ตอนที่ 2 จุดเปลี่ยนของเธอ

[คฤหาสน์หลังใหญ่...ประเทศไทย]

          “คุณแม่ใจเย็นๆ ก่อนนะคะ พี่เติ้ลกับพ่อคงไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ ตองคิดว่าพี่เติ้ลอาจจะกำลังหาทางอยู่นะคะ พี่เติ้ลไปตามพ่อไม่กี่วันเองนะคะแม่”

‘ศลิษา’ ปลอบผู้เป็นแม่ พ่อของเธอขาดการติดต่อไปนานนับเดือน พี่ชายของเธอ (ศรากร) รับภารกิจจากผู้เป็นแม่ออกตามหาพ่อตามข้อมูลที่พ่อของเธอเคยให้ไว้ นั่นก็คือประเทศสหรัฐอเมริกานั่นเอง

          “นี่มันเข้าวันที่สามแล้วนะตอง ที่พี่เติ้ลของลูกขาดการติดต่อไป...โธ่...จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ แม่เป็นห่วงพี่ของลูกมากรู้มั้ย”

เสียงอันสั่นเครือระบายความทุกข์ใจกับผู้เป็นลูกสาวของ ‘สายไหม’ หญิงวัย 49 ปีที่มีบุตรสองคนชายหญิง

          “งั้น ให้ตองไปตามมั้ยคะแม่”

          “นั่นสิคะ น้าไหม ให้มดไปเป็นเพื่อนตองก็ได้นะคะ”

‘มด’ หรือ ‘เมธิตา’ เธอคือสมาชิกคนหนึ่งของบ้านหลังนี้ โดยที่เธอนั้นได้รับอุปการะจากน้าสายไหม ผู้มีพระคุณที่รับเธอมาเลี้ยงตั้งแต่เธออายุได้เพียงเจ็ดขวบ แม่ของเมธิตาเสียชีวิตด้วยอุบัติเหตุ เธอไม่เหลือใครแล้ว นอกจากเพื่อนของแม่คนนี้เท่านั้น

          “ไม่ได้ แม่จะให้มดกับตองไปไม่ได้เด็ดขาด ลูกทั้งสองเป็นผู้หญิง มันอันตรายมากรู้มั้ย”

          “แต่เราสองคนก็พูดภาษาอังกฤษได้นะคะแม่ อย่างน้อยตองกับมดเราก็เคยไปต่างประเทศนะคะ”

          “นั่นลูกแค่ไปเที่ยวที่ฝรั่งเศสนะ แต่นี่คืออเมริกา และที่ลูกจะไปมันคือลาสเวกัสนะลูก อันตรายมากๆ”

สายไหมก็พึ่งจะทราบข้อมูลเกี่ยวกับธุรกิจของสามีเธอก็ตอนนี้เอง สามีของเธอบอกว่าทำธุรกิจที่อเมริกา โดยไม่ได้บอกว่าทำอะไร เขาไปๆ มาๆ ตลอด สายไหมไม่เคยรับรู้มาก่อนว่าเขาทำอะไรบ้าง เขาอาจจะไปทำธุรกิจสีเทาก็เป็นได้ เพราะว่าเงินทองที่เขาส่งมาแต่ละครั้งมันมากมายมหาศาลเหลือเกิน

          “แต่ถ้าเราไม่ไปตามพ่อกับพี่เติ้ล แล้วถ้าเกิดว่าสองคนนั้น”

          “แกจะหมายถึงอะไรมด”

ศลิษาหันไปถามเพื่อนสาว เธอกับเมธิตานั้นรุ่นราวคราวเดียวกัน หนำซ้ำยังเป็นเรื่องที่แปลกแต่จริงมากที่เธอกับเมธิตาดันเกิดวันเดียวกัน ทั้งเดือนและปีพ.ศ. เลยทำให้ทั้งสองสนิทกันมากราวกับพี่น้องท้องเดียวกัน เพราะได้รับการเลี้ยงดูมาด้วยกันนั่นเอง

          “คือฉันเคยได้ยินมาว่า อเมริกาเมืองลาสเวกัสนั้น มีแต่พวกมาเฟีย ทำธุรกิจแบบโหดๆ ทั้งนั้นเลยแหละแก ฉันกลัวว่าน้าก้องกับพี่เติ้ลจะ...เอ่อ...อาจจะโดนพวกมาเฟียจับตัวไปก็ได้นะตอง”

          “นี่แกดูหนังมากเกินไปหรือเปล่ามด สมัยนี้ยังมีมาเฟียอยู่อีกเหรอ”

          “มีสิ...ลาสเวกัส...ที่เขาว่าเป็นเมืองน่ากลัว และผู้คนในนั้นก็ล้วนแต่เป็นมาเฟียมีอิทธิพลกันทั้งนั้น แต่ว่าตอนนี้ก็อาจจะน้อยลงแล้วมั้ง เพราะตอนนี้ลาสเวกัสเป็นเมืองท่องเที่ยวติดอันดับท็อปเท็นของโลกเลยแหละ”

          “ลาสเวกัสเป็นเมืองที่กว้างมาก ลูกจะไปหากันยังไง จะเริ่มจากตรงไปกัน และเราสองคนเป็นผู้หญิงกันด้วยทั้งคู่”

          “ก็จ้างไกด์นำทางสิคะแม่ อาจจะเจาะตามแหล่งที่คิดว่าพ่อจะไปไงคะ ไกด์คือคนในพื้นที่ เขาก็จะรู้ดีกว่าพวกเราค่ะ จะได้เบาแรงไปอีกค่ะแม่”

          “จริงอย่างที่ตองบอกนะคะน้าไหม ถ้าเราอยู่เฉยๆ แบบนี้ มดคิดว่ามันอาจจะไม่ทันการนะคะ น้าก้องกับพี่เติ้ลอาจจะต้องการความช่วยเหลือจากพวกเราก็เป็นได้นะคะ”

          “แม่เป็นห่วงลูกสองคนนี่สิ ถ้าเราสองคนเป็นผู้ชายแม่จะไม่ขัดเลย ขนาดพี่เติ้ลกับพ่อของเรายังหายไปแบบนี้ นี่ถ้าเป็นเราสองคนอีก แม่จะอยู่ยังไงล่ะลูก”

          “แต่ถ้าแม่รอแล้วทุกข์อยู่อย่างนี้ ตองคิดว่า แม่ให้เราสองคนไปตามเถอะนะคะ บางทีพวกเราอาจจะเจอพ่อกับพี่เติ้ลก็ได้นะคะ สมัยนี้แล้วเทคโนโลยีล้ำสมัย ไปถึงที่โน่นตองก็วีดีโอคอลหาแม่ก็ได้นี่คะ แม่จะได้สบายใจค่ะ”

          “ใช่ค่ะน้าไหม ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน เราก็เหมือนอยู่ใกล้ๆ กันค่ะ คือถ้าเราสองคนจะไปครั้งนี้ ก็คงจะต้องวางแผนให้รัดกุมยิ่งขึ้นค่ะ เราอาจจะมีหลายๆ แผนนะคะ เพื่อกันความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้นค่ะน้าไหม”

          “เราสองคนไม่ได้ติดอะไร ตองคิดว่ายังมีเวลานะคะ ให้พวกเราไปกันเถอะค่ะ ตองเองก็ห่วงพ่อกับพี่เติ้ลเหมือนกันค่ะ”

          “ใช่ค่ะ น้าไหมไม่ต้องห่วงเราสองคนเลยนะคะ เรื่องภาษาการสื่อสารของเราแน่นเปรี๊ยะเลยค่ะ”

          “อืม...ตองกับมดจะไปจริงๆ เหรอลูก”

“ค่ะแม่ ให้พวกเราไปกันเถอะค่ะ แม่ไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราดูแลตัวเองได้อยู่แล้วค่ะ สบายมากเลยค่ะ”

          “งั้น ก็แล้วแต่พวกหนูกันเถอะนะ ว่าแต่ลูกสองคนวางแผนกันให้ดีก่อนนะ เรื่องเงินแม่มีให้ลูกสองคนแล้ว แม่ให้ลูกใช้เวลาตามหาพ่อกกับพี่เติ้ลแค่ 15 วันนะ ถ้าไม่เจอลูกสองคนต้องรีบกลับล่ะ”

          “ค่ะแม่ เดี๋ยวตองกับมดจะวางแผนก่อนนะคะ แล้วจะเอาแผนที่จะไปให้แม่ดูค่ะ”

          “อืม โอเคจ้า”

....................

          “ฉันคิดว่า จ้างคนมาอยู่กับน้าไหมดีกว่ามั้ยตอง ฉันกลัวว่าน้าไหมจะเครียดและคิดมาก ตอนที่เราสองคนไม่อยู่น่ะ”

เมธิตามีความรักและผูกพันกับน้าสายไหมมาก เพราะน้าสายไหมเป็นคนเลี้ยงเธอมาตั้งแต่ยังเล็ก รักเธอเหมือนลูก และแทบจะรักเธอเท่าๆ ลูกตัวเองด้วยซ้ำ

          “ก็ดีเหมือนกันนะมด ฉันก็ห่วงแม่ ดูแล้วแม่จะเครียด ยิ่งตอนนี้พ่อกับพี่เติ้ลขาดการติดต่อไป และเราสองคนไปตามอีก ถ้าเกิดอะไรขึ้นกับเราสองคน แม่ก็ไม่เหลือใครแล้วนะมด แกต้องช่วยฉันนะ เราสองคนจะต้องหาทางทำให้เจอพ่อกับพี่เติ้ลให้ได้”

ศลิษาไม่เคยคิดว่าครอบครัวที่เคยอบอุ่นของเธอจะเป็นแบบนี้ เธอถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ถึงแม้ว่าพ่อของเธอจะไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกันกับเธอก็ตาม แต่พ่อก็คอยซัพพอร์ตเรื่องเงินตลอด ส่งเธอ พี่เติ้ลและมดจนเรียนจบ ศลิษาในวัน 22 ปีที่พึ่งเรียนจบและรับเกียรตินิยมมามาดๆ ยังไม่ได้สัมผัสกับชีวิตการทำงานเลยด้วยซ้ำ ใหม่แบบแกะกล่องเลยทีเดียว

          “ฉันเต็มที่อยู่แล้วตอง แกก็รู้นี่ว่าฉันเป็นห่วงพี่เติ้ลแค่ไหน”

เมธิตาบอกเพื่อนอย่างเก้อเขิน เธอหลงรักพี่ชายของเพื่อน อืม...ใช่...เธอรักพี่ไตเติ้ล หรือพี่เติ้ลสุดหล่อของเธอนั่นแหละ รักมานาน ตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ แต่ทว่ามันก็เป็นได้แค่รักฝ่ายเดียวนะ พี่เติ้ลไม่เคยมองเธอเป็นอย่างอื่นเลย นอกจากน้องสาว เฮ้อ...เศร้าชะมัด

          “เออ ฉันรู้แล้ว นอกจากพี่เติ้ลก็ยังมีพ่อฉันอีกคนนะ ดูจากข้อมูลที่แม่บอกกับข้อมูลของพี่เติ้ลแล้ว แม่สันนิฐานว่า พ่อน่าจะทำงานอยู่ในบ่อนการพนัน หรือที่เขาเรียกว่าคาสิโนน่ะ ที่แบบนั้น นับว่าอันตรายสุดๆ เลยแหละแก”

          “ใช่สิ เราจะต้องพยายามวางแผนให้ละเอียดรอบคอบที่สุดนะ ที่บ่อนนั่นก็จะมีพวกผู้ชาย ผู้หญิง พนักงาน เด็กเสิร์ฟ อะไรเยอะแยะไม่หมด บางครั้งเราอาจจะต้องปลอมตัวไปนะ เตรียมชุดไปด้วยก็ดี เพราะเราไปหาที่นั่นอาจจะทำให้ช้าไปอีกนะ”

          “อืม ถูกของแกนะมด เราเตรียมชุดผู้หญิงที่ทำงานในบ่อนนั่นไปด้วย ดูจากรูปในเน็ตแล้ว ฉันว่าเราควรเตรียมไปอย่างยิ่งเลยนะ เรื่องภาษาเราไม่ห่วง แต่ฉันห่วงเรื่องเดียวคือเราจะเจอคนไม่ดีนี่แหละ”

          “อันดับแรก เราต้องหาไกด์หรือคนนำทางเราก่อนนะ และเราก็ไม่รู้เลยว่าเขาที่เราจะให้เป็นไกด์จะดีกับเราหรือเปล่าแก”

          “นั่นแหละที่ฉันกังวล งั้นวันนี้เรามาเริ่มหาข้อมูลเพิ่มเติมกันเถอะมด ฉันไม่รอแล้วแหละ ตอนนี้ทั้งพ่อกับพี่เติ้ลอาจจะรอการช่วยเหลือจากเราสองคนก็ได้นะ”

          “นั่นสิ พี่เติ้ลของฉันจะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่รู้ ฉันบอกแล้วว่าให้เอาฉันไปด้วยก็ไม่ยอมฟัง”

          “ถ้าแกไป ก็คงจะหายไปอีกคนสิมด แล้วมันก็จะเหลือฉันคนเดียวที่ต้องออกตามหาทุกคน แต่ถึงยังไงพี่เติ้ลก็ไม่ยอมเอาแกไปล้านเปอร์เซ็นต์ แกตื่นจากความรักบ้าบอของแกสักห้าวิได้ไหม ฟังฉันนะ พี่เติ้ลไม่ได้รักแก! เลิกคิดได้แล้ว เสียเวลา แกไปจีบคนอื่นเถอะฉันว่า เสียดายความสวยของแก ดิบๆ ห่ามๆ อย่างพี่เติ้ลไม่เหมาะกับใครเลย เชื่อฉันสิมด”

          “แกดูจากมุมมองความเป็นน้องนี่ พี่เติ้ลก็ไม่เลยไม่โอเคสำหรับแก แต่ฉันนี่สิ มองแบบหญิงสาวที่มองชายหนุ่มนะ ยังไงฉันก็ไม่เชื่อแกหรอกตอง จะมาหวงพี่ชายว่างั้นเถอะ”

          “แล้วแต่แกเลย เออ รีบๆ ช่วยกันหาข้อมูลที่จะตามหาพ่อและพี่เติ้ลกันเถอะ ภารกิจเราอีกเยอะนะมด เร็วมาช่วยกัน”

          “โอเค เริ่มจากค้นหาและทำความรู้จักกับ ลาสเวกัสก่อนดีกว่า...ตกลงลาสเวกัสนี่ จะเป็นเมืองคนบาปจริงๆ อย่างเขาว่างั้นเหรอ ฉันมองแต่เป็นเมืองศิวิไลซ์ตลอดเลยนะ”

          “แกก็ค้นหาใน*กูรู(ชื่อเว็บไซต์) สิ ฉันอ่านประวัติมาพอสมควรแล้วแก ที่เขาบอกว่าเมืองคนบาปนี่ก็คือ ลาสเวกัสน่ะมีสิ่งผิดกฎหมายเยอะแยะ ธุรกิจสีเทา บ่อน คาสิโน ค้าประเวณี ทำกันแบบเป็นสิ่งที่ถูกกฎหมายในประเทศเขาเลยแหละแก”

          “ตายจริงมีค้าประเวณีถูกกฎหมายด้วยเหรอแก”

          “อือ มีหมดแหละ ฉันถึงบอกไง ว่ามันน่ากลัว”      

......................

กดหัวใจ คอมเมนท์ = หนึ่งกำลังใจนะคะ

ฝากกดติดตาม เพิ่มเข้าชั้น

และรับแจ้งเตือนตอนใหม่ เรื่องใหม่ค่ะ