ลลนาสวนกลับไปอย่างคนที่ปากไว และคิดเร็วอีกทั้งเธอไม่ใช่หญิงสาวเรียบๆ เงียบๆ จะยอมให้ใครโขลกสับง่ายๆ
“หึ ฉันก็ไม่คิดจะเอาผู้หญิงเน่าๆ อย่างเธอมากกเหมือนกัน”
“แล้วคุณต้องการอะไรถึงจับตัวฉันมา ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าหากวันนี้ฉันไม่ได้กลับบ้าน ฉันจะแจ้งความจับคุณ ข้อหาลักพาตัวกักขังหน่วงเหนี่ยวอิสรภาพ”
“โอ้ หัวหมอซะด้วย แต่ถ้าเธอฉลาดพอนะลดาวัลย์เธอควรก้มหัวให้ฉันและฟังที่ฉันจะพูดกับเธอ..”
“อ้อ.. ฉันจะบอกอะไรคุณอีกอย่างนะ ฉันไม่ใช่ลดาวัลย์ ฉันชื่อลลนา และไม่เคยรู้จักเกี่ยวข้องอะไรกับคุณหรือคนในครอบครัวคุณเลยแม้แต่นิดเดียว..”
หญิงสาวบอกเขาพลางลุกขึ้นเผชิญหน้ากับคนตัวโตอย่างไม่ยอมให้เขาข่ม ก็ถ้าเธอนั่งอยู่ก็เหมือนถูกเงาปีศาจบดบังน่ะสิ
“เธอว่าไงนะ..” สิงหาทำหน้ายุ่ง
“ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ ลดาวัลย์ ฉันชื่อลลนา เป็นเพื่อนกับยายนิ่ม แล้วฉันก็ถูกคนปัญญานิ่มอย่างคุณจับตัวมา คนที่ผู้หญิงตอมหึ่งอย่างคุณไม่น่าไม่ฉลาดเรื่องนี้นะ..” ได้ทีลลนาก็ใส่ไปเป็นชุดเอาให้สาสมกับความหน้ามืดตามัวของอีกฝ่าย...
“อย่ามาโกหกเพื่อเอาตัวรอดหน่อยเลย” ใบหน้าหล่อเหลาดูเข้มขึ้นเหมือนจะอายที่จับคนมาผิดตัว
“ฉันไม่มีเหตุผลที่จะต้องโกหก จะบอกอะไรให้นะ ฉันเป็นเพื่อนกับนิ่ม หรือจะพูดอีกทีเราเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน และนิ่มก็ถูกคุณกับพรรคพวกทำร้ายบาดเจ็บสาหัสจนแท้งลูก และต้องนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ไม่รู้ว่าจะรอดกี่เปอร์เซ็นต์ ทีนี้ใครกันแน่ทำเพื่อเอาตัวรอด แล้วยังจะมาทำทีเป็นจับตัวฉันมาอีก บ้ารึเปล่า เหมือนจะฉลาดนะ ทำไมไม่สืบให้แน่ใจก่อนค่อยลงมือทำอะไรน่ะ..”
ลลนากอดอกเบ้ปากมองเขาอย่างเหยียดๆ สิงหามองหน้าเธอนิ่งด้วยแววตาที่ลลนาอ่านไม่ออก แต่เมื่อเห็นเขามองจ้องเอาๆ ก็เริ่มไม่มั่นใจว่าตนมีอะไรผิดปกติ ลลนาก้มลงมองสำรวจตัวเองแล้วก็ต้องหวีดร้องออกมาด้วยความอับอายและฉุนเฉียว
“ว้าย.. ไอ้คนบ้าไม่มีมารยาท ห้ามมองนะ..”
ลลนาว่าเขาพร้อมทั้งยกมือไขว้กันปกปิดช่วงหน้าอกสาวอวบใหญ่ไว้จากสายตาพราวระยับเหมือนจะยิ้มของสิงหา ใบหน้านวลร้อนผ่าวแดงก่ำไปถึงลำคอระหง
“หึหึ วิวดีเหมือนกันนี่ ใหญ่ดีของจริงหรือของปลอมล่ะ”
“บ้า ผู้ชายอะไรไม่เป็นสุภาพบุรุษ” ลลนาว่าพลางมองหาผ้าสักผืนมาปกปิดกายช่วงบนที่คอเสื้อมันถ่วงต่ำน่าหวาดเสียวเหลือเกินแต่เธอก็ยังไม่เห็นจะมีอะไรพอที่จะคว้ามาได้เลย
“เอ้า ใส่ซะไม่อยากเห็นนมปลอมนักหรอก”
สิงหาพูดพลางถอดเสื้อแจ็กเก็ตยีนสีเข้มที่สวมอยู่ส่งให้ ลลนาไม่ลังเลที่จะคว้ามันมาคลุมร่างกาย แล้วดึงสาบเสื้อไขว้ทับกันไว้เพราะเสื้อของเขาตัวใหญ่กว่าตัวเธอมาก อีกทั้งแขนก็ยาวแม้สิงหาจะพันมันไว้ถึงข้อศกของเขา แต่พอเธอสวมความยาวมันก็จรดข้อมือพอดี พอร่างกายมีอะไรปิดบังจากสายตาของเขาได้บ้าง ลลนาก็เชิดหน้าขึ้นมองเขาตาเขียวไม่เลิก
“ของแท้แม่ให้มาย่ะ ตาถั่วชะมัด...”
อีตาบ้า มาหาว่านมเธอของปลอม ตาถั่วจริงๆ คงเจอแต่สาวของปลอมสิท่า... ลลนาเข่นเขี้ยวคนตาถั่วในใจ
“ตกลงเราจะคุยกันแบบไหน คุณต้องการอะไร..” ลลนาสูดหายใจเข้าปอด แล้วเริ่มจริงจังกับเรื่องที่จะคุยกับเขา
“ถึงเธอไม่ใช่ลดาวัลย์จริงๆ แต่เธอก็มีส่วนสมรู้ร่วมคิด...”
“ฮะ อะไรนะ สมรู้ร่วมคิดอะไรคุณอย่ามากล่าวหาฉันนะ”
“แล้วเธอจะรู้เองว่าเรื่องอะไร มานี่เลย..” สิงหาไม่พูดพล่ามทำเพลงฉุดกระชากเธอให้เดินตามไป จนลลนาซึ่งตั้งตัวไม่ทันและเพิ่งสร่างไข้ถึงกับเซถลาตามเขาไปเหมือนนักปีกหัก...
“โอ๊ย คุณ เบาๆ สิ เจ็บนะ ไม่ใช่วัวควายตัวใหญ่ถึกทนเหมือนคุณนะ”
“หุบปากไปเลยแล้วอยู่เฉยๆ สักครู่ได้มั้ย เสียงเหมือนนกกะปูดปวดท้อง”
เขาหันมาดุเสียงแข็งลลนาจึงเงียบเสียงเดินเร็วๆ ตามเขาไปจนกลัวว่าผ้าถุงจะหลุด มือที่ว่างจึงจับปมผ้าถุงที่ป้านงให้ยืมใส่ไว้แน่น...
“เคยเห็นเคยได้ยินรึไงว่านกกะปูดมันปวดท้องร้องยังไง” ไม่วายที่ลลนาจะย้อนเขาไป
“นี่แม่คุณ.. ผีเจาะปากมาพูดรึไงฮึ”
“โอเค ฉันไม่พูดก็ได้..” ลลนาค้อนเขาตาคว่ำแล้วเร่งฝีเท้าตามเขาไปอย่างรวดเร็ว เพราะหากช้าได้ล้มหน้าฟาดพื้นแน่ๆ
สิงหาปรายตามองคนที่นั่งคู่กับตนมาในรถจี๊ฟคันใหญ่ที่เขามักขับเข้าไร่เสมออย่างอดชื่นชมไม่ได้ เขายอมรับว่าหญิงสาวอย่างลลนาน่าค้นหาและน่าปรารถนามาก เธอไม่ได้สวยโดดเด่นเหมือนหญิงสาวที่เคยควงแต่อะไรๆ ในร่างกาย ในตัวตนของเธอสะดุดตาเขาตั้งแต่แรกเห็น
ภาพที่เธอเต้นอวดโฉมอยู่บนเวทีก็เข้ามาในหัว เขายอมรับอีกเช่นกันว่า ลลนาดูเซ็กซี่เมื่อแต่งองค์ทรงเครื่องแบบเหล่านักเต้นนุ่งน้อยห่มน้อย หรือแต่งหน้าใส่ชุดสวยๆ สีสันฉูดฉาดแบบนั้น แต่เมื่อเธอลอกคราบแม่เสือสาวบนเวทีออก สวมเพียงเสื้อคอกระเช้ากับผ้าถุง รัศมีออร่าความงดงามของเธอกลับยิ่งเปล่งประกายจนเขากลัวใจตัวเอง ในคราวแรกสิงหายอมรับว่ากลัวจะหลงเสน่ห์เมียของน้องชาย แต่เมื่อเธอบอกว่าไม่ใช่เมียของเมฆา ไม่รู้ทำไมหัวใจเขาถึงได้พองโตขนาดนี้...
บ้าที่สุดเขาไม่ควรรู้สึกแบบนี้เลย... สิงหาเอ็ดตัวเองในใจ
“คุณจะพาฉันไปไหน..” หญิงสาวถามขึ้นขณะเหลียวมองรอบกายอย่างสนอกสนใจ
“ไม่พาไปขายหรอก เพราะคงไม่ค่อยได้ราคา”
“นี่คุณ ฉันถามเป็นการเป็นงาน และถ้าหากคุณจะพาฉันไปขายจริงๆ ก็ดีนะ แต่ช่วยหาลูกค้ากระเป๋าหนักๆ หล่อๆ รวยๆ นิสัยดีๆ และฉลาดๆ ให้ด้วย ฉันจะได้สบายมีคนเลี้ยงดูไม่ต้องลำบาก” ลลนาหันมามองเขาตาเขียวท่าทางดุดันราวแม่เสือ
“หึ ดูเธอจะชอบงานแบบนี้นะ”
“ก็แหงล่ะ งานง่ายรายได้ดีขนาดนี้ใครจะไม่ชอบ” สิงหาแค่นยิ้มแล้วหันไปมองหญิงสาวข้างๆ อย่างดูแคลน
“อยากขายให้ฉันไหมล่ะ จ่ายงามนะ แค่เอาให้มันให้ถูกใจ รับรองเลยว่าเธอจะสบายไปหลายเดือน”
ตอนที่7.“ไม่ล่ะ ฉันขอเป็นผู้ชายคนอื่นดีกว่า เอาแก่ๆ ยิ่งดีไม่ต้องทำไรมาก เผลอๆ แค่ลูบๆ คลำก็ได้เงินแล้ว” หญิงสาวไหวไหล่อย่างยียวนซ้ำยังมองเขาแบบเดียวกับที่เขามองเธออีกด้วย สิงหาขบกรามแน่นแล้วแกล้งเบรกรถกะทันหัน...“ว้าย โอ๊ย.. นี่คุณ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เบรกทำไม..”ลลนาหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ ดีที่ว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่จึงไม่กระเด็นออกไปนอกรถ สิงหากลั้นหัวเราะเมื่อเห็นหน้าตื่นๆ ของเธอ...“ก็ไม่มีอะไร บังเอิญเห็น แรด วิ่งตัดหน้ารถ...” สิงหาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งพร้อมทั้งยกยิ้มน้อยๆ อย่างสะใจ ยิ่งเห็นแววตาขุ่นๆ ขวางๆ ของหญิงสาวก็ยิ่งพอใจ“คุณ...” ลลนาหน้าแดงก่ำมองชายหนุ่มอย่างกินเลือดกินเนื้อไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าเขา“หึหึ...” สิงหาหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วออกรถไปต่อ ทางด้านลลนาก็ได้แต่เดือดดาลในอก ทั้งยังหันมามองเขาด้วยความขุ่นเคืองเป็นระยะๆ จนเมื่อชายหนุ่มขับรถมายังเนินเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งซึ่งอยู่ท้ายสุดของไร่ส้มซึ่งกำลังออกผลสีทองอร่ามไปทั้งไร่“เอาล่ะลงมาได้แล้ว” สิงหากระโดดลงไปยืนบิดตัวสองสามทีอยู่ข้างรถ ในขณะที่ลลนาต้องค่อยๆ ตะกายลงจากรถจิ๊ฟคันใหญ่แล้วเดินมาหยุดข้างๆ เขามองไปรอบกาย
ตอนที่8.“ฉันไม่เชื่อเรื่องที่เธอเล่าหรอกนะ ถึงน้องชายฉันไม่ใช่คนดีอะไรแต่ก็ไม่ได้เลวขนาดนั้น”“มาอีกละ อีพวกลูกฉันคนดี น้องฉันคนดีไม่เคยเลว.. คุณจะไปดูไหมว่านิ่มอาการหนักแค่ไหน หรือยอมรับไม่ได้กลัวโดนจับข้อหาทำร้ายร่างกายผู้หญิงไม่มีทางสู้..” ลลนาเงยหน้ามองเขาอย่างไม่ยอมแพ้เมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ตาต่อตาฟันต่อฟัน เหมือนกันละวะ นังนุ่มก็ขอสู้ตาย หญิงสาวคิดในใจ...“เธอบอกว่าเมฆาไปดักฉุดเพื่อนเธอหมายจะขืนใจและบังคับให้ขายตัว แล้วเธอรู้ได้ยังไง”“ทำไมจะไม่รู้เพราะเมื่อนิ่มรู้ว่า อีตาสิงหาปลอมจอมชั่ว นั่นมีลูกมีเมียก็เลยขอเลิก และไม่ยอมติดต่อกับมัน มันก็มาหานิ่มที่ผับมาง้อขอคืนดี แต่นิ่มไม่ยอมไง อีตาสิงหาเหมือนหมาบ้าหน้าเลือด ก็เลยทำเรื่องชั่วๆ แบบนั้นกับนิ่ม คิดดูนะว่า อีตาสิงหาใจบาปหยาบช้า นั่นมันชั่วแค่ไหน ขนาดมันรู้ว่านิ่มท้องมันยังจะให้เพื่อนมันข่มขืนนิ่มและทำร้ายนิ่มจนแท้ง...”ลลนาเน้นทุกคำพูดที่มีชื่อของสิงหาอยู่ด้วยความเจ็บใจ และชายหนุ่มก็มีสีหน้าอิหลักอิเหลื่อกับชื่อที่เธอใช้เรียก เมฆาในคราบของเขาและมันทำให้สิงหาสะดุ้งทุกครั้ง“นี่เธอ ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันไม่ใช่สิงหาคนที่เ
ตอนที่9.คุณโฉมนภามองดูหนุ่มสาวที่เดินเข้าในบ้านด้วยกันด้วยความร้อนรุ่มในอก ผู้หญิงสาวสวยคนนั้นแม้จะอยู่ในชุดรุ่มร่ามผมเผ้าไม่ได้จัดแต่งทรงให้งดงาม แต่ความงามของเจ้าหล่อนก็แผ่กระจายออกมาจนนางรู้สึกริษยา...“นังอ้อยเรื่องที่ฉันให้ไปสืบมาว่ายังไงยะ” อ้อย สาวใช้ประจำตัวของคุณโฉมรีบเข้ามารายงานอย่างประจบประแจง“ได้เรื่องแล้วค่ะ คุณโฉมขา นังคนนั้นมันชื่อลลนา ชื่อเล่นชื่อนุ่มค่ะเป็นเพื่อนของนังนิ่ม คนที่คุณโฉมส่งคนไปฆ่ามันน่ะค่ะ อุ๊ย..”อ้อยปิดปากแทบไม่ทันเผลอพูดเรื่องบางเรื่องออกไป คุณโฉมหันมามองตาเขียวพร้อมกับร่างระหงของนางเดินมาจิกผมอ้อยจนหน้าหงาย“มึงพูดอะไรนังอ้อย มึงวอนหาที่ตายใช่มั้ย” คุณโฉมกัดฟันพูดด้วยสีหน้าถมึงทึงน่ากลัว จนอ้อยต้องยกมือไหว้อย่างหวาดกลัว“อ้อยไม่กล้าค่ะ อ้อยกลัวแล้ว”“อีเวร กูอยากตบมึงให้คว่ำนัก..” คุณโฉมผลักอ้อยจนหน้าหงาย อ้อยถอยกรูดไปมุมห้องอย่างหวาดกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แม้จะต้องทนมือทนตีนนายสาวเจ้าอารมณ์ แต่เพราะฐานะทางบ้านยากจนและเงินเดือนที่ได้จากที่นี่ทำให้เธอมีเงินส่งให้ครอบครัว และเงินพิเศษที่ได้จากคุณโฉมอีก และครั้งที่พ่อของเธอเสียชีวิตคุณโฉมก็เป็นคนช่วยเ
ตอนที่10.สิงหาทำท่าเลียนแบบท่าทางของเธอ แล้วพูดเสียงเล็กเสียงน้อยด้วยจริตอย่างน่าหมั่นไส้“อ๊ายยย คนบ้า ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นเสียหน่อย คนทุเรศ ผู้ชายอะไรล้อเลียนผู้หญิง” ลลนากระทืบเท้าเร่าๆ ด้วยความไม่พอใจ“เธอไม่เห็นหน้าตัวเองตอนนั้นเสียหน่อย จะหาว่าฉันกล่าวหาเธอได้ไง”“ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว แต่สรุปได้เลยว่าเรื่องทั้งหมดมันคือการเข้าใจผิดและคุณจะมาแก้แค้นอะไรกับฉันไม่ได้ ทีนี้ให้ฉันกลับบ้านได้รึยัง”“โอเค ฉันยอมเชื่อเธอก็ได้ว่าเป็นการเข้าใจผิด และขอโทษที่ทำให้เธอตกใจ”“อะไรกัน พอตอนนี้ล่ะเชื่อง่ายจริง..” ลลนาทำท่าไม่เชื่อถือสิงหาจึงขึงตามองเธออย่างหงุดหงิด“ก็ฉันเองเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องของฉันเมื่อไม่นานมานี้ไงล่ะ อีกอย่างเธอก็จูบไม่เป็นสับปะรดเลยคิดว่าไม่น่าจะใช่ลดาวัลย์”คำตอบของเขาทำเอาลลนาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน...“คนบ้า..” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเขา หญิงสาวก็ได้แต่พึมพำกับตัวเองแล้วสะบัดหน้าหนีแววตาคมที่มองมาอย่างล้อเลียน“เดี๋ยวฉันจะให้คนของฉันไปส่งเธอ ส่วนเสื้อผ้าของเธอฉันให้คนซื้อมาให้ใหม่แล้ว คิดว่าหากใส่ชุดที่ใส่มากลับไปอาจจะถูกพวกบ้ากาม
ตอนที่11.หนุ่มสาวพากันวิ่งเข้าไปในป่าซึ่งเป็นป่าเชิงเขา แม้จะไม่ใช่ป่าที่รกทึบด้วยต้นไม้ใหญ่ แต่ป่าแห่งนี้ก็อุดมสมบูรณ์และมีชาวบ้านเข้ามาหาของป่ากันเสมอ“มาทางนี้ เธอหมอบลงต่ำๆ อย่าส่งเสียงเงียบให้มากที่สุดไม่ว่าจะเห็นอะไรให้เงียบไว้เข้าใจมั้ย”ลลนาพยักหน้าเร็วๆ แล้วรีบทำตามเขาบอกเมื่อสิงหาให้สัญญาณว่าให้เธอหมอบลง ลลนาทำตัวให้ติดกับผืนหญ้าเป็นหย่อมๆ บนดินร่วนปนทรายตรงหน้า แล้วคอยเหลือบมองสิงหาอย่างไม่ให้คลาดสายตา เพราะหากว่าเขาหายไปตัวเธอเองจะทำอย่างไร...“เห้ยพวกมันไปไหนแล้ววะ..” “นั่นไงลูกพี่ รอยเท้าของพวกมันวิ่งไปทางนั้น”“มึงเตรียมปืนให้พร้อม ไอ้ผู้ชายน่ะยิงได้เลยแต่นังผู้หญิงอย่าให้มีรอยขีดข่วนนะเว้ย เจ้านายบอกว่าสวยสะเด็ด กูอยากลอง... สักตั้งฮ่าๆ”“จริงหรือวะไอ้ปืน”“จริงสิวะ เจ้านายบอกกูแบบนั้น มึงเตรียมขึ้นสวรรค์ได้เลยไอ้ห้อย”“แหม ฉันก็อยากเอาด้วยนะ นานๆ จะมีสาวกรุงหลงมาให้ซั่มฮ่าๆๆ” เสียงผู้ชายสี่คนคุยกันดังขึ้นหลังจากที่เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดัดแปลงแต่งมาเป็นพิเศษเงียบลง พวกมันคุยกันอย่างคึกคะนองปากบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า พวกมันวางแผนมาแล้วและรู้รายละเอียดของลลนาเป็นอย่างดี
ตอนที่12.“กูเอาด้วย กูไม่ยอมหรอกโว้ยกูก็ใหญ่เหมือนกัน นี่ ปืนใหญ่ ฮ่าๆ”คราวนี้พวกผีบ้ากามเข้าสิงก็พากันปลดกระดุมรูดซิปกางเกงเพื่ออวดของกันเป็นการใหญ่ และในช่วงเวลาที่พวกมันง่วนอยู่กับการอวดของ สิงหาซึ่งรอเวลาจะลงมือมานานก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาแล้วใช้ท่อนไม้ขนาดเหมาะมือ ที่หาได้จากในป่าฟาดลงบนท้ายทอยของพวกมันโดยเริ่มจากคนที่ยืนอยู่ริมสุดทางฝั่งเขาก่อน...โพล๊ะ โอ๊ยยยย.. อ๊ากกก.. สามคนล้มลงไปนอนโอดโอยอยู่กับพื้น ไอ้ปืนซึ่งเป็นลูกพี่ใหญ่ไหวตัวทันหันมาหมายจะยิงสิงหา แต่สิงหาเองก็ใช้ความไวฟาดไม้ลงบนข้อมือมันเต็มแรง จนปืนกระเด็นไปไกลแต่เขาก็เสียหลักโดนไอ้ปืนเตะเข้าที่ข้อมือจนไม้หลุดมือไปเช่นกัน แต่ด้วยความว่องไวกว่าสิงหาก็โผนเข้าชกมันจนหน้าหงายเซไปหลายก้าว ลลนาเห็นปืนตกอยู่กับพื้นและเห็นว่าพวกมันอีกสามคนยังมีอีกสองคนที่ยังไม่หมดสติแน่นิ่งไป จึงวิ่งเข้าไปหยิบปืนมาเหน็บไว้ที่เอวแล้วหยิบไม้ขึ้นมาฟาดหัวของชายสองคนนั้นทันทีผลัวะๆ“นี่แน่ะๆ อย่าฟื้นขึ้นมาเลยพวกคนเลว..”ลลนายืนจดจ้องทั้งสองคนจนแน่ใจแล้วว่าไม่ฟื้นขึ้นมาแน่แล้วก็หันไปมองทางด้านสิงหา ซึ่งกำลังต่อสู้กับคนร้ายอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้สิงหาจ
ตอนที่13.คุณหมอยื่นมือมาจับมืออันสั่นเทาของลลนาที่พนมไหว้ขอบคุณเบาๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ“หมอขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวรายละเอียดต่างๆ พยาบาลจะเป็นคนแจ้งให้ทราบ”“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”ลลนาเอ่ยออกไปแผ่วเบารู้สึกเหมือนไร้ลมหายใจ ร่างกายเบาหวิวล่องลอยไปในอากาศ ร่างบอบบางเซน้อยๆ จนสิงหาต้องรีบเข้ามาประคองไว้ หญิงสาวร่ำไห้แล้วซบหน้าลงกับอกกว้างของเขาอย่างต้องการใครสักคน ที่เป็นที่พึ่งพิงให้เธอตอนนี้ เจ๊มะไฟเองก็ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เพราะผูกพันกับลลนาและลดาวัลย์มานาน...ลลนาเงยหน้ามองควันสีเทาดำที่พวยพุ่งออกจากปล่องควันเมรุด้วยความเศร้าสร้อย แม้จะทำใจไว้แล้วว่าลดาวัลย์จะต้องจากไป แต่เธอยังไม่สามารถทำใจได้อยู่ดี แม้จะแสร้งว่าเข้มแข็งแค่ไหน แต่หัวใจเธอก็แค่เนื้อก้อนหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่...“หากยังไม่สบายใจ มาจำศีลสักวันสองไหมโยมลูก”หลวงพ่อ เจ้าอาวาสวัดที่คุ้นเคยกันดีเอ่ยขึ้นเบาๆ ใบหน้าที่เปี่ยมด้วยเมตตาของท่านสงบนิ่ง“นุ่มพอทำใจได้อยู่เจ้าค่ะหลวงพ่อ” หญิงสาวพนมมือกล่าวตอบอย่างนอบน้อม“หลวงพ่อห่วงโยมลูกอยู่นะ อย่าคิดมากเลย การเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาของมนุษ
ตอนที่14.ตลอดงานศพสามวันเพิ่งจะโผล่มาวันเผา เงินทำบุญสักบาทก็ไม่มีมา มาถึงก็เกณฑ์ให้คนหานั่นหานี่ให้กินเหมือนตายอดตายอยากมาจากนรกขุมที่สิบแปด แล้วยังอยากจะได้ที่ดินผืนสุดท้ายของเธอกับลดาวัลย์ที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนด้วย ซึ่งที่ดินติดกับบ้านจัดสรรหลังเล็กที่เธอซื้อด้วยกันกับลดาวัลย์ มันเป็นทำเลทองเลยทีเดียวมีหลายคนมาขอซื้อ แต่พวกเธอไม่ขายเพราะกะว่าจะเก็บไว้เก็งกำไรหรือใช้สอยทำอย่างอื่นในยามแก่เฒ่า สองป้ามหาภัยนี่คงหิวเงินมาก และรู้ว่าที่ตรงนั้นคงขายได้หลายล้านถึงได้พูดออกมาแบบนี้ “จริงอยู่พวกป้าเคยเลี้ยงดูนิ่มมา เลี้ยงดูแบบอดมื้อกินมื้อ แบบเป็นที่รองมือรองเท้าพวกป้ากับลูก และคอยมารีดไถเงินจากนิ่มเรื่อยๆ เอาแต่แบมือขอเงิน โดยอ้างบุญคุณแบบนี้เหรอคะ นี่ในวัดนะคะ อย่างน้อยๆ พวกป้าควรมีความละอายใจบ้าง อีกอย่างบุญคุณนั้นมันก็น่าจะสิ้นสุดลงเมื่อนิ่มตายไป หรือหากอยากทวงบุญคุณจริงๆ ก็น่าจะตามนิ่มไปนะคะ คิดว่านิ่มคงจะยินดีที่พวกป้าตามไป และคงดีใจที่มีคนคิดถึงอยู่เสมออย่างพวกป้า และอีกอย่างนะคะที่ตรงนั้นนิ่มกับนุ่มซื้อด้วยกัน มันเป็นสมบัติของนุ่มโดยสมบูรณ์เมื่อนิ่มเสียชีวิตและมันจะเป็นของ
ตอนที่43. อวสาน“โหย.. หอมน่ากินจังเลยเจ๊ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ทำของแซบๆ นัวๆ ให้กิน..”ลลนาไหว้ขอบคุณเจ๊มะไฟแล้วรีบลุกขึ้นเดินไปนั่งบนเสื่อที่ปูไว้รอท่า ตรงหน้าเธอมีทั้งส้มตำปูปลาร้า ตำป่าและขนมจีนน้ำยา ทั้งยำรวมมิตรทะเล ทั้งข้าวเหนียวไก่ย่าง คอหมูย่างน้ำส้มคั้นสดๆ และผลไม้อีกหลายอย่าง“เอ้า น้องนนท์ มาทานส้มตำไก่ย่างลูกมาเร็วๆ ป้ามะไฟทำขนมจีนน้ำยามาให้ด้วยนะ”เจ๊มะไฟกวักมือเรียกน้องนนท์ซึ่งเด็กชายพอได้ยินว่ามีของโปรดตน ก็รีบวิ่งไปล้างมือแล้วมานั่งลงข้างๆ มารดาของตนทันที ส่วนแสนแสงกับบุญนารีก็เดินมามาร่วมวงด้วยแต่ดูเหมือนหนุ่มสาวจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก...ลลนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ลูกชายแล้วก็ลงมือตักส้มตำใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย ทำให้สิงหาซึ่งมองท่าทางกินอย่างมีความสุขของเมียรัก อดน้ำลายสอด้วยไม่ได้ชายหนุ่มจึงเดินมานั่งร่วมวงด้วยทั้งลลนา สิงหา น้องนนท์ เจ๊มะไฟ แสนแสง บุญนารี ลีลาวดี จ๊อดและป้านงต่างก็รับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ในสวนอันรื
ตอนที่42.สิงหาอุ้มเมียรักขึ้นมาจากที่นอนโดยไม่ถอดถอนกายแล้วนอนลงไปแทนที่เธอให้ลลนาคร่อมแก่นกายแกร่งของตนไว้ซึ่งหญิงสาวก็เข้าใจว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้เกมสวาทนี้ดำเนินไปอย่างเร่าร้อนถึงขีดสุด“อ๊า พี่สิงห์ พี่สิงห์..” ลลนาครางเสียงดังอย่างสุดกลั้นแล้วบดสะโพกมนเข้าหาเขาอย่างเร่าร้อนจนทรวงอวบใหญ่สะท้านสะเทือนดูเร้าใจ..“โอ้ว นุ่มจ๋า ขยับแรงๆ ทูนหัว น่านล่ะ อย่างนั้น โอ้ว ทูนหัวกระแทกลงมาแรงๆ เลยที่รัก..”สิงหาครางกระหึ่มในขณะที่สาวเจ้าขยับสะโพกหมุนวนแล้วขยับเร็วรี่ตามคำขอของผัวรัก หนุ่มสาวโหมสะโพกใส่กันอย่างเร่าร้อนก่อนจะพุ่งทะยานไปจนสุดแดนสวาท...เช้าวันต่อมาลลนาได้ออกไปยลโฉมความงามของมัลดีฟส์บ้าง ดีใจที่ได้ทำกิจกรรมอื่นๆ นอกจากกิจกรรมบนเตียง ซึ่งวันทั้งวันสิงหาพาเธอเที่ยวอย่างสนุกสนาน จนเมื่อกลับมาถึงบ้านสามีสุดหล่อก็ทำท่ามึนตึงใส่เธอจนลลนาแอบใจเสีย..“พี่สิงห์ขา เป็นอะไรคะ โกรธอะไรนุ่ม” ลลนาเข้าไปกอดสามีจ
ตอนที่41.“คนอะไรหื่นไม่เลือกเวลา”หญิงสาวว่าสามีขณะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ สิงหาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปมองที่เจดีย์รวมอัฐิของครอบครัวอีกครั้ง ชายหนุ่มยิ้มบางๆ กับตัวเอง เมื่อคิดว่าสิ่งที่เขาเคยมาบอกกล่าวและขอพรไว้กับพวกเขานั้น บัดนี้สิ่งที่ขอไว้นั้นได้สำฤทธิ์ผลแล้ว แต่ยังเหลือผลผลิตที่จะเกิดจากสิ่งที่ขอ แต่เขามั่นใจว่าหากเขาขยันทำทุกวันๆ ผลผลิตลูกสิงห์ตัวน้อยๆ จะต้องได้มาวิ่งเล่นกันเกรียวกราวเต็มสนามหญ้าบริเวณนี้แน่นอน...“ขอบคุณนะครับคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำให้ผมได้เมียที่น่ารักแบบนี้ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลบ้านของเราให้สุขสงบจนชั่วลูกชั่วหลาน ขอให้คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายและบรรพบุรุษของเราปกป้องคุ้มครองพวกเราด้วยนะครับ..” สิงหาอธิษฐานในใจอย่างเป็นสุข“พี่สิงห์ขา ขึ้นรถได้แล้วค่ะ ไม่ต้องติดสินบนพวกท่านแล้วนะคะ..”ลลนาเลื่อนกระจกลงมาเรียกสามียิ้มๆ สิงหาหันไปมองภรรยาอย่างคาดโทษแล้วเดินไปขึ้นรถรถกระบะคันใหญ่เคลื่อนออกไปจากลานกว้าง แล้วสายลมแผ่วๆ ก
ตอนที่40.สิ้นคำสั่งของคุณโฉมลูกน้องของนายมิ่งก็เดินมายืนข้างๆ นางทำท่าเหมือนจะยิงมงคล แต่เขากลับเอื้อมมือมาจับข้อมือของนางแล้วบิดไพล่หลังใส่กุญแจมือทันที โดยนายมิ่งยืนมองการกระทำของลูกน้องตนเองนิ่ง...“นี่มันอะไรกันไอ้มิ่ง แกปล่อยฉันนะไอ้บ้าแกจะทำอะไร..” คุณโฉมโวยวายพยายามดิ้นรนออกจากพันธนาการ“ผมขอแสดงตัวจับกุมน้าโฉมครับ..”แล้วเดชากับสิงหาเดินออกมา คุณโฉมหน้าซีดตัวสั่นแล้วหันไปมองมิ่งที่ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นเดิม“ไอ้มิ่ง มึงหักหลังกู.. ไอ้สารเลว ไอ้คนชั่วไอ้หมาขี้เรื้อนเลี้ยงไม่เชื่อง..”คุณโฉมดิ้นรนโวยวายมองมิ่งอย่างแค้นเคือง ยิ่งเห็นมงคลค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายออกมาแสดงตัว คุณโฉมจึงได้รู้ว่าตนถูกซ้อนแผน...“ผมขอโทษด้วยนะคุณโฉม ผมต้องทำแบบนี้ เพราะคุณทำร้ายลูกของเรา ผมรู้ความจริงหมดแล้วว่าคุณทำอะไรกับเมฆาบ้าง และคุณยังคิดจะฆ่าผมปิดปาก หากว่าผมช่วยทำงานให้คุณสำเร็จ คุณคิดจะทำร้าย คิดจะกำจัดทุกคน แม้แต่ลูกของตัวเอง..”&ldquo
ตอนที่39.“จริงสิ ฉันจะโกหกมิ่งทำไม ในเมื่อไม่มีพวกมารสารเลวนั่น พวกเราก็จะมีความสุขกันเสียที เชื่อฉันนะมิ่ง เราอยู่ด้วยกันมานานแล้วนายมิ่งคิดว่าฉันจะทิ้งนายมิ่งได้ลงคอหรือไง..”“แล้วลูกของเราล่ะ เขาจะรับได้ไหมว่าผมเป็นพ่อของเขา เป็นแค่คนงานกระจอกๆ”“รับได้สิ ตาเมฆเป็นเด็กน่ารักจะตายไป ว่านอนสอนง่ายฉันบอกอะไรตาเมฆก็เชื่อฟัง ตอนนี้ตาเมฆก็รอพบหน้าเธออยู่นะมิ่ง..”ยิ่งได้ฟังมิ่งก็ยิ่งเสียใจและรู้ซึ้งถึงความร้ายกาจเต็มไปด้วยมารยาของหญิงตรงหน้า..เมื่อยี่สิบเจ็ดปีก่อนเขากับคุณโฉมแอบได้เสียกันเพราะคุณโฉมเป็นคนที่มีความต้องการสูง และพยายามจะมีลูกกับคุณสิงหล แต่คุณสิงหลไม่เคยเหลียวแลคุณโฉม ซึ่งเป็นภรรยาของตนอีกคนแม้แต่น้อยเนื่องจากคุณสิงหลจำใจยอมรับคุณโฉมเป็นภรรยาตามคำขอร้องของคุณหัตถยา คุณหัตถยารู้ว่าคุณโฉมน้องสาวของตนนั้นแอบรักสามีของตัวเอง และคุณโฉมก็พยายามกดดันคุณหัตถยาทุกทางจนคุณหัตถยาเครียด และเสียใจที่ทำให้น้องสาวไม่มีความสุข จึงขอร้องแกมบังค
ตอนที่38.“เอาไว้พี่จะคิดดูอีกที..”“นุ่มคนอื่นแท้ๆ ยังเห็นใจเขานะคะ คุณเมฆเองก็ไม่ได้มีความผิดอะไรกับสิ่งที่แม่เขาทำ อีกอย่างก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะกลับมาเป็นปกติหรือเปล่า และเราจะต้องบำบัดเขาอีกนานแค่ไหน.. เราอย่าทำร้ายจิตใจเขามากกว่านี้เลยนะคะ นิ่มเองก็คงไม่อยากให้คนรักของตัวเองทนทุกข์ทรมานกับความรู้สึกแบบนี้แน่ๆ นิ่มเคยบอกว่าคุณเมฆเองก็อึดอัดกับการที่ต้องอยู่ในโอวาทของคุณโฉม และหลายครั้งที่พยายามจะออกมาอยู่ลำพัง แต่เพราะไม่เคยใช้ชีวิตที่ขาดแม่ ขาดเงิน คุณเมฆก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เขาก็น่าสงสารอยู่นะคะ”สิงหาหันมามองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียของตนอย่างชื่นชม ลลนาใช่จะสวยแค่ภายนอก แต่ลลนาสวยทั้งจิตใจอะไรหลายๆ อย่างในตัวเธอทำให้สิงหารักเธอโดยไม่มีข้อแม้...“ถ้านุ่มเห็นว่าดี พี่ก็ว่าดีจ้ะ เอาเป็นว่าเสร็จเรื่องน้าโฉมแล้วเราจะมาคิดจัดการเรื่องของเมฆาอีกทีก็แล้วกัน”“ขอบคุณค่ะที่พี่สิงห์เห็นด้วย สามีใครนะน่ารักจัง..” ลลนายิ้มหวานให้เขา“แล้วรักไหมล่ะ” สิงหามอ
ตอนที่37.“ทำไมยะ ฉันกับพี่สิงห์ก็ถือว่าเป็นญาติกันเหมือนกัน ฉันกำลังเสียใจจะขอความยุติธรรมให้ตัวเอง ที่ถูกเธอใส่ความมันผิดตรงไหน..”สิริมาหันมาแว้ดใส่มือยังเกาะแขนสิงหาแน่น ลลนากัดกรามอย่างโมโห แล้วแกะมือของสิริมาออกจากต้นแขนสิงหาและผลักให้หญิงสาวออกห่างจากชายหนุ่มอย่างฉุนเฉียว ท่าทางของลลนาตอนนี้ยิ่งกว่าแม่เสือเสียอีก สิงหาแอบมองภรรยาที่แสดงอาการหึงหวงตนอย่างขบขัน...“ว้าย นังบ้า ผลักฉันแบบนี้คิดจะหาเรื่องกันรึไง” สิริมาเท้าสะเอวมองลลนาตาเขียว น้ำตาที่พยายามบีบออกมาแห้งไปทันที“ไม่ได้คิดจะหาเรื่อง แต่เรื่องมาหาเอง และฉันก็ไม่ได้ใส่ความอะไรเธอทั้งนั้น หัวร้อนจังนะ หรือว่าไอ้ที่อยู่ในหลอดนี่มันเป็นยาพิษ” ลลนาพูดพลางยื่นหลอดแก้วอันนั้นให้สิงหา..“นั่นสิน้องสิ อะไรอยู่ในหลอดนี้หรือ ทำไมทำท่าลับๆ ล่อๆ แล้วคุณป้าเป็นอะไร ถึงให้น้องสิมาบอกป้านงทำอาหารให้ ปกติก็มีแม่บ้านที่เรือนทำอาหารให้ประจำไม่ใช่หรือ”คุณโฉมนั้นมีแม่บ้านประจำตัวที่คอยทำอาหารให้รับประทานและน้อยครั้งที่
ตอนที่36.สิงหาครางกระเส่าสั่งการเมียรักเสียงแหบแห้งทั้งเอ่ยปากชื่นชมเมื่อลลนาส่ายร่อนสะโพกมนรับแรงกระแทกหนักๆ จากเขาอย่างไม่เหนียมอาย ลลนาทั้งส่าย ทั้งหมุนวนสะโพกระรัวอย่างความเมามันในอารมณ์รักที่คุโชนร้อนระอุมากขึ้นๆ“อ๊ะๆ อ๊า...พี่สิงห์ขา...อ้ายยยย...”เสียงหวานครางพลิ้วหวีดร้องออกมาอย่างสุขสม สิงหาเองก็ไม่อาจจะทานทนกับแรงติดรัดตุบๆ ที่แก่นกายได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นโย้ตัวขึ้นสูงผลักร่างบางให้นอนลงบนที่นอนลงช้าๆ ท่อนขาแกร่งคร่อมร่างบางไว้โดยที่ไม่ถอดถอนกายออกจากร่างสาวแล้วขยับสะโพกอย่างหนักหน่วงตอกตรึงแก่นกายลงบนเนินสาวที่อันฉ่ำเยิ้มอย่างร้อนแรง ลลนาครางกระเส่าเสียวซ่านไปทั้งกายสาวเลือดในกายร้อนระอุจนเหมือนว่าจะแตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่ร่างของเธอก็ยังไม่แตกระเบิดอย่างที่คิด แต่ความเสียวซ่านมันเสียดแทงจนเธอต้องครางออกมาเพื่อระบายความร้อนระอุในกาย เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังประสานกันกับเสียงร่างกายกระทบกันดังก้องไปทั้งห้องนอนกว้าง ยิ่งเธอร้องครางดังเท่าไหร่เขาก็กระแทกกระทั้นแก่นกายชายให้ลึกและหนักหน่วงด้
ตอนที่35.“ไม่เดี๋ยวแล้วทูนหัว นุ่มสวยเหลือเกิน สวยจนพี่อดใจไม่ไหวแล้ว อยากรักนุ่ม..” เสียงบอกงึมงำพร้อมทั้งเรียวปากสาวถูกบดจูบเร่าร้อนอีกครั้ง ลลนาได้แต่ครางแผ่วด้วยความเสียวรัญจวนใจปล่อยกายปล่อยใจให้เขาเป็นผู้พาไปทุกๆ ท่วงท่า...“อื้อออ พี่สิงห์ พอแล้ว.. นุ่มเหนื่อยนะคะ อา อื้อออ..” ลลนาครางประท้วงสามีจอมพลังของตนหลังจากที่ทั้งคืนที่ผ่านมาสิงหาแสดงออกถึงความรักที่มีต่อเธอว่ามากมายแค่ไหน และสาธิตวิธีบอกรักของเขาจนเธออ้อนเปลี้ยไปทั้งกาย เธอได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงเขาก็เริ่มจะสาธิตการแสดงความรักอีกแล้ว...สิงหาไม่อินังขังขอบกับเสียงประท้วงของเมียสุดที่รักเรียวปากร้อนผ่าวเลื่อนจากแก้มแดงก่ำมายังยอดทรวงสีหวานแล้วครอบครองดูดดื่มอย่างหิวกระหาย มือทั้งสองก็ไม่บกพร่องในหน้าที่ของมันเลยแม้แต่น้อยเพราะมันช่วยกันลูบไล้เรือนกายงามอย่างขยันขันแข็งทุกซอกทุกมุมในกายสาวอรชร ในขณะที่อารมณ์พิศวาสลุกไหม้แผดร้อนขึ้นทุกขณะ ร่างบางส่ายพลิ้วราวใบไม้ต้องพายุเมื่อยอดทรวงถูกเขา