26.ละโมบ NC

เธอดีใจที่เขาบอกว่าอยากจะสร้างครอบครัวกับเธอ ส่วนเรื่องการแต่งงานเฟรญ่าไม่คิดว่าสิ่งนั้นจะเป็นเรื่องที่จำเป็น..

“ข้าไม่เคยคิดเรื่องการแต่งงานมาก่อนเลย เอาจริงๆ ข้ามองว่ามันไม่ได้สำคัญอะไรเท่ากับสิ่งที่อยู่หลังจากนั้น..นั่นคือการช่วยกันสร้างครอบครัวของเรา”

มาร์เซลค่อนข้างแปลกใจมากทีเดียวกับคำตอบที่แปลกใหม่ของเธอ เรื่องการแต่งงานสำหรับสตรีมันคือสิ่งที่ทุกคนต้องการ แต่กับพี่สาวคนสวยของเขา นางกลับไม่ได้ต้องการมัน..หรือนางคิดว่าเขาไม่มีเงิน?

มาร์เซลยกมือขึ้นมาปิดปากเอาไว้เพื่อเก็บกลั้นเสียงหัวเราะ

“ดูเหมือนพี่จะข้ามขั้นตอนไปหน่อย เพราะเรื่องที่อยู่หลังจากการแต่งงานมันคือเรื่องการเข้าหอต่างหากล่ะ..”

ปลายนิ้วร้อนลูบไล้ไปมาอยู่บนเรียวขาของซ้ายของเฟรญ่า

“ไม่ได้เจ็บขาแล้วใช่ไหมครับ”

น้ำหนักจากมือของเขาให้ความรู้สึกดีเกินไป และมันเริ่มไล้ขึ้นไปด้านบนเรื่อยๆ จนถึงโคนขาอ่อน เฟรญ่าหันหน้าหนีในทันที เพื่อหลบซ่อนใบหน้าที่แดงซ่านของตัวเอง แต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าของมาร์เซลก็กำลังไล่ตามใบหน้าของเธอไป เพื่อที่เขาจะส่งมอบจุมพิตแสนหวานล้ำเหล่านั้นให้เธอ

เฟรญ่ายกมือขึ้นมาจับเข้าที่ไหล่ของมาร์เซล

“มาร์เซล..แต่ที่นี่มัน..”

นี่ไม่ใช่โรงแรมสุดหรูเหมือนกับโรงแรมของเธอ แต่เป็นโรงแรมขนาดเล็กที่มีไม่กี่ห้อง พื้นห้องและผนังกั้นเป็นไม้เก่าๆ ในแบบที่หากว่าเธอส่งเสียงร้องครางออกไปจะต้องได้ยินไปทั้งโรงแรมอย่างแน่นอน ในสายตาของเฟรญ่าที่นี่ไม่เหมาะเท่าไหร่นัก

แต่ในความคิดของมาร์เซล ส่วนนั้นของเขามันแข็งตึงจนเจ็บหน่วงไปหมด เขาไม่คิดจะปล่อยมือจากเธออย่างแน่นอนในคืนนี้ ที่ผ่านมาเขาแทบไม่ได้แตะต้องเฟรญ่าเลยเพราะว่าเธอมีอาการเจ็บที่ขาเมื่ออากาศเริ่มเย็นลง และการหักห้ามใจของเขาในวันนี้มันหมดสิ้นลงไปแล้ว..

วันนี้เขาจะไม่อดทนอีกต่อไป มาร์เซลวาดมือไปในอากาศแสงสีทองที่แสนอบอุ่นก็ปกคลุมห้องนี้เอาไว้ในทันที

เฟรญ่าเงยหน้าขึ้นมาเพื่อมองแสงสีทองเหล่านั้น ไหนเขาบอกว่าตัวเองแค่ใช้เวทย์ได้นิดหน่อย แต่ที่เธอเห็นพลังเวทที่แข็งแกร่งเช่นนี้ไม่น่าจะแค่นักเวทย์ตัวเล็กๆ แล้ว แต่เขาน่าจะมีพลังในระดับเจ้าของหอคอยเลยด้วยซ้ำ

“มาร์เซล นี่มัน..”

“ข้าจะตอบพี่ทุกอย่างเลยครับ ทุกคำถามที่พี่อยากรู้ เพียงแต่ในตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่เราจะมาพูดคุยเรื่องน่าปวดหัวพวกนั้นกัน..นอนลงสิครับ แล้วกางขาออกกว้างๆ ด้วย หากว่าพี่ให้ความร่วมมือกับข้าดีๆ มันอาจจะจบลงไวมากกว่าครั้งที่แล้วนะครับ”

เขาถอดชุดเดรสที่เธอสวมอยู่ออกไปในทันที ในคราแรกเฟรญ่าคิดว่าความเหน็บหนาวจากอากาศในยามค่ำคืนจะบาดผิวของเธอซะอีก แต่ทว่าเธอกลับไม่ได้รู้สึกหนาวเลยแม้แต่น้อย

ความอบอุ่นพวกนี้มันก็เป็นพลังของเขาด้วยอย่างนั้นหรือ ยังไม่ทันที่เธอจะได้สงสัยมาร์เซลก็ใช้ริมฝีปากของเขาครอบครองเนินเนื้อนุ่มนิ่มทั้งสองข้างของเธอในทันที

“อา..”

ความรู้สึกเสียวปลาบแผ่ซ่านเมื่อยอดอกถูกปลุกเร้า ริมฝีปากของผู้กระทำย้ายไปที่ยอดอกอีกข้าง ขณะที่ใช้ปลายนิ้วหยอกเย้าข้างที่เหลือจนตั้งชันขึ้นมา

พอเขาคลายริมฝีปากจากการดุนดันตรงนั้น ยอดอกก็เปลี่ยนเป็นสีเข้มจัดขึ้นมา ปลายนิ้วของมาร์เซลเลื่อนไล้ลงไปยังกลีบดอกไม้ที่ด้านล่าง เขาลูบไล้อยู่บริเวณนั้นสักพักก่อนจะค่อยๆ รุกคืบสืบสานเข้าไป ข้อนิ้วดำดิ่งลงไปโดนส่วนไหนสักแห่ง จนคลื่นความรู้สึกรุนแรงโหมสาดเข้ามา ปลายนิ้วเลื่อนเข้าสู่ช่องทางคับแคบโดยอาศัยน้ำหวานที่เธอหลั่งรินออกมา

เธอแอ่นสะโพกขึ้นมาไล่ตามความรู้สึกวาบหวามอย่างน่าอาย ทว่าในยามนี้เฟรญ่าไม่ได้สนใจในเรื่องนั้น เธอสนใจเพียงแค่ความสุขที่มาร์เซลกำลังพยายามส่งมอบให้เธอ ความร้อนมันเพิ่มขึ้นในทุกครั้งที่เขาขยับนิ้ว

“พอพี่เป็นแบบนี้แล้ว..มันน่ารักมากๆ เลยนะครับ”

ปลายนิ้วถูกถอนออกจากตรงนั้นพร้อมกับเสียงชุ่มน้ำ มาร์เซลรูดรั้งแก่นกายของเขาขึ้นลงอย่างช้าๆ ก่อนที่เขาจะขยับหาเธอ

ดวงตาของเฟรญ่าเบิกกว้างด้วยความตกใจกับขนาดส่วนนั้นของเขา เพราะในครั้งที่แล้วเธอไม่ทันได้มองดูดีๆ ว่ามันมีขนาดโอฬารมากแค่ไหน มิน่าล่ะในตอนที่มันสอดลึกเข้ามามันถึงได้ทิ้งความเจ็บปวดเอาไว้ให้เธอหลายวันมากทีเดียว

แต่ถึงมันจะเจ็บปวด..ทว่ามันก็เป็นความเจ็บปวดแสนหวานในแบบที่เธอไม่ได้หวาดกลัวเจ้าสิ่งนั้นของเขาเลย

“...แต่ครั้งนี้ข้าอยากให้พี่เป็นฝ่ายอยู่ข้างบนบ้างนี่”

เขาอุ้มเธอขึ้นมา แล้วพาเธอเดินไปนั่งบนเก้าอี้ที่วางอยู่ไม่ไกลจากเตียงเท่าไหร่นัก ก่อนจะวางเธอลงบนตัก มาร์เซลรวบเอวบาง รั้งให้แนบชิดเข้ามา เนินอกนุ่มเกยลาดไหล่ของเขา มันขยับไปมาตามจังหวะหายใจ ซึ่งมองดูแล้วเร้าอารมณ์ดีไม่น้อย

ปลายเท้าของเธอแตะลงไปบนพื้น เฟรญ่ากำลังกึ่งนั่งกึ่งยืนในขณะที่มาร์เซลจับเข้าที่กลางลำแกร่งของเขา ส่วนมืออีกข้างจับเข้าที่สะโพกของเธอเพื่อกดลงให้เธอกลืนแท่งเนื้อใหญ่โตของเขาเข้าไป

“อา..อ๊า..”

เธอพลาดจังหวะการทรงตัวล้มลงบนตักของเขา ทำให้แก่นกายที่แข็งตึงยิ่งแทงลึกขึ้น

“อึ่ก..มะ..มาร์เซล..”

“ขยับสิครับ พี่ทำให้ข้ารู้สึกดีมากเลย..หากพี่ขยับเอวข้าน่าจะถึงฝั่งฝันได้แบบง่ายๆ เลย อ่า..เสียวชะมัด!”

เธอโอบกอดรอบคออย่างเสียวกระสัน หน้าอกอวบอิ่มเบียดชนเข้ากับแผงอกแกร่ง ถึงแม้ว่ามาร์เซลจะบอกให้เธอขยับ ทว่าเขากลับเป็นฝ่ายแทงสวนขึ้นมาและเริ่มการขยับด้วยตัวเอง..และเมื่อพอจะทรงตัวได้ เฟรญ่าก็ถาโถมร่างกายเข้าหาเขาอย่างเร่าร้อน ปลายจมูกคลอเคลีย เธอเอียงหัวซบในขณะเดียวกันก็เคลื่อนช่วงล่างอย่างเร่าร้อน

“อื้อ”

เขาเอียงหน้ามาแทรกเรียวลิ้น เกี่ยวหวัดไปมาจนสติของเธอเริ่มจางหาย ฝ่ามือหยาบกร้านลูบสูงต่ำวนเวียนสีข้างดุจนาฬิกาทราย บ่งบอกว่าเขาหลงใหลมุมนี้ของเธอมากแค่ไหน

เธอบดสะโพกลงไปหาแก่นกายของเขาตามความต้องการที่เอ่อล้นออกมา และยิ่งได้ยินเสียงร้องครางที่แสนหวานของเขา มันทำให้เธอเข้าใจแล้วว่าในยามที่เขาเป็นฝ่ายทำ ทำไมเขาถึงบอกให้เธอร้องครางออกมาดังๆ เพราะเสียงครางของอีกฝ่ายมันบ่งบอกถึงความรู้สึกเสียดเสียวยังไงล่ะ

“อ่า..ข้าจะไม่ไหวแล้วครับ พี่ทำเร็วมากกว่านี้ได้รึเปล่า”

เขากล่าวพร้อมกับจับเข้าที่สะโพกของเธอแล้วกดมันลงมาให้ลึกยิ่งกว่าเดิม สามเหลี่ยมด้านนอกกระทบชนกัน ด้านยิ่งสอดลึกเข้าไปจนสุดทางและจังหวะการร่อนเอวของเฟรญ่านั้นมันเต็มไปด้วยความละโมบ..เธอไล่ตามหาความสุขสมในขณะที่เขาเองก็เต็มใจส่งมอบให้เธออยู่พอดี