“ฉันไม่เชื่อเรื่องที่เธอเล่าหรอกนะ ถึงน้องชายฉันไม่ใช่คนดีอะไรแต่ก็ไม่ได้เลวขนาดนั้น”
“มาอีกละ อีพวกลูกฉันคนดี น้องฉันคนดีไม่เคยเลว.. คุณจะไปดูไหมว่านิ่มอาการหนักแค่ไหน หรือยอมรับไม่ได้กลัวโดนจับข้อหาทำร้ายร่างกายผู้หญิงไม่มีทางสู้..” ลลนาเงยหน้ามองเขาอย่างไม่ยอมแพ้
เมื่อเรื่องมันมาถึงขนาดนี้แล้ว ตาต่อตาฟันต่อฟัน เหมือนกันละวะ นังนุ่มก็ขอสู้ตาย หญิงสาวคิดในใจ...
“เธอบอกว่าเมฆาไปดักฉุดเพื่อนเธอหมายจะขืนใจและบังคับให้ขายตัว แล้วเธอรู้ได้ยังไง”
“ทำไมจะไม่รู้เพราะเมื่อนิ่มรู้ว่า อีตาสิงหาปลอมจอมชั่ว นั่นมีลูกมีเมียก็เลยขอเลิก และไม่ยอมติดต่อกับมัน มันก็มาหานิ่มที่ผับมาง้อขอคืนดี แต่นิ่มไม่ยอมไง อีตาสิงหาเหมือนหมาบ้าหน้าเลือด ก็เลยทำเรื่องชั่วๆ แบบนั้นกับนิ่ม คิดดูนะว่า อีตาสิงหาใจบาปหยาบช้า นั่นมันชั่วแค่ไหน ขนาดมันรู้ว่านิ่มท้องมันยังจะให้เพื่อนมันข่มขืนนิ่มและทำร้ายนิ่มจนแท้ง...”
ลลนาเน้นทุกคำพูดที่มีชื่อของสิงหาอยู่ด้วยความเจ็บใจ และชายหนุ่มก็มีสีหน้าอิหลักอิเหลื่อกับชื่อที่เธอใช้เรียก เมฆาในคราบของเขาและมันทำให้สิงหาสะดุ้งทุกครั้ง
“นี่เธอ ในเมื่อรู้แล้วว่าฉันไม่ใช่สิงหาคนที่เป็นผัวเพื่อนเธอก็เลิกเรียกชื่อฉันแบบนั้นได้แล้ว”
“ก็ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อตอนที่มันทำชั่วกับนิ่ม มันใช้ชื่อสิงหานี่นา” ลลนาเถียงอย่างไม่ยอมแพ้..
“ยายผู้หญิงบ้า ฉันบอกให้เลิกเรียกแบบนั้นก็เลิกเรียกสิ”
สิงหาเริ่มหงุดหงิดที่ไม่สามารถทำอะไรได้ดังใจ นี่เขาตั้งใจจะจับเธอมาลงโทษไม่ใช่หรือ แล้วทำไมมันกลายเป็นว่าเขาโดนเจ้าหล่อนด่าหน้าตาเฉย...
“ก็ได้ แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน” ลลนาซ่อนยิ้มอย่างเป็นต่อ สิงหาหรี่ตามองเธอด้วยความหมั่นไส้
“เธออย่าคิดว่าอยู่เหนือฉันนะลลนา ที่นี่ถิ่นฉันและเธอก็ยังไม่พ้นข้อกล่าวหา”
“แน่นอน ฉันไม่เคยคิดว่าฉันอยู่เหนือคุณ แต่ฉันก็อยากจะทวงความยุติธรรมให้นิ่ม อย่างน้อยๆ พวกคุณก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งที่ทำกับเพื่อนของฉัน”
“มีอะไรว่ามาเลย หากเรื่องที่เธอพูดมันเป็นความจริงฉันก็พร้อมจะชดใช้ให้ อย่างน้อยๆ ก็ถือว่าเพื่อนของเธอสูญเสียเหมือนกันและเด็กที่ตายไปก็มีเลือดเนื้อเชื้อไขของพวกฉันอยู่ครึ่งหนึ่ง แม้อยากจะสมน้ำหน้า แต่ฉันไม่มีนิสัยทับถมคนอื่นที่กำลังเป็นทุกข์”
“แหม ดูเป็นคนดีขึ้นมาเชียว” ลลนาเบ้ปากใส่เขา
“ลลนา...” สิงหาลากเสียงอย่างขุ่นใจ
“ก็ได้ๆ ฉันเลิกกวนประสาทคุณก็ได้ ฉันชื่อนุ่ม เรียกฉันนุ่มก็แล้วกัน ไม่ต้องเรียกเต็มยศว่าลลนาทุกคำหรอกกลัวคุณเปลืองน้ำลาย..” หญิงสาวรีบขัดขึ้นด้วยท่าทางยียวน ยิ่งทำให้สิงหาหมั่นไส้กับความปากคอเราะร้ายของเจ้าหล่อนนัก
“ฉันขอไหว้พวกเขาได้ไหม ไหนๆ ก็มาแล้ว อย่างน้อยๆ ฉันก็ขอเป็นตัวแทนขออโหสิกับคุณเพียงดาราแทนนิ่ม แม้เรื่องทุกอย่างมันจะเกิดขึ้นจากความผิดพลาดและความมักมากของอีตาสิงหาปลอมจอมชั่วก็เถอะ..” ไม่วายที่ลลนาจะทิ้งทวนไว้ สิงหาส่ายหน้าอย่างยอมแพ้ แล้วเดินไปเปิดกล่องธูปแล้วส่งให้เธอพร้อมกับไฟแช็ก
ลลนาจุดธูปแล้วนั่งลงตรงลานหินอ่อนหน้ารูปภาพของหญิงสาวแสนสวยซึ่งกำลังยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ด้วยความท่วงท่าสำรวมสงบนิ่งดูเรียบร้อยน่ารักเป็นธรรมชาติ...
นั่นไง.. เขาก็ยังแอบชื่นชมว่าเธอน่ารักอีกจนได้... สิงหาระอาใจตัวเองนัก...
“คุณเพียงดาราคะ ไม่ว่าคุณจะอยู่ภพไหนก็ตาม ขอให้รับรู้ไว้ว่า ลดาวัลย์ไม่เคยคิดจะแย่งสามีของคุณเลยนะคะ นิ่มเองก็ถูกหลอกและตอนนี้ก็กำลังรับผลกรรมของตัวเองอยู่ ความเจ็บปวดของนิ่มก็คงไม่น้อยกว่าคุณหรอกค่ะ หากคุณจะกรุณาก็ขอให้อโหสิกรรมแก่ลดาวัลย์ด้วยนะคะ และขอให้คนใจร้ายได้รับผลของการกระทำนั้นเร็วๆ ด้วยเถิด สาธุ”
ลลนาปักธูปลงบนกระถางแล้วจุดธูปอีกครั้ง สิงหาขมวดคิ้วมุ่นอย่างไม่เข้าใจ แล้วก็ต้องขบฟันด้วยความขัดเคืองเจ้าหล่อนในเวลาต่อมา...
“สวัสดีเจ้าค่ะ ท่านผีปู่ผีย่า ผีตาผียาย ท่านผีบรรพบุรุษทั้งหลายเจ้าขา หนูชื่อลลนานะคะ ชื่อเล่นว่านุ่มค่ะ ถูกคนใจร้ายหน้าตาดีแต่ปัญญานิ่มเข้าใจผิด จับตัวมาแล้วยังพูดจาทำร้ายจิตใจนุ่มต่างๆ นานา นุ่มเสียใจมากเลยค่ะและคิดถึงบ้านมากแล้วก็เป็นห่วงนิ่มที่อาการสาหัสอยู่ด้วย นุ่มอยากขอให้พวกท่านดลบันดาลให้เขาปล่อยตัวนุ่มกลับบ้านเร็วๆ ด้วยค่ะ และขอให้นุ่มพ้นจากอำนาจชั่วร้ายป่าเถื่อนของคนใจร้ายด้วยเถิ้ดดด และจะให้ดีนุ่มขอสามตัวตรงๆ งวดนี้เลยนะคะ นุ่มจะได้มีเงินมีความสุขสบายไม่ต้องทำงานกลางคืน ให้ใครดูหมิ่นเหยียดหยามว่าเป็นผู้หญิงกลางคืน ไม่ต้องเจอผู้ชายนิสัยไม่ดีมาลวนลามทำร้าย แต่ถ้าจะให้ดีที่สุด ดีมากๆ ก็ขอให้นุ่มได้สามีดีๆ หล่อๆ จิตใจดีไม่ปัญญานิ่ม และรวยมาก รักนุ่มมากๆๆๆ นะคะ สาธุๆๆ”
“นี่เธอ พอได้แล้ว เลอะเทอะเพ้อเจ้อไปกันใหญ่แล้ว” สิงหาเอ็ดหญิงสาวที่บรรจงปักธูปด้วยรอยยิ้มอย่างหมั่นไส้เหลือคณา
“อ้าว.. คุณนี่นะ ฉันขอในสิ่งที่ฉันอยากได้จริงๆ เผื่อท่านจะดลบันดาลให้ฉันได้ดังหวัง จะได้ไม่ต้องมาเจอคุณอีกไง”
“อย่างกับฉันอยากจะเจอเธองั้นล่ะ”
“แต่คุณก็จับตัวฉันมา”
“โอ๊ย... โอเค ฉันผิดเองที่ไม่ดูให้ดี ขอโทษ โอเคมั้ย พอใจรึยัง”
สิงหาโวยเสียงขุ่นมองหน้าหญิงสาวที่ยิ้มยียวนด้วยความหมั่นไส้เหลือกำลัง พอรู้ว่าเขาผิดเจ้าหล่อนก็เล่นไม่เลิก
“พอใจมากกกก...” ลลนายิ้มกว้างเมื่อสิงหาเอ่ยปากขอโทษเธอ สิงหาหน้าตึงแล้วเดินกลับไปที่รถ ลลนารีบวิ่งตามเขาไปทันที...
“โอ๊ย คุณ รอด้วยสิ จะรีบไปตามแรดรึไง..” หญิงสาวร้องเรียกตามเขาไปอย่างว่องไว พร้อมทั้งหัวเราะท่าทางหงุดหงิดของสิงหาอย่างชอบอกชอบใจ
สองหนุ่มสาวจากไปแล้วทั้งลานหน้าเจดีย์ก็เงียบสงบดังเดิม แต่ร่มไม้ที่รายล้อมอยู่ต่างไหวเอน ใบไม้กระเพิ่มไหวเหมือนคนหัวเราะ หรือมีคนจับมันเขย่าแรงๆ ทั้งที่บริเวณรอบๆ ไม่มีลมพัดสักนิด... และหากจะมีผีปู่ย่าตายายผี บรรพบุรุษที่ลลนาขอพรไว้อยู่ตรงนี้จริงๆ พวกเขาคงกำลังหัวเราะอย่างพอใจ และคงจะช่วยกันทำให้คำขอของลลนาประสบผลสำเร็จโดยเร็ว โดยเฉพาะคำขอเรื่องสามีหล่อๆ รวยๆ และรักเธอมากๆๆ ลลนาจะสมหวังในเร็ววันนี้แน่นอน...
ตอนที่9.คุณโฉมนภามองดูหนุ่มสาวที่เดินเข้าในบ้านด้วยกันด้วยความร้อนรุ่มในอก ผู้หญิงสาวสวยคนนั้นแม้จะอยู่ในชุดรุ่มร่ามผมเผ้าไม่ได้จัดแต่งทรงให้งดงาม แต่ความงามของเจ้าหล่อนก็แผ่กระจายออกมาจนนางรู้สึกริษยา...“นังอ้อยเรื่องที่ฉันให้ไปสืบมาว่ายังไงยะ” อ้อย สาวใช้ประจำตัวของคุณโฉมรีบเข้ามารายงานอย่างประจบประแจง“ได้เรื่องแล้วค่ะ คุณโฉมขา นังคนนั้นมันชื่อลลนา ชื่อเล่นชื่อนุ่มค่ะเป็นเพื่อนของนังนิ่ม คนที่คุณโฉมส่งคนไปฆ่ามันน่ะค่ะ อุ๊ย..”อ้อยปิดปากแทบไม่ทันเผลอพูดเรื่องบางเรื่องออกไป คุณโฉมหันมามองตาเขียวพร้อมกับร่างระหงของนางเดินมาจิกผมอ้อยจนหน้าหงาย“มึงพูดอะไรนังอ้อย มึงวอนหาที่ตายใช่มั้ย” คุณโฉมกัดฟันพูดด้วยสีหน้าถมึงทึงน่ากลัว จนอ้อยต้องยกมือไหว้อย่างหวาดกลัว“อ้อยไม่กล้าค่ะ อ้อยกลัวแล้ว”“อีเวร กูอยากตบมึงให้คว่ำนัก..” คุณโฉมผลักอ้อยจนหน้าหงาย อ้อยถอยกรูดไปมุมห้องอย่างหวาดกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แม้จะต้องทนมือทนตีนนายสาวเจ้าอารมณ์ แต่เพราะฐานะทางบ้านยากจนและเงินเดือนที่ได้จากที่นี่ทำให้เธอมีเงินส่งให้ครอบครัว และเงินพิเศษที่ได้จากคุณโฉมอีก และครั้งที่พ่อของเธอเสียชีวิตคุณโฉมก็เป็นคนช่วยเ
ตอนที่10.สิงหาทำท่าเลียนแบบท่าทางของเธอ แล้วพูดเสียงเล็กเสียงน้อยด้วยจริตอย่างน่าหมั่นไส้“อ๊ายยย คนบ้า ฉันไม่ได้ทำแบบนั้นเสียหน่อย คนทุเรศ ผู้ชายอะไรล้อเลียนผู้หญิง” ลลนากระทืบเท้าเร่าๆ ด้วยความไม่พอใจ“เธอไม่เห็นหน้าตัวเองตอนนั้นเสียหน่อย จะหาว่าฉันกล่าวหาเธอได้ไง”“ฉันไม่พูดกับคุณแล้ว แต่สรุปได้เลยว่าเรื่องทั้งหมดมันคือการเข้าใจผิดและคุณจะมาแก้แค้นอะไรกับฉันไม่ได้ ทีนี้ให้ฉันกลับบ้านได้รึยัง”“โอเค ฉันยอมเชื่อเธอก็ได้ว่าเป็นการเข้าใจผิด และขอโทษที่ทำให้เธอตกใจ”“อะไรกัน พอตอนนี้ล่ะเชื่อง่ายจริง..” ลลนาทำท่าไม่เชื่อถือสิงหาจึงขึงตามองเธออย่างหงุดหงิด“ก็ฉันเองเพิ่งได้รับรายงานจากลูกน้องของฉันเมื่อไม่นานมานี้ไงล่ะ อีกอย่างเธอก็จูบไม่เป็นสับปะรดเลยคิดว่าไม่น่าจะใช่ลดาวัลย์”คำตอบของเขาทำเอาลลนาหน้าแดงก่ำร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้าทั้งโกรธและอายในเวลาเดียวกัน...“คนบ้า..” ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาว่าเขา หญิงสาวก็ได้แต่พึมพำกับตัวเองแล้วสะบัดหน้าหนีแววตาคมที่มองมาอย่างล้อเลียน“เดี๋ยวฉันจะให้คนของฉันไปส่งเธอ ส่วนเสื้อผ้าของเธอฉันให้คนซื้อมาให้ใหม่แล้ว คิดว่าหากใส่ชุดที่ใส่มากลับไปอาจจะถูกพวกบ้ากาม
ตอนที่11.หนุ่มสาวพากันวิ่งเข้าไปในป่าซึ่งเป็นป่าเชิงเขา แม้จะไม่ใช่ป่าที่รกทึบด้วยต้นไม้ใหญ่ แต่ป่าแห่งนี้ก็อุดมสมบูรณ์และมีชาวบ้านเข้ามาหาของป่ากันเสมอ“มาทางนี้ เธอหมอบลงต่ำๆ อย่าส่งเสียงเงียบให้มากที่สุดไม่ว่าจะเห็นอะไรให้เงียบไว้เข้าใจมั้ย”ลลนาพยักหน้าเร็วๆ แล้วรีบทำตามเขาบอกเมื่อสิงหาให้สัญญาณว่าให้เธอหมอบลง ลลนาทำตัวให้ติดกับผืนหญ้าเป็นหย่อมๆ บนดินร่วนปนทรายตรงหน้า แล้วคอยเหลือบมองสิงหาอย่างไม่ให้คลาดสายตา เพราะหากว่าเขาหายไปตัวเธอเองจะทำอย่างไร...“เห้ยพวกมันไปไหนแล้ววะ..” “นั่นไงลูกพี่ รอยเท้าของพวกมันวิ่งไปทางนั้น”“มึงเตรียมปืนให้พร้อม ไอ้ผู้ชายน่ะยิงได้เลยแต่นังผู้หญิงอย่าให้มีรอยขีดข่วนนะเว้ย เจ้านายบอกว่าสวยสะเด็ด กูอยากลอง... สักตั้งฮ่าๆ”“จริงหรือวะไอ้ปืน”“จริงสิวะ เจ้านายบอกกูแบบนั้น มึงเตรียมขึ้นสวรรค์ได้เลยไอ้ห้อย”“แหม ฉันก็อยากเอาด้วยนะ นานๆ จะมีสาวกรุงหลงมาให้ซั่มฮ่าๆๆ” เสียงผู้ชายสี่คนคุยกันดังขึ้นหลังจากที่เสียงมอเตอร์ไซค์ที่ดัดแปลงแต่งมาเป็นพิเศษเงียบลง พวกมันคุยกันอย่างคึกคะนองปากบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่า พวกมันวางแผนมาแล้วและรู้รายละเอียดของลลนาเป็นอย่างดี
ตอนที่12.“กูเอาด้วย กูไม่ยอมหรอกโว้ยกูก็ใหญ่เหมือนกัน นี่ ปืนใหญ่ ฮ่าๆ”คราวนี้พวกผีบ้ากามเข้าสิงก็พากันปลดกระดุมรูดซิปกางเกงเพื่ออวดของกันเป็นการใหญ่ และในช่วงเวลาที่พวกมันง่วนอยู่กับการอวดของ สิงหาซึ่งรอเวลาจะลงมือมานานก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาแล้วใช้ท่อนไม้ขนาดเหมาะมือ ที่หาได้จากในป่าฟาดลงบนท้ายทอยของพวกมันโดยเริ่มจากคนที่ยืนอยู่ริมสุดทางฝั่งเขาก่อน...โพล๊ะ โอ๊ยยยย.. อ๊ากกก.. สามคนล้มลงไปนอนโอดโอยอยู่กับพื้น ไอ้ปืนซึ่งเป็นลูกพี่ใหญ่ไหวตัวทันหันมาหมายจะยิงสิงหา แต่สิงหาเองก็ใช้ความไวฟาดไม้ลงบนข้อมือมันเต็มแรง จนปืนกระเด็นไปไกลแต่เขาก็เสียหลักโดนไอ้ปืนเตะเข้าที่ข้อมือจนไม้หลุดมือไปเช่นกัน แต่ด้วยความว่องไวกว่าสิงหาก็โผนเข้าชกมันจนหน้าหงายเซไปหลายก้าว ลลนาเห็นปืนตกอยู่กับพื้นและเห็นว่าพวกมันอีกสามคนยังมีอีกสองคนที่ยังไม่หมดสติแน่นิ่งไป จึงวิ่งเข้าไปหยิบปืนมาเหน็บไว้ที่เอวแล้วหยิบไม้ขึ้นมาฟาดหัวของชายสองคนนั้นทันทีผลัวะๆ“นี่แน่ะๆ อย่าฟื้นขึ้นมาเลยพวกคนเลว..”ลลนายืนจดจ้องทั้งสองคนจนแน่ใจแล้วว่าไม่ฟื้นขึ้นมาแน่แล้วก็หันไปมองทางด้านสิงหา ซึ่งกำลังต่อสู้กับคนร้ายอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้สิงหาจ
ตอนที่13.คุณหมอยื่นมือมาจับมืออันสั่นเทาของลลนาที่พนมไหว้ขอบคุณเบาๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ“หมอขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวรายละเอียดต่างๆ พยาบาลจะเป็นคนแจ้งให้ทราบ”“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”ลลนาเอ่ยออกไปแผ่วเบารู้สึกเหมือนไร้ลมหายใจ ร่างกายเบาหวิวล่องลอยไปในอากาศ ร่างบอบบางเซน้อยๆ จนสิงหาต้องรีบเข้ามาประคองไว้ หญิงสาวร่ำไห้แล้วซบหน้าลงกับอกกว้างของเขาอย่างต้องการใครสักคน ที่เป็นที่พึ่งพิงให้เธอตอนนี้ เจ๊มะไฟเองก็ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เพราะผูกพันกับลลนาและลดาวัลย์มานาน...ลลนาเงยหน้ามองควันสีเทาดำที่พวยพุ่งออกจากปล่องควันเมรุด้วยความเศร้าสร้อย แม้จะทำใจไว้แล้วว่าลดาวัลย์จะต้องจากไป แต่เธอยังไม่สามารถทำใจได้อยู่ดี แม้จะแสร้งว่าเข้มแข็งแค่ไหน แต่หัวใจเธอก็แค่เนื้อก้อนหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่...“หากยังไม่สบายใจ มาจำศีลสักวันสองไหมโยมลูก”หลวงพ่อ เจ้าอาวาสวัดที่คุ้นเคยกันดีเอ่ยขึ้นเบาๆ ใบหน้าที่เปี่ยมด้วยเมตตาของท่านสงบนิ่ง“นุ่มพอทำใจได้อยู่เจ้าค่ะหลวงพ่อ” หญิงสาวพนมมือกล่าวตอบอย่างนอบน้อม“หลวงพ่อห่วงโยมลูกอยู่นะ อย่าคิดมากเลย การเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาของมนุษ
ตอนที่14.ตลอดงานศพสามวันเพิ่งจะโผล่มาวันเผา เงินทำบุญสักบาทก็ไม่มีมา มาถึงก็เกณฑ์ให้คนหานั่นหานี่ให้กินเหมือนตายอดตายอยากมาจากนรกขุมที่สิบแปด แล้วยังอยากจะได้ที่ดินผืนสุดท้ายของเธอกับลดาวัลย์ที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนด้วย ซึ่งที่ดินติดกับบ้านจัดสรรหลังเล็กที่เธอซื้อด้วยกันกับลดาวัลย์ มันเป็นทำเลทองเลยทีเดียวมีหลายคนมาขอซื้อ แต่พวกเธอไม่ขายเพราะกะว่าจะเก็บไว้เก็งกำไรหรือใช้สอยทำอย่างอื่นในยามแก่เฒ่า สองป้ามหาภัยนี่คงหิวเงินมาก และรู้ว่าที่ตรงนั้นคงขายได้หลายล้านถึงได้พูดออกมาแบบนี้ “จริงอยู่พวกป้าเคยเลี้ยงดูนิ่มมา เลี้ยงดูแบบอดมื้อกินมื้อ แบบเป็นที่รองมือรองเท้าพวกป้ากับลูก และคอยมารีดไถเงินจากนิ่มเรื่อยๆ เอาแต่แบมือขอเงิน โดยอ้างบุญคุณแบบนี้เหรอคะ นี่ในวัดนะคะ อย่างน้อยๆ พวกป้าควรมีความละอายใจบ้าง อีกอย่างบุญคุณนั้นมันก็น่าจะสิ้นสุดลงเมื่อนิ่มตายไป หรือหากอยากทวงบุญคุณจริงๆ ก็น่าจะตามนิ่มไปนะคะ คิดว่านิ่มคงจะยินดีที่พวกป้าตามไป และคงดีใจที่มีคนคิดถึงอยู่เสมออย่างพวกป้า และอีกอย่างนะคะที่ตรงนั้นนิ่มกับนุ่มซื้อด้วยกัน มันเป็นสมบัติของนุ่มโดยสมบูรณ์เมื่อนิ่มเสียชีวิตและมันจะเป็นของ
ตอนที่15.“มีข้อมูลอะไรอยู่ในนี้นะ ข้อมูลสำคัญ...” ลลนาอ่านข้อความสั้นๆ ที่เขียนด้วยลายมือน่ารักของลดาวัลย์บนกระดาษเล็กๆ ที่ติดไว้ในวัตถุชิ้นเล็กนั่น“หรือว่าในนี้จะมีข้อมูลสำคัญเอาผิดคนร้ายได้...”ลลนาค่อยๆ ตั้งสติเรียบเรียงความคิดแล้วเมื่อนึกถึงท่าทางของลดาวัลย์ลลนาก็ยิ่งคิดหนัก และลดาวัลย์ก็เคยเอ่ยชื่อของสิงหามาด้วยครั้งหนึ่ง ก่อนจะออกจากบ้านไปแล้วโดนทำร้าย แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจฟังนัก คิดว่าลดาวัลย์พูดถึงคนรักตามประสาเพราะตอนนั้นเธอเข้าใจว่า คนรักของลดาวัลย์คือสิงหานั่นเอง และที่เกิดเรื่องเธอก็คิดว่าสิงหาเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนของตน แต่เมื่อได้พบสิงหาและได้รู้ว่าเรื่องระหว่างพวกตนนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิดลลนาก็คิดไม่ตกว่าคนที่ทำร้ายลดาวัลย์ เป็นเมฆาหรือเป็นใครอีกหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ เมฆามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน แต่ยังไม่มีหลักฐาน และยังไม่เจอตัวเมฆานั่นเอง และตอนที่ลดาวัลย์ได้สติอยู่นั้นทำท่าเหมือนว่าอยากจะเจอสิงหาด้วยซ้ำเรื่องมันน่าจะมีอะไรที่มากกว่านี้แน่ๆ... แต่จะว่าไปเธอไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของเมฆาชัดๆ เลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่เขามาหาลดาวัลย์ก็มักสวมแว่นตาสวมหมวกแก๊ป
ตอนที่16.ลลนาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมจะต้องกลับมาที่นี่พร้อมกับสิงหาอีกครั้ง และไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดชีวิตของเธอจึงต้องพลิกหงายพลิกคว่ำกลับตาลปัตรเช่นนี้ สรุปแล้วไปๆ มาๆ เธอจำเป็นต้องจดทะเบียนสมรสกับสิงหา และเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงแห่งไร่สิงหาอย่างงงๆ แต่ในความงงนั้นมันก็เกิดขึ้นจากข้อเสนอของเธอเอง...“ยินดีต้อนรับค่ะแม่เลี้ยง..”ป้านงซึ่งยืนอยู่หัวแถวของเหล่าแม่บ้านทั้งหลายทั้งปวงยิ้มให้อย่างเป็นมิตรส่วนคนอื่นๆ ก็ยิ้มให้และทำความเคารพเธอเมื่อสิงหาแนะนำกับทุกคนว่าเธอคือ ภรรยา ของเขา“ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ เรียกนุ่มว่าคุณนุ่มดีกว่าค่ะ เรียกแม่เลี้ยงไม่ชินยังไงไม่รู้”ลลนาบอกทุกคนซึ่งต่างก็มองเธอเหมือนจะเห็นขันและเอ็นดูในความซื่อตรงไปตรงมาของคุณผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน หลังจากที่นี่ห่างหายจากการมีนายผู้หญิงจริงๆ กว่าสิบปี“เดี๋ยวก็ชินค่ะ เอาล่ะไปทำงานกันต่อได้แล้ว จำปา มาช่วยป้ายกของคุณนุ่มไปไว้บนห้องเร็ว” จำปา หรือลีลาวดี สาวน้อยหน้าแฉล้มหลานสาวของป้านง ซึ่งอยู่ในวัยเรียนมหาวิทยาลัยและมาช่วยงานช่วงปิดเทอมยิ้มกว้างและไหว้ลลนาอย่างนอบน้อมน่ารัก“ได้จ้ะป้าจ๋า มาค
ตอนที่43. อวสาน“โหย.. หอมน่ากินจังเลยเจ๊ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ทำของแซบๆ นัวๆ ให้กิน..”ลลนาไหว้ขอบคุณเจ๊มะไฟแล้วรีบลุกขึ้นเดินไปนั่งบนเสื่อที่ปูไว้รอท่า ตรงหน้าเธอมีทั้งส้มตำปูปลาร้า ตำป่าและขนมจีนน้ำยา ทั้งยำรวมมิตรทะเล ทั้งข้าวเหนียวไก่ย่าง คอหมูย่างน้ำส้มคั้นสดๆ และผลไม้อีกหลายอย่าง“เอ้า น้องนนท์ มาทานส้มตำไก่ย่างลูกมาเร็วๆ ป้ามะไฟทำขนมจีนน้ำยามาให้ด้วยนะ”เจ๊มะไฟกวักมือเรียกน้องนนท์ซึ่งเด็กชายพอได้ยินว่ามีของโปรดตน ก็รีบวิ่งไปล้างมือแล้วมานั่งลงข้างๆ มารดาของตนทันที ส่วนแสนแสงกับบุญนารีก็เดินมามาร่วมวงด้วยแต่ดูเหมือนหนุ่มสาวจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก...ลลนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ลูกชายแล้วก็ลงมือตักส้มตำใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย ทำให้สิงหาซึ่งมองท่าทางกินอย่างมีความสุขของเมียรัก อดน้ำลายสอด้วยไม่ได้ชายหนุ่มจึงเดินมานั่งร่วมวงด้วยทั้งลลนา สิงหา น้องนนท์ เจ๊มะไฟ แสนแสง บุญนารี ลีลาวดี จ๊อดและป้านงต่างก็รับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ในสวนอันรื
ตอนที่42.สิงหาอุ้มเมียรักขึ้นมาจากที่นอนโดยไม่ถอดถอนกายแล้วนอนลงไปแทนที่เธอให้ลลนาคร่อมแก่นกายแกร่งของตนไว้ซึ่งหญิงสาวก็เข้าใจว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้เกมสวาทนี้ดำเนินไปอย่างเร่าร้อนถึงขีดสุด“อ๊า พี่สิงห์ พี่สิงห์..” ลลนาครางเสียงดังอย่างสุดกลั้นแล้วบดสะโพกมนเข้าหาเขาอย่างเร่าร้อนจนทรวงอวบใหญ่สะท้านสะเทือนดูเร้าใจ..“โอ้ว นุ่มจ๋า ขยับแรงๆ ทูนหัว น่านล่ะ อย่างนั้น โอ้ว ทูนหัวกระแทกลงมาแรงๆ เลยที่รัก..”สิงหาครางกระหึ่มในขณะที่สาวเจ้าขยับสะโพกหมุนวนแล้วขยับเร็วรี่ตามคำขอของผัวรัก หนุ่มสาวโหมสะโพกใส่กันอย่างเร่าร้อนก่อนจะพุ่งทะยานไปจนสุดแดนสวาท...เช้าวันต่อมาลลนาได้ออกไปยลโฉมความงามของมัลดีฟส์บ้าง ดีใจที่ได้ทำกิจกรรมอื่นๆ นอกจากกิจกรรมบนเตียง ซึ่งวันทั้งวันสิงหาพาเธอเที่ยวอย่างสนุกสนาน จนเมื่อกลับมาถึงบ้านสามีสุดหล่อก็ทำท่ามึนตึงใส่เธอจนลลนาแอบใจเสีย..“พี่สิงห์ขา เป็นอะไรคะ โกรธอะไรนุ่ม” ลลนาเข้าไปกอดสามีจ
ตอนที่41.“คนอะไรหื่นไม่เลือกเวลา”หญิงสาวว่าสามีขณะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ สิงหาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปมองที่เจดีย์รวมอัฐิของครอบครัวอีกครั้ง ชายหนุ่มยิ้มบางๆ กับตัวเอง เมื่อคิดว่าสิ่งที่เขาเคยมาบอกกล่าวและขอพรไว้กับพวกเขานั้น บัดนี้สิ่งที่ขอไว้นั้นได้สำฤทธิ์ผลแล้ว แต่ยังเหลือผลผลิตที่จะเกิดจากสิ่งที่ขอ แต่เขามั่นใจว่าหากเขาขยันทำทุกวันๆ ผลผลิตลูกสิงห์ตัวน้อยๆ จะต้องได้มาวิ่งเล่นกันเกรียวกราวเต็มสนามหญ้าบริเวณนี้แน่นอน...“ขอบคุณนะครับคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำให้ผมได้เมียที่น่ารักแบบนี้ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลบ้านของเราให้สุขสงบจนชั่วลูกชั่วหลาน ขอให้คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายและบรรพบุรุษของเราปกป้องคุ้มครองพวกเราด้วยนะครับ..” สิงหาอธิษฐานในใจอย่างเป็นสุข“พี่สิงห์ขา ขึ้นรถได้แล้วค่ะ ไม่ต้องติดสินบนพวกท่านแล้วนะคะ..”ลลนาเลื่อนกระจกลงมาเรียกสามียิ้มๆ สิงหาหันไปมองภรรยาอย่างคาดโทษแล้วเดินไปขึ้นรถรถกระบะคันใหญ่เคลื่อนออกไปจากลานกว้าง แล้วสายลมแผ่วๆ ก
ตอนที่40.สิ้นคำสั่งของคุณโฉมลูกน้องของนายมิ่งก็เดินมายืนข้างๆ นางทำท่าเหมือนจะยิงมงคล แต่เขากลับเอื้อมมือมาจับข้อมือของนางแล้วบิดไพล่หลังใส่กุญแจมือทันที โดยนายมิ่งยืนมองการกระทำของลูกน้องตนเองนิ่ง...“นี่มันอะไรกันไอ้มิ่ง แกปล่อยฉันนะไอ้บ้าแกจะทำอะไร..” คุณโฉมโวยวายพยายามดิ้นรนออกจากพันธนาการ“ผมขอแสดงตัวจับกุมน้าโฉมครับ..”แล้วเดชากับสิงหาเดินออกมา คุณโฉมหน้าซีดตัวสั่นแล้วหันไปมองมิ่งที่ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นเดิม“ไอ้มิ่ง มึงหักหลังกู.. ไอ้สารเลว ไอ้คนชั่วไอ้หมาขี้เรื้อนเลี้ยงไม่เชื่อง..”คุณโฉมดิ้นรนโวยวายมองมิ่งอย่างแค้นเคือง ยิ่งเห็นมงคลค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายออกมาแสดงตัว คุณโฉมจึงได้รู้ว่าตนถูกซ้อนแผน...“ผมขอโทษด้วยนะคุณโฉม ผมต้องทำแบบนี้ เพราะคุณทำร้ายลูกของเรา ผมรู้ความจริงหมดแล้วว่าคุณทำอะไรกับเมฆาบ้าง และคุณยังคิดจะฆ่าผมปิดปาก หากว่าผมช่วยทำงานให้คุณสำเร็จ คุณคิดจะทำร้าย คิดจะกำจัดทุกคน แม้แต่ลูกของตัวเอง..”&ldquo
ตอนที่39.“จริงสิ ฉันจะโกหกมิ่งทำไม ในเมื่อไม่มีพวกมารสารเลวนั่น พวกเราก็จะมีความสุขกันเสียที เชื่อฉันนะมิ่ง เราอยู่ด้วยกันมานานแล้วนายมิ่งคิดว่าฉันจะทิ้งนายมิ่งได้ลงคอหรือไง..”“แล้วลูกของเราล่ะ เขาจะรับได้ไหมว่าผมเป็นพ่อของเขา เป็นแค่คนงานกระจอกๆ”“รับได้สิ ตาเมฆเป็นเด็กน่ารักจะตายไป ว่านอนสอนง่ายฉันบอกอะไรตาเมฆก็เชื่อฟัง ตอนนี้ตาเมฆก็รอพบหน้าเธออยู่นะมิ่ง..”ยิ่งได้ฟังมิ่งก็ยิ่งเสียใจและรู้ซึ้งถึงความร้ายกาจเต็มไปด้วยมารยาของหญิงตรงหน้า..เมื่อยี่สิบเจ็ดปีก่อนเขากับคุณโฉมแอบได้เสียกันเพราะคุณโฉมเป็นคนที่มีความต้องการสูง และพยายามจะมีลูกกับคุณสิงหล แต่คุณสิงหลไม่เคยเหลียวแลคุณโฉม ซึ่งเป็นภรรยาของตนอีกคนแม้แต่น้อยเนื่องจากคุณสิงหลจำใจยอมรับคุณโฉมเป็นภรรยาตามคำขอร้องของคุณหัตถยา คุณหัตถยารู้ว่าคุณโฉมน้องสาวของตนนั้นแอบรักสามีของตัวเอง และคุณโฉมก็พยายามกดดันคุณหัตถยาทุกทางจนคุณหัตถยาเครียด และเสียใจที่ทำให้น้องสาวไม่มีความสุข จึงขอร้องแกมบังค
ตอนที่38.“เอาไว้พี่จะคิดดูอีกที..”“นุ่มคนอื่นแท้ๆ ยังเห็นใจเขานะคะ คุณเมฆเองก็ไม่ได้มีความผิดอะไรกับสิ่งที่แม่เขาทำ อีกอย่างก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะกลับมาเป็นปกติหรือเปล่า และเราจะต้องบำบัดเขาอีกนานแค่ไหน.. เราอย่าทำร้ายจิตใจเขามากกว่านี้เลยนะคะ นิ่มเองก็คงไม่อยากให้คนรักของตัวเองทนทุกข์ทรมานกับความรู้สึกแบบนี้แน่ๆ นิ่มเคยบอกว่าคุณเมฆเองก็อึดอัดกับการที่ต้องอยู่ในโอวาทของคุณโฉม และหลายครั้งที่พยายามจะออกมาอยู่ลำพัง แต่เพราะไม่เคยใช้ชีวิตที่ขาดแม่ ขาดเงิน คุณเมฆก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เขาก็น่าสงสารอยู่นะคะ”สิงหาหันมามองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียของตนอย่างชื่นชม ลลนาใช่จะสวยแค่ภายนอก แต่ลลนาสวยทั้งจิตใจอะไรหลายๆ อย่างในตัวเธอทำให้สิงหารักเธอโดยไม่มีข้อแม้...“ถ้านุ่มเห็นว่าดี พี่ก็ว่าดีจ้ะ เอาเป็นว่าเสร็จเรื่องน้าโฉมแล้วเราจะมาคิดจัดการเรื่องของเมฆาอีกทีก็แล้วกัน”“ขอบคุณค่ะที่พี่สิงห์เห็นด้วย สามีใครนะน่ารักจัง..” ลลนายิ้มหวานให้เขา“แล้วรักไหมล่ะ” สิงหามอ
ตอนที่37.“ทำไมยะ ฉันกับพี่สิงห์ก็ถือว่าเป็นญาติกันเหมือนกัน ฉันกำลังเสียใจจะขอความยุติธรรมให้ตัวเอง ที่ถูกเธอใส่ความมันผิดตรงไหน..”สิริมาหันมาแว้ดใส่มือยังเกาะแขนสิงหาแน่น ลลนากัดกรามอย่างโมโห แล้วแกะมือของสิริมาออกจากต้นแขนสิงหาและผลักให้หญิงสาวออกห่างจากชายหนุ่มอย่างฉุนเฉียว ท่าทางของลลนาตอนนี้ยิ่งกว่าแม่เสือเสียอีก สิงหาแอบมองภรรยาที่แสดงอาการหึงหวงตนอย่างขบขัน...“ว้าย นังบ้า ผลักฉันแบบนี้คิดจะหาเรื่องกันรึไง” สิริมาเท้าสะเอวมองลลนาตาเขียว น้ำตาที่พยายามบีบออกมาแห้งไปทันที“ไม่ได้คิดจะหาเรื่อง แต่เรื่องมาหาเอง และฉันก็ไม่ได้ใส่ความอะไรเธอทั้งนั้น หัวร้อนจังนะ หรือว่าไอ้ที่อยู่ในหลอดนี่มันเป็นยาพิษ” ลลนาพูดพลางยื่นหลอดแก้วอันนั้นให้สิงหา..“นั่นสิน้องสิ อะไรอยู่ในหลอดนี้หรือ ทำไมทำท่าลับๆ ล่อๆ แล้วคุณป้าเป็นอะไร ถึงให้น้องสิมาบอกป้านงทำอาหารให้ ปกติก็มีแม่บ้านที่เรือนทำอาหารให้ประจำไม่ใช่หรือ”คุณโฉมนั้นมีแม่บ้านประจำตัวที่คอยทำอาหารให้รับประทานและน้อยครั้งที่
ตอนที่36.สิงหาครางกระเส่าสั่งการเมียรักเสียงแหบแห้งทั้งเอ่ยปากชื่นชมเมื่อลลนาส่ายร่อนสะโพกมนรับแรงกระแทกหนักๆ จากเขาอย่างไม่เหนียมอาย ลลนาทั้งส่าย ทั้งหมุนวนสะโพกระรัวอย่างความเมามันในอารมณ์รักที่คุโชนร้อนระอุมากขึ้นๆ“อ๊ะๆ อ๊า...พี่สิงห์ขา...อ้ายยยย...”เสียงหวานครางพลิ้วหวีดร้องออกมาอย่างสุขสม สิงหาเองก็ไม่อาจจะทานทนกับแรงติดรัดตุบๆ ที่แก่นกายได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นโย้ตัวขึ้นสูงผลักร่างบางให้นอนลงบนที่นอนลงช้าๆ ท่อนขาแกร่งคร่อมร่างบางไว้โดยที่ไม่ถอดถอนกายออกจากร่างสาวแล้วขยับสะโพกอย่างหนักหน่วงตอกตรึงแก่นกายลงบนเนินสาวที่อันฉ่ำเยิ้มอย่างร้อนแรง ลลนาครางกระเส่าเสียวซ่านไปทั้งกายสาวเลือดในกายร้อนระอุจนเหมือนว่าจะแตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่ร่างของเธอก็ยังไม่แตกระเบิดอย่างที่คิด แต่ความเสียวซ่านมันเสียดแทงจนเธอต้องครางออกมาเพื่อระบายความร้อนระอุในกาย เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังประสานกันกับเสียงร่างกายกระทบกันดังก้องไปทั้งห้องนอนกว้าง ยิ่งเธอร้องครางดังเท่าไหร่เขาก็กระแทกกระทั้นแก่นกายชายให้ลึกและหนักหน่วงด้
ตอนที่35.“ไม่เดี๋ยวแล้วทูนหัว นุ่มสวยเหลือเกิน สวยจนพี่อดใจไม่ไหวแล้ว อยากรักนุ่ม..” เสียงบอกงึมงำพร้อมทั้งเรียวปากสาวถูกบดจูบเร่าร้อนอีกครั้ง ลลนาได้แต่ครางแผ่วด้วยความเสียวรัญจวนใจปล่อยกายปล่อยใจให้เขาเป็นผู้พาไปทุกๆ ท่วงท่า...“อื้อออ พี่สิงห์ พอแล้ว.. นุ่มเหนื่อยนะคะ อา อื้อออ..” ลลนาครางประท้วงสามีจอมพลังของตนหลังจากที่ทั้งคืนที่ผ่านมาสิงหาแสดงออกถึงความรักที่มีต่อเธอว่ามากมายแค่ไหน และสาธิตวิธีบอกรักของเขาจนเธออ้อนเปลี้ยไปทั้งกาย เธอได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงเขาก็เริ่มจะสาธิตการแสดงความรักอีกแล้ว...สิงหาไม่อินังขังขอบกับเสียงประท้วงของเมียสุดที่รักเรียวปากร้อนผ่าวเลื่อนจากแก้มแดงก่ำมายังยอดทรวงสีหวานแล้วครอบครองดูดดื่มอย่างหิวกระหาย มือทั้งสองก็ไม่บกพร่องในหน้าที่ของมันเลยแม้แต่น้อยเพราะมันช่วยกันลูบไล้เรือนกายงามอย่างขยันขันแข็งทุกซอกทุกมุมในกายสาวอรชร ในขณะที่อารมณ์พิศวาสลุกไหม้แผดร้อนขึ้นทุกขณะ ร่างบางส่ายพลิ้วราวใบไม้ต้องพายุเมื่อยอดทรวงถูกเขา