All Chapters of ยั่วรักจอมทมิฬ: Chapter 1 - Chapter 10

ตอนที่1. ดวงตาสีน้ำตาลเข้มคมกริบราวพญาเหยี่ยวจ้องมองรูปถ่ายของหญิงสาวที่ยิ้มหวานมาให้ด้วยความรักสุดหัวใจ และเมื่อนึกถึงสาเหตุการตายของเธอ ดวงตาคมที่อ่อนแสงลงเมื่อครู่ก็วาววับด้วยโทสะ ผู้หญิงคนนั้นจะต้องชดใช้ ลดาวัลย์ สาวโคโยตี้ไร้ยางอาย ผู้หญิงแพศยาที่ทำร้ายดวงใจของเขา“แล้วเราจะได้เห็นดีกัน...” สิงหา เลิศบริรักษ์ บราวส์ คำรามในลำคอดวงตาคมทอดมองไปยังทุ่งกว้างเขียวขจีเหมือนไร้จุดหมาย แต่คนอย่างสิงหาไม่เคยเป็นคนที่ไร้เป้าหมาย และตอนนี้เป้าหมายของเขาคือ การแก้แค้น ความแค้นที่ทำให้เขาแทบจะฆ่าคนคนหนึ่งได้เลยทีเดียว หากไม่ติดที่ว่าเขาได้รับปากหญิงอันเป็นที่รักไว้ว่า ให้ปล่อยวางและให้อภัย คนที่ทำร้ายเธอ ในวันที่ เพียงดารา เสียชีวิตเขาอยากจะไปฆ่าหญิงร้ายชายชั่วทั้งสองให้ตายตกตามกันไปแล้ว แม้อีกคนจะเป็นน้องชายของเขาก็ตาม แต่เพราะเขารักเธอ ไม่อยากให้เพียงดาราต้องกังวลจึงต้องยับยั้งความคั่งแค้นไว้ก่อน แต่ตอนนี้เขาจะไม่มีวันปล่อยให้คนชั่วช้าสองคนได้เสวยสุขบนความทุกข์ของใครอีกต่อไป...ร่างระหงเดินฉับๆ เข้าไปยังร้านอาหารชื่อดังที่มีอาหารหลากหลายชาติให้เลือกรับประทาน มีทั้งอาหารแบบปิ้งย่

ตอนที่3.สิงหาขับรถมุ่งหน้าตามลลนาที่เขาเข้าใจว่าเป็นลดาวัลย์ไปยังโรงพยาบาลที่เจ๊มะไฟบอก และทันเวลาที่เห็นหญิงสาวลงจากแท็กซี่พอดี ร่างระหงในชุดสวยทันสมัยสะดุดตาก้าวลงจากรถแท็กซี่แล้วกำลังจะเดินเข้าไปในโรงพยาบาลต้องชะงัก เมื่อมีรถยนต์สีดำทะมึนโฉบมาจอดตรงหน้า พร้อมกับร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มคนหนึ่งเดินหน้าเข้มมาหาตน ลลนาก้าวหนีโดยอัตโนมัติ ดวงตาคมสวยที่ยังไม่ได้ล้างเครื่องสำอางออกเบิกกว้างด้วยความหวาดหวั่น คงไม่ใช่พวกทวงหนี้นอกระบบหรอกนะ... ลลนาคิดอย่างหวาดหวั่นเมื่อเห็นชายหนุ่มท่าทางดุดันเดินมาหยุดตรงหน้า“เชิญขึ้นรถไปกับฉันดีๆ อย่าร้องโวยวายไม่อย่างนั้นเธอตายแน่” เสียงห้าวแฝงไว้ด้วยความเหี้ยมเกรียมจนรู้สึกได้ ทำให้ลลนาถึงกับขาสั่นพูดไมออกทำอะไรไม่ถูกเลยทีเดียวในเวลากลางดึกเช่นนี้แม้จะเป็นโรงพยาบาลที่มีคนพลุกพล่านอยู่ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย แต่ทำไมตอนนี้คนพวกนั้นหายไปไหนหมด หญิงสาวกวาดตามองรอบกายอย่างหวาดหวั่น“คุณเป็นใคร”“ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ และเธอต้องไปกับฉันเดี๋ยวนี้”“ไม่ ฉันไม่ไป..” ลลนาทำท่าจะวิ่งหนีแต่ก็ช้ากว่าคนตัวโตที่เข้ามาขวางไว้พร้อมทั้งคว้าข้อม

ตอนที่5.“เรื่องนั้นเราคงต้องดูกันต่อไปว่าเมฆามีสิทธิ์จริงหรือไม่ เพราะอะไรนั้นผมว่าคุณน้าน่าจะรู้ดี เอาล่ะครับผมหมดธุระที่จะคุยกับคุณน้าแล้ว เชิญไปพักผ่อนเถอะครับ..”คุณโฉมพูดไม่ออกแต่สิงหาก็เดาได้ว่านางคงไม่พอใจแต่เขาไม่คิดจะใส่ใจอยู่แล้ว เมื่อร่างระหงสมส่วนของคุณโฉมออกไปชายหนุ่มก็ทิ้งตัวพิงพนักเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างเหนื่อยล้า ใบหน้าหล่อเหลาเครียดเคร่งไม่สร่างซา...ในขณะเดียวกันคุณโฉมที่กลับมาถึงห้องของตนก็พลุ่งพล่านด้วยความโกรธแค้น ร่างระหงเดินไปยังรูปถ่ายของชายอันเป็นที่รักที่ตั้งอยู่บนโต๊ะวางของใช้ส่วนตัวของตน ใบหน้าสวยไม่สร่างแดงก่ำดวงตาวับวาวด้วยความเคียดแค้นชิงชัง“คุณพี่ไม่เคยยุติธรรม ไม่เคยเห็นน้องในสายตาเลยใช่ไหมคะขนาดตายไปอะไรสักอย่างก็ไม่ได้ให้ไว้ แม้แต่กับลูกคุณพี่ก็ไม่เคยสนใจ ในสายตาในหัวใจคุณพี่มีแค่นังหัตถยากับสิงหาเท่านั้น นังหัตถยามันตายไปคุณพี่ก็ยังรักห่วงหามัน แต่กับน้องแม้อยู่ตรงหน้าคุณพี่ก็ไม่เคยมอง ทำไม ทำไมคุณพี่ถึงทำกับน้องแบบนี้ ทำไม...”เรียวปากของคุณโฉมสั่นระริกดวงตารื้นด้วยหยาดน้ำตา แต่มันไม่ใช่น้ำตาแห่งความเศร้าเสียใจ เพราะมันคือน้ำตาแห่งความคับแค้นใจต่างหา

ตอนที่7.“ไม่ล่ะ ฉันขอเป็นผู้ชายคนอื่นดีกว่า เอาแก่ๆ ยิ่งดีไม่ต้องทำไรมาก เผลอๆ แค่ลูบๆ คลำก็ได้เงินแล้ว” หญิงสาวไหวไหล่อย่างยียวนซ้ำยังมองเขาแบบเดียวกับที่เขามองเธออีกด้วย สิงหาขบกรามแน่นแล้วแกล้งเบรกรถกะทันหัน...“ว้าย โอ๊ย.. นี่คุณ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย เบรกทำไม..”ลลนาหวีดร้องออกมาอย่างตกใจ ดีที่ว่าเธอคาดเข็มขัดนิรภัยอยู่จึงไม่กระเด็นออกไปนอกรถ สิงหากลั้นหัวเราะเมื่อเห็นหน้าตื่นๆ ของเธอ...“ก็ไม่มีอะไร บังเอิญเห็น แรด วิ่งตัดหน้ารถ...” สิงหาเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งพร้อมทั้งยกยิ้มน้อยๆ อย่างสะใจ ยิ่งเห็นแววตาขุ่นๆ ขวางๆ ของหญิงสาวก็ยิ่งพอใจ“คุณ...” ลลนาหน้าแดงก่ำมองชายหนุ่มอย่างกินเลือดกินเนื้อไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาต่อว่าเขา“หึหึ...” สิงหาหัวเราะเบาๆ ในลำคอแล้วออกรถไปต่อ ทางด้านลลนาก็ได้แต่เดือดดาลในอก ทั้งยังหันมามองเขาด้วยความขุ่นเคืองเป็นระยะๆ จนเมื่อชายหนุ่มขับรถมายังเนินเขาเล็กๆ ลูกหนึ่งซึ่งอยู่ท้ายสุดของไร่ส้มซึ่งกำลังออกผลสีทองอร่ามไปทั้งไร่“เอาล่ะลงมาได้แล้ว” สิงหากระโดดลงไปยืนบิดตัวสองสามทีอยู่ข้างรถ ในขณะที่ลลนาต้องค่อยๆ ตะกายลงจากรถจิ๊ฟคันใหญ่แล้วเดินมาหยุดข้างๆ เขามองไปรอบกาย

ตอนที่9.คุณโฉมนภามองดูหนุ่มสาวที่เดินเข้าในบ้านด้วยกันด้วยความร้อนรุ่มในอก ผู้หญิงสาวสวยคนนั้นแม้จะอยู่ในชุดรุ่มร่ามผมเผ้าไม่ได้จัดแต่งทรงให้งดงาม แต่ความงามของเจ้าหล่อนก็แผ่กระจายออกมาจนนางรู้สึกริษยา...“นังอ้อยเรื่องที่ฉันให้ไปสืบมาว่ายังไงยะ” อ้อย สาวใช้ประจำตัวของคุณโฉมรีบเข้ามารายงานอย่างประจบประแจง“ได้เรื่องแล้วค่ะ คุณโฉมขา นังคนนั้นมันชื่อลลนา ชื่อเล่นชื่อนุ่มค่ะเป็นเพื่อนของนังนิ่ม คนที่คุณโฉมส่งคนไปฆ่ามันน่ะค่ะ อุ๊ย..”อ้อยปิดปากแทบไม่ทันเผลอพูดเรื่องบางเรื่องออกไป คุณโฉมหันมามองตาเขียวพร้อมกับร่างระหงของนางเดินมาจิกผมอ้อยจนหน้าหงาย“มึงพูดอะไรนังอ้อย มึงวอนหาที่ตายใช่มั้ย” คุณโฉมกัดฟันพูดด้วยสีหน้าถมึงทึงน่ากลัว จนอ้อยต้องยกมือไหว้อย่างหวาดกลัว“อ้อยไม่กล้าค่ะ อ้อยกลัวแล้ว”“อีเวร กูอยากตบมึงให้คว่ำนัก..” คุณโฉมผลักอ้อยจนหน้าหงาย อ้อยถอยกรูดไปมุมห้องอย่างหวาดกลัวว่าจะโดนทำร้ายอีก แม้จะต้องทนมือทนตีนนายสาวเจ้าอารมณ์ แต่เพราะฐานะทางบ้านยากจนและเงินเดือนที่ได้จากที่นี่ทำให้เธอมีเงินส่งให้ครอบครัว และเงินพิเศษที่ได้จากคุณโฉมอีก และครั้งที่พ่อของเธอเสียชีวิตคุณโฉมก็เป็นคนช่วยเ