ตอนที่20

"คุณเป็นคนทำเรื่องทั้งหมด"

อคิณมือไม้สั่นไปหมดที่หญิงสาวทำให้เขาดูเป็นคนโง่หลอกใช้และที่สำคัญเธอไม่ได้รักเขาเหมือนที่เขารักเธอแม้แต่นิด

"มาร์คพาเธอส่งตำรวจ"

อิทธิกรสั่งให้มารุตพาหญิงสาวไปส่งตำรวจเพราะตอนนี้ก้องเกียรติก็รออยู่ที่นั่นแล้วเหมือนกัน

"อย่านะนี่แสดงว่าแกวางแผนไว้ทั้งหมดใช่ไหม...จะบอกอะไรให้นะพวกแกมันโง่ไม่มีทางฉลาดกว่าฉันได้หรอกแม่แกก็สมควรตายอยากจะขัดขวางไม่ให้ฉันแต่งงานกับแกดีนักฉันรู้มานานแล้วว่าแม่แกหมายหมั้นให้อีพัชมันแต่งกับแก..ฉันก็เลยต้องชิงกำจัดแม่พวกแกก่อนไงแล้วแกก็โง่ที่เชื่อว่าทุกอย่างเป็นฝีมืออีพัช...โง่...โง่ฮ่าๆๆ"

กิ่งแก้วที่ไม่มีอะไรจะเสียเมื่อถูกจับได้เธอจึงตวาดใส่ทุกคนอย่างคนไร้สติระบายความอัดอั้นที่ถูกเกลียดชังจากดวงสมรเธอเกลียดทุกคนที่ขวางทางเธอไม่ให้คบกับอคิณทั้งโมโหอคิณที่ไปมีลูกกับพัชรินทร์โดยที่เธอไม่รู้เรื่องทั้งนี้ทั้งนั้นเธอก็อยากบอกเป็นครั้งสุดท้ายว่าอคิณมันโง่ที่สุดและหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งสะใจ

"ออกไป"

อคิณเริ่มหายใจแรงเขาโกรธกิ่งแก้วมากก่อนจะตวาดไล่กิ่งแก้วให้ออกไปให้พ้นๆหน้าเขาในตอนนี้เมื่อกิ่งแก้วไปพ้นตาเขาแล้วชายหนุ่มถึงกับนั่งฟุบกอดเข่าลงบนพื้นด้วยความเจ็บใจและมีความรู้สึกผิดประดังประเดเข้ามาพอสมควร

"พี่คิณ"

อิทธิกรมองพี่ชายของเขาด้วยสายตาหดหู่เขารู้ว่าพี่ของเขาทั้งผิดหวังทั้งสับสนซึ่งเขาเองก็เป็นเหมือนกันตอนที่รู้เรื่องไม่คิดว่าคนอย่างกิ่งแก้วจะทำกับแม่ของพวกเขาได้

"ฉันอยากอยู่คนเดียว"

อคิณลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องของเขาเพื่อสงบอารมณ์คนเดียวไม่อยากให้ใครกวน

“ช่วยให้เรื่องทุกอย่างผ่านไปด้วยดีด้วยนะครับคุณแม่”

อิทธิกรเดินมาพูดกับรูปภาพของแม่เขาที่อยู่ที่ผนังบ้านของอคิณเขารู้ว่าตอนนี้ทุกคนเจ็บช้ำกันหมดรวมถึงเขาด้วย

“ผมมันโง่เองครับคุณแม่..ผมมันโง่เอง”

อคิณนั่งกอดรูปแม่ของเขาอยู่ในห้องน้ำตาลูกผู้ชายที่มีแต่ความรู้สึกผิดไหลพรากมาไม่ยอมหยุด

หลังจากนั่งทำใจพักใหญ่อคิณออกมายืนมองเจ้าก้อนทั้งสองที่กำลังหลับอยู่ในเปลสายตาของเขาที่มองเด็กๆทั้งสองเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดบาปที่อยู่ในใจน้ำตาแห่งความรู้สึกผิดนี้ค่อยๆไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ยิ่งนึกถึงพัชรินทร์เขาก็ยิ่งโกรธตัวเองที่ยอมให้ทิฐิอยู่เหนือเหตุผล

“พัชอยู่ไหนครับพี่ตอนนี้เธอควรจะอยู่กับลูก”

“ฉันจะรีบพาเธอกลับมา”

อคิณเตรียมหันหลังจะออกไปแต่ถูกน้องของเขาดึงเอาไว้ก่อน

“ตลอดเวลาพัชรู้สึกผิดที่ทำให้คุณแม่ไม่มีเวลาให้พี่เธอเป็นห่วงความรู้สึกของพี่มากนะครับ...พี่รู้ไหมว่าทำไมวันเกิดพี่คุณแม่ถึงให้ของขวัญพี่สองชิ้นเพราะอีกชิ้นจะเป็นของพัชเธอไม่กล้าให้พี่เองเพราะรู้ดีว่าพี่คงไม่รับ”

อิทธิกรอยากพูดเรื่องนี้มานานแล้วแต่รู้ว่าหากพูดไปก่อนหน้านี้เรื่องนี้คงไม่มีผลอะไรต่อพี่ชายของเขา แต่ตอนนี้มันถึงเวลาแล้วที่เขาอยากจะให้พี่ชายของเขาได้รู้ว่าพัชรินทร์นั้นห่วงความรู้สึกของอคิณแค่ไหน

“ฉันเป็นคนที่แย่มากเลยใช่ไหม”

อคิณได้ยินเช่นนั้นก็กำมือแน่นหลับตาลงครู่หนึ่งคำพูดของอิทธิกรมันยิ่งตอกย้ำว่าเขาทำร้ายพัชรินทร์มาโดยตลอดเพราะตอนนั้นเขาคิดเสมอว่าหญิงสาวเป็นคนที่แย่งความรักและเวลาจากแม่ของเขาไปล่าสุดก็ยังปรักปรำเธอว่าเป็นฆาตกรทั้งที่เธอไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรสักนิด

“ถ้าเป็นเรื่องที่พี่ชอบมีทิฐิผมยอมรับว่าผมไม่ชอบนิสัยแบบนี้ของพี่แต่ถ้าพี่แยกแยะแล้วมองด้วยเหตุและผลได้ผมว่าพี่ชายของผมก็ไม่ได้แย่นะครับรีบพาพัชกลับมาหาลูกๆเถอะครับ”

“ฉันจะรีบไปรีบกลับนายต้องอยู่ที่นี่จนกว่าฉันจะกลับมา”

“ครับผมจะรอ”

อิทธิกรรับปาก

“อีกเรื่อง”

อคิณมีอีกเรื่องที่เขาจะต้องคุยกับอิทธิกรก่อนที่จะไปรับพัชรินทร์กลับมา

“อะไรเหรอครับ”

อิทธิกรมองหน้าพี่ชายของเขาอย่างสงสัย

20.00 น.

พัชรินทร์นั่งกอดหมอนร้องให้คิดถึงลูกของเธอใจจะขาดทั้งยังโกรธอคิณมากๆที่ไม่ยอมให้เธอได้พบกับลูกเธอเสียที

แกร๊กก

“กลับกันเถอะ”

อคิณเปิดประตูเข้ามาเห็นพัชรินทร์นั่งกอดหมอนร้องให้เขาไม่อยากจะมองเธอเท่าไรนักเพราะมันยิ่งตอกย้ำว่าเขาทำร้ายคนบริสุทธิ์กับมือ

“จะพาพัชไปไหน”

พัชรินทร์เห็นเขาแก้มัดเชือกที่ข้อเท่าของเธอก็จำต้องถามเสียงสั่นว่าเขาจะพาเธอไปไหนอีก

“กลับบ้าน”

อคิณมองหน้าพัชรินทร์และเอ่ยเสียงอ่อน

“อืม..”

พัชรินทร์พยายามลุกจะเดินแต่เธอก็ต้องเข่าอ่อนฟุบลงไปกับพื้นเพราะไม่มีเรี่ยวแรงเนื่องจากไม่ได้ทานอาหารมาหลายวันทั้งตรอมใจที่คิดถึงแต่ลูก อคิณค่อยๆรวบร่างบางอุ้มขึ้นด้วยท่าเจ้าสาวพัชรินทร์ต้องมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจในท่าทีที่นิ่งขรึมเปลี่ยนไปจากเดิมของเขา

เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ใสตอนนี้พัชรินทร์นั่งเรือด้วยท่าทางที่ใจจดใจจ่อแม้จะเหนื่อยอ่อนแต่ก็ดีใจที่จะได้กลับไปหาลูก อคิณมองพัชรินทร์ด้วยสายตาหดหู่เขาไม่รู้ว่าหากเขาขอโทษเธอแล้วเธอจะยอมให้อภัยเขาได้โดยง่ายหรือไม่แต่นั่นเขาก็ไม่ได้หวังเขาแค่หวังให้เธอให้โอกาสเขาได้แก้ตัวกับสิ่งที่ทำผิดโดยให้เขาดูแลเธอและลูกเท่านั้นที่เขาหวัง