Chapter 8 ผิดแผน

เสียงปรบมือกับเสียงโห่ร้องดังกึกก้องกังวานจนสุพิชญารู้สึกสั่นสะท้านไปทั้งใจ ยามนี้หญิงสาวรู้สึกดวงตาทั้งสองข้างพร่ามัวไปด้วยธารน้ำตาที่เอ่อล้นจนแทบจะไหลริน มือน้อยขย้ำผ้าปูแสนสวยแน่นเมื่อตระหนักถึงชะตากรรมที่กำลังเผชิญ เวรกรรมใดหนอถึงนำพาให้เธอต้องเจอแต่ความเจ็บแค้นแสนสาหัสเช่นนี้

“เชิญครับคุณผู้หญิง” เสียงทุ้มกังวานของบุรุษเพศเอ่ยขึ้นอย่างนอบน้อมฉุดดึงให้สุพิชญาหลุดออกจากห้วงความคิด หญิงสาวรีบกระพริบเปลือกตาขับไล่น้ำตาแห่งความรันทดให้ไหลคืนกลับสู่ภายใน เธอไม่ต้องการเรียกร้องความเห็นใจใด และไม่จำเป็นต้องทำตัวให้เป็นที่น่าสังเวชในสายตาของคนพวกนี้

“คุณจะพาฉันไปไหน” สุพิชญาถามด้วยเสียงห้วนสั้นออกกร้าวกระด้างเมื่อเงยหน้าขึ้นมาพบชายฉกรรจ์ในชุดสูทสีดำยืนตระหง่านอยู่ด้านหน้า

คนพวกนี้อีกแล้ว ทำไมพวกจิตใจทรามต่ำช้าถึงต้องสวมใส่ชุดสูทเหล่านี้ให้มันเสื่อมเสียด้วยนะ คิดจะทำชั่วแต่กลัวถูกตราหน้ารึไงถึงต้องมาสวมใส่สูทให้มันดูดี! สุพิชญาคิดอย่างแค้นเคืองในใจ ตั้งแต่เธอตื่นขึ้นมาเมื่อเช้าวันใหม่เธอเจอแต่คนในสูทสีดำจนมันดูกราดเกลื่อนไปหมด

“เดฟให้พวกเรามาเชิญคุณไปที่ เดอะลัส!” หนึ่งในสองคนเอ่ยขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ สุพิชญามองใบหน้าภายใต้แว่นตาสีดำสนิทนั้นด้วยใจที่ออกอาการสั่นสะท้าน หญิงสาวพยายามคิดหาหนทางที่จะพาตัวเองให้หลุดรอดไปจากวงการอุบาทว์นี้

“เชิญครับ” เสียงเดิมเอ่ยกำกับขึ้นพร้อมผายมือเชื้อเชิญหญิงสาวราวให้เกียรติเสียเหลือเกิน

หากเป็นยามปกติมันคงเป็นเรื่องที่น่ายินดีที่เธอถูกปฏิบัติราวเธอเป็นสตรีผู้เลอค่า แต่ทว่ายามนี้มันก็ไม่ต่างอะไรกับโสเภณีที่กำลังขายตัว และมันจะเป็นแบบนี้ต่อไปไม่มีสิ้นสุดหากเธอยังทำเม็ดเงินมูลค่ามหาศาลให้กับคนเหล่านั้น

ดิเอโก! ฉันขอสาปแช่งให้เวรกรรมตามสนองคุณ ให้มันมากกว่าที่คุณทำกับฉันเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

สุพิชญานึกสาปแช่งผู้ชายที่ทำให้ชีวิตของเธอต้องพลิกผัน เขาพรากพรหมจรรย์ไปจากเธอแล้วก็เฉดหัวทิ้งอย่างไม่ใยดี ไม่ใช่สิ! เขาเอาเธอมาขายแล้วโกยเงินเข้ากระเป๋าไปอย่างเลือดเย็นต่างหาก

ป่านนี้เขาคงกำลังยิ้มเยาะอย่างสะใจที่ขายเธอได้ราคาสูงลิ่วขนาดนี้ ดวงตาคู่งามกวาดมองโดยรอบอีกครั้งราวต้องการดูให้แน่ใจว่าไม่มีแม้เงาของผู้ชายที่ชื่อดิเอโกในนั้นจริงๆ ก่อนที่จะตัดใจเดินไปกับชายชุดดำที่เดินขนาบข้างราวเป็นบอดี้การ์ด ยามนี้เธอต้องตั้งสติให้มั่นเพื่อรับมือกับชะตากรรมข้างหน้าที่น่าจะเป็นเรื่องร้ายมากกว่าดี บางทีผู้ชายที่ชื่อเดฟ อัลเดอร์ลัส อาจไม่ใจร้ายอย่างที่เธอคิดกังวล อาจพอมีหนทางให้เธอเจรจากับเขาก็ได้พิชชา!

****************************************************

“มันเกิดเรื่องบ้าๆ นี่ได้ยังไง โจว์” เจ้าพ่อใหญ่เกรี้ยวกราดใส่หนุ่มชาวเอเชียทันทีที่เจอหน้า หลังจากที่การประมูลจบสิ้นลงเขาให้เควินไปพา โจว์ คนที่เขามักมอบหมายให้ทำงานอย่างลับๆ มาพบ ไม่เคยมีครั้งไหนที่โจว์จะทำให้เขาผิดหวัง ทุกครั้งไม่เคยผิดพลาดแต่ครั้งนี้ทุกอย่างมันพลาดเสียจนเขานั่งไม่ติดที่

โจว์ได้แต่ยืนก้มหน้านิ่งมือประสานกันอยู่ด้านหน้าดวงตาคู่รีหลุบต่ำลงพื้นอย่างสุดที่จะคาดเดาได้ว่ากำลังคิดหรือรู้สึกอย่างไร ด้วยเขามักเก็บซ่อนอารมณ์ได้ดีเสมอภายใต้สีหน้าเรียบเฉย

“ผมขอโทษครับดิเอโก ผมไม่คิดว่าจะมีคนกล้าเสนอราคามากขนาดนั้น ที่สำคัญตอนนั้นเสียงคุณเงียบหายไปผมเลยเข้าใจว่า... ”

“บัดซบ! เดฟมันต้องการอะไรถึงได้ยอมทุ่มเงินมากมายขนาดนั้น” ดิเอโกตวาดกลับก่อนที่โจว์จะทันได้พูดจนจบด้วยยามนี้ไม่อาจควบคุมอารมณ์ได้

ดวงตาคู่สนิมวาววับบ่งบอกอารมณ์ที่คุกรุ่นด้วยเพลิงโทสะที่กำลังลุกโชนอยู่ในอก ทั้งที่เขากำกับการประมูลผ่านเครื่องมือสื่อสารชั้นดีแทบทุกวินาทีแต่โจว์กลับปล่อยให้สุพิชญาถูกคนอื่นประมูลตัดหน้าไปได้ ที่สำคัญคนที่ประมูลสุพิชญาไปนั้นคือ เดฟ อัลเดอร์ลัส

“ดิเอโกคะเดฟอยู่ในสายค่ะ” เสียงเฮเลนบอดี้การ์ดสาวเอ่ยขัดขึ้นก่อนที่ดิเอโกจะบันดาลเพลิงโทสะมากไปกว่านั้น ดิเอโกรีบยื่นมือไปรับโทรศัพท์ทันทีแทบเป็นกระชากและก่อนที่เขาจะกรอกเสียงเข้าไป คนปลายสายก็ส่งเสียงทักทายพร้อมหัวเราะร่าราวกับล่วงรู้ว่ายามนี้เขาอยู่ในสาย

“กำลังร้อนรนจนนั่งไม่ติดสินะดิเอโก ฮ่าๆๆ”

“นายต้องการอะไร” ดิเอโกเก็บข่มความร้อนรุ่มเอาไว้ยามกรอกเสียงห้าวห้วนกลับไป แต่ทว่าปลายสายกลับยียวนมาเสียจนดิเอโกแทบกระอักเลือด

“โอ๊ะ... โอ... ก็ไม่ได้ต้องการอะไรหรอกครับคุณดิเอโก ก็แค่อยากจะโทรมาบอกว่าอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า ผมกำลังจะพาสาวน้อยแสนสวยไปทัวร์สวรรค์ก็แค่นั้น ฮ่าๆๆ”

“ระยำ!” ดิเอโกสบถด่าด้วยแรงอารมณ์ด้วยยามนี้คงไม่มีสิ่งใดที่เขาทำได้นอกจากสิ่งนั้น

“ว้าว! ขอบใจนะที่ชมดิเอโก แต่มันคงไม่เลวระยำเท่านาย ที่ขายได้แม้แต่ผู้หญิงของตัวเอง” เสียงของเดฟตอบกลับมาอย่างเกรี้ยวกราด ดิเอโกถึงกับหน้าชากับคำด่าว่านั้น

“เดฟ!” ดิเอโกทำได้เพียงเค้นเสียงเอ่ยนามของเจ้าพ่อคู่แค้น ปลายสายก็สบถด่ากลับมาก่อนวางสายปล่อยให้ดิเอโกได้แต่หงุดหงิดงุ่นง่านหัวฟัดหัวเหวี่ยง

“ความเลวระยำที่นายเคยทำไว้มันกำลังจะคืนสนองนายจำไว้! ฉันจะทำให้นายตายทั้งเป็น ผู้หญิงของนายจะกลายเป็นโสเภณีชั้นดีที่จะทำเงินให้ฉันมากกว่าร้อยล้านที่นายได้ไปดิเอโก”

“ระยำ! เดฟ!” ดิเอโกตวาดลั่นก่อนกรอกเสียงขานนามนั้นอย่างเกี้ยวกราด แต่ทว่าปลายสายกลับไร้ซึ่งสัญญาณเสียแล้ว

“เควิน! เอารถออกฉันจะไปรังของเดฟ เดี๋ยวนี้!” เจ้าพ่อใหญ่หันมาสั่งการบอดี้การ์ดคนสนิทลั่นหลังจากที่ขว้างโทรศัพท์ในมือลงพื้นจนแตกกระจาย

“แต่ว่า...ดิเอโก!” บอดี้การ์ดหนุ่มพยายามท้วงติงด้วยห่วงในสวัสดิภาพของเจ้านายหนุ่ม ขณะที่โจว์ยังคงยืนกุมมือก้มหน้านิ่งรอรับคำสั่ง

“ฉันสั่งได้ยินไหม!!” ดิเอโกตวาดกลับด้วยแรงโทสะไม่ใส่ใจกับคำทักท้วงแม้สักนิด

“ครับดิเอโก” เควินได้แต่โค้งคำนับรับคำก่อนถอยฉากออกไปเตรียมรถตามคำสั่ง แม้เขาจะเป็นห่วงและรู้สึกผิดต่อสุพิชญา แต่เขาก็ไม่เห็นด้วยกับการที่ดิเอโกจะเข้าไปถึงรังของ เดฟ อัลเดอร์ลัส ด้วยตัวเองเช่นนี้