Chapter 1 พิศวาสร้ายในห้องลับ

ภายในห้องพักสุดหรูของบ้านพักตากอากาศในพื้นที่ส่วนบุคคลหลายร้อยไร่บนเกาะบาหลียามนี้ บรรยากาศภายในห้องช่างสุดแสนโรแมนติก แสงนวลสีเหลืองอ่อนจากโคมไฟระย้าที่ตกกระทบผนังห้องสีครีมชวนให้เกิดแสงสว่างนุ่มนวลตา บนเตียงกว้างด้านหนึ่งของห้องปรากฏเรือนร่างของหญิงสาวทรวดทรงสุดเซ็กซี่ภายใต้ชุดราตรีสั้นสีเขียวมรกตขับให้ผิวนวลดูผุดผ่องต้องตา

ตรงหน้าประตูห้องน้ำที่เพิ่งแง้มออก ร่างสูงใหญ่ของชายหนุ่มชาวสเปนผู้มีเชื้อสายละตินวัยสามสิบห้าปี ผมหยักศกสีน้ำตาลเข้มตัดรองทรงดูยุ่งเหยิงน้อยๆ ด้วยผ้าขนหนูสีขาวที่ถูกฝ่ามือใหญ่ยกขึ้นซับน้ำให้พอแห้งหมาดๆ ดวงตาสีสนิมจับจ้องเรือนร่างยวนตาบนเตียงกว้างอย่างพอใจ เขารู้สึกหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกระตุ้นความต้องการของเขามากเท่านี้

สองเท้าค่อยๆ ก้าวเข้าหาเตียงกว้างก่อนที่จะหยุดข้างเตียงและหย่อนกายนั่งลงข้างเรือนร่างโปร่งบาง ริมฝีปากบางเฉียบกระตุกยิ้มอย่างพึงพอใจยามยื่นฝ่ามือหนาออกไปสัมผัสลูบไล้นวลเนื้อเนียนตรงต้นแขนเรียวอย่างแผ่วเบา ไม่น่าเชื่อว่าเพียงเท่านั้นเรือนกายแกร่งก็ออกอาการสั่นเทาราวเป็นไข้ ดวงตาสีสนิมตวัดไล้ไปทั่วเรือนร่างราวต้องการเก็บเกี่ยวรายละเอียด

ฝ่ามือร้อนค่อยๆ เกาะเกี่ยวสายคล้องไหล่ของชุดราตรีสั้นให้เลื่อนหลุด ก่อนค่อยๆ โน้มใบหน้าลงบรรจงจูบ ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วพลางปลดเปลื้องสิ่งพันธนาการเรือนร่างยั่วยวนออกทีละชิ้น... ทีละชิ้น! จนกระทั่งเหลือเพียงสิ่งปิดบังพื้นที่สงวนเบื้องล่างเพียงชิ้นเดียว ถึงตอนนี้ใบหน้าคมขยับถอยห่างพลางจับจ้องดวงหน้าหวานล้ำอย่างพิจารณา คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันเพียงนิดเมื่อคิดขัดใจที่อีกฝ่ายไม่มีทีท่าลืมตาตื่นขึ้นมา

ฝ่ามือหนาเคลื่อนเข้าครอบครองดอกบัวคู่งามที่ชูชันอวดโฉมยวนตาโลมไล้แผ่วเบาพลางจ้องมองอาการกระสับกระส่ายของเรือนร่างนุ่มนิ่มที่เริ่มมีอาการตอบสนอง มือน้อยเริ่มขยับยื้อยุดฉุดดึงราวกำลังต่อต้านฝ่ามือที่กำลังคลึงเคล้น พลัน! ดวงตาคู่สวยก็เบิกกว้างขึ้น!

 “กรี๊ดดด!!! คุณจะทำอะไรฉัน” เสียงหวานกรีดร้องอย่างตกใจพร้อมมือน้อยผลักไสเรือนกายสมส่วนที่อยู่ภายใต้เสื้อคลุมตัวโคร่งให้ออกห่างด้วยพละกำลังทั้งหมดที่มี

ดวงตาคู่หวานเต็มไปด้วยแววตระหนกหวาดหวั่นเมื่อลืมตาขึ้นมาพบใบหน้าคมสันของชายหนุ่มแปลกหน้าลอยเด่นคลอเคลียอยู่ไม่ห่างจากดวงหน้าหวานล้ำ ซ้ำเรือนกายอันบริสุทธิ์ยังแทบเปลือยเปล่าเหลือเพียงบิกินีตัวจ้อยสีขาวสะอาดตาปกปิดสิ่งสงวนไว้เท่านั้น ส่วนบราเซียร์ตัวน้อยหลุดลอยไปอยู่ส่วนไหนเธอไม่รู้ แต่ที่รู้ก็คือยามที่ลืมตาตื่นขึ้นมาดอกบัวตูมคู่งามกำลังถูกลูบไล้เกาะกุมอย่างย่ามใจด้วยฝ่ามืออันร้อนระอุ

“ชู่ว... อยู่นิ่งๆ ผมไม่ชอบคนดีดดิ้น จำไว้!” เสียงทุ้มห้าวออกแหบพร่าสั่งกำชับเมื่อเคลื่อนกายเข้าทาบทับพร้อมรวบร่างน้อยไว้ภายใต้พันธนาการอีกหนหลังจากผละออกห่างตามแรงผลักเมื่อชั่ววินาทีที่ผ่านมา

“ปล่อยนะ! คุณเป็นใคร แล้วที่นี่ที่ไหน” สุพิชญาพยายามดิ้นรนขัดขืน หญิงสาวไม่เสียเวลาครุ่นคิดแม้เพียงเสี้ยววินาทีว่าเหตุใดชายหนุ่มผู้มีใบหน้าออกไปทางละตินถึงได้ออกสำเนียงภาษาไทยได้อย่างชัดถ้อยชัดคำราวเป็นภาษาของตนเอง เพราะยามนี้สิ่งที่เผชิญอยู่น่าหวาดหวั่นเสียยิ่งกว่าสิ่งอื่นใด เสียงหวานออกคำสั่งราวเจ้าของเรือนกายแข็งแกร่งจะหวาดหวั่น  ยำเกรง ปลายเสียงติดจะสั่นน้อยๆ เมื่อยิงคำถามรัวเร็วราวกับจะไม่มีโอกาสได้เอ่ยปากหากช้าไปกว่านั้น

ดิเอโก เค เวนนิส ขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเจ้าของเรือนร่างงดงามบริสุทธิ์ที่เขาได้มีโอกาสสำรวจเมื่อช่วงนาทีที่ยังคงนอนสงบนิ่งด้วยฤทธิ์ยาสลบ ยามนี้มีทีท่าราวหวาดกลัวเขาเสียหนักหนา ราวกับเขาเป็นซาตานร้ายก็ไม่ปาน ทั้งที่เขามั่นใจว่าเขาเป็นชายหนุ่มรูปงามปานเทพบุตรมาจุติก็ว่าได้ และข้อสำคัญการที่หญิงสาวมาอยู่ที่นี่ในห้องนี้กับเขาก็เป็นความสมัครใจของเธอเองไม่ได้มีใครบังคับขู่เข็ญ

“นี่คุณ! อย่าทำเป็นเล่นตัว ผ่านมากี่สนามแล้วอย่าทำเป็นไร้เดียงสาโก่งค่าตัวหน่อยเลย” เสียงทุ้มกังวานกร้าวอย่างหงุดหงิดขัดใจกับท่าทีของอีกฝ่าย ดวงตาสีสนิมวาววับบ่งบอกอารมณ์โกรธที่คุกรุ่นขึ้นได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางเฉียบเหยียดยิ้มราวเหยียดหยามอยู่ในที และโดยไม่คาดคิดเขาก็ได้รับการโต้ตอบด้วยแรงอารมณ์อย่างที่ไม่มีใครหาญกล้ากระทำต่อเจ้าพ่อบ่อนคาสิโนเช่นเขา!

เพียะ! เพียะ!

“บัดซบ! นี่คุณกล้าตบผมงั้นเหรอ” ดิเอโกสบถเสียงขุ่นเขียว เมื่อฝ่ามือน้อยๆ ฟาดเข้าที่ใบหน้าคมเข้มของเขาอย่างแรง ดวงตาสีสนิมคู่นั้นยิ่งวาวโรจน์ทวีคูณกับสิ่งที่ถูกกระทำ

“มากกว่านี้ฉันก็กล้า ถ้าคุณยังดูถูกฉันอีก คุณเจอดีแน่”

“ปากดีนักนะ ผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าลีลาคุณจะเด็ดเหมือนที่ทำปากเก่งไหม” เจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ตวัดฝ่ามือคว้าข้อมือเล็กข้างนั้นก่อนจับบิดพ่ายหลังเมื่ออีกฝ่ายทำท่าจะกระหน่ำฟาดฟันไม่ยั้งหยุด แต่หญิงสาวกลับต่อสู้สุดฤทธิ์สุดกำลัง เงื้อฝ่ามืออีกข้างหมายเข้าฟาดฟันให้อีกฝ่ายย่อยยับ แต่กลับกลายเป็นว่าถูกตวัดรวบไปพ่ายไว้ด้านหลังด้วยกันพร้อมร่างน้อยถูกดึงรั้งเข้าหาจนทรวงอกอวบอิ่มแอ่นเข้าบดเบียดแผงอกกว้างที่อุดมไปด้วยมัดกล้ามเนื้ออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

“กรี๊ดดด!! อื้อ!” เสียงกรีดร้องถูกกลืนหายไปทันทีที่ริมฝีปากบางเฉียบฉกวูบส่งมอบจูบดุดันราวต้องการลงทัณฑ์ให้สาสมกับที่หาญกล้าลูบคมเจ้าพ่อใหญ่เช่นเขา ยิ่งคนถูกลงอาญาดิ้นรนขัดขืนเจ้าพ่อผู้ยิ่งใหญ่ก็ยิ่งหยิบยื่นสัมผัสที่เร่าร้อนรุนแรงให้ ทั้งจุมพิตแสนดุดัน ทั้งสัมผัสรุกรานจากฝ่ามือใหญ่ที่เคลื่อนเข้าครอบครองก้อนเนื้อนุ่มมือ นวดเฟ้นคลึงเคล้าราวกำลังสรรค์สร้างให้กลายเป็นงานศิลป์ชิ้นเอก

ทุกสัมผัสเต็มไปด้วยความรุนแรงจนคนถูกลงทัณฑ์เกือบหลุดเสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว ดวงตาทั้งสองข้างร้อนผ่าวราวน้ำตาจะหลั่งไหลออกมาชะล้างความร้าวระบม เสียงหวีดร้องบ่งบอกอาการขัดขืนของคนถูกลงทัณฑ์ดังขึ้นทันทีที่ริมฝีปากบางเฉียบผละออกห่าง

คนที่ทำตัวเป็นผู้พิพากษากลับไม่ใส่ใจสักนิด เพราะเพียงแค่ถอยห่างกลีบปากอวบอิ่ม ริมฝีปากอันร้อนผ่าวก็พรมจูบดูดกลืนนวลเนื้อเนียนนุ่มน่าสัมผัสจากลำคอระหงไล่เรื่อยลงไปตามไหล่ลาดและวนเวียนเก็บเกี่ยวความหอมหวานตรงเนินอกนุ่มนิ่งนานก่อนค่อยๆ คืบคลานเข้าครอบครองยอดดอกบัวตูมที่ชูช่อหยอกล้อกับปลายนิ้วที่กำลังวนไล้ปัดป่ายอย่างคนเอาแต่ใจ