ตอนที่ 34 หัวใจมาเฟีย

[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ]

          ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง

          หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน

          “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที

          “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด

          “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ”

          “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้”

          “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”

เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ

          “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม่ใช่ลูกผู้ชาย ไอ้...”

          “หยุดด่าฉันเสียที คำว่าไม่ใช่ลูกผู้ชาย เธอน่าจะรู้แล้วนะ ว่าฉันมีความเป็นลูกผู้ชายมากแค่ไหน...หืม...หรือว่าเธอจะพิสูจน์อีกครั้งมั้ย ฉันยังมีแรงเหลือนะ รับรองว่าฉันจัดให้เธอได้ตลอดเวลาเท่าที่เธอต้องการ”

ความหอมจากกลิ่นกายสาวทำให้น้ำเสียงของลูคัสเริ่มเปลี่ยน ยิ่งใกล้ก็ยิ่งต้องการ เธอต้องเป็นแม่มดอย่างแน่นอน ให้ตายสิ!

          “แต่! ฉันเกลียดแก!”

          “เกลียดยังไงฉันก็เป็นผัวเธอ”

          “ปล่อยฉันสิ! ฉันจะฆ่าแกให้ดู”

          “เธอนี่มันปากเก่งไม่หยุดเหมือนกันนะ รู้ว่าทำอะไรฉันไม่ได้ก็ยังที่จะหาเรื่องโดนอีก แต่ว่าฉันจะไม่ฆ่าเธอหรอกนะ ทำอย่างอื่นสนุกกว่าเยอะ”

          “ทำไมแกไม่ปล่อยฉันไป แกได้ฉันไปแล้ว ฉันไม่เหลืออะไรให้แกได้อีกแล้ว ไม่เหลือสักอย่างแล้ว”

น้ำเสียงของเธอสั่นเครือ เมื่อความรู้สึกเจ็บปวดเหล่านั้นได้กระแทกมาที่กลางอกของเธออีกครั้ง

          “เหลือสิ ยังเหลือตรงนี้ไง ที่ฉันยังไม่ได้จากเธอ”

นิ้วเรียวแกร่งจิ้มเบาๆ ที่อกข้างซ้ายของเธอ ลูคัสยอมรับว่าตัวเองเห็นแก่ตัวอย่างที่สุด เขาจะปล่อยเธอไปได้อย่างไรกัน ในเมื่อใจของเขามันต่อต้านอยู่ตลอดเวลา ลูคัสไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น เขารู้เพียงแต่ว่าเขาชอบเธอ ถูกใจเธอ อยากได้เธอมาเป็นสมบัติของเขา ลูคัสคิดแค่นี้ เพราะตั้งแต่เขาเติบโตมานั้น ลูคัสไม่เคยมีความรักกับใครเลยสักที ผู้หญิงแต่ละคนที่เข้ามาหาเขา พวกเธอก็แค่ที่ระบายความใคร่ของเขาเท่านั้น

          “ฉันไม่มีวันที่จะรักคนอย่างแก! ฉันเกลียดแก!”

          “ถึงแม้ว่าเธอจะมีลูกกับฉัน เธอก็ไม่เลิกที่จะเกลียดฉันงั้นเหรอ...ทำไมเธอไม่คิดที่จะอยู่กับฉันล่ะ ฉันมีเงินทองมากมายที่จะทำให้เธอสบายเป็นสิบๆ ชาติ”

          “ฉันไม่ต้องการเงิน ฉันต้องการอิสระ แกได้ยินมั้ย!”

          “ได้ยิน แต่ฉันไม่ปล่อยเธอ...เข้าใจมั้ย ฉันจะไม่มีวันปล่อยเธอไป เธอต้องอยู่กับฉัน เป็นเมียฉัน เป็นแม่ของลูกฉัน ได้ยินมั้ย! เลิกที่จะไปจากฉัน แล้วหันมารักฉันดีกว่านะ เธอต้องการสิ่งไหนบอกฉันมาได้เลย ฉันพร้อมให้เธอทุกอย่าง”

แม้กระทั่งหัวใจของเขาเอง มาถึงจุดนี้แล้วลูคัสเริ่มที่จะรู้ใจของเขาเองแล้ว ความชอบของเขา สักวันหนึ่งมันอาจจะเปลี่ยนเป็นอย่างอื่นก็ได้ คำว่ารักบอกออกไปตอนนี้ ไม่มีใครเชื่อหรอก แม้กระทั่งเขาเอง

          “งั้น ถ้าแกไม่ปล่อยฉันไป ฉันขอแค่เจอเพื่อนของฉันก็ได้ ฉันขอแกแค่เจอกับเพื่อนฉันเท่านั้นเอง...นะ”

          “ได้...แต่ไม่ใช่ตอนนี้แน่”

          “ก็ยังดี” อย่างน้อยให้เมธิตาได้บอกได้เล่าให้กับศลิษาเพื่อนของเธอได้รับรู้บ้าง ว่าตอนนี้ชีวิตของเธอนั้นเป็นเช่นไร ถ้าเกิดเธอท้องจริงๆ อย่างที่เขาบอกล่ะ เมธิตาจะทำยังไง จะกลับไปใช้ชีวิตเหมือนเดิมได้อีกไหม ลูกของเธอจะลำบากไหม ทุกอย่างสับสนอลวนไปทุกอย่าง เมธิตาไม่อาจตัดสินใจอะไรได้เลย ทางออกของเธอถูกปิดตายไปแล้ว เพราะมาเฟียโหดคนนี้...

          [ฝากฝั่ง ณ ประเทศไทย]

          “ผมหายดีแล้ว คุณจองไฟท์บินให้ผมแล้วใช่มั้ย”

          “เรียบร้อยค่ะ คุณแน่ใจนะคะว่าร่างกายของคุณไหว ความจริงที่ทางมาเฟียนั่นให้คนติดต่อคุณมาโดยตรง และขอเคลียร์เรื่องราวทั้งหมด และบอกให้ทางเราไม่ต้องนำเงินมาแล้ว คุณคิดว่ายังไงคะ ไหมว่าดูแปลกๆ นะคะ”

          “ถ้าผมเดาไม่ผิดนะ ไอ้ลูคัสมันคงทำอะไรกับลูกสาวของเราไปแล้วแน่นอน มันถึงยอมฉีกสัญญาเอง และเสนอข้อตกลงกับเราใหม่แบบนี้”

          “ตายจริง! แล้วลูกของเราจะเป็นยังไงบ้างคะ ยัยตอง ยัยมดและตาเติ้ลจะเป็นยังไงคะคุณก้อง”

          “ผมก็ไม่ทราบนะ พวกมันไม่ได้บอกอะไรไว้เลย แต่ตามการคาดเดาของผมนะ น่าจะเป็นยัยตองกับหนูมดแน่นอน ลูคัสมีผู้หญิงมากมายรายล้อม มาเฟียอย่างมันคงไม่พลาดที่จะมองลูกสาวของเราแน่นอน แต่มันก็แปลกอีกอย่างนะ ว่ามันไม่ต้องให้เราจ่ายเงิน อีกทั้งมันยังเสนอเงินก้อนโตให้เราอีก ซึ่งผมเห็นตัวเลขแล้วมันมากมายเกินจริง ใช้สิบชาติก็ไม่รู้ว่าจะหมดหรือเปล่า พวกมันทำแบบนั้นทำไม เหตุผลของพวกมันน่าจะเกิดจากลูกสาวของเราอย่างหรือเปล่านะ”

          “แล้วอย่างนี้ คุณได้เตรียมแผนรับมือกับพวกมันหรือยังคะ เผื่อว่าพวกมันอาจจะมีแผนไม่ดีรอคุณอยู่ก็ได้นะคะ”

          “มาเฟียพวกนี้ ถึงพวกมันจะโหดก็จริง แต่พวกมันมีสัจจะความรับผิดชอบนะ ถ้ามันทำผิดเสียเอง มันจะยอมรับแบบลูกผู้ชายแบบตรงไปตรงมา ผมเคยอยู่ที่นั่นมานาน ผมรู้จักพวกนี้ดี คุณไม่ต้องเป็นห่วงลูกของเรานะ อย่างน้อยในตอนนี้เรารู้ว่าลูกของเราทั้งหมดยังมีชีวิตอยู่ก็พอแล้ว”

          “งั้น คุณเองก็ระวังตัวเองด้วยนะคะ ไหมเชื่อในการตัดสินใจของคุณค่ะ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ไหมรู้ว่าคุณรักลูกของเรา และจะช่วยลูกของเราเต็มที่ค่ะ”

          “อืม ขอบใจคุณมากนะไหม ที่เข้าใจผม อภัยให้ผมมาตลอดและคอยอยู่เคียงข้างผมทุกครั้ง”

ก้องภพขอบคุณลูกๆ ของเขาที่พยายามช่วยเหลือเขา และเขาจะต้องแก้ปัญหาทุกอย่างให้ได้ แม้ว่ามันจะแลกกับชีวิตของเขาก็ตาม...

          [อีกด้านหนึ่ง...ลาสเวกัส]

          “ผมไม่โกรธคุณไรลีย์หรอกครับ คุณเองก็ไม่เคยรับรู้เรื่องน้องสาวของผมมาก่อน ผมจะโทษคุณได้ยังไงครับ คุณไรลีย์อย่าคิดมากเลยนะครับ เรื่องทุกอย่างมีทางออก ผมรู้ว่าน้องสาวของผมยังมีชีวิตอยู่ ผมก็ดีใจแล้วครับ”

          “แล้วคุณเติ้ลจะทำยังไงต่อคะ”

สิ่งที่ไรลีย์กังวลอีกเรื่องหนึ่งก็คือ พี่ชายทั้งสองคนไม่ยอมปล่อยน้องสาวเขานี่สิคือปัญหา ถ้ามองจริงๆ แล้วไรลีย์คิดว่าทั้งพี่ลูคัสกับพี่เบนจามินคงชอบและหลงใหลในตัวของน้องสาวทั้งสองคนของเขาแน่นอน ไรลีย์ไม่อยากให้เกิดการปะทะเกิดขึ้นเลย

          “ตอนนี้ พ่อของผมติดต่อมาว่าจะเดินทางมาถึงในวันพรุ่งนี้ และมาเคลียร์ทุกอย่าง ผมเองก็คงต้องรอพ่อของผม เรานัดเจอกันที่บ้านของคุณครับ”

          “งั้น ก็แสดงว่าพี่ลูคัสคงติดต่อขอเคลียร์กับพ่อของคุณแล้วใช่มั้ยคะ แต่ไรลีย์ก็รู้มาว่าพี่ลูคัส เอ่อ ไม่รู้ว่าไรลีย์จะพูดได้ไหม เรื่องน้องสาวของคุณ”

          “พูดมาเถอะครับ”

          “น้องสาวของคุณที่ชื่อมด คือคนที่อยู่บ้านไรลีย์ เธอเองก็ถูกพี่ลูคัสทำอะไรไปแล้ว ไรลีย์หมายถึงน้องสาวคุณคนนี้ พี่ลูคัสไม่ยอมปล่อยน้องสาวคุณเลยค่ะ พี่ลูคัสน่าจะชอบและถูกใจมากๆ อีกอย่างถ้าเกิดน้องสาวคุณท้องขึ้นมา เรื่องราวมันคงไม่จบแน่ๆ เลยค่ะ ไรลีย์อยากให้คุณเติ้ลช่วยพูดกับน้องสาวของคุณด้วยได้ไหมคะ สิ่งที่มันเกิดขึ้นแล้ว ไม่สามารถที่จะกลับไปแก้ไขได้แล้วค่ะ อยากให้ทุกคนมองถึงอนาคตมากกว่าค่ะ”

          “คุณไรลีย์หมายถึงเด็กที่จะเกิดตามมา ยังไงผมก็อยากให้น้องสาวของผมเป็นคนตัดสินใจเองครับ ผมไม่สามารถที่จะทำอะไรได้ แต่ก็จะช่วยพูดอย่างที่คุณไรลีย์บอกแหละครับ”

          “ไรลีย์ขอบคุณ...คุณเติ้ลมากเลยนะคะที่เข้าใจค่ะ”

ผู้ชายคนนี้คือหนึ่งในล้านที่ไรลีย์ได้พบเจอ เขาเป็นผู้ชายที่อบอุ่น และเข้าใจอะไรได้ดี มีเหตุผล เธอรู้สึกชอบในความเป็นตัวตนของเขามาก บางทีไรลีย์อยากจะเริ่มต้นความสัมพันธ์ในความเป็นเพื่อน เป็นมิตรที่ดีกับเขา อนาคตเธอคงต้องไปเที่ยวประเทศไทยบ่อยๆ ซะแล้ว...

........................