ตอนที่13.คุณหมอยื่นมือมาจับมืออันสั่นเทาของลลนาที่พนมไหว้ขอบคุณเบาๆ เพื่อเป็นการให้กำลังใจ“หมอขอตัวก่อนนะครับ เดี๋ยวรายละเอียดต่างๆ พยาบาลจะเป็นคนแจ้งให้ทราบ”“ค่ะ ขอบคุณคุณหมอมากนะคะ”ลลนาเอ่ยออกไปแผ่วเบารู้สึกเหมือนไร้ลมหายใจ ร่างกายเบาหวิวล่องลอยไปในอากาศ ร่างบอบบางเซน้อยๆ จนสิงหาต้องรีบเข้ามาประคองไว้ หญิงสาวร่ำไห้แล้วซบหน้าลงกับอกกว้างของเขาอย่างต้องการใครสักคน ที่เป็นที่พึ่งพิงให้เธอตอนนี้ เจ๊มะไฟเองก็ร้องไห้ออกมาเงียบๆ เพราะผูกพันกับลลนาและลดาวัลย์มานาน...ลลนาเงยหน้ามองควันสีเทาดำที่พวยพุ่งออกจากปล่องควันเมรุด้วยความเศร้าสร้อย แม้จะทำใจไว้แล้วว่าลดาวัลย์จะต้องจากไป แต่เธอยังไม่สามารถทำใจได้อยู่ดี แม้จะแสร้งว่าเข้มแข็งแค่ไหน แต่หัวใจเธอก็แค่เนื้อก้อนหนึ่งเท่านั้น หญิงสาวนั่งน้ำตาไหลพรากอยู่ใต้ต้นโพธิ์ใหญ่...“หากยังไม่สบายใจ มาจำศีลสักวันสองไหมโยมลูก”หลวงพ่อ เจ้าอาวาสวัดที่คุ้นเคยกันดีเอ่ยขึ้นเบาๆ ใบหน้าที่เปี่ยมด้วยเมตตาของท่านสงบนิ่ง“นุ่มพอทำใจได้อยู่เจ้าค่ะหลวงพ่อ” หญิงสาวพนมมือกล่าวตอบอย่างนอบน้อม“หลวงพ่อห่วงโยมลูกอยู่นะ อย่าคิดมากเลย การเกิดแก่เจ็บตายเป็นธรรมดาของมนุษ
ตอนที่14.ตลอดงานศพสามวันเพิ่งจะโผล่มาวันเผา เงินทำบุญสักบาทก็ไม่มีมา มาถึงก็เกณฑ์ให้คนหานั่นหานี่ให้กินเหมือนตายอดตายอยากมาจากนรกขุมที่สิบแปด แล้วยังอยากจะได้ที่ดินผืนสุดท้ายของเธอกับลดาวัลย์ที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนด้วย ซึ่งที่ดินติดกับบ้านจัดสรรหลังเล็กที่เธอซื้อด้วยกันกับลดาวัลย์ มันเป็นทำเลทองเลยทีเดียวมีหลายคนมาขอซื้อ แต่พวกเธอไม่ขายเพราะกะว่าจะเก็บไว้เก็งกำไรหรือใช้สอยทำอย่างอื่นในยามแก่เฒ่า สองป้ามหาภัยนี่คงหิวเงินมาก และรู้ว่าที่ตรงนั้นคงขายได้หลายล้านถึงได้พูดออกมาแบบนี้ “จริงอยู่พวกป้าเคยเลี้ยงดูนิ่มมา เลี้ยงดูแบบอดมื้อกินมื้อ แบบเป็นที่รองมือรองเท้าพวกป้ากับลูก และคอยมารีดไถเงินจากนิ่มเรื่อยๆ เอาแต่แบมือขอเงิน โดยอ้างบุญคุณแบบนี้เหรอคะ นี่ในวัดนะคะ อย่างน้อยๆ พวกป้าควรมีความละอายใจบ้าง อีกอย่างบุญคุณนั้นมันก็น่าจะสิ้นสุดลงเมื่อนิ่มตายไป หรือหากอยากทวงบุญคุณจริงๆ ก็น่าจะตามนิ่มไปนะคะ คิดว่านิ่มคงจะยินดีที่พวกป้าตามไป และคงดีใจที่มีคนคิดถึงอยู่เสมออย่างพวกป้า และอีกอย่างนะคะที่ตรงนั้นนิ่มกับนุ่มซื้อด้วยกัน มันเป็นสมบัติของนุ่มโดยสมบูรณ์เมื่อนิ่มเสียชีวิตและมันจะเป็นของ
ตอนที่15.“มีข้อมูลอะไรอยู่ในนี้นะ ข้อมูลสำคัญ...” ลลนาอ่านข้อความสั้นๆ ที่เขียนด้วยลายมือน่ารักของลดาวัลย์บนกระดาษเล็กๆ ที่ติดไว้ในวัตถุชิ้นเล็กนั่น“หรือว่าในนี้จะมีข้อมูลสำคัญเอาผิดคนร้ายได้...”ลลนาค่อยๆ ตั้งสติเรียบเรียงความคิดแล้วเมื่อนึกถึงท่าทางของลดาวัลย์ลลนาก็ยิ่งคิดหนัก และลดาวัลย์ก็เคยเอ่ยชื่อของสิงหามาด้วยครั้งหนึ่ง ก่อนจะออกจากบ้านไปแล้วโดนทำร้าย แต่ตอนนั้นเธอไม่ได้ตั้งใจฟังนัก คิดว่าลดาวัลย์พูดถึงคนรักตามประสาเพราะตอนนั้นเธอเข้าใจว่า คนรักของลดาวัลย์คือสิงหานั่นเอง และที่เกิดเรื่องเธอก็คิดว่าสิงหาเป็นคนที่ทำร้ายเพื่อนของตน แต่เมื่อได้พบสิงหาและได้รู้ว่าเรื่องระหว่างพวกตนนั้นเป็นเรื่องเข้าใจผิดลลนาก็คิดไม่ตกว่าคนที่ทำร้ายลดาวัลย์ เป็นเมฆาหรือเป็นใครอีกหรือไม่ แต่ที่แน่ๆ เมฆามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้แน่นอน แต่ยังไม่มีหลักฐาน และยังไม่เจอตัวเมฆานั่นเอง และตอนที่ลดาวัลย์ได้สติอยู่นั้นทำท่าเหมือนว่าอยากจะเจอสิงหาด้วยซ้ำเรื่องมันน่าจะมีอะไรที่มากกว่านี้แน่ๆ... แต่จะว่าไปเธอไม่เคยเห็นหน้าค่าตาของเมฆาชัดๆ เลยสักครั้ง เพราะทุกครั้งที่เขามาหาลดาวัลย์ก็มักสวมแว่นตาสวมหมวกแก๊ป
ตอนที่16.ลลนาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมจะต้องกลับมาที่นี่พร้อมกับสิงหาอีกครั้ง และไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดชีวิตของเธอจึงต้องพลิกหงายพลิกคว่ำกลับตาลปัตรเช่นนี้ สรุปแล้วไปๆ มาๆ เธอจำเป็นต้องจดทะเบียนสมรสกับสิงหา และเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงแห่งไร่สิงหาอย่างงงๆ แต่ในความงงนั้นมันก็เกิดขึ้นจากข้อเสนอของเธอเอง...“ยินดีต้อนรับค่ะแม่เลี้ยง..”ป้านงซึ่งยืนอยู่หัวแถวของเหล่าแม่บ้านทั้งหลายทั้งปวงยิ้มให้อย่างเป็นมิตรส่วนคนอื่นๆ ก็ยิ้มให้และทำความเคารพเธอเมื่อสิงหาแนะนำกับทุกคนว่าเธอคือ ภรรยา ของเขา“ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ เรียกนุ่มว่าคุณนุ่มดีกว่าค่ะ เรียกแม่เลี้ยงไม่ชินยังไงไม่รู้”ลลนาบอกทุกคนซึ่งต่างก็มองเธอเหมือนจะเห็นขันและเอ็นดูในความซื่อตรงไปตรงมาของคุณผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน หลังจากที่นี่ห่างหายจากการมีนายผู้หญิงจริงๆ กว่าสิบปี“เดี๋ยวก็ชินค่ะ เอาล่ะไปทำงานกันต่อได้แล้ว จำปา มาช่วยป้ายกของคุณนุ่มไปไว้บนห้องเร็ว” จำปา หรือลีลาวดี สาวน้อยหน้าแฉล้มหลานสาวของป้านง ซึ่งอยู่ในวัยเรียนมหาวิทยาลัยและมาช่วยงานช่วงปิดเทอมยิ้มกว้างและไหว้ลลนาอย่างนอบน้อมน่ารัก“ได้จ้ะป้าจ๋า มาค
ตอนที่17.“ทำไมนายคิดแบบนั้น”“ก็เพราะคุณโฉมคงไม่ยอมปล่อยให้คุณเมฆลำบากแน่ๆ คุณโฉมอาจจะซ่อนคุณเมฆจากพวกเรา” แสนแสงให้เหตุผล“ฉันก็คิดเหมือนนาย และฉันคิดว่าน้าโฉมคงจะทำทุกอย่างเพื่อปกป้องลูกชาย”“แล้วคุณสิงห์จะทำไงครับ”“ทำเฉยๆ ไปก่อน แต่ให้ช่วยเหลือครอบครัวนายใบอย่างดีที่สุดนะแสน แล้วเรื่องลูกสาวของแก ชื่ออะไรนะ บุญนารี รึเปล่า ตอนนี้เรียนชั้นไหนแล้ว”“อ้อ.. ยายเด็กบ้านั่นเรียนมหาวิทยาลัยปีสองแล้วครับ”แสนแสงทำเสียงหึในลำคอเมื่อพูดถึงสาวน้อยหน้าตาน่ารักนามว่าบุญนารีลูกสาวของนายใบ ซึ่งเป็นคนงานอีกคนหนึ่งที่ทำงานที่ไร่มานานตั้งแต่สมัยบิดาของสิงหา“ดูเหมือนนายอคติกับเด็กคนนี้จังนะ”“ก็จะไม่ให้อคติได้ไงคุณสิงห์ ยายเด็กนี่เหมือนม้าดีดกะโหลก มาช่วยงานช่วงปิดเทอมทีไรป่วนทุกที ตอนที่ผมไปบอกข่าวเรื่องนายใบก็โวยวายใส่ผม นี่ดู.. หัวผมยังโนไม่หาย ผู้หญิงอะไรเอะอะๆ ก็ใช้กำลัง หาว่าผมแช่งพ่อตัวเอง..”แสนแสงพูดพลางเสยผมขึ้นให้เจ้านายดูว่าตนหัวโน เพราะถูกบุญนารีเอาไม้คานฟาดหัวเ พราะคิดว่าเขาโกหกเรื่องที่พ่อของเธอเสียชีวิต ด้วยเธอเองก็ไม่ชอบหน้าแสนแสงและคิดว่าแสนแสงมาล้อเลียนให้เสียใจ เนื่องจากเจอกันท
ตอนที่18.“นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว ไม่ต้องแสดงละครแล้ว อ๊าย ปล่อยสิ จะทำอะไร...” ลลนาหน้าตื่นเมื่อสิงหาไม่ยอมปล่อยมือจากเอวเล็กของตน หญิงสาวหน้าแดงก่ำเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอหรอกน่า ยายบ๊องเอ๊ย” สิงหาปล่อยเธอลงแล้วกอดอกมองเธอนิ่งแต่ลลนาก็ยังไม่อยากไว้ใจ“เอ้า.. มีอะไรก็ว่ามา”“ฉันมีอะไรจะให้คุณดู ไปที่ห้องทำงานคุณได้ไหมคะ”“เราตกลงกันว่าไง นุ่ม...”“นุ่มมีอะไรจะให้พี่สิงห์ดูค่ะ..”ลลนามองค้อนเขาอย่างเสียไม่ได้ เมื่อสิงหากอดอกมองเธออย่างตำหนิ สิงหายิ้มบางๆ แล้วเดินไปยังประตูห้องทำงานที่สามารถเปิดจากห้องนอนใหญ่ของเขาได้ ลลนาเดินตามเขาไปทันที“นี่คือข้อมูลสำคัญที่นิ่มบันทึกไว้ คิดว่านิ่มคงโหลดมันไว้ก่อนจะเสียชีวิตได้ไม่นานค่ะ”เมื่อชายหนุ่มเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์หญิงสาวก็ยื่นแฟลซไดรฟ์ให้เขาเปิดดูข้อมูลภายใน และสิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้สิง
ตอนที่19.“อา... นุ่มจ๋า ให้ความรู้สึกดีจนไม่น่าเชื่อ... อืมมม หวาน หวาน...”เสียงทุ้มแหบพร่าชิดกลีบดอกไม้งามที่เอ่อนองด้วยน้ำหวานสวาท ลิ้นร้อนแตะแต้มลงบนกลีบดอกไม้สีชมพูสดฉ่ำก่อนจะค่อยๆ แยกกลีบกายละมุนออกแล้วไล้เลียดูดดื่มน้ำหวานจากกายสาวอย่างเอร็ดอร่อยเหมือนคนหิวโหยมาแรมปี เสียงเรียวลิ้นตวัดเลียดูดดื่มกลีบดอกไม้งามดังคละเคล้ากับเสียงครางกระเส่าของลลนา ซึ่งบิดกายส่ายพลิ้วอยู่บนโต๊ะทำงาน มือบางเอื้อมมาสอดเสยเรือนผมนุ่มสลวยของเขาอย่างเสียวรัญจวนใจ ความเสียวเสียดรุมร้อนที่ได้รับมากมายแปลกใหม่จนเธอหายใจสะดุดครางกระเส่าเร่าร้อนไปกับลีลาลิ้นที่แสนช่ำชองของเขา...“อ๊า... พี่สิงห์ สะ เสียว... อะ อย่า โอ้ววว...”หญิงสาวครางเสียงดังอย่างไม่อาจหักห้ามเสียงของตนไว้ได้ ยิ่งเขาดูดไล้ตวัดเรียวลิ้นรัวเร็วมากเท่าไหร่ เธอก็ยิ่งรู้สึกร้อนระอุและเสียวซ่านเจียนขาดใจมากขึ้นเท่านั้น แต่เขาก็ยังดูดดื่มน้ำหวานจากร่างสาวไม่หยุดทั้งยังเอื้อมมือมาบีบเฟ้นบดบี้ยอดอกอวบอย่างเมามันหลงใหลกับความนุ่มหยุ่นของเต้าทรวงสาว&l
ตอนที่20.ลลนาแหวเขาอย่างเหลืออด สิงหาทำเหมือนจะหัวเราะหากเธอตาไม่ฝาด แต่แวบเดียวเท่านั้นเธอจึงไม่แน่ใจเพราะตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงเหมือนคิดหนัก “เอางี้ก็แล้วกัน.. เราเป็นผัวเมียกันจริงๆ ดีกว่า.. ไม่ต้องเถียงฟังให้จบก่อน..” สิงหาเอ่ยขึ้นและยกมือห้ามเมื่อเธอทำท่าจะพูดแย้ง“เราจดทะเบียนเป็นสามีภรรยากันจริงๆ หากเธอต้องการความมั่นใจ และฉันเองก็ต้องการความมั่นใจ แต่ระหว่างเราจะมีสัญญาระหว่างกัน ว่าจะไม่มีมากกว่าการเป็นสามีภรรยากันในนาม และเธอจะไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินใดๆ ของฉัน แต่ฉันจะมีค่าจดทะเบียนสมรสให้เธอเพื่อชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับลดาวัลย์ อย่าเพิ่งตีค่าน้ำใจฉันว่าเป็นการดูถูกเธอ ฉันแค่อยากชดเชยอะไรให้กับลดาวัลย์บ้าง อย่างน้อยๆ ก็เพื่อไถ่โทษแทนน้องชายของฉัน และเพื่อให้เธอสบายใจได้ว่า จะไม่มีผลประโยชน์กับการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้ ว่ายังไงถ้าตกลงก็ไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยเพราะฉันเองก็มีเรื่องจะต้องกลับไปจัดการที่ไร่..” สิงหาพูดยืดยาวซึ่งลลนาฟังเหตุผ
ตอนที่43. อวสาน“โหย.. หอมน่ากินจังเลยเจ๊ ขอบคุณมากๆ นะคะที่ทำของแซบๆ นัวๆ ให้กิน..”ลลนาไหว้ขอบคุณเจ๊มะไฟแล้วรีบลุกขึ้นเดินไปนั่งบนเสื่อที่ปูไว้รอท่า ตรงหน้าเธอมีทั้งส้มตำปูปลาร้า ตำป่าและขนมจีนน้ำยา ทั้งยำรวมมิตรทะเล ทั้งข้าวเหนียวไก่ย่าง คอหมูย่างน้ำส้มคั้นสดๆ และผลไม้อีกหลายอย่าง“เอ้า น้องนนท์ มาทานส้มตำไก่ย่างลูกมาเร็วๆ ป้ามะไฟทำขนมจีนน้ำยามาให้ด้วยนะ”เจ๊มะไฟกวักมือเรียกน้องนนท์ซึ่งเด็กชายพอได้ยินว่ามีของโปรดตน ก็รีบวิ่งไปล้างมือแล้วมานั่งลงข้างๆ มารดาของตนทันที ส่วนแสนแสงกับบุญนารีก็เดินมามาร่วมวงด้วยแต่ดูเหมือนหนุ่มสาวจะไม่ค่อยลงรอยกันนัก...ลลนาเช็ดหน้าเช็ดตาให้ลูกชายแล้วก็ลงมือตักส้มตำใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆ อย่างเอร็ดอร่อย ทำให้สิงหาซึ่งมองท่าทางกินอย่างมีความสุขของเมียรัก อดน้ำลายสอด้วยไม่ได้ชายหนุ่มจึงเดินมานั่งร่วมวงด้วยทั้งลลนา สิงหา น้องนนท์ เจ๊มะไฟ แสนแสง บุญนารี ลีลาวดี จ๊อดและป้านงต่างก็รับประทานอาหารกันอย่างเอร็ดอร่อย ในสวนอันรื
ตอนที่42.สิงหาอุ้มเมียรักขึ้นมาจากที่นอนโดยไม่ถอดถอนกายแล้วนอนลงไปแทนที่เธอให้ลลนาคร่อมแก่นกายแกร่งของตนไว้ซึ่งหญิงสาวก็เข้าใจว่าจะต้องทำอย่างไรเพื่อให้เกมสวาทนี้ดำเนินไปอย่างเร่าร้อนถึงขีดสุด“อ๊า พี่สิงห์ พี่สิงห์..” ลลนาครางเสียงดังอย่างสุดกลั้นแล้วบดสะโพกมนเข้าหาเขาอย่างเร่าร้อนจนทรวงอวบใหญ่สะท้านสะเทือนดูเร้าใจ..“โอ้ว นุ่มจ๋า ขยับแรงๆ ทูนหัว น่านล่ะ อย่างนั้น โอ้ว ทูนหัวกระแทกลงมาแรงๆ เลยที่รัก..”สิงหาครางกระหึ่มในขณะที่สาวเจ้าขยับสะโพกหมุนวนแล้วขยับเร็วรี่ตามคำขอของผัวรัก หนุ่มสาวโหมสะโพกใส่กันอย่างเร่าร้อนก่อนจะพุ่งทะยานไปจนสุดแดนสวาท...เช้าวันต่อมาลลนาได้ออกไปยลโฉมความงามของมัลดีฟส์บ้าง ดีใจที่ได้ทำกิจกรรมอื่นๆ นอกจากกิจกรรมบนเตียง ซึ่งวันทั้งวันสิงหาพาเธอเที่ยวอย่างสนุกสนาน จนเมื่อกลับมาถึงบ้านสามีสุดหล่อก็ทำท่ามึนตึงใส่เธอจนลลนาแอบใจเสีย..“พี่สิงห์ขา เป็นอะไรคะ โกรธอะไรนุ่ม” ลลนาเข้าไปกอดสามีจ
ตอนที่41.“คนอะไรหื่นไม่เลือกเวลา”หญิงสาวว่าสามีขณะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ สิงหาหัวเราะอย่างอารมณ์ดีก่อนจะหันไปมองที่เจดีย์รวมอัฐิของครอบครัวอีกครั้ง ชายหนุ่มยิ้มบางๆ กับตัวเอง เมื่อคิดว่าสิ่งที่เขาเคยมาบอกกล่าวและขอพรไว้กับพวกเขานั้น บัดนี้สิ่งที่ขอไว้นั้นได้สำฤทธิ์ผลแล้ว แต่ยังเหลือผลผลิตที่จะเกิดจากสิ่งที่ขอ แต่เขามั่นใจว่าหากเขาขยันทำทุกวันๆ ผลผลิตลูกสิงห์ตัวน้อยๆ จะต้องได้มาวิ่งเล่นกันเกรียวกราวเต็มสนามหญ้าบริเวณนี้แน่นอน...“ขอบคุณนะครับคุณพ่อคุณแม่ ที่ทำให้ผมได้เมียที่น่ารักแบบนี้ ผมสัญญาว่าจะรักและดูแลบ้านของเราให้สุขสงบจนชั่วลูกชั่วหลาน ขอให้คุณปู่คุณย่าคุณตาคุณยายและบรรพบุรุษของเราปกป้องคุ้มครองพวกเราด้วยนะครับ..” สิงหาอธิษฐานในใจอย่างเป็นสุข“พี่สิงห์ขา ขึ้นรถได้แล้วค่ะ ไม่ต้องติดสินบนพวกท่านแล้วนะคะ..”ลลนาเลื่อนกระจกลงมาเรียกสามียิ้มๆ สิงหาหันไปมองภรรยาอย่างคาดโทษแล้วเดินไปขึ้นรถรถกระบะคันใหญ่เคลื่อนออกไปจากลานกว้าง แล้วสายลมแผ่วๆ ก
ตอนที่40.สิ้นคำสั่งของคุณโฉมลูกน้องของนายมิ่งก็เดินมายืนข้างๆ นางทำท่าเหมือนจะยิงมงคล แต่เขากลับเอื้อมมือมาจับข้อมือของนางแล้วบิดไพล่หลังใส่กุญแจมือทันที โดยนายมิ่งยืนมองการกระทำของลูกน้องตนเองนิ่ง...“นี่มันอะไรกันไอ้มิ่ง แกปล่อยฉันนะไอ้บ้าแกจะทำอะไร..” คุณโฉมโวยวายพยายามดิ้นรนออกจากพันธนาการ“ผมขอแสดงตัวจับกุมน้าโฉมครับ..”แล้วเดชากับสิงหาเดินออกมา คุณโฉมหน้าซีดตัวสั่นแล้วหันไปมองมิ่งที่ยังคงยืนนิ่งอยู่เช่นเดิม“ไอ้มิ่ง มึงหักหลังกู.. ไอ้สารเลว ไอ้คนชั่วไอ้หมาขี้เรื้อนเลี้ยงไม่เชื่อง..”คุณโฉมดิ้นรนโวยวายมองมิ่งอย่างแค้นเคือง ยิ่งเห็นมงคลค่อยๆ ลุกขึ้นพร้อมกับเจ้าหน้าที่ตำรวจหลายนายออกมาแสดงตัว คุณโฉมจึงได้รู้ว่าตนถูกซ้อนแผน...“ผมขอโทษด้วยนะคุณโฉม ผมต้องทำแบบนี้ เพราะคุณทำร้ายลูกของเรา ผมรู้ความจริงหมดแล้วว่าคุณทำอะไรกับเมฆาบ้าง และคุณยังคิดจะฆ่าผมปิดปาก หากว่าผมช่วยทำงานให้คุณสำเร็จ คุณคิดจะทำร้าย คิดจะกำจัดทุกคน แม้แต่ลูกของตัวเอง..”&ldquo
ตอนที่39.“จริงสิ ฉันจะโกหกมิ่งทำไม ในเมื่อไม่มีพวกมารสารเลวนั่น พวกเราก็จะมีความสุขกันเสียที เชื่อฉันนะมิ่ง เราอยู่ด้วยกันมานานแล้วนายมิ่งคิดว่าฉันจะทิ้งนายมิ่งได้ลงคอหรือไง..”“แล้วลูกของเราล่ะ เขาจะรับได้ไหมว่าผมเป็นพ่อของเขา เป็นแค่คนงานกระจอกๆ”“รับได้สิ ตาเมฆเป็นเด็กน่ารักจะตายไป ว่านอนสอนง่ายฉันบอกอะไรตาเมฆก็เชื่อฟัง ตอนนี้ตาเมฆก็รอพบหน้าเธออยู่นะมิ่ง..”ยิ่งได้ฟังมิ่งก็ยิ่งเสียใจและรู้ซึ้งถึงความร้ายกาจเต็มไปด้วยมารยาของหญิงตรงหน้า..เมื่อยี่สิบเจ็ดปีก่อนเขากับคุณโฉมแอบได้เสียกันเพราะคุณโฉมเป็นคนที่มีความต้องการสูง และพยายามจะมีลูกกับคุณสิงหล แต่คุณสิงหลไม่เคยเหลียวแลคุณโฉม ซึ่งเป็นภรรยาของตนอีกคนแม้แต่น้อยเนื่องจากคุณสิงหลจำใจยอมรับคุณโฉมเป็นภรรยาตามคำขอร้องของคุณหัตถยา คุณหัตถยารู้ว่าคุณโฉมน้องสาวของตนนั้นแอบรักสามีของตัวเอง และคุณโฉมก็พยายามกดดันคุณหัตถยาทุกทางจนคุณหัตถยาเครียด และเสียใจที่ทำให้น้องสาวไม่มีความสุข จึงขอร้องแกมบังค
ตอนที่38.“เอาไว้พี่จะคิดดูอีกที..”“นุ่มคนอื่นแท้ๆ ยังเห็นใจเขานะคะ คุณเมฆเองก็ไม่ได้มีความผิดอะไรกับสิ่งที่แม่เขาทำ อีกอย่างก็ไม่รู้เลยว่าเขาจะกลับมาเป็นปกติหรือเปล่า และเราจะต้องบำบัดเขาอีกนานแค่ไหน.. เราอย่าทำร้ายจิตใจเขามากกว่านี้เลยนะคะ นิ่มเองก็คงไม่อยากให้คนรักของตัวเองทนทุกข์ทรมานกับความรู้สึกแบบนี้แน่ๆ นิ่มเคยบอกว่าคุณเมฆเองก็อึดอัดกับการที่ต้องอยู่ในโอวาทของคุณโฉม และหลายครั้งที่พยายามจะออกมาอยู่ลำพัง แต่เพราะไม่เคยใช้ชีวิตที่ขาดแม่ ขาดเงิน คุณเมฆก็เลยเป็นอย่างที่เห็น เขาก็น่าสงสารอยู่นะคะ”สิงหาหันมามองหญิงสาวที่ได้ชื่อว่าเป็นเมียของตนอย่างชื่นชม ลลนาใช่จะสวยแค่ภายนอก แต่ลลนาสวยทั้งจิตใจอะไรหลายๆ อย่างในตัวเธอทำให้สิงหารักเธอโดยไม่มีข้อแม้...“ถ้านุ่มเห็นว่าดี พี่ก็ว่าดีจ้ะ เอาเป็นว่าเสร็จเรื่องน้าโฉมแล้วเราจะมาคิดจัดการเรื่องของเมฆาอีกทีก็แล้วกัน”“ขอบคุณค่ะที่พี่สิงห์เห็นด้วย สามีใครนะน่ารักจัง..” ลลนายิ้มหวานให้เขา“แล้วรักไหมล่ะ” สิงหามอ
ตอนที่37.“ทำไมยะ ฉันกับพี่สิงห์ก็ถือว่าเป็นญาติกันเหมือนกัน ฉันกำลังเสียใจจะขอความยุติธรรมให้ตัวเอง ที่ถูกเธอใส่ความมันผิดตรงไหน..”สิริมาหันมาแว้ดใส่มือยังเกาะแขนสิงหาแน่น ลลนากัดกรามอย่างโมโห แล้วแกะมือของสิริมาออกจากต้นแขนสิงหาและผลักให้หญิงสาวออกห่างจากชายหนุ่มอย่างฉุนเฉียว ท่าทางของลลนาตอนนี้ยิ่งกว่าแม่เสือเสียอีก สิงหาแอบมองภรรยาที่แสดงอาการหึงหวงตนอย่างขบขัน...“ว้าย นังบ้า ผลักฉันแบบนี้คิดจะหาเรื่องกันรึไง” สิริมาเท้าสะเอวมองลลนาตาเขียว น้ำตาที่พยายามบีบออกมาแห้งไปทันที“ไม่ได้คิดจะหาเรื่อง แต่เรื่องมาหาเอง และฉันก็ไม่ได้ใส่ความอะไรเธอทั้งนั้น หัวร้อนจังนะ หรือว่าไอ้ที่อยู่ในหลอดนี่มันเป็นยาพิษ” ลลนาพูดพลางยื่นหลอดแก้วอันนั้นให้สิงหา..“นั่นสิน้องสิ อะไรอยู่ในหลอดนี้หรือ ทำไมทำท่าลับๆ ล่อๆ แล้วคุณป้าเป็นอะไร ถึงให้น้องสิมาบอกป้านงทำอาหารให้ ปกติก็มีแม่บ้านที่เรือนทำอาหารให้ประจำไม่ใช่หรือ”คุณโฉมนั้นมีแม่บ้านประจำตัวที่คอยทำอาหารให้รับประทานและน้อยครั้งที่
ตอนที่36.สิงหาครางกระเส่าสั่งการเมียรักเสียงแหบแห้งทั้งเอ่ยปากชื่นชมเมื่อลลนาส่ายร่อนสะโพกมนรับแรงกระแทกหนักๆ จากเขาอย่างไม่เหนียมอาย ลลนาทั้งส่าย ทั้งหมุนวนสะโพกระรัวอย่างความเมามันในอารมณ์รักที่คุโชนร้อนระอุมากขึ้นๆ“อ๊ะๆ อ๊า...พี่สิงห์ขา...อ้ายยยย...”เสียงหวานครางพลิ้วหวีดร้องออกมาอย่างสุขสม สิงหาเองก็ไม่อาจจะทานทนกับแรงติดรัดตุบๆ ที่แก่นกายได้ ชายหนุ่มลุกขึ้นโย้ตัวขึ้นสูงผลักร่างบางให้นอนลงบนที่นอนลงช้าๆ ท่อนขาแกร่งคร่อมร่างบางไว้โดยที่ไม่ถอดถอนกายออกจากร่างสาวแล้วขยับสะโพกอย่างหนักหน่วงตอกตรึงแก่นกายลงบนเนินสาวที่อันฉ่ำเยิ้มอย่างร้อนแรง ลลนาครางกระเส่าเสียวซ่านไปทั้งกายสาวเลือดในกายร้อนระอุจนเหมือนว่าจะแตกระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ แต่ร่างของเธอก็ยังไม่แตกระเบิดอย่างที่คิด แต่ความเสียวซ่านมันเสียดแทงจนเธอต้องครางออกมาเพื่อระบายความร้อนระอุในกาย เสียงครางกระเส่าของหนุ่มสาวดังประสานกันกับเสียงร่างกายกระทบกันดังก้องไปทั้งห้องนอนกว้าง ยิ่งเธอร้องครางดังเท่าไหร่เขาก็กระแทกกระทั้นแก่นกายชายให้ลึกและหนักหน่วงด้
ตอนที่35.“ไม่เดี๋ยวแล้วทูนหัว นุ่มสวยเหลือเกิน สวยจนพี่อดใจไม่ไหวแล้ว อยากรักนุ่ม..” เสียงบอกงึมงำพร้อมทั้งเรียวปากสาวถูกบดจูบเร่าร้อนอีกครั้ง ลลนาได้แต่ครางแผ่วด้วยความเสียวรัญจวนใจปล่อยกายปล่อยใจให้เขาเป็นผู้พาไปทุกๆ ท่วงท่า...“อื้อออ พี่สิงห์ พอแล้ว.. นุ่มเหนื่อยนะคะ อา อื้อออ..” ลลนาครางประท้วงสามีจอมพลังของตนหลังจากที่ทั้งคืนที่ผ่านมาสิงหาแสดงออกถึงความรักที่มีต่อเธอว่ามากมายแค่ไหน และสาธิตวิธีบอกรักของเขาจนเธออ้อนเปลี้ยไปทั้งกาย เธอได้หลับไปไม่กี่ชั่วโมงเขาก็เริ่มจะสาธิตการแสดงความรักอีกแล้ว...สิงหาไม่อินังขังขอบกับเสียงประท้วงของเมียสุดที่รักเรียวปากร้อนผ่าวเลื่อนจากแก้มแดงก่ำมายังยอดทรวงสีหวานแล้วครอบครองดูดดื่มอย่างหิวกระหาย มือทั้งสองก็ไม่บกพร่องในหน้าที่ของมันเลยแม้แต่น้อยเพราะมันช่วยกันลูบไล้เรือนกายงามอย่างขยันขันแข็งทุกซอกทุกมุมในกายสาวอรชร ในขณะที่อารมณ์พิศวาสลุกไหม้แผดร้อนขึ้นทุกขณะ ร่างบางส่ายพลิ้วราวใบไม้ต้องพายุเมื่อยอดทรวงถูกเขา