ข่าวดี

ตอนที่ 9

ข่าวดี

          มิตาเดินทางไปหัวหินทุกครั้งที่ธาวินไปและในที่สุดทั้งคู่ก็ได้เจอกับลุลา

          “วิน”

          ถ่านไฟเก่าส่งเสียงเรียกชื่อธาวินมาก่อนตัวเพราะเธอรู้สึกดีใจที่ได้เจอคนรู้จักที่นี่

          “เอ้า! ลุลา”

          ธาวินทักตอบและเขารีบคว้ามือของมิตามาจับไว้แน่นเพราะกลัวเหลือเกินว่าภรรยาจอมหึงจะเข้าใจผิดอีก

          ลุลามองมือทั้งคู่ที่จับกันแน่นก่อนที่จะส่งสายตาเป็นคำถามให้อดีตคนรักได้อธิบาย

          “ตอนนี้วินกับมิตาแต่งงานกันมาได้สักพักแล้ว       และลุลาสบายดีไหม”

          ธาวินเริ่มเปลี่ยนประเด็นเพราะไม่อยากให้ลุลาแสดงอาการอะไรหรือพูดอะไรที่จะทำให้มิตารู้สึกคิดมาก

          “ก็ดีขึ้น วินคงไม่รู้ว่าพ่อของเราโดนฟ้องล้มละลาย ปราชญ์ก็เลยบอกเลิกเราเพราะกลัวจะต้องเดือดร้อนไปด้วย คงเป็นเวรกรรมที่เราทำกับวินไว้ แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว โชคยังดีพ่อกับแม่เราไม่ได้จดทะเบียนกัน แม่เลยตัดสินใจขายที่ดินที่กรุงเทพและมาสร้างรีสอร์ตที่ชะอำ ส่วนเราก็มาเป็นผู้จัดการโรงแรมอยู่ที่หัวหินนี่แหละ แล้ววินกับมิตามาเที่ยวกันเหรอ”

          ลุลาไม่มีท่าทางว่าจะอยากกลับมาเป็นถ่านไฟเก่า          ธาวินจึงค่อยสบายใจขึ้นและมิตาเองก็ดูไว้ใจไม่ระแวงทั้งคู่

          “วินเปิดโครงการใหม่ที่หัวหินแต่ไม่ได้ใหญ่อะไรแค่สามสิบห้อง พอดีมีคนมาขายที่ดินให้กับคุณพ่อนานแล้วเลยอยากลองลงทุนทำอะไรเองบ้าง จะได้มีเงินดูแลครอบครัว”

          “ลุลายินดีด้วยนะ มีตัวเล็กไว ๆ ล่ะ ลุลาต้องขอตัวก่อนนะวันนี้ที่โรงแรมมีงานเลี้ยงซ้อนกันหลายงาน”

          ลุลาเดินกลับเข้าไปในโรงแรมแล้ว มิตาและธาวินต่างมองตามหญิงสาวที่เรียกได้ว่าสวยระดับดารา ไม่น่าเชื่อว่าจากลูกสาว                  นักธุรกิจส่งออกเครื่องหนังที่รายได้ต่อเดือนหลายล้านจะกลายมาเป็นผู้จัดการโรงแรมที่รับเงินเดือนเพียงแค่หลักหมื่น

          “สงสารครอบครัวคุณมิตานะคะ จากคนที่รวยมากต้องมาเริ่มนับหนึ่งใหม่แถมมาถูกคนรักเลิกเพราะแค่เธอกำลังเจอกับปัญหาเรื่องเงิน”

          มิตาพูดจากใจจริงเพราะถ้าชีวิตเธอกำลังมีปัญหาและยังต้องเจอคนรักบอกเลิกแบบนี้เธอคงเริ่มต้นใหม่ไม่ถูกแน่

          “ทุกอย่างไม่แน่นอน พี่ลงทุนทำโครงการนี้จากเงินเก็บเกือบทั้งหมดที่พี่มี ไม่เกี่ยวกับเงินในบริษัทนะถ้าเราสามารถขายห้องได้เกินครึ่งเราก็จะได้กำไรและยังมีห้องไว้สำหรับเช่า แต่ถ้าเกิดอะไรขึ้นมาแล้วเศรษฐกิจแย่คนไม่มีเงินซื้อพี่ก็แทบหมดตัวเหมือนกัน”

          มิตาจับมือสามีไว้แน่นเพื่อให้เขารู้ว่าไม่ว่าทางข้างหน้าจะเป็นอย่างไร เธอจะอยู่ข้างเขาเสมอ

         

          “เป็นอะไรมิตา เมื่อวานไปกินชาบูมาอาหารเป็นพิษแน่ ๆ ”

          หญิงสาวตื่นขึ้นมาก็คลื่นไส้ อาเจียน จนลุกไม่ไหวนั่งอยู่ข้างโถส้วม

          “อาหารเป็นพิษก็ต้องปวดท้อง ท้องเสียสิคะพี่วิน แต่มิตาแค่เวียนหัว”

          ธาวินประคองภรรยาให้ลุกขึ้นก่อนจะไปหากระป๋องมาเตรียมให้เวลาที่อยากจะอาเจียน

          “อาบน้ำแต่งตัวไปหาหมอดีกว่า อยู่ดี ๆ ก็เป็น กลัวจะเกี่ยวกับความดัน อย่ามัวมานั่งเดากันเลยไปหาหมอจะได้รู้เรื่อง”

          ชายหนุ่มเข็ดเรื่องของบิดา เขาจึงไม่ไว้ใจเกี่ยวกับเรื่อง    ไม่สบายเพราะอดิสรณ์ก็มีอาการแค่เวียนหัว บ้านหมุนตามประสาคนแก่ สุดท้ายยังกลายเป็นเรื่องใหญ่

          “ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ ภรรยาคุณตั้งครรภ์ได้     สิบเอ็ดสัปดาห์แล้ว”

          มิตากับธาวินหันมามองหน้ากันด้วยความตกใจ มิตาเองเธอเป็นคนที่ประจำเดือนมาไม่ปกติอยู่แล้วและเธอก็ไม่ค่อยได้นอนกับธาวินช่วงที่เขามาอยู่หัวหิน กลายเป็นว่าเธอท้องตั้งแต่ช่วงนั้นแล้ว

          “จะฝากท้องที่นี่เลยไหมคะ”

คุณหมอถามเพราะเห็นใกล้จะสามเดือนแล้วควรจะต้องเริ่มฝากท้อง

“เราสองคนไม่ได้อยู่ที่หัวหินครับแค่มาทำธุระกัน                  เดี๋ยวพรุ่งนี้จะเดินทางกลับแล้ว”

คุณหมอให้ยาที่ช่วยเรื่องแพ้ท้องมา เพราะมิตาเวียนหัวตลอดเลยแล้วอยากกินแต่ของเผ็ด ๆ ถ้าของไม่ถูกใจเธอจะไม่กินสักคำถึงแม้จะเป็นของที่เธอเคยชอบก็ตาม

“พี่วินคะมิตาว่าตอนที่มิตาโมโหพี่เรื่องที่กลัวพี่จะกลับไปหาคุณลุลา ช่วงนั้นมิตาน่าจะเริ่มท้องแล้ว คิดย้อนกลับไปมีอีกหนึ่งชีวิตอยู่ในท้องตั้งนานมิตากลับไม่รู้ตัวเลย กินอะไรไม่ดีไปบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้”

คุณแม่คนใหม่เริ่มเป็นกังวลเพราะเธอยิ่งเป็นคนที่กินอะไรไม่ระวัง

ทั้งคู่เก็บข่าวดีนี้กลับไปบอกพ่อกับแม่ด้วยตัวเองไม่อยากบอกทางโทรศัพท์เพราะอยากให้เห็นหน้ากันจะได้รู้ว่าคนป่วยจะ           ดีใจแค่ไหน

“ทำไมกลับมาเร็วจัง ไหนว่าจะไปอยู่ทั้งอาทิตย์นี่ไปแค่             สามวันก็กลับมาแล้ว”

วิภาแปลกใจเมื่อเห็นลูก ๆ กลับมาก่อนกำหนดกลัวจะมีปัญหาเรื่องงาน

“เราสองคนมีเรื่องที่สำคัญมากต้องบอกคุณพ่อกับคุณน้าและเกรงว่าถ้าบอกทางโทรศัพท์จะไม่เหมาะ”

คำพูดของลูกชายทำเอาอดิสรณ์ลุกจากที่นอนมานั่งฟังด้วยความตั้งใจ

“คุณพ่อแข็งแรงขึ้นมากแบบนี้ คงช่วยผมเลี้ยงลูกได้แน่ ๆ ”

ธาวินพูดจบก็โผกอดบิดาด้วยความดีใจ เขารู้ว่าลูกของเขาคือสิ่งที่พ่อของเขากังวลมาตลอดและวันนี้เขาก็ทำให้พ่อหมดห่วงได้สำเร็จ

“คงเพิ่งท้องได้ไม่กี่สัปดาห์ใช่ไหมมิตา ถึงได้เพิ่งไปตรวจ”

วิภามองท้องลูกสาวแล้วก็ยังแบนราบและคิดว่าถ้าประจำเดือนไม่มาลูกสาวคงตรวจทันทีเพราะรู้ว่าทุกคนรอคอย

“จะสามเดือนแล้วค่ะ”

วิภาถึงกลับตกใจนี่ลูกสาวเธอไร้เดียงสาถึงขนาดท้อง     สามเดือนเพิ่งจะรู้ตัวเชียวหรือนี่

“มิตาลูกไม่รู้เลยเหรอว่าประจำเดือนผิดปกติไหมหรือตัวเรามีอะไรเปลี่ยนไปไหม กว่าจะรู้ก็จะสามเดือนแล้วหรือลูก”

“ประจำเดือนลูกมาไม่ค่อยปกติอยู่แล้วก็เลยไม่ได้สังเกต     กินเก่งขึ้นก็คิดว่าเครียดเรื่องพี่วิน จนไปเวียนหัว อาเจียนที่หัวหินถึงได้ตรวจ”

อดิสรณ์บอกให้ภรรยาหยุดว่าลูกสาวและหันไปบอกกับ            ลูกชายว่าพรุ่งนี้ให้พามิตาไปฝากท้องที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดและให้ตรวจอย่างละเอียดเพราะสามเดือนที่ผ่านมา คนเป็นแม่ไม่ค่อยได้ระวังตัวเลย อากาศที่กรุงเทพก็ยิ่งไม่ดี