All Chapters of ยั่วรักจอมทมิฬ: Chapter 11 - Chapter 20

ตอนที่12.“กูเอาด้วย กูไม่ยอมหรอกโว้ยกูก็ใหญ่เหมือนกัน นี่ ปืนใหญ่ ฮ่าๆ”คราวนี้พวกผีบ้ากามเข้าสิงก็พากันปลดกระดุมรูดซิปกางเกงเพื่ออวดของกันเป็นการใหญ่ และในช่วงเวลาที่พวกมันง่วนอยู่กับการอวดของ สิงหาซึ่งรอเวลาจะลงมือมานานก็ค่อยๆ ย่องเข้ามาแล้วใช้ท่อนไม้ขนาดเหมาะมือ ที่หาได้จากในป่าฟาดลงบนท้ายทอยของพวกมันโดยเริ่มจากคนที่ยืนอยู่ริมสุดทางฝั่งเขาก่อน...โพล๊ะ โอ๊ยยยย.. อ๊ากกก.. สามคนล้มลงไปนอนโอดโอยอยู่กับพื้น ไอ้ปืนซึ่งเป็นลูกพี่ใหญ่ไหวตัวทันหันมาหมายจะยิงสิงหา แต่สิงหาเองก็ใช้ความไวฟาดไม้ลงบนข้อมือมันเต็มแรง จนปืนกระเด็นไปไกลแต่เขาก็เสียหลักโดนไอ้ปืนเตะเข้าที่ข้อมือจนไม้หลุดมือไปเช่นกัน แต่ด้วยความว่องไวกว่าสิงหาก็โผนเข้าชกมันจนหน้าหงายเซไปหลายก้าว ลลนาเห็นปืนตกอยู่กับพื้นและเห็นว่าพวกมันอีกสามคนยังมีอีกสองคนที่ยังไม่หมดสติแน่นิ่งไป จึงวิ่งเข้าไปหยิบปืนมาเหน็บไว้ที่เอวแล้วหยิบไม้ขึ้นมาฟาดหัวของชายสองคนนั้นทันทีผลัวะๆ“นี่แน่ะๆ อย่าฟื้นขึ้นมาเลยพวกคนเลว..”ลลนายืนจดจ้องทั้งสองคนจนแน่ใจแล้วว่าไม่ฟื้นขึ้นมาแน่แล้วก็หันไปมองทางด้านสิงหา ซึ่งกำลังต่อสู้กับคนร้ายอย่างเอาเป็นเอาตาย แม้สิงหาจ

ตอนที่14.ตลอดงานศพสามวันเพิ่งจะโผล่มาวันเผา เงินทำบุญสักบาทก็ไม่มีมา มาถึงก็เกณฑ์ให้คนหานั่นหานี่ให้กินเหมือนตายอดตายอยากมาจากนรกขุมที่สิบแปด แล้วยังอยากจะได้ที่ดินผืนสุดท้ายของเธอกับลดาวัลย์ที่ซื้อมาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตนด้วย ซึ่งที่ดินติดกับบ้านจัดสรรหลังเล็กที่เธอซื้อด้วยกันกับลดาวัลย์ มันเป็นทำเลทองเลยทีเดียวมีหลายคนมาขอซื้อ แต่พวกเธอไม่ขายเพราะกะว่าจะเก็บไว้เก็งกำไรหรือใช้สอยทำอย่างอื่นในยามแก่เฒ่า สองป้ามหาภัยนี่คงหิวเงินมาก และรู้ว่าที่ตรงนั้นคงขายได้หลายล้านถึงได้พูดออกมาแบบนี้ “จริงอยู่พวกป้าเคยเลี้ยงดูนิ่มมา เลี้ยงดูแบบอดมื้อกินมื้อ แบบเป็นที่รองมือรองเท้าพวกป้ากับลูก และคอยมารีดไถเงินจากนิ่มเรื่อยๆ เอาแต่แบมือขอเงิน โดยอ้างบุญคุณแบบนี้เหรอคะ นี่ในวัดนะคะ อย่างน้อยๆ พวกป้าควรมีความละอายใจบ้าง อีกอย่างบุญคุณนั้นมันก็น่าจะสิ้นสุดลงเมื่อนิ่มตายไป หรือหากอยากทวงบุญคุณจริงๆ ก็น่าจะตามนิ่มไปนะคะ คิดว่านิ่มคงจะยินดีที่พวกป้าตามไป และคงดีใจที่มีคนคิดถึงอยู่เสมออย่างพวกป้า และอีกอย่างนะคะที่ตรงนั้นนิ่มกับนุ่มซื้อด้วยกัน มันเป็นสมบัติของนุ่มโดยสมบูรณ์เมื่อนิ่มเสียชีวิตและมันจะเป็นของ

ตอนที่16.ลลนาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมจะต้องกลับมาที่นี่พร้อมกับสิงหาอีกครั้ง และไม่เข้าใจเลยว่า เหตุใดชีวิตของเธอจึงต้องพลิกหงายพลิกคว่ำกลับตาลปัตรเช่นนี้ สรุปแล้วไปๆ มาๆ เธอจำเป็นต้องจดทะเบียนสมรสกับสิงหา และเข้ามาเป็นแม่เลี้ยงแห่งไร่สิงหาอย่างงงๆ แต่ในความงงนั้นมันก็เกิดขึ้นจากข้อเสนอของเธอเอง...“ยินดีต้อนรับค่ะแม่เลี้ยง..”ป้านงซึ่งยืนอยู่หัวแถวของเหล่าแม่บ้านทั้งหลายทั้งปวงยิ้มให้อย่างเป็นมิตรส่วนคนอื่นๆ ก็ยิ้มให้และทำความเคารพเธอเมื่อสิงหาแนะนำกับทุกคนว่าเธอคือ ภรรยา ของเขา“ยินดีที่ได้รู้จักกับทุกคนอย่างเป็นทางการอีกครั้งนะคะ เรียกนุ่มว่าคุณนุ่มดีกว่าค่ะ เรียกแม่เลี้ยงไม่ชินยังไงไม่รู้”ลลนาบอกทุกคนซึ่งต่างก็มองเธอเหมือนจะเห็นขันและเอ็นดูในความซื่อตรงไปตรงมาของคุณผู้หญิงคนใหม่ของบ้าน หลังจากที่นี่ห่างหายจากการมีนายผู้หญิงจริงๆ กว่าสิบปี“เดี๋ยวก็ชินค่ะ เอาล่ะไปทำงานกันต่อได้แล้ว จำปา มาช่วยป้ายกของคุณนุ่มไปไว้บนห้องเร็ว” จำปา หรือลีลาวดี สาวน้อยหน้าแฉล้มหลานสาวของป้านง ซึ่งอยู่ในวัยเรียนมหาวิทยาลัยและมาช่วยงานช่วงปิดเทอมยิ้มกว้างและไหว้ลลนาอย่างนอบน้อมน่ารัก“ได้จ้ะป้าจ๋า มาค

 ตอนที่18.  “นี่คุณ ปล่อยฉันได้แล้ว ไม่ต้องแสดงละครแล้ว อ๊าย ปล่อยสิ จะทำอะไร...” ลลนาหน้าตื่นเมื่อสิงหาไม่ยอมปล่อยมือจากเอวเล็กของตน หญิงสาวหน้าแดงก่ำเงยหน้ามองชายหนุ่มอย่างไม่ไว้ใจ“ฉันไม่ได้พิศวาสอะไรเธอหรอกน่า ยายบ๊องเอ๊ย” สิงหาปล่อยเธอลงแล้วกอดอกมองเธอนิ่งแต่ลลนาก็ยังไม่อยากไว้ใจ“เอ้า.. มีอะไรก็ว่ามา”“ฉันมีอะไรจะให้คุณดู ไปที่ห้องทำงานคุณได้ไหมคะ”“เราตกลงกันว่าไง นุ่ม...”“นุ่มมีอะไรจะให้พี่สิงห์ดูค่ะ..”ลลนามองค้อนเขาอย่างเสียไม่ได้ เมื่อสิงหากอดอกมองเธออย่างตำหนิ สิงหายิ้มบางๆ แล้วเดินไปยังประตูห้องทำงานที่สามารถเปิดจากห้องนอนใหญ่ของเขาได้ ลลนาเดินตามเขาไปทันที“นี่คือข้อมูลสำคัญที่นิ่มบันทึกไว้ คิดว่านิ่มคงโหลดมันไว้ก่อนจะเสียชีวิตได้ไม่นานค่ะ”เมื่อชายหนุ่มเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์หญิงสาวก็ยื่นแฟลซไดรฟ์ให้เขาเปิดดูข้อมูลภายใน และสิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้สิง

 ตอนที่20. ลลนาแหวเขาอย่างเหลืออด สิงหาทำเหมือนจะหัวเราะหากเธอตาไม่ฝาด แต่แวบเดียวเท่านั้นเธอจึงไม่แน่ใจเพราะตอนนี้ใบหน้าหล่อเหลายุ่งเหยิงเหมือนคิดหนัก “เอางี้ก็แล้วกัน.. เราเป็นผัวเมียกันจริงๆ ดีกว่า.. ไม่ต้องเถียงฟังให้จบก่อน..” สิงหาเอ่ยขึ้นและยกมือห้ามเมื่อเธอทำท่าจะพูดแย้ง“เราจดทะเบียนเป็นสามีภรรยากันจริงๆ หากเธอต้องการความมั่นใจ และฉันเองก็ต้องการความมั่นใจ แต่ระหว่างเราจะมีสัญญาระหว่างกัน ว่าจะไม่มีมากกว่าการเป็นสามีภรรยากันในนาม และเธอจะไม่มีสิทธิ์ในทรัพย์สินใดๆ ของฉัน แต่ฉันจะมีค่าจดทะเบียนสมรสให้เธอเพื่อชดเชยความสูญเสียที่เกิดขึ้นกับลดาวัลย์ อย่าเพิ่งตีค่าน้ำใจฉันว่าเป็นการดูถูกเธอ ฉันแค่อยากชดเชยอะไรให้กับลดาวัลย์บ้าง อย่างน้อยๆ ก็เพื่อไถ่โทษแทนน้องชายของฉัน และเพื่อให้เธอสบายใจได้ว่า จะไม่มีผลประโยชน์กับการจดทะเบียนสมรสครั้งนี้ ว่ายังไงถ้าตกลงก็ไปจดทะเบียนสมรสกันวันนี้เลยเพราะฉันเองก็มีเรื่องจะต้องกลับไปจัดการที่ไร่..” สิงหาพูดยืดยาวซึ่งลลนาฟังเหตุผ