ตอนที่ 3
“อืม...ดีครับ นวดแรงๆ เลยครับ ไม่น่าเชื่อนะครับว่ามือสวยๆ แบบคุณนี่จะแรงเยอะเหมือนกัน แต่ผมชอบครับ ตามสบายเลยครับ ยิ่งแรง ยิ่งดี แต่ถ้าอย่างอื่นแรงด้วยก็จะยิ่งดีมากครับ” บอกเสียงทุ้มพร้อมกับประโยคหลังชวนให้คิดลึก แต่พัทตราทำเป็นไม่ใส่ใจ เธอยังคงตั้งใจนวดให้เขาต่อไป โดยกดเน้นๆ แรงๆ ทำให้ได้เจ็บแล้วจะได้ไม่ต้องกลับมาที่นี่อีก ก็แค่ลูกค้าปากเสีย นิสัยเสียคนเดียว คงไม่ทำให้ร้านเธอเจ๊งหรอก!
“โอ้ว! แรงดีจริงๆ เต็มที่เลยครับดาร์ลิ่ง แบบนี้ผมชอบ คงต้องมาบ่อยๆ” เจ้าของเรือนกายกำยำพูดขึ้นราวกับเข้าไปนั่งอยู่ในใจเจ้าของร้าน แม้จะรู้ว่าเจ้าของร้านสปาคนสวยจงใจแกล้ง แต่เขากลับเต็มใจให้เธอได้แกล้ง ก่อนพลิกร่างกลับมานอนหงายโดยไม่บอกไม่กล่าว ทำให้มือของพัทตราเผลอไปโดนสิ่งที่ไม่ควรโดนอย่างจัง เพราะเธอกำลังนวดที่ต้นขาให้เขาอยู่ แก้มนวลเริ่มแดงระเรื่อ ก่อนหลบสายตาคมซึ่งกำลังจับจ้องมาที่เธอพร้อมทั้งกลั้นหัวเราะ แต่ทว่ามันช่างน่าแปลกใจยิ่งนักที่ร่างกายของเขากลับลุกชันเพียงแค่ปลายนิ้วของเธอสัมผัส
“คุณช่วยหันกลับไปนอนท่าเดิมได้ไหม” พัทตราบอกเสียงสั่น มือไม้ก็เริ่มเกะกะ เกิดอาการประหม่าอย่างบอกไม่ถูก เพราะตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งจะเคยสัมผัสไอ้ความภาคภูมิใจของบุรุษหนุ่ม แถมมันยังดูน่ากลัวพิลึก
“ทำไมล่ะครับ ดาร์ลิ่ง” เจ้าของรอยยิ้มบาดใจเอ่ยเสียงทุ้ม สายตากรุ้มกริ่มเจ้าชู้ได้ที่ ทำให้พัทตรารู้สึกเกลียดรอยยิ้มและสายตาคู่นี้จริงๆ นึกอยากจะเอานิ้วจิ้มให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
“ก็...ก็...เมื่อครู่ดิฉันยังนวดให้คุณไม่เสร็จ” เธออ้ำอึ้งบอกเขา
“ไม่เป็นไรครับ นวดข้างหน้าบ้างก็ได้ เชิญเลยครับ เลือกนวดได้ตามสบาย ผมไม่หวง อยากนวดตรงไหนก็นวด” คนใจดีก็เชื้อเชิญอย่างเต็มที่ พร้อมทั้งขยับร่างนอนแผ่หลาทำให้ส่วนกึ่งกลางลำตัวของเขาอยู่ตรงหน้าเธอ หน้านวลสีแดงระเรื่อเสมองไปทางอื่นเช่นกันเมื่อเจ้าสิ่งนั้นมันดูใหญ่โตขึ้นภายใต้ผ้าสีขาวที่พันกายของเขาไว้ แต่ดูเหมือนเขาจะจงใจให้เธอเห็น
‘อีตาบ้า! ทุเรศ! น่าเกลียดที่สุด! ลามก!’ คนขี้อายก็ก่นด่าคนหน้าด้านอยู่ในใจ ทว่าเธอกลับสะดุ้งสุดตัว
“ดาร์ลิ่ง หันไปทางนั้นแล้วจะนวดให้ผมยังไงครับ ระวังนะครับ จะนวดผิดที่” สายตาคมจับจ้องเธอไม่วางตา เพราะเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าเธอจะทำยังไง ที่มือนวดแต่ตากลับมองออกไปนอกหน้าต่าง คงได้ขนลุกซู่กันอีกสักตั้ง!
“คุณก็นอนคว่ำเหมือนเดิมสิคะ ดิฉันจะได้เริ่มนวดให้คุณอีกครั้ง” เจ้าของริมฝีปากจิ้มลิ้มสีชมพูน่าจูบพูดขึ้น แต่ไม่ยอมหันมามอง
“ไม่ได้แล้วครับ เพราะผมรู้สึกเจ็บที่หน้าอกมากเลยครับตอนนี้ แล้วอีกอย่าง...” พร้อมทั้งทำหน้าตาบอกว่าเจ็บจริงๆ แล้วก็พูดค้างไว้แค่นั้น ทำให้พัทตราต้องหันกลับมามองด้วยความสงสัย “อะไรคะ” เธอถามเพื่อคลายความสงสัย เมื่อคนพูดตีหน้าทะเล้น รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏบนใบหน้า
“หัวใจของผมจะได้เห็นหน้าคุณยังไงล่ะครับ”
“คุณ!”
“ทำไมครับ ผมพูดผิดตรงไหนเหรอ ก็ใบหน้าคุณมันน่ามอง แล้วยังมี ริมฝีปากสวยเซ็กซี่นั่นอีก ที่ผมเห็นแล้วหัวใจแทบละลายเลยครับ แถมยังน่าจูบเสียด้วย” เจ้าของเสียงทุ้มออกแนวเลี่ยนทำหน้าตาจริงจัง มือหนาวางทาบตรงหัวใจและนึกขำตัวเองอยู่เหมือนกันที่มาพูดจาจีบผู้หญิงแบบนี้ เพราะคนอย่างเขาแค่กระดิกนิ้วเรียกก็มีสาวๆ สวยๆ วิ่งเข้าใส่ ไม่ต้องมาพูดให้เสียเวลา ส่วนพัทตราเมื่อได้ฟังเธอก็แทบจะอ้วกใส่หน้าหล่อๆ นั้น และอยากหนีออกไปให้พ้นๆ ลูกค้าบ้ากามนี่เสียที
“ขอโทษนะคะ ขอตัวสักครู่”
“ไปไหนครับ คุณยังทำหน้าที่ของคุณไม่เสร็จเลยนะครับ ดาร์ลิ่ง” พัทตราหันมาฉีกยิ้มหรืออีกนัยหนึ่งเรียกว่าแยกเขี้ยวใส่ซะมากกว่า แล้วพูดเสียงหวานใส่ เพราะทนอยู่ไม่ได้แล้วจริงๆ โดยเฉพาะแววตาเจ้าชู้กรุ้มกริ่มของเขา
“ไปอ้วกค่ะ”
“โอ้ว! นี่คุณท้องแล้วเหรอครับ แค่โดนนิดๆ หน่อยๆ เอง” ทำสีหน้าตกอกตกใจ แต่ทว่ามันกลับทำให้พัทตราแทบจะกระโจนเข้าไปชกหน้าหล่อๆ นั้น
“คุณ!” พัทตราตะคอกเสียงห้วน แต่อีกฝ่ายยังคงทำหน้าทะเล้นแถมยังพูดจายียวนไม่ยอมหยุด
“ดาร์ลิ่ง ให้ผมพาไปตรวจดีกว่าไหมครับ จะได้ชัวร์ๆ”
“ไอ้บ้า อย่ามากวนประสาทฉันนะ จะบอกให้ว่าฉันไม่อยากท้องกับคุณหรอก ไอ้ทุเรศ คิดได้ไงเนี่ย ไอ้คนปากเสีย” พัทตราเผลอด่าอย่างลืมตัว เมื่อความอดทนเริ่มจะสิ้นสุด ก่อนหันไปมองเขาอีกครั้งที่ยังส่งยิ้มกระชากใจมาให้เธอ แต่ทว่าพัทตราไม่สนใจและตัดใจเดินออกไปจากห้อง ร่างเล็กหยุดสูดลมหายใจเข้าออกเพื่อระงับความโกรธอยู่หน้าร้าน ซึ่งมีโต๊ะเล็กๆ สำหรับรองรับลูกค้าเพื่อจะได้นั่งพักผ่อน
ตอนที่ 4ธนกฤษเดินเข้ามาที่ร้านสปาทันได้เห็นสีหน้าของพัทตรา หญิงสาวที่เขารู้สึกผูกพันกับเธอ และไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นเรียกว่ารักได้หรือไม่ ก่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ ฝ่ามืออบอุ่นเชยคางมนให้สบตา พร้อมกับกดเบาๆ ที่แก้มนวลทั้งสองอย่างหยอกล้อ“แพท เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” หมอหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง“เปล่าค่ะพี่หมอ” คนที่บอกว่าเปล่าแต่น้ำเสียงกลับบอกอย่างเหนื่อยๆ“อย่ามาหลอกพี่เลย ดูหน้าตาเราสิ ทำหน้ามุ่ยซะขนาดนั้น เดี๋ยวไม่สวยนะ” หมอหนุ่มยังคงล้อเลียนด้วยเสียงนุ่ม พร้อมทั้งโยกศีรษะของสาวสวยเบาๆ“นี่แพท จะปิดบังอะไรพี่หมอไม่ได้เลยใช่ไหมคะ แย่จริงๆ แล้วนี่แพทจะมีความลับกับพี่หมอได้สักเรื่องไหมล่ะคะ” เสียงใสเอ่ยถามอย่างทีเล่นทีจริง พร้อมทั้งอิงซบไหล่ของหมอหนุ่ม“เดี๋ยวนี้คิดจะมีความลับกับพี่แล้วเหรอ”“เปล่าหรอกค่ะพี่หมอ แพทก็พูดไปเรื่อยน่ะค่ะ อย่าคิดมากสิคะ เดี๋ยวแก่เร็วน้า”“อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วสิเรา แล้วพีชไปไหนล่ะ” หมอหนุ่มเอ่ยถามถึงอีกคน เมื่อหญิงสาวข้างกายสบายใจขึ้นมาบ้าง“ยัยพีช นวดให้ลูกค้าอยู่ค่ะ ว่าแต่พี่หมอมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าวันนี้รู้สึกเมื
ตอนที่ 5 หลังจากได้กล่าวลาพี่หมอเป็นที่เรียบร้อย พัทตราก็โบกมือลาอีกครั้ง และเฝ้ามองรถคันหรูแล่นห่างออกไปจากร้านสปาเพลินรัก รู้สึกหดหู่และใจหายอย่างบอกไม่ถูก‘พี่หมอคะ อย่าลืมว่ามีแพทรออยู่นะ รีบๆ กลับมานะคะ’ พัทตราพูดเบาๆ กับตัวเอง โดยไม่รู้ว่ามีอีกหนึ่งหนุ่มเฝ้ามองด้วยความขุ่นเคือง และความกรุ่นโกรธกำลังพวยพุ่งอยู่ในอก เมื่อหญิงสาวที่เขาหมายมั่นปั้นมือจะเอามาเป็นของตัวเองมีคนรักอยู่แล้ว และยังอิงแอบแนบชิดกันต่อหน้าต่อตาเขา ดวงตาคู่คมเฝ้ามองทุกย่างก้าวของสาวสวยอย่างคาดโทษ ที่ปล่อยให้เขารอ แล้วตัวเองก็ออกไปอี๋อ๋อกับคนรัก พัทตราหยุดยืนที่หน้าห้องสปาพร้อมทั้งถอนหายใจยาวอย่างเบื่อหน่าย ‘ทิ้งไว้แค่สิบนาทีเอง คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง’ แม้จะรู้ว่าการทิ้งลูกค้าไว้เช่นนี้เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง แต่มันก็เกินทนสำหรับพัทตราแล้วจริงๆ ที่ต้องมาเจอลูกค้าโรคจิต แถมยังกวนประสาทแบบสุดๆ เธอก็ได้แต่คาดหวังไว้ว่าเขาคงไม่กลับมาที่นี่อีกเป็นแน่ และก่อนที่พัทตราจะเข้าไปยังห้องสปา เธอก็ไม่ลืมคว้าผ้าสีขาวสะอาดสะอ้านติดมือไปด้วย เพื่อใช้มันเป็นข้ออ้างที่ดูไม่สมเหตุสมผลเอาซะเลย บานประตูเลื่อ
ตอนที่ 6จุมพิตละมุนละไมแต่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนแบบหวานๆ ที่แอนโทนี่กำลังมอบให้กับสาวไทยแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป อย่างคนมีชั้นเชิง เพราะเขาตระหนักได้ว่าสาวสวยคนนี้ไม่เคยต้องมือใครมาก่อน เขาละเมียดละไมกับจุมพิตอย่างใจเย็น ทว่ามันช่างเร่าร้อนเสียเหลือเกินสำหรับพัทตรา คนที่ไม่เคยพานพบกับความรัญจวนเช่นนี้มาก่อนในชีวิต สติสตังเลื่อนลอยหายไปกับรสจุมพิตที่ซาบซ่านรัญจวนจิต จนเผลอจูบตอบแบบไม่ประสีประสา ทว่ามันช่างเร้าอารมณ์ของอีกคนได้ดีริมฝีปากอิ่มสั่นระริกยามเมื่อเขาผละออก ดวงตาหวานฉ่ำเพ่งมองบุรุษหนุ่มรูปงามราวรูปปั้นที่อยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนใจ อยากร้องห้ามแทบขาดใจทว่าเรี่ยวแรงมันหดหายไปเสียหมด ปลายนิ้วแข็งแรงไล้วนทั่วแก้มนวลพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉุดกระชากสายตาของเธอให้หยุดนิ่งที่ริมฝีปากหยักของเขา พัทตราเผลอยกปลายนิ้วไล้ทั่วกลีบปากของชายหนุ่มอย่างคนใคร่รู้และอยากสัมผัส ก่อนถูกมือหนารวบไว้ แอนโทนี่กดจุมพิตลงบนฝ่ามือของเธออย่างอ่อนโยน จ้องมองราวกับสะกดให้เธอหยุดนิ่ง“เป็นไงดาร์ลิ่ง พอหรือยัง สำหรับบทลงโทษ” เจ้าของซิกแพ็กกระ
ตอนที่ 7ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“บ้าฉิบ!” แอนโทนี่อุทานอย่างหัวเสีย ก่อนที่ร่างของตนจะเซล้มไม่เป็นท่าเมื่อพัทตราออกแรงผลักสุดแรงเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง พร้อมเสียงหวานๆ ของพาธินีย์ ร้องเรียกอยู่หน้าห้อง เมื่อเธอบริการนวดให้คุณแดเนียลเสร็จเรียบร้อย และเธอก็อาสามาตามลูกชายของเขาให้ ทว่าภายในห้องสปากลับเงียบกริบ และด้วยความเป็นห่วงพี่สาว ทำให้พาธินีย์เตรียมผลักบานประตูเข้าไป หากแต่ต้องหยุดชะงักลง“พีช! อย่าเพิ่งเข้ามา” พัทตราตะโกนสั่งออกไปแล้วคว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย พัทตราเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมกับตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนขบกรามแน่น เหตุเพราะอารมณ์พิศวาสยังค้างคา ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ด้วยความตกใจ นับตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขาเลย ก่อนหันกลับมามองเจ้าของมือตบที่สะบัดใส่ซะเต็มแรง ทำเอาคนโดนตบอึ้งไปอีกชั่วขณะ ที่เขาเห็นมือเล็กๆ แต่ตบได้เจ็บจนหน้าชาเลยทีเดียว
ตอนที่ 8 “แปลกดีแฮะ สาวไทยนี่กลัวเสียงฟ้าร้องกันทุกคนเลยหรือเปล่าดาร์ลิ่ง แต่ผมอนุญาตให้คุณซุกซิกแพ็กผมได้นะครับ” คนใจดีพร้อมจะอาสาได้ทุกเมื่อตามมาด้วยเสียงกลั้นหัวเราะที่หลุดรอดออกมา ขยับปมผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปหาร่างบางที่กระเถิบหนีจนชิดผนังห้อง พัทตราเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา ยิ่งได้เห็นแผงอกเป็นลอนๆ แบบใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งสั่นหวิว ก่อนส่งสายตาเขียวปั้ดไปให้ นิ้วชี้เรียวสวยก็ยกขึ้นสั่งให้ร่างกำยำหยุดเดินเข้ามาหา ทว่าคนอย่างแอนโทนี่มีหรือจะหยุด ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ ยิ่งร้องก็ยิ่งรุก สนุกชะมัด!“หยุดเดี๋ยวนะไอ้ลามก!”“หยุดทำไมล่ะดาร์ลิ่ง ผมอุตส่าห์ยอมให้คุณซบซิกแพ็กผมแล้วนะ มาเถอะน่า โอกาสดีๆ มีไม่มากนะ คุณรู้ไหมว่าผมไม่ยอมให้สาวๆ คนไหนมาซบได้ง่ายๆนะ คุณน่าจะรีบคว้าโอกาสทองเอาไว้ เผลอๆ คุณอาจได้เงินก้อนโตด้วย ลองหน่อยไหม” คำพูดและใบหน้ากวนโทโสของแอนโทนี่ ทำให้พัทตราถึงกับร้อนวูบด้วยความอับอาย และอยากจะร้องกรี
ตอนที่ 9“นังแพท! แกกับไอ้แขกฝรั่งนั่นทำอะไรกัน ทำไมมีรอยแบบนี้ ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกปล่อยตัวแบบนี้นะ” ต่อว่าเสียงเขียว แม้ในใจอยากให้ลูกสาวได้คนรวยๆ มาเป็นคู่ชีวิต แต่ถ้าได้ด้วยวิธีการเอาตัวเข้าแลกฟรีๆ แบบนี้เห็นจะไม่ได้“เปล่านี่แม่ แพท...เอ่อ...แพท ...โดนมดกันน่ะ” เธอพูดปดคำโต ยกมือลูบบริเวณซอกคอพร้อมทั้งเบี่ยงตัวหลบสายตามารดา“มดบ้านแกน่ะสินังแพท รอยใหญ่ขนาดนี่ แล้วไอ้มดของแก ทำไมมันจ้องกัดเฉพาะซอกคอแกล่ะ” คนเป็นแม่ตวาดกลับเสียงดัง พลางหมุนตัวบุตรสาวให้หันมาเผชิญหน้า แล้วก้มมองสำรวจตั้งศีรษะจรดปลายเท้า พัทตรารีบเปลี่ยนเป้าหมายของมือมาปิดที่เนินอก แล้วเบี่ยงตัวหลบตามเคย“ก็...พ่อมดน่ะแม่ มันก็เลยกัดเป็นรอยใหญ่แบบนี้แหละ แล้วนี่แม่จะมาซักอะไรแพทนักหนา แพทต้องไปดูแลลูกค้านะ” รู้ว่าโกหกแล้วมันบาปแต่ก็ยอม เพราะไม่อยากให้มารดาคิดมาก แล้วไหนเรื่องราวต่างๆ จะตามมาอีกเป็นขบวน หากเธอบอกไปว่าโดนอีตาฝรั่งนั่นลวนลามพิไลลักษณ์พยักพเยิดให้บุตรสาวอ
ตอนที่ 10“เอาน่า เพื่อแม่ อย่าทำให้แม่ขายหน้าเชียวนะ อุตส่าห์คุยอวดไว้ซะเยอะ” คนเป็นแม่หันมาส่งยิ้มให้บุตรสาว แล้วหมุนตัวเดินออกไปตามลูกสาวคนรอง และจัดการสั่งให้เด็กๆ ในร้านเลิกงานกันได้ แต่ยังไม่ทันพ้นห้องครัว“เดี๋ยวสิแม่ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ห้ามไปเชิญชวนสองพ่อลูกนั่นมาที่ร้านอีกเป็นอันขาด” พัทตรากำชับเสียงแข็ง เพราะแค่นี้เธอก็อับอายเกินทนแล้ว ขืนให้มาบ่อยๆ เธอต้องละลายไปกับซิกแพ็กของเขาเป็นแน่ ที่ปากบอกว่าขยะแขยง แต่หัวใจมันกับสั่นหวิวพิกลเวลาได้มองหรือสัมผัส แค่คิดหน้านวลก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“เออน่า...แกนี่ก็ ถ้าเขาไม่ชอบลูกสาวของแม่ แล้วแม่จะมีปัญญาไปบังคับอะไรเขาให้มาชอบแกสองคนกันล่ะ ไม่ต้องมาพูดมาก รีบๆ ลงมือทำกันซะ” คนเป็นแม่ตัดบท พลางยกมือไล่เป็นนัยๆ แต่แววตาและสีหน้ากลับ ยิ้มกริ่ม เพราะงานนี้ไม่พลาดแน่ ก็ให้มันรู้ไปว่าแขกฝรั่งสองคนนั้นจะไม่ชอบลูกสาวของนาง
ตอนที่ 11“ลูกชายคุณแดเนียล น่ารักดีนะคะ” พ้นหลังหนุ่มหล่อไป พิไลลักษณ์ก็หันมาพูดกับคนเป็นพ่อที่พอจะรู้ทันบุตรชาย ก่อนนึกยิ้มอยู่ในใจ จะว่าไปสองพี่น้องนี่ก็น่ารักด้วยกันทั้งคู่“ครับ” หนุ่มใหญ่ตอบรับเสียงทุ้ม พร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างมีเสน่ห์ ที่ดูจะไม่มีผลกับคนเป็นแม่สักเท่าไหร่ ทว่ากับพาธินีย์อยู่ๆ ใบหน้าหวานก็แก้ม ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“พีช... เดี๋ยวลูกอยู่คุยกับคุณแดเนียลไปก่อนนะ แม่จะขึ้นไปข้างบนซะหน่อย” คนเป็นแม่หันมาบอกลูกสาวคนรอง พร้อมตั้งท่าจะลุกหนี เพราะได้เวลาไปต่อทุนกับเพื่อนๆ ในวงซะแล้ว แม้ยังไม่ได้เงินจากบุตรสาวคนโต ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพิไลลักษณ์เลยสักนิด นั่นคือไปขอยืมจากเสี่ยกำธรก่อนก็ได้ เขาเป็นถึงเจ้าของบ่อนและแหล่งเงินกู้รายใหญ่ แถมยังร่ำๆ ว่าจะพาไปเล่นบนเรือกาสิโน ที่พิไลลักษณ์ภาวนาขอให้เป็นเรือของคนที่กำลังนั่งคุยกับบุตรสาวของตน ก่อนเดินยิ้มกริ่มออกไป ทว่ากลับมีพาธินีย์เดินตามมาด้วยแล้วฉุดแขนมารดาไว้ พากันเดินหลบให้พ้นสายตาของคุณแดเนี
ตอนที่ 16ใกล้เช้าวันใหม่ซึ่งเป็นวันหยุดประจำเดือนของร้าน ที่ในทุกๆ ใกล้สิ้นเดือนร้านสปาเพลินรักจะหยุดให้พนักงานในร้านพักผ่อนติดต่อกันสามวัน แม้จะดูเอาเปรียบพนักงานไปบ้าง แต่เธอก็ให้ค่าแรงคุ้มกับการทำงานตลอดสามสัปดาห์ที่ไม่ได้หยุด เจ้าของร้านคนสวยเดินลงมาสำรวจความเรียบร้อยของร้านก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยไม่เคยนึกเอะใจ ว่าอาจมีใครบางคนบ้าบิ่นลุกขึ้นมานั่งรออยู่ที่หน้าร้านสปาของเธอ“ดาร์ลิ่ง” เสียงทุ้มทักทายพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินเข้ามาประชิดตัว ชนิดที่เรียกว่าเจ้าของร้านได้แต่อ้าปากค้าง นึกถึงคำสาปแช่งของตัวเอง‘นี่มันไม่มีผลกับอีตาบ้าเลยหรือไง? ’ “ไอ้บ้ากาม มาทำไม” เสียงห้วนจัดของพัทตราดังขึ้น ก่อนเบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นรัศมีเขาไปได้ แถมการบุกประชิดอย่างรวดเร็วของเขาก็ทำเอาพัทตราแตกตื่นพานทำอะไร
ตอนที่ 15ภายในบ้านหลังใหญ่ของเสี่ยกำธร ผู้คนต่างห้อมล้อมตั้งวงกันนับสิบ ก่อนจะมีเสียงโห่ร้องด้วยความขัดใจ เมื่อคนที่เล่นได้มีแต่พิไลลักษณ์เท่านั้น จนคนในวงอดแซวขึ้นมาไม่ได้“นังพิไล วันนี้แกโชคดีอะไรนักหนา ทำไมเล่นได้อยู่คนเดียว” หญิงร่างท้วมหนึ่งในวงเอ่ยถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพราะเสียจนหมดตัว“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันดีของฉันนะ โอ๊ย...ทำไมเงินมันมากมายขนาดนี้นะ” พิไลลักษณ์ตะโกนด้วยความดีใจ ที่ได้เงินมาเล่นก็ร่วมๆ สองหมื่น นี่ยังเล่นได้อีก รวมแล้วก็มีเงินเกือบสี่หมื่น“พิไล มีเงินเยอะขนาดนี้ขึ้นไปเล่นบนเรือไหมล่ะ” เสี่ยกำธรเริ่มชี้ทางให้กับเหยื่อรายใหม่ที่พอจะเห็นหนทางได้เงินเป็นกอบเป็นกำ แถมยังจะได้ดอกเบี้ยที่ทั้งสาวทั้งสวยอีกด้วย ถ้าเหยื่อติดกับ“แหม... เสี่ยก็...เงินแค่ไม่กี่หมื่นจะขึ้นไปเล่นบนเรือได้ยังไงล่ะ” พิไลลักษณ์จีบปากจีบคอพูด ทว่าแววตากลับลุกวาว เพราะอยากลองสัก
ตอนที่ 14เสียงจอแจภายในสนามบินสุวรรณภูมิ สร้างความเบื่อหน่ายให้กับไมร่า หลานสาวคนสวยของริชาร์ดที่เดินทางมาท่องเที่ยวและต้องการมาตามหาคู่ควงที่แอบหนีมาเมืองไทยโดยไม่บอกเธอสักคำ เรียวหน้างดงามตามแบบฉบับสาวชาวยุโรปถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงที่ส่งให้เจ้าตัวดูโดดเด่น พร้อมกับหุ่นเพรียวราวนางแบบ กวาดสายตามองหาคู่ควงที่อาริชาร์ด บอกว่าจะมารับเธอด้วยตัวเอง‘เอริค คุณอยู่ไหน... คอยดูนะ ถ้าไมร่าเจอตัวเมื่อไหร่ ไมร่าจะเอาให้สลบคาอกเลย’ เจ้าของหุ่นสะโอดสะองพึมพำแล้วหันไปมองเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบที่เดินลากกระเป๋าตามมา“แยกกันออกไปตามหาเอริคเดี๋ยวนี้” เสียงหวานแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจสั่งอย่างเอาแต่ใจ ก่อนเหล่าบอดี้การ์ดจะแยกย้ายกันออกไปทำตามคำสั่ง ทางด้านคนที่สาวเจ้ากำลังชะเง้อมอง ก็หาที่หลบโดยทันที ก่อนกระซิบกับ พ่อบุญธรรมที่ทำให้เขาหงุดหงิดซะเหลือเกิน เมื่อรู้ว่าต้องมารับไมร่า หลานสาวเพื่อนรักของพ่อที่เขาเบื่อหน่ายอย่างที่สุด แม้จะชื่นชอบบทรักของเธ
ตอนที่ 13“ว่าไง ดาร์ลิ่ง ตอบสิ ไม่งั้น ผมไม่ต่อให้นะ” เสียงแหบพร่ากระซิบถามย้ำ พร้อมกับเลื่อนมือลงไปแตะสัมผัสดอกไม้แรกแย้มของเธอ เพื่อเป็นการบังคับเจ้าของไปในตัว ทว่ายิ่งสัมผัสความอัดแน่นภายใต้กางเกงแบรนด์ดังก็ยิ่งแน่นเปรี๊ยะ ที่บอกว่าจะไม่ต่อให้นะ ก็แค่ขู่เล่นเท่านั้น เพราะเขาเองก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน“ปละ...ปล่อยฉันนะ...อะ...ไอ้...” เสียงทัดทานของเธอเดหายไป เมื่อริมฝีปากได้รูปประกบเข้ากับ เรียวปากอิ่ม ที่เขาอยากลิ้มลองอีกสักนิด และปิดกั้นเสียงร้องห้ามที่ชวนให้หงุดหงิด ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสอันเร่าร้อน ร่างกายกำยำ บดเบียดให้
ตอนที่ 12 เจ้าของหุ่นล่ำละลายใจเจ้าของร้านสปาเพลินรัก เดินมาตามทางเดินที่ทอดยาวห่างจากตัวร้านประมาณสองสามร้อยเมตร ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามดอกไม้นานาพันธุ์ที่ชูช่อเบ่งบานราวกับดีใจที่สายฝนพรำลงมา บ้างก็โบกไสวตามแรงลมที่พัดเอื่อย แอนโทนี่เด็ดดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาสูดดมก่อนเพ่งสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบอบบางที่นั่งทอดอารมณ์ไปกับดวงจันทร์ที่ ทอแสงแข่งกับแสงสีตามตึกระฟ้า เสียงถอนหายใจยาวติดกันหลายครั้ง ทำให้แอนโทนี่นึกอยากรู้ว่าแม่สาวหน้าหวานคนนี้มีเรื่องทุกข์ใจอันใดนักหนา ก่อนยื่นดอกไม้ในมือส่งให้ พัทตราหันมองด้วยความสงสัย ก่อนรีบดีดตัวลุกพรึบยืนตัวตรง ตวัดสายตามองผู้มาเยือนอย่างไม่เป็นมิตร “ไอ้บ้า ยังไม่กลับไปอีก” เสียงหวานแต่ห้วนจัดเอ่ยถาม ไม่สนใจกับดอกไม้ที่ยื่นมาตรงหน้า “ดาร์ลิ่ง
ตอนที่ 11“ลูกชายคุณแดเนียล น่ารักดีนะคะ” พ้นหลังหนุ่มหล่อไป พิไลลักษณ์ก็หันมาพูดกับคนเป็นพ่อที่พอจะรู้ทันบุตรชาย ก่อนนึกยิ้มอยู่ในใจ จะว่าไปสองพี่น้องนี่ก็น่ารักด้วยกันทั้งคู่“ครับ” หนุ่มใหญ่ตอบรับเสียงทุ้ม พร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างมีเสน่ห์ ที่ดูจะไม่มีผลกับคนเป็นแม่สักเท่าไหร่ ทว่ากับพาธินีย์อยู่ๆ ใบหน้าหวานก็แก้ม ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“พีช... เดี๋ยวลูกอยู่คุยกับคุณแดเนียลไปก่อนนะ แม่จะขึ้นไปข้างบนซะหน่อย” คนเป็นแม่หันมาบอกลูกสาวคนรอง พร้อมตั้งท่าจะลุกหนี เพราะได้เวลาไปต่อทุนกับเพื่อนๆ ในวงซะแล้ว แม้ยังไม่ได้เงินจากบุตรสาวคนโต ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพิไลลักษณ์เลยสักนิด นั่นคือไปขอยืมจากเสี่ยกำธรก่อนก็ได้ เขาเป็นถึงเจ้าของบ่อนและแหล่งเงินกู้รายใหญ่ แถมยังร่ำๆ ว่าจะพาไปเล่นบนเรือกาสิโน ที่พิไลลักษณ์ภาวนาขอให้เป็นเรือของคนที่กำลังนั่งคุยกับบุตรสาวของตน ก่อนเดินยิ้มกริ่มออกไป ทว่ากลับมีพาธินีย์เดินตามมาด้วยแล้วฉุดแขนมารดาไว้ พากันเดินหลบให้พ้นสายตาของคุณแดเนี
ตอนที่ 10“เอาน่า เพื่อแม่ อย่าทำให้แม่ขายหน้าเชียวนะ อุตส่าห์คุยอวดไว้ซะเยอะ” คนเป็นแม่หันมาส่งยิ้มให้บุตรสาว แล้วหมุนตัวเดินออกไปตามลูกสาวคนรอง และจัดการสั่งให้เด็กๆ ในร้านเลิกงานกันได้ แต่ยังไม่ทันพ้นห้องครัว“เดี๋ยวสิแม่ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ห้ามไปเชิญชวนสองพ่อลูกนั่นมาที่ร้านอีกเป็นอันขาด” พัทตรากำชับเสียงแข็ง เพราะแค่นี้เธอก็อับอายเกินทนแล้ว ขืนให้มาบ่อยๆ เธอต้องละลายไปกับซิกแพ็กของเขาเป็นแน่ ที่ปากบอกว่าขยะแขยง แต่หัวใจมันกับสั่นหวิวพิกลเวลาได้มองหรือสัมผัส แค่คิดหน้านวลก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“เออน่า...แกนี่ก็ ถ้าเขาไม่ชอบลูกสาวของแม่ แล้วแม่จะมีปัญญาไปบังคับอะไรเขาให้มาชอบแกสองคนกันล่ะ ไม่ต้องมาพูดมาก รีบๆ ลงมือทำกันซะ” คนเป็นแม่ตัดบท พลางยกมือไล่เป็นนัยๆ แต่แววตาและสีหน้ากลับ ยิ้มกริ่ม เพราะงานนี้ไม่พลาดแน่ ก็ให้มันรู้ไปว่าแขกฝรั่งสองคนนั้นจะไม่ชอบลูกสาวของนาง
ตอนที่ 9“นังแพท! แกกับไอ้แขกฝรั่งนั่นทำอะไรกัน ทำไมมีรอยแบบนี้ ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกปล่อยตัวแบบนี้นะ” ต่อว่าเสียงเขียว แม้ในใจอยากให้ลูกสาวได้คนรวยๆ มาเป็นคู่ชีวิต แต่ถ้าได้ด้วยวิธีการเอาตัวเข้าแลกฟรีๆ แบบนี้เห็นจะไม่ได้“เปล่านี่แม่ แพท...เอ่อ...แพท ...โดนมดกันน่ะ” เธอพูดปดคำโต ยกมือลูบบริเวณซอกคอพร้อมทั้งเบี่ยงตัวหลบสายตามารดา“มดบ้านแกน่ะสินังแพท รอยใหญ่ขนาดนี่ แล้วไอ้มดของแก ทำไมมันจ้องกัดเฉพาะซอกคอแกล่ะ” คนเป็นแม่ตวาดกลับเสียงดัง พลางหมุนตัวบุตรสาวให้หันมาเผชิญหน้า แล้วก้มมองสำรวจตั้งศีรษะจรดปลายเท้า พัทตรารีบเปลี่ยนเป้าหมายของมือมาปิดที่เนินอก แล้วเบี่ยงตัวหลบตามเคย“ก็...พ่อมดน่ะแม่ มันก็เลยกัดเป็นรอยใหญ่แบบนี้แหละ แล้วนี่แม่จะมาซักอะไรแพทนักหนา แพทต้องไปดูแลลูกค้านะ” รู้ว่าโกหกแล้วมันบาปแต่ก็ยอม เพราะไม่อยากให้มารดาคิดมาก แล้วไหนเรื่องราวต่างๆ จะตามมาอีกเป็นขบวน หากเธอบอกไปว่าโดนอีตาฝรั่งนั่นลวนลามพิไลลักษณ์พยักพเยิดให้บุตรสาวอ
ตอนที่ 8 “แปลกดีแฮะ สาวไทยนี่กลัวเสียงฟ้าร้องกันทุกคนเลยหรือเปล่าดาร์ลิ่ง แต่ผมอนุญาตให้คุณซุกซิกแพ็กผมได้นะครับ” คนใจดีพร้อมจะอาสาได้ทุกเมื่อตามมาด้วยเสียงกลั้นหัวเราะที่หลุดรอดออกมา ขยับปมผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปหาร่างบางที่กระเถิบหนีจนชิดผนังห้อง พัทตราเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา ยิ่งได้เห็นแผงอกเป็นลอนๆ แบบใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งสั่นหวิว ก่อนส่งสายตาเขียวปั้ดไปให้ นิ้วชี้เรียวสวยก็ยกขึ้นสั่งให้ร่างกำยำหยุดเดินเข้ามาหา ทว่าคนอย่างแอนโทนี่มีหรือจะหยุด ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ ยิ่งร้องก็ยิ่งรุก สนุกชะมัด!“หยุดเดี๋ยวนะไอ้ลามก!”“หยุดทำไมล่ะดาร์ลิ่ง ผมอุตส่าห์ยอมให้คุณซบซิกแพ็กผมแล้วนะ มาเถอะน่า โอกาสดีๆ มีไม่มากนะ คุณรู้ไหมว่าผมไม่ยอมให้สาวๆ คนไหนมาซบได้ง่ายๆนะ คุณน่าจะรีบคว้าโอกาสทองเอาไว้ เผลอๆ คุณอาจได้เงินก้อนโตด้วย ลองหน่อยไหม” คำพูดและใบหน้ากวนโทโสของแอนโทนี่ ทำให้พัทตราถึงกับร้อนวูบด้วยความอับอาย และอยากจะร้องกรี