ตอนที่ 15 ซาตานร้ายลูคัสNc+

“กรี๊ดดดด!! ไม่นะ!! โอ้ย! ฮึก! กรี๊ดดดด”

เสียงกรีดร้องของหญิงสาวดังลั่นห้อง เมื่อเรือนร่างของเธอนั้นถูกซาตานร้ายกำลังคร่อมตัวเธอเอาไว้

          แคว่ก!!! เสียงชุดยูนิฟอร์มแม่บ้านของหญิงสาวถูกดึงทึ้งอย่างบ้าคลั่ง เศษชิ้นส่วนนั้นถูกนำเอาเป็นเชือกมัดข้อมือบางทันที! อารมณ์ดิบของลูคัสนั้นทะยานขึ้นสูง ราวกับน้ำมันที่กำลังติดไฟ!

          “ปล่อยได้ไงเด็กน้อย โอวว์ ดูเธอสิ เธอใส่ชุดแบบนี้ มันกระตุ้นอารมณ์ของฉันเป็นบ้าเลย โอ๊ะ เช้าๆ แบบนี้ฉันขอมีเซ็กส์กับเธอสักหน่อยแล้วกันนะ ฮ่า ฮ่า”

แววตาของมาเฟียหนุ่มนั้น เต็มไปด้วยตัณหาราคะอย่างที่สุด ลูคัสคือหนึ่งในชายที่คลั่งกามอารมณ์มากที่สุดในลาสเวกัสก็ว่าได้ เซ็กส์คือกิจกรรมผ่อนคลายที่ดีที่สุดสำหรับเขา

          “กรี๊ดดด!! แก! ปล่อยฉันนะ!! ไอ้บ้า! ไม่นะ!!! กรี๊ดดดด!”

เมธิตาไม่ยอมแพ้ ถึงแม้ว่าข้อมือของเธอนั้นจะถูกเขาพันธนาการ เสื้อผ้าของเธอจะวิ่นไปหมดเหลือเพียงแต่ชุดชั้นใน เธอก็พยายามดิ้นถึงที่สุด ทั้งเตะและถีบร่างใหญ่ แต่ทว่า มันก็ทำได้ไม่ถนัดนัก เมื่อร่างสูงใหญ่ของมาเฟียโหดนั้นกำลังกดทับร่างของเธอจมลงกับที่นอน

          “โอวว์ รู้มั้ยเด็กน้อย ยิ่งร้องยิ่งดิ้น ฉันก็ยิ่งชอบ ดูสิ! ลูกชายของฉันมันอยากออกมาแล้ว!!!”

มาเฟียหนุ่มกระชากชุดคลุมของตัวเองออก ด้านในนั้นกลับไม่ได้สวมใส่อะไรเลยสักชิ้น มังกรใหญ่มหึมาออกมาท้าทายสายตาของเด็กสาวทันที!!

          “กรี๊ดดดด!!! ปล่อยฉันไปนะ!! ได้โปรด ฮึก!”

เมธิตาดิ้นสุดแรงทั้งเตะและถีบ แต่ทว่าสิ่งที่เธอทำนั้นก็เป็นไปได้ยากเหลือเกิน เมื่อเรือนร่างของเธอมันแทบจะขยับไปตรงไหนไม่ได้เลย ร่างใหญ่ของมาเฟียเถื่อนคร่อมร่างของเธอและกดเอาไว้แน่น

          “เธอสวยมาก กระตุ้นเจ้าลูกชายของฉันจนห้ามเอาไว้ไม่ไหวแล้วเด็กน้อย...อีกสักพักเธอจะต้องเปลี่ยนเสียงร้องเป็นเสียงครางแน่นอน...อื้ม...ดูสิ...หุ่นของเธอมันน่าฟัดมาก ให้ตายสิ!”

ภาพเรือนร่างงดงามกระแทกตามาเฟียอย่างจัง สายตาคมดุจับจ้องไปยังเนินเนื้ออวบอูมที่มีเพนตี้ตัวจิ๋วปิดเอาไว้ ความกระสันทะยานขึ้นแรงสุด จนทำให้มาเฟียหนุ่มกระชากสิ่งกีดขวางนั้นออกทันที

          แคว่ก!! เสียงของเพนตี้ตัวจิ๋วขาดออกจากกันเพราะแรงกระชากอันมหาศาลจากคนตัวใหญ่

          “กรี๊ดดดดด!! ช่วยด้วย! ช่วยหนูด้วย!! ไม่นะ!”

เมธิตาทั้งร้องและดีดดิ้นไปมา ในขณะที่เรียวขาของเธอกำลังถูกแยกออกจากกัน และถูกแทรกด้วยร่างกำยำที่กำลังเบียดพรวดเข้ามา

          “โอวว์ เด็กน้อย ฉันอดใจเอาไว้ไม่ไหวแล้ว ขอฉันเถอะนะ”

ลูคัสร้องโอดครวญเพราะความปวดหนึบอย่างแสนสาหัส มังกรใหญ่ของเขาดีดเด้งผงาดไปมา พร้อมจะกระโจนเข้ากับร่องกุหลาบสวยดอกใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้า

          สึ่บ!!! แก่นกายใหญ่จ้วงเข้าไปแบบกะทันหันโดยไม่รอความพร้อมของร่างกายอีกฝ่ายแต่อย่างใด แต่ทว่า! แท่งเหล็กนั้นกลับเข้าไปได้ไม่ถึงครึ่งลำเลยด้วยซ้ำเพราะความคับแคบของวัยสาว

          “กรี๊ดดดดดด!!!” กำปั้นอันน้อยนิดฟาดลงไปบนไหล่กว้างของมาเฟียเถื่อน แต่ก็ไม่อาจทำให้หินผานั้นสะทกสะท้านแต่อย่างใด ความเจ็บปวดจนเรือนร่างแทบจะดับสลายนั้น ทำให้เมธิตากรีดร้องดังลั่น ‘ใครก็ได้มาช่วยฉันที’ เมธิตาได้แต่ภาวนาให้มีใครมาช่วยเหลือเธอให้รอดจากเหตุการณ์อันเลวร้ายนี้บ้าง แต่ทว่าจะมีใครกันที่จะช่วยเธอได้ ในเมื่อบ้านหลังนี้เขาก็เป็นผู้ครอบครองอยู่แล้ว

          “โอ๊ะ! เธอ!” ดุ้นมังกรใหญ่ของเขาถูกรัดเอาไว้แน่น เพราะความบริสุทธิ์ของวัยสาว ทำให้ร่างกำยำกลับร้อนแรงขึ้นอีกเท่าตัว เมื่อรู้ว่าเขาคือคนแรกของเธอ แท่งเหล็กร้อนพยายามดันเข้าไปจนสุดเยื่อกั้นบางๆ นั้นขาดสะบั้นลงพร้อมกับน้ำขุ่นเข้มทะลักออกมาเคลือบแท่งใหญ่ มาเฟียร้ายไม่สนใจอาการดิ้นพล่านของอีกฝ่ายได้แต่ดันเจ้าลูกชายของเขาเข้าออกไปมา

          “ฮือ ฮือ กรี๊ดดดด!! ไม่นะ ได้โปรดปล่อยฉันนะ!!!”

ทั้งเสียงร้องและคำอ้อนวอนของเด็กสาวที่ดังอย่างต่อเนื่อง เพื่อต้องการให้ร่างใหญ่นั้นปล่อยเธอเป็นอิสระ ความเจ็บปวดที่ช่วงล่างของเธอฉีกขาดทำให้น้ำตาทะลักอาบทั้งสองพวงแก้มสาว

เมธิตาไม่รู้ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนี้ไปได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเร็วจนเธอไม่ทันจะรู้ตัวเลย ความเสียใจแล่นมากระจุกอยู่ที่กลางอก เมื่อนึกถึงความเป็นจริงอันน่าเจ็บปวด ‘เธอถูกข่มขืนอย่างโหดร้ายจากชายแปลกหน้าที่เธอไม่รู้จัก’

          “โอ๊ะ! แล้วฉันจะตอบแทนเธออย่างงาม...เบบี๋”

ร่างกำยำโหมแรงเข้าใส่เรือนร่างงามแบบไม่ยั้ง เมื่อร่องรักของเธอบีบรัดแก่นกายเขาแน่นสุด ‘เธอคือสิ่งมหัศจรรย์ที่พิเศษสุด’ ไม่ใช่ว่าลูคัสจะไม่เคยเสพสมสาวบริสุทธิ์ แต่สำหรับเด็กสาวคนนี้ต่างออกไป

          มรสุมพายุระดับทอร์นาโดกำลังโหมแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ตามแรงอารมณ์ของคนร่างใหญ่ มาเฟียหนุ่มแสยะยิ้มออกมาอย่างโหดเหี้ยม เรือนร่างเล็กแน่นิ่งไป ไร้เสียงของร่างงาม ในขณะเรือนร่างกำยำยังตอกอัดรัวจังหวะไม่หยุดพัก

          ร่างของเด็กสาวถูกพลิกสลับท่วงท่าไปมา เสียงร้องคำรามของมาเฟียเถื่อนดังลั่นห้อง มือใหญ่ทำการกดไหล่บอบบางของเธอจนจมที่นอนอย่างแรง มุมปากหนายกยิ้มอย่างพอใจ สายตาคมจ้องมองเรือนร่างเล็กที่สั่นสะท้านตามแรงกระแทกของแท่งเหล็กใหญ่

          การร่วมรักของมาเฟียโหดนั้นกินเวลานานนับชั่วโมง การสุขสมอารมณ์หมายเกิดขึ้นหลายครั้งในเวลาติดๆ กันโดยที่ร่างเล็กนั้นยังคงแน่นิ่ง มีเพียงลมหายใจอันแผ่วเบาของเธอเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ ร่างบอบบางถูกกระทำย่ำยีอย่างหนักหน่วงไร้ความปราณีจากชายแปลกหน้า ที่เธอดันเป็นที่ถูกใจเขาจนเกิดการข่มขืนกระทำชำเราเกิดขึ้น!

          หนึ่งชั่วโมงต่อมา...

          “ตามหมอมาดูเธอหน่อยอดัม”

ลูคัสเดินมาสั่งพ่อบ้านประจำคฤหาสน์ของเขา หลังจากเสร็จกิจกับร่างงามไปหลายครั้ง ร่างกำยำเดินตัวปลิว เมื่อความอัดแน่นได้รับการผ่อนคลาย

          “ทำไมคุณลูคัสทำเธอเจ็บหนักขนาดนั้นล่ะครับ”

อดัมอดไม่ได้ที่จะต่อว่าผู้เป็นนาย เขารู้สึกสงสารเด็กสาวนั่นเหลือเกิน เสียงร้องขอความช่วยเหลือของเธอดังก้อง เนื่องจากประตูห้องนอนของผู้เป็นนายไม่ได้ถูกปิดสนิทในตอนที่การร่วมรักอันแสนโหดเหี้ยมนั้นเกิดขึ้น เรื่องนี้มันเกิดขึ้นเป็นประจำ แต่ทว่าครั้งนี้หนักสุด เท่าที่อดัมเคยพบเจอ

          “ฉันก็ไม่ได้ที่จะตั้งใจให้เป็นแบบนั้นนะ อารมณ์มันพาไป”

ลูคัสยอมรับแบบตรงๆ กับสิ่งที่เขาทำ เขามีเงินมากมายมหาศาลที่จะตอบแทนเธอ อยากได้เท่าไหร่เขาไม่ขัดเลย เพราะความสุขที่เขาได้รับนั้นมันสุขจนแทบทะลักออกมาเลยทีเดียว

          “แล้วนี่...ถ้าพ่อของเธอมารับตัวเธอล่ะ คุณลูคัสเล่นทำเธอหนักขนาดนี้ และเงื่อนไขที่ส่งเธอมาเป็นตัวประกัน คุณลูคัสก็ดันไปผิดสัญญาเสียเอง คุณลูคัสจะทำยังไงต่อ”

          “สัญญางั้นเหรอ? พ่อของเธอเคยฉีกสัญญาพวกนี้ไปแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ทำไมฉันจะต้องรักษาสัญญานั้นด้วย ไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้านายก้องภพมา ก็แค่เสนอเงินฟาดหัวมันไปก็เท่านั้น อย่าลืมนะ ที่ลูกของมันต้องมาเป็นตัวประกันแบบนี้ ก็เพราะมันเองต่างหาก ที่บังอาจมาลูบคมมาเฟียอย่างฉัน”

          “ช่างน่าสงสารเด็กนั่นจริงๆเลยนะ ที่โชคร้ายเจอทั้งพ่อและคุณลูคัส”

          “นี่นายอยู่ข้างใครกันแน่อดัม...ฉันไม่ได้ฆ่าเธอซะหน่อย แล้วนายจะเดือดร้อนทำไมกัน เอาเวลาที่มาบ่นฉัน ไปตามหมอให้มาดูเธอจะดีกว่านะ”

          “ผมก็แค่สงสารเธอ ไม่น่าเลย”

อดัมพูดจบก็เดินจากไปทันที เขาไม่เคยเจอพฤติกรรมอันโหดร้ายเช่นนี้มาก่อน สงสารเด็กสาวนั่น ก็สงสารนะลองนึกสภาพว่าถ้าเขาเป็นพ่อของเด็กนั่นจะเป็นอย่างไรบ้าง นายลูคัสคงต้องเลือดออกจากหัวเป็นแน่

          “อะไรของนาย...ทุกทีนายก็ไม่เคยบ่นฉันเลยนะอดัม”

ลูคัสพูดตามหลังพ่อบ้าน อดัมเป็นอีกคนหนึ่งที่ลูคัสไม่เคยถือสาอะไรเลย ยามที่พ่อบ้านนี้มักจะบ่นเขาราวกับเป็นบุพการีเสียเอง จริงๆ แล้วลูคัสก็นับถืออดัมอยู่ไม่น้อย อดัมคอยดูแลทุกอย่าง เลี้ยงดูเขาและน้องมาตั้งแต่เขายังเล็ก สิ่งนี้เอง ทำให้เวลาอดัมบ่นอะไรเขาก็ตาม ลูคัสก็ไม่เคยนึกเคืองอดัมเลยสักที...

.....................