ตอนที่ 29 ตัวเธอ = หัวใจ

“ใช่ค่ะ ความรักเท่านั้นที่ผู้หญิงต้องการ แต่ว่าพี่เองก็ต้องใช้เวลานะคะ ถ้าหากว่าพี่ถูกใจเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่าพี่สองคนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยเธอสองคนกลับประเทศของเธอไปเถอะนะคะ”

          “พี่ไม่คิดจะทำแบบที่เราพูดอยู่แล้วไรลีย์”

ลูคัสมั่นใจว่าเขาจะใช้อำนาจบังคับให้เธออยู่กับเขาให้ได้ โดยที่ไม่ต้องใช้ความรักนั่นเลยด้วยซ้ำ

          “แล้วพี่ลูคัสจะทำยังไงคะ ไรลีย์คิดว่าพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ต้องห่วงเธอสองคนเหมือนกัน อย่างที่พี่ลูคัสกับพี่เบนห่วงไรลีย์นะคะ พี่ลูคัสลองคิดดีๆ สิคะ ผู้หญิงมีตั้งมากมาย พี่จะใช้เงินซื้อกี่คนก็ได้นี่คะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆ และไม่ยอมที่จะใช้ความรักกับเธอล่ะก็ ไรลีย์ขอร้องค่ะ ปล่อยเธอไปเถอะนะคะ”

          “พี่มีวิธีของพี่ก็แล้วกันไรลีย์ ส่วนของนายล่ะเบน นายจะทำยังไง พี่รู้ว่านายก็จัดการเธอไปแล้วเหมือนกันนี่”

          “นั่นมันเป็นเพราะพี่ ที่ทำอะไรไม่เคยบอกผมเลย แต่ผมคงต้องกลับไปคุยกับเธอก่อน วันนั้นผมเองก็ไม่ได้ป้องกัน บางทีเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ”

เบนจามินก็ไม่ต่างกันกับพี่ชายของเขาเลย เขาก็ถูกใจหญิงชาวไทยคนนั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

          “นายไม่ทำแบบพี่วะเบน”

          “ทำไมพี่ลูคัสถึงพูดแบบนี้คะ ไรลีย์สงสารผู้หญิงคนนั้นจัง พี่เห็นแก่ไรลีย์เถอะนะคะ ประเทศของเรากับของเขาไม่เหมือนกันค่ะพี่ลูคัส พี่ชอบเธอ พี่ต้องใจเย็นๆ นะคะ”

          “เรารู้ได้ยังไงไรลีย์ ว่าพี่ชอบเธอ”

          “ถ้าพี่ไม่ชอบเธอ พี่ก็ปล่อยเธอไปสิคะ พี่จะเก็บเธอไว้ทำไม ทั้งที่เธอก็อยากจะไปจากพี่อยู่แล้วนี่คะ”

          “พี่ยังไม่อิ่ม”

ลูคัสพูดออกไปราวกับคนเห็นแก่ตัว ใช่! ลูคัสเห็นแก่ตัวที่ทำแบบนี้ ทำอย่างไรได้ล่ะ ในเมื่อเขาถูกใจเธอนี่ ความหอมหวานของเธอนั้นมันเร้าใจของเขาอยู่ตลอดเวลา นี่พึ่งจะเสร็จสมไปได้ไม่นาน เขากลับนึกอยากเจ้าสิ่งนี้ขึ้นมาอีก ร่างกายของลูคัสคงผิดปกติแน่นอน เขาคิดอย่างนั้น

          “งั้น ไรลีย์ก็คงจะพูดอะไรกับพี่ไม่ได้แล้วค่ะ พี่ลูคัสโหดร้ายเกินไปค่ะ ลองคิดว่าถ้าเป็นไรลีย์บ้างสิคะ”

ไรลีย์อดนึกถึงพี่ชายของสาวไทยทั้งสองไม่ได้เลย ตลอดระยะเวลาไม่กี่วันที่เธอได้อยู่กับเขานั้น เธอสัมผัสได้ถึงความห่วงใยของพี่ชายที่มีต่อน้องสาวของเขาค่อนข้างมาก แต่ในเมื่อไรลีย์พยายามที่จะโน้มน้าวพี่ชายเธอแล้ว แต่มันไม่เป็นผล เธอก็คงต้องปล่อย และกลับไปบอกความจริงกับเขา

          “อืม พี่ขอเวลาคุยกับเธอก่อนได้มั้ย ความจริงพี่อาจจะรู้สึกชอบเธอจริงๆ ก็ได้”

ลูคัสคิดตามอย่างที่น้องสาวเขาพูด ถ้าเป็นไรลีย์เขาจะรู้สึกอย่างไร สิ่งนี้มันละเอียดอ่อนสำหรับลูคัสมากๆ เขาอยากเก็บเธอไว้เพื่อระบายความใคร่ เก็บเพราะความพอใจ หรือเก็บเพราะเขายังไม่อิ่มเธอ เหตุผลทั้งหลายนั้น สุดท้ายแล้วมันก็คือความชอบของเขาที่มีต่อเธอนั่นเอง แต่...มันจะเป็นไปได้ยังไง ระยะเวลาไม่กี่วัน เขาชอบเธองั้นหรือ?

          “ไรลีย์ขอแนะนำนะคะ พี่ควรปล่อยเธอเป็นอิสระก่อนอันดับแรกค่ะ เห็นพี่เบนบอกว่า ผู้หญิงอีกคนที่อยู่กับพี่เบน เธอเองก็อยากที่จะมาเจอพี่น้องของเธอนะคะ ใช่มั้ยคะพี่เบน”

          “อืม...ใช่ วันนี้เธอจะขอมาเจอกับเพื่อนของเธอ ความจริงเธอทั้งสองไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ เธอเป็นเพื่อนกันและถูกเลี้ยงมาด้วยกันก็เท่านั้นเอง ลูกสาวของนายก้องภพจริงๆ ก็คือคนที่อยู่เพนท์เฮ้าส์ของพี่ ส่วนคนที่อยู่กับพี่ลูคัสคือเพื่อนรักของเธอ”

          “งั้นหรือ...”

ลูคัสถามกลับไปที่น้องชาย ไม่ว่าเธอจะเป็นลูกของใครก็ตาม แต่ ณ ตอนนี้เขาก็ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

          “ครับพี่ลูคัส แล้วพี่จะเอายังไงครับกับพ่อของพวกเธอครับ ผมว่าพี่ลูคัสรีบจัดการเคลียร์เถอะครับ เผื่อว่าพ่อของเธออาจจะฟังข้อเสนอของพี่ก็ได้นะครับ”

          “รวมเรื่องของนายด้วยสินะเบน”

          “ครับ...ผมเองอยากจะรับผิดเธอเหมือนกันครับ เผื่อว่าเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ พี่เองก็เถอะ พี่ได้ป้องกันกับเธอบ้างหรือเปล่าครับ”

เบนจามินมั่นใจว่าเขาไม่พลาดแน่นอน เธอท้อง ลูกในท้องเธอก็คือลูกของเขา และเขาคงไม่ปล่อยลูกของตัวเองไปลำบากอย่างแน่นอน

          “ท้องงั้นหรือ?”

บางทีข้ออ้างนี้เธออาจจะยอมฟังก็ได้นะ เธอท้องกับเขา ในท้องของเธอก็คือลูกของเขาสินะ แต่ว่าเรื่องลูกนั้น มันไม่เคยอยู่ในหัวของลูคัสมาก่อนเลย เขาไม่ต้องการมีลูก แต่เขาดันลืมตัวไม่ได้ป้องกันกับเธอคนนี้ซะงั้น หลายครั้งเสียด้วยสิ

          “แสดงว่าพี่ลูคัสกับพี่เบนก็เหมือนกันสิคะ ไม่ได้ป้องกันทั้งคู่ ทำไมพี่สองคนถึงเป็นแบบนี้ไปได้คะ ไรลีย์ไม่เข้าใจเลยค่ะ นอกจากตัวเธอทั้งสองคนที่พี่ต้องรับผิดชอบแล้ว อาจจะมีเด็กที่จะเกิดมาอีกนะคะ”

สงสัยไรลีย์คงต้องเปลี่ยนแผนมาโน้มน้าวผู้หญิงสองคนนั้น ให้ยอมตกลงปลงใจกับพี่ชายทั้งสองของเธอเสียแล้ว แบบนี้ยิ่งปล่อยผู้หญิงไทยทั้งสองนั้นกลับไม่ได้เด็ดขาด

          “พี่ผิดเอง เพราะทุกอย่างคือพี่เองทั้งหมด พี่จะเคลียร์เรื่องนี้กับพ่อของเธอเอง น้องไม่ต้องห่วงไรลีย์”

ลูคัสไม่ได้พูดเพื่อให้น้องสาวของเขาสบายใจหรอกนะ แต่ว่าทั้งหมดทั้งมวลเกิดจากตัวเขาจริงๆ และส่วนหนึ่งคือ เขายังปล่อยเธอไปไม่ได้หรอก ความชอบกับความหลงใหลมันอยู่ใกล้กันมากๆ เพราะฉะนั้นลูคัสอยากจะพิสูจน์สิ่งนี้เพื่อความแน่ใจเสียก่อน บางทีเขาเองอาจจะไม่รู้ตัวเองก็เป็นได้

          “ถ้าพี่ลูคัสพูดแบบนี้ ไรลีย์ก็สบายใจแล้วค่ะ ไรลีย์สงสารเธอสองคนนะคะ ลูกผู้หญิงด้วยกัน ไรลีย์เข้าใจค่ะ”

หน้าที่ของไรลีย์ในวันนี้ก็คือจะต้องไปอธิบายกับพี่ชายเธอทั้งสองคน ตอนแรกคิดว่าจะออกช่วยตามหา ที่ไหนได้ สุดท้ายกลับเป็นพี่ชายตัวเองซะงั้น ไม่รู้ว่าไรลีย์จะเริ่มต้นเรื่องอธิบายยังไงดี เฮ้อ...

          “แล้วนายล่ะเบน จะทำยังไงกับเธอที่อยู่เพนท์เฮ้าส์นาย”

          “ผมก็คงจะทำเหมือนพี่มั้งครับ กลับไปตกลงกับเธออีกครั้ง ถ้าเธอยอมผมดีๆ ก็คงไม่ต้องทำอะไรเหมือนกับพี่หรอกครับ”

          “นี่นายจะว่าพี่งั้นหรือเบน?”

          “ใช่ครับ...ถ้าไม่ใช่เพราะพี่ เรื่องพวกนี้คงไม่เกิดขึ้นหรอกครับ แต่ก็ไม่โทษทั้งหมดหรอกครับ ผมเองก็ผิดเหมือนกัน เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมขอเคลียร์กับเธอก่อนแล้วกัน ส่วนพี่ก็ฝากเคลียร์พ่อของเธอด้วยนะครับ”

          “โอเค สรุปไรลีย์พอใจแล้วนะคะ หวังว่าพวกพี่ๆ จะทำอย่างที่พูดนะคะ ถ้าไม่ทำตามที่พูดล่ะก็ ไรลีย์สับพี่เละแน่ๆ ค่ะ”

          “ทำไมน้องสาวของพี่โหดจัง แบบนี้จะมีหนุ่มมาจีบบ้างไหมเนี่ย อย่างรู้จริง”

          “ไม่มีก็ไม่เห็นเป็นไรนี่คะ ถ้าเป็นแบบพี่ลูคัสกับพี่เบน ไรลีย์ของอยู่เป็นโสดดีกว่าค่ะ”

          “ขนาดนั้นเชียวหรือ...ไรลีย์”

          “แน่นอนค่ะ”

ความเป็นจริงไรลีย์ไม่กล้าที่จะคบใครต่างหากล่ะ เธอไม่รู้ว่าผู้ชายดีๆ จะมีหลงเหลือมาถึงเธอบ้างหรือเปล่า ไรลีย์ไม่ขอคนดีก็ได้ ขอแค่เข้าใจเธอ อยู่ด้วยแล้วอบอุ่นและมีความสุขก็พอ

          [อีกด้านหนึ่ง...สายสนทนา]

          “ตอนนี้พ่อของลูกรักษาตัวอยู่ อีกสองวันก็คงจะออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว เติ้ลไม่ต้องห่วงพ่อนะ อีกอย่างพ่อของลูกบอกว่ายังไม่อยากให้ลูกออกตามหาน้องทั้งสองคนเลย ให้รอพ่อออกจากโรงพยาบาลก่อน”

          “งั้น ผมจะทำตามที่พ่อสั่งไว้ก็ได้ครับแม่ อยู่ที่นี่มีคนช่วยเหลือผมอยู่ครับ เธอเป็นคนที่ใจดีมากๆ เลยครับ ให้ยืมเงิน ให้ที่พักฟรีผมด้วยครับ อยู่ได้ยาวหลายวันเลยครับแม่”

          “อืม เธอเป็นใครกัน ก่อนกลับมาบ้านเรา ลูกควรจะขอที่อยู่และเบอร์ติดต่อเธอไว้นะ เผื่อว่าแม่จะส่งของตอบแทนเธอ ที่ช่วยเหลือลูกไว้”

          “ครับคุณแม่”

ผู้เป็นแม่ไม่บอก ศรากรก็คิดไว้อยู่แล้ว เขารู้สึกโชคดีจริงๆ ที่ได้เจอผู้หญิงคนนี้ เธอคือหนึ่งในล้านที่ยากจะเจอ ถ้าเป็นคนอื่นเขาจะไม่มาเสียเวลาที่จะช่วยเหลือเขาแบบนี้หรอกนะ เธอเป็นมิตรที่ดีควรค่าแก่การที่เขาจะเก็บมิตรภาพนี้ไว้...

...........................