ตอนที่ 6
จุมพิตละมุนละไมแต่แฝงไว้ด้วยความเร่าร้อนแบบหวานๆ ที่แอนโทนี่กำลังมอบให้กับสาวไทยแบบค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป อย่างคนมีชั้นเชิง เพราะเขาตระหนักได้ว่าสาวสวยคนนี้ไม่เคยต้องมือใครมาก่อน เขาละเมียดละไมกับจุมพิตอย่างใจเย็น ทว่ามันช่างเร่าร้อนเสียเหลือเกินสำหรับพัทตรา คนที่ไม่เคยพานพบกับความรัญจวนเช่นนี้มาก่อนในชีวิต สติสตังเลื่อนลอยหายไปกับรสจุมพิตที่ซาบซ่านรัญจวนจิต จนเผลอจูบตอบแบบไม่ประสีประสา ทว่ามันช่างเร้าอารมณ์ของอีกคนได้ดี
ริมฝีปากอิ่มสั่นระริกยามเมื่อเขาผละออก ดวงตาหวานฉ่ำเพ่งมองบุรุษหนุ่มรูปงามราวรูปปั้นที่อยู่ตรงหน้าอย่างอ่อนใจ อยากร้องห้ามแทบขาดใจทว่าเรี่ยวแรงมันหดหายไปเสียหมด ปลายนิ้วแข็งแรงไล้วนทั่วแก้มนวลพร้อมด้วยรอยยิ้มที่ฉุดกระชากสายตาของเธอให้หยุดนิ่งที่ริมฝีปากหยักของเขา พัทตราเผลอยกปลายนิ้วไล้ทั่วกลีบปากของชายหนุ่มอย่างคนใคร่รู้และอยากสัมผัส ก่อนถูกมือหนารวบไว้ แอนโทนี่กดจุมพิตลงบนฝ่ามือของเธออย่างอ่อนโยน จ้องมองราวกับสะกดให้เธอหยุดนิ่ง
“เป็นไงดาร์ลิ่ง พอหรือยัง สำหรับบทลงโทษ” เจ้าของซิกแพ็กกระชากใจเอ่ยเสียงทุ้ม แววตากรุ้มกริ่มเจ้าเล่ห์อย่างเหลือร้าย ถ้าเขาจะต่อให้จบก็ไม่ใช่เรื่องยากสักนิด!
“มะ...ไม่...” พัทตราส่ายหน้าปฏิเสธ ทว่าอาการที่ทำกลับทำให้แอนโทนี่คิดไปไกลกว่านั้น และรู้สึกเสียหน้าอย่างบอกไม่ถูก เมื่อสาวไทยคนนี้ดูเหมือนจะปฏิเสธว่าจุมพิตของเขามันไม่ได้เรื่อง ก่อนก้มลงประกบริมฝีปากได้รูปเข้าหาเรียวปากอิ่มอีกครั้ง เขาใช้ความชำนาญในชั้นเชิงของบุรุษเปิดแย้มริมฝีปากคู่งามอย่างเร่งเร้า แล้วบดเบียดเคล้าคลึง หนักหน่วงเอาความซาบซ่านแทรกล้ำเข้าไปพร้อมกับฝ่ามือใหญ่เลื่อนขึ้นมากอบกุมเจ้าปทุมถันคู่งามไว้มั่น
พัทตราผวาเฮือก สติสตังกลับคืนสู่ร่างโดยทันที ดวงตาคู่สวยที่หลับพริ้มกับสัมผัสวาบหวามเมื่อคู่เบิกโพลง ก่อนสะดุ้งสุดตัวอีกครั้งเมื่อฝ่ามือร้ายกาจทำการบีบเคล้นและเคล้าคลึงทรวงอก สัมผัสนั้นมันเร่าร้อน ซาบซ่าน ชวนให้ขนลุกแถมยังดูดดึงความรู้สึกของเธอให้จมดิ่งกับความวาบหวามรัญจวนจิตจนอยากจะถอนตัวอีกครั้ง
“อื้อ...” พัทตราส่งเสียงครางได้เพียงเล็กน้อย ก่อนหลับตาพริ้มกับสัมผัสแสนหวานทว่าแฝงความเร่าร้อนเอาไว้ สองมือน้อยข้างลำตัวกำแน่น หัวใจสูบฉีดราวกับจะทะลุออกมานอกอก
‘เขาจะทำอะไรกับร่างกายเธอ’ นั่นคือสิ่งที่เธอเฝ้าถามตัวเองอยู่ในใจ
แอนโทนี่ยิ่งได้ใจเมื่อดวงตาคู่สวยหลับพริ้ม ก่อนส่งเสียงครางลึกในลำคอ เขากดจุมพิตอย่างหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งขึ้น อีกทั้งยังบดเบียดเรือนกายกำยำให้แนบชิดเธอตามแรงปรารถนาที่ทวีความร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆ กลิ่นอายความบริสุทธิ์ของสาวไทยคนนี้กำลังเร่งเร้าอารมณ์ของเขาให้ไปจดจ่ออยู่ตรงทางขึ้นสวรรค์ได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ ช่วงกล้ามท้องเป็นลอนสวยลากไล้ไปถึงกลางลำตัวของแอนโทนี่กำลังจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ ยิ่งเธอดิ้นมันยิ่งจะทำให้เขาจะคลั่งตาย
“ดาร์ลิ่ง คุณหวานไปทั้งตัวเลยรู้ไหม ผมเริ่มชอบคุณแล้วสิ” น้ำเสียงแหบพร่าของเสือร้ายแอนโทนี่สั่นจนเขาต้องบดกรามแน่น ลูบไล้ฝ่ามือไปตามขอบบราเซียที่รัดรึงโนมเนื้อจนแน่นทะลักด้วยมือสั่นเทา ก็ใช่ว่าเขาจะไม่เคย แต่กับหญิงสาวชาวไทยคนนี้มันทำให้เขาเริ่มควบคุมตัวเองไม่ได้ ฝ่ามือร้อนลงน้ำหนักมือกับความนุ่มหยุ่นทั้งสองอย่างย่ามใจ บ้างก็ก้มลงดูดดื่มมันราวกับหิวกระหายมาแรมปี ส่วนคนถูกกระทำก็สั่นสะท้านทุกครั้งที่มือและริมฝีปากร้อนแตะต้อง
“คุณ...ปละ...ปล่อย...”
“เรียกผม...เอริค” เสียงทุ้มกระซิบชิดใบหูพร้อมไล้ปลายลิ้นอุ่นชื้นตวัดไล้อย่างนุ่มนวล
“ไม่” คนโดนบังคับเริ่มออกอาการต่อต้านน้อยๆ ทว่ามันก็เป็นเพียงเสี้ยววินาที
“อย่าดื้อสิครับดาร์ลิ่ง” คนบังคับพูดจบก็ก้มลงขบเม้มติ่งหู จนเจ้าของสะเทิ้นไปทั้งตัวและจำยอมในที่สุด แอนโทนี่ยกมุมปากกดลึกแล้วหันไปจัดการเร่งเร้าเธออีกครั้ง
แรงสั่นสะท้านของร่างบอบบางเรียกรอยยิ้มจากเสือร้ายอย่างแอนโทนี่ได้ดีทีเดียว และมันยังเป็นแรงขับเคลื่อนอารมณ์ดิบอย่างดีเยี่ยม ความร้อนระอุจากเพลิงพิศวาสกระจายไปทั่วห้องสปาที่ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของน้ำมันหอมระเหย แต่ในความรู้สึกของแอนโทนี่มันยิ่งกระตุ้นต่อมหื่นของเขาซะมากกว่า และคนอย่างแอนโทนี่ เอริค อันน์เบริกส์ ก็ไม่สนด้วยว่าในขณะนี้เขาอยู่ที่ใดและสถานที่มันจะเอื้ออำนวยเขาหรือไม่! เขาพร้อมแล้ว!
ความทรมานจากแรงยั่วเย้าที่พัทตรากำลังต่อสู้กับความรู้สึกของตนเอง แต่มันกลับยิ่งผลักดันให้แอนโทนี่เร่งปลดผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ออก เหลือไว้เพียงเรือนกายเปล่าเปลือยยืนผงาด อวดแผ่นอกบึกบึนโชว์สายตาคู่หวานฉ่ำที่ปรือมองและอยากถอยหนีโดยเร็ว ทว่าเธอกลับทำไม่ได้อย่างใจคิด
“ดาร์ลิ่ง ผมทนไม่ไหวแล้ว” เจ้าของหุ่นล่ำที่อวดซิกแพ็กเป็นลอนๆ กระซิบเสียงสั่นพร่า แล้วเริ่มทำตามความปรารถนาของตน
“อย่า” เสียงหวานครางทักท้วงมากขึ้น เมื่อฝ่ามือร้อนบรรจงปลดเสื้อกล้ามลายลูกไม้สีหวานออกจากเรือนร่างของเธอ ความนุ่มลื่นของเนื้อผ้าทำให้แอนโทนี่จัดการได้อย่างง่ายดาย แล้วตามด้วยบราเซียตัวจิ๋วที่ถูกเหวี่ยงลงไปกองอยู่มุมห้อง สายตาคู่คมจับจ้องที่กระโปรงลูกไม้สีเดียวกับเสื้อ พร้อมด้วยรอยยิ้มร้ายฉายชัดเต็มหน้า เขาบดกรามจนนูนเป็นสัน เมื่อรูดกระโปรงลงไปกองที่ปลายเท้าได้สำเร็จ
“อย่านะ...อย่าทำอะไรฉันเลย...” ร้องห้ามได้เท่านั้นก็สะดุ้งเฮือกทั้งตัว เมื่อฝ่ามือร้อนทาบลงบนสิ่งหวงแหนของเธอ ขาเรียวสวยขยับปิดกั้นกายสาวไว้อย่างสุดชีวิต ทว่าเธอยิ่งห้ามปรามเขาก็ยิ่งรุกหนักและยิ่งอยากสัมผัสดอกไม้แรกแย้มนี่เสียแล้ว ไวเท่าความคิดฝ่ามือร้อนก็ยึดท่อนขาเรียวไว้แน่น
“มะ...ไม่...อย่านะ...”
“ไม่ทันแล้วล่ะดาร์ลิ่ง คุณต้องเป็นของผม” ร่างกำยำโน้มตัวเข้าทาบทับร่างเล็กตามแรงปรารถนา ริมฝีปากก็ทำหน้าที่ได้ดีไม่มีขาด เสียงขาดห้วงจากร่างเล็กก็ถูกกลืนหายเข้าไปในลำคอหนาจนหมดสิ้น หนทางที่จะรักษาพรหมจรรย์ไว้ก็ริบหรี่ลงเรื่อยๆ เมื่อฝ่ามือร้อนกดตรึงสะโพกมนพร้อมกับขยับกายแกร่งเข้าแนบชิด
ตอนที่ 7ก๊อก! ก๊อก! ก๊อก!“บ้าฉิบ!” แอนโทนี่อุทานอย่างหัวเสีย ก่อนที่ร่างของตนจะเซล้มไม่เป็นท่าเมื่อพัทตราออกแรงผลักสุดแรงเสียงเคาะประตูดังขึ้นสองสามครั้ง พร้อมเสียงหวานๆ ของพาธินีย์ ร้องเรียกอยู่หน้าห้อง เมื่อเธอบริการนวดให้คุณแดเนียลเสร็จเรียบร้อย และเธอก็อาสามาตามลูกชายของเขาให้ ทว่าภายในห้องสปากลับเงียบกริบ และด้วยความเป็นห่วงพี่สาว ทำให้พาธินีย์เตรียมผลักบานประตูเข้าไป หากแต่ต้องหยุดชะงักลง“พีช! อย่าเพิ่งเข้ามา” พัทตราตะโกนสั่งออกไปแล้วคว้าเสื้อผ้ามาสวมอย่างรวดเร็ว หลังจากจัดการกับตัวเองเสร็จเรียบร้อย พัทตราเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าชายหนุ่มพร้อมกับตวัดฝ่ามือลงบนใบหน้าหล่อเหลาที่ยืนขบกรามแน่น เหตุเพราะอารมณ์พิศวาสยังค้างคา ดวงตาคู่คมวาวโรจน์ด้วยความตกใจ นับตั้งแต่จำความได้ไม่เคยมีใครกล้าตบหน้าเขาเลย ก่อนหันกลับมามองเจ้าของมือตบที่สะบัดใส่ซะเต็มแรง ทำเอาคนโดนตบอึ้งไปอีกชั่วขณะ ที่เขาเห็นมือเล็กๆ แต่ตบได้เจ็บจนหน้าชาเลยทีเดียว
ตอนที่ 8 “แปลกดีแฮะ สาวไทยนี่กลัวเสียงฟ้าร้องกันทุกคนเลยหรือเปล่าดาร์ลิ่ง แต่ผมอนุญาตให้คุณซุกซิกแพ็กผมได้นะครับ” คนใจดีพร้อมจะอาสาได้ทุกเมื่อตามมาด้วยเสียงกลั้นหัวเราะที่หลุดรอดออกมา ขยับปมผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปหาร่างบางที่กระเถิบหนีจนชิดผนังห้อง พัทตราเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา ยิ่งได้เห็นแผงอกเป็นลอนๆ แบบใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งสั่นหวิว ก่อนส่งสายตาเขียวปั้ดไปให้ นิ้วชี้เรียวสวยก็ยกขึ้นสั่งให้ร่างกำยำหยุดเดินเข้ามาหา ทว่าคนอย่างแอนโทนี่มีหรือจะหยุด ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ ยิ่งร้องก็ยิ่งรุก สนุกชะมัด!“หยุดเดี๋ยวนะไอ้ลามก!”“หยุดทำไมล่ะดาร์ลิ่ง ผมอุตส่าห์ยอมให้คุณซบซิกแพ็กผมแล้วนะ มาเถอะน่า โอกาสดีๆ มีไม่มากนะ คุณรู้ไหมว่าผมไม่ยอมให้สาวๆ คนไหนมาซบได้ง่ายๆนะ คุณน่าจะรีบคว้าโอกาสทองเอาไว้ เผลอๆ คุณอาจได้เงินก้อนโตด้วย ลองหน่อยไหม” คำพูดและใบหน้ากวนโทโสของแอนโทนี่ ทำให้พัทตราถึงกับร้อนวูบด้วยความอับอาย และอยากจะร้องกรี
ตอนที่ 9“นังแพท! แกกับไอ้แขกฝรั่งนั่นทำอะไรกัน ทำไมมีรอยแบบนี้ ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกปล่อยตัวแบบนี้นะ” ต่อว่าเสียงเขียว แม้ในใจอยากให้ลูกสาวได้คนรวยๆ มาเป็นคู่ชีวิต แต่ถ้าได้ด้วยวิธีการเอาตัวเข้าแลกฟรีๆ แบบนี้เห็นจะไม่ได้“เปล่านี่แม่ แพท...เอ่อ...แพท ...โดนมดกันน่ะ” เธอพูดปดคำโต ยกมือลูบบริเวณซอกคอพร้อมทั้งเบี่ยงตัวหลบสายตามารดา“มดบ้านแกน่ะสินังแพท รอยใหญ่ขนาดนี่ แล้วไอ้มดของแก ทำไมมันจ้องกัดเฉพาะซอกคอแกล่ะ” คนเป็นแม่ตวาดกลับเสียงดัง พลางหมุนตัวบุตรสาวให้หันมาเผชิญหน้า แล้วก้มมองสำรวจตั้งศีรษะจรดปลายเท้า พัทตรารีบเปลี่ยนเป้าหมายของมือมาปิดที่เนินอก แล้วเบี่ยงตัวหลบตามเคย“ก็...พ่อมดน่ะแม่ มันก็เลยกัดเป็นรอยใหญ่แบบนี้แหละ แล้วนี่แม่จะมาซักอะไรแพทนักหนา แพทต้องไปดูแลลูกค้านะ” รู้ว่าโกหกแล้วมันบาปแต่ก็ยอม เพราะไม่อยากให้มารดาคิดมาก แล้วไหนเรื่องราวต่างๆ จะตามมาอีกเป็นขบวน หากเธอบอกไปว่าโดนอีตาฝรั่งนั่นลวนลามพิไลลักษณ์พยักพเยิดให้บุตรสาวอ
ตอนที่ 10“เอาน่า เพื่อแม่ อย่าทำให้แม่ขายหน้าเชียวนะ อุตส่าห์คุยอวดไว้ซะเยอะ” คนเป็นแม่หันมาส่งยิ้มให้บุตรสาว แล้วหมุนตัวเดินออกไปตามลูกสาวคนรอง และจัดการสั่งให้เด็กๆ ในร้านเลิกงานกันได้ แต่ยังไม่ทันพ้นห้องครัว“เดี๋ยวสิแม่ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ห้ามไปเชิญชวนสองพ่อลูกนั่นมาที่ร้านอีกเป็นอันขาด” พัทตรากำชับเสียงแข็ง เพราะแค่นี้เธอก็อับอายเกินทนแล้ว ขืนให้มาบ่อยๆ เธอต้องละลายไปกับซิกแพ็กของเขาเป็นแน่ ที่ปากบอกว่าขยะแขยง แต่หัวใจมันกับสั่นหวิวพิกลเวลาได้มองหรือสัมผัส แค่คิดหน้านวลก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“เออน่า...แกนี่ก็ ถ้าเขาไม่ชอบลูกสาวของแม่ แล้วแม่จะมีปัญญาไปบังคับอะไรเขาให้มาชอบแกสองคนกันล่ะ ไม่ต้องมาพูดมาก รีบๆ ลงมือทำกันซะ” คนเป็นแม่ตัดบท พลางยกมือไล่เป็นนัยๆ แต่แววตาและสีหน้ากลับ ยิ้มกริ่ม เพราะงานนี้ไม่พลาดแน่ ก็ให้มันรู้ไปว่าแขกฝรั่งสองคนนั้นจะไม่ชอบลูกสาวของนาง
ตอนที่ 11“ลูกชายคุณแดเนียล น่ารักดีนะคะ” พ้นหลังหนุ่มหล่อไป พิไลลักษณ์ก็หันมาพูดกับคนเป็นพ่อที่พอจะรู้ทันบุตรชาย ก่อนนึกยิ้มอยู่ในใจ จะว่าไปสองพี่น้องนี่ก็น่ารักด้วยกันทั้งคู่“ครับ” หนุ่มใหญ่ตอบรับเสียงทุ้ม พร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างมีเสน่ห์ ที่ดูจะไม่มีผลกับคนเป็นแม่สักเท่าไหร่ ทว่ากับพาธินีย์อยู่ๆ ใบหน้าหวานก็แก้ม ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“พีช... เดี๋ยวลูกอยู่คุยกับคุณแดเนียลไปก่อนนะ แม่จะขึ้นไปข้างบนซะหน่อย” คนเป็นแม่หันมาบอกลูกสาวคนรอง พร้อมตั้งท่าจะลุกหนี เพราะได้เวลาไปต่อทุนกับเพื่อนๆ ในวงซะแล้ว แม้ยังไม่ได้เงินจากบุตรสาวคนโต ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพิไลลักษณ์เลยสักนิด นั่นคือไปขอยืมจากเสี่ยกำธรก่อนก็ได้ เขาเป็นถึงเจ้าของบ่อนและแหล่งเงินกู้รายใหญ่ แถมยังร่ำๆ ว่าจะพาไปเล่นบนเรือกาสิโน ที่พิไลลักษณ์ภาวนาขอให้เป็นเรือของคนที่กำลังนั่งคุยกับบุตรสาวของตน ก่อนเดินยิ้มกริ่มออกไป ทว่ากลับมีพาธินีย์เดินตามมาด้วยแล้วฉุดแขนมารดาไว้ พากันเดินหลบให้พ้นสายตาของคุณแดเนี
ตอนที่ 12 เจ้าของหุ่นล่ำละลายใจเจ้าของร้านสปาเพลินรัก เดินมาตามทางเดินที่ทอดยาวห่างจากตัวร้านประมาณสองสามร้อยเมตร ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามดอกไม้นานาพันธุ์ที่ชูช่อเบ่งบานราวกับดีใจที่สายฝนพรำลงมา บ้างก็โบกไสวตามแรงลมที่พัดเอื่อย แอนโทนี่เด็ดดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาสูดดมก่อนเพ่งสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบอบบางที่นั่งทอดอารมณ์ไปกับดวงจันทร์ที่ ทอแสงแข่งกับแสงสีตามตึกระฟ้า เสียงถอนหายใจยาวติดกันหลายครั้ง ทำให้แอนโทนี่นึกอยากรู้ว่าแม่สาวหน้าหวานคนนี้มีเรื่องทุกข์ใจอันใดนักหนา ก่อนยื่นดอกไม้ในมือส่งให้ พัทตราหันมองด้วยความสงสัย ก่อนรีบดีดตัวลุกพรึบยืนตัวตรง ตวัดสายตามองผู้มาเยือนอย่างไม่เป็นมิตร “ไอ้บ้า ยังไม่กลับไปอีก” เสียงหวานแต่ห้วนจัดเอ่ยถาม ไม่สนใจกับดอกไม้ที่ยื่นมาตรงหน้า “ดาร์ลิ่ง
ตอนที่ 13“ว่าไง ดาร์ลิ่ง ตอบสิ ไม่งั้น ผมไม่ต่อให้นะ” เสียงแหบพร่ากระซิบถามย้ำ พร้อมกับเลื่อนมือลงไปแตะสัมผัสดอกไม้แรกแย้มของเธอ เพื่อเป็นการบังคับเจ้าของไปในตัว ทว่ายิ่งสัมผัสความอัดแน่นภายใต้กางเกงแบรนด์ดังก็ยิ่งแน่นเปรี๊ยะ ที่บอกว่าจะไม่ต่อให้นะ ก็แค่ขู่เล่นเท่านั้น เพราะเขาเองก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน“ปละ...ปล่อยฉันนะ...อะ...ไอ้...” เสียงทัดทานของเธอเดหายไป เมื่อริมฝีปากได้รูปประกบเข้ากับ เรียวปากอิ่ม ที่เขาอยากลิ้มลองอีกสักนิด และปิดกั้นเสียงร้องห้ามที่ชวนให้หงุดหงิด ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสอันเร่าร้อน ร่างกายกำยำ บดเบียดให้
ตอนที่ 14เสียงจอแจภายในสนามบินสุวรรณภูมิ สร้างความเบื่อหน่ายให้กับไมร่า หลานสาวคนสวยของริชาร์ดที่เดินทางมาท่องเที่ยวและต้องการมาตามหาคู่ควงที่แอบหนีมาเมืองไทยโดยไม่บอกเธอสักคำ เรียวหน้างดงามตามแบบฉบับสาวชาวยุโรปถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงที่ส่งให้เจ้าตัวดูโดดเด่น พร้อมกับหุ่นเพรียวราวนางแบบ กวาดสายตามองหาคู่ควงที่อาริชาร์ด บอกว่าจะมารับเธอด้วยตัวเอง‘เอริค คุณอยู่ไหน... คอยดูนะ ถ้าไมร่าเจอตัวเมื่อไหร่ ไมร่าจะเอาให้สลบคาอกเลย’ เจ้าของหุ่นสะโอดสะองพึมพำแล้วหันไปมองเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบที่เดินลากกระเป๋าตามมา“แยกกันออกไปตามหาเอริคเดี๋ยวนี้” เสียงหวานแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจสั่งอย่างเอาแต่ใจ ก่อนเหล่าบอดี้การ์ดจะแยกย้ายกันออกไปทำตามคำสั่ง ทางด้านคนที่สาวเจ้ากำลังชะเง้อมอง ก็หาที่หลบโดยทันที ก่อนกระซิบกับ พ่อบุญธรรมที่ทำให้เขาหงุดหงิดซะเหลือเกิน เมื่อรู้ว่าต้องมารับไมร่า หลานสาวเพื่อนรักของพ่อที่เขาเบื่อหน่ายอย่างที่สุด แม้จะชื่นชอบบทรักของเธ
ตอนที่ 16ใกล้เช้าวันใหม่ซึ่งเป็นวันหยุดประจำเดือนของร้าน ที่ในทุกๆ ใกล้สิ้นเดือนร้านสปาเพลินรักจะหยุดให้พนักงานในร้านพักผ่อนติดต่อกันสามวัน แม้จะดูเอาเปรียบพนักงานไปบ้าง แต่เธอก็ให้ค่าแรงคุ้มกับการทำงานตลอดสามสัปดาห์ที่ไม่ได้หยุด เจ้าของร้านคนสวยเดินลงมาสำรวจความเรียบร้อยของร้านก่อนพระอาทิตย์ขึ้นเป็นประจำทุกวัน โดยไม่เคยนึกเอะใจ ว่าอาจมีใครบางคนบ้าบิ่นลุกขึ้นมานั่งรออยู่ที่หน้าร้านสปาของเธอ“ดาร์ลิ่ง” เสียงทุ้มทักทายพร้อมกับเจ้าของเสียงเดินเข้ามาประชิดตัว ชนิดที่เรียกว่าเจ้าของร้านได้แต่อ้าปากค้าง นึกถึงคำสาปแช่งของตัวเอง‘นี่มันไม่มีผลกับอีตาบ้าเลยหรือไง? ’ “ไอ้บ้ากาม มาทำไม” เสียงห้วนจัดของพัทตราดังขึ้น ก่อนเบี่ยงตัวหลบไปอีกทาง ทว่าก็ไม่อาจรอดพ้นรัศมีเขาไปได้ แถมการบุกประชิดอย่างรวดเร็วของเขาก็ทำเอาพัทตราแตกตื่นพานทำอะไร
ตอนที่ 15ภายในบ้านหลังใหญ่ของเสี่ยกำธร ผู้คนต่างห้อมล้อมตั้งวงกันนับสิบ ก่อนจะมีเสียงโห่ร้องด้วยความขัดใจ เมื่อคนที่เล่นได้มีแต่พิไลลักษณ์เท่านั้น จนคนในวงอดแซวขึ้นมาไม่ได้“นังพิไล วันนี้แกโชคดีอะไรนักหนา ทำไมเล่นได้อยู่คนเดียว” หญิงร่างท้วมหนึ่งในวงเอ่ยถามด้วยสีหน้าหงุดหงิด เพราะเสียจนหมดตัว“ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าวันนี้เป็นวันดีของฉันนะ โอ๊ย...ทำไมเงินมันมากมายขนาดนี้นะ” พิไลลักษณ์ตะโกนด้วยความดีใจ ที่ได้เงินมาเล่นก็ร่วมๆ สองหมื่น นี่ยังเล่นได้อีก รวมแล้วก็มีเงินเกือบสี่หมื่น“พิไล มีเงินเยอะขนาดนี้ขึ้นไปเล่นบนเรือไหมล่ะ” เสี่ยกำธรเริ่มชี้ทางให้กับเหยื่อรายใหม่ที่พอจะเห็นหนทางได้เงินเป็นกอบเป็นกำ แถมยังจะได้ดอกเบี้ยที่ทั้งสาวทั้งสวยอีกด้วย ถ้าเหยื่อติดกับ“แหม... เสี่ยก็...เงินแค่ไม่กี่หมื่นจะขึ้นไปเล่นบนเรือได้ยังไงล่ะ” พิไลลักษณ์จีบปากจีบคอพูด ทว่าแววตากลับลุกวาว เพราะอยากลองสัก
ตอนที่ 14เสียงจอแจภายในสนามบินสุวรรณภูมิ สร้างความเบื่อหน่ายให้กับไมร่า หลานสาวคนสวยของริชาร์ดที่เดินทางมาท่องเที่ยวและต้องการมาตามหาคู่ควงที่แอบหนีมาเมืองไทยโดยไม่บอกเธอสักคำ เรียวหน้างดงามตามแบบฉบับสาวชาวยุโรปถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางราคาแพงที่ส่งให้เจ้าตัวดูโดดเด่น พร้อมกับหุ่นเพรียวราวนางแบบ กวาดสายตามองหาคู่ควงที่อาริชาร์ด บอกว่าจะมารับเธอด้วยตัวเอง‘เอริค คุณอยู่ไหน... คอยดูนะ ถ้าไมร่าเจอตัวเมื่อไหร่ ไมร่าจะเอาให้สลบคาอกเลย’ เจ้าของหุ่นสะโอดสะองพึมพำแล้วหันไปมองเหล่าบอดี้การ์ดนับสิบที่เดินลากกระเป๋าตามมา“แยกกันออกไปตามหาเอริคเดี๋ยวนี้” เสียงหวานแต่แฝงไว้ด้วยอำนาจสั่งอย่างเอาแต่ใจ ก่อนเหล่าบอดี้การ์ดจะแยกย้ายกันออกไปทำตามคำสั่ง ทางด้านคนที่สาวเจ้ากำลังชะเง้อมอง ก็หาที่หลบโดยทันที ก่อนกระซิบกับ พ่อบุญธรรมที่ทำให้เขาหงุดหงิดซะเหลือเกิน เมื่อรู้ว่าต้องมารับไมร่า หลานสาวเพื่อนรักของพ่อที่เขาเบื่อหน่ายอย่างที่สุด แม้จะชื่นชอบบทรักของเธ
ตอนที่ 13“ว่าไง ดาร์ลิ่ง ตอบสิ ไม่งั้น ผมไม่ต่อให้นะ” เสียงแหบพร่ากระซิบถามย้ำ พร้อมกับเลื่อนมือลงไปแตะสัมผัสดอกไม้แรกแย้มของเธอ เพื่อเป็นการบังคับเจ้าของไปในตัว ทว่ายิ่งสัมผัสความอัดแน่นภายใต้กางเกงแบรนด์ดังก็ยิ่งแน่นเปรี๊ยะ ที่บอกว่าจะไม่ต่อให้นะ ก็แค่ขู่เล่นเท่านั้น เพราะเขาเองก็หยุดไม่ได้แล้วเช่นกัน“ปละ...ปล่อยฉันนะ...อะ...ไอ้...” เสียงทัดทานของเธอเดหายไป เมื่อริมฝีปากได้รูปประกบเข้ากับ เรียวปากอิ่ม ที่เขาอยากลิ้มลองอีกสักนิด และปิดกั้นเสียงร้องห้ามที่ชวนให้หงุดหงิด ดวงตากลมโตเบิกโพลงเมื่อได้รับสัมผัสอันเร่าร้อน ร่างกายกำยำ บดเบียดให้
ตอนที่ 12 เจ้าของหุ่นล่ำละลายใจเจ้าของร้านสปาเพลินรัก เดินมาตามทางเดินที่ทอดยาวห่างจากตัวร้านประมาณสองสามร้อยเมตร ปลายนิ้วแข็งแรงไล้ไปตามดอกไม้นานาพันธุ์ที่ชูช่อเบ่งบานราวกับดีใจที่สายฝนพรำลงมา บ้างก็โบกไสวตามแรงลมที่พัดเอื่อย แอนโทนี่เด็ดดอกกุหลาบสีแดงขึ้นมาสูดดมก่อนเพ่งสายตาคมจับจ้องไปยังร่างบอบบางที่นั่งทอดอารมณ์ไปกับดวงจันทร์ที่ ทอแสงแข่งกับแสงสีตามตึกระฟ้า เสียงถอนหายใจยาวติดกันหลายครั้ง ทำให้แอนโทนี่นึกอยากรู้ว่าแม่สาวหน้าหวานคนนี้มีเรื่องทุกข์ใจอันใดนักหนา ก่อนยื่นดอกไม้ในมือส่งให้ พัทตราหันมองด้วยความสงสัย ก่อนรีบดีดตัวลุกพรึบยืนตัวตรง ตวัดสายตามองผู้มาเยือนอย่างไม่เป็นมิตร “ไอ้บ้า ยังไม่กลับไปอีก” เสียงหวานแต่ห้วนจัดเอ่ยถาม ไม่สนใจกับดอกไม้ที่ยื่นมาตรงหน้า “ดาร์ลิ่ง
ตอนที่ 11“ลูกชายคุณแดเนียล น่ารักดีนะคะ” พ้นหลังหนุ่มหล่อไป พิไลลักษณ์ก็หันมาพูดกับคนเป็นพ่อที่พอจะรู้ทันบุตรชาย ก่อนนึกยิ้มอยู่ในใจ จะว่าไปสองพี่น้องนี่ก็น่ารักด้วยกันทั้งคู่“ครับ” หนุ่มใหญ่ตอบรับเสียงทุ้ม พร้อมยิ้มมุมปากนิดๆ อย่างมีเสน่ห์ ที่ดูจะไม่มีผลกับคนเป็นแม่สักเท่าไหร่ ทว่ากับพาธินีย์อยู่ๆ ใบหน้าหวานก็แก้ม ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“พีช... เดี๋ยวลูกอยู่คุยกับคุณแดเนียลไปก่อนนะ แม่จะขึ้นไปข้างบนซะหน่อย” คนเป็นแม่หันมาบอกลูกสาวคนรอง พร้อมตั้งท่าจะลุกหนี เพราะได้เวลาไปต่อทุนกับเพื่อนๆ ในวงซะแล้ว แม้ยังไม่ได้เงินจากบุตรสาวคนโต ทว่ามันก็ไม่ใช่ปัญหาสำหรับพิไลลักษณ์เลยสักนิด นั่นคือไปขอยืมจากเสี่ยกำธรก่อนก็ได้ เขาเป็นถึงเจ้าของบ่อนและแหล่งเงินกู้รายใหญ่ แถมยังร่ำๆ ว่าจะพาไปเล่นบนเรือกาสิโน ที่พิไลลักษณ์ภาวนาขอให้เป็นเรือของคนที่กำลังนั่งคุยกับบุตรสาวของตน ก่อนเดินยิ้มกริ่มออกไป ทว่ากลับมีพาธินีย์เดินตามมาด้วยแล้วฉุดแขนมารดาไว้ พากันเดินหลบให้พ้นสายตาของคุณแดเนี
ตอนที่ 10“เอาน่า เพื่อแม่ อย่าทำให้แม่ขายหน้าเชียวนะ อุตส่าห์คุยอวดไว้ซะเยอะ” คนเป็นแม่หันมาส่งยิ้มให้บุตรสาว แล้วหมุนตัวเดินออกไปตามลูกสาวคนรอง และจัดการสั่งให้เด็กๆ ในร้านเลิกงานกันได้ แต่ยังไม่ทันพ้นห้องครัว“เดี๋ยวสิแม่ แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ห้ามไปเชิญชวนสองพ่อลูกนั่นมาที่ร้านอีกเป็นอันขาด” พัทตรากำชับเสียงแข็ง เพราะแค่นี้เธอก็อับอายเกินทนแล้ว ขืนให้มาบ่อยๆ เธอต้องละลายไปกับซิกแพ็กของเขาเป็นแน่ ที่ปากบอกว่าขยะแขยง แต่หัวใจมันกับสั่นหวิวพิกลเวลาได้มองหรือสัมผัส แค่คิดหน้านวลก็ร้อนผ่าวขึ้นมาเฉยๆ“เออน่า...แกนี่ก็ ถ้าเขาไม่ชอบลูกสาวของแม่ แล้วแม่จะมีปัญญาไปบังคับอะไรเขาให้มาชอบแกสองคนกันล่ะ ไม่ต้องมาพูดมาก รีบๆ ลงมือทำกันซะ” คนเป็นแม่ตัดบท พลางยกมือไล่เป็นนัยๆ แต่แววตาและสีหน้ากลับ ยิ้มกริ่ม เพราะงานนี้ไม่พลาดแน่ ก็ให้มันรู้ไปว่าแขกฝรั่งสองคนนั้นจะไม่ชอบลูกสาวของนาง
ตอนที่ 9“นังแพท! แกกับไอ้แขกฝรั่งนั่นทำอะไรกัน ทำไมมีรอยแบบนี้ ฉันไม่เคยสั่งสอนให้แกปล่อยตัวแบบนี้นะ” ต่อว่าเสียงเขียว แม้ในใจอยากให้ลูกสาวได้คนรวยๆ มาเป็นคู่ชีวิต แต่ถ้าได้ด้วยวิธีการเอาตัวเข้าแลกฟรีๆ แบบนี้เห็นจะไม่ได้“เปล่านี่แม่ แพท...เอ่อ...แพท ...โดนมดกันน่ะ” เธอพูดปดคำโต ยกมือลูบบริเวณซอกคอพร้อมทั้งเบี่ยงตัวหลบสายตามารดา“มดบ้านแกน่ะสินังแพท รอยใหญ่ขนาดนี่ แล้วไอ้มดของแก ทำไมมันจ้องกัดเฉพาะซอกคอแกล่ะ” คนเป็นแม่ตวาดกลับเสียงดัง พลางหมุนตัวบุตรสาวให้หันมาเผชิญหน้า แล้วก้มมองสำรวจตั้งศีรษะจรดปลายเท้า พัทตรารีบเปลี่ยนเป้าหมายของมือมาปิดที่เนินอก แล้วเบี่ยงตัวหลบตามเคย“ก็...พ่อมดน่ะแม่ มันก็เลยกัดเป็นรอยใหญ่แบบนี้แหละ แล้วนี่แม่จะมาซักอะไรแพทนักหนา แพทต้องไปดูแลลูกค้านะ” รู้ว่าโกหกแล้วมันบาปแต่ก็ยอม เพราะไม่อยากให้มารดาคิดมาก แล้วไหนเรื่องราวต่างๆ จะตามมาอีกเป็นขบวน หากเธอบอกไปว่าโดนอีตาฝรั่งนั่นลวนลามพิไลลักษณ์พยักพเยิดให้บุตรสาวอ
ตอนที่ 8 “แปลกดีแฮะ สาวไทยนี่กลัวเสียงฟ้าร้องกันทุกคนเลยหรือเปล่าดาร์ลิ่ง แต่ผมอนุญาตให้คุณซุกซิกแพ็กผมได้นะครับ” คนใจดีพร้อมจะอาสาได้ทุกเมื่อตามมาด้วยเสียงกลั้นหัวเราะที่หลุดรอดออกมา ขยับปมผ้าเช็ดตัวแล้วเดินตรงดิ่งเข้าไปหาร่างบางที่กระเถิบหนีจนชิดผนังห้อง พัทตราเริ่มรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมา ยิ่งได้เห็นแผงอกเป็นลอนๆ แบบใกล้ชิดหัวใจก็ยิ่งสั่นหวิว ก่อนส่งสายตาเขียวปั้ดไปให้ นิ้วชี้เรียวสวยก็ยกขึ้นสั่งให้ร่างกำยำหยุดเดินเข้ามาหา ทว่าคนอย่างแอนโทนี่มีหรือจะหยุด ยิ่งห้ามก็ยิ่งทำ ยิ่งร้องก็ยิ่งรุก สนุกชะมัด!“หยุดเดี๋ยวนะไอ้ลามก!”“หยุดทำไมล่ะดาร์ลิ่ง ผมอุตส่าห์ยอมให้คุณซบซิกแพ็กผมแล้วนะ มาเถอะน่า โอกาสดีๆ มีไม่มากนะ คุณรู้ไหมว่าผมไม่ยอมให้สาวๆ คนไหนมาซบได้ง่ายๆนะ คุณน่าจะรีบคว้าโอกาสทองเอาไว้ เผลอๆ คุณอาจได้เงินก้อนโตด้วย ลองหน่อยไหม” คำพูดและใบหน้ากวนโทโสของแอนโทนี่ ทำให้พัทตราถึงกับร้อนวูบด้วยความอับอาย และอยากจะร้องกรี