ยั่วรักจอมทมิฬ

ยั่วรักจอมทมิฬ

last updateปรับปรุงล่าสุด : 2024-11-15
โดย:  หงส์ จันรัญจวน แม่พลอยหุง  อัปเดตเมื่อครู่นี้
ภาษา: Thai
goodnovel18goodnovel
คะแนนไม่เพียงพอ
43บท
89views
อ่าน
เพิ่มลงในห้องสมุด

แชร์:  

รายงาน
ภาพรวม
แค็ตตาล็อก
แสดงความคิดเห็นของคุณในแอพพลิเคชัน

“สวัสดีค่ะ ท่านผีปู่ผีย่าผีตาผียายท่านผีบรรพบุรุษทั้งหลายเจ้าขา หนูชื่อลลนานะคะ ชื่อเล่นว่านุ่มค่ะ ถูกคนใจร้ายหน้าตาดีแต่ปัญญานิ่มเข้าใจผิดจับตัวมาแล้วยังพูดจาทำร้ายจิตใจนุ่มต่างๆ นานา นุ่มเสียใจมากเลยค่ะและคิดถึงบ้านมากแล้วก็เป็นห่วงนิ่งที่อาการสาหัสอยู่ด้วย นุ่มอยากขอให้พวกท่านดลบันดาลให้เขาปล่อยตัวนุ่มกลับบ้านเร็วๆ ด้วยค่ะ และขอให้นุ่มพ้นจากอำนาจชั่วร้ายป่าเถื่อนของคนใจร้ายด้วยเถิ้ดดด และจะให้ดีนุ่มขอสามตัวตรงๆ งวดนี้เลยนะคะ นุ่มจะได้มีเงินมีความสุขสบายไม่ต้องทำงานกลางคืนให้ใครดูหมิ่นเหยียดหยามว่าเป็นผู้หญิงกลางคืน ไม่ต้องเจอผู้ชายนิสัยไม่ดีมาลวนลามทำร้าย แต่ถ้าจะให้ดีที่สุด ดีมากๆ ก็ขอให้นุ่มได้สามีดีๆ หล่อๆ จิตใจดีไม่ปัญญานิ่ม และรวยมาก รักนุ่มมากๆๆๆ นะคะ สาธุๆๆ” “นี่เธอ พอได้แล้ว เลอะเทอะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” สิงหาเอ็ดหญิงสาวที่บรรจงปักธูปด้วยรอยยิ้มอย่างหมั่นไส้เหลือคณา ที่ไม่ดูให้ดี ขอโทษ โอเคมั้ย พอใจรึยัง” สิงหาโวยเสียงขุ่นมองหน้าหญิงสาวที่ยิ้มยียวนด้วยความหมั่นไส้เหลือกำลัง พอรู้ว่าเขาผิดเจ้าหล่อนก็เล่นไม่เลิก

ดูเพิ่มเติม

บทล่าสุด

การดูตัวอย่างฟรี

ตอนที่1.

ตอนที่1. ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคมกริบราวพญาเหยี่ยวจ้องมองรูปถ่ายของหญิงสาวที่ยิ้มหวานมาให้ด้วยความรักสุดหัวใจ และเมื่อนึกถึงสาเหตุการตายของเธอ ดวงตาคมที่อ่อนแสงลงเมื่อครู่ก็วาววับด้วยโทสะ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้ ลดาวัลย์ สาวโคโยตี้ไร้ยางอาย ผู้หญิงแพศยาที่ทำร้ายดวงใจของเขา“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน...” สิงหา เลิศบริรักษ์ บราวส์ คำรามในลำคอดวงตาคมทอดมองไปยังทุ่งกว้างเขียวขจีเหมือนไร้จุดหมาย แต่คนอย่างสิงหาไม่เคยเป็นคนที่ไร้เป้าหมาย และตอนนี้เป้าหมายของเขาคือ การแก้แค้น ความแค้นที่ทำให้เขาแทบจะฆ่าคนคนหนึ่งได้เลยทีเดียว หากไม่ติดที่ว่าเขาได้รับปากหญิงอันเป็นที่รักไว้ว่า ให้ปล่อยวางและให้อภัย คนที่ทำร้ายเธอ ในวันที่ เพียงดารา เสียชีวิตเขาอยากจะไปฆ่าหญิงร้ายชายชั่วทั้งสองให้ตายตกตามกันไปแล้ว แม้อีกคนจะเป็นน้องชายของเขาก็ตาม แต่เพราะเขารักเธอ ไม่อยากให้เพียงดาราต้องกังวลจึงต้องยับยั้งความคั่งแค้นไว้ก่อน แต่ตอนนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยให้คนชั่วช้าสองคนได้เสวยสุขบนความทุกข์ของใครอีกต่อไป...ร่างระหงเดินฉับๆ เข้าไปยังร้านอาหารชื่อดังที่มีอาหารหลากหลายชาติให้เลือกรับประทาน มีทั้งอาหารแบบปิ้งย่

หนังสือน่าสนใจจากยุคเดียวกัน

ความคิดเห็น

ไม่มีความคิดเห็น
43

ตอนที่1.

ตอนที่1. ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคมกริบราวพญาเหยี่ยวจ้องมองรูปถ่ายของหญิงสาวที่ยิ้มหวานมาให้ด้วยความรักสุดหัวใจ และเมื่อนึกถึงสาเหตุการตายของเธอ ดวงตาคมที่อ่อนแสงลงเมื่อครู่ก็วาววับด้วยโทสะ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้ ลดาวัลย์ สาวโคโยตี้ไร้ยางอาย ผู้หญิงแพศยาที่ทำร้ายดวงใจของเขา“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน...” สิงหา เลิศบริรักษ์ บราวส์ คำรามในลำคอดวงตาคมทอดมองไปยังทุ่งกว้างเขียวขจีเหมือนไร้จุดหมาย แต่คนอย่างสิงหาไม่เคยเป็นคนที่ไร้เป้าหมาย และตอนนี้เป้าหมายของเขาคือ การแก้แค้น ความแค้นที่ทำให้เขาแทบจะฆ่าคนคนหนึ่งได้เลยทีเดียว หากไม่ติดที่ว่าเขาได้รับปากหญิงอันเป็นที่รักไว้ว่า ให้ปล่อยวางและให้อภัย คนที่ทำร้ายเธอ ในวันที่ เพียงดารา เสียชีวิตเขาอยากจะไปฆ่าหญิงร้ายชายชั่วทั้งสองให้ตายตกตามกันไปแล้ว แม้อีกคนจะเป็นน้องชายของเขาก็ตาม แต่เพราะเขารักเธอ ไม่อยากให้เพียงดาราต้องกังวลจึงต้องยับยั้งความคั่งแค้นไว้ก่อน แต่ตอนนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยให้คนชั่วช้าสองคนได้เสวยสุขบนความทุกข์ของใครอีกต่อไป...ร่างระหงเดินฉับๆ เข้าไปยังร้านอาหารชื่อดังที่มีอาหารหลากหลายชาติให้เลือกรับประทาน มีทั้งอาหารแบบปิ้งย่
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่2.

ตอนที่2.สี่ปีผ่านไปหลังจากที่เธอเรียนจบก็พยายามหางานทำ และทำทุกงานที่สุจริตเพื่อให้ได้เงินมาใช้หนี้ธนาคารและเพื่อรักษาสมบัติชิ้นสุดท้ายของตนไว้อย่างสุดความสามารถ และอีกไม่นานเธอก็จะสามารถปลดหนี้ได้แล้วนั่นคือเหตุผลที่ลลนาทำงานทุกอย่างโดยไม่เกี่ยงงอน และมักจะรับงานแทนเพื่อนๆ ที่ขาดลามาสายหรือหยุดงานเช่นตอนนี้ ที่เธอรับงานแทนลดาวัลย์แทบทุกครั้ง ช่วงนี้ลดาวัลย์ทำตัวแปลกไปหยุดงานบ่อยและมักคุยโทรศัพท์เป็นเวลานาน บางครั้งก็มักจะทำท่าลุกลี้ลุกลนถามอะไรก็ไม่ค่อยอยากจะตอบ และเมื่อกลับเข้าบ้านก็มักจะเก็บตัวเงียบอยู่แต่ในห้อง...“นุ่มๆ อีกห้านาทีจะถึงคิวขึ้นเวทีแล้วนะ..” เสียงเพื่อนร่วมงานดังขึ้นพร้อมกับสะกิดแขนเบาๆ ทำให้ลลนาสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความคิด“อ้อ..เหรอ ขอบใจนะ”“นุ่มต้องแสดงเป็นนิ่มไปก่อนนะ ไม่มีใครรู้หรอกอีกอย่างพอใส่หน้ากากปิดหน้าไว้แล้วก็ใส่ชุดของนิ่มแทบดูไม่รู้เลยว่าเป็นนุ่ม เหมือนกันยังกับฝาแฝด”เจ๊มะไฟ หญิงวัยกลางคนร่างท้วมแต่งกายด้วยเสื้อผ้าสีเจ็บจี๊ดจีบปากจีบคอพูดอย่างชื่นชม ขณะผูกเชือกหน้ากากนางเสือดาวให้ เจ๊มะไฟมองร่างระหงทรวดทรงองเอวงดงามไร้ที่ติของลลนาอีกครั้งอย่างพอใจ“เจ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่3.

ตอนที่3.สิงหาขับรถมุ่งหน้าตามลลนาที่เขาเข้าใจว่าเป็นลดาวัลย์ไปยังโรงพยาบาลที่เจ๊มะไฟบอก และทันเวลาที่เห็นหญิงสาวลงจากแท็กซี่พอดี ร่างระหงในชุดสวยทันสมัยสะดุดตาก้าวลงจากรถแท็กซี่แล้วกำลังจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลต้องชะงัก เมื่อมีรถยนต์สีดำทะมึนโฉบมาจอดตรงหน้า พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งเดินหน้าเข้มมาหาตน ลลนาก้าวหนีโดยอัตโนมัติ ดวงตาคมสวยที่ยังไม่ได้ล้างเครื่องสำอางออกเบิกกว้างด้วยความหวาดหวั่น คงไม่ใช่พวกทวงหนี้นอกระบบหรอกนะ... ลลนาคิดอย่างหวาดหวั่นเมื่อเห็นชายหนุ่มท่าทางดุดันเดินมาหยุดตรงหน้า“เชิญขึ้นรถไปกับฉันดีๆ อย่าร้องโวยวายไม่อย่างนั้นเธอตายแน่” เสียงห้าวแฝงไว้ด้วยความเหี้ยมเกรียมจนรู้สึกได้ ทำให้ลลนาถึงกับขาสั่นพูดไมออกทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียวในเวลากลางดึกเช่นนี้แม้จะเป็นโรงพยาบาลที่มีคนพลุกพล่านอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่ทำไมตอนนี้คนพวกนั้นหายไปไหนหมด หญิงสาวกวาดตามองรอบกายอย่างหวาดหวั่น“คุณเป็นใคร”“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ และเธอต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้”“ไม่ ฉันไม่ไป..” ลลนาทำท่าจะวิ่งหนีแต่ก็ช้ากว่าคนตัวโตที่เข้ามาขวางไว้พร้อมทั้งคว้าข้อม
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่4.

ตอนที่4.จ๊อดรายงานด้วยน้ำเสียงพร่าไปเล็กน้อยเมื่อ ลุงสน เป็นคนงานเก่าแก่คนหนึ่งของไร่และค่อนข้างจะสนิทสนมกับจ๊อดและแสนแสง ลุงสนเป็นคนดีขยันและซื่อสัตย์ ลูกๆ ของลุงสนก็กำลังอยู่ในวัยเรียนซึ่งสิงหาเองก็ให้ทุนการศึกษาส่งเสียลูกทั้งสองของแกด้วย หากเขาจำไม่ผิด ลูกสาวคนโตของลุงสนเพิ่งจะเรียนมหาวิทยาลัยปีแรก ส่วนลูกชายกำลังเรียน ม.ปลาย“เรียกระชุมคนงานทุกคนไปรวมกันที่ลานหน้าโรงอาหารเดี๋ยวนี้ ให้มาทุกคนลูกเด็กเล็กแดงจะหลับจะนอนอยู่ก็ต้องมา แล้วเอาบัญชีรายชื่อคนงานมาให้ฉัน อ้อ.. เรียก น้าโฉม มาด้วย” ใบหน้าของสิงหาเรียบเฉยแต่กรามแกร่งขบกันแน่น“ครับ” จ๊อดรับคำแล้วรีบดำเนินการตามที่เจ้านายสั่งทันทีไม่ถึงสามสิบนาทีคนงานกว่าหกสิบคน ก็มารวมตัวกันที่ลานอเนกประสงค์หน้าโรงอาหาร สิงหาให้คนงานที่มีลูกเล็กและเด็กๆ ไปอยู่ในโรงอาหารส่วนคนอื่นๆ ที่โตพอจะยืนฟังเขาพูดให้อยู่ด้านนอกชายหนุ่มยืนจังก้าอยู่ตรงหน้าเหล่าคนงานที่นั่งอย่างเป็นระเบียบด้วยรู้ดีว่าหากไม่สำคัญจริงๆ คุณสิงห์จะไม่มีทางเรียกประชุมกลางดึก และไม่เรียกทุกคนไม่เว้นแม้แต่เด็กๆ เช่นนี้ และตั้งแต่สิงหาขึ้นมาเป็นเจ้าของไร่สิงหาเต็มตัวต่อจาก คุณสิง
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่5.

ตอนที่5.“เรื่องนั้นเราคงต้องดูกันต่อไปว่าเมฆามีสิทธิ์จริงหรือไม่ เพราะอะไรนั้นผมว่าคุณน้าน่าจะรู้ดี เอาล่ะครับผมหมดธุระที่จะคุยกับคุณน้าแล้ว เชิญไปพักผ่อนเถอะครับ..”คุณโฉมพูดไม่ออกแต่สิงหาก็เดาได้ว่านางคงไม่พอใจแต่เขาไม่คิดจะใส่ใจอยู่แล้ว เมื่อร่างระหงสมส่วนของคุณโฉมออกไปชายหนุ่มก็ทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างเหนื่อยล้า ใบหน้าหล่อเหลาเครียดเคร่งไม่สร่างซา...ในขณะเดียวกันคุณโฉมที่กลับมาถึงห้องของตนก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธแค้น ร่างระหงเดินไปยังรูปถ่ายของชายอันเป็นที่รักที่ตั้งอยู่บนโต๊ะวางของใช้ส่วนตัวของตน ใบหน้าสวยไม่สร่างแดงก่ำดวงตาวับวาวด้วยความเคียดแค้นชิงชัง“คุณพี่ไม่เคยยุติธรรม ไม่เคยเห็นน้องในสายตาเลยใช่ไหมคะขนาดตายไปอะไรสักอย่างก็ไม่ได้ให้ไว้ แม้แต่กับลูกคุณพี่ก็ไม่เคยสนใจ ในสายตาในหัวใจคุณพี่มีแค่นังหัตถยากับสิงหาเท่านั้น นังหัตถยามันตายไปคุณพี่ก็ยังรักห่วงหามัน แต่กับน้องแม้อยู่ตรงหน้าคุณพี่ก็ไม่เคยมอง ทำไม ทำไมคุณพี่ถึงทำกับน้องแบบนี้ ทำไม...”เรียวปากของคุณโฉมสั่นระริกดวงตารื้นด้วยหยาดน้ำตา แต่มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจ เพราะมันคือน้ำตาแห่งความคับแค้นใจต่างหา
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่6.

ตอนที่6.ลลนาสวนกลับไปอย่างคนที่ปากไว และคิดเร็วอีกทั้งเธอไม่ใช่หญิงสาวเรียบๆ เงียบๆ จะยอมให้ใครโขลกสับง่ายๆ“หึ ฉันก็ไม่คิดจะเอาผู้หญิงเน่าๆ อย่างเธอมากกเหมือนกัน”“แล้วคุณต้องการอะไรถึงจับตัวฉันมา ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าหากวันนี้ฉันไม่ได้กลับบ้าน ฉันจะแจ้งความจับคุณ ข้อหาลักพาตัวกักขังหน่วงเหนี่ยวอิสรภาพ”“โอ้ หัวหมอซะด้วย แต่ถ้าเธอฉลาดพอนะลดาวัลย์เธอควรก้มหัวให้ฉันและฟังที่ฉันจะพูดกับเธอ..”“อ้อ.. ฉันจะบอกอะไรคุณอีกอย่างนะ ฉันไม่ใช่ลดาวัลย์ ฉันชื่อลลนา และไม่เคยรู้จักเกี่ยวข้องอะไรกับคุณหรือคนในครอบครัวคุณเลยแม้แต่นิดเดียว..”หญิงสาวบอกเขาพลางลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนตัวโตอย่างไม่ยอมให้เขาข่ม ก็ถ้าเธอนั่งอยู่ก็เหมือนถูกเงาปีศาจบดบังน่ะสิ“เธอว่าไงนะ..” สิงหาทำหน้ายุ่ง“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ ลดาวัลย์ ฉันชื่อลลนา เป็นเพื่อนกับยายนิ่ม แล้วฉันก็ถูกคนปัญญานิ่มอย่างคุณจับตัวมา คนที่ผู้หญิงตอมหึ่งอย่างคุณไม่น่าไม่ฉลาดเรื่องนี้นะ..” ได้ทีลลนาก็ใส่ไปเป็นชุดเอาให้สาสมกับความหน้ามืดตามัวของอีกฝ่าย...“อย่ามาโกหกเพื่อเอาตัวรอดหน่อยเลย” ใบหน้าหล่อเหลาดูเข้มขึ้นเหมือนจะอายที่จับคนมาผิดตัว“ฉันไม่มีเหตุผล
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่7.

ตอนที่7.“ไม่ล่ะ ฉันขอเป็นผู้ชายคนอื่นดีกว่า เอาแก่ๆ ยิ่งดีไม่ต้องทำไรมาก เผลอๆ แค่ลูบๆ คลำก็ได้เงินแล้ว” หญิงสาวไหวไหล่อย่างยียวนซ้ำยังมองเขาแบบเดียวกับที่เขามองเธออีกด้วย สิงหาขบกรามแน่นแล้วแกล้งเบรกรถกะทันหัน...“ว้าย โอ๊ย.. นี่คุณ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เบรกทำไม..”ลลนาหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ ดีที่ว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่จึงไม่กระเด็นออกไปนอกรถ สิงหากลั้นหัวเราะเมื่อเห็นหน้าตื่นๆ ของเธอ...“ก็ไม่มีอะไร บังเอิญเห็น แรด วิ่งตัดหน้ารถ...” สิงหาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งพร้อมทั้งยกยิ้มน้อยๆ อย่างสะใจ ยิ่งเห็นแววตาขุ่นๆ ขวางๆ ของหญิงสาวก็ยิ่งพอใจ“คุณ...” ลลนาหน้าแดงก่ำมองชายหนุ่มอย่างกินเลือดกินเนื้อไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าเขา“หึหึ...” สิงหาหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วออกรถไปต่อ ทางด้านลลนาก็ได้แต่เดือดดาลในอก ทั้งยังหันมามองเขาด้วยความขุ่นเคืองเป็นระยะๆ จนเมื่อชายหนุ่มขับรถมายังเนินเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งซึ่งอยู่ท้ายสุดของไร่ส้มซึ่งกำลังออกผลสีทองอร่ามไปทั้งไร่“เอาล่ะลงมาได้แล้ว” สิงหากระโดดลงไปยืนบิดตัวสองสามทีอยู่ข้างรถ ในขณะที่ลลนาต้องค่อยๆ ตะกายลงจากรถจิ๊ฟคันใหญ่แล้วเดินมาหยุดข้างๆ เขามองไปรอบกาย
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่8.

ตอนที่8.“ฉันไม่เชื่อเรื่องที่เธอเล่าหรอกนะ ถึงน้องชายฉันไม่ใช่คนดีอะไรแต่ก็ไม่ได้เลวขนาดนั้น”“มาอีกละ อีพวกลูกฉันคนดี น้องฉันคนดีไม่เคยเลว.. คุณจะไปดูไหมว่านิ่มอาการหนักแค่ไหน หรือยอมรับไม่ได้กลัวโดนจับข้อหาทำร้ายร่างกายผู้หญิงไม่มีทางสู้..” ลลนาเงยหน้ามองเขาอย่างไม่ยอมแพ้เมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ตาต่อตาฟันต่อฟัน เหมือนกันละวะ นังนุ่มก็ขอสู้ตาย หญิงสาวคิดในใจ...“เธอบอกว่าเมฆาไปดักฉุดเพื่อนเธอหมายจะขืนใจและบังคับให้ขายตัว แล้วเธอรู้ได้ยังไง”“ทำไมจะไม่รู้เพราะเมื่อนิ่มรู้ว่า อีตาสิงหาปลอมจอมชั่ว นั่นมีลูกมีเมียก็เลยขอเลิก และไม่ยอมติดต่อกับมัน มันก็มาหานิ่มที่ผับมาง้อขอคืนดี แต่นิ่มไม่ยอมไง อีตาสิงหาเหมือนหมาบ้าหน้าเลือด ก็เลยทำเรื่องชั่วๆ แบบนั้นกับนิ่ม คิดดูนะว่า อีตาสิงหาใจบาปหยาบช้า นั่นมันชั่วแค่ไหน ขนาดมันรู้ว่านิ่มท้องมันยังจะให้เพื่อนมันข่มขืนนิ่มและทำร้ายนิ่มจนแท้ง...”ลลนาเน้นทุกคำพูดที่มีชื่อของสิงหาอยู่ด้วยความเจ็บใจ และชายหนุ่มก็มีสีหน้าอิหลักอิเหลื่อกับชื่อที่เธอใช้เรียก เมฆาในคราบของเขาและมันทำให้สิงหาสะดุ้งทุกครั้ง“นี่เธอ ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันไม่ใช่สิงหาคนที่เ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่9.

ตอนที่9.คุณโฉมนภามองดูหนุ่มสาวที่เดินเข้าในบ้านด้วยกันด้วยความร้อนรุ่มในอก ผู้หญิงสาวสวยคนนั้นแม้จะอยู่ในชุดรุ่มร่ามผมเผ้าไม่ได้จัดแต่งทรงให้งดงาม แต่ความงามของเจ้าหล่อนก็แผ่กระจายออกมาจนนางรู้สึกริษยา...“นังอ้อยเรื่องที่ฉันให้ไปสืบมาว่ายังไงยะ” อ้อย สาวใช้ประจำตัวของคุณโฉมรีบเข้ามารายงานอย่างประจบประแจง“ได้เรื่องแล้วค่ะ คุณโฉมขา นังคนนั้นมันชื่อลลนา ชื่อเล่นชื่อนุ่มค่ะเป็นเพื่อนของนังนิ่ม คนที่คุณโฉมส่งคนไปฆ่ามันน่ะค่ะ อุ๊ย..”อ้อยปิดปากแทบไม่ทันเผลอพูดเรื่องบางเรื่องออกไป คุณโฉมหันมามองตาเขียวพร้อมกับร่างระหงของนางเดินมาจิกผมอ้อยจนหน้าหงาย“มึงพูดอะไรนังอ้อย มึงวอนหาที่ตายใช่มั้ย” คุณโฉมกัดฟันพูดด้วยสีหน้าถมึงทึงน่ากลัว จนอ้อยต้องยกมือไหว้อย่างหวาดกลัว“อ้อยไม่กล้าค่ะ อ้อยกลัวแล้ว”“อีเวร กูอยากตบมึงให้คว่ำนัก..” คุณโฉมผลักอ้อยจนหน้าหงาย อ้อยถอยกรูดไปมุมห้องอย่างหวาดกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แม้จะต้องทนมือทนตีนนายสาวเจ้าอารมณ์ แต่เพราะฐานะทางบ้านยากจนและเงินเดือนที่ได้จากที่นี่ทำให้เธอมีเงินส่งให้ครอบครัว และเงินพิเศษที่ได้จากคุณโฉมอีก และครั้งที่พ่อของเธอเสียชีวิตคุณโฉมก็เป็นคนช่วยเ
อ่านเพิ่มเติม

ตอนที่10.

ตอนที่10.สิงหาทำท่าเลียนแบบท่าทางของเธอ แล้วพูดเสียงเล็กเสียงน้อยด้วยจริตอย่างน่าหมั่นไส้“อ๊ายยย คนบ้า ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นเสียหน่อย คนทุเรศ ผู้ชายอะไรล้อเลียนผู้หญิง” ลลนากระทืบเท้าเร่าๆ ด้วยความไม่พอใจ“เธอไม่เห็นหน้าตัวเองตอนนั้นเสียหน่อย จะหาว่าฉันกล่าวหาเธอได้ไง”“ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว แต่สรุปได้เลยว่าเรื่องทั้งหมดมันคือการเข้าใจผิดและคุณจะมาแก้แค้นอะไรกับฉันไม่ได้ ทีนี้ให้ฉันกลับบ้านได้รึยัง”“โอเค ฉันยอมเชื่อเธอก็ได้ว่าเป็นการเข้าใจผิด และขอโทษที่ทำให้เธอตกใจ”“อะไรกัน พอตอนนี้ล่ะเชื่อง่ายจริง..” ลลนาทำท่าไม่เชื่อถือสิงหาจึงขึงตามองเธออย่างหงุดหงิด“ก็ฉันเองเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องของฉันเมื่อไม่นานมานี้ไงล่ะ อีกอย่างเธอก็จูบไม่เป็นสับปะรดเลยคิดว่าไม่น่าจะใช่ลดาวัลย์”คำตอบของเขาทำเอาลลนาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน...“คนบ้า..” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเขา หญิงสาวก็ได้แต่พึมพำกับตัวเองแล้วสะบัดหน้าหนีแววตาคมที่มองมาอย่างล้อเลียน“เดี๋ยวฉันจะให้คนของฉันไปส่งเธอ ส่วนเสื้อผ้าของเธอฉันให้คนซื้อมาให้ใหม่แล้ว คิดว่าหากใส่ชุดที่ใส่มากลับไปอาจจะถูกพวกบ้ากาม
อ่านเพิ่มเติม
DMCA.com Protection Status