ตอนที่ 12
เจ้าของหุ่นล่ำละลายใจเจ้าของร้านสปาเพลินรัก เดินมาตามทางเดินที่ทอดยาวห่างจากตัวร้านประมาณสองสามร้อยเมตร ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามดอกไม้นานาพันธุ์ที่ชูช่อเบ่งบานราวกับดีใจที่สายฝนพรำลงมา บ้างก็โบกไสวตามแรงลมที่พัดเอื่อย แอนโทนี่เด็ดดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาสูดดมก่อนเพ่งสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบอบบางที่นั่งทอดอารมณ์ไปกับดวงจันทร์ที่ ทอแสงแข่งกับแสงสีตามตึกระฟ้า
เสียงถอนหายใจยาวติดกันหลายครั้ง ทำให้แอนโทนี่นึกอยากรู้ว่าแม่สาวหน้าหวานคนนี้มีเรื่องทุกข์ใจอันใดนักหนา ก่อนยื่นดอกไม้ในมือส่งให้ พัทตราหันมองด้วยความสงสัย ก่อนรีบดีดตัวลุกพรึบยืนตัวตรง ตวัดสายตามองผู้มาเยือนอย่างไม่เป็นมิตร
“ไอ้บ้า ยังไม่กลับไปอีก” เสียงหวานแต่ห้วนจัดเอ่ยถาม ไม่สนใจกับดอกไม้ที่ยื่นมาตรงหน้า
“ดาร์ลิ่ง
ตอนที่ 13“ว่าไง ดาร์ลิ่ง ตอบสิ ไม่งั้น ผมไม่ต่อให้นะ” เสียงแหบพร่ากระซิบถามย้ำ พร้อมกับเลื่อนมือลงไปแตะสัมผัสดอกไม้แรกแย้มของเธอ เพื่อเป็นการบังคับเจ้าของไปในตัว ทว่ายิ่งสัมผัสความอัดแน่นภายใต้กางเกงแบรนด์ดังก็ยิ่งแน่นเปรี๊ยะ ที่บอกว่าจะไม่ต่อให้นะ ก็แค่ขู่เล่นเท่านั้น เพราะเขาเองก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน“ปละ...ปล่อยฉันนะ...อะ...ไอ้...” เสียงทัดทานของเธอเดหายไป เมื่อริมฝีปากได้รูปประกบเข้ากับ เรียวปากอิ่ม ที่เขาอยากลิ้มลองอีกสักนิด และปิดกั้นเสียงร้องห้ามที่ชวนให้หงุดหงิด ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสอันเร่าร้อน ร่างกายกำยำ บดเบียดให้
ตอนที่ 14เสียงจอแจภายในสนามบินสุวรรณภูมิ สร้างความเบื่อหน่ายให้กับไมร่า หลานสาวคนสวยของริชาร์ดที่เดินทางมาท่องเที่ยวและต้องการมาตามหาคู่ควงที่แอบหนีมาเมืองไทยโดยไม่บอกเธอสักคำ เรียวหน้างดงามตามแบบฉบับสาวชาวยุโรปถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงที่ส่งให้เจ้าตัวดูโดดเด่น พร้อมกับหุ่นเพรียวราวนางแบบ กวาดสายตามองหาคู่ควงที่อาริชาร์ด บอกว่าจะมารับเธอด้วยตัวเอง‘เอริค คุณอยู่ไหน... คอยดูนะ ถ้าไมร่าเจอตัวเมื่อไหร่ ไมร่าจะเอาให้สลบคาอกเลย’ เจ้าของหุ่นสะโอดสะองพึมพำแล้วหันไปมองเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบที่เดินลากกระเป๋าตามมา“แยกกันออกไปตามหาเอริคเดี๋ยวนี้” เสียงหวานแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจสั่งอย่างเอาแต่ใจ ก่อนเหล่าบอดี้การ์ดจะแยกย้ายกันออกไปทำตามคำสั่ง ทางด้านคนที่สาวเจ้ากำลังชะเง้อมอง ก็หาที่หลบโดยทันที ก่อนกระซิบกับ พ่อบุญธรรมที่ทำให้เขาหงุดหงิดซะเหลือเกิน เมื่อรู้ว่าต้องมารับไมร่า หลานสาวเพื่อนรักของพ่อที่เขาเบื่อหน่ายอย่างที่สุด แม้จะชื่นชอบบทรักของเธ
ตอนที่ 15ภายในบ้านหลังใหญ่ของเสี่ยกำธร ผู้คนต่างห้อมล้อมตั้งวงกันนับสิบ ก่อนจะมีเสียงโห่ร้องด้วยความขัดใจ เมื่อคนที่เล่นได้มีแต่พิไลลักษณ์เท่านั้น จนคนในวงอดแซวขึ้นมาไม่ได้“นังพิไล วันนี้แกโชคดีอะไรนักหนา ทำไมเล่นได้อยู่คนเดียว” หญิงร่างท้วมหนึ่งในวงเอ่ยถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพราะเสียจนหมดตัว“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันดีของฉันนะ โอ๊ย...ทำไมเงินมันมากมายขนาดนี้นะ” พิไลลักษณ์ตะโกนด้วยความดีใจ ที่ได้เงินมาเล่นก็ร่วมๆ สองหมื่น นี่ยังเล่นได้อีก รวมแล้วก็มีเงินเกือบสี่หมื่น“พิไล มีเงินเยอะขนาดนี้ขึ้นไปเล่นบนเรือไหมล่ะ” เสี่ยกำธรเริ่มชี้ทางให้กับเหยื่อรายใหม่ที่พอจะเห็นหนทางได้เงินเป็นกอบเป็นกำ แถมยังจะได้ดอกเบี้ยที่ทั้งสาวทั้งสวยอีกด้วย ถ้าเหยื่อติดกับ“แหม... เสี่ยก็...เงินแค่ไม่กี่หมื่นจะขึ้นไปเล่นบนเรือได้ยังไงล่ะ” พิไลลักษณ์จีบปากจีบคอพูด ทว่าแววตากลับลุกวาว เพราะอยากลองสัก
ตอนที่ 16ใกล้เช้าวันใหม่ซึ่งเป็นวันหยุดประจำเดือนของร้าน ที่ในทุกๆ ใกล้สิ้นเดือนร้านสปาเพลินรักจะหยุดให้พนักงานในร้านพักผ่อนติดต่อกันสามวัน แม้จะดูเอาเปรียบพนักงานไปบ้าง แต่เธอก็ให้ค่าแรงคุ้มกับการทำงานตลอดสามสัปดาห์ที่ไม่ได้หยุด เจ้าของร้านคนสวยเดินลงมาสำรวจความเรียบร้อยของร้านก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยไม่เคยนึกเอะใจ ว่าอาจมีใครบางคนบ้าบิ่นลุกขึ้นมานั่งรออยู่ที่หน้าร้านสปาของเธอ“ดาร์ลิ่ง” เสียงทุ้มทักทายพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินเข้ามาประชิดตัว ชนิดที่เรียกว่าเจ้าของร้านได้แต่อ้าปากค้าง นึกถึงคำสาปแช่งของตัวเอง‘นี่มันไม่มีผลกับอีตาบ้าเลยหรือไง? ’ “ไอ้บ้ากาม มาทำไม” เสียงห้วนจัดของพัทตราดังขึ้น ก่อนเบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นรัศมีเขาไปได้ แถมการบุกประชิดอย่างรวดเร็วของเขาก็ทำเอาพัทตราแตกตื่นพานทำอะไร
ตอนที่ 17 เพียงไม่นานคนหน้าด้านก็ช้อนคนตัวเล็กไว้แนบอก พร้อมก้มลงไปกระซิบถามถึงห้องนอนของหญิงสาว พัทตราไม่ยอมบอก ก่อนทั้งทุบ ทั้งหยิกให้เขาปล่อยเธอลง แล้วมีหรือที่คนอย่างแอนโทนี่จะยอม เขากับขู่บังคับให้เธอรีบบอกห้องนอนโดยที่พัทตราไม่อาจปฏิเสธได้เลย“ดาร์ลิ่ง ถ้าคุณยังไม่บอก... ผมอาจเข้าห้องน้องสาวคุณก็ได้นะ เร็วๆ ผมให้เวลาคุณตัดสินใจสองวินาที”“คนเลว เผด็จการ เอาแต่ใจที่สุด” ต่อว่าเสียงขุ่นพร้อมฟาดฝ่ามือลงบนอกแกร่งดังอึก“โอเค ผมน้อมรับครับดาร์ลิ่ง แต่ตอนนี้ผมขอนอนก่อนนะครับ แล้วหวังว่าเมื่อผมตื่นขึ้นมา ดาร์ลิ่งคงนอนรอผมอยู่เช่นกัน แต่เอาแบบเปลือยรอนะดาร์ลิ่ง” ศีรษะได้รูปโค้งยอมรับสำทับอีกครั้ง ก่อนใช้ตัวดันประตูเปิดและปิดในเวลาใกล้เคียงกัน แล้ววางร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอดลงบนที่นอนหนานุ่มของหญิงสาว ก่อนทาบทับร่างแกร่งตามติด ทว่าพัทตรารีบกระเด้งตัวหนีได้ทันท่วงที“ไอ้บ้า” ต่อว่าเสียงอ้อมแอ้ม ก่อนได้รับรอยยิ้มเจ้าเล่ห์เป็นการตอบแทน
ตอนที่ 18 คล้อยหลังน้องสาว พัทตราก็เดินเข้าครัวเพื่อทำอาหารเช้าสำหรับตัวเอง ก่อนนึกขึ้นได้ว่าเธอคงต้องทำเผื่อแขกที่ไม่รับเชิญด้วย อาหารหอมกรุ่นถูกยกขึ้นมาในห้องทันทีหลังจากตัวเองนั่งทานจนอิ่ม เพราะรอแล้วรอเล่ามารดาก็ไม่กลับมาสักที แถมโทรไปก็ไม่มีใครรับ ‘แม่นะแม่ จะเล่นทั้งวันทั้งคืนเลยหรือไง’ คนเป็นลูกได้แต่บ่นงึมงำอยู่ในใจ แต่ก็ยากเกินจะห้ามมารดา เพราะห้ามกันทีไรก็ทะเลาะกันทุกครั้ง “นี่มันเลยสามชั่วโมงแล้วนะ อีตาบ้า ทำไมยังไม่ตื่นอีก” หลังจากยกอาหารเช้าเข้ามาในห้อง เจ้าของห้องก็ยืนชะโงกหน้ามองคนที่หลับสนิทบนเตียงกว้าง เผลอเพ่งพิศใบหน้าของชายหนุ่มจนเพลิน ริมฝีปากได้รูปเผยอยิ้มน้อยๆ ราวกับเจ้าตัวกำลังฝันหวานแถมใบหน้าที่ดูนิ่งเฉยยังฉายแววเจ้าชู้กรุ้มกริ่ม แบบพิลึกสำหรับพัทตรา‘อีตาบ้า ขนาดนอนหลับ ยังออกอ
ตอนที่ 20 “อีตาบ้า! ใครบอกคุณว่าฉันจะเอาคุณมาเป็นสามีของฉัน” พัทตราแว้ดใส่ด้วยใบหน้าร้อนผ่าว “ลืมแล้วหรือไงดาร์ลิ่ง ก็คุณเป็นคนบอกเองนะว่า คราวหน้าจะยอม” แขกหนุ่มอ้างคำสัญญาที่เธอได้พูดไว้ แสร้งตีหน้าขรึมอย่างจริงจังกับคำสัญญา “ฉันบอกเมื่อไหร่กัน อย่ามาขี้ตู่นะ” ร่างบางเฉไฉก้มหน้างุด “อื้อฮึ! ความจำสั้น งั้นไปทบทวนกันใหม่ดีกว่า รับรองคราวนี้ผมไม่หยุดแน่ ดาร์ลิ่งจะได้ไม่ลืมว่าเป็นเมียผมแล้ว” ปากขยับพูดพลางยกมือลูบไล้ใต้คางของตน ดวงตาคู่คมเพ่งพิศดวงหน้างดงามพร้อมทั้งส่งสายตาเจ้าชู้ใส่ “คนบ้า อย่ามากวนประสาทฉันนะ” เสียงแหลมตวาด ก่อนรีบลุกหนีไปให้พ้นคนบ้ากามที่หน้าด้านหน้าทนไม่มีใครเกิน ทว่ายังพาร่างตัวเองออกไปไม่ถึงไหนก็ลอยหวือมานั่งแหมะบนตักของคนเจ้าเล่ห์ “ว้าย! ไอ้ฝรั่งบ้า ปล่อยนะ” กางเล็บข่วนเข้าให้ พร้อมทั้งออกคำสั่งเสียงเขียว แต่มีหรือคนอย่างแอนโทนี่จะยอมปล่อย ชายหนุ่มกอดรัดกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ทั้งปากทั้งจมูกซุกไซ้ทั่วซอกคอระหงให้วุ่น ขบเม้มดูดหมุบหมับจนเป็นรอยจ้ำ คนโดนกระทำก็ได้แต่ร้องห้ามปาวๆ มือน้อยผลักดันศีรษะทุยออกห่าง
ตอนที่ 19 “ดาร์ลิ่ง อย่าเพิ่งซนได้ไหม” เสียงปรามเบาๆ พร้อมกับจับมือน้อยของหญิงสาวให้อยู่นิ่ง แล้วจรดริมฝีปากจุมพิตทั่วมือน้อยทั้งสอง ก่อนหยัดกายลุกขึ้นเพื่อเตรียมพร้อมสำหรับการเริ่มบรรเลงเพลงรัก ทว่าร่างเล็กกลับผวาเฮือกเมื่อกายอบอุ่นผละออก “ชู่ว์... ดาร์ลิ่ง ผมไม่ได้จะทิ้งคุณ” เสียงปลอบประโลมอย่างนุ่มนวลดังชิดเรียวปากอิ่ม ลำแขนแข็งแรงโอบกอดร่างนุ่มของหญิงสาวขี้กลัวอย่างทะนุถนอม มือไม้ลูบไล้เปะปะไปทั่ว แล้วจัดการให้ริมฝีปากร้อนคลอเคลียบดเคล้าไม่ยอมห่างอย่างอ่อนหวานละมุนละไม ก่อนที่จุมพิตนุ่มนวลจะเริ่มทวีความหนักหน่วงร้อนแรงขึ้นเป็นลำดับ ฝ่ามือร้อนไถลเคลื่อนเข้าหาสะโพกสวยแล้วกดแนบเข้าหาลำตัว ก่อนเลื่อนตัวลงมาอยู่ที่หว่างขาเรียวสวย สองมือหนาประคองร่างระทวยขึ้นมา พร้อมกับริมฝีปากเข้าครอบครองยอดอกเต่งตึงดูดกลืนอย่างมัวเมา หักเหความสนใจของหญิงสาวเพื่อบดบังความเจ็บปวดที่กำลังจะเกิดขึ้น มือน้อยสอดหายเข้าไปในกลุ่มผมดกสีน้ำตาลอ่อนด้วยความรัญจวนใจอย่างเหลือแสน ริมฝีปากบางสั่นระริกทว่ากลับไม่เปล่งเสียงห้ามใดๆ ออกมาอย่างที่ควรจะเป็น ร่างกายบิดเร่ายิ่งยั่วเย้ากายแกร่ง สติสตังก็เห
ตอนอวสาน “น้องทาม ฟังแม่นะครับ” เมื่อได้ยินเสียงมารดา ลูกชายตัวน้อยก็หันมองมารดาด้วยความสงสัย ก่อนพยักหน้ารับฟังแต่โดยดี“ลุงคนนั้น เขาเป็นพ่อของน้องทามครับ น้องทามจำได้ไหม ที่แม่แพทเอารูปของคุณพ่อวางไว้ข้างเตียงของน้องทาม” หลังจากได้ฟังสิ่งที่มารดาบอก เด็กชายวัยสี่ขวบเศษค่อยๆ หันไปมองคุณลุงที่ตอนนี้กำลังส่งยิ้มมาให้ “จำได้ครับ จริงๆ เหรอครับแม่แพท” เพียงเท่านั้นเสียงของน้องทามเอ่ยออกมาด้วยความดีใจ กระโดดกอดแม่แพทจนแทบจะล้มไปด้วยกัน “จริงครับ แต่ตอนนี้ แม่ว่าน้องทามขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะครับ เปียกฝนแบบนี้เดี๋ยวจะไม่สบาย ส่วนเ
ก่อนอวสานน้องทามกระโดดเหยงๆ บนเตียงนุ่ม ออกอาการดีใจเมื่อได้เห็นคุณลุงคนที่พ่อหนุ่มน้อยเฝ้าคิดถึง ก่อนที่ดวงตากลมใสของพ่อหนุ่มน้อยจะสะดุดเข้ากับกรอบรูปที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างเตียง ซึ่งแม่แพทคนสวยนำมาวางไว้นับตั้งแต่ตนอายุได้สามขวบ พลันให้หันไปจ้องมองภาพถ่ายนั้นพร้อมกับการชะเง้อมองคนที่อยู่ข้างล่าง“เหมือนกันเลย” เสียงร้องด้วยความดีใจของพ่อหนุ่มน้อยลั่นคับห้อง ก่อนหันกลับมากระโดดโลดเต้นอยู่บนเตียงเช่นเดิมทันทีที่ได้เห็นหน้าพ่อหนุ่มน้อยซึ่งยิ่งโตก็ยิ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงกับคนที่เป็นต้นแบบของเด็กหนุ่ม ก็ชะงักมือแล้วส่งยิ้มให้อย่างอบอุ่น แถมท้ายด้วยการยักคิ้วให้ลูกรัก ซึ่งน้องทามก็เฉลียวฉลาดยักคิ้วกลับไป แล้วรีบวิ่งลงมาจากชั้นบน ก่อนเลียบๆ เคียงๆ มองหามารดา พอมารดาเผลอ สองเท้าเล็กๆ ทำท่าย่องเบา แล้วไปคว้าเอาร่มกันฝน พอได้ก็รีบวิ่งไปหน้าร้านทันที “คุณลุงครับ ทามเอาร่มมาให้ครับ” มือน้อยยื่นร่มในมือให้ พร้อมด้วยรอยยิ้มกว้าง เมื่อยิ่ง
ตอนที่ 108สามปีผ่านไป...หลังจากเจมส์จากไปในวันนั้นจวบจนมาถึงวันนี้วันที่เด็กชายเอเรส อายุย่างเข้าสู่วัยห้าขวบ ซึ่งกำลังแผลงฤทธิ์นิสัยเอาแต่ใจที่ได้เชื้อจากพ่อมาแบบเต็มๆ ทพัทตราวิ่งวุ่นกับการตามหาลูกชายตัวน้อยที่มักเล่นซน แล้วชอบหาที่หลบซ่อนทำให้ผู้เป็นแม่ต้องเหนื่อยแทบทุกวัน ส่วนลูกชายตัวดีก็แอบหนีไปเล่นที่ซุ้มดอกไม้มุมโปรดของมารดา ก่อนปาก้อนหินลงไปในน้ำเล่นอย่างเพลิดเพลิน โดยมีเจ้าเฉาก๊วยและเจ้าไอติม บรรดาลูกหลานของเจ้าหวานเย็นอดีตลูกสุนัขพันธุ์บลูด๊อกตัวโปรดของมารดา คอยเฝ้าคลอเคลียอยู่ไม่ห่าง ฝ่ามือน้อยของเด็กชายเอเรสลูบที่ศีรษะของเจ้าลูกหมาแสนน่ารัก ด้วยความรักและเด็กน้อยก็มีเจ้าสองตัวเป็นเพื่อนเล่นอยู่ตลอด ในเวลาที่มารดายุ่งอยู่กับงานในร้านจ๋อม! เสียงปาก้อนหินลงในแม่น้ำซึ่งมีแนวกั้นตลอดแนวเพื่อความปลอดภัยยังคงดังไม่หยุด ก่อนที่เด็กชายเอเรส อันน์เบริกส์ จะหยุดปาเมื่อเมื่อยแขน ดวงตากลมใสไร้เดียงสาเริ่มเห
ตอนที่ 107ในค่ำคืนที่ว้าเหว่ยามบนท้องกำลังโปรยปรายหยาดฝน ภายในห้องนอนพัทตราวางภาพถ่ายของน้องสาวลงอย่างช้าๆ เมื่อได้อ่านข้อความข้างหลังภาพจบลง ความรู้สึกที่ปักใจเชื่อมาตลอดว่าคุณแดเนียลทำร้ายน้องสาวของเธอเริ่มกระจ่างแจ้ง ความโกรธค่อย ๆจางหายไป เมื่อได้รับรู้ความจริงที่ชายหนุ่มพร่ำบอกเธอในวันที่เธอรู้ว่าน้องสาวได้จากโลกนี้ไป ในตอนนั้นพัทตรายอมรับกับตัวเองว่าจะไม่มีวันให้อภัยเขาเด็ดขาด เพราะพ่อของเขาเป็นคนทำให้พีชต้องตาย เธอเชื่ออย่างนั้น! แต่ในตอนนี้เธอรู้แล้วว่าเธอเองที่ผิด ผิดที่ไม่เชื่อในตัวเขาและยังเอาความโกรธมาตัดสินเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด‘คุณเอริค ฉันขอโทษ ฉันคงเป็นผู้หญิงที่งี่เง่าที่สุดเลยใช่ไหม’ แววตาเศร้าหมองก้มมองลูกน้อย สายใยรักที่เขาได้ฝากไว้ให้เธอและยังเป็นแรงใจให้เธอต่อสู้กับความว้าเหว่ในวันที่ไม่มีพ่อของเขาเคียงข้าง“แม่ขอโทษนะครับน้องทาม” เสียงเศร้าของผู้เป็นแม่พึมพำเบาๆ ก่อนจัดการห่มผ้าให้ลูกน้อยที่อากาศภา
ตอนที่ 106หนึ่งปีผ่านไป...ภายในร้านสปาเพลินรัก เจ้าของร่างบอบบางวุ่นวายอยู่กับการสวมเสื้อผ้าให้ลูกน้อยที่กำลังซุกซน โดยการดิ้นหนีไม่ยอมให้มารดาสวมเสื้อผ้าให้ พัทตราส่งสายตาดุไปยังลูกน้อย ก่อนยกมือปาดเม็ดเหงื่อที่ผุดเต็มหน้าผาก เมื่อตั้งแต่ตื่นเช้ามาเธอก็วิ่งวุ่นกับการเปิดร้าน เมื่อพนักงานในร้านลาหยุดกะทันหันถึงสองคนแล้ว ไหนพอลูกชายตัวแสบตื่นนอนมาก็ร้องกระจองอแง ครั้นพอได้เห็นหน้ามารดาเท่านั้นเจ้าลูกชายตัวแสบก็เงียบกริบ ทั้งยังส่งยิ้มแป้นหัวเราะคิกคักอย่างชอบใจ พานทำให้ผู้เป็นมารดานึกถึงคนเป็นพ่อที่นิสัยเอาแต่ใจคงได้กันมาแบบเต็มๆ“น้องทาม นอนนิ่งๆ นะครับ เดี๋ยวแม่แพทจะใส่เสื้อให้นะครับ ดูสิเนี่ย เสื้อน่ารักไหม ลายการ์ตูนด้วย เห็นไหมครับ น่ารักไหมครับ” เมื่อส่งตาดุๆ ไปปรามเจ้าลูกชายตัวแสบก็หาได้รู้เรื่องไม่ คนเป็นแม่ก็พยายามหว่านล้อมหลอกล่อด้วยเสื้อลายการ์ตูนโดเรมอน เพียงเท่านั้นเจ้าของดวงตากลมโตใสวัยขวบเศษนอนนิ่งจ้องเขม็ง เรียวปากจิ้มลิ้มแย้มยิ้ม ก
ตอนที่ 105ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งใกล้เนินหญ้าเขียวขจี ดวงตาคู่คมภายใต้แว่นกันแดดสีดำสนิทเฝ้ามองหลุมฝังศพของบิดา ซึ่งอยู่เคียงคู่หลุมศพของพาธินีย์“คุณพ่อ คุณพีช ผมมาเยี่ยมแล้วนะครับ สบายดีใช่ไหมครับ” เจ้าของแววตาคู่คมกล่าวเพียงเบาๆ ก่อนย่อตัวลงนำช่อดอกไม้ช่อใหญ่วางไว้หน้าหลุมศพของคนทั้งสอง“คุณพีช ผมเอาดอกลิลลี่ช่อโตที่คุณชอบมาให้แล้วนะครับ บ้างทีช่อนี้อาจจะอยู่นานหน่อยนะครับ อีกนานกว่าผมจะได้มาเยี่ยมและเปลี่ยนดอกไม้ให้คุณ” สิ้นเสียงทุ้มที่พึมพำเช่นนี้ทุกครั้งนับแต่กลับมาพักพิงอยู่ที่เมืองไทย เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่หันไปมองเสียงรถที่แล่นเข้ามาใกล้และจอดนิ่งสนิท เรียวปากได้รูปยกยิ้มน้อยๆ ก่อนเดินเข้าไปจับมือกับเจมส์รซึ่งได้นัดพบกันหลังจากที่แอนโทนี่ได้ให้เจมส์ติดต่อกว้านซื้อที่ดินและเกาะส่วนตัวเพื่อสร้างอนาคตใหม่ และในวันนี้ยังทำให้เขาได้รับทราบข่าวดีว่าตอนนี้ลูกน้อยที่เฝ้ารอได้ลืมตาดูโลกแล้ว และยิ่งดีใจเป็นที่สุดเมื่อดวงใจคนแรกเป็นลูกชาย“ลูกชาย! แพทมีลูกช
ตอนที่ 104สามเดือนต่อมา... ร่างสูงใหญ่ซึ่งได้รับการดูแลเป็นอย่างดีจากท่านคาร์ลอส จนทำให้แอนโทนี่ไม่สามารถติดต่อใครได้เลย เพราะความปลอดภัยรวมทั้งหญิงสาวที่หลานชายรัก เมื่อท่านคาร์ลอสยังไม่แน่ใจว่าจะมีใครจ้องเล่นงานหลานชายอยู่หรือไม่ เพราะข่าวการเสียชีวิตของอดีตหัวหน้ามาเฟียแห่งอิตาลีแพร่ออกไป ทำให้เหล่าคนที่คิดจะฮุบทรัพย์สมบัติของคนในตระกูลอันน์เบริกส์อาจหันมาทำร้ายแอนโทนี่ได้ ซึ่งนั่นเป็นคำขอร้องครั้งสุดท้ายของแดเนียลที่ได้ส่งจดหมายลับมายังตนและขอร้องให้ดูแลธุรกิจของตระกูลอันน์เบริกส์ต่อ ซึ่งก็เข้าใจเหตุผลที่แดเนียลไม่ต้องการให้บุตรชายบุญธรรมอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยภัยอันตรายและระหว่างที่แอนโทนี่พักรักษาตัว เมื่อเขาถูกกระสุนปืนยิงเฉียดหัวใจไปเพียงนิดเดียว ที่เรือกาสิโนและธุรกิจอีกมากมายของตระกูลอันน์เบริกส์ในตอนนี้ก็เข้าสู่ภาวะปกติ เมื่อโทมัสเข้ามาจัดการดูแลแทนเจ้านายหนุ่มที่ยังต้องนอนพักรักษาตัว และเฝ้ามองซองสีน้ำตาลที่นายใหญ่สั่งให้มอบให้กับ
ตอนที่ 103“ได้! แต่แกต้องรับปากว่าจะปล่อยเอริคไป และห้ามทำอะไรลูกชายฉัน ไม่ว่าจะวันนี้หรืออนาคตข้างหน้า” แดเนียลบอกเสียงเครียด แม้จะไม่มั่นใจว่าเพื่อนรักจอมเจ้าเล่ห์จะทำตามสัญญาหรือไม่ แต่ขอให้แอนโทนี่ไปให้พ้นจากที่นี่ โอกาสรอดก็มีมากกว่า“ฮ่าๆๆๆ งั้นแกก็สั่งสอนลูกของแกด้วยสิ แล้วฉันจะทำตามที่แกขอร้อง”“เอริค รับปากพ่อสิ ว่าจะไม่มายุ่งเกี่ยวกับเรือนี้อีก รับปาก” แดเนียลหันไปถามบุตรชายที่ยังตะลึงงันกับการตัดสินใจของบิดา เขาไม่เคยคิดเสียดาย หากต้องหันหลังให้กับเส้นทางนี้ เพราะเขาเองก็เฝ้าถวิลหาการมีครอบครัวที่อบอุ่น อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่ร่ำรวยมากมาย แต่นั่นมันคือสิ่งที่เขาคิดมาตลอด แต่เมื่อก้าวเข้ามาอยู่ในเส้นทางนี้ที่บิดาบุตรธรรมเป็นผู้เลือกให้ เขาก็จำเป็นต้องละทิ้งความฝันนั่น แต่ทว่าในวันที่พ่อของเขาต้องการให้เขาละทิ้งทุกอย่างแล้วแลกกับการมีชีวิตรอดกลับไปเพียงคนเดียว แล้วทิ้งให้บิดาต้องตายอยู่ที่นี่เขายอมไม่ได้!“ไม่ครับ ผมไปไม่ได้ ผมจะทิ้งพ่อได้ยังไง” แอนโทนี่ยืนกรานที่จะไม่ไป แต่เมื่อถูกบิดาผลักออก แล้วตะคอกใส่เสียงดังอย่
ตอนที่ 102 ระหว่างทางเดินเข้ามายังเรือกาสิโน แอนโทนี่พร้อมเหล่าบอดี้การ์ดเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ ก่อนที่โทมัสจะออกคำสั่งกับลูกน้องให้ช่วยคุ้มกันเจ้านายหนุ่ม ด้านแอนโทนี่รีบมุ่งตรงไปยังห้องส่วนตัวของบิดาในทันที เมื่อมีลางสังหรณ์บางอย่างให้ไปที่นั่น เพียงแค่เดินเข้ามาด้านในแอนโทนี่กลับไม่พบใครเลยสักคนก่อนรีบตรงไปยังห้องพักของบิดา พลันได้ยินเสียงหัวเราะดังออกมาจากห้องส่วนตัวของพาธินีย์ที่ถูกปิดตายมาหลายเดือน แต่ทว่ามันกลับเป็นแผนจากริชาร์ดเมื่อได้รับรายงานจากลูกน้องว่าเหยื่อน่าโง่อย่างแอนโทนี่กำลังมาที่เรือ ทำให้ริชาร์ดสั่งให้ลูกน้องเปิดทางให้เข้ามาแบบง่ายๆ บานประตูถูกผลักเข้าไป แอนโทนี่ถลาเข้าไปหาบิดาโดยทันที ที่ตอนนี้ร่างของบิดาชุ่มโชกไปด้วยเลือด ซึ่งไม่ต่างจากริชาร์ดด้วยเช่นกัน “คุณพ่อ!” สิ้นคำเรียกจากบุตรชาย สายตาคมกริบจ้องไปยังบอดี้การ์ดอย่างโทมัสเพื่อเอาผิดที่ปล่อยให้เอริคเข้ามาถึงในนี้ ด้านโทมัสโค้งศีรษะให้เล็ก