ตอนที่ 4

ตอนที่ 4

ธนกฤษเดินเข้ามาที่ร้านสปาทันได้เห็นสีหน้าของพัทตรา หญิงสาวที่เขารู้สึกผูกพันกับเธอ และไม่รู้ว่าความรู้สึกที่เกิดขึ้นนั้นเรียกว่ารักได้หรือไม่ ก่อนเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของเธอ ฝ่ามืออบอุ่นเชยคางมนให้สบตา พร้อมกับกดเบาๆ ที่แก้มนวลทั้งสองอย่างหยอกล้อ

“แพท เป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ” หมอหนุ่มเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

“เปล่าค่ะพี่หมอ” คนที่บอกว่าเปล่าแต่น้ำเสียงกลับบอกอย่างเหนื่อยๆ

“อย่ามาหลอกพี่เลย ดูหน้าตาเราสิ ทำหน้ามุ่ยซะขนาดนั้น เดี๋ยวไม่สวยนะ” หมอหนุ่มยังคงล้อเลียนด้วยเสียงนุ่ม พร้อมทั้งโยกศีรษะของสาวสวยเบาๆ

“นี่แพท จะปิดบังอะไรพี่หมอไม่ได้เลยใช่ไหมคะ  แย่จริงๆ แล้วนี่แพทจะมีความลับกับพี่หมอได้สักเรื่องไหมล่ะคะ” เสียงใสเอ่ยถามอย่างทีเล่นทีจริง พร้อมทั้งอิงซบไหล่ของหมอหนุ่ม

“เดี๋ยวนี้คิดจะมีความลับกับพี่แล้วเหรอ”

“เปล่าหรอกค่ะพี่หมอ แพทก็พูดไปเรื่อยน่ะค่ะ อย่าคิดมากสิคะ เดี๋ยวแก่เร็วน้า”

“อารมณ์ดีขึ้นมาแล้วสิเรา แล้วพีชไปไหนล่ะ” หมอหนุ่มเอ่ยถามถึงอีกคน เมื่อหญิงสาวข้างกายสบายใจขึ้นมาบ้าง

“ยัยพีช นวดให้ลูกค้าอยู่ค่ะ ว่าแต่พี่หมอมีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่าวันนี้รู้สึกเมื่อย อยากมาใช้บริการร้านสปาของแพท ระวังเถอะยัยพีชจะคิดค่าบริการแพง นี่ก็นวดให้แขกคนแรกอยู่นะเนี่ย ไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง” พัทตราเอ่ยถึงน้องสาวคนสวยและยังนึกห่วงอยู่ไม่น้อย

“นี่พีชกล้าลงมือจริงแล้วเหรอ วันก่อนยังบอกว่าไม่กล้าอยู่เลยนะ” หมอหนุ่มพูดขึ้นอย่างแปลกใจ เพราะรู้ดีว่าพาธินีย์นั้นขี้อาย แถมยังขี้กลัวก็ที่หนึ่ง

“นั่นสิคะ ไม่รู้อะไรเข้าสิงยัยพีชถึงได้กล้า แต่คงไม่มีอะไรหรอกค่ะ นี่ก็นวดมาได้สักพักแล้วนี่นา แต่ถ้าพี่หมอจะใช้บริการยัยพีชคงต้องรอหน่อยแล้ว    ล่ะค่ะ” เจ้าของเสียงหวานผละออกจากไหล่อบอุ่น เอียงหน้าถามอย่างน่ารักน่าชัง จนหมอหนุ่มอดใจไม่ไหวต้องยื่นมือไปบีบปลายจมูกรั้นๆ นั่น

“พี่ไม่ได้มานวดครับ พี่จะมาบอกว่าพี่ต้องเดินทางไปอิตาลีวันนี้ ก็เลยแวะมาบอกก่อน แต่ถ้ามีอะไรแพทกับพีช โทรหาพี่ได้ตลอดนะครับ”

“ไปอิตาลี! ไปนานแค่ไหนคะ” เอ่ยถามอย่างใจหาย

“พี่ไปประมาณเดือนหนึ่ง แต่ถ้าทำธุระเสร็จเร็วพี่ก็กลับมาเร็ว แพทอย่าทำหน้าแบบนั้นสิ รู้ไหมพี่เป็นห่วงเราสองคนมากนะ อีกอย่างพี่ไปทำงานนะครับไม่ได้ไปอยู่เลยเสียหน่อย แล้วนี่...น้าพิไลไม่อยู่เหรอ” กล่าวจบหมอหนุ่มรั้งตัวสาวสวยเข้ามากอด พลางโยกตัวเธอเบาๆ เพราะรู้ดีว่าสองพี่น้องต้องทำงานหาเงินมาใช้หนี้ให้กับมารดา เหนื่อยจนสายตัวแทบขาดเพราะน้าพิไลติดการพนันอย่างหนัก และชอบมาขู่บังคับเอาเงินอยู่บ่อยๆ ทำให้พัทตราต้องหยุดเรียนกลางคัน ยอมเสียสละให้พาธินีย์ได้เรียนจนจบมหาวิทยาลัย

“ก็คงอยู่ที่เดิมแหละค่ะพี่หมอ แพทไม่รู้จะห้ามแม่ยังไงแล้วเหมือนกัน แต่ก็ดีนะคะที่เป็นแค่การพนันเล็กๆ น้อยๆ” พัทตราบอกเสียงเหนื่อยๆ แต่ถ้ามันเป็นความสุขของแม่เธอ เธอก็ไม่อยากห้าม เพราะเคยห้ามจนทะเลาะกันมาแล้วหลายต่อหลายครั้ง และเธอก็เป็นฝ่ายยอมใจอ่อนทุกครั้งไป

“ฉันอุตส่าห์เลี้ยงแกสองคนมา กว่าจะโตได้ รู้ไหมว่าฉันเหนื่อยแค่ไหน ไอ้พ่อชั่วของพวกแก มันก็หนีไปมีเมียใหม่ แล้วจะให้ฉันเล่นไพ่บ้างไม่ได้หรือไง” พิไลลักษณ์ตะคอกใส่บุตรสาวทั้งสองเป็นประจำ หลังจากถูกสองศรีพี่น้องห้ามไม่ให้ออกไปเล่นไพ่

“แต่แม่คะ เงินเราไม่ได้มีมากมาย แล้วแม่เอาไปเล่นจนหมด เราจะเอาที่ไหนไปจ่ายค่าเช่าร้านล่ะ”

พัทตราบอกเหตุผล เพราะเงินที่หาได้จากการเริ่มทำร้านสปายังไม่พอจ่ายเงินเดือนให้พนักงาน แล้วไหนยังจะค่าเช่าร้านนี้อีก

“ทำไม แกหวงเงินหรือไง นังแพท” พิไลลักษณ์ตวาดใส่ แล้วมองค้อน แสร้งบีบน้ำตาอย่างที่เคยทำ

“ฉันก็แค่อยากมีความสุขบ้าง แกสองคนก็ห้ามฉัน ใช่สิ ฉันมันเป็นแม่ไม่เอาไหน วันๆ สร้างแต่ความเดือดร้อนให้พวกแก”

“โธ่ แม่ แพทกับพีช ไม่ได้ว่าแม่แบบนั้นสักหน่อย นี่ๆ ค่ะ เงินหมื่นนึง แต่แม่สัญญานะว่าจะไม่มาเอาเงินอีก เพราะเดือนนี้แพทไม่มีเงินเหลือแล้ว” พัทตราบอกอย่างอ่อนใจ และยอมให้เงินกับมารดาไปอีกครั้ง

“พี่แพท แต่ว่า เงินนั้น...” พาธินีย์อยากจะห้าม เพราะเงินส่วนนี้ต้องเอาไปจ่ายค่าเช่าร้าน  ซึ่งอีกอาทิตย์เดียวก็ถึงเวลาจ่ายแล้ว  แล้วพี่สาวเธอจะหาเงินได้ทันหรือเปล่า ไหนยังจะเงินที่ต้องเอาไปคืนพี่หมออีก แม้พี่หมอจะเต็มใจช่วย

“ไม่เป็นไรพีช เดี๋ยวเราหาใหม่ก็ได้ ไปเถอะ ทำงานกันดีกว่านะ”

สองศรีพี่น้องเฝ้ามองมารดาจนหายไปกับรถของใครบางคนที่ทั้งสองรู้ดีว่าคงไปตั้งวงไพ่กันอีกตามเคย