“ผมว่าคุณใจเย็นๆ ก่อน เรื่องของเพื่อนคุณ รับรองพี่ชายของผมรับผิดชอบเพื่อนคุณอย่างแน่นอน”
“รับผิดชอบงั้นเหรอ คุณคิดว่าพวกฉันต้องการสิ่งที่คุณหยิบยื่นมาหรือไง! ความผิดของพี่ชายคุณ...อ่อ...รวมคุณด้วยสิ ควรจะให้ตำรวจจัดการ ฉันจะไม่ยอม! พวกคุณจะต้องโดนจับ ฉันจะแจ้งความ!”
ศลิษาจะไม่ยอมให้พวกมาเฟียนี้มาข่มเหงรังแกพวกเธอได้อีกต่อไป ที่เธอไม่โต้กลับคนพวกนี้ นั่นก็เป็นเพราะพ่อของเธอได้ทำผิดกับคนพวกนี้ก่อนก็เท่านั้นเอง
“โอเค งั้น เชิญแจ้งตำรวจได้เลย ผมไม่ติด ผมเองก็ยอมรับผิดในสิ่งที่ผมทำกับคุณไปแล้ว และพยายามจะรับผิดชอบ แต่คุณเองก็ปฏิเสธสิ่งที่ผมหยิบยื่นไป ถ้ามันทำให้คุณสบายใจ งั้น เชิญเลย เดี๋ยวผมจะให้ลูกน้องของผมพาไป”
“เอ่อ นายครับผมว่า...”
“ไม่เป็นไรหรอกเดม่อน นายช่วยพาเธอไปแจ้งความเพื่อเรียกร้องความยุติธรรมได้เลย เธอจะได้รู้ไง ว่าที่นี่ไม่ใช่ประเทศของเธอ!”
เบนจามินลุกขึ้นยืนพร้อมกับประจันหน้ากับหญิงสาว เขาไม่กลัวเลยสักนิด ถ้ามันจะทำให้เธอรู้สึกดี เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย
“ครับ แต่ผมเกรงว่าพ่อของเธอก็จะโดนไปด้วยนะครับ ผมหมายถึงพ่อของเธอโกงเงินจากพวกเราไป และพวกเรามีสัญญาทุกอย่าง ในทางกฎหมายพ่อของเธอก็น่าจะโดนด้วยครับ ถ้าสืบเรื่องนี้อย่างละเอียด”
เดม่อนอธิบายเพื่อดึงสติผู้หญิงของนายให้คิดตาม ความเป็นจริงถ้าเธอเรียกร้องสิทธิ์และเงิน นายของเขานั้นพร้อมจ่ายโดยไม่เกี่ยงเลย จะกี่ล้านนายของเขาก็พร้อมเปย์ เพราะเดม่อนดูจากรูปการณ์แล้ว นายของเขาทั้งสองกำลังหลงใหลสาวไทยอย่างหนัก
“เอ่อ...” ศลิษาชะงักทันทีกับคำพูดลูกน้องเขา ความเป็นจริงเธอก็ลืมสนิทเลยว่าถ้าศลิษาทำแบบนั้น พ่อของเธอก็จะต้องโดนเรื่องนี้ไปด้วยสินะ
“ว่าไงครับ ผมจะให้ลูกน้องของผมพาคุณไป อำนวยความสะดวกให้คุณเอง”
เบนจามินพร้อมที่จะเผชิญหน้าอยู่แล้ว วงการมาเฟียนั้นมีเรื่องเกี่ยวกับตำรวจอยู่เป็นประจำ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก สาวๆ หลายคนที่พยายามจะแบล็คเมล์เขาก็ทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง
“ฉัน...” ใบหน้าสวยร้อนผ่าว เพราะความโมโหจนลืมใช้สติในการไตร่ตรอง ถ้าพ่อของเธอไม่ทำผิดล่ะก็ เธอจะเอาผิดคนพวกนี้เป็นแน่ แต่ทว่าทั้งหมดทั้งมวลถ้าพ่อไม่ทำผิด เธอกับเมธิตาก็คงไม่ต้องมาเผชิญเหตุการณ์พวกนี้ เจ็บใจนัก เธอทำอะไรพวกมาเฟียโหดนี่ไม่ได้เลย
“ว่าไงครับ สรุปคุณจะไปหรือเปล่าครับ ถ้าไม่ไปคุณก็ควรนั่งลงและเรามาคุยหาทางออกกันดีกว่านะ ผมว่าเรื่องทั้งหมดนี่มีแต่ฝั่งคุณทั้งนั้นที่จะเสียเปรียบ”
“ฉันแค่ห่วงเพื่อนและก็อยากไปหาเพื่อนของฉัน คุณช่วยพาฉันไปหน่อย”
“คงยังไม่ได้ตอนนี้หรอก เพื่อนของคุณอยู่กับพี่ชายของผม และเธอก็คงไม่มีทางที่จะกลับมาเหมือนเดิมแล้ว พี่ชายผมไม่ฆ่าเพื่อนของคุณแน่นอน แต่ว่า...”
เบนจามินก็สงสัยในตัวพี่ชายของตัวเองอยู่เหมือนกัน ปกติพี่ลูคัสจะไม่ค่อยเสพสมผู้หญิงที่อ่อนประสบการณ์ พี่ลูคัสมีรสนิยมทางเพศสวนทางกับเบนจามินโดยสิ้นเชิง แต่ทว่าทำไมตอนนี้พี่ชายเขาถึงเปลี่ยนไปได้
“แต่ว่าอะไรคะ คุณเล่ามาให้หมดเลยค่ะ ตอนนี้ฉันเป็นห่วงเพื่อนมาก พี่ชายของคุณทำอะไรเพื่อนฉันไปบ้างก็ไม่รู้”
ท่าทางมาเฟียคนพี่จะดูน่ากลัวกว่ามาเฟียคนน้องมาก ศลิษาเคยเผชิญหน้ามาแล้วถึงสองครั้ง แต่ใดๆ เลยไม่ว่าจะเป็นพี่หรือน้อง ขึ้นชื่อว่ามาเฟียนั้น น่ากลัวทุกคน ความมีอำนาจ เงินทอง และสิ่งผิดกฎหมายทำให้ไม่มีใครกล้าที่จะต่อกรกับคนพวกนี้หรอก
“สรุปคุณจะฟังเรื่องของเพื่อนคุณจริงๆ งั้นสิ”
“จริงค่ะ คุณเล่ามาเลยค่ะ”
คงไม่มีอะไรที่น่ากลัวไปมากกว่านี้แล้ว ตั้งแต่เธอก้าวเข้ามาในเมืองลาสเวกัสแห่งนี้ เธอก็เจอแต่เรื่องน่ากลัวมาตลอดอยู่แล้ว ศลิษาพร้อมที่จะรับฟังไม่ว่าเรื่องของเพื่อนเธอจะหนักหนาเท่าไหร่ก็ตาม
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ]
บรรยากาศในยามค่ำคืนภายในคฤหาสน์ดูเงียบผิดปกติ ไรลีย์ก้มมองเวลาบนข้อมือของเธอ ‘ทุกคนไปไหนกันหมดนะ’ สายตาของเธอสอดส่องไปทั่วบริเวณทางเดินของห้องโถงขนาดใหญ่ มุมรับแขกที่มีแก้วเครื่องดื่มวางอยู่ คล้ายกับมีคนพึ่งดื่มเสร็จ ‘หรือว่าจะเป็นพี่ลูคัสกันนะ’
“คุณหนูทำไมพึ่งกลับล่ะครับ”
“อุ้ย! ตกใจหมดเลยค่ะลุงอดัม”
“ไหนคุณหนูบอกลุงว่าจะไปซื้อของกับเพื่อนไงครับ”
“ก็...เพื่อนไรลีย์สิคะ ชวนไปเที่ยวต่อค่ะคุณลุง”
เป็นการโกหกที่เธอไม่ได้อยากทำเลย แต่เพราะว่ามันจำเป็น วันนี้ไรลีย์หมดวันไปกับหนุ่มชาวไทยคนที่เธอช่วยเหลือไว้ และพรุ่งนี้เธอก็นัดกับเขาไว้ว่าจะช่วยออกตามหาน้องสาวของเขา ไรลีย์จะต้องสร้างเรื่องราวหลอกลุงอดัมอีกสินะ
“คุณหนูแน่ใจนะครับว่าไปกับเพื่อนจริงๆ”
“ก็จริงสิคะ งั้นลุงก็ลองโทรหามิเชลสิคะ”
“คุณหนูเตรียมกับเพื่อนไว้แล้ว คุณหนูมีอะไรบอกลุงมาตรงๆ เถอะอย่าปิดบังลุงเลย ตอนนี้คุณลูคัสก็เข้าใจคุณหนูบ้างแล้ว หลังจากที่คุณเบนจามินพูดเรื่องคุณหนูวันนั้น”
“ไรลีย์ไปอยู่ที่ร้านค่ะ ไม่ได้ไปไหนเลย ลุงก็รู้นี่คะว่าไรลีย์อยากเปิดร้านนี้แค่ไหน…และอีกเรื่องหนึ่งที่ไรลีย์จะบอกคุณลุงก็คือ”
“ผู้ชายชาวไทยนั่นใช่ไหม ที่คุณหนูปิดบังลุงอยู่”
“อุ้ย! คุณลุงรู้ได้ยังไงคะ”
“ลุงเป็นห่วงคุณหนู ก็เลยตามไปดู ก็ไปเจอผู้ชายคนนั้นอยู่ในร้านของคุณหนูครับ เรื่องนี้คุณลูคัสจะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็ดขาดนะครับ ถ้าไม่อยากให้ผู้ชายคนนั้นได้รับอันตราย”
สายตาของชายวัยกลางคนเหลือบมองไปยังห้องหนึ่ง ซึ่งตอนนี้อดัมก็รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น อดัมไม่อาจช่วยเหลือหญิงชาวไทยคนนั้นได้ คุณลูคัสอาจจะชอบเธอมากก็เป็นได้
“คือว่า...ไรลีย์ไม่ได้ตั้งใจที่จะปิดบังคุณลุงหรอกนะคะ มันจำเป็นจริงๆ ค่ะ ทั้งเรื่องที่ร้านกับเรื่องผู้ชายคนนั้น ในเมื่อคุณลุงทราบเรื่องทุกอย่างหมดแล้ว ไรลีย์ก็ไม่มีอะไรจะแก้ตัวค่ะคุณลุง”
“ถ้าคุณหนูอยากจะช่วยผู้ชายคนนั้นจริงๆ ลุงแนะนำว่าให้คุณหนูหยุดการติดต่อเขาไป ตอนนี้คุณลูคัสอาจจะไม่ทราบนะครับ แต่ถ้าทราบล่ะก็ คุณหนูก็รู้อยู่แล้วว่าคุณลูคัสจะทำอะไร”
“แล้วจะทำยังไงคะ ตอนนี้ผู้ชายคนนั้นเขาก็ลำบากค่ะ พรุ่งนี้ไรลีย์สัญญาว่าจะช่วยเขาตามหาน้องสาวค่ะคุณลุง อีกอย่างที่คุณลุงเก็บเรื่องนี้เป็นความลับล่ะก็ ไรลีย์คิดว่าพี่ลูคัสก็ไม่รู้หรอกค่ะ”
“ตามหาน้องสาวงั้นหรือครับ”
หรือว่าเรื่องนี้มันจะเกี่ยวข้องกับเด็กสาวที่คุณลูคัสพามากันนะ อดัมพอจะทราบเรื่องนี้มาบ้างแล้ว ว่ามีเด็กสาวสองคนที่มาเป็นตัวประกัน คนหนึ่งอยู่ที่คลับส่วนอีกคนอยู่ที่บ้านหลังนี้
“ใช่ค่ะ น้องสาวสองคนของเขาถูกมาเฟียใช้เป็นตัวประกันให้กับพ่อของเขาค่ะ ตอนนี้พ่อของเขากลับไทยเพื่อไปเอาเงินมาใช้หนี้มาเฟียค่ะคุณลุง และอีกอย่างเขาก็โดนโจรปล้นทรัพย์สินไปหมดค่ะ ไรลีย์สงสารเขา ก็เลยอยากจะช่วยเขาให้สำเร็จก่อนค่ะ”
“งั้น ลุงคิดว่าคุณหนูคงไม่ต้องช่วยเขาตามหาน้องสาวของเขาแล้วแหละครับ”
“ทำไมเหรอคะคุณลุง”
“เพราะว่ามาเฟียที่คุณหนูบอกอาจจะอยู่ไม่ไกลจากตัวคุณหนูหรอกครับ”
อดัมสันนิฐานจากเรื่องทั้งหมด ถ้าบอกคุณหนู อย่างน้อยน้องสาวของทั้งสองควรได้รับรู้เรื่องที่พี่ชายของเธอกระทำ
“นี่คุณลุงอย่าบอกนะคะ ว่ามาเฟียที่ไรลีย์จะช่วยผู้ชายคนนั้นตาม...ก็คือพี่ลูคัสหรือคะ”
“ใช่ครับ แต่ลุงแค่เดานะครับ เพราะคนที่อยู่กับคุณลูคัสนั้นเป็นหญิงชาวไทยเหมือนกันครับ และเธอก็พึ่งจะมาไม่นานครับ”
“ทั้งสองคนเลยเหรอคะ”
“น่าจะใช่นะครับ เห็นว่าอีกคนทำงานอยู่ที่คลับครับ”
“แล้วอีกคนล่ะคะคุณลุง อยู่ที่ไหนคะ”
“อยู่ที่นี่แหละครับ แต่ตอนนี้ลุงว่ามันดึกมากแล้ว ยังไงพรุ่งนี้คุณหนูค่อยถามคุณลูคัสเองก็ได้ครับ”
“อยู่บ้านหลังนี้ ทำไมไรลีย์ถึงไม่ทราบเลยคะ”
“เรื่องนี้มันซับซ้อนครับ ลุงเองก็ตอบไม่ได้หรอกครับ ให้คุณหนูถามคุณลูคัสเองดีกว่า หรือถ้าจะให้ดีลุงว่าลองสืบจากตรงนี้ก่อนที่จะถามดีมั้ยครับ”
“ถ้าคุณลุงพูดแบบนี้ งั้นก็แสดงว่าเรื่องนี้ต้องมีอะไรแน่นอนเลยใช่มั้ยคะคุณลุง”
“ประมาณนั้นแหละครับคุณหนู”
ความช่วยเหลืออาจจะช้าไปเสียแล้ว แต่มันก็ดีกว่าที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย
......................
[เช้าวันต่อมา...ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] บนโต๊ะอาหารกลางห้องโถงขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ที่มีน้องสาวของบ้านกำลังนั่งรออย่างใจจดใจจ่อ เช้านี้ไรลีย์ต้องรีบตื่นมาเพื่อสังเกตการณ์เรื่องของพี่ชายเธอ อย่างที่ลุงอดัมบอก เธอต้องสืบเรื่องนี้ก่อนเพื่อความชัดเจน “นี่พี่ตาฝาดไปหรือเปล่าเนี่ย”เสียงพี่ชายคนรองเอ่ยทักน้องสาวของเขา “มันน่าจะเป็นคำพูดของไรลีย์มากกว่านะคะพี่เบน ตื่นแต่เช้าแบบนี้ และอีกอย่าง ปกติพี่เบนไม่ค่อยจะอยู่บ้านนี่คะ” “โอเค งั้นเราคงพอกัน พี่ว่าเหมือนเราจะนั่งรอใครหรือเปล่าไรลีย์ หรือว่าจะรอพี่”เบนจามินสังเกตว่าบนโต๊ะอาหารมีเพียงแก้วกาแฟเท่านั้น “รอพวกพี่ๆ แหละค่ะ ไรลีย์มีเรื่องจะคุยกับพี่ลูคัส แต่ว่าเจอพี่เบนก่อน งั้นคุยกับพี่เบนเลยล่ะกัน” “อ่าว เรานี่ยังไง สรุปรอพี่ลูคัส แต่จะคุยกับพี่ในระหว่างรองั้นหรือ แล้วมันจะเป็นเรื่องอะไรกัน ไหนลองพูดมาซิ”เบนจามินนั่งลงตรงข้ามกับน้องสาว เมื่อคืนหลังจากที่เขาสนทนากับหญิงสาว กว่าที่จะลงตัวก็เล่นเอาเขาต้องเหนื่อยอธิบาย ผลสรุปคือเธอจะขอมาพบเพื่อนของเธอที่บ้านเขา นี่จึงเป็นสาเหตุที่ทำให้เบนจาม
“อะไรนะ! พี่ชายของเธอมาตามหาเธองั้นเหรอ” “ใช่ค่ะพี่เบน ไรลีย์ถึงต้องตื่นแต่เช้า เพื่อรอถามพี่ลูคัสกับพี่เบนไงคะ เรื่องนี้ไรลีย์ว่ามันไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญแล้วนะคะ และอีกอย่างพี่เบนกับพี่ลูคัสทำแบบนี้ ไรลีย์ว่ามันไม่โอเคเลยนะคะ แย่มากๆ ที่พี่ทั้งสองรังแกเธอสองคนนั่นได้ยังไงคะ” “เดี๋ยวก่อนนะ! พี่ลูคัสคนเดียว สำหรับพี่มันเป็นความเข้าใจผิด และพี่ไม่ได้มีเจตนาอะไรเลย จะเรียกว่าอุบัติเหตุก็ได้”แต่มันก็เป็นอุบัติเหตุที่เบนจามินไม่อาจปฏิเสธได้เลย ว่าเขารู้สึกดีกับเธอคนนั้นมากๆ ความน่ารักและไร้เดียงสาของเธอ ทำให้เบนจามินติดใจไปเหมือนกัน แต่ว่าเธอนี่สิ ไม่เคยจะสนใจทุกอย่างที่เขาหยิบยื่นให้เลยสักนิด ได้แต่ไล่เขาออกมา และก็พร้อมที่จะกลับบ้านของเธอตลอดเวลา “นั่นแหละค่ะ ในฐานะที่ไรลีย์เป็นผู้หญิง เป็นเพศเดียวกันกับเธอสองคนนั่น ไรลีย์ว่าเราจะต้องคุยกัน และให้ความยุติธรรมจนถึงที่สุดกับเธอทั้งสองด้วยค่ะ ไม่งั้นไรลีย์จะไม่ยอมแน่” “เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ ก่อน พี่กับพี่ลูคัส เรายังไม่เคยได้เจอกันเลย งั้น…วันนี้เรามาเคลียร์เรื่องทุกอย่างดีกว่า…อืม…คงต้องรออีกสักพักนะ พี่
“ใช่ค่ะ ความรักเท่านั้นที่ผู้หญิงต้องการ แต่ว่าพี่เองก็ต้องใช้เวลานะคะ ถ้าหากว่าพี่ถูกใจเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่าพี่สองคนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยเธอสองคนกลับประเทศของเธอไปเถอะนะคะ” “พี่ไม่คิดจะทำแบบที่เราพูดอยู่แล้วไรลีย์”ลูคัสมั่นใจว่าเขาจะใช้อำนาจบังคับให้เธออยู่กับเขาให้ได้ โดยที่ไม่ต้องใช้ความรักนั่นเลยด้วยซ้ำ “แล้วพี่ลูคัสจะทำยังไงคะ ไรลีย์คิดว่าพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ต้องห่วงเธอสองคนเหมือนกัน อย่างที่พี่ลูคัสกับพี่เบนห่วงไรลีย์นะคะ พี่ลูคัสลองคิดดีๆ สิคะ ผู้หญิงมีตั้งมากมาย พี่จะใช้เงินซื้อกี่คนก็ได้นี่คะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆ และไม่ยอมที่จะใช้ความรักกับเธอล่ะก็ ไรลีย์ขอร้องค่ะ ปล่อยเธอไปเถอะนะคะ” “พี่มีวิธีของพี่ก็แล้วกันไรลีย์ ส่วนของนายล่ะเบน นายจะทำยังไง พี่รู้ว่านายก็จัดการเธอไปแล้วเหมือนกันนี่” “นั่นมันเป็นเพราะพี่ ที่ทำอะไรไม่เคยบอกผมเลย แต่ผมคงต้องกลับไปคุยกับเธอก่อน วันนั้นผมเองก็ไม่ได้ป้องกัน บางทีเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ”เบนจามินก็ไม่ต่างกันกับพี่ชายของเขาเลย เขาก็ถูกใจหญิงชาวไทยคนนั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
[ณ คลับหรูคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ] “สาวๆ ที่นี่อิจฉาเธอทั้งนั้นเลยนะ ที่เมื่อวานคุณเบนไปส่งเธอ...รู้มั้ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉันนี่แหละที่อิจฉาเธอที่สุด ได้ไปกับคุณเบนจามิน น้องชายเจ้าของธุรกิจที่รวยเป็นหมื่นล้านแสนล้านอย่างคุณลูคัส...ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจะไม่มาทำงานซะอีก...ทำไมยังมาอยู่อีกล่ะ อย่าบอกนะว่าหล่อนปฏิเสธคุณเบนจามิน” “อีกไม่กี่วันฉันก็จะได้กลับบ้านแล้ว ฉันไม่มัวมาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก”ศลิษาตอบกลับโมนิซ่าด้วยท่าทีที่ไม่สนใจเรื่องของอีกฝ่ายพูดมา ทำไมศลิษาจะต้องสนใจเขาด้วย เรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ เขาก็เป็นคนทำ เธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องของเขาไปใส่ใจหรอกนะ อีกไม่กี่วันพ่อของเธอก็จะกลับมาพร้อมเงินเพื่อใช้หนี้ เรื่องร้ายๆ นี่จะได้จบสิ้นเสียที “เธอนี่เล่นตัวจังเลยนะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้” “ทำไมคุณไม่เสนอเขาไปล่ะ เผื่อเขาจะสนใจคุณ” “ถ้าคุณเบนสนใจฉันล่ะก็ ฉันคงไม่มายืนขาแข็งทำงานอยู่นี่หรอกย่ะ ป่านนี้คงนอนสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ไปแล้ว บ้าจริง! เธอนี่ มีโอกาสไม่คว้าไว้ เสียดายสุดๆ” “เสียใจด้วยนะที่ฉันไม่ได้คิดอย่างคุณ”
“คุณชาร์ลอตต์ครับ พอเถอะครับ”เดม่อนดึงร่างของหญิงสาวมา ก่อนที่เธอนั้นจะถลาเข้าไปทำร้ายผู้หญิงของนาย ในเมื่อเธอจำคืนก่อนนั้นไม่ได้ เดม่อนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรื้อความจำของเธอขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะ บางทีให้เธอคิดว่าเป็นความฝันก็น่าจะดีที่สุด “แก! ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันไว้ ปล่อย!” “คุณก็หยุดดิ้นสิครับ...เอายังไงครับนาย”เดม่อนหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนาย “นายก็จัดการไปสิ จะถามฉันอีกทำไม”คนที่เบนจามินสนใจไม่ใช่ชาร์ลอตต์มาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมเบนจามินจะต้องแคร์เธอด้วย ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อของเธอล่ะก็ เบนจามินก็ไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว แต่ที่เบนจามินไม่ได้ขัดอะไร นั่นก็เป็นเพราะไม่อยากหักหน้าของเธอก็เท่านั้นเอง ถึงได้ยอมมาตลอด “เบน! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ชาร์ลอตต์รักคุณนะคะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทำไมคะ! ทำไมคุณไม่เคยรักชาร์ลอตต์เลยหรือคะ” “คุณรู้ดีชาร์ลอตต์ว่าความเป็นจริงมันเป็นยังไง ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณพูดเลย ลองทบทวนดีๆ สิ ว่าระหว่างคุณกับผมมันเกิดขึ้นตอนไหน ถ้าเรื่องนี้เป็นจร
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ “โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร” “โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม” “ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
“ไม่นะ! ฉันไม่ได้เป็นเมียคุณ และไม่อยากเป็น!” “ไม่อยากเป็น คุณก็ต้องเป็น ต่อจากนี้คุณจะเป็นเพิ่มอีกอย่างหนึ่งก็คือ เป็นแม่ของลูกผมนะเบบี๋ รู้หรือเปล่าว่าผมไม่มีวันที่จะปล่อยคุณไปหรอก ระยะเวลาหนึ่งเดือนนี้ผมจะพิสูจน์ให้ดู” “ทำไมคุณไม่ปล่อยฉันไป เราไม่รู้จักกัน และจะอยู่ด้วยกันได้ยังไง และอีกอย่างคุณก็มีผู้หญิงมากมาย ในตอนนั้นถ้าฉันหมดความสำคัญกับคุณ และคุณก็อาจจะ...” “อาจจะทิ้งคุณงั้นเหรอ คุณกลัวว่าผมจะทอดทิ้งคุณไป อืม ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมผู้หญิงไทยถึงได้เป็นคนคิดมากขนาดนี้ วัฒนธรรมบ้านคุณคงทำให้คุณเป็นแบบนี้สินะ” “ไม่เกี่ยวกับวัฒนธรรมอะไรของบ้านฉันเลย เราเจอกันแค่ไม่กี่วัน และไม่เคยรู้จักกันมาก่อน คุณจะให้ฉันตกลงปลงใจที่จะอยู่กับคุณตลอดไปเลยงั้นเหรอคะ” “ถ้าคุณไม่รู้จักผม หรือเราอยากทำความรู้จักกันให้มากกว่านี้ คุณก็ลองเปิดใจดูสิ ตอนนี้ทั้งคุณและผม เราอาจจะยังไม่ได้รักกัน แต่ถ้าเราลองคบหาดูใจกันไป เราก็อาจจะรักกันได้นะ คุณเล่นปิดผมทุกทางแบบนี้ แล้วเราจะไปต่อความสัมพันธ์แบบอื่นได้ยังไง คุณลองคิดดูสิ” “...” ศลิษาคิดตามในสิ่งที่เข
[โต๊ะอาหารเวลายามเย็นคฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] “วันนี้ลุงอดัมจัดเมนูพิเศษต้อนรับพวกคุณเลยนะคะ อาหารไทยหลายอย่างจากเชฟคนไทย ที่คุณอดัมคัดสรรเป็นพิเศษ คุณทั้งสามคนคงคิดถึงอาหารไทยมากๆ เลยใช่ไหมคะ”เสียงของไรลีย์ที่กำลังเปิดบทสนทนาบนโต๊ะอาหารในฐานะเจ้าของบ้านใหญ่ ซึ่งรับหน้าที่ภารกิจนี้แทนพี่ชายเธอทั้งสองคน พี่ลูคัสกับพี่เบนจามินออกไปทำงานที่คลับและในคาสิโน มอบหมายให้ไรลีย์ดูแลคนของตระกูลเฮมสวอร์ธ “ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ค่ะ พวกเราทานได้ค่ะ เกรงใจคุณลุงนะคะที่จะต้องเป็นธุระจัดการค่ะ”ศลิษามองอาหารไทยหลายอย่างบนโต๊ะ เธอย้ายเข้ามาพักอยู่ในบ้านหลังนี้เรียบร้อย โดยในตอนแรกเธอขอพักอยู่ห้องเดียวกับเมธิตา แต่ทว่าลุงพ่อบ้านกลับไม่ยอม เลยจัดที่พักให้เธออยู่ห้องตรงข้ามกับเพื่อนของเธอ ระยะเวลาหนึ่งเดือนที่ศลิษาต้องพักอยู่ที่นี่ จนกว่าจะครบกำหนดตามที่ทุกคนได้ตกลงกันไว้ “ไม่เป็นไรค่ะคุณตอง เราคนกันเองแล้วนะคะ ไรลีย์อยากให้ทุกคนอยู่ที่นี่อย่างสบายใจนะคะ อีกอย่างไรลีย์จะได้มีเพื่อนไงคะ เป็นผู้หญิงคนเดียวของบ้านเหงามากเลยค่ะ” “ได้ข่าวว่าคุณไรลีย์กำลังจะเปิดร้านใช่มั้ยคะ อืม
[วันต่อมา...ณ คฤหาสน์หลังใหญ่] บรรยากาศตอนสายๆ ของการนัดหมายในคฤหาสน์หลังใหญ่เกิดขึ้น อดัมพ่อบ้านประจำคฤหาสน์กำลังเตรียมการและดูแลความพร้อมทุกด้าน ไม่ว่าจะเป็นเหล่าบอร์ดี้การ์ด การอำนวยความสะดวก รวมไปถึงการเตรียมรับมือสถานการณ์ที่คาดไม่ถึง ซึ่งเหตุการณ์ครั้งนี้มันเป็นครั้งแรกของพ่อบ้านอย่างเขา เหล่าสาวใช้ที่ต้องคอยเสิร์ฟอาหาร ดูแลความเรียบร้อย อีกทั้งประมุขของบ้านเองก็ต้องเตรียมรับสิ่งนี้เช่นกัน “มาเรีย...เธอไปดูนายหญิงทีว่าเธอเรียบร้อยแล้วหรือยัง” “เรียบร้อยแล้วค่ะ เธอตื่นตั้งแต่เช้าแต่งตัวรอแล้วค่ะ คุณอดัมไม่ต้องห่วงค่ะ เด็กนั่นอยากจะเจอเพื่อนและพ่อของเธอใจจะขาดแล้วค่ะ” “แล้วเธอได้พูดอะไรกับนายหญิงหรือเปล่า”อดัมเปลี่ยนสรรพนามเรื่องเด็กสาวคนนั้นทันที เมื่อรู้ว่าคุณลูคัสนั้นไม่ยอมที่จะปล่อยเด็กนั่น จะเป็นอะไรไปไม่ได้หรอกนอกจากผู้หญิงคนนี้จะทำให้นายของอดัมเปลี่ยนไป อืม และเปลี่ยนไปในทิศทางที่ดีด้วยสิ อีกหน่อยคฤหาสน์หลังนี้จะไม่เงียบเหงาอีกต่อไป เสียงเด็กๆ คงปลุกอดัมทุกเช้าสินะ “ก็พูดนิดหน่อยค่ะคุณอดัม ส่วนใหญ่ก็จะสอนเธอแหละค่ะ อยากให้เ
[อีกด้านหนึ่ง ณ คฤหาสน์เฮมสวอร์ธ] ร่างอันบอบบางกำลังพยุงตัวเองลุกขึ้นจากที่นอนด้วยความยากลำบาก ความบอบช้ำจากการโดนกระทำอันโหดร้ายและป่าเถื่อนของมาเฟียโหดเจ้าของคฤหาสน์หลังใหญ่ ทำให้เธอแทบทรงตัวไม่ไหวจนเกือบจะล้มลง หมับ! ร่างเล็กถูกรับเอาไว้อย่างทันท่วงที ก่อนที่จะล้มลงบนพื้น สายตาคมดุจับจ้องไปที่ใบหน้างามฉายแววตำหนิอย่างชัดเจน “ระวังสิ!” น้ำเสียงห้วนดุคนที่อยู่ในอ้อมแขนทันที “กะ-แก!” ทันทีที่รู้ว่าเป็นเขา ร่างบางก็ออกแรงขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนนั้น แต่มันก็เป็นไปได้ยาก เมื่อเรี่ยวแรงของเธอนั้นหลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิด “หยุดด่าฉันสักพักได้มั้ย ดูสภาพของเธอสิ” “นั่นมันเป็นเพราะแกไง ที่ทำให้ฉันเป็นแบบนี้” “เธอเลิกคิดที่จะไปจากฉันได้แล้ว เพราะฉันไม่ปล่อยเธอไปแน่ พ่อของเธอมาเมื่อไหร่ ฉันจะตกลงด้วยข้อเสนอที่ทำให้พ่อเธอปฏิเสธฉันไม่ได้”เงินเท่านั้นที่เป็นทางออกของลูคัสตอนนี้ เขาเสนอเงินที่มากกว่า พร้อมกับสารภาพกับนายก้องภพไปตรงๆ ว่าเขาขอแลกกับตัวเธอ “น้าก้องไม่ใช่พ่อของฉัน เพราะฉะนั้นแกอย่าเอาเรื่องนี้มาอ้าง แกมันไม
แคว่ก!! เสียงชุดเดรสสวยถูกกระชากจนขาดวิ่น ร่างอวบอิ่มปรากฎแก่สายตาของมาเฟียหนุ่มทันที แววตาคมดุอ่อนแสงลงเมื่อเห็นเนินเนื้ออวบของเธอ “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยนะ! ฮึก!! ไม่!”ศลิษาทั้งดิ้นและร้องในคราวเดียวกัน มือบางพยายามยกขึ้นมาปิดทรวงอกของเธอที่ถูกเปลือยด้วยฝีมือของชายที่นั่งคร่อมอยู่เหนือร่างของเธอ “ปล่อยเหรอ! มันสายไปแล้วเบบี๋! ผมเสนอทางเลือกให้คุณไปแล้ว เพราะฉะนั้นต่อจากนี้คุณจะได้เจอของจริงเสียที!”พูดจบมาเฟียหนุ่มก็โฉบวูบลงไปที่ปากบางทันที จูบร้อนถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง ริมฝีปากบางเม้มสนิท ไม่ยอมเปิดปากให้ลิ้นเขากดแทรกเข้าไปได้ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมา ‘นี่เธอคงยังไม่รู้จักคนอย่างนายเบนจามินดีสินะ’ “ฮึก! กรี้ดดดดด!!!” ศลิษาร้องเสียงหลง เมื่อส่วนล่างของเธอจุดที่อ่อนไหวที่สุดนั้น ถูกมือใหญ่ตะปปอย่างหนักหน่วง พร้อมกับดึงกระชากเพนตี้ตัวจิ๋วของเธอออก เนินเนื้ออวบอูมถูกนิ้วแกร่งลากไล้เข้าไปตรงร่องแก่นกลางทันที เรียวขาสวยหนีบเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ แต่ทว่าก็ยังช้ากว่ามือใหญ่นัก! “ร้องไปสิ ร้องดังๆ ผมชอบนะ มันกระตุ้นอารมณ์ผมได้ดีสุดๆ อึ้มมม์ วันนี้คุณหนี
[ณ เพนท์เฮ้าส์หรูใจกลางเมืองลาสเวกัส...ในเวลาต่อมา] “เชิญคุณคุยเรื่องของคุณได้เลยค่ะ ฉันพร้อมรับฟังแล้วค่ะ”ศลิษานั่งลงบนโซฟาใหญ่กลางห้อง หลังจากที่เขาบอกเธอว่าจะขอคุยกับเธอก่อนที่เขาจะพาศลิษาไปเจอเพื่อนของเธอ ดวงตากลมโตกวาดมองบริเวณรอบๆ ห้องขนาดใหญ่ ความหรูหราและราคาคงไม่ต้องพูดถึง พวกมาเฟียมีกินมีใช้เสียจนไม่รู้จะเอาไปทำอะไร สิ่งนี้คงเป็นเรื่องเล็กสำหรับเขาสินะ “โอเค นี่คุณรีบขนาดนั้นเลยเหรอ ความจริงรับเครื่องดื่มสักแก้วก่อนก็ได้นะ น้ำเปล่าก็ได้ เผื่อคุณจะคอแห้ง”เบนจามินมองดวงหน้านวลเนียนของอีกฝ่ายด้วยความชื่นชม หญิงไทยน่ารักก็จริง แต่พวกเธอมักจะคิดมาก และดูจะเคร่งกับวัฒนธรรมของตัวเอง ถ้าตัดสิ่งนี้ไป เขาคงเข้าถึงตัวเธอได้มากกว่านี้เป็นแน่ “ฉันไม่ต้องการค่ะ คุณพูดมาเลยค่ะว่าเรื่องอะไร” “โอเค! เอาเป็นว่าเข้าเรื่องเลยก็แล้วกัน เมื่อเช้าผม พี่ชาย และน้องสาวของผมได้คุยกันแล้วถึงเรื่องทั้งหมด คุณอาจจะสงสัยสินะ ว่าน้องสาวของผมมาเกี่ยวเรื่องนี้ทำไม” “ค่ะ” ศลิษาจ้องไปที่เขาด้วยความลุ้นระทึกอยู่พอสมควร มีตัวละครเพิ่มมาคือน้องสาวของเขางั้นเหรอ
“คุณชาร์ลอตต์ครับ พอเถอะครับ”เดม่อนดึงร่างของหญิงสาวมา ก่อนที่เธอนั้นจะถลาเข้าไปทำร้ายผู้หญิงของนาย ในเมื่อเธอจำคืนก่อนนั้นไม่ได้ เดม่อนก็ไม่จำเป็นที่จะต้องรื้อความจำของเธอขึ้นมา ไม่ใช่ว่าเขาจะกลัวหรอกนะ บางทีให้เธอคิดว่าเป็นความฝันก็น่าจะดีที่สุด “แก! ปล่อยฉันนะ! กล้าดียังไงมาจับตัวฉันไว้ ปล่อย!” “คุณก็หยุดดิ้นสิครับ...เอายังไงครับนาย”เดม่อนหันไปขอความเห็นจากผู้เป็นนาย “นายก็จัดการไปสิ จะถามฉันอีกทำไม”คนที่เบนจามินสนใจไม่ใช่ชาร์ลอตต์มาตั้งแต่แรกแล้ว ทำไมเบนจามินจะต้องแคร์เธอด้วย ถ้าเรื่องนี้เกี่ยวกับพ่อของเธอล่ะก็ เบนจามินก็ไม่คิดที่จะสนใจอยู่แล้ว แต่ที่เบนจามินไม่ได้ขัดอะไร นั่นก็เป็นเพราะไม่อยากหักหน้าของเธอก็เท่านั้นเอง ถึงได้ยอมมาตลอด “เบน! คุณพูดแบบนี้ได้ยังไงคะ ชาร์ลอตต์รักคุณนะคะ เราคบกันมาหลายปีแล้ว ทำไมคะ! ทำไมคุณไม่เคยรักชาร์ลอตต์เลยหรือคะ” “คุณรู้ดีชาร์ลอตต์ว่าความเป็นจริงมันเป็นยังไง ผมไม่อยากจะพูดอะไรมากไปกว่านี้ เราไม่ได้เป็นอะไรกันอย่างที่คุณพูดเลย ลองทบทวนดีๆ สิ ว่าระหว่างคุณกับผมมันเกิดขึ้นตอนไหน ถ้าเรื่องนี้เป็นจร
[ณ คลับหรูคาสิโนตระกูลเฮมสวอร์ธ] “สาวๆ ที่นี่อิจฉาเธอทั้งนั้นเลยนะ ที่เมื่อวานคุณเบนไปส่งเธอ...รู้มั้ย...หนึ่งในนั้นก็มีฉันนี่แหละที่อิจฉาเธอที่สุด ได้ไปกับคุณเบนจามิน น้องชายเจ้าของธุรกิจที่รวยเป็นหมื่นล้านแสนล้านอย่างคุณลูคัส...ฉันคิดว่าวันนี้หล่อนจะไม่มาทำงานซะอีก...ทำไมยังมาอยู่อีกล่ะ อย่าบอกนะว่าหล่อนปฏิเสธคุณเบนจามิน” “อีกไม่กี่วันฉันก็จะได้กลับบ้านแล้ว ฉันไม่มัวมาสนใจเรื่องพวกนี้หรอก”ศลิษาตอบกลับโมนิซ่าด้วยท่าทีที่ไม่สนใจเรื่องของอีกฝ่ายพูดมา ทำไมศลิษาจะต้องสนใจเขาด้วย เรื่องที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของเธอ เขาก็เป็นคนทำ เธอไม่คิดที่จะเอาเรื่องของเขาไปใส่ใจหรอกนะ อีกไม่กี่วันพ่อของเธอก็จะกลับมาพร้อมเงินเพื่อใช้หนี้ เรื่องร้ายๆ นี่จะได้จบสิ้นเสียที “เธอนี่เล่นตัวจังเลยนะ เป็นฉันหน่อยไม่ได้” “ทำไมคุณไม่เสนอเขาไปล่ะ เผื่อเขาจะสนใจคุณ” “ถ้าคุณเบนสนใจฉันล่ะก็ ฉันคงไม่มายืนขาแข็งทำงานอยู่นี่หรอกย่ะ ป่านนี้คงนอนสบายอยู่ในคฤหาสน์หลังใหญ่ไปแล้ว บ้าจริง! เธอนี่ มีโอกาสไม่คว้าไว้ เสียดายสุดๆ” “เสียใจด้วยนะที่ฉันไม่ได้คิดอย่างคุณ”
“ใช่ค่ะ ความรักเท่านั้นที่ผู้หญิงต้องการ แต่ว่าพี่เองก็ต้องใช้เวลานะคะ ถ้าหากว่าพี่ถูกใจเธอจริงๆ เพราะฉะนั้นไรลีย์เชื่อว่าพี่สองคนทำแบบนั้นไม่ได้หรอกค่ะ ปล่อยเธอสองคนกลับประเทศของเธอไปเถอะนะคะ” “พี่ไม่คิดจะทำแบบที่เราพูดอยู่แล้วไรลีย์”ลูคัสมั่นใจว่าเขาจะใช้อำนาจบังคับให้เธออยู่กับเขาให้ได้ โดยที่ไม่ต้องใช้ความรักนั่นเลยด้วยซ้ำ “แล้วพี่ลูคัสจะทำยังไงคะ ไรลีย์คิดว่าพ่อแม่และพี่ชายของเธอก็ต้องห่วงเธอสองคนเหมือนกัน อย่างที่พี่ลูคัสกับพี่เบนห่วงไรลีย์นะคะ พี่ลูคัสลองคิดดีๆ สิคะ ผู้หญิงมีตั้งมากมาย พี่จะใช้เงินซื้อกี่คนก็ได้นี่คะ ถ้าพี่ไม่ได้ชอบเธอจริงๆ และไม่ยอมที่จะใช้ความรักกับเธอล่ะก็ ไรลีย์ขอร้องค่ะ ปล่อยเธอไปเถอะนะคะ” “พี่มีวิธีของพี่ก็แล้วกันไรลีย์ ส่วนของนายล่ะเบน นายจะทำยังไง พี่รู้ว่านายก็จัดการเธอไปแล้วเหมือนกันนี่” “นั่นมันเป็นเพราะพี่ ที่ทำอะไรไม่เคยบอกผมเลย แต่ผมคงต้องกลับไปคุยกับเธอก่อน วันนั้นผมเองก็ไม่ได้ป้องกัน บางทีเธออาจจะท้องกับผมก็ได้นะครับ”เบนจามินก็ไม่ต่างกันกับพี่ชายของเขาเลย เขาก็ถูกใจหญิงชาวไทยคนนั้นอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว