ตอนที่ 7

ตอนที่ 7

ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!

“บ้าฉิบ!” แอนโทนี่อุทานอย่างหัวเสีย ก่อนที่ร่างของตนจะเซล้มไม่เป็นท่าเมื่อพัทตราออกแรงผลักสุดแรง

เสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง พร้อมเสียงหวานๆ ของพาธินีย์     ร้องเรียกอยู่หน้าห้อง เมื่อเธอบริการนวดให้คุณแดเนียลเสร็จเรียบร้อย และเธอก็อาสามาตามลูกชายของเขาให้ ทว่าภายในห้องสปากลับเงียบกริบ และด้วยความเป็นห่วงพี่สาว ทำให้พาธินีย์เตรียมผลักบานประตูเข้าไป หากแต่ต้องหยุดชะงักลง

“พีช! อย่าเพิ่งเข้ามา” พัทตราตะโกนสั่งออกไปแล้วคว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย พัทตราเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมกับตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนขบกรามแน่น เหตุเพราะอารมณ์พิศวาสยังค้างคา ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ด้วยความตกใจ นับตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขาเลย ก่อนหันกลับมามองเจ้าของมือตบที่สะบัดใส่ซะเต็มแรง ทำเอาคนโดนตบอึ้งไปอีกชั่วขณะ ที่เขาเห็นมือเล็กๆ แต่ตบได้เจ็บจนหน้าชาเลยทีเดียว

เผี๊ยะ!

“ไอ้คนฉวยโอกาส ไอ้ลามก ชีกอ!” ตวัดฝ่ามือใส่อีกครั้งสุดแรงเพื่อความสะใจ แล้วตะคอกด่าเสียงห้วนอย่างโกรธจัด

“พี่แพท เกิดอะไรขึ้นหรือเปล่าคะ” พาธินีย์ที่ยังคงยืนอยู่หน้าห้องด้วยความกระวนกระวายและเป็นห่วงพี่สาวอย่างที่สุด ตะโกนถามอีกครั้ง เมื่อได้ยินเสียงพี่สาวร้องด่าใครบางคน

“ไม่มีอะไรหรอกพีช เดี๋ยวลูกค้าก็ออกไปแล้ว”

“อ๋อ...ค่ะ...ค่ะพี่แพท งั้นพีชไปก่อนนะคะ” เมื่อได้รับคำยืนยันจากพี่สาว พาธินีย์เดินออกไปนั่งพูดคุยกับลูกค้าคนสำคัญอย่างคุณแดเนียล ที่ทำให้เธอรู้สึกหัวใจหวั่นไหวแปลกๆ แม้จะรู้ว่าเขาและเธออายุห่างกับเกือบสามรอบ แต่เธอก็ห้ามความรู้สึกที่เกิดขึ้นไม่ได้

“คุณแอนโทนี่ รีบใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้! ” พัทตราหันมาสั่งลูกค้าหนุ่มที่ยังยืนอึ้งไม่หาย ก่อนรีบซ่อนใบหน้าแดงก่ำด้วยการหันหลังให้ เพราะในตอนนี้บุรุษหนุ่มตรงหน้าไม่ได้ใส่อะไรเลย แอบซ่อนใบหน้าได้แต่ใจกลับเต้นตุ้มๆ ต่อมๆ ไม่หาย สัมผัสวาบหวามยังตราตรึงอยู่ในความทรงจำ ก่อนสะบัดศีรษะไล่ความความรู้สึกบ้าๆ นั้นออกไป

“ดาร์ลิ่ง แต่คุณยังทำหน้าที่ของคุณไม่เสร็จนะ” แอนโทนี่ตีหน้าขรึม และออกคำสั่งเสียงกร้าว เขายังนึกโกรธที่โดนเธอตบหน้าไม่หาย แล้วนี่ยังจะมาไล่เขาอีก

“ไอ้ทุเรศ! หุบปากไปเลยนะ ไอ้ลามก ชีกอ ว้าย!  ” หันมาตะโกนด่าด้วยความลืมตัวทำให้สายตาคู่สวยปะทะเข้ากับสิ่งหนึ่งที่ยังตระหง่านดูน่ากลัว แถมเจ้าของยังยืนจังก้าไม่ได้เกรงสายตาใคร ร่างเล็กวิ่งลิ่วไปคว้าผ้าเช็ดตัว แล้วโยนมาทางบุรุษหนุ่มหน้าด้านโดยไม่หันมอง ผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่สีขาวสะอาดหล่นลงในมือของแอนโทนี่พอดิบพอดี

“ว้าว! แม่นซะด้วย ผมชอบคุณจังเลย ดาร์ลิ่ง” ชมเสร็จก็คว้าผ้ามาพันกายหลวมๆ

“แต่ฉันเกลียดคุณ ไอ้ฝรั่งบ้า!” เจ้าของร้านคนสวยสวนกลับเสียงห้วนจัดพร้อมเบ้ปากน้อยๆ อย่างนึกชัง

“แต่ที่เมืองไทย ผมเคยได้ยินว่าผู้หญิงด่าแสดงว่าผู้หญิงรัก ใช่ไหม ดาร์ลิ่ง”                                                                      “ไม่ใช่! เขาเกลียดต่างหากเล่า! ” พัทตราเถียงเสียงขุ่น

‘อีตาบ้า รู้ได้ไง ลามก ชีกอ ยังไม่พอ ยังสาระแน รู้เรื่องพวกนี้ด้วย’ เจ้าของภาษาก็แอบค่อนขอดอยู่ในใจ พลางแอบทำปากขมุบขมิบสวดส่งต่ออีกหลายประโยค

“แต่ผมเชื่อนะ”

“มันเรื่องของคุณ! ใส่เสื้อผ้าแล้วก็ออกไปจากร้านสปาของฉันได้แล้ว แล้วไม่ต้องกลับมาอีกนะ” เจ้าของร้านคนสวยออกปากไล่อย่างไม่ไว้หน้า พลางหันมองตาเขียว เมื่อชายหนุ่มหาได้สนใจกับสิ่งที่เธอบอกไม่

“ไม่ได้หรอกดาร์ลิ่ง เพราะผมชอบคุณเข้าแล้ว และคุณก็ต้องเป็นของผมคนเดียว” เมื่อคิดว่าเขาจะต้องครอบครองเจ้าของเรือนร่างเย้ายวนให้ได้ ทำให้แอนโทนี่ประกาศเสียงกร้าวถึงเจตนารมณ์ที่ต้องการทันที

“จะบ้าหรือไง! ฉันไม่ใช่สิ่งของที่คุณจะมาจับจองเป็นเจ้าข้าวเจ้าของได้ง่ายๆ นะ ไม่มีทางแน่ๆ ฉันไม่ยอมหรอก ออกไปได้แล้ว!” พัทตราหันหลังกลับมาตวาดใส่ด้วยความฉุนเฉียว ที่ชายหนุ่มพูดเหมือนดูถูกเธอ

“งั้นผมก็มีวิธีทำให้คุณเป็นของผม ด้วยวิธีของผม คือปล้ำคุณ!” ช้าๆ ชัดๆ อย่างคนถือไพ่เหนือกว่า เพราะทั้งเงินทั้งอำนาจ ทำไมมันจะใช้กับผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ไม่ได้

“ฝันไปเถอะ! ไอ้โรคจิต สารเลว” พัทตราตะคอกกลับแบบช้าๆ เน้นๆ ด้วยเช่นกัน ใบเรียวหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างถือตัว เมื่อคนอย่างเธอไม่มีวันยอมเป็นแน่! ทว่าชายหนุ่มกลับยืนยิ้มกรุ้มกริ่มราวกับมีแผนอยู่ในใจ                     “ไม่ฝันแน่นอนดาร์ลิ่ง เรื่องจริงล้วนๆ เชื่อมือแอนโทนี่ เอริค อันน์เบริกส์ เถอะสาวสวย ขี้คร้าน คุณจะมาอ้อนวอนขอให้ผมนอนด้วย” บอกด้วยสีหน้ายียวน แววตาบ่งบอกว่าเชื่อมั่นแบบสุดๆ

“งั้นก็ฟังให้ชัดๆ นะคะ คุณแอนโทนี่ เอริค อันน์เบริกส์ ไอ้ผู้ชายลามกชีกอ มือไว หาความเป็นสุภาพบุรุษก็ไม่ได้ ว่ามันจะไม่มีวันนั้นเด็ดขาด หน้าอย่างคุณฉันไม่เคยคิดจะเอามาเป็นสามีแน่นอน!” คราวนี้เป็นฝ่ายคนตัวเล็กบ้างที่ย้ำช้าๆ ชัดๆ ให้อีกคนฟัง ด้วยแววตาสะใจ เพราะเธอสาบานได้เลยว่าจะไม่มีวันไปหลงคารมไอ้คนฉวยโอกาสนี่เป็นแน่ แม้ชายหนุ่มคนนี้จะรวยล้นฟ้าแค่ไหน เอาเงินมาล่อมากเท่าไหร่ ถึงตายเธอก็ไม่มีวันขายตัวแลกเงิน!

เปรี้ยง!

เพียงแค่กล่าวจบเสียงฟ้าฝนที่ไม่มีการตั้งเค้าก็เทลงมาพร้อมกับเสียงฟ้าผ่าดังสนั่นติดๆ กัน พัทตราพาตัวเองกระโดดไปหลบหลังแผ่นหลังกำยำอย่างลืมตัว หน้าซีดเผือดด้วยความตกใจ เพียงไม่นานเมื่อเสียงฟ้าร้องเงียบลง ร่างเล็กก็ค่อยๆ เดินถอยห่างออกมาอย่างเก้อเขิน

‘นี่ฉันจะผิดคำสาบานเหรอเนี่ย ฟ้าจ๋า เมื่อกี้แพทแค่สาบานเล่นๆ นะจ๊ะ อย่าคิดมากเลยนะ อีตาฝรั่งบ้านี่ คงไม่มาที่นี่อีกแล้วค่ะ’