ตอนที่ 28 สามพี่น้องตระกูลเฮมสวอร์ธ

“อะไรนะ! พี่ชายของเธอมาตามหาเธองั้นเหรอ”

          “ใช่ค่ะพี่เบน ไรลีย์ถึงต้องตื่นแต่เช้า เพื่อรอถามพี่ลูคัสกับพี่เบนไงคะ เรื่องนี้ไรลีย์ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญแล้วนะคะ และอีกอย่างพี่เบนกับพี่ลูคัสทำแบบนี้ ไรลีย์ว่ามันไม่โอเคเลยนะคะ แย่มากๆ ที่พี่ทั้งสองรังแกเธอสองคนนั่นได้ยังไงคะ”

          “เดี๋ยวก่อนนะ! พี่ลูคัสคนเดียว สำหรับพี่มันเป็นความเข้าใจผิด และพี่ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย จะเรียกว่าอุบัติเหตุก็ได้”

แต่มันก็เป็นอุบัติเหตุที่เบนจามินไม่อาจปฏิเสธได้เลย ว่าเขารู้สึกดีกับเธอคนนั้นมากๆ ความน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ทำให้เบนจามินติดใจไปเหมือนกัน แต่ว่าเธอนี่สิ ไม่เคยจะสนใจทุกอย่างที่เขาหยิบยื่นให้เลยสักนิด ได้แต่ไล่เขาออกมา และก็พร้อมที่จะกลับบ้านของเธอตลอดเวลา

          “นั่นแหละค่ะ ในฐานะที่ไรลีย์เป็นผู้หญิง เป็นเพศเดียวกันกับเธอสองคนนั่น ไรลีย์ว่าเราจะต้องคุยกัน และให้ความยุติธรรมจนถึงที่สุดกับเธอทั้งสองด้วยค่ะ ไม่งั้นไรลีย์จะไม่ยอมแน่”

          “เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ ก่อน พี่กับพี่ลูคัส เรายังไม่เคยได้เจอกันเลย งั้น…วันนี้เรามาเคลียร์เรื่องทุกอย่างดีกว่า…อืม…คงต้องรออีกสักพักนะ พี่ลูคัสอยู่ห้องกับสาวไทยคนนั้น ตั้งแต่เมื่อคืนยังไม่ออกมาเลย พี่ว่าทุกอย่างอาจจะเปลี่ยนไป ส่วนเรื่องของพี่ชายเธอทั้งสอง ไรลีย์ปฏิเสธเขาไปก่อน บอกแค่ว่ามีข้อมูลแล้ว เขาจะได้ไม่กังวลไปมากกว่านี้”

          “ค่ะ เอาอย่างที่พี่เบนบอกก็ได้ค่ะ แล้วเรื่องของพี่ล่ะคะ กับเธอคนนั้น ตอนนี้เธออยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ใช่ไหม แล้วเธอก็ต้องไปทำงานที่คลับด้วยหรือเปล่าคะ”

          “ใช่ วันนี้เธอน่าจะไปทำงานเหมือนเดิม แต่ช่วงเลิกงานพี่จะไปรับเธอ เพื่อมาเจอกับเพื่อนของเธอที่นี่”

          “งั้น ตอนนี้พี่น่าจะไปรับเธอมาเลยนะคะ เคลียร์กันจะได้จบๆ ค่ะพี่เบน”

          “พี่ว่าเคลียร์ทีละคนดีกว่านะ เรื่องของพี่กับเธอคนนั้น พี่เองก็พยายามคุยและรับผิดชอบมาตลอด แต่ว่าเธอสิกลับปฏิเสธพี่ ไม่เหลือช่องว่างให้พี่ได้ทำอะไรเลย เคสของพี่ลูคัสน่าจะหนักกว่าพี่นะ”

เบนจามินหวังว่าคงจะเป็นอย่างที่เขาคิดนะ

          “อย่างนั้นก็ได้ค่ะพี่เบน งั้นตอนนี้เราทานอาหารเช้ารอพี่ลูคัสกันก่อนก็ได้ค่ะ ถ้าอีกหนึ่งชั่วโมงพี่ลูคัสไม่ออกมา เราคงจะต้องเคาะประตูเรียกแล้วค่ะ”

          “โอเค ก็ดีนะ เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันนานแล้ว งั้นบอกให้อดัมจัดมาได้เลย”

          “ค่ะพี่เบน”

          [แต่ทว่าอีกด้านหนึ่ง...ภายในห้องนอน]

          “นี่! ปล่อยฉันนะ! อ๊ะ!”

เสียงอันแหบแห้งของเมธิตาที่โต้ตอบกับมาเฟียหนุ่มนั้น เริ่มแผ่วลงไปทุกที ในขณะที่เรือนร่างของเธอกำลังโดนกระทำอีกครั้ง หลังจากที่เธอร้องขอให้เขาปล่อยเธอไปไม่เป็นผล สิ่งที่เขาตอบกลับเธอนั้น ดันเป็นการร่วมรักครั้งใหม่ ที่อยู่ดีๆ เขาก็ทำมันขึ้นมาโดยไม่มีสาเหตุ

          “โอวว์ อยู่นิ่งๆ สิที่รัก ยิ่งดิ้นฉันก็ยิ่งเร็วนะ! อึ้มม์ ซีสสส์ เธอช่างพิเศษอะไรอย่างนี้”

เสียงร้องครวญครางของมาเฟียใหญ่ดังลั่นแข่งกับเสียงจ้วงของเจ้าแท่งเหล็กใหญ่ที่กระหน่ำลงมาอย่างดุดัน ไม่สนใจเสียงร้องห้ามของอีกฝ่าย ลูคัสคิดว่าเขาอาจจะหลงเสน่ห์เด็กสาวคนนี้เข้าให้แล้ว

          “แก! อ๊ะ!”

เมธิตาพยายามที่จะร้องห้ามคนตัวใหญ่ แต่ทว่ามันก็ไม่เป็นผล ความเจ็บปวดบวกผสมความรู้สึกเสียดเสียวเกิดขึ้นในกายสาวกะทันหัน เธอไม่รู้ว่าร่างกายของเธอนั้นมันกำลังเกิดอะไรขึ้นกันแน่ ความเจ็บที่มีอยู่ก่อนหน้ามันกลับไม่สาหัสเท่าคราครั้งแรก ‘ยัยมด แกจะรู้สึกดีกับสิ่งนี้ไม่ได้นะ มันคือการข่มขืน’ เสียงร้องเตือนสติให้เมธิตารู้สึก เธอไม่ควรรู้สึกดีไปกับสิ่งนี้เลย

          “โอ๊ะ! ฉันไม่ยอมปล่อยเธอไปหรอกเด็กน้อย เธอเป็นของฉัน โอวว์ ไม่ว่าเธอจะอยากไปจากฉันแค่ไหน แต่ฉันไม่อนุญาตให้เธอไปจากฉันเด็ดขาด! อึ้มมม์ ฉันรู้สึกดีกับเธอขนาดนี้แล้ว โอ๊ะ!”

เสียงร้องครวญครางผสมกับคำพูดของมาเฟียหนุ่มกำลังพร่ำบอกร่างอวบอิ่มที่อยู่ใต้เรือนร่างของเขา ความเสียวซ่านแล่นทะยานไปใกล้ถึงจุดหมาย ทำให้ร่างกำยำออกแรงโยกเอวกดเน้นสะโพกสอบแบบหนักหน่วงราวกับเครื่องจักร จนทำให้ร่างอวบอิ่มสั่นสะท้านสะเทือนเรียวขาของเธอเกยบนท่อนขาของอีกฝ่าย ในสภาพแหกกว้างออกในขณะที่เบื้องล่างก็ถูกตอกอัดรัวแบบไม่พัก ความเสียวเสียดก่อเกิดซ้ำๆ จนทำให้มือบางที่กำลังรัวไปที่ต้นแขนกลับจิกเข้ากับเนื้อตรงลำแขนของอีกฝ่าย

          “อ๊ะ ฮึก!” เด็กสาวร้องเสียงสั่นระริกเมื่อเบื้องล่างของเธอนั้นถูกโจมตีอย่างหนัก แรงดึงดูดตอกตรึงแย่งชิงทุกประสาทรับรู้กดไว้หนักจนเมธิตาแทบหายใจไม่ออก การร่วมรักที่แสนจะดุเดือดเกิดขึ้นนับครั้งไม่ถ้วน มันทำให้ร่างบางทั้งอ่อนแรงและเสียดเสียวขึ้นพร้อมๆ กัน เธอไม่รู้ว่าจะต่อต้านผู้ชายคนนี้ได้ยังไงแล้ว เมธิตายอมพ่ายแพ้กับโชคชะตาที่อยู่ในกำมือของมาเฟียป่าเถื่อนคนนี้แล้ว ได้แต่ปล่อยให้ซาตานคนนี้กอดรักฟัดเหวี่ยงเธอจนกว่าบทรักอันหนักหน่วงนี้จะจบลง...

          [30 นาทีต่อมา...]

          แกร๊ก! เสียงประตูห้องนอนใหญ่ถูกเปิด

          “โอ๊ะ โอ! เร็วกว่าที่คิดไว้ตั้งครึ่งชั่วโมงนะ”

เสียงของน้องชายสุดที่รักเอ่ยแซวผู้เป็นพี่ชาย เมื่อเขาเห็นพี่ชายของเขาเปิดประตูออกจากห้องนอนที่อยู่ไกลออกไปจากโต๊ะอาหารที่เขาและน้องสาวนั่งอยู่ประมาณเกือบยี่สิบฟุต

          “นี่...พวกนายมาทำอะไรกันแต่เช้าเนี่ยเบน”

ลูคัสเอ่ยทักน้องชายสุดที่รักของเขา พร้อมกับเหลือบมองไปที่น้องสาวที่ช่วงนี้เขาไม่ค่อยจะได้เจอหน้ากันสักเท่าไหร่

          “พวกเราน่าจะถามพี่ลูคัสมากกว่านะคะ ว่าพี่ไปทำอะไรที่ห้องนั้นคะ”

ไรลีย์ที่รออยู่ก่อนแล้วโต้กลับทันที อารมณ์ของเธอตอนนี้มันเริ่มที่จะเดือดขึ้น เมื่อเห็นพี่ชายของตัวเองกระทำกับผู้หญิงไทยคนนั้น ซึ่งเป็นเพศเดียวกับไรลีย์ เธอรับไม่ได้กับสิ่งที่พี่ชายของเธอทำเลยสักนิด

          “อืม พวกเธอสองคน ก็คงจะมีเรื่องที่จะคุยกับพี่สินะ โอเค งั้น เชิญถามได้ตามสบายเลย”

ลูคัสทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามกับน้องทั้งสองของเขา เพื่อรอการซักถาม เขาเองก็อยากจะให้เรื่องนี้มันถูกเคลียร์เสียที ถึงแม้ว่าคนที่อยู่ในห้องนั้นจะไม่ยอมเขาก็ตาม

          “พี่ลูคัสทำกับเธอแบบนั้นได้ยังไงคะ” ไรลีย์เปิดศึกก่อน

          “พี่ก็ทำแบบนี้เป็นประจำอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นเราจะว่าอะไรพี่มาก่อนเลย...แล้วอีกอย่าง...เมธิตา...คือลูกสาวของลูกหนี้ของพี่ ในเมื่อพ่อของเธอผิดสัญญา โกงเงินของพี่ไป พี่ก็ต้องใช้เธอเป็นตัวประกัน ไม่เห็นจะมีอะไรนี่”

          “แต่พ่อของเธอกำลังไปหาเงินมาใช้หนี้พี่อยู่นะคะ ทำไมพี่ไม่รอพ่อของเธอก่อนคะ แล้วนี่พี่...”

ไรลีย์รู้สึกว่าตัวเองหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาทันที เมื่อรู้ว่าพี่ชายของเธอนั้นทำอะไรกับหญิงสาวคนนั้นไปบ้าง ไม่บอกก็รู้ ว่าที่พี่ชายออกจากห้องนั้นมา พี่ชายเขาไปทำอะไร ไรลีย์คือคนหนึ่งที่ยังเวอร์จิ้น เธอเลยรู้สึกเขินอายเรื่องนี้อยู่พอสมควร

          “ธรรมดาเรื่องของผู้ชาย พี่ยอมรับนะว่าพี่ผิดที่ทำกับลูกสาวของลูกหนี้พี่แบบนั้น แต่พี่เองก็เสนอทุกอย่างเพื่อชดเชยเธอไปแล้วนะ แต่ว่าเธอไม่สนใจ เราจะให้พี่ทำยังไง”

          “พี่ลูคัสต้องปล่อยเธอค่ะ ผู้หญิงไม่ได้ต้องการทรัพย์สินเงินทองทุกคนนะคะ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่า เธอคงอยากกลับบ้านของเธอ และเธอก็คงจะเกลียดพี่มากๆ ค่ะ”

          “เรารู้ได้ยังไงไรลีย์”

เบนจามินที่นิ่งฟังอยู่นาน ถามกลับน้องสาวทันที เรื่องของเขาเองก็ไม่ต่างกับพี่ชายเขาสักเท่าไหร่ ต่างกันที่เบนจามินไม่ได้ข่มขืนมาราธอนกับเธอก็แค่นั้นเอง

          “รู้สิคะพี่เบน ไรลีย์ก็เป็นผู้หญิงนะคะ รู้ว่าเธอสองคนนั่นคิดยังไง และยิ่งประเทศไทยนั้นมีวัฒนธรรมที่ยังอนุรักษ์นิยมอยู่ด้วยแล้ว ไรลีย์ว่าเธอไม่ยอมรับพี่หรอกค่ะ นอกจากพี่จะใช้ความรักกับเธอเท่านั้นค่ะ”

          “ความรักงั้นหรือ”

สองเสียงประสานพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย ลูคัสกับเบนจามินมองหน้ากันทันที! จะได้ตัวพวกเธอ จะต้องใช้ความรักเหรอ เป็นไปได้ยังไงกัน พวกเขาไม่เคยใช้หัวใจกับใครเลยในชีวิต

……………………