แพ้ใจ

ตอนที่ 8

แพ้ใจ

         ทริปแรกจบไปอย่างสวยงามพระพายมีของฝากมาให้ทุกคนตามที่คุณปู่สั่ง คุณปู่เองก็หอมหลานสาวทั้งคู่เหมือนกับไม่ได้เจอหน้ากันหลายเดือน จนตอนนี้ลลิลเลยทิ้งแก้มใสให้คุณปู่เลี้ยงให้หายคิดถึง

         บ้านที่ตกแต่งเสร็จแล้วหลายเดือน แต่ลลิลยังไม่มีเวลาที่จะจัดตกแต่ง

         “ตกลงเฟอร์นิเจอร์เราซื้อใหม่หมดใช่ไหมคะ คือลิลคิดว่าบางอย่างมันก็เอาไปจากห้องเดิมได้ จะได้ประหยัด”

         วายุส่ายหัวเพราะเขาไม่ได้เป็นคนจ่าย คนที่สั่งให้ซื้อใหม่หมดคือพ่อของเขา ดังนั้นก็มีคนจ่ายเงินให้โดยที่ไม่ต้องกลัวเปลือง

         “อย่าขัดใจคุณปู่ พรุ่งนี้ไปสั่งกันเลย จะได้ย้ายห้องสักที ตอนนี้ยายหนูก็โตแล้วกลิ้งไปทั่วผมล่ะกลัวสักวันจะตกเตียง”

         ลลิลเริ่มเก็บข้าวของ ที่ไม่ได้ใช้แล้วของแก้มใส พวกเสื้อผ้า ที่นอน ของเล่น ไว้วันไหนทุกคนว่างเธอจะชวนทุกคนไปบริจาคของที่สลัมที่เธอเคยอยู่

         “ของที่คุณจะเอาไปบริจาค ผมว่ามันใช้แล้ว คนที่นั่นเขาจะไม่คิดว่าเราดูถูกเขาเหรอ”

         วายุถามเพราะเขาไม่เคยบริจาคของ และไม่เคยคิดว่าของที่ใช้แล้วจะสามารถให้คนอื่นได้อีก

         ลลิลสองมือก็นั่งเก็บของเพื่อเตรียมย้ายไปบ้านอีกฝั่งที่ตกแต่งเสร็จแล้ว แต่พอได้ยินวายุเข้าใจแบบนี้เธอก็พอรู้ว่าเขาคงไม่เข้าใจจริง ๆ

         “คุณรู้ไหม ว่าตอนที่ฉันกับพี่สาวเกิด แม่ไม่มีแม้แต่เงินซื้อผ้าอ้อม นมก็กินนมแม่ไม่อิ่ม ต้องกินนมข้นหวาน คนเก็บของเก่าเจอขวดนมใน     ถังขยะเก็บเอามาให้ แม่บอกว่าดีใจมากเอามาต้มกับน้ำร้อนแล้วเอามาใช้”

         วายุเดินมานั่งข้างภรรยา เขาโอบไหล่เธอไว้แน่น เพราะรู้ว่าตอนนี้ลลิลกำลังคิดย้อนอดีตและคิดถึงความเจ็บปวดในทุก ๆ เรื่องที่ผ่านมา

         “คุณรู้ไหม พ่อเลี้ยงมันเลือกที่จะพยายามข่มขืนพี่ลิตา ก็เพราะพี่เอาตัวเองเข้าล่อมันแทนฉัน เพราะรู้ว่าฉันคงสู้มันไม่ได้”

         น้ำตาที่มันไม่ได้ไหลมานาน วันนี้เธอร้องไห้แต่ไม่ใช่เพราะเสียใจกับเรื่องของพ่อเลี้ยง แต่เธอเสียใจที่แม่ของเธอไม่ได้อยู่ในวันที่เธอกับพี่สาวมีความสุข ลูก ๆ จะได้ตอบแทนท่าน

         “ถ้าแม่ยังอยู่ ท่านคงจะได้สบายเหมือนคนอื่นสักที”

         “ตอนนี้เราย้อนเวลาไม่ได้ คุณเป็นแม่ต้องเข้มแข็ง และที่สำคัญคุณคือทุกอย่างในชีวิตผม ห้ามอ่อนแอรู้ไหม มีหน้าที่เข้มแข็งและให้ผมเป็นฝ่ายอ้อนคุณคนเดียว”

         สามีพูดแบบนี้ลลิลหัวเราะทั้งน้ำตา มีที่ไหนให้เมียเข้มแข็งเพื่อให้ผัวอ้อน

         เฟอร์นิเจอร์มาถึงได้สองวัน ลลิลก็จัดของย้ายห้องนอนห้องเก็บของไปไว้ในมุมบ้านใหม่ของเธอกับวายุ และคืนนี้จะเป็นคืนแรกที่สามคนพ่อแม่ลูกจะได้เข้าไปนอนในห้องนอนใหม่ที่กว้างมาก

         “เตียงใหญ่พอไหมคะ”

         ลลิลสั่งเตียงแบบหกฟุตเหมือนกันสองเตียง เพื่อเอามาต่อกัน และเอาด้านหนึ่งติดกับกำแพงเพื่อไม่ให้แก้มใสกลิ้งตกลงไปตอนนอน

         “คุณดูลูกสาวเรา ตื่นเต้นกับที่นอนใหม่กลิ้งไปกลิ้งมาไม่ยอมนอนสักที”

         แก้มใสเจ็ดเดือนแล้ว เธอเริ่มคลานได้แต่ไม่ไกล ส่วนมากจะชอบกลิ้งมากกว่า

         “เชื่อผมแค่ปิดไฟ ลูกสาวเราก็ร้องหานมแล้วก็หลับทันที ดีนะที่แก้มใสเป็นเด็กนอนง่าย เราเลยไม่ต้องมาเหนื่อยกับการพานอน”

         วายุปิดไฟเด็กน้อยก็ร้องหาขวดนมและผ้าห่มสุดโปรดของเธอทันที พอได้ทุกอย่างสมใจ นมไม่ทันหมดขวดก็หลับสนิท เพราะวันนี้เล่นน้ำกับพี่พระพายตอนเย็นแล้วยังมากลิ้งเล่นบนเตียงอีก คืนนี้คงหลับสนิทเพราะความเหนื่อย

         คืนนี้เป็นอีกคืนที่วายุนอนกอดภรรยา เพียงแต่เตียงที่ใหญ่ขึ้นทำให้เขาไม่ต้องกลัวลูกสาวตื่นถ้าขยับตัว

         ลลิลตัดสินใจมาทั้งวันแล้ว ว่าคืนนี้เธอจะยอมเป็นของวายุทั้งกายและใจ แต่ในเมื่อเขาเอาแต่นอนกอดเธอจะเริ่มยังไงดี

         หญิงสาวเริ่มจากขยับตัวไปมา แต่ก็ไม่ทีท่าว่าอีกฝ่ายจะรู้ว่าเธอต้องการสื่อถึงอะไร

         “นอนไม่หลับเหรอ” วายุถามเมื่อเห็นลลิลขยับตัวบ่อย

         “ค่ะนอนไม่หลับ อยากหาอะไรทำก่อนนอน แต่ก็ไม่รู้ว่าอีกคนเขาต้องการไหม”

         วายุได้ยินคนในอ้อมกอดเปิดทางแบบนี้ ทุกอารมณ์ความรู้สึกที่ถูกอัดอั้นมาหลายเดือน มันถึงวันได้ปลดปล่อยแล้ว

         ลลิลนอนตัวแข็งเป็นท่อนไม้ เสียงหัวใจของเธอมันทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าเธอตื่นเต้นมากแค่ไหน

         วายุไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะต้องเป็นคนแรกของภรรยาเขาต้องการแค่ให้เขาเป็นคนสุดท้ายก็พอ

         เสื้อผ้าของลลิลถูกฝ่ายรุกจัดการออกจากเรือนร่างเล็กขายาวหุ่นนางแบบจนหมดสิ้น เผยให้เห็นอกอิ่มที่อวบซ่อนรูปอยู่ในเสื้อผ้าตัวใหญ่มาแสนนาน

         วายุสร้างความคุ้นเคยด้วยการพรหมจูบไปตั้งแต่หน้าผากไหล่ลงมาถึงซอกคอ มือทั้งสองข้างของเขาจับมือของลลิลไว้ เพื่อให้เธอรู้สึกถึงทุกการสัมผัสของเขา

         หญิงสาวจากที่นอนแข็งเริ่มตัวอ่อนลงเมื่อถูกสัมผัสอันอ่อนโยน ปากหนาเลื่อนลงมาจูบรอบ ๆ อกอิ่ม ก่อนที่ใช้ลิ้นสากตวัดลัดเลาะจนเจ้าของยอดอกที่ชูชันบิดตัวไปมาด้วยความเสียวซ่าน

         ลลิลได้แต่ส่งเสียงครางด้วยความเสียวอยู่ในคอ เพราะกลัว            ลูกสาวจะตื่นแต่ถ้าจะให้เก็บกักไว้ ความเสียวซ่านมันก็ทำให้เธอทนไม่ไหว

         วายุใช้นิ้วเรียวสัมผัสถ้ำสวาทน้อยที่ถูกขาทั้งสองข้างหนีบไว้ เขาค่อย ๆ ใช้ขาทั้งสองข้างแยกขาของลลิลออกจากกัน นิ้วเรียวยาวเข้าไปสำรวจช่องทางที่ดูคับแคบว่าพร้อมต่อการบุรุกจากท่อนเนื้อที่แข็งแรงขอเขาหรือยัง

         เส้นทางรักเปิดพร้อมแล้ว วายุพาความเป็นชายเข้าไปเป็นคน ๆ เดียวกันกับหญิงสาว แต่....เขาคิดผิด เธอยังบริสุทธิ์อยู่ ความรุนแรงที่เขาใช้ทำให้ลลิลทั้งเจ็บและเสียวจนกัดเข้าที่ไหล่ของเขาก่อนจะค่อย ๆ ผ่อนคลายลง เมื่อวายุค่อย ๆ ถอยทัพ และเริ่มใหม่แบบนุ่มนวล

         “ผมขอโทษนะที่ทำคุณเจ็บ”

         วายุเดินทัพอีกรอบ ครั้งนี้ลลิลเจ็บน้อยลง แต่เธอเผลอครางออกมาเพราะความเสียว เมื่อชายหนุ่มขยับสะโพกโยกไม่เป็นจังหวะ            แรงเบาบ้างสลับกันไป

         ร่างกายทั้งสองรวมกันเป็นหนึ่ง ไม่นานชายหนุ่มก็พาภรรยาของเขาขึ้นสวรรค์หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ตามเธอไป ก่อนจะล้มตัวลงนอนทับร่างเปลือยเปล่าของหญิงสาว พร้อมกับเสียงหัวในที่แทบจะออกมาเต้นอยู่ข้างนอก

         ลลิลหลับตาเธอเข้าใจเลยว่าทำไมวายุถึงได้หนื่อยขนาดนี้ เพราะเธอแค่นอนเฉย ๆ ยังรู้สึกหัวใจเต้นแรง โดยเฉพาะตอนที่เธอรู้สึกเหมือนจะขาดใจก่อนที่ร่างกายจะรู้สึกปลดปล่อยโล่งสบาย

         “ลิลขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ เดี๋ยวแก้มใสจะได้เวลาหิวนมแล้ว”

         วายุดึงภรรยามากอดและจูบหน้าผากโหนกนูนหนึ่งที ก่อนจะปล่อยให้เธอไปจัดการตัวเอง

         ค่ำคืนนี้ลลิลเป็นภรรยาทั้งตัวและหัวใจโดยสมบูรณ์ เธอแพ้ใจวายุที่ทำดีกับเธอและแก้มใสทุกอย่าง เสมอต้นเสมอปลายและไม่เคยคิดจะทำเกินเลยกับเธอ รอจนถึงวันนี้ วันที่เธอแพ้ใจเขา