คืนหวาน

ตอนที่ 7

คืนหวาน

          มิตาออกมาจากห้องน้ำก่อนที่ธาวินจะหมดความอดทน     เมื่อได้ยินเสียงประตูเปิดชายหนุ่มจึงแกล้งหลับตาทำเหมือนว่าเขาทนรอไม่ไหวหลับไปแล้ว

          มิตามองมาที่เจ้าบ่าวของเธอพร้องกับถอนหายใจด้วยความรู้สึกโล่งใจที่คืนนี้คงไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะธาวินหลับไปแล้ว

          หญิงสาวค่อย ๆ ล้มตัวลงนอนบนที่นอนและพยายามห่มผ้าให้เบาและนุ่มนวลที่สุดเพราะไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้สึกตัว

          ทันทีที่หญิงสาวหลับตาโคมไฟหัวเตียงก็ถูกปิด ร่างสูงที่    ตอนแรกนอนนิ่งตอนนี้ขึ้นมาอยู่บนตัวของหญิงสาวที่ไม่ทันได้ตั้งตัว เธอจึงสะดุ้งสุดตัวเพราะความตกใจ

          “มิตาคิดว่าพี่วินหลับแล้ว”

          “เกือบหลับแต่อย่างอื่นมันไม่หลับด้วย”

          ชายหนุ่มพูดจบก็ถอดเสื้อชุดนอนของตัวเองออกก่อนจะใช้ปากหนาซุกไซ้ซอกคอยาวของหญิงสาว สองมือหนาจับประสานสองมือเล็กไว้เหนือหัว เพื่อให้หญิงสาวมั่นใจว่าเขาทำทุกอย่างด้วยความรู้สึกไม่ใช่เพียงเพื่อสนองความต้องการ

          ปากหยักได้รูปบดขยี้ปากเล็ก ลิ้นสากถูกส่งเข้าไปสำรวจความหวานในปากน้อยจนมิตาส่งเสียงครางผ่านคอออกมา

          มือที่เคยจับกันไว้แน่นตอนนี้ก็ถูกใช้เป็นเครื่องมือในการปลุกเร้าอารมณ์ มือหนาบีบเคล้นอกอวบ ดูดเลียวนรอบยอดที่ชูชัน ร่างเล็กบิดไปมาด้วยความเสียวซ่านแบบที่เธอก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเป็นความรู้สึกที่ทั้งทรมานและมีความสุขในเวลาเดียวกัน

          เสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายของทั้งคู่ถูกสลัดออกจากตัวเมื่อไหร่ทั้งคู่ต่างก็จำไม่ได้ รู้แค่เพียงมันไม่ควรจะมาขวางทางไปสวรรค์ของคู่บ่าวสาวในคืนนี้

          นิ้วยาวใหญ่ของธาวินถูกใช้ลูบไล้เขี่ยจุดสวาทในถ้ำสีชมพูของหญิงสาวที่นอนบิดตัวไปมาพร้อมกับครางออกมาอย่างไม่เหลือความเขินอาย

          “พี่วินมิตาจะไม่ไหวแล้ว”

          หญิงสาวรู้สึกเสียวซ่านเหมือนจะขาดใจ เธอไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรความรู้สึกแบบนี้ถึงจะหายไปจึงได้แต่ร้องบอกหวังว่า                ชายหนุ่มคงช่วยเธอได้

          ธาวินใช้นิ้วสัมผัสเปิดนำทางช่องทางสวรรค์ที่เขาแน่ใจว่าเขาคือคนแรกที่จะได้พาความเป็นชายเข้าไปสำรวจในนั้น

          “อ๊อย! มิตาเจ็บ”

          ทันที่ที่ความแข็งแกร่งของธาวินเข้าไปในส่วนกลีบสีชมพูแค่เพียงครึ่งทาง หญิงสาวก็ร้องด้วยความเจ็บปวด ชายหนุ่มจึงถอยทัพกลับเพราะธาวินรู้ว่าท่อนแข็งที่พร้อมเดินหน้ามันมีขนาดใหญ่จึงสร้างความเจ็บปวดให้กับน้องสาวตัวเล็กที่ไม่เคยผ่านเรื่องแบบนี้มาก่อน

          สองมือหนาเริ่มเล้าโลมเพื่อให้อีกฝ่ายรู้สึกผ่อนคลายขึ้นและเรียกน้ำผึ้งของสาวบริสุทธิ์ให้ออกมาช่วยลดความเจ็บปวดลง                   ในที่สุดทัพใหญ่ก็เดินหน้าเข้าสู่ถ้ำที่แสนจะคับแคบได้สำเร็จ                 ธาวินถึงกลับส่งเสียงครางเพราะความแน่นทำให้น้องชายของเขารู้สึกแข็งตัวจนแทบจะทนไม่ไหว

          หญิงสาวทั้งเจ็บทั้งเสียวเมื่อถูกกองทัพเดินหน้าถอยหลังไม่เป็นจังหวะ คนตัวเล็กได้แต่จิกหลังของสามีไว้เพื่อระบาย                  ความเสียวซ่าน

          เวลาผ่านไปไม่นานความเจ็บก็บรรเทาลงคราวนี้เจ้าบ่าวของคืนนี้เดินหน้าเต็มกำลัง จนเตียงสั่นไปทั้งเตียง เสียงเนื้อกระแทกกันผ่านเสียงของเหลวยิ่งเร้าอารมณ์ให้กับทั้งคู่ ไม่นานเจ้าบ่าวเจ้าสาวคืนนี้ก็พากันขึ้นสวรรค์พร้อมกับเสียงหายใจที่เหนื่อยหอบทั้งคู่

          ค่ำคืนนี้ผ่านไปอย่างมีความสุขมิตาเองเธอยังคงแทบไม่เชื่อว่าสุดท้ายผู้ชายที่เป็นสามีของเธอไม่ใช่ใครที่ไหนแต่กลับเป็นพี่ชายต่างสายเลือดที่อยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เธอยังไม่โตเป็นสาว

          การแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักเหมือนคู่อื่น ๆ แต่อย่างน้อยมิตาก็รู้ตัวดีว่าเธอรักเจ้าบ่าวของเธอที่สุด ถึงแม้เธอรู้ว่าแทบจะไม่มีโอกาสที่เขาจะรักเธอตอบเพราะในหัวใจของชายหนุ่มที่กำลังนอนเปลือยเปล่ากอดเธออยู่ยังคงมีแต่ความรู้สึกที่เจ็บช้ำเพราะรักครั้งแรกของเขาที่ยังคงอยู่ทุกลมหายใจ

          เช้าแล้วหญิงสาวทำท่าจะลุกไปอาบน้ำแต่กลับถูกคนข้าง ๆ ดึงตัวมากอด ก่อนที่บทรักจะบรรเลงขึ้นอีกครั้ง

          มิตาไม่ได้ขัดขืนใด ๆ เพราะเธอรู้และเข้าใจดีว่าเรื่องแบบนี้เป็นเรื่องธรรมชาติและตอนนี้เธอกำลังเป็นของใหม่เป็นธรรมดาที่ชายหนุ่มจะต้องติดใจและอยากลิ้มลองซ้ำ ๆ จนเบื่อ

          “เจ็บไหม”

          ธาวินไม่ใช่แค่ถามแต่เขาใช้มือลูบสัมผัสไปที่กลีบงามที่ตอนนี้ช้ำไปหมดแล้วเพราะรับศึกหนักถึงสองครั้งภายในคืนเดียว

          “เจ็บค่ะ มิตาไปอาบน้ำก่อนนะสายแล้ว”

          คราวนี้ธาวินยอมให้หญิงสาวลุกออกจากอ้อมกอดเขา ร่              างเปลือยเปล่าของมิตาที่เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวทำให้ธาวินอดคิดไม่ได้ว่าเขาเผลอลืมมองเพชรเม็ดงามใกล้ตัวไปได้อย่างไรกัน

          หญิงสาวอาบน้ำนานกว่าเมื่อคืนเสียอีกแต่คราวนี้ธาวินเผลอหลับไปจริง ๆ มารู้สึกตัวอีกทีเมื่อมิตาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วมาปลุกเขาให้ลุกไปอาบน้ำ

          “พี่วินไปอาบน้ำได้แล้วค่ะ”

          “เผลอหลับไปตอนไหนกันนี่ วันนี้ไม่ไปทำงานนะ ไปดูหนังไปเที่ยวพักผ่อนกันบ้าง ตั้งแต่เตรียมงานแต่งรู้สึกเหมือนไม่ได้พักเลย”

          มิตาเห็นด้วยเพราะเธอก็เหนื่อยเหมือนกันแต่ที่ไม่เหมือนคือเธออยากนอนมากกว่าไม่อยากไปไหนรู้สึกหมดแรงไปหมด

          บ่าวสาวคู่ใหม่กว่าจะลงมากินมื้อเช้าก็เกือบสิบโมงทำเอาบรรดาแม่บ้านพากันซุบซิบยิ้มเล็กยิ้มน้อยจนมิตาเองก็เริ่มเขินจึงต้องแกล้งทำเป็นไม่เห็น

          “ไม่ต้องอายหรอก แรก ๆ เขาก็คงคิดอะไรกันไปทั่วอีกสักสองสามวันเขาก็ลืมกันแล้วและก็ชินกับการที่เราเป็นสามีภรรยากัน ถ้ายิ่งทำเป็นเขินก็ยิ่งสนุกกันไปใหญ่”

          ธาวินสังเกตรู้ว่าภรรยาของเขากำลังเขินกับสายตาของแม่บ้านที่พากันยิ้มน้อยยิ้มใหญ่

          ทั้งสองคนพากันขึ้นไปหาวิภาและอดิสรณ์ก่อนที่จะไปหาซื้อของมาใช้ในห้องนอนและไปดูภาพยนต์กันต่อ

          “คุณพ่อจะเอาอะไรไหมครับ”

          ธาวินเดินไปนั่งข้าง ๆ เตียงนอนของบิดาที่ตอนนี้เต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่วิภารื้อเพื่อเตรียมเอาไปบริจาค

          “ดูเสื้อมาให้พ่อหน่อย ที่กองไว้พ่อจะเอาไปบริจาคเพื่อนพ่อเขาจะไปบริจาคของให้ชาวเขากัน ตัวไปไม่ไหวพ่อเลยฝากของไปแทน”

          มิตาได้ยินแล้วเธออยากร่วมทำบุญด้วยแต่ไม่รู้ว่าจะทันไหมถ้าเธอจะกลับมาเก็บของเย็นนี้

          “คุณลุงคะถ้ามิตาเก็บของเย็นนี้ทันไหม มีเสื้อที่มิตาใส่ไม่ได้หลายตัว ตุ๊กตาและรองเท้า เยอะมากเลยค่ะ”

          วิภาหันมาตอบลูกสาวด้วยตัวเองเพราะสงสารสามีที่ต้องพยายามพูดให้ชัดและสุดท้ายเจ้าตัวก็จะเหนื่อยเอง

          “ทันจ้าเพราะพรุ่งนี้เช้า เราสองคนต้องเป็นคนเอาของไปให้เพื่อนคุณพ่อที่บ้านเขาด้วย ไปเที่ยวพักผ่อนกันเถอะและอย่าลืมดูเสื้อมาให้คุณลุงด้วยล่ะ”