ตอนที่ 11 เข้าใจผิด

[เวลา 23.30 p.m.]

          “นายช่วยจัดการต่อเลยแล้วกันเดม่อน ฉันจะกลับแล้ว”

          “คุณชาร์ลอตต์ล่ะครับนาย เธอเมาจนหลับสนิทแบบนี้ จะให้เธอไปอยู่ตรงไหนครับนาย”

          “นายก็เอาเธอไปส่งที่บ้านสิ จะยากอะไร”

          “จะไปได้ยังไงครับนาย ขืนผมเอาไปส่งที่บ้าน ผมอาจจะไม่มีชีวิตเหลือกลับมาน่ะสิครับ คุณอัลเบิร์ดไม่เอาผมไว้แน่”

          “งั้น นายก็โทรตามคนของเธอให้มารับสิ นายนี่เรื่องมากชะมัด...อึก!”

เบนจามินเอนตัวพิงโซฟาใหญ่ในสภาพที่เมามายอย่างที่สุด ชาร์ลอตต์มาหาเขาสองวันติดแล้ว ซึ่งเธอพยายามที่จะจัดการเขาด้วยแอลกอฮอร์ แต่ขอโทษ เรื่องนี้ใช้กับเบนจามินไม่ได้หรอก

          “นี่ก็ไม่ได้ครับนาย ผมไม่เสี่ยงหรอก เอาแบบนี้ ผมพาเธอไปนอนที่เพนท์เฮ้าส์ของนายก็แล้วกันนะครับ”

          “เฮ้ย! ไม่เอา นายจะทำอย่างนั้นได้ไงวะเดม่อน ฉันจะนอนที่ไหนกันล่ะ นายนี่มัน”

          “งั้น นายก็ไปนอนเพนท์เฮ้าส์อีกที่หนึ่งสิครับ เดี๋ยวผมขอพาคุณชาร์ลอตต์นอนที่นี่ก่อนแล้วกัน อีกอย่างมันใกล้ เอาแบบนี้แล้วกันนะครับนาย นายกับคุณชาร์ลอตต์ไม่ได้นอนที่เดียวกันนี่ครับ พ่อของเธอจะได้ไม่มาโทษนายได้ไงครับ”

          “อืม แล้วแต่นายเถอะเดม่อน นายนี่มันเรื่องเยอะจริงๆ ให้คนพาฉันไปส่งด้วยแล้วกัน ฉันไม่ไหวแล้ว ง่วงมาก”

          “โอเค ได้เลยครับนาย”

เดม่อน ที่เป็นทั้งบอร์ดี้การ์ดส่วนตัวและผู้บงการชีวิตของผู้เป็นนาย ไม่ว่าเดม่อนจะเสนออะไร นายเบนจามินก็ไม่เคยขัดเขาเลย เพราะความเป็นเพื่อนมีมากกว่าความเป็นบอร์ดี้การ์ดซะอีก

          เวลาต่อมา...

          “เดินระวังครับนาย”

หนึ่งในลูกน้องของเดม่อนทั้งสองคน กำลังประคองผู้เป็นนายที่อยู่ในสภาพที่เมามายแบบสุดๆ เดินโซซัดโซเซอยู่หน้าประตูของเพนท์เฮาส์หรูห้อง 701!

          “นายกดรหัสสิ”

          “โอเค”

          ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! ติ๊ด! แกร๊ก! ประตูอัตโนมัติถูกเปิด

          “นายเบนจามินครับ ถึงห้องแล้วนะครับ”

          “อืม ฉันจะนอนตรงโซฟา อึก!”

เสียงของผู้เป็นนายตอบกลับ เบนจามินยังพอมีสติ แต่ร่างกายของเขาแค่ทรงตัวไม่ไหวแค่นั้นเอง แผนการชาร์ลอตต์ที่คิดจะจัดการเบนจามิน ทำให้เขาอาการหนักอยู่เหมือนกัน

          “ครับ” สองลูกน้องในสังกัดกำลังวางเจ้านายของตัวเองอย่างช้า พร้อมกับจัดท่าทางให้นอนแบบสบายๆ บนโซฟาที่มีขนาดใหญ่เพียงพอสำหรับหนุ่มฉกรรจ์ที่มีความสูงหกฟุตกว่า ทั้งสองถอดรองเท้าถุงเท้า รวมไปถึงเสื้อผ้าเพื่อคลายความอึดอัดให้ผู้เป็นนายอย่างเรียบร้อย

          “โอเค เรียบร้อยครับนาย ผมสองคนไปก่อนนะครับ”

          “อืม” เสียงพึมพำตอบกลับโดยไม่คิดที่จะลืมตาขึ้นแต่อย่างใด ฤทธิ์แอลกอฮอร์มันทำให้เบนจามินง่วงไปโดยปริยาย

          เวลาผ่านไปราว 3 ชั่วโมง...

          “อืม...” เสียงทุ้มพึมพำเมื่อรู้สึกตัวขึ้นมากลางดึก หลังจากที่เขาหลับไปหลายชั่วโมง ‘นี่เขาดื่มไปกี่ยี่ห้อกันเนี่ย ทำไมมันรู้สึกยังมึนๆอยู่เลย...อืม...อาบน้ำสักหน่อยคงจะดีขึ้น’ ร่างกำยำผุดขึ้นจากโซฟาใหญ่กลางห้อง เขาลุกและเดินตรงไปยังห้องน้ำเขารู้จักพื้นที่ในเพนท์เฮ้าส์นี้เป็นอย่างดี ขณะที่เขากำลังเดินไปนั้น เบนจามินก็ถอดเสื้อผ้าของเขาพร้อมกับเหวี่ยงแต่ละชิ้นส่วนทิ้งตามทางเดิน และในไม่กี่วินาทีต่อมา ร่างกำยำก็เปลือยเปล่าไร้อาภรณ์...

          สายน้ำไหลจากฝักบัวเย็นกำลังพอดีกระทบลงตั้งแต่ศรีษะจรดปลายเท้าของมาเฟียหนุ่ม ทำให้ร่างกายของเขารู้สึกกระปรี้กระเปร่ากลับมาอีกครั้ง มือหนายังคงลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างกำยำเพื่อทำความสะอาดร่างกาย มันให้ความรู้สึกสดชื่นและสบายตัวขึ้นมาก เบนจามินใช้เวลาในการอาบน้ำครู่หนึ่ง เสร็จแล้วเขาก็เดินออกจากห้องน้ำในสภาพเปลือยกายเช่นเดิม เขาใช้ผ้าขนหนูผืนใหญ่เช็ดตามร่างกาย และผมที่เปียกปอนในขณะที่เท้าของเขายังก้าวเดินไปเรื่อยๆ จุดหมายปลายทางคือห้องนอน นานเกือบสองเดือนแล้วที่เขาไม่ได้พักที่เพนท์เฮ้าส์แห่งนี้ ปกติเขาจะอยู่ที่นี่ประจำ แต่เป็นเพราะเขาเจอมีเพนท์เฮ้าส์หรูแห่งใหม่ที่ใกล้กับคาสิโน เขาก็เลยใช้ที่นั่นเป็นซะส่วนใหญ่

          ไฟหัวเตียงในห้องนอนของเขายังเปิดอยู่ เบนจามินชะงักทันที เมื่อมองไปยังเตียงนอนของเขา กลับมีใครบางคนจับจองไว้เสียแล้ว นัยน์ตาคมเพ่งไปยังบุคคลนิรนามที่นอนหลับสนิทอยู่บนเตียง ‘นี่เดม่อนมันรู้ใจเขาขนาดนี้เชียวหรือ’ เมื่อวันก่อนเดม่อนทำผิดพลาด วันนี้อาจจะแก้ตัวสินะ นายนี่มันรู้ใจฉันจริงๆให้ตายสิ!

          เบนจามินเดินเข้าไปและหยุดลงตรงข้างๆ เตียงใหญ่ เขาชะโงกหน้ามองหญิงนิรนามคนหนึ่ง ไฟสลัวจากหัวเตียงทำให้เขาเห็นใบหน้าค่อนข้างชัดเจน...อืม...สวยด้วยสิ...เธอเป็นใครกันนะ สายตาคมไล่ลงมาที่อกอวบของเธอ มันกำลังกระเพื่อมขึ้นลงตามจังหวะการหายใจของเจ้าตัว แสดงให้รู้ว่าเธอผู้นี้กำลังหลับสนิทอย่างสบายใจ สิ่งที่เบนจามินเห็นนั้น มันก่อให้เกิดความรู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วเรือนร่างกำยำ ‘เดม่อน...นายนี่ตาถึงจริงๆ เลยนะ เอามาชดใช้ครั้งที่แล้วที่นายทำพลาดงั้นสิ’ เบนจามินคิดว่านี่คือฝีมือของลูกน้องของเขาอย่างแน่นอน ในเพนท์เฮ้าส์แห่งนี้ คนที่จะเข้ามาได้มีเพียงไม่กี่คน หนึ่งในนั้นก็คือลูกน้องจอมบงการของเขานั่นเอง

          “อืม≈” เสียงพึมพำของหญิงสาวดังขึ้น พร้อมกับร่างอรชรนั้นขยับตัว ผ้าห่มที่คลุมอกอยู่หลุดไหลลงไปอยู่ที่เอวบางเผยให้เห็นร่างอวบอิ่มที่อยู่ในชุดนอนลายการ์ตูนสีฟ้าน่ารัก แต่ทว่าภายในเสื้อนอนตัวโคร่งนั้น เบนจามินเดาว่าคงไม่มีซับในอยู่แน่นอน เสียงลมหายใจของเธอแผ่วเบาและสม่ำเสมอ ใบหน้ารูปไข่มีไรผมปกตรงหน้าผากมนเล็กน้อย ดวงตาของเธอปิดสนิทภายใต้แพขนตายาวงามงอน ริมฝีปากอวบอิ่มเผยอเล็กน้อย ‘Oh! My God!...นี่นายไปหามาจากไหนเนี่ย...สงสัยฉันคงต้องตบรางวัลให้กับนาย...บอร์ดี้การ์ดจอมบงการเสียแล้ว’

          พรึ่บ! ผ้าขนหนูผืนใหญ่ถูกทิ้งกองบนพื้นทันที ร่างกำยำเปลือยเปล่าคลานเข้าไปช้าๆ และขึ้นคร่อมเรือนร่างงามเอาไว้ สายตาคมจับจ้องไปที่ปากบางตลอดเวลา ความร้อนในเรือนกายกำยำเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ บวกกับแอลกอฮอร์ที่มีอยู่ในร่างกายบางส่วน ก่อให้เกิดความรู้ซาบซ่านขึ้นมาทันใด อารมณ์ปรารถนาของเขาลุกโชน!

          มือใหญ่กำลังปลดกระดุมชุดนอนของหญิงสาวนิรนามอย่างเบามือ ‘แล้วทำไมเขาถึงไม่ปลุกเธอขึ้นมาสนุกกับเขาล่ะ’ แต่อีกใจหนึ่งเบนจามินก็อยากรู้ว่าผู้หญิงเวลาถูกร่วมรักตอนนอนหลับสนิทแบบนี้จะเป็นอย่างไร กระดุมเม็ดสุดท้ายถูกปลดออก ภาพที่เบนจามินเห็นนั้น เกือบทำให้เขาลืมหายใจชั่วขณะ อกอวบขาวใหญ่ที่มีลูกเชอรี่สีชมพูสดอยู่ตรงกลางปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่ม ‘โอวว์ เบบี๋ เธอช่าง...’

          ทันใดนั้น! ริมฝีปากของมาเฟียหนุ่มก็ฉกไปที่ลูกเชอรี่นั้นทันที เขาห้ามใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ช่างน่ากินเหลือเกิน ปลายลิ้นหนาตวัดไปที่ปลายถัน และดูดดุนดื่มกินอย่างช่ำชอง...แต่!

          “อื้อ≈” เสียงครางเล็กๆ หลุดจากปากบาง ร่างอรชรแอ่นเข้าหาลิ้นสากราวกับอัตโนมัติ สิ่งนี้เองที่เท่ากับเป็นตัวกระตุ้นให้กับร่างกำยำ

          “โอวว์เบบี๋ เธอช่างร้อนแรงเหลือเกิน”

ปลายลิ้นของมาเฟียหนุ่มละเลงเข้ากับยอดปทุมอย่างระรัว เมื่อรู้ว่าร่างอวบอิ่มนี้ตอบสนองเขาเป็นอย่างดี มือข้างหนึ่งของเขากลับบีบเคล้นเต้าใหญ่ที่เหลือ ปลายนิ้วแกร่งเกลี่ยตุ่มไตเพื่อเร่งปฏิกิริยาจากกายสาว

          ‘แต่ในเวลาหนึ่ง...ห้วงของความฝัน ศลิษารู้สึกซาบซ่าอย่างที่สุด ผู้ชายคนนี้เป็นใครกัน ทำไมถึงรู้สึกดีขนาดนี้’ ทันใดนั้นร่างของเธอกลับเบียดแซะเข้าหาร่างใหญ่อย่างใจกล้า ‘มันคือความฝันสินะ...อืม≈เสียวซ่านเหลือเกิน’

          “อุ๊บ!” ปากบางถูกริมฝีปากร้อนกดจูบอย่างดุดัน และเริ่มหิวกระหายขึ้นเรื่อยๆ มือใหญ่เริ่มฟ่อนเฟ้นร่างอวบอิ่มอย่างดุเดือด เบื้องล่างของมาเฟียหนุ่มกลับร้อนระอุผงาดและตั้งตรง!