ใจแลกใจ

ตอนที่ 5

ใจแลกใจ

         อรกลับมาถึงบ้านก็เกือบสามทุ่มแล้ว เธอคิดว่าพ่อสามีคงจะเข้านอนแต่กลับเจออนุสรณ์นั่งรออยู่ที่โซฟากลางบ้าน

         “พรุ่งนี้พ่อจะให้ไปคุยงานที่ นครนายกหน่อย พ่อให้50%”

         ลูกสะใภ้หันมาส่งยิ้มให้พ่อสามี เมื่อรู้ว่าพรุ่งนี้เธอจะได้ไปติต่องาน เพราะมันหมายถึงรายได้ระยะยาวที่เธอจะได้จากยอดขายตลอด

         “ไปพักเถอะ พ่อขอพาพระพายไปดูน้องหน่อยนะ วันนี้วายุเขาเอาลูกกับเมียเข้ามาอยู่ที่บ้านแล้วหรืออรจะไปกับพ่อด้วยล่ะ”

         “อรเหนื่อยมากเลยค่ะวันนี้ คุณพ่อพาพระพายไปเถอะค่ะ”

         การมาของสะใภ้ใหม่ทำให้ลูกสะใภ้เก่าที่สามีได้เสียชีวิตไปแล้วอย่างอรชรอดคิดมากไม่ได้

         “เห่อกันเข้าไป”

         หญิงสาวเดินบ่นกลับห้องไปคนเดียว ช่วงนี้เธอติดการพนันหนักมาก จนวันทั้งวันพระพายมีโอกาสได้อยู่กับแม่ก็แค่ตอนกลับบ้านเท่านั้น ความจริงแล้วเธอเองก็ไม่ได้อยากเล่นแต่มันเหงา และพอเล่นไปมันก็กลายเป็นหนี้สะสมเลยต้องเล่นต่อเพราะอยากได้คืน

         พระพายหายไปกับคุณปู่ได้เกือบครึ่งชั่วโมงก็เดินกลับมาพร้อมกับสร้อยทองในคอ

         “ลูกไปเอาสร้อยมาจากไหน ”

         “คุณปู่ให้มาค่ะ จี้สวยไหมคะคุณปู่ทำให้ ข้างในมีรูปคุณพ่อด้วย”

         อรชรไม่ชอบเลยเวลาที่อนุสรณ์ทำดีกับเธอและลูกมันทำให้เธอรู้สึกผิดที่ไปเล่นการพนันและยังทำตัวห่างเหินตั้งแต่สามีของเธอเสียไป

         “คุณแม่คะพรุ่งนี้หนูไม่ไปบ้านคุณยายนะ หนูจะอยู่เลี้ยงน้องกับคุณปู่ เพราะคุณแม่ต้องไปทำงาน”

         คนเป็นแม่ไม่อยากขัดใจลูกและคิดในแง่ดี เธอจะได้ไม่ต้องขับรถไปรับลูกที่บ้านพ่อกับแม่ เพราะไม่รู้จะกลับมาถึงตอนไหน คนเป็นปู่เคยยื่นคำขาดไว้แล้วว่าห้ามไปนอนที่อื่นเด็ดขาด

         ห้องนอนของอรชรก็อยู่อีกส่วนของบ้าน เหมือนที่อนุสรณ์กำลังจะให้ครอบครัวของวายุย้ายไปอยู่ แต่ของวายุจะดูเก่ากว่าเพราะสร้างก่อนและไม่ได้ใช้ประโยชน์จึงไม่มีคนดูแล

         อนุสรณ์วางมือเรื่องงานหนึ่งวัน เพราะวันนี้เขามีหลานถึงสองคนให้เลี้ยง พระพายเองก็ช่วยคุณปู่เลี้ยงน้อง เธอชงนมและช่วยเล่นกับน้องเวลาที่แก้มใสอ้อนขึ้นมา

         วายุกับลลิลก็มัวยุ่งอยู่กับการคุยกับช่างเรื่องตกแต่งซ่อมแซมส่วนที่เธอจะเข้าไปอยู่

         “ทุบสองห้องนี้รวมกันเลยค่ะ แล้วใช้เป็นกระจกเลื่อนเปิดปิด ห้องนี้ทำตู้เสื้อผ้าแบบฝังไปในผนังด้วยนะคะ”

         วายุยืนฟังภรรยาสั่งการ เพราะเขาเองคิดอะไรไม่ออกเคยอยู่แต่แค่ในห้องของตัวเองเท่านั้น

         ครัวลลิลสั่งรื้อหมดเธอชอบครัวแบบเปิดจึงทุบผนังทำให้โปร่ง และออกแบบร่วมกับช่างเพื่อให้เหมาะกับการใช้สอยจริง ๆ

         สองทุ่มกว่าอรกลับถึงบ้าน ทุกคนยังรอกินอาหาร                              จนหญิงสาวตกใจ เพราะบ้านหลังนี้ไม่เคยกินข้าวพร้อมกันเลยตั้งแต่เธอมาเป็นสะใภ้

         “สวัสดีค่ะพี่อร หนูชื่อลลิล ฝากเนื้อฝากตัวเป็นน้องสักคนนะคะ”

         อรชรเจอคำพูดซื่อท่าทางตรง ๆ ของลลิลเข้าไปจากที่ตั้งใจว่าจะทำเป็นหยิ่งไม่สุงสิงเธอก็กลับทำไม่ได้

         อนุสรณ์เรียกให้ลูกสะใภ้มานั่งใกล้ ๆ กับเขาเพราะต้องการให้อรชรรู้ว่าเธอยังสำคัญ

         “ลลิลฟังพ่อนะ เรื่องในบ้านหลังนี้ถ้าพ่อไม่อยู่มีอะไรก็ให้บอกพี่อรเขา เพราะพี่อรถือว่าเป็นพี่สาวคนโตของครอบครัวเรา ถ้าแก้มใสโตเมื่อไหร่ พ่อคงต้องให้อรช่วยสอนลลิลเรื่องงานนะ เพราะไม่ว่างานไหนพ่อให้อรทำไม่เคยพลาดสักงาน วันนี้ได้ยอดซื้อมาเท่าไหร่ล่ะลูก”

         “สามแสนค่ะ ทางนู้นเขาขอดูคุณภาพของก่อนแล้วจะสั่งเพิ่มรอบหน้าค่ะ”

         วันนี้วันเดียวอรชรหาเงินได้ถึงแสนห้า ถ้าเธอไม่มีหนี้                 การพนันถึงห้าล้านป่านนี้เธอคงมีเงินใช้แบบสบาย ๆ

         ภาพครอบครัวพ่อแม่ลูกที่อยู่ตรงหน้าทำให้คนที่กำพร้าสามีอย่างอรชร อยากจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร มันคือความเจ็บปวด เธอต้องเสียสามีไปตั้งแต่ยังอายุน้อย ๆ ตอนนั้นพระพายเพิ่งได้สองขวบเอง

         วันนี้อรชรไม่ได้ไปไหน ส่วนพระพายคุณปู่ส่งไปเรียนวาดรูปทุกวันพุธและพฤหัสบดี โดยที่มีคนรถคอยรับส่ง

         ลลิลรู้สึกแปลกใจที่พี่สะใภ้เอาแต่เก็บตัว และตอนที่ออกมา           กินข้าวก็ทำท่าระแวง แถมยังยกหูโทรศัพท์บ้านออกอีกเหมือนกลัวใครโทรศัพท์มา

         วายุเคยเล่าให้ลลิลฟังว่าพี่สะใภ้ของเขาไม่เคยอยู่ติดบ้านเลยสักวัน หญิงสาวคิดถึงคำนี้แล้วยิ่งสงสัย แต่ก็คิดว่าคงไม่มีอะไรเธออาจจะแค่เบื่อ

         “ป้าช่วยคะลิลฝากแก้มใสหน่อยจะออกไปซื้อส้มตำ อยากกินมากเลยค่ะ”

         หญิงสาวเดินออกไปที่หน้าประตูบ้านยังไม่ทันปิดประตูสนิท ก็มีกลุ่มผู้ชายเดินเข้ามาคุยกับเธอด้วยท่าทางที่น่ากลัวมาก

         “แกไปบอกอีคุณนายอรชรด้วยนะ ถ้าไปเอาเงินมาใช้ระวัง             ลูกสาวมันเอาไว้ด้วย”

         หัวใจของลลิลเต้นแรงจนแทบจะกระเด็นออกมา เธอไม่ซื้อแล้วส้มตำรีบวิ่งกลับไปที่บ้านและโทรศัพท์ไปเล่าให้วายุฟังเพื่อให้สามีเธอรีบไปรับหลานกลับ เพราะกลัวพวกมันจะจับพระพายไปเป็นเครื่องต่อรอง

         “พี่อรเปิดประตูค่ะ ลิลมีเรื่องสำคัญจะพูดด้วย”

         คนโดนเรียกเดินมาเปิดประตูด้วยท่าทีที่เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายจะมาพูดเรื่องอะไร

         “พี่อรฟังลิลนะ ถึงเวลาที่พี่ต้องพูดความจริงแล้ว ”

         “เธอหมายถึงอะไร ย้ายเข้ามาได้สองวัน ก็ทำใหญ่คับบ้านแล้วเหรอ มีความจริงไรที่ฉันต้องพูดกับคนอย่างเธอ”

         “พี่อรจะว่าจะคิดกับลิลอย่างไรก็แล้วแต่เลยค่ะ แต่ไอ้พวกเจ้าหนี้พี่มันส่งคนมาดักหน้าบ้าน และมันขู่จะทำร้ายพระพาย ”

         สีหน้าคนฟังซีดลงทันที เหมือนเธอกำลังจะเป็นลม พูดอะไรไม่ออกเพราะความเป็นห่วงลูก

         “คุณวายุกำลังไปรับหลาน พี่หมดห่วงได้ แต่ที่พี่ต้องพูดคือพี่เป็นหนี้พวกมันเท่าไหร่ ลลิลไม่มีเงินหรอกแต่คุณวายุคงมี เราจะช่วยกันใช้ คุณพ่อจะต้องไม่รู้เรื่องนี้ ท่านรักพี่มาก ใครจะบอกว่าพี่ติดการพนัน ท่านไม่เคยเชื่อ คุณวายุเล่าให้ลลิลฟังหมดแล้ว เราต้องช่วยกันนะคะ”

         “ห้าล้าน” คนบอกจำนวนไม่กล้าสู้หน้า

         ลลิลได้ยินจำนวนเงินเธอตกใจมากเพราะสำหรับเด็กสลัมอย่างเธอเป็นหนี้แค่ห้าร้อยก็ไม่รู้จะหาที่ไหนใช้เขาแล้ว

         วายุพาพระพายกลับบ้านพอดี ทั้งสมคนนั่งคุยกันส่วนพระพายไปช่วยป้าช่วยเลี้ยงน้อง

         “คุณวายุพี่อรติดหนี้ห้าล้าน คุณมีไหมใช้หนี้ให้พี่อรหน่อยได้ไหม”

         “เงินห้าล้านไม่ใช่น้อย แต่ผมให้พี่ได้ ถ้าพี่จะไม่กลับไปเหยียบที่นั่นอีก รับปากผมได้ไหม”

         อรชรทำท่าเงียบน้ำตานองหน้า เธอกำลังรู้สึกเสียศักดิ์ศรีที่ตอนนี้น้องสามีที่เธอไม่เคยชอบหน้ากับน้องสะใภ้ใหม่ที่ดูจะแย่งความรักจากทุกคนไป กำลังจะมาช่วยเธอใช้หนี้

         “ไม่ต้องมาสงสารสมเพช อะไรฉันเลย ฉันไม่สัญญาอะไรทั้งนั้นและฉันก็ไม่เอาเงินพวกเธอด้วย”

         ลลิลห่วงพระพายจนอารมณ์ที่ความโมโหเข้ามาสู่หัวใจของเธอจนเก็บไว้ไม่อยู่ เธอจึงระเบิดใส่อรชรทันที สองมือเล็กเขย่าไหล่ทั้งสองข้างของอีกฝ่ายเพื่อเรียกสติ

         “ไม่มีใครเขาสมเพชพี่หรอก มีแต่คนเขาทั้งรักทั้งเป็นห่วง ตัวพี่เองมองเห็นแต่มุมที่ไม่ดี พี่เคยรู้ไหมคุณพ่อนั่งรอพระพายทุกวัน แค่เพียงได้ยินหลานเดินขึ้นบ้านท่านก็นอนหลับแล้ว ท่านเสียลูกชายไปก็เหลือพี่กับลูกเป็นตัวแทน แล้วไม่ต้องมาคิดว่าคุณพ่อหันมารักสนใจลิลนะ เพราะลิลมันแค่เด็กในสลัม งานการก็ทำไม่เป็น ถ้ามัวแต่คิดว่าไม่มีใครรัก ก็เริ่มจากรักตัวเอง รักลูก พี่จะปล่อยให้มันขู่ ทำร้ายลูกพี่อยู่แบบนี้เหรอ”

         สะใภ้เล็กของบ้านไม่สามรถควบคลุมตัวเองได้แล้วจึงพูดจบแล้วเดินออกไป และที่เธอต้องตกใจเพราะอนุสรณ์ยืนฟังอยู่

         “เงินแค่ห้าล้านไม่สำคัญเท่าชีวิตหลานผม ถ้าพี่ไม่สัญญาก็ไม่เป็นไร เพราะผมคงไม่ได้มีความหมายอะไรกับพี่ ผมมันก็แค่น้องสามีที่ชอบพูดจากวนอารมณ์ แต่ขอให้พี่จำไว้นะ ว่าผมรักพี่เท่ากับที่ผมรักพี่ชายของผมเลย”

         อนุสรณ์เมื่อรู้ว่าลูกชายกำลังจะเดินออกจากห้อง เขาจึงรีบหลบเข้าไปแอบอยู่ห้องข้าง ๆ

         เช็คห้าล้านบาทอนุสรณ์ให้พระพายขึ้นเอามาให้กับลูกสะใภ้ โดยที่เขาไม่ถามไม่พูดอะไรเลย แม้แต่วายุก็ไม่รู้เรื่องนี้เพราะตัวเขาเองก็เอาเช็คมาให้พี่สะใภ้หลังจากบิดาเพียงไม่กี่นาที

         อรชรนอนร้องไห้ ให้กับความไม่ดีของตัวเอง เธอทำให้ทุกคนผิดหวัง สามีของเธอคงเสียใจที่รู้ว่าเธอเป็นแบบนี้

         เงินห้าล้านถูกเอาไปใช้หนี้โดยมีวายุไปด้วย อรชรขอไปถือศีล             ที่วัดจึงฝากให้วายุและลลิลดูแลพระพายด้วย

         “พี่ขอไปบวชถือศีลแปดสักสองสัปดาห์ เพื่อให้พี่รู้สึกผิดน้อยลง พี่ฝากหลานด้วยนะ”

         อรชรขับรถออกไปจากบ่อนมุ่งหน้าไปตามเส้นทางที่เธอคิดว่ามันช่วยลดบาปไม่ได้แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้เธอสบายใจขึ้น