หวงหรือห่วง

ตอนที่ 6

หวงหรือห่วง

          ธาวินกลับขึ้นไปนอนคิดถึงคำพูดของมิตาทั้งคืน เขาไม่รู้เหมือนกันในเมื่อเขาเองก็ไม่ได้รักเธอและตอนนี้เธอกับเขาก็ยังไม่ได้แต่งงานกันแล้วทำไมเขาถึงต้องไปรู้สึกไม่พอใจจนพูดจาแบบนั้นทำไม

          คำว่าหวงกับห่วงชายหนุ่มไม่แน่ใจว่าตัวเองกำลังรู้สึกแบบไหนกันแน่เพราะถ้าเขาห่วงก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกแต่ถ้าหวงนั่นหมายความว่าเขากำลังรู้สึกอะไรกับอนาคตเจ้าสาวเข้าแล้ว

          “วินแกจะไม่รักใครอีกแล้วเข้าใจไหม”

          ชายหนุ่มขยี้ผมเหมือนต้องการระบายอารมณ์เมื่อเขาพูดกับตัวเองอยู่คนเดียวบนเตียงนอน

          มิตาเธอทั้งโกรธทั้งดีใจ หัวใจของเธอมันกำลังเข้าข้างตัวเองมันบอกว่าธาวินกำลังหวงและหึงเธอ

          “บ้า มิตาแกมันหลงตัวเอง”

          หญิงสาวพูดกับตัวเองในกระจกขณะที่กำลังนั่งหวีผม    เธอยิ้มอย่างมีความสุขให้กับตัวเองในกระจกเหมือนคนที่กำลัง     ฝันหวาน

          เช้านี้ทั้งสองคนเจอหน้ากันที่ห้องนอนของอดิสรณ์เพราะก่อนจะลงไปกินข้าวทุกคนจะมาหาคนสำคัญของบ้านก่อน

          “อีกหกวันแล้วนะ พร้อมกันหรือยัง”

          คนป่วยถามคำถามที่มิตาเองก็อยากรู้คำตอบ เพราะเมื่อคืนเธอให้ธาวินไปคิดทบทวนอีกรอบ

          “คุณพ่อครับผมพร้อมมาก ๆ ออกกำลังกายทุกวันเลย ร่างกายจะได้แข็งแรง แต่งเสร็จจะได้มีลูกเลย ส่วนเจ้าสาวต้องลองถามกันเองนะครับ”

          วิภาหันไปมองหน้าลูกสาวทันทีเพราะปกติธาวินไม่ใช่คนพูดจาแบบนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องผิดใจอะไรกันมา

          “มิตาว่าอย่างไรบ้างลูก” คนป่วยพยายามพูดให้ชัด

          “คุณลุงไม่ต้องเป็นห่วงค่ะ มิตาเตรียมตัวพร้อมแล้วอีก   ไม่กี่วันจากคนโสดก็จะกลายเป็นคนมีสามี ก็คงต้องปรับตัวกันบ้างเพราะรู้จักกันในฐานะพี่น้องกับฐานะสามีภรรยา บางครั้งมันอาจจะทำให้เห็นอีกฝ่ายในอีกแง่มุมค่ะ”

          คืนแห่งวันรอคอยก็มาถึงงานแต่งงานของทั้งคู่เป็น        งานแต่งงานที่ถือว่ายิ่งใหญ่มาก เจ้าสาวและเจ้าบ่าวดูสวยสง่ามากแขกหลายคนพากันชื่นชมว่าทั้งคู่เหมาะกัน

          “เรือล่มในหนองทองจะไปไหน ”

          แขกในงานพากันพูดแบบนี้เพราะทั้งสองคนก็เปรียบเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน

          อดิสรณ์นั่งมองทั้งคู่อย่างชื่นชมและดีใจที่ในที่สุดสิ่งเดียวที่เขาเป็นห่วง วันนี้ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว มีแต่จะรอเวลาที่จะได้เห็นหน้าทายาทรุ่นต่อไป

          มิตาพยายามมองหาว่าลุลาแฟนเก่าของธาวินจะมาร่วมงานแต่งงานไหม เพราะลึก ๆ แล้วหญิงสาวก็แอบคิดตลอดว่าสักวันถ้า     ลุลากลับมาขอคืนดี ธาวินไม่มีทางที่จะเลือกเธอแน่นอน

          เจ้าสาวมัวมองผู้คนจนเผลอเหยียบชายกระโปรงตัวเองดีนะที่เจ้าบ่าวคว้าตัวไว้ทันและนี่ก็เป็นครั้งแรกที่ทั้งคู่ได้กอดกันแบบแนบชิดในสถานะที่มากกว่าพี่น้อง

          ภาพเจ้าบ่าวที่โอบกอดเจ้าสาวไว้เพื่อไม่ให้เธอล้ม เป็นภาพที่ดูธรรมชาติและอบอุ่นมา ตากล้องรีบมาถ่ายภาพไว้เพื่อใช้ใน              การส่งงานตามที่ได้รับว่าจ้างมา

          “มองอะไร กระโปรงยาวต้องระวัง ถ้าล้มไปรับรองภาพสวยมากแน่ ๆ ”

          หญิงสาวเมื่อถูกอีกฝ่ายทำท่าเหมือนกำลังเยาะเธอที่เกือบล้มไม่เป็นท่าเธอจึงตัดสินใจบอกตรง ๆ

          “มองหาคุณลุลาค่ะแต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเธอไม่ได้มา เจ้าบ่าวคงไม่ได้บอกงาน”

          มิตาตั้งใจจะตอบเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอกำลังไม่พอใจที่เขาไม่ยอมบอกแฟนเก่าว่าจะแต่งงานแต่กลายเป็นว่าธาวินคิดมากกว่านั้น

          “มิตาเธอก็รู้ว่าพี่เกลียดชื่อนี้แค่ไหนและวันนี้งานมงคล               ของเราทำไมถึงพูดชื่อนี้ในงาน”

          ธาวินฝืนยิ้มให้แขกในงานมือทั้งคู่ยังคงจับกันไว้แน่น แต่มิตาสัมผัสได้ว่าเธอได้ทำพลาดไปแล้วมัวแต่คิดจะน้อยใจจนทำให้อีกฝ่ายโกรธและหมดความสุข

          พิธีส่งตัวเข้าหอทั้งคู่กลับมาเข้าหอที่บ้านซึ่งก็คือห้องนอนของธาวินที่จัดตกแต่งใหม่ทั้งหมด เมื่อพิธีจบลงทุกคนออกจากห้องไปแล้ว ทั้งคู่ต่างไม่กล้ามองหน้ากันเพราะรู้ว่าคืนนี้กำลังจะมีอะไรเกิดขึ้น

          มิตาด้วยความเขินอายเธอไม่กล้าพอที่จะบอกให้ธาวินช่วยเธอถอดชุด ชุดเจ้าสาวชุดนี้ยาวลากพื้นไม่มีทางที่เธอจะพาตัวเองเข้าไปถอดในห้องน้ำได้ มิตาจึงพยายาขยับเพื่อให้มือของเธอรูดซิปที่อยู่ข้างหลังให้ได้

          ธาวินนั่งมองด้วยรอยยิ้มเขาอยากรู้ว่ามิตาจะทำสำเร็จไหมเพราะเขามองดูแล้วไม่มีทางที่เจ้าสาวของเขาจะถอดชุดได้ด้วยตัวเอง

          “เมื่อยหรือยัง พี่จะได้ช่วยแต่ถ้ายังไม่เมื่อยก็พยายามต่อไป”

          ธาวินเขาถอดเสื้อผ้าเสร็จจนตอนนี้นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวเพียงผืนเดียวเดินมามองหน้าเจ้าสาวที่กำลังพยายามแบบหงุดหงิดอยู่

          “ยังจะมามองแทนที่จะช่วย”

          มิตาปวดแขนไปหมดแล้ว เธอยอมที่จะให้อนาคตสามีช่วยเพราะคิดดูแล้ว สุดท้ายเขาก็ต้องได้เห็นเธอทั้งตัว

          ธาวินค่อย ๆ รูดซิปลงเพราะกลัวจะถูกเนื้อของเจ้าสาวที่ขาวกว่าที่เขาคิดไว้มาก ชุดนี้ซิปมาสุดที่สะโพกส่วนล่างพอดี ยิ่งทำให้หัวใจของเจ้าบ่าวเริ่มเต้นแรง

          “เดี๋ยวพี่ไปหยิบผ้าเช็ดตัวให้เพราะมิตาจะใส่ชุดนี้แล้วไปถอดในห้องน้ำไม่ได้เด็ดขาด แค่เดินเข้าพี่ว่าก็สะดุดกระโปรงล้มก่อนแน่ ๆ ”

          ธาวินพยายามตั้งสติไม่ให้เตลิดเกินควบคุมเพราะอย่างไร    คืนนี้ทั้งคู่ก็ต้องเป็นสามีภรรยากันอยู่แล้ว

          มิตาคว้าผ้าเช็ดตัวจากมือของธาวิน ชายหนุ่มเองก็เดินเข้าห้องน้ำไป พอได้ยินเสียงน้ำไหลมิตาจึงกล้าที่จะถอดชุดทั้งหมดเหลือเพียงแต่ชุดชั้นในและนุ่งผ้าเช็ดตัวที่ผืนก็ไม่ได้ใหญ่มากนั่งเช็ดเครื่องสำอางออกจากหน้าก่อนที่จะเข้าไปอาบน้ำ

          ธาวินใช้เวลาอาบน้ำนานกว่าปกติเพราะตัวเขาเองไม่รู้วิธีการเช็ดรองพื้นออกก่อนจึงใช้วิธีล้างหน้าอย่างเดียว

          “มิตาใช้อะไรเช็ดหน้าพี่ถูจนแสบไปหมดแล้วมันยังรู้สึก            หนักหน้าอยู่เลย”

          หญิงสาวหัวเราะกับสิ่งที่เจ้าบ่าวของเธอทำ เธอจึงเรียก               ธาวินให้ไปยืนข้าง ๆ เธอก่อนที่หญิงสาวจะจัดการเช็ดหน้าให้ด้วยผลิตภัณฑ์ที่ใช้สำหรับเช็ดเครื่องสำอาง

          “เรียบร้อยแล้วค่ะ ไปล้างหน้าอีกสักรอบก็สะอาดแล้ว”

          ธาวินเดินหันหลังเข้าห้องน้ำไป เขาแอบยิ้มให้กับรูปร่างและเนินอกของเจ้าสาวที่มันล้นออกมาจากผ้าเช็ดตัวแต่จะยิ้มต่อหน้าก็กลัวคนตัวเล็กจะเขินอาย

          ธาวินอาบน้ำเสร็จแล้วก็ถึงคราวมิตาเข้าไปอาบต่อบ้าง   หญิงสาวใช้เวลาอาบน้ำเกือบชั่วโมง ธาวินรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังโดนแกล้งให้รอเขาจึงตั้งใจว่าถ้าอีกสิบนาทีมิตาไม่ออกมาเขาจะ               ไขกุญแจเข้าไปในห้องน้ำไปอาบให้เสียเลย