ตอนที่ 19 ความจริงอันแสนเจ็บปวด

[คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ]

          ‘นี่เราอยู่ที่ไหนกัน...หรือว่านี่คือความฝัน’ เมธิตากำลังเพ่งสายตาของเธอไปยังเพดานห้องอันขาวโพลน ร่างกายของเธอนอนอยู่บนเตียงใหญ่ที่ไหนสักแห่ง สมองของเธอเริ่มลำดับเหตุการณ์อย่างช้าๆ แขนข้างหนึ่งของเธอถูกโยงด้วยสายให้น้ำเกลือ ‘นี่เราป่วยเหรอ’ ร่างอวบอิ่มพยายามดึงตัวเองลุกขึ้น แต่ทว่า...

          “โอ้ย!!!” ความปวดหนึบแล่นลงไปยังเบื้องล่างของเมธิตาทันทีที่เธอขยับตัว ‘มันไม่ใช่ความฝัน มันคือเรื่องจริง’ เมธิตามองไปรอบๆ ห้อง สายตาเธอก็พบกับสาวใช้มาเรียนั่งก้มหน้าอยู่บนโซฟาตรงมุมห้อง

          “คุณอดัมบอกให้ฉันมาเฝ้าเธอ”

          “หนูเป็นอะไร?”

เมธิตายังอยู่ในสภาพที่มึนงง เธอถามสาวใช้มาเรียกลับโดยที่สมองของเธอนั้นกำลังประมวลผลเหตุการณ์ช่วงเช้าที่ผ่านมาประกอบกับความปวดร้าวระบมของร่างกายเธอแล้ว สรุปได้ว่า ‘เธอโดนข่มขืน’ ดวงตากลมโตร้อนผ่าวขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

          “นี่เธอโดนนายฟัดจนความจำเสื่อมไปแล้วหรือไง”

มาเรียมองเด็กสาวที่อายุน้อยกว่าเธอเกือบสองรอบ เธอคนนี้ทำให้มาเรียต้องเดือดร้อน มาคอยเฝ้าดูเธอ อ่อนแอเสียจริง ไม่เห็นจะเหมือนผู้หญิงที่ผ่านๆมาของนายเลย

          “ถ้าหนูความจำเสื่อมก็ดีสิ ตื่นมาจะได้ไม่ต้องเจ็บปวดแบบนี้”

เมธิตาตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ เธอพยายามพยุงตัวเองลุกขึ้นจากเตียง เมธิตาอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว มันโหดร้ายเกินไป เพื่อนของเธอจะเป็นยังไงบ้างนะ คงจะพยายามโทรติดต่อหาเธออยู่แน่นอน

          “เธอแค่มีเซ็กส์กับนายเองนะ และเธอก็ไม่ได้จะถูกฆ่าซะหน่อย ทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ฉันเห็นทุกคนมีความสุขกับนายหมด ก็มีแต่เธอคนเดียวนี่แหละที่ป่วย และต้องให้ฉันมานั่งเฝ้าเธอ! เสียเวลาจริงๆ”

          “แล้วพี่จะมาเฝ้าทำไมคะ? หนูไม่ได้ต้องการนี่”

เมธิตาเริ่มอารมณ์เดือดเพราะแม่สาวใช้ปากแจ๋วนี่เสียแล้ว ความเจ็บปวดร่างกายและจิตใจยังไม่สาแก่ใจอีกหรือไง จะต้องมาซ้ำเติมกันทำไมอีก

          “ถ้าฉันไม่มา ฉันก็ต้องโดนไล่ออกไง เธอมีความสำคัญกับนายลูคัสขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงต้องทำให้คนอื่นมาลำบากเพราะเธอแบบนี้”

          “หนูไม่ได้ต้องการ พี่ก็เห็นอยู่ ว่าก่อนที่หนูจะโดน พี่เองก็เดินมากับหนูนี่ แล้วอยู่ดีๆ ทำไมพี่ถึงทิ้งหนูไปล่ะ”

เมธิตาตอบกลับอย่างเหลืออดจริงๆ สาวใช้คนนี้เป็นคนยังไงกัน ถึงทำกับเธอได้ แทนที่จะช่วยเหลือกัน

          “ก็...เอ่อ...ฉันก็กลัวนายเหมือนกัน มีแต่คนบอกว่านายลูคัสน่ากลัว และอีกอย่างฉันก็พึ่งเคยเห็นนายลูคัสครั้งแรกด้วย”

มาเรียสารภาพความจริงของเธอแบบตรงๆ มีเสียงพูดของเหล่าบรรดาคนใช้ แม่บ้าน และคนสวน เขาบอกว่านายลูคัสมีนิสัยโหดร้ายมาก มาเรียเลยต้องระวังตัว เธอไม่อยากตายก่อนถึงเวลาอันควร

          “ก็นี่ไง แล้วพี่จะมาต่อว่าหนูทำไม หนูพึ่งมาอยู่ที่บ้านหลังนี้ยังไม่ครบ 24 ชั่วโมงเลย และ...นะ-หนูต้องมาโดนแบบนี้ มันยุติธรรมสำหรับหนูแล้วหรือไงคะ...ฮือ ฮือ พี่เข้าใจหนูมั้ยล่ะ ฮือ ฮือหนูอยากกลับบ้าน ฮือ ฮือ”

เมธิตาร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้นอยู่ในอก ความโชคร้ายที่เกิดขึ้นกับเธอนี้ มันสาหัสอย่างที่สุด ความบริสุทธิ์ของวัยสาว เมธิตาจะมอบไว้ให้กับชายที่เธอรักเท่านั้น...แต่ทว่าตอนนี้มันไม่เหลืออีกต่อไปแล้ว

          “เอ่อ...ฉันขอโทษ คือ ฉันไม่รู้นะว่าวัฒนธรรมบ้านของเธอมันเป็นแบบไหน แต่บ้านเมืองของฉันการมีเซ็กส์มันคือเรื่องปกตินะ และฉันก็เชื่อว่านายลูคัสเองก็น่าจะไม่รู้เรื่องวัฒนธรรมของบ้านเธอเหมือนกัน”

          “พี่พาหนูไปสถานีตำรวจหน่อยได้มั้ย”

          “เธอจะไปทำอะไร! อย่าบอกนะว่าเธอจะไปแจ้งความจับนายลูคัสน่ะ เฮ้! ไม่ได้นะ มันไม่มีใครทำแบบเธอเลยสักคน สุดท้ายเธออาจจะเจ็บตัวเปล่าๆนะ และยิ่งเธอเป็นผู้หญิงตัวคนเดียวด้วย”

          “หนูจะไป...และหนูจะเป็นคนแรกที่เอาไอ้ผู้ชายบ้านั่นเข้าคุกเอง...พี่ช่วยตามหมอมาถอดสายให้น้ำเกลือนี่หน่อย”

          “ฉันว่าเธอลองคิดให้ดีก่อนนะ และฉันขอโทษเธออีกครั้งนะ แต่จะให้ฉันช่วยเธอแบบนี้ ฉันทำไม่ได้หรอก ฉันช่วยเธอไม่ได้ ถ้าช่วยเธอฉันก็ต้องตายแน่ๆ เธออย่าไปเลยนะ นายลูคัสพร้อมที่จะให้เธอเรียกเงินเท่าไหร่ก็ได้นะ เธอเรียกเยอะๆ พอที่เธอจะไม่ลำบาก ถ้าหากว่าเธอ...เอ่อ...ท้องขึ้นมาเธอจะได้เอาเงินนี้ไปเลี้ยงลูกของเธอไง”

          “ฮือ ฮือ ไม่นะพี่ หนูไม่ต้องการเงิน หนูต้องการที่จะไปจากที่นี่ พี่ช่วยหนูเถอะนะ ฮือ ฮือ”

เมธิตาปล่อยโฮอีกครั้ง เมื่อสิ่งที่เธอได้ฟังจากปากสาวใช้นั้น มันทำให้เธอทุกข์หนักเข้าไปอีก ‘ท้องงั้นเหรอ...ไม่นะ!!’

          “ฉันคงช่วยอะไรเธอไม่ได้จริงๆ เอาเป็นว่ารอให้นายลูคัส กลับมาก่อนดีมั้ย เธอก็คุยกับนายไปเลย แต่ฉันก็ไม่รู้นะ ว่านายจะยังไง เพราะฉันก็รู้จักนายไม่น้อยไปกว่าเธอเลย แต่ฉันว่านายก็คงจะโอเคกับเธออยู่นะ ผู้หญิงทุกคนที่นายมีเซ็กส์ด้วย ส่วนใหญ่นายจะไล่กลับไปหมดไม่เคยให้ค้างที่นี่แม้แต่คนเดียว มีแต่เธอนี่แหละ ที่แปลกกว่าคนอื่น ส่งคนมาดูแลอีก”

บางทีมาเรียอาจจะฟังแค่เรื่องเล่าต่อๆ กันมา ความเป็นจริงนายลูคัสอาจจะไม่โหดร้ายอย่างที่คิดก็ได้นะ

          “ถ้าพี่เป็นหนู พี่จะทำยังไงคะ”

          “พี่ก็จะเรียกเงินนายลูคัสเยอะๆ สิ เอาให้คุ้ม ไปตั้งตัวได้ สมัยนี้เงินเท่านั้นที่จะทำให้เรามีทุกสิ่งทุกอย่าง เธอก็รู้นี่ ว่ามันไม่สามารถเรียกอดีตกลับมาแก้ไขได้อีกแล้ว เธอควรจะฉลาดนะ นายลูคัสรวยมาก ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น เขาจะรีบจับนายลูคัสเลย เชื่อมั้ยว่าหลายคนเคยทำ แต่ไม่เคยสำเร็จเลยสักคน”

          “พี่จะบอกว่าหนูโชคดีงั้นเหรอ?”

          “ก็ใช่น่ะสิ เธอลองคิดดีๆนะ ไปแจ้งตำรวจก็ไม่ได้ผลหรอก นายลูคัสเป็นคนกว้างขวาง และมีอิทธิพลที่สุดในเมืองนี้แล้ว พวกตำรวจยังต้องรับส่วยจากนายเลย ฉันว่าเธออย่าไปให้เสียเวลา และมันไม่คุ้มเลยนะ เชื่อฉันสิ”

          “แต่ไอ้นายลูคัสนั่น มันทำหนูเจ็บขนาดนี้ หนูไม่โอเคค่ะพี่ และหนูจะไม่ยอมให้มันมาทำอย่างนี้กับหนูอีก หนูไม่ได้เหมือนผู้หญิงพวกนั้นค่ะ”

          “เธอนี่โง่จริงๆ เลยนะ ดูไม่ออกหรือไง ว่านายลูคัสสนใจเธอขนาดไหน เย็นนี้ฉันเชื่อว่า นายจะต้องกลับมาฟัดเธออีกแน่นอน ฉันว่านายลูคัสคงติดใจเธอแหละ เธอเตรียมรับมือไว้เถอะนะ อืม ถ้าคิดจะหนีออกจากที่นี่ไป ฉันขอเตือนนะ ว่านายลูคัสสั่งคนคอยคุมเธอไว้เรียบร้อยแล้ว”

          “ไม่นะ!! ทำไมไอ้มาเฟียนั่น มันถึงไม่ทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับพ่อของหนูล่ะคะ ทำไมมันผิดสัญญาแบบนี้ หนูแค่มาทำงานรอในระหว่างที่พ่อของหนูเอาเงินมาคืนมัน”

          “เธอโลกสวยจนเกินไปนะ วงการมาเฟีย ถ้าคนใดคนหนึ่งผิดสัญญาก่อน อีกฝ่ายก็ย่อมจะผิดสัญญาได้เหมือนกัน ฉันเชื่อว่าพ่อของเธอทำนายลูคัสก่อน เพราะฉะนั้น เธออย่าเอาเรื่องนี้ไปอ้างเลย รู้อยู่ว่าพ่อของเธอทำนายก่อน ส่วนไอ่เรื่องที่นายทำเธอ นั่นก็เท่ากับว่า นายอาจจะฉีกสัญญาพ่อของเธอแล้วก็ได้นะ”

          “แล้วตอนนี้ หนูจะทำอะไรได้บ้างคะ หนูจะต้องถูกไอ้มาเฟียนั่นทำร้ายอยู่ที่นี่งั้นเหรอคะพี่”

เด็กสาวพยายามสะกดความรู้สึกแสบร้อนที่สุดขึ้นมาในดวงตา ริมฝีปากบางยกขึ้นเป็นรอยยิ้มขมๆ เมธิตารู้สึกห่อเหี่ยวใจกับสภาพที่พึ่งตนเองไม่ได้เช่นนี้เหลือเกิน

          “ใช่! ฉันก็อธิบายเธออยู่นี่ไง ยังไม่เข้าใจอีกหรือไง ความเป็นจริงแค่การมีเซ็กส์มันไม่ได้หนักอะไรนะ ครั้งแรกของเธอก็ต้องเป็นแบบนี้แหละ ครั้งต่อไปมันจะไม่เจ็บอีกแล้ว เชื่อฉันสิ แต่ว่านายลูคัสจะมีอารมณ์รุนแรง รสนิยมของนาย สาวๆ ทุกคนก็ชอบนะ ฉันเห็นมีแต่คนเดินหน้าบานออกจากห้องนายทุกคน”

          “นี่พี่จะบอกหนูเหรอคะ ว่านอกจากหนูจะไปแจ้งตำรวจไม่ได้ หนีออกไปก็ไม่ได้ หนูจะต้องโดนไอ้นายลูคัสนั่นทำกับหนูอีกหรือคะพี่”

          “ใช่! นายติดใจเธอ แน่นอนนายจะต้องกลับมาหาเธออีกคืนนี้ เธอเตรียมรับมือนายไว้ได้เลย ถ้าฉันเป็นเธอนะ ฉันจะไม่ขัดนาย ยิ่งเธอดิ้นหรือปฏิเสธนายเท่าไหร่ นายก็ยิ่งชอบ เพราะว่านายจะมีอารมณ์รุนแรงทุกครั้งที่โดนปฏิเสธ!”

          “ไม่นะ!!!”

          “ทำใจเถอะ ฉันว่าถ้าเธอรักตัวเอง เธอควรที่จะเอาใจนายมากกว่าที่จะปฏิเสธนายนะ”

......................