Chapter 27 ที่นี่ถิ่นใคร

เมื่อเห็นคนแสนพยศเอาแต่นิ่งเงียบนัยน์ตาหม่นเศร้า เจ้าพ่อใหญ่ก็เลื่อนมือมาจับไหล่กลมกลึงสองข้างก่อนเลื่อนฝ่ามือข้างหนึ่งมาแตะพวงแก้มนุ่มนิ่มแล้วใช้ปลายนิ้วเชยปลายคางให้เธอแหงนเงยใบหน้าขึ้นมองเขา แต่การกระทำนั้นราวเป็นการบังคับกลายๆ ให้เธอต้องสบตาเขาและห้ามเบือนหน้าหลบหนีเด็ดขาดจนกว่าเขาจะพูดจบ

“ผมดูแลคุณไม่ดีตรงไหนหรือเปล่ายาหยี คุณถึง...”

“ดิเอโกคะ... ฉันยอมรับว่าคุณดูแลฉันดีมาก แต่ฉันก็ไม่ลืมว่าฉันมาอยู่ที่นี่ด้วยความไม่เต็มใจ” พยายามให้เหตุผลหลังจากสูดลมหายใจเข้าเต็มปอด

ด้านดิเอโกเมื่อได้ฟังวาจานั้นเจ้าพ่อใหญ่ก็เริ่มเกิดอารมณ์หงุดหงิด เหตุเพราะไม่รู้ว่ากี่ครั้งแล้วที่เขาต้องมาคุยเรื่องนี้กับเธอ

“ฟังนะยาหยี! คุณอาจจะคอยย้ำเตือนตัวเองตลอดเวลาว่าคุณมาด้วยความไม่เต็มใจ นั่นมันเป็นเพราะคุณอคติ คุณถึงได้พยายามสร้างกำแพง ยกเหตุผลสารพัดเพียงเพื่อหลอกตัวเองว่าคุณไม่มีความสุขกับสิ่งที่เป็นอยู่ แต่คุณไม่เคยยอมรับตัวเองต่างหากว่าทุกอย่างที่เกิดขึ้นคุณเองก็ไม่ได้ปฏิเสธ กลับกันคุณกลับเต็มใจรับมันด้วยซ้ำ”

 “ดิเอโก!” ขานนามนั้นอย่างตกตะลึง เพราะสิ่งที่เขาพูดมานั้นมันกระแทกใจเธออย่างจัง

“หรือคุณจะบอกว่าผมพูดไม่จริง”

“ฉัน... ” อ้ำอึ้งอย่างไม่รู้จะสรรหาเหตุผลใดมาโต้แย้ง เธอไม่อาจปฏิเสธได้ว่าที่เขาพูดมานั้นมันไม่จริง ในเมื่อเธอเป็นอย่างที่เขาพูดจริงๆ

“ผมว่าคุณยังไม่พร้อมไปกับผมวันนี้ อยู่ที่นี่สงบจิตสงบใจเสียก่อนเถอะยาหยี เพราะถ้าคุณไปกับผมแล้วเกิดคิดหลบหนีระหว่างทาง บางทีผมอาจยั้งสติไม่ทัน พลาดพลั้งทำอะไรรุนแรงลงไป คุณจะหาว่าผมใจร้ายกับคุณเปล่าๆ”

“ผมจะรีบกลับมานะครับ” จบคำลาร่างสูงใหญ่ก็เคลื่อนออกห่างตรงไปยังประตูห้องพัก และก่อนที่ประตูห้องจะปิดลงสุพิชญาได้ยินคำสั่งการเฉียบขาดว่า ...ดูแลเธอไม่ให้คลาดสายตา!!

สุพิชญาตระหนักรู้ทันทีว่าหากเธอคิดหลบหนี... ทุกคนที่นี่ก็จะเดือดร้อนเพราะเธอ!!

*******************************************

เดอะไนท์ คาสิโน…

“เสียงเอะอะโวยวายอะไรกัน” ดิเอโกตวาดกร้าวด้วยน้ำเสียงทรงพลังอำนาจ เพราะเพียงย่างก้าวเข้าไปในเขตเดอะไนท์คาสิโน เจ้าพ่อใหญ่ก็ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายตรงทางเข้าด้านหน้า และเพียงเขาเห็นด้านหลังของชายผู้ที่บรรดาบอดี้การ์ดของเขาบล็อกกั้นไว้ไม่ให้เข้าไปด้านใน ดิเอโกก็จำได้ทันทีว่าคือใคร

“เดฟ”

“โผล่มาแล้วเหรอไอ้ดิเอโก” เจ้าของชื่อที่ดิเอโกเรียกขานหันกลับมาเผชิญหน้ากับผู้มาเยือนใหม่พร้อมเอ่ยทักทายด้วยน้ำเสียงแฝงไปด้วยความเคียดแค้น

“มาเห่าแถวนี้ต้องการอะไร” ทักทายตอบด้วยวาจาหยามหยัน นั่นยิ่งสร้างแรงโทสะให้เดฟ อัลเดอร์ลัสมากขึ้นทบทวีคูณ

“มึงกล้ามากนะที่ตบตากู ไอ้ดิเอโก!”

“แล้วไง” แค่นยิ้มขณะถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้ายียวน กิริยานั้นราวกับน้ำมันราดลงบนกองเพลิงให้ลุกโชน เจ้าพ่อวายร้ายถลาเข้ากระชากคอเสื้อพร้อมสบถตามแรงอารมณ์

“มึง!!”

เควินที่ยืนคุมเชิงอยู่ถลาเข้าหมายปกป้องเจ้านายแต่ทว่าดิเอโกยกมือสั่งห้าม

“หยุด! เควิน! ฉันเคลียร์เอง” คำสั่งนั้นทำให้บอดี้การ์ดหนุ่มหยุดชะงักอย่างขัดใจแต่ไม่ถอยห่างพลางตวัดสายตามองโดยรอบระวังภัยให้เจ้าพ่อใหญ่

ดิเอโกเหยียดยิ้มเย้ยหยันให้เดฟ ก่อนผลักเจ้าพ่อวายร้ายให้ถอยห่าง แล้วเอ่ยด้วยน้ำเสียงเนิบนาบราวไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ช่วยไม่ได้นะเดฟ ฉันทำตามที่นายต้องการทุกอย่าง คือ เซ็นโอนกรรมสิทธิ์ให้นาย แต่อย่างว่า... แค่ฉันคนเดียวคงไม่ได้”

“ไอ้ระยำ!!” เดฟขยับจะถลาเข้าหมายห้ำหั่นดิเอโกให้แหลกลาญคามือ แต่ทว่าดิเอโกตวัดปืนในมือขึ้นจ่อกลางหน้าผากเจ้าพ่อวายร้ายก่อนที่จะเข้าถึงตัว เดฟ อัลเดอร์ลัส จึงได้แต่กระฟัดกระเฟียด ซาอิคและบอดี้การ์ดที่ตามมาต่างก็ถูกคนของดิเอโกคุมเชิงไว้เช่นกัน

“จุ๊ๆ วู่วามแบบนี้ นายลืมไปหรือเปล่าเดฟ ว่าที่นี่ถิ่นใคร”

“มึง! ไอ้ดิเอโก กูฝากไว้ก่อนเถอะ!” สบถกร้าวอย่างเคียดแค้นที่ไม่อาจทำอะไรได้ ทั้งที่เขาสืบจนรู้ว่าดิเอโกหายไปหมกตัวอยู่กับคู่ขาคนสวยที่เกาะบาหลันหลายวันแล้วและยังไม่มีกำหนดกลับ วันนี้เจ้าพ่อวายร้ายจึงหวังมาป่วนในช่วงคู่อาฆาตไม่อยู่ แต่จู่ๆ ดิเอโกก็โผล่มาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย นั่นเท่ากับว่าที่มาวันนี้เสียเวลาเปล่า แถมยังถูกคู่แค้นเหยียดหยันให้ได้อายกลับไปอย่างไม่น่าให้อภัย

“รีบมาเอาคืนล่ะ ฝากที่นี่มีแต่ลดต้นลดดอกนะเดฟ ถึงเวลาคิดอยากจะเอาคืนระวังจะไม่เหลือแม้แต่เถ้า แล้วจะหาว่าฉันไม่เตือนไม่ได้นะ”

“วันนี้เป็นวันของมึงไอ้ดิเอโก แต่มึงจำไว้ กูจะทำให้มึงแทบไม่มีที่ซุกหัวนอนสักวันคอยดู! ซาอิคกลับ!! ” ขู่อาฆาตอีกครั้งก่อนกลับไปพร้อมไฟโทสะที่สุมแน่นอก

เจ้าพ่อใหญ่มองตามจนลับร่างของเดฟ อัลเดอร์ลัสและผู้ติดตาม เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ รับรู้ตั้งแต่ในวินาทีนั้นว่า... ศึกระหว่างเขากับเดฟ อัลเดอร์ลัส กำลังเปิดฉากขึ้น และอาจถึงขั้นปะทะกันรุนแรงในเวลาอันใกล้นี้

“เควินสั่งคนให้คุมเข้มทุกจุด ตรวจตาดูอย่าให้มีคนของเดฟเล็ดลอดเข้าไปก่อความวุ่นวายได้ เสร็จแล้วตามฉันไปที่ห้อง”

“ครับดิเอโก”

*******************************************

“นายให้คนส่งข่าวไปที่เกาะบาหลัน บอกที่นั่นว่าฉันปะทะกับเดฟ ให้ทุกคนที่นั่นเฝ้าระวังให้ดี”

“เอ่อ... คือว่า... ” เควินถึงกับเกิดอาการติดอ่างขึ้นมาทันทีที่ได้ยินคำสั่งจากเจ้านายใหญ่ เพราะเพียงเขามาถึง ดิเอโกก็ยิงคำสั่งใส่แบบที่เขาไม่ทันได้ตั้งสติ

“ทำตามที่ฉันสั่ง”

“ครับดิเอโก” เควินรับคำหนักแน่นแม้ในใจจะสงสัยในสิ่งที่เจ้านายสั่ง แต่ด้วยรู้นิสัยดิเอโกดีว่าไม่ชอบให้ใครขัดคำสั่ง บอดี้การ์ดหนุ่มจึงรีบปฏิบัติตามคำสั่งนั้นอย่างไม่รีรอ แต่เพียงแค่ถอยหลังกลับเสียงทรงอำนาจก็ดังขึ้นฉุดรั้งเขาไว้ก่อนจะทันได้ออกไปทำตามคำสั่งการ

“เดี๋ยว!”

“ครับดิเอโก!”

“โทรตามหมอมาพบฉันด้วย”

“เอ่อ...” อีกครั้งที่เกิดอาการอ้ำอึ้ง เมื่อได้ฟังวาจาผู้เป็นเจ้านาย บอดี้การ์ดหนุ่มได้แต่กระพริบตาปริบๆ

“นายมีปัญหาอะไรหรือเปล่าเควิน วันนี้ดูนายจะติดอ่างมากไปแล้วนะ”

“ไม่มีครับดิเอโก” ตอบเรียบง่าย แม้ใจอยากจะถามไถ่ให้คลายความสงสัย แต่เหมือนเจ้าพ่อใหญ่จะไม่เปิดโอกาสให้สักนิด

“ดี! งั้นนายไปทำตามที่บอกได้แล้ว”

“ครับดิเอโก”

คล้อยหลังบอดี้การ์ดหนุ่มเจ้าพ่อใหญ่ก็กระตุกยิ้ม หรี่ตาราวกับกำลังสมใจกับอะไรสักอย่าง ไม่มีใครรู้ว่าเขาคิดอ่านการใด และกำลังต้องการกระทำสิ่งใด ซึ่งแม้แต่บอดี้การ์ดคนสนิทยังเดาใจไม่ออกแม้แต่นิด