Chapter 12 ฝันร้ายของเจ้าพ่อ

“กรี๊ดดด... ดิเอโก! อย่าเข้ามา ได้โปรด... ออกไป” เสียงกรีดร้องอย่างโหยหวนพร้อมเสียงตะโกนก้องร้องห้ามเขาดังไปทั่วบริเวณ ดิเอโกแทบถลาเข้าหาเจ้าของเสียงนั้น แต่ทว่ากลับมีกรงเหล็กขวางกั้นทำให้เขาไม่อาจเข้าไปหาคนที่กำลังร้องไห้คร่ำครวญได้

“ดาราเดล! รอหน่อยนะฉันจะช่วยเธอเอง” ดิเอโกตะโกนก้องบอกคนที่กำลังร้องไห้อย่างเสียขวัญ รอบกายถูกพันธนาการด้วยสายไฟระโยงระยางไปหมด นั่นไม่ร้ายเท่ามีระเบิดเวลาผูกติดแน่นอยู่กับตัวเธอจนเขาร้อนรนแทบทนไม่ได้

ดิเอโกทำทุกวิถีทางที่จะเข้าช่วยหญิงสาว ทั้งทุบทั้งงัดกรงเหล็กที่ขวางกั้นจนมือแตกเลือดไหลอาบมือเต็มไปหมด แต่ทว่า...

บึ้ม! ตูม!!

“ดาราเดล! ม่ายยยยย!! ” ดิเอโกตะโกนก้องร้องเรียกหญิงสาวที่รักด้วยหัวใจที่แตกสลายเมื่อได้เห็นเปลวไฟลุกทั่วร่างท่ามกลางเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว น้ำตาของลูกผู้ชายไหลรินยามโขกศีรษะกับกรงเหล็กอย่างบ้าคลั่ง ท้ายสุดก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดสิ้น เขาก็รู้สึกราวศีรษะถูกกระแทกอย่างแรง

“ดาราเดล!” ดิเอโกตะโกนก้องก่อนสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกคล้ายหล่นวูบลงไปในหุบเหวลึก

เจ้าพ่อใหญ่ลืมตาโพลงทันทีอย่างตกใจ เรือนกายแกร่งผุดลุกขึ้นนั่งทันควันเมื่อพบว่าเหตุการณ์ทุกอย่างเป็นเพียงฝันไป

“ฝันอีกแล้วหรือนี่” ดิเอโกพึมพำกับตัวเองยามนั่งพิงกายกับหัวเตียงพร้อมหายใจหอบราววิ่งมาไกลหลายร้อยกิโลเมตร เจ้าพ่อหนุ่มยกมือขึ้นเสยผมที่ปรกหน้าผาก ฝันร้ายที่เคยเฝ้าวนเวียนหลอนหลอกเขาทุกคืนค่ำเมื่อหลายปีก่อนยามนี้กลับมาเยือนอีกครั้ง

“ดาราเดล ผม...ขอโทษ” ดิเอโกรำพันกับตัวเองอย่างรวดร้าวใจ สิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นกับดาราเดลราวเข็มที่ฝังแน่นอยู่ในหัวใจจนกลายเป็นกลัดหนอง

เจ้าพ่อใหญ่เคลื่อนกายลงจากเตียงก่อนหยัดยืนด้วยขาอันสั่นเทา ยังไม่ทันยืนได้มั่นคงดี สองเท้าก็ก้าวเดินพาร่างกายที่อ่อนแรงไปยังเค้าท์เตอร์เปิดฝาขวดน้ำสีเหลืองอำพันก่อนยกกระดกขึ้นกรอกเข้าปากอย่างรวดเร็วจนแทบสำลัก

ดิเอโกหย่อนกายลงนั่งทอดสายตาเหม่อมองเพดานราวต้องการปลดปล่อยจิตใจให้ล่องลอยไปในห้วงความคิด ภาพเรือนร่างของดาราเดลถูกไฟครอกหลังเสียงระเบิดดังกึกก้องยังติดตาเขามาจนถึงทุกวันนี้ ผู้หญิงคนเดียวที่เขารักต้องมารับชะตากรรมอันโหดร้ายที่ตัวเองไม่ได้ก่อเพียงเพราะมีพี่ชายแสนชั่วช้าอย่างเดฟ อัลเดอร์ลัส และมีคนรักที่ไม่เอาไหนอย่างเขา

ยามนี้สุพิชญากำลังตกที่นั่งลำบากเพียงเพราะความงี่เง่าของเขาเอง หญิงสาวผู้บริสุทธิ์ต้องเจอกับชะตากรรมอันโหดร้ายในสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ก่อ เขาจะทำใจได้หรือ แม้ไม่ได้รัก แต่ความรู้สึกสำนึกผิดชอบชั่วดีทำให้เขาไม่อาจทำใจวางเฉยได้ แต่สิ่งที่ต้องแลกกับหนึ่งชีวิตที่บริสุทธิ์ทำให้เขาต้องครุ่นคิดอย่างหนัก เพราะเท่ากับส่งมอบชีวิตบริสุทธิ์อีกหลายร้อยชีวิตให้ตกอยู่ในมือมาร

ดิเอโกพยุงกายลุกขึ้นก่อนปลดเปลื้องเสื้อคลุมตัวโคร่งออกโยนทิ้งไปอย่างไม่สนใจแล้วเดินตรงดิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อหวังใช้สายน้ำที่ชุ่มฉ่ำรินรดกายให้สดชื่น ยามนี้เจ้าพ่อใหญ่ราวกล้ำกลืนฝืนทนราวอมยาที่แสนขมไว้จะกลืนก็ไม่ได้จะคลายก็ยิ่งยากกว่าหลายเท่า

…ผมควรทำยังไงดีดาราเดล

หลังจากปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านเพื่อชำระความเหนื่อยล้าออกไปจนพอใจ ดิเอโกก็คว้าผ้าเช็ดตัวมาพันกายก่อนหยิบเสื้อคลุมตัวหนามาสวมอย่างลวกๆ แล้วเดินออกจากห้องน้ำไปราวกับมีเรื่องเร่งด่วนที่ต้องจัดการเสียตอนนั้น

“เฮเลนบอกเควินมาพบฉันที่ห้องด่วน!” เจ้าพ่อใหญ่กรอกเสียงเข้าไปในอินเตอร์คอม

“ค่ะดิเอโก” เสียงหวานนอบน้อมตอบรับทันควันราวเป็นเครื่องตอบรับอัตโนมัติ

เจ้าพ่อใหญ่เดินออกไปยังโถงด้านหน้าของตัวห้องพัก พร้อมหย่อนกายลงกึ่งนั่งกึ่งนอนบนโซฟาตัวใหญ่ ใบหน้าคมสันยามนี้เคร่งเครียดเมื่อครุ่นคิดถึงสิ่งที่ต้องตัดสินใจ เพียงไม่นานบอดี้การ์ดหนุ่มก็เข้ามาพบตามคำสั่ง

“มาแล้วรึเควิน” เจ้าพ่อใหญ่ทักทายด้วยไม่รู้จะเอ่ยอะไรมากไปกว่านั้นด้วยยามนี้มันหนักอึ้งไปหมดกับสิ่งที่จะเอื้อนเอ่ย

“ครับดิเอโก” บอดี้การ์ดหนุ่มรับคำสั้นๆ แต่ไม่วายชำเลืองตามองผู้เป็นนายที่ยามนี้ใบหน้าดูคร่ำเคร่งเสียจนน่าเห็นใจ

“โทรตามมิสเตอร์ฟานมาพบฉันบ่ายนี้ แล้วให้เตรียมเอกสารการโอนกรรมสิทธิ์ของเดอะไนท์และเกาะบาหลันมาให้พร้อม” เจ้าพ่อใหญ่สั่งการทันทีไม่เอื้อนเอ่ยคำใดให้มากความ แต่ทว่าคำสั่งนั้นสร้างความหวาดหวั่นตกตะลึงให้กับเควินยิ่งนัก

“แต่ว่าดิเอโก เกาะบาหลัน... ”

“ฉันยืนยันสั่งตามนั้น” ดิเอโกตวาดเสียงดุเข้มเมื่อบอดี้การ์ดหนุ่มขยับทักท้วง ดวงตาคมกล้ามองไปด้านหน้าเขม็งอย่างเคร่งเครียด เขาไม่ต้องการให้ใครมาเอ่ยถึงสิ่งที่เสียดแทงใจอยู่ยามนี้

“ดิเอโกครับหากเกาะบาหลันตกไปอยู่ในมือเดฟ เท่ากับอีกหลายร้อยชีวิตเชียวนะครับที่ต้องเดือดร้อน” เควินแย้งอย่างไม่เห็นด้วย เพราะรู้จุดประสงค์ของเดฟดีว่าต้องการเกาะบาหลันไปเพื่อการใด

“แล้วนายจะปล่อยให้พิชชาต้องรับชะตากรรมที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนก่อรึไง” เจ้าพ่อใหญ่ตวาดถามด้วยเสียงดุกร้าวยามตวัดสายตากลับมาจับจ้องบอดี้การ์ดหนุ่มที่ยืนก้มหน้าอย่างสำนึกผิด

“ทำไมเราไม่บุกเข้าชิงตัวกลับมาล่ะครับดิเอโก ในเมื่อกำลังของเราก็พร้อม” เควินเสนอทางที่น่าเป็นไปได้อย่างน้อยยอมเสี่ยงช่วยสุพิชญายังดีกว่าประเคนชีวิตบริสุทธิ์อีกหลายร้อยชีวิตไปให้ เดฟ อัลเดอร์ลัส

“แล้วนายจะมั่นใจได้ยังไงว่าพิชชาจะปลอดภัย นายคิดว่าเดฟจะปล่อยให้เราบุกชิงตัวได้ง่ายๆ รึไง แค่เราขยับตัวพิชชาก็จะถูกย่ำยีจนไม่เหลือซาก หรือนายอยากให้เป็นอย่างนั้นเควิน” ดิเอโกย้อนถามในสิ่งที่เควินไม่อาจคาดเดาได้ บอดี้การ์ดหนุ่มถึงกับสะอึกอึ้งทันทีที่ได้ยิน

“ทำตามที่ฉันสั่ง บางทีอาจถึงเวลาเสียทีที่ฉันต้องวางมือ” ดิเอโกตัดบทจบก่อนพึมพำคล้ายจะรำพันกับตัวเอง แต่ทว่าวาจาท้ายประโยคนั้นกลับราวน้ำร้อนสาดซัดเข้าเต็มหน้าบอดี้การ์ดคนเก่ง

“ดิเอโก” เควินอุทานขานนามเจ้านายหนุ่มด้วยหัวใจที่รุ่มร้อน เขารู้ดียามนี้ดิเอโกหนักใจเพียงใดในสิ่งที่ต้องตัดสินใจ ความผิดครั้งนี้จะโทษใครได้ถ้าไม่ใช่เพราะเขาพามาผิดตัว

“บอกคนของเราให้เตรียมพร้อม พรุ่งนี้หากเดฟคิดตุกติกแม้แต่นิดจัดการได้ทันที” ดิเอโกสั่งการอีกครั้งก่อนลุกขึ้นเดินกลับเข้าด้านในของตัวห้อง

“ครับดิเอโก” เควินขานรับคำสั่งก่อนมองตามแผ่นหลังของผู้เป็นนายไปด้วยหัวใจที่หนักอึ้งไม่แพ้กัน เกาะบาหลัน เกาะนี้มีความหมายกับเจ้านายเพียงใดทำไมเขาจะไม่รู้ ที่สำคัญหากโอนกรรมสิทธิ์เกาะนั่นให้ เดฟ อัลเดอร์ลัส เท่ากับว่าได้หยิบยื่นหายนะให้ชีวิตบริสุทธิ์อีกนับร้อยนับพันอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้