“ที่รัก พอหรือยัง ผมจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะทูนหัว ผมอยากกลืนกินคุณซะแต่ตอนนี้เลยรู้ไหม” ถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากเสียงแหบพร่าเรียกสติสตังของสาวเจ้ากลับมา ก่อนเกิดจุดแดงน้อยๆ กระจายทั่วไปใบหน้า พัทตราก้มหน้างุดซ่อนความเขินอายที่เผลอตอบสนองเขาไปอย่างไม่รู้ตัว คิดที่จะด่าทอเขาแต่กลับบังคับริมฝีปากไม่ได้เสียนี่ “เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าที่รักของผมก็อยากเหมือนกัน” เสียงทุ้มแกล้งแหย่ เพราะรู้ดีว่าหญิงสาวนั้นก็จูบตอบเขาอยู่เหมือนกัน แม้จะไม่ประสีประสาเท่าที่ควร “ไอ้บ้า” เสียงอ้อมแอ้มเล็ดลอดดังออกมา ก่อนยกสองมือน้อยผลักร่างกำยำให้ออกห่าง เมื่อเจอคำกล่าวหาเข้าไป “โอ๋ๆ ทูนหัว อย่างอนสิ เรื่องแบบนี้ใครๆ ก็เป็นกันทั้งนั้นแหละ” ปลอบโยนด้วยถ้อยคำไม่พอ ริมฝีปากร้ายกาจก็โน้มลงมาบดเบียดเรียวปากนุ่ม แล้วผละออกมาเมื่อสาวสวยในอ้อมกอดดิ้นอึกอัก
Lihat lebih banyakตอนที่ 1
“นี่คุณ ขยับขึ้นมาหน่อยได้ไหมคะ ดิฉันทำไม่ถนัดค่ะ” เสียงหวานของ พัทตรา สาวสวยเจ้าของร้านสปาเพลินรักพูดขึ้นเบาๆ หลังจากที่เธอฝืนทนและต้องใช้ความพยายามเพื่อนวดไปบนลำตัวของชายหนุ่ม ซึ่งกำลังนอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข หลังจากสามารถบังคับให้เจ้าของร้านสปาแสนสวยมาบริการด้วยตนเองเป็นผลสำเร็จ และด้วยความอยากแกล้งหญิงสาวคนที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง พอเห็นเตียงนวดก็ล้มตัวลงนอนแบบขวางลำ แม้พัทตราจะเรียกลูกค้าหนุ่มให้นอนดีๆ แต่ก็ไม่เป็นผล จนทำให้เธอต้องทนนวดจนเกร็งไปทั้งตัว แล้วก็ได้แต่แอบทำปากยื่นปากยาวบ่นลูกค้าหนุ่มไปตามเรื่อง
พัทตราแม้จะไม่พอใจมากสักแค่ไหน เนื่องจากงานนวดแขกในร้านเธอปล่อยให้เป็นหน้าของเด็กๆ ในร้าน แต่เธอจำเป็นต้องทำเพราะไม่เช่นนั้นลูกค้าก็คงไม่ยอม เธอคงยอมไม่ได้ที่จะให้ชื่อเสียงของร้านสปาที่เธอรัก และเป็นสิ่งเดียวที่สามารถหาเงินส่งเสียให้น้องสาวได้เรียนจนจบมหาวิทยาลัย ต้องมาพังเพราะผู้ชายงี่เงา เอาแต่ใจคนนี้ หนำซ้ำยังวางท่าราวกับตนยิ่งใหญ่เสียนักหนา
‘ไอ้ฝรั่งบ้าอำนาจ ฮึ! ขออย่าได้เจอลูกค้าแบบนี้อีกเลย สาธุ!’ เจ้าของร้านคนสวยได้แต่ยืนขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่ในใจ นึกอยากจะฟาดสักป้าบสองป้าบให้หายเจ็บใจ
“คุณคะ ขอร้องล่ะค่ะ กรุณาขยับตัวให้ดิฉันสักนิดนะคะ” พัทตราบอกแกมขอร้อง พร้อมทั้งพยายามระงับความโกรธเอาไว้ แต่ทว่าชายหนุ่มยังคงนอนนิ่งไม่ยอมขยับเขยื้อนตามที่บอกสักแอะ ทำให้พัทตราต้องเอ่ยปากบอกอีกครั้ง แต่ยังไม่ทันได้พูดชายหนุ่มที่นอนนิ่งเมื่อครู่ก็ถามเสียงนุ่มทุ้มชวนฝัน ทำเอาคนฟังอึ้งไปชั่วขณะ
‘ไอ้ฝรั่งบ้า นอกจากจะหล่อ ชอบวางท่า แล้วยังเสียงเพราะอีกต่างหาก’ เจ้าของร้านคนสวยนึกก่นด่าตัวเองที่เผลอชมลูกค้าหนุ่ม
“จะให้ขยับท่าไหนครับ ดาร์ลิ่ง” แอนโทนี่ เอริค อันน์เบริกส์ ลูกชายบุญธรรมของมาเฟียหนุ่มใหญ่ ซึ่งมีกิจการเรือกาสิโนขนาดยักษ์ลอยลำอยู่ที่เกาะมาเก๊าและมีอสังหาริมทรัพย์อีกมากมายทั้งในทวีปเอเชียและยุโรป เอียงใบหน้าอันหล่อเหลาแถมยังมีเสน่ห์ดึงดูดเพศตรงข้ามได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ เปิดปากถามหญิงสาวเป็นครั้งแรก พร้อมทั้งเพ่งพิศทั่วเรียวหน้าหวานที่เหมาะสมกันยิ่งนักกับริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพู เผยอเจ่อน้อยๆ แบบยั่วยวนโดยที่เจ้าตัวคงไม่รู้ เพียงแค่คิดเขาก็อยากสัมผัสเรียวปากนั่นสักครั้ง...และคงไม่ยากเกินไป! สำหรับคนอย่างแอนโทนี่ ก่อนกระตุกยิ้มนิดๆ แล้วจ้องหน้าหญิงสาวนิ่ง
ใบหน้าของสาวเจ้าที่แม้จะดูยิ้มแย้ม ต่างจากแววตาของหญิงสาวที่หาได้ยิ้มยินดีไม่ แต่ทว่ามันก็ยังดึงดูดสายตาคมกริบให้จับจ้องดวงตาคู่สวยเนิ่นนาน พร้อมทั้งมุมปากหยักกดลึกจนปรากฏรอยยิ้มบาดใจคนมอง
‘สวย... เธอสวยถูกใจฉันมาก ดาร์ลิ่ง’ แอนโทนี่เริ่มคิดอย่างพึงพอใจ
“ว่าไงครับดาร์ลิ่ง บอกมาสิครับ จะให้ผมอยู่ท่าไหน” แอนโทนี่ เอ่ยเสียงทุ้มหลังจากได้สติ เพราะมัวแต่เฝ้ามองเรียวหน้าขาวผ่องนั้นเนิ่นนาน ส่วนพัทตราก็เผลอไผลแอบชื่นชมใบหน้าหล่อเหลาของลูกค้าหนุ่ม จนลืมไปว่าเธอต้องการให้เขาทำอะไร ก่อนจะสะดุ้งเพราะเสียงของเขาที่ก้องกังวานเข้าสู่โสตประสาท ทว่าเธอก็นึกฉุนอยู่ไม่น้อยกับคำที่เขาเรียกขานเธอ
“ดาร์ลิ่ง....ว่าไง”
“ขอโทษนะคะ กรุณาอย่าเรียกดิฉันแบบนั้น เพราะดิฉันไม่ใช่คนรักของคุณ ที่สำคัญดิฉันไม่ชอบค่ะ แม้คุณจะเป็นลูกค้าแต่ก็ควรหัดมีมารยาทบ้างนะคะ แล้วก็ช่วยขยับตัวขึ้นไปด้านบนสักนิดค่ะ ดิฉันจะได้นวดให้คุณถนัดกว่านี้ ขอบคุณค่ะ” พัทตราบอกยาวเหยียด ทำให้แอนโทนี่อ้าปากทักท้วงไม่ทัน ทว่าเขากลับชอบฟังเสียงของเธอเสียจริง ก่อนยอมทำตามที่หญิงสาวสั่ง แต่ยังมิวายที่จะพูดกวนประสาทเธอ
“แต่ผมชอบนะครับคำนี้ อยากเรียกคุณทุกวันเลย” สิ้นเสียงทุ้มลื่นหู สายตาคู่สวยจากเจ้าของร้านตวัดมองด้วยความไม่พอใจ นึกอยากจะหาอะไรมายัดปากเขาเสียจริง
“คุณ!”
“โอ้ว... ไม่ชอบ ขอโทษนะครับ” แอนโทนี่กล่าวขอโทษทั้งที่ตัวเขาไม่เคยพูดขอโทษใครมาก่อน ซึ่งเขาเองก็แปลกใจกับความรู้สึกนี้อยู่เช่นกัน ก่อนขยับตัวตามที่เจ้าของร้านสปาแสนสวยต้องการ พร้อมทั้งรอยยิ้มกระชากใจส่งให้เธอ ทว่าพัทตรากลับผินหน้ามองผ่านเลยไป ก็แน่ละแผงอกเป็นลอนๆ นั่นมันทำให้เธอใจสั่นอยู่นี่นา
“ขอบคุณค่ะ” พัทตราบอกเพียงสั้นๆ แล้วสนใจกับการนวดให้กับเขาต่อไป ทั้งที่ใจเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ หน้าร้อนผ่าวจนอยากแทรกพื้นไม้มันวาวหายไปเสียให้ได้ ส่วนชายหนุ่มก็นอนยิ้มกรุ้มกริ่ม ความเจ้าเล่ห์ฉายชัดเป็นหลักฐานอยู่บนใบหน้าหล่อ ทว่าพัทตรากลับไม่มีโอกาสให้เห็น เมื่อเธอสั่งให้ชายหนุ่มนอนคว่ำหน้า
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก
Komen