ตอนที่ 18 งานของตัวประกัน

[ณ คลับหรูใจกลางคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ]

          ศลิษามาถึงที่แห่งนี้ เพราะลูกน้องของมาเฟียเป็นคนรับส่งเธอ ศลิษาลงจากรถ และก้มมองชุดเดรสสีดำรัดรูปของเธอ ความพอดีของชุดที่แนบไปกับเรือนร่างอวบอิ่มพอดีตัว ราวกับชุดนี้มีคนตัดมันมาเพื่อศลิษาโดยเฉพาะ แต่ว่าตั้งแต่เธอเดินลงจากรถ จนเข้ามาภายในตัวตึกนั้น เธอก็เป็นเป้าสายตาของใครหลายๆ คนที่มองมาที่เธอราวกับเธอนั้นเป็นตัวประหลาด หรืออาจเป็นเพราะว่าชุดนี้มันดูล่อแหลมจนเกินไป ความรู้สึกเบื้องล่างยังคงปวดหนึบ เมื่อเธอก้าวขา เธอพึ่งประสบเหตุการมีเพศสัมพันธ์แบบไม่ตั้งใจของชายแปลกหน้าที่ไม่รู้จัก โชคดีแค่ไหนแล้วที่เธอไม่ล้มป่วยเพราะการร่วมรักอันแสนโหดนั่น

          “นี่...โมนิซ่า คนที่จะคอยดูแลและสอนงานเธอ”

หนึ่งในลูกน้องของโรมันเป็นคนจัดแจงและแนะนำการทำงานของหญิงสาว ที่เขาพารับส่งมา

          “ว้าว!! แดเนียล นี่นายไปเอาเด็กคนนี้มาจากไหนเนี่ย เธอสวยจัง”

หญิงสาวที่ชื่อโมนิซ่ามองเด็กสาวที่ถูกนำตัวมาตั้งแต่หัวจรดเท้า ความสวยแบบกระชากสายตานั้นมีอยู่จริง หญิงต่างชาติคนนี้มีความสวยแบบสาวเอเชีย ที่หนุ่มๆ อเมริกันบางคนมักใฝ่ฝัน

          “เด็กนี่มาทำงานไม่กี่วันหรอก เธอไม่ต้องอยากรู้อะไร แค่สอนงานเด็กนี่ให้ทำอยู่กับเธอก็แล้วกัน จำไว้นะ ว่านี่คือเด็กของนายลูคัส เธออย่าเสนอเด็กคนนี้ไปให้แขกของเธอล่ะ ฉันไม่รับประกันความปลอดภัยของเธอนะโมนิซ่า...ขอเตือนว่าอย่าทำก็แล้วกัน”

          “ถ้าเธอสนใจล่ะ นายลูคัสจะว่าอะไรมั้ย”

สายตาของโมนิซ่ามองหญิงสาวผู้เลอโฉมอย่างมีความหวัง ถ้าขายเธอได้ โมนิซ่าคงได้รับค่านายหน้าหนักเลยทีเดียว ผิวเนียนสวย หุ่นทรวดทรงองค์เอวทำเอาโมนิซ่าก้มมองตัวเองทันที ‘เธอไม่ติดฝุ่นเลย ถ้าเทียบกับผู้หญิงเอเชียคนนี้’

          “ฉันรับรองว่าเด็กคนนี้ไม่สนแน่นอน เธออย่าริอาจยัดเยียดเธอไปให้ใครล่ะ ไม่งั้นนายลูคัสเอาเธอตายแน่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือน”

          “เออน่า รู้แล้ว ฉันแค่ถาม ไม่ได้จะจริงจังซะหน่อย ของดีๆแบบนี้หายาก หรือคุณลูคัสจะเก็บไว้เอง”

          “เธอไม่ต้องอยากรู้เรื่องของนายเขาหรอก เอาเป็นว่าฝากเธอช่วยดูแลผู้หญิงคนนี้ด้วย”

          “โอเค...นายไปได้แล้ว ไม่ต้องห่วง ฉันดูให้...อืม...ไหนทำอะไรได้บ้างล่ะ ก่อนอื่นเธอชื่ออะไร ไหนลองแนะนำตัวหน่อยสิ ยืนนิ่งไม่พูดสักคำ”

          “ตอง...ฉันชื่อตอง...ไหนงานที่คุณจะให้ฉันทำ”

ศลิษาไม่อยากที่จะสานสัมพันธ์กับคนพวกนี้ ลูกน้องมาเฟีย ก็คงจะร้ายเหมือนกับตัวนายมาเฟียแหละ คนพวกนี้ใช้อิทธิพลและอำนาจในการข่มขู่ผู้คนให้หวาดกลัวเพื่อยอมสยบศิโรราบให้กับตัวเอง

          “โอเค...งั้น งานของเธอก็คือบาร์เทนเดอร์คู่กับฉันก็แล้วกันนะคอยชงเครื่องดื่มให้กับแขก เธอดูฉันทำก่อนแล้วกัน แต่ว่าเธอทำแค่ไม่นาน คอยเป็นคนส่งถึงมือแขกก็ได้นะ...อืม...ชุดนี้ใครเป็นคนหามาให้เธอกัน ทำไมมันได้เหมาะกับเธอขนาดนี้นะ”

โมนิซ่ามองสาวสวยเซ็กซี่หุ่นแบบเร้าใจ รับรองวันนี้โมนิซ่าได้ตอบคำถามแขกแบบรัวๆ แน่นอน เธอสวยมาก โมนิซ่าเคยทำงานกับหญิงเอเชียมาหลายคน แต่ก็ไม่เคยเห็นว่าใครจะสวยเท่าเธอคนนี้มาก่อน

          “ก็พวกของคุณไง ที่จัดมาให้ฉัน”

ศลิษาโต้กลับพร้อมกับก้มมองชุดของตัวเองอีกครั้ง ‘มันโป๊ะที่สุดเท่าที่เธอเคยใส่มา’ ตรงอกกลับเว้าคว้านลึกโชว์ร่องอกแทบจะเกือบครึ่งเต้า ความแนบเนื้อของชุดที่พอดีกับลำตัวของเธอ ความยาวเลยเข่าไปแต่ผ่าสูงขึ้นมาถึงขาอ่อนเลยทีเดียว ชุดที่เธอกับเมธิตาเตรียมมานั้นดูเบาไปเลย ถ้าเทียบกับชุดนี้

          “ไอ่พวกนี้มันเข้าใจเลือกชุดให้เธอนะ คอยดูนะ วันนี้เธอเกิดในคลับนี้แน่ เชื่อฉันสิ”

          “ฉันมาทำงาน ไม่ได้ต้องการเกิดอะไรแบบที่คุณบอกเลย เอาสิ อธิบายงานฉันดีกว่า ว่าฉันต้องทำอะไรบ้าง คลับที่นี่ไม่ได้เปิดเฉพาะกลางคืนเหรอ กลางวันก็เปิดด้วย แล้วฉันจะต้องทำทั้งวันทั้งคืนหรือเปล่า”

ศลิษาเกิดความสงสัย เพราะเธอเห็นผู้คนที่เรียกว่าแขกกำลังเดินเข้าออกไปมา

          “ที่นี่มีบ่อนคาสิโนด้วย ส่วนคลับนี่ เอาไว้รองรับแขกในบ่อนแหละ เผื่ออยากจะผ่อนคลาย ที่นี่กว้างมาก ไม่ได้มีแค่นี้ มีหลายโซน ส่วนเธอก็ทำงานแค่หกชั่วโมงก็กลับได้ เดี๋ยวก็มีคนมาเปลี่ยนฉันกับเธอ ไม่ต้องห่วง”

          “อืม...โอเค” ศลิษามองไปรอบๆ เคาน์เตอร์บาร์ที่เธอกำลังยืนอยู่กับสาวอเมริกันชื่อว่าโมนิซ่า ดูแล้วเธอคนนี้น่าจะอายุเยอะกว่าเธอแน่นอน หุ่นของเธอคือหญิงอเมริกันขนานแท้ ไม่ว่าจะเป็นทรงผมและสะโพกทรงสะบึม การแต่งตัวไม่ต้องพูดถึง ดูแล้วแทบจะเหมือนไม่ใส่อะไรเลย

          “เดี๋ยวฉันจะลองชงเครื่องดื่มให้เธอดูนะ นู่น แขกคนแรกของเรามาแล้ว หนุ่มหล่อขาประจำ”

          “อืม คุณทำสิ ฉันจะดู ให้ช่วยอะไรบ้าง”

          “เดี๋ยวเธอรอแค่ยื่นเครื่องดื่มให้เขาก็พอ”

          “อ่าว แล้วคุณรู้เหรอว่าเขาจะดื่มอะไร”

          “เธอเข้าใจคำว่าขาประจำมั้ย”

          “โอเค จริงสินะ คุณคงทำงานอยู่ที่นี่มานาน ก็ย่อมจะมีขาประจำอยู่แล้ว”

...................

          [ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ]

          “คุณลูคัสพึ่งออกไป คุณเบนไม่เจอกันหรือครับ”

          “ไม่นี่...อ่าว...แล้วพี่ลูคัสไปไหนล่ะอดัม”

          “เห็นบอกว่าจะเข้าไปที่คาสิโนครับ แล้วคุณเบนจะทานอะไรหรือเปล่า ผมจะให้เด็กจัดมาให้ครับ”

          “ไม่ล่ะผมทานมาแล้ว...อืม...แล้วไรลีย์ไปไหนล่ะ ผมไม่เห็นเลย ไหนคุณบอกว่าไรลีย์เข้าบ้านแล้ว”

          “อ่อ คุณหนูน่าจะไปที่ร้านครับ คุณลูคัสอนุญาตให้คุณหนูเปิดร้านแล้วนี่ครับ เธอก็น่าจะดีใจเลยออกไปที่ร้านแต่เช้า”

ถ้าคุณหนูไรลีย์ไม่ออกไปแต่เช้า เด็กสาวคนนั้นก็คงอาจจะรอดพ้นคุณลูคัสแน่นอนเพราะว่าคุณลูคัสจะไม่พาผู้หญิงเข้ามาทำอะไรในบ้าน ถ้าหากน้องสาวสุดที่รักของเขาอยู่ ลูคัสรักและแคร์น้องสาวมาก

          “โอเค ผมจะอาบน้ำและนอนพักผ่อนสักพัก เดี๋ยวตอนเย็นผมจะเข้าไปที่คาสิโน ถ้าพี่ลูคัสถามถึงผมก็บอกตามนี้เลยล่ะกันครับ”

เบนจามินรู้สึกว่าพลังงานของเขาเหลือน้อย และต้องการพักผ่อน เพราะนอกจากที่เขาจะเมามายเพราะพิษแอลกอฮอร์แล้ว เบนจามินยังหมดพลังงานไปกับเธอคนนั้นอีกด้วย แค่ครั้งเดียว กลิ่นกายของเธอก็ติดจมูกของเบนจามินตลอดเวลา ราวกับว่าเธอติดตามเขาไปทุกที่

          “ครับ งั้นตามสบายเลยครับ”

สายตาของอดัมเหลือบมองไปยังห้องของนายลูคัสที่มีเด็กสาวคนนั้นนอนหลับเพราะฤทธิ์ของยาที่หมอฉีดเข้าไปเพื่อให้เธอได้พักฟื้นร่างกายอันบอบช้ำของเธอ เด็กสาวคนนั้น เธอน่าจะเจอนายเบนจามินนะ เธอโชคร้ายจริงๆ ที่เจอนายลูคัสเสียก่อน อดัมก็ไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร ทำไมต้องสงสารเด็กสาวคนนี้นัก หรืออาจเป็นเพราะเสียงร้องของเธอที่ติดอยู่ในหัวเขาตลอดเวลา เธอคงเจ็บปวดอย่างที่สุด สักวันหนึ่งนายลูคัสอาจจะต้องเจอแบบเธอบ้าง อดัมภาวนาขอให้วันนั้นมาถึง นายลูคัสจะได้ถูกสั่งสอนให้สาสม...

          [ด้านคนที่ถูกพูดถึง...]

          ทีมบอร์ดี้การ์ดนับสิบคนเดินประกบหน้าประกบหลังให้กับเจ้าของบ่อนคาสิโนที่ใหญ่ที่สุดในลาสเวกัส และยังเป็นมาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุด ‘วันนี้นายใหญ่มาตรวจงาน’ ร่างกำยำของมาเฟียอเมริกันมาในลุคของผู้ทรงอำนาจ พนักงาน ลูกน้อง ทุกคนกำลังยืนโค้งคำนับให้กับผู้เป็นนายเมื่อมาเฟียหนุ่มนั้นเดินผ่าน

          “นายครับ...ลูกสาวไอ้ก้องภพอีกคน เธอมาทำงานที่คลับแล้วนะครับ” โรมันลูกน้องมือหนึ่งรายงานผู้เป็นนายทันที

          “อืม ปล่อยเธอทำไป แล้วเบนจามินล่ะ มาที่นี่บ้างหรือเปล่า”

ลูคัสถามถึงน้องชาย พักนี้เขากับน้องไม่ค่อยได้เจอกันสักเท่าไหร่ เขามีงานค่อนข้างยุ่ง ได้แต่ถามไถ่ทางโทรศัพท์

          “นายเบนจามิน น่าจะสวนทางกับนายครับ เดม่อนบอกมาว่านายเบนจามินกลับไปนอนที่บ้านครับ เมื่อคืนนายคงดื่มหนักครับ”

          “ทุกครั้งนายเบนนอนที่เพนท์เฮ้าส์นี่ ทำไมครั้งนี้ถึงกลับไปนอนที่บ้าน”

          “พอดีเพนท์เฮ้าส์ของนายอีกห้อง คุณหนูชาร์ลอตต์เธอเมาและพักที่นั่นครับ แต่นายเบนก็เข้าบ้านตอนช่วงเช้านะครับ ไม่รู้ว่าเมื่อคืนนอนที่ไหน หรือว่ายังไม่ได้นอนก็ไม่ทราบครับ”

          “หวังว่านายเบนคงไม่ได้ไปนอนเพนท์เฮ้าส์เดิม ที่ลูกนายก้องภพพักอยู่นะ”

ลูคัสควรจะบอกให้น้องชายเขารู้เรื่องของลูกสาวทั้งสองนายก้องภพอย่างละเอียด เบนจามินจะได้ไม่ไปเผลอทำเรื่องแบบเขาอีก หวังว่าเด็กสาวนั่นคงจะไม่เป็นอะไรมากนะ ลูคัสรู้ตัวเองดี ว่าเขามักมีอารมณ์ทางเพศที่รุนแรงเป็นพิเศษ ด้วยเหตุนี้เขาเลยเลือกคู่นอนที่มีประสบการณ์ในเรื่องนี้พอสมควร แต่สำหรับเธอคนนี้ เขาพลาดเรื่องการควบคุมอารมณ์ความต้องการของเขาอย่างมหันต์ ซึ่งลูคัสเองก็ไม่รู้ตัวเองเกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ ทั้งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

................................