ตอนที่ 3
ตัดสินใจ
“ลิลก็เป็นแบบนี้แหละ แต่ลึก ๆ เธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมากเลยนะ สู้ชีวิตเรียนเก่งและเป็นคนดี เพียงแต่เธอโตมาแบบต้องต่อสู้ด้วยตัวเอง จึงต้องแสดงว่าเก่งอยู่ตลอดเพื่อไม่ให้ใครมาข่มได้ ยกเว้นพี่สาวเธอ ลลิตาข่มน้อง บังคับน้องตลอด”
วายุหันมองหน้าเพื่อน เพราะวรพลพูดมาทั้งหมดนี่คือการชื่นชมอดีตน้องเมียแต่กลับว่าเมียตัวเอง
“ยังไงของนายชมน้องอดีตเมีย ตกลงคนไหนเคยเป็นเมียนาย”
วรพลส่ายหัวให้กับคำพูดและความคิดของเพื่อน เขายิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งรู้สึกว่าทั้งวายุและลลิลเหมาะที่จะเป็นแฟนกันจริง ๆ
ลลิลกลับไปเธอยังไม่ได้บอกเล่ารายละเอียดให้พี่สาวฟัง เพราะเธอขอคิดทบทวนก่อน เธอบอกกับลิตาเพียงว่าให้เก็บลูกไว้และจะได้ สิบห้าล้านตามที่ต้องการ ชื่อคนที่คลอดลูกก็จะเป็นชื่อของลลิลไม่ใช่ชื่อเธอ ประโยคหลังทำให้ลิตายอมตกลงเพราะเธอไม่ต้องการเป็นผู้หญิงที่ผ่านการมีลูกมาแล้ว
ลิตายอมที่จะทำตามที่ลลิลขอ คือการเที่ยวให้น้อยลง และหยุดดื่ม เพราะกลัวจะมีผลต่อเด็กในครรภ์
“ขอบคุณพี่นะ ที่ยอมลดละทุกอย่าง อย่างน้อยเจ้าตัวเล็กเกิดมามันก็จะได้สมบูรณ์ อีกสี่เดือนเองพี่ก็จะคลอดแล้ว พยายามเพื่อลูกอีก สักนิดนะพี่”
ลลิลพูดเหมือนตัวเขาเองเป็นแม่มากกว่าลิตาเป็นแม่เสียอีก คนเป็นพี่ก็รอฟังน้องสาวฝาแฝดมานานแล้ว ว่าตกลงเรื่องราวมันจะเป็นอย่างไรต่อ แต่ลลิลก็เอาแต่เงียบบอกแค่เพียงว่าใกล้คลอดแล้วเธอจะเล่าให้ฟัง
เงินจำนวนห้าล้านบาทถูกโอนเข้าบัญชีให้กับลลิตาเรียบร้อยเพื่อให้เธอมั่นใจว่าถึงวันคลอดลูกเธอจะได้เงินครบทุกบาทตามที่ขอไว้
“เงินก้อนแรกที่พี่ได้มา พี่จะเอาไปสร้างบ้าน เช่าเขาอยู่แบบนี้มาทั้งชีวิตแล้ว จะได้มีบ้านเป็นของตัวเองเสียที แกจะไปอยู่กับพี่ไหม”
ลลิลส่ายหัวเธอจะไปอยู่ได้อย่างไร ในเมื่อเธอจะต้องมีสามีและมีลูกในอีกแค่เพียงไม่กี่เดือนนี้
เวลาคลอดใกล้เข้ามาทุกที เหลืออีกแค่ไม่ถึงเดือนตามกำหนด ลลิตาก็จะคลอดลูกสาวออกมาดูโลกภายนอกแล้ว
วายุตั้งชื่อให้ลูกของเขาไว้ล่วงหน้า เด็กน้อยแก้มใสลูกพ่อวายุแม่ลิล
“หมอบอกว่าพี่ใกล้จะคลอดแล้ว ตอนนี้เด็กก็กลับหัวพร้อมคลอดตลอดเวลา ลิลจะเล่าให้พี่ฟังได้หรือยัง ว่าสุดท้าย ลูกของพี่กับลิลจะมีเส้นทางชีวิตยังไง”
ลิตาถึงเธอจะดูเป็นผู้หญิงที่จิตใจไม่อ่อนโยนแต่เธอก็โตมาด้วยกันแค่สองพี่น้อง เพราะทั้งคู่หนีออกจากบ้านมาในวันที่พ่อเลี้ยงจะข่มขืน ลิตาและลลิลก็ฟาดเก้าอี้ไปที่ตัวชายชั่วอย่างไม่ยั้งแม่ของทั้งคู่โทรศัพท์แจ้งความจะให้ตำรวจมาจับตัวพวกเธอ ลิตาจึงพาน้องหนีมาด้วยเงินที่ติดตัวเพียงสองพันบาท
แฝดน้องมองหน้าคนเป็นพี่ วันนี้เธอจะเล่าทุกอย่างที่เธอได้ตัดสินใจไปแล้ว และกลับตัวก็คงไม่ทัน เพราะเงินที่โอนเข้าบัญชีพี่สาวเธอก็เอาไปซื้อบ้านและรถจนเกือบหมดแล้ว
ลลิลเริ่มเล่าตั้งแต่ต้นจนจบ เธอพยายามทำสีหน้าให้พี่สาวของเธอ รู้สึกว่าเธอไม่ได้ลำบากใจอะไรเลย และเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
“แล้วถ้าแกเกิดไปชอบใครขึ้นมา ก็จะกลายเป็นผู้หญิงที่มีผัวมีลูกมาแล้วนะ”
ลิตาสนใจเรื่องนี้มาก เธอถึงได้ตัดสินใจตอนแรกที่จะไม่เอาเด็กไว้ เพราะเธอเห็นชีวิตของแม่เธอ ต้องยอมไอ้ผู้ชายชั่ว เพราะคิดว่าตัวเองมีลูกติดไม่มีคนดี ๆ ที่ไหนเขาจะเอาหรอก เพราะต้องมานั่งเลี้ยงลูกติดอีก
“ลิลจะไม่มีทางทิ้งยายหนูแน่ค่ะ ลิลจะอยู่ที่นั่นดูแลลูกสาวของลิล ถ้าเขาจะมีเมียใหม่ ลิลก็จะอยู่ในฐานะคนใช้ก็ได้ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับเราสองคนตอนเด็กมันทำให้ลิลไม่ไว้ใจผู้ชายอีกเลย แม่ยังยอมลำบากเพื่อแอบเอาเงินส่งให้เราเรียน ทั้งที่ถูกไอ้เลวนั่นซ้อมเวลาเมา จนตายแม่ก็ยังไม่ได้สบายเลย เรื่องแค่นี้ลิลทนได้สบายค่ะ พี่เลือกเส้นทางเดินแล้ว พี่ต้องไปให้สุดนะคะ ลิลขอให้พี่ได้เจอผู้ชายที่เขารักพี่จริง ๆ และได้มีครอบครัวที่มีความสุข”
วันที่วายุรอคอยก็มาถึงเด็กน้อยคลอดออกมา แต่เธอมีอาการสำลักน้ำคร่ำหมอจึงให้อยู่ในห้องไอซียูเด็ก ส่วนลิตาปลอดภัยขึ้นมาอยู่ที่ห้องพักฟื้น
เงินก้อนสุดท้ายถูกโอนเข้าบัญชี วายุจ้างพยาบาลพิเศษมาดูแลเพราะไม่อยากให้ทางโรงพยาบาลรู้ว่าคนที่คลอดลูกมีแฝด วรพลก็แอบมาดูแลในส่วนของลูก
น้ำตาของคนที่มีโอกาสได้เป็นพ่อ แต่ไม่กล้าแม้แต่จะคุ้มครองชีวิตลูกได้ และไม่กล้าแม้แต่จะแทนตัวเองว่าอย่างวรพล รู้สึกโกรธตัวเองไม่มีคืนไหรที่เขาจะนอนหลับสนิทได้เลยสักคืน
ขวัญสุดาตั้งท้องได้สามเดือนแล้ว วรพลจึงพอหาเวลาออกมาดูลูกได้ เพราะคุณหมอไม่อยากให้ขวัญสุดาเดินบ่อย เขาจึงอ้างว่ามาทำงาน
ลิตาออกจากโรงพยาบาลเมื่อเธอคลอดลูกได้สามวัน แต่แก้มใสยังคงต้องอยู่ในความดูแลของแพทย์อีกสักระยะเพื่อความปลอดภัย ความจริงแล้วคุณหมอให้กลับบ้านได้แต่วายุยืนยันว่าลูกสาวยังดูหายใจแรงเหมือนเหนื่อยอยากให้อยู่ใกล้ ๆ หมออีกสักสองคืน
วายุและลลิลมาดูลูกสาวทุกวัน และเมื่อคืนชายหนุ่มก็ได้บอกเรื่องนี้ให้บิดาได้รู้แล้ว เขาทำท่าไม่พอใจที่วายุไปคว้าผู้หญิงที่ไหนมาเป็นเมียไม่บอกเขาสักคำ แต่พอรู้ว่าตอนนี้หลานสาวยังอยู่โรงพยาบาลก็เป็นห่วงแทน
“คุณต้องอดทนกับคำพูดของพ่อผมหน่อยนะ ไม่นานท่านก็จะหายเพราะท่านอยากมีหลานมาก เพราะลูกของพี่ชายไม่ค่อยจะเข้าหาปู่เพราะเกือบทุกวันแม่เขาก็เอาไปแต่บ้านตากับยาย”
ลลิลเตรียมใจไว้แล้ว ว่าเธอต้องเจออะไรบ้าง เธอขอแค่อย่างเดียวขอให้หลานของเธอได้มีความสุข และอยู่อย่างสุขสบายที่สุดอย่าได้เหมือนเธอกับพี่สาวตอนเด็ก ๆ เลย
“วันนี้เราไปซื้อของเตรียมไว้เลยดีกว่า พรุ่งนี้มารับลูกกลับบ้านจะได้ไม่ต้องแวะไหน ผมจะพาคุณไปซื้อเสื้อผ้าใหม่หมด เป็นภรรยาผมแล้ว คุณต้องดูดีไม่แพ้ใคร”
หญิงสาวพยักหน้า เธอพร้อมจะทำตามสั่งอยู่แล้ว เพราะคิดว่าการทำให้วายุถูกใจดีที่สุด
คุณพ่อคุณแม่มือใหม่พากันซื้อของเยอะมาก เพราะต่างก็เห่อกันทั้งคู่ พนักงานที่ห้างแนะนำอะไรดีซื้อหมด จนของแน่นรถ ยังไม่รวมเปลขนาดใหญ่ที่ต้องให้ทางห้างไปส่งที่บ้านของวายุในวันพรุ่งนี้
“คืนนี้ผมไปนอนด้วยนะ พี่สาวคุณก็ไม่อยู่แล้ว เราจะได้คุ้นเคยกัน”
ลลิลหันไปมองหน้าคนพูด เธอไม่แน่ใจว่าเขาต้องการอะไร ถึงได้อยากจะเริ่มคุ้นชินกับเธอตั้งแต่วันที่ลูกยังอยู่โรงพยาบาล
“บ้านไม่มีแอร์เลยนะคะ พี่ลิตาถอดไปติดบ้านใหม่หมดแล้ว มีแค่ที่นอนเล็ก ๆ เพราะสิ้นเดือนนี้เราก็บอกคืนบ้านเขาแล้ว คุณจะนอนได้เหรอ”
วายุใช้มือหนาลูบไปที่ผมของคนตัวเล็กอย่างเอ็นดูในคำพูดของเธอ
“ผมดูไฮโซมากเลยเหรอ คุณถึงคิดว่าผมจะนอนแบบลำบากไม่ได้”
มือหนาจับมือเล็กขาวของภรรยาในอนาคตของเขาขึ้นมากุมไว้แน่น
“นับจากคืนนี้ไปคุณคือภรรยาของผม ไม่ว่าคุณกับลูกอยู่ที่ไหน ผมจะอยู่ด้วย สำหรับผมเราจะมีอะไรกันหรือไม่มีมันไม่สำคัญเท่ากับ คุณดูแลและรักลูกสาวของผม แต่...ถึงแม้เราจะเป็นสามีภรรยากันแค่ในนาม ผมสัญญาว่าจะไม่นอกใจและนอกกายคุณ ลลิลคุณจะสัญญากับผมได้ไหมว่าคุณก็จะไม่ทำ”
หญิงสาวไม่รู้เหมือนกันทำไมผู้ชายที่เธอเจอครั้งแรก เขาแสนจะปากร้าย แต่พอมาวันนี้เขากลับพูดจนทำให้เธอรู้สึกอบอุ่น สัมผัสได้ถึงคำว่าครอบครัว
ทั้งคู่ยืนกอดกันก่อนที่จะขึ้นรถและขับกลับไปยังบ้านเช่าหลังเล็กที่ตอนนี้แทบจะไม่มีอะไรเหลือ เพื่อไปเริ่มสร้างความคุ้นเคยเพราะหลังจากนี้ทุกเช้าทั้งสองคนจะต้องตื่นมาเจอหน้ากันบนเตียงทุกวัน
ตอนที่ 4ด่านแรก คืนแรกของการนอนด้วยกันบนที่นอนที่เป็นเพียงผ้าห่มแบบหนาสองผืนปูทับกันหลายทบเพื่อไม่ให้เจ็บหลัง ทำให้ทั้งสองคนต้องนอนตัวติดกันเพราะกลัวจะหล่นไปนอนกับพื้นกระเบื้อง วายุนอนไม่หลับเพราะไม่เคยชิน ในขณะที่อีกฝ่ายหลับไปแล้วเพราะความเหนื่อย ไม่ใช่แค่เหนื่อยกายแต่ลลิลเหนื่อยไปถึงหัวใจด้วย ชายหนุ่มโอบกอดเอวคอดของคนตัวเล็กที่นอนหันหลังให้ เขาอยากสร้างความคุ้นเคยใกล้ชิดกับภรรยาในอนาคตให้มากที่สุดเพื่อให้ ลูกสาวของเขาได้รับรู้ถึงความรู้สึกที่พ่อกับแม่มีต่อกัน เรื่องราวของลลิลและพี่สาวที่วรพลเล่าให้วายุฟัง ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกรักบิดาและรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ จากที่เคยคิดว่าจะใช้ชีวิตไปวัน ๆ แต่ตอนนี้ วายุกลับรู้สึกว่าเขาควรใช้ชีวิตให้มีค่ามากที่สุด เพราะไม่ใช่ทุกคนจะเกิดมาโชคดีแบ
ตอนที่ 5ใจแลกใจ อรกลับมาถึงบ้านก็เกือบสามทุ่มแล้ว เธอคิดว่าพ่อสามีคงจะเข้านอนแต่กลับเจออนุสรณ์นั่งรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน “พรุ่งนี้พ่อจะให้ไปคุยงานที่ นครนายกหน่อย พ่อให้50%” ลูกสะใภ้หันมาส่งยิ้มให้พ่อสามี เมื่อรู้ว่าพรุ่งนี้เธอจะได้ไปติต่องาน เพราะมันหมายถึงรายได้ระยะยาวที่เธอจะได้จากยอดขายตลอด “ไปพักเถอะ พ่อขอพาพระพายไปดูน้องหน่อยนะ วันนี้วายุเขาเอาลูกกับเมียเข้ามาอยู่ที่บ้านแล้วหรืออรจะไปกับพ่อด้วยล่ะ” “อรเหนื่อยมากเลยค่ะวันนี้ คุณพ่อพาพระพายไปเถอะค่ะ” การมาของสะใภ้ใหม่ทำให้ลูกสะใภ้เก่าที่สามีได้เสียชีวิตไปแล้วอย่างอรชรอดคิดมากไม่ได้&
ตอนที่ 6เธอทำให้บ้านน่าอยู่ อนุสรณ์ดีใจที่ช่วงนี้พระพายหลานสาวคนโตอยู่บ้านกับปู่ทั้งวัน ถึงแม้ส่วนใหญ่จะใช้เวลาอยู่กับสาวน้อยตัวกลมที่เอาแต่กินแล้วก็นอนอยู่ในเปลก็ตาม ลลิลใช้เวลาว่างที่มีคือเวลาที่ลูกหลับไปจัดการในส่วนของบ้านที่กำลังทำ อนุสรณ์ยังไม่ไว้ใจลูกสะใภ้ใหม่เต็มร้อย เขาจึงชอบสังเกตว่า แต่ละวันเธอทำอะไรบ้าง “คุณปู่คะ พระพายเบื่อ อยากหาอะไรเล่น คุณปู่ช่วยคิดหน่อย ได้ไหมคะว่าเราจะเล่นทำอะไรกันดี” อนุสรณ์ไม่รู้จะพาลูกสาวทำอะไร ตอนแรกจะชวนไปปลูกต้นไม้พระพายก็ไม่ชอบ คิดเท่าไหร่คนไม่ค่อยได้อยู่บ้านอย่างคุณปู่นักธุรกิจก็คิดไม่ออกเสียที ลลิลกลับลงมาจากชั้นสองของบ้าน อนุสรณ์จึงบ
ตอนที่ 7ภรรยาตามกฎหมาย วันนี้แก้มใสแต่งตัวสวยกว่าทุกวัน เพราะวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่และพี่พระพายจะพาแก้มใสไปเที่ยวสวนสัตว์ “เอามาให้ปู่อุ้มก่อน พ่อกับแม่จะได้ไปเตรียมของ อย่าลืมนมล่ะวายุเดี๋ยวร้องตายเลย” วายุวุ่นกับการเตรียมของให้หลานสาว ส่วนลลิลก็เตรียมของให้ลูก เพราะหลังจากเที่ยวที่สวนสัตว์ บริเวณนั้นมีอ่างเก็บน้ำและมีรีสอร์ต วายุจะพาเด็ก ๆ และภรรยาไปนอนเล่นสักคืน “คุณพ่อไม่ไปกับเราแน่เหรอครับ นาน ๆ เราจะได้ไปกันที” วายุยังไม่เคยไปเที่ยวพร้อมหน้าครอบครัวแบบนี้เลยสักครั้งแต่เขาก็ไม่เคยเห็นพ่อของเขาไปไหนเหมือนกัน “พ่อจะอยู่เป็นเพื่อนอร เอาไว้ถึงฤดูหนาวเราไปเชียงใหม่กัน ไ
ตอนที่ 8แพ้ใจ ทริปแรกจบไปอย่างสวยงามพระพายมีของฝากมาให้ทุกคนตามที่คุณปู่สั่ง คุณปู่เองก็หอมหลานสาวทั้งคู่เหมือนกับไม่ได้เจอหน้ากันหลายเดือน จนตอนนี้ลลิลเลยทิ้งแก้มใสให้คุณปู่เลี้ยงให้หายคิดถึง บ้านที่ตกแต่งเสร็จแล้วหลายเดือน แต่ลลิลยังไม่มีเวลาที่จะจัดตกแต่ง “ตกลงเฟอร์นิเจอร์เราซื้อใหม่หมดใช่ไหมคะ คือลิลคิดว่าบางอย่างมันก็เอาไปจากห้องเดิมได้ จะได้ประหยัด” วายุส่ายหัวเพราะเขาไม่ได้เป็นคนจ่าย คนที่สั่งให้ซื้อใหม่หมดคือพ่อของเขา ดังนั้นก็มีคนจ่ายเงินให้โดยที่ไม่ต้องกลัวเปลือง “อย่าขัดใจคุณปู่ พรุ่งนี้ไปสั่งกันเลย จะได้ย้ายห้องสักที ตอนนี้ยายหนูก็โตแล้วกลิ้งไปทั่วผมล่ะกลัวสักวันจะตกเตียง”&n
ตอนที่ 9 ทวง อนุสรณ์สังเกตสีหน้าท่าทางของลูกชาย เช้านี้วายุทำหน้าเหมือนคนยิ้มแบบเขินตลอดเวลา พอหันมาที่ลูกสะใภ้คนเล็กก็ไม่ต่างกัน “พระพายวันนี้คุณอาหนูเขาไปแอบมีความสุขอะไรกันมา ปู่เห็นตั้งแต่เดินลงมาก็เอาแต่ยิ้มอายไปอายมา” วายุหันมาสบตาภรรยา คราวนี้ลลิลถึงขั้นทำของเล่นลูกสาวหลุดจากมือ “ถ้าอย่างนั้นปู่ไม่แซวแล้ว ดูมือไม้สั่นไปหมด” การได้เป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์ในคืนที่ผ่านมา ยังทำให้หญิงสาวรู้สึกอาย ๆ ไม่กล้าสู้หน้าคนเป็นสามีเท่าไหร่ วายุพยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติเพราะไม่อยากให้ภรรยาของเขาต้องรู้สึกเขินอาย เพราะเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่
ตอนที่ 10ถ้าไม่ใช่เธอ..ใครก็ไม่เอา ลิตาทำอะไรไม่ถูก เธอรู้ว่าคงไม่มีทางปฎิเสธได้ จึงเปลี่ยนเป็น ยกมือไหว้อ้อนวอนอีกฝ่ายแทน “ที่ลิตาทำไปเพราะอยากได้เข้ามาดูแลลูกและคุณกับลิลก็ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ลิตาก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแค่อยากได้มีโอกาสดูแลลูกบ้าง” วายุเห็นท่าทางของพี่สาวภรรยานอกจากมันจะไม่ทำให้เขาสงสารแล้ว มันยังทำให้เขารู้สึกโมโหมากกว่าเดิม “หยุดตอแหล ก่อนที่ผมจะไม่เห็นความเป็นคนในตัวคุณ คุณลิตาคุณรู้ไว้เลยนะ ว่าผมกับลิลเราเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วก็ทางปฎิบัติด้วย ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ผมจะให้คุณชดใช้เงินสิบห้าล้านคืนผม เพราะสัญญาที่คุณเซ็นมันคือสัญญาการกู้ยืมเงิน” ลิตาอยากได้เงินจนไม่ได้อ่านว่าตัวเอ
ตอนที่ 5สถานะที่ไม่ได้เลือก “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” ล้านนายังไม่ยอมลงจากรถเมื่อมาถึงหน้าบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ที่อยู่ส่วนในสุดของหมู่บ้านที่ดูสะอาด สงบน่าอยู่มาก ๆ “บ้านหลังนี้คือบ้านที่คุณต้องอยู่จนกว่าผมจะเบื่อ” ภูเบศลงจากรถมาเปิดประตูให้หญิงสาวที่ยังคงนั่งสับสนทำอะไรไม่ถูก “ลงมาเถอะยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องจัดการภายในวันนี้ให้เสร็จ” เจ้าของบ้านเดินนำเข้าบ้านไปพร้อมกระเป๋าหลายใบในมือที่เป็นข้าวของที่หญิงสาวขนมาจากห้องพักเดิม “คุณให้ฉันมาอยู่ที่บ้านใคร” ล้านนารู้สึกไม่ไว้ใจ “บ้านผม บ้านหลังนี้ผมซื้อไว้ขายแต่ตอนนี้คงไม่ขายแล้ว อย่าเสียเวลาถามอะไรอยู่เลย ลองมองดูว่าขาดเหลืออะไรจะได้พาไปซื้อ ทางร้านจะได้มาส่งวันนี้ทัน” เจ้าของบ้านเดินออกไปขนของในรถมาวางกองรวมกันไว้ในขณะที่คนมาใหม่ก็เดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียวมีเนื้อที่รอบบ้าน ห้องนอนสี่ห้องทำให้ล้านนารู้สึกว่าที่นี่มันใหญ่เกินไปสำหรับการที่เธอต้องอยู่อาศัยเพียงคนเดียว “บ้านมันใหญ่เกินไป ฉันไปอยู่ห้องเช่าเหมือนเดิมดีแล้ว”
ตอนที่ 8ทะเบียนสมรส เสียงของผู้หญิงที่ดังแทรกเข้ามาก่อนที่ภูเบศจะวางสายทำให้หัวใจของผู้หญิงที่ไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองมีตัวตนในชีวิตของเขาไม่สบายใจ ล้านนาพยายามที่จะข่มตาให้หลับลงแต่มันก็ไม่สำเร็จ เธอวางสายจากเจ้านายไปเกือบสองชั่วโมงแล้วแต่ความรู้สึกมันเหมือนทุกอย่างยังคงวนเวียนอยู่ในความคิดของเธอ เสียงรถยนต์มาจอดที่หน้าบ้านและตามมาด้วยเสียงประตูหน้าบ้านเปิดออก หญิงสาวรีบลุกออกจากเตียงนอนมาดูที่หน้าต่างด้วยความตกใจเพราะเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมีใครมาหาเธอ “ไหนคุณว่าจะนอนกับคุณแม่คุณไม่ใช่หรือคะ” หญิงสาวดีใจที่คนที่มาคือผู้ชายที่เธอสุดแสนจะคิดถึงและมีเรื่องค้างคาใจ
ตอนที่ 7มือที่สามที่ไม่ได้รับเชิญ “ไม่ได้พักที่เดิมหรือล้านนาเดี๋ยวนี้พี่ไม่เห็นเธอกลับรถสายเดิม” ดลย์พนักงานรุ่นพี่เดินเข้ามาทักหญิงสาวที่กำลังเดินลงทางบันไดหนีไฟเพราะตอนนี้ที่ลิฟท์มีคนรออยู่หลายคน “อืม ล้านนาย้ายไปอยู่ที่อื่นแล้วค่ะ นึกอย่างไรคะถึงได้มาเดินลงบันไดหนีไฟแบบนี้” “คนรออีกเพียบเดินออกกำลังกายดีกว่า วัน ๆ ทำงานก็นั่งอยู่แต่กับเก้าอี้จะได้ยืดเส้นยืดสายด้วย” รุ่นพี่ทำงานทำท่าทางประกอบให้รู้ว่าเขาต้องการออกกำลังกายจริง ๆ “ข้างนอกฝนตกแรงแบบนี้ ล้านนาให้พี่ไปส่งไหมหรือไม่ก็ไปลงตรงไหนที่ใกล้ที่พักแล้วค่อยต่อรถไปอีกทีก็ได้ถ้ารออยู่หน้าบริษัทแบบนี้พี่ว
ตอนที่ 6รู้แค่วันนี้ฉันยังมีเธอ “ล้านนาหายไปไหนมา งานที่พี่ให้เธอทำไม่มีอะไรใช่ไหม” ยุพารีบเข้ามาประกบลูกน้องทันทีที่ล้านนามาถึงที่บริษัท “ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ พี่ยุพาสบายใจได้ไม่มีใครรู้ว่าพี่เอางานมาให้หนูทำ” ยุพาค่อยสบายใจขึ้นมาหน่อยเพราะการที่ลูกน้องของเธอลางานสองวันติดแถมยังเป็นการหายไปพร้อมเจ้านายอีก ยุพาแอบกลัวว่าจะเกี่ยวกับงานที่เธอจ้างให้ทำ การทำงานยังคงเป็นไปอย่างปกติแต่ที่ทุกคนในแผนกกำลังให้ความสนใจคือยุพาถูกท่านรองประธานบริษัทเรียกเข้าไปคุยเกือบชั่วโมงยังไม่ออกมา “ล้านนาจะเกี่ยวกับเราสองคนไหม” ส้มโอ
ตอนที่ 9ความรักชนะทุกอย่าง ล้านนายังคงมีอาการแพ้ท้อง ภูเบศจึงไม่ยอมให้เธอไปทำงานให้นอนพักอยู่ที่บ้าน ส่วนตัวเขาเองรีบเข้าบริษัทอย่างรีบร้อนแต่ไม่ใช่เพราะมีงานเร่งด่วนแต่เขามีธุระสำคัญต้องคุยกับบิดา ประจักษ์ไม่ค่อยได้กลับบ้านเพราะกลับไปทีไรก็ต้องได้มีเรื่องทะเลาะกับราตรีทุกที “คุณพ่อครับผมมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา” คนเป็นลูกมองไม่เห็นใครแล้วที่จะช่วยคุยกับมารดาของเขาได้นอกจากบิดาเพียงคนเดียว ภูเบศเล่าเรื่องราวระหว่างเขากับล้านนาให้กับประจักษ์ฟังตั้งแต่เริ่มต้นและสุดท้ายก็จบลงด้วยเรื่องของทรายแก้วอดีตคนรักที่มารดาต้องการจะให้เขาแต่งงานด้วย “ลูกทำไมปล่อยให้ทุกอย่างเลยเถิดมาถึงขั้นนี้แต่ก็ยังดีนะที่ไม่ปล่อยให้ทุกอย่างเกินเลยไปจนเกินแก้ไข” ประจักษ์เข้าใจและพร้อมจะอยู่ข้างเขาแต่ก็อดที่จะตำหนิไม่ได้ที่ภูเบศปล่อยให้ทุกอย่างมาไกลจนล้านนาท้อง “ผมแค่คิดว่ายังไม่พร้อมจะสละชีวิตโสดแต่พอมารู้ว่าผมกำลังจะได้เป็นพ่อคนและล้านนาจะไปจากผม ทุกอย่างรอไม่ได้อีกแล้ว” “ชีวิตคนเรามันสั้นนัก อย่าทำอะไรผิดพลาดแล้วไม่รีบแก้ไขเหมือนพ่อก
ตอนที่ 5สถานะที่ไม่ได้เลือก “คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม” ล้านนายังไม่ยอมลงจากรถเมื่อมาถึงหน้าบ้านเดี่ยวหลังใหญ่ที่อยู่ส่วนในสุดของหมู่บ้านที่ดูสะอาด สงบน่าอยู่มาก ๆ “บ้านหลังนี้คือบ้านที่คุณต้องอยู่จนกว่าผมจะเบื่อ” ภูเบศลงจากรถมาเปิดประตูให้หญิงสาวที่ยังคงนั่งสับสนทำอะไรไม่ถูก “ลงมาเถอะยังมีอีกหลายอย่างที่เราต้องจัดการภายในวันนี้ให้เสร็จ” เจ้าของบ้านเดินนำเข้าบ้านไปพร้อมกระเป๋าหลายใบในมือที่เป็นข้าวของที่หญิงสาวขนมาจากห้องพักเดิม “คุณให้ฉันมาอยู่ที่บ้านใคร” ล้านนารู้สึกไม่ไว้ใจ “บ้านผม บ้านหลังนี้ผมซื้อไว้ขายแต่ตอนนี้คงไม่ขายแล้ว อย่าเสียเวลาถามอะไรอยู่เลย ลองมองดูว่าขาดเหลืออะไรจะได้พาไปซื้อ ทางร้านจะได้มาส่งวันนี้ทัน” เจ้าของบ้านเดินออกไปขนของในรถมาวางกองรวมกันไว้ในขณะที่คนมาใหม่ก็เดินสำรวจไปรอบ ๆ บ้านหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียวมีเนื้อที่รอบบ้าน ห้องนอนสี่ห้องทำให้ล้านนารู้สึกว่าที่นี่มันใหญ่เกินไปสำหรับการที่เธอต้องอยู่อาศัยเพียงคนเดียว “บ้านมันใหญ่เกินไป ฉันไปอยู่ห้องเช่าเหมือนเดิมดีแล้ว”
ตอนที่ 10ถ้าไม่ใช่เธอ..ใครก็ไม่เอา ลิตาทำอะไรไม่ถูก เธอรู้ว่าคงไม่มีทางปฎิเสธได้ จึงเปลี่ยนเป็น ยกมือไหว้อ้อนวอนอีกฝ่ายแทน “ที่ลิตาทำไปเพราะอยากได้เข้ามาดูแลลูกและคุณกับลิลก็ไม่ได้เป็นสามีภรรยากันจริง ๆ ลิตาก็คิดว่าไม่น่าจะมีอะไรแค่อยากได้มีโอกาสดูแลลูกบ้าง” วายุเห็นท่าทางของพี่สาวภรรยานอกจากมันจะไม่ทำให้เขาสงสารแล้ว มันยังทำให้เขารู้สึกโมโหมากกว่าเดิม “หยุดตอแหล ก่อนที่ผมจะไม่เห็นความเป็นคนในตัวคุณ คุณลิตาคุณรู้ไว้เลยนะ ว่าผมกับลิลเราเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมายแล้วก็ทางปฎิบัติด้วย ถ้าคุณทำแบบนี้อีก ผมจะให้คุณชดใช้เงินสิบห้าล้านคืนผม เพราะสัญญาที่คุณเซ็นมันคือสัญญาการกู้ยืมเงิน” ลิตาอยากได้เงินจนไม่ได้อ่านว่าตัวเอ
ตอนที่ 9 ทวง อนุสรณ์สังเกตสีหน้าท่าทางของลูกชาย เช้านี้วายุทำหน้าเหมือนคนยิ้มแบบเขินตลอดเวลา พอหันมาที่ลูกสะใภ้คนเล็กก็ไม่ต่างกัน “พระพายวันนี้คุณอาหนูเขาไปแอบมีความสุขอะไรกันมา ปู่เห็นตั้งแต่เดินลงมาก็เอาแต่ยิ้มอายไปอายมา” วายุหันมาสบตาภรรยา คราวนี้ลลิลถึงขั้นทำของเล่นลูกสาวหลุดจากมือ “ถ้าอย่างนั้นปู่ไม่แซวแล้ว ดูมือไม้สั่นไปหมด” การได้เป็นสามีภรรยากันอย่างสมบูรณ์ในคืนที่ผ่านมา ยังทำให้หญิงสาวรู้สึกอาย ๆ ไม่กล้าสู้หน้าคนเป็นสามีเท่าไหร่ วายุพยายามทำทุกอย่างให้เป็นปกติเพราะไม่อยากให้ภรรยาของเขาต้องรู้สึกเขินอาย เพราะเรื่องแบบนี้มันเป็นเรื่
ตอนที่ 8แพ้ใจ ทริปแรกจบไปอย่างสวยงามพระพายมีของฝากมาให้ทุกคนตามที่คุณปู่สั่ง คุณปู่เองก็หอมหลานสาวทั้งคู่เหมือนกับไม่ได้เจอหน้ากันหลายเดือน จนตอนนี้ลลิลเลยทิ้งแก้มใสให้คุณปู่เลี้ยงให้หายคิดถึง บ้านที่ตกแต่งเสร็จแล้วหลายเดือน แต่ลลิลยังไม่มีเวลาที่จะจัดตกแต่ง “ตกลงเฟอร์นิเจอร์เราซื้อใหม่หมดใช่ไหมคะ คือลิลคิดว่าบางอย่างมันก็เอาไปจากห้องเดิมได้ จะได้ประหยัด” วายุส่ายหัวเพราะเขาไม่ได้เป็นคนจ่าย คนที่สั่งให้ซื้อใหม่หมดคือพ่อของเขา ดังนั้นก็มีคนจ่ายเงินให้โดยที่ไม่ต้องกลัวเปลือง “อย่าขัดใจคุณปู่ พรุ่งนี้ไปสั่งกันเลย จะได้ย้ายห้องสักที ตอนนี้ยายหนูก็โตแล้วกลิ้งไปทั่วผมล่ะกลัวสักวันจะตกเตียง”&n
ตอนที่ 7ภรรยาตามกฎหมาย วันนี้แก้มใสแต่งตัวสวยกว่าทุกวัน เพราะวันนี้คุณพ่อกับคุณแม่และพี่พระพายจะพาแก้มใสไปเที่ยวสวนสัตว์ “เอามาให้ปู่อุ้มก่อน พ่อกับแม่จะได้ไปเตรียมของ อย่าลืมนมล่ะวายุเดี๋ยวร้องตายเลย” วายุวุ่นกับการเตรียมของให้หลานสาว ส่วนลลิลก็เตรียมของให้ลูก เพราะหลังจากเที่ยวที่สวนสัตว์ บริเวณนั้นมีอ่างเก็บน้ำและมีรีสอร์ต วายุจะพาเด็ก ๆ และภรรยาไปนอนเล่นสักคืน “คุณพ่อไม่ไปกับเราแน่เหรอครับ นาน ๆ เราจะได้ไปกันที” วายุยังไม่เคยไปเที่ยวพร้อมหน้าครอบครัวแบบนี้เลยสักครั้งแต่เขาก็ไม่เคยเห็นพ่อของเขาไปไหนเหมือนกัน “พ่อจะอยู่เป็นเพื่อนอร เอาไว้ถึงฤดูหนาวเราไปเชียงใหม่กัน ไ