวกัสว่าเป็นแหล่งบันเทิงระดับโลกก็คงไม่ผิด อีกทั้งยังเป็นเมืองที่มีโรงแรมสวยๆ ที่เลียนแบบแลนด์มาร์คสำคัญของโลกตั้งอยู่เป็นจำนวนมาก ภายในโรงแรมก็มีที่เที่ยวตั้งอยู่ในโรงแรมเลย ดังนั้นหากใครชอบย่ำราตรี ชอบความหรูหรา ชอบชมโชว์ และสนุกไปกับการเล่นเกมส์ลุ้นรางวัล การมาเที่ยวลาสเวกัสในรัฐเนวาดา ประเทศสหรัฐอเมริกานั้นช่างตอบโจทย์อย่างที่สุด ตระกูลเฮมสวอร์ธ ที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นตระกูลที่เก่าแก่และมีอำนาจมากที่สุดในแถบย่านธุรกิจสีเทา
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง และอีกอย่างคุณก็มีผู้หญิงมากมาย ในตอนนั้นถ้าฉันหมดความสำคัญกับคุณ และคุณก็อาจจะ...” “อาจจะทิ้งคุณงั้นเหรอ คุณกลัวว่าผมจะทอดทิ้งคุณไป อืม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงไทยถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้ วัฒนธรรมบ้านคุณคงทำให้คุณเป็นแบบนี้สินะ” “ไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมอะไรของบ้านฉันเลย เราเจอกันแค่ไม่กี่วัน และไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะให้ฉันตกลงปลงใจที่จะอยู่กับคุณตลอดไปเลยงั้นเหรอคะ” “ถ้าคุณไม่รู้จักผม หรือเราอยากทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ คุณก็ลองเปิดใจดูสิ ตอนนี้ทั้งคุณและผม เราอาจจะยังไม่ได้รักกัน แต่ถ้าเราลองคบหาดูใจกันไป เราก็อาจจะรักกันได้นะ คุณเล่นปิดผมทุกทางแบบนี้ แล้วเราจะไปต่อความสัมพันธ์แบบอื่นได้ยังไง คุณลองคิดดูสิ” “...” ศลิษาคิดตามในสิ่งที่เข
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั้งสองคน พี่ลูคัสกับพี่เบนจามินออกไปทำงานที่คลับและในคาสิโน มอบหมายให้ไรลีย์ดูแลคนของตระกูลเฮมสวอร์ธ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเราทานได้ค่ะ เกรงใจคุณลุงนะคะที่จะต้องเป็นธุระจัดการค่ะ”ศลิษามองอาหารไทยหลายอย่างบนโต๊ะ เธอย้ายเข้ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้เรียบร้อย โดยในตอนแรกเธอขอพักอยู่ห้องเดียวกับเมธิตา แต่ทว่าลุงพ่อบ้านกลับไม่ยอม เลยจัดที่พักให้เธออยู่ห้องตรงข้ามกับเพื่อนของเธอ ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ศลิษาต้องพักอยู่ที่นี่ จนกว่าจะครบกำหนดตามที่ทุกคนได้ตกลงกันไว้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณตอง เราคนกันเองแล้วนะคะ ไรลีย์อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจนะคะ อีกอย่างไรลีย์จะได้มีเพื่อนไงคะ เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหงามากเลยค่ะ” “ได้ข่าวว่าคุณไรลีย์กำลังจะเปิดร้านใช่มั้ยคะ อืม
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ” “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เ
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ “โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร” “โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม” “ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
“คุณชาร์ลอตต์ครับ พอเถอะครับ”เดม่อนดึงร่างของหญิงสาวมา ก่อนที่เธอนั้นจะถลาเข้าไปทำร้ายผู้หญิงของนาย ในเมื่อเธอจำคืนก่อนนั้นไม่ได้ เดม่อนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรื้อความจำของเธอขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะ บางทีให้เธอคิดว่าเป็นความฝันก็น่าจะดีที่สุด “แก! ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันไว้ ปล่อย!” “คุณก็หยุดดิ้นสิครับ...เอายังไงครับนาย”เดม่อนหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนาย “นายก็จัดการไปสิ จะถามฉันอีกทำไม”คนที่เบนจามินสนใจไม่ใช่ชาร์ลอตต์มาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมเบนจามินจะต้องแคร์เธอด้วย ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อของเธอล่ะก็ เบนจามินก็ไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว แต่ที่เบนจามินไม่ได้ขัดอะไร นั่นก็เป็นเพราะไม่อยากหักหน้าของเธอก็เท่านั้นเอง ถึงได้ยอมมาตลอด “เบน! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ชาร์ลอตต์รักคุณนะคะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทำไมคะ! ทำไมคุณไม่เคยรักชาร์ลอตต์เลยหรือคะ” “คุณรู้ดีชาร์ลอตต์ว่าความเป็นจริงมันเป็นยังไง ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณพูดเลย ลองทบทวนดีๆ สิ ว่าระหว่างคุณกับผมมันเกิดขึ้นตอนไหน ถ้าเรื่องนี้เป็นจร
[ณ คลับหรูคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ] “สาวๆ ที่นี่อิจฉาเธอทั้งนั้นเลยนะ ที่เมื่อวานคุณเบนไปส่งเธอ...รู้มั้ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉันนี่แหละที่อิจฉาเธอที่สุด ได้ไปกับคุณเบนจามิน น้องชายเจ้าของธุรกิจที่รวยเป็นหมื่นล้านแสนล้านอย่างคุณลูคัส...ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจะไม่มาทำงานซะอีก...ทำไมยังมาอยู่อีกล่ะ อย่าบอกนะว่าหล่อนปฏิเสธคุณเบนจามิน” “อีกไม่กี่วันฉันก็จะได้กลับบ้านแล้ว ฉันไม่มัวมาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก”ศลิษาตอบกลับโมนิซ่าด้วยท่าทีที่ไม่สนใจเรื่องของอีกฝ่ายพูดมา ทำไมศลิษาจะต้องสนใจเขาด้วย เรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ เขาก็เป็นคนทำ เธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องของเขาไปใส่ใจหรอกนะ อีกไม่กี่วันพ่อของเธอก็จะกลับมาพร้อมเงินเพื่อใช้หนี้ เรื่องร้ายๆ นี่จะได้จบสิ้นเสียที “เธอนี่เล่นตัวจังเลยนะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้” “ทำไมคุณไม่เสนอเขาไปล่ะ เผื่อเขาจะสนใจคุณ” “ถ้าคุณเบนสนใจฉันล่ะก็ ฉันคงไม่มายืนขาแข็งทำงานอยู่นี่หรอกย่ะ ป่านนี้คงนอนสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ไปแล้ว บ้าจริง! เธอนี่ มีโอกาสไม่คว้าไว้ เสียดายสุดๆ” “เสียใจด้วยนะที่ฉันไม่ได้คิดอย่างคุณ”
“ใช่ค่ะ ความรักเท่านั้นที่ผู้หญิงต้องการ แต่ว่าพี่เองก็ต้องใช้เวลานะคะ ถ้าหากว่าพี่ถูกใจเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่าพี่สองคนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยเธอสองคนกลับประเทศของเธอไปเถอะนะคะ” “พี่ไม่คิดจะทำแบบที่เราพูดอยู่แล้วไรลีย์”ลูคัสมั่นใจว่าเขาจะใช้อำนาจบังคับให้เธออยู่กับเขาให้ได้ โดยที่ไม่ต้องใช้ความรักนั่นเลยด้วยซ้ำ “แล้วพี่ลูคัสจะทำยังไงคะ ไรลีย์คิดว่าพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ต้องห่วงเธอสองคนเหมือนกัน อย่างที่พี่ลูคัสกับพี่เบนห่วงไรลีย์นะคะ พี่ลูคัสลองคิดดีๆ สิคะ ผู้หญิงมีตั้งมากมาย พี่จะใช้เงินซื้อกี่คนก็ได้นี่คะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆ และไม่ยอมที่จะใช้ความรักกับเธอล่ะก็ ไรลีย์ขอร้องค่ะ ปล่อยเธอไปเถอะนะคะ” “พี่มีวิธีของพี่ก็แล้วกันไรลีย์ ส่วนของนายล่ะเบน นายจะทำยังไง พี่รู้ว่านายก็จัดการเธอไปแล้วเหมือนกันนี่” “นั่นมันเป็นเพราะพี่ ที่ทำอะไรไม่เคยบอกผมเลย แต่ผมคงต้องกลับไปคุยกับเธอก่อน วันนั้นผมเองก็ไม่ได้ป้องกัน บางทีเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ”เบนจามินก็ไม่ต่างกันกับพี่ชายของเขาเลย เขาก็ถูกใจหญิงชาวไทยคนนั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว